file_id.diz
::::::::
AMP2/AMP2-informacja.txt
::::::::
AMP2.lha - archiwum to zawiera kompletnego maga z tekstami oraz obrazkami,
tyle ûe w oômiu bitach, bez muzyki.
1. AMP2_TRUECOLOR.lha - archiwum to zawiera grafikë 24-bitowâ do magazynu
AMP2. Jeôli posiadasz w swojej Amidze kartë graficznâ skopiuj wszystkie pliki
do katalogu GFX. Zastâpisz w ten sposób 8-bitowe wersje obrazków.
2. AMP2_DBM.lha - archiwum to zawiera muzykë do AMP2. Moduîy naleûy przegraê
do katalogu MSX.::::::::
AMP2/amp_vote_sheet.txt
::::::::
......
/\\ ......
__,__ ________ ,_______ ________/\\\\ ......
_/ ) \/.oOo. \/) ·:::::\// | \\\\/ ......
/ _ \oOOo. ·:::::\\ : _\ \\/ ......
/ \ _ \Oo. ·:::/// . \/ // ......
/ \/ \o. ·:/\/ ____// ......
· / \ /. \ / / · \/ ___/ ......
· / /\__ \ \/ \ : / ......
\\ / \____/\_____/\______/\__|__/ <prØ> ......
/\/ / : ......
\ / Amigowski Magazyn Pilkarski ... .. . ......
/ /\/ ......
\ \\ ......
\/ · ......
.... ... ........ ....... ......... ......
.... ... .... ... ... .... ......
.... ... .... ... ... ...... ......
.... ... .... ... ... .... ......
....... ........ ... ........ ......
......
S h e e t ......
......
......
| | ......
| ...Slowo wstepne... | ......
: : ......
: Jak wiadomo charts`y budza zawsze wiele : ......
: kontrowersji, tak wiec prosba do Was o : ......
: obiektywizm w konkurencjach "Najlepszy..." : ......
: i nie sugerowanie sie wlasnymi sympatiami. : ......
.............: Do Waszej dyspozycji pozostawilismy :...........
.............: kategorie "Ulubiona druzyna...", gdzie jak :...........
.............: najbardziej mozecie byc subiektywni. Jesli :...........
.............: chodzi o reguly, to w kazdej kategorii :...........
.............: mozecie przyznac po trzy miejsca. Pierwsze :...........
.............: miejsce dostaje trzy punkty, drugie dwa, :...........
...... : a trzecie jeden. Jesli reguly sa jasne to :
...... : zapraszam do wypelniania. Aha! Wypelnione :
...... : votki slijcie najlepiej na adres: :
...... : :
...... : a_m_p@poczta.fm :
...... : :
...... : lub :
...... : :
...... : Szaman - Szymon Tomzik :
...... : ul.Jana Zebroka 25 :
...... : 43-430 Skoczow :
...... : szymoon@alpha.net.pl :
...... : :
...... : :
...... : :
...... : :
...... : :
...... : :
...... | albo do osob majacych ze mna kontakt. |
...... | |
......
......
......
...... Spreader -
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... Voter -
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
...... Najlepszy pilkarz polski:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBRONCA
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener polski :
......
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druzyna polska :
......
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy pilkarz zagraniczny:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBRONCA
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener zagraniczny:
......
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druzyna zagraniczna:
......
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
......
......
......
Votke wykonal Przemk0 <prØ>
::::::::
AMP2/BONUS/charts/AMP_CHARTS_2-WYNIKI.txt
::::::::
AMP CHARTS 2 - WYNIKI
Najlepszy piîkarz polski:
Jerzy Dudek
Najlepszy trener polski:
Jerzy Engel
Ulubiona druûyna polska:
Wisîa Kraków
Najlepszy piîkarz zagraniczny:
David Beckham i Rivaldo
Najlepszy trener zagraniczny:
Alex Ferguson
Ulubiona druûyna zagraniczna:
Manchester United::::::::
AMP2/BONUS/charts/Frey.txt
::::::::
Voter - FREY
Najlepszy piîkarz polski:
BRAMKARZ
Dudek
Szamotulski
-
OBROÏCA
Szala
Wa³doch
Hajto
POMOCNIK
Kosowski
Murawski
-
NAPASTNIK
¯urawski
-
-
Najlepszy trener polski :
Wdowczyk
Nawa³ka
Jab³oñski
Ulubiona druûyna polska :
brak
Najlepszy piîkarz zagraniczny:
BRAMKARZ
O. Kahn
-
-
OBROÏCA
Sol Campbell
-
-
POMOCNIK
Rivaldo
Totti
-
NAPASTNIK
Mateja Ke¿man (PSV)
Thierry Henry
-
Najlepszy trener zagraniczny:
Eric Gerets
Bryan Robson
-
Ulubiona druûyna zagraniczna:
PSV Eindhoven
Manchester City
Werder Brema
::::::::
AMP2/BONUS/charts/GRAIN.txt
::::::::
......
/\\ ......
__,__ ________ ,_______ ________/\\\\ ......
_/ ) \/.oOo. \/) ·:::::\// | \\\\/ ......
/ _ \oOOo. ·:::::\\ : _\ \\/ ......
/ \ _ \Oo. ·:::/// . \/ // ......
/ \/ \o. ·:/\/ ____// ......
· / \ /. \ / / · \/ ___/ ......
· / /\__ \ \/ \ : / ......
\\ / \____/\_____/\______/\__|__/ <prØ> ......
/\/ / : ......
\ / Amigowski Magazyn Piîkarski ... .. . ......
/ /\/ ......
\ \\ ......
\/ · ......
.... ... ........ ....... ......... ......
.... ... .... ... ... .... ......
.... ... .... ... ... ...... ......
.... ... .... ... ... .... ......
....... ........ ... ........ ......
......
S h e e t ......
......
......
| | ......
| ...Sîowo wstëpne... | ......
: : ......
: Jak wiadomo charts`y budzâ zawsze wiele : ......
: kontrowersji, tak wiëc proôba do Was o : ......
: obiektywizm w konkurencjach "Najlepszy..." : ......
: i nie sugerowanie sië wîasnymi sympatiami. : ......
.............: Do Waszej dyspozycji pozostawiliômy :...........
.............: kategorië "Ulubiona druûyna...", gdzie jak :...........
.............: najbardziej moûecie byê subiektywni. Jeôli :...........
.............: chodzi o reguîy, to w kaûdej kategorii :...........
.............: moûecie przyznaê po trzy miejsca. Pierwsze :...........
.............: miejsce dostaje trzy punkty, drugie dwa, :...........
...... : a trzecie jeden. Jeôli reguîy sâ jasne to :
...... : zapraszam do wypeîniania. Aha! Wypeînione :
...... : votki ôlijcie najlepiej na adres: :
...... : :
...... : a_m_p@poczta.fm :
...... : :
...... : lub :
...... : :
...... : Szaman - Szymon Tomzik :
...... : ul.Jana Ûebroka 25 :
...... : 43-430 Skoczów :
...... : szymoon@alpha.net.pl :
...... : :
...... : Przemk0 - Przemek Naruszewicz :
...... : ul.Ôlâska 9/4 :
...... : 70-432 Szczecin :
...... : pnaruszewicz@wi.ps.pl :
...... : :
...... | albo do osób majâcych z nami kontakt. |
...... | |
......
......
......
...... Spreader -
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... Voter - GRAIN
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
...... Najlepszy piîkarz polski:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹ Jerzy Dudek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² Radosîaw Majdan
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ Krzysztof Kowalewski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹Jacek Bâk
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Jacek Zieliïski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Tomasz Hajto
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹Kamil Kosowski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Mariusz Kukieîka
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Arkadiusz Bâk
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹Emanuel Olisadebe
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Artur Wichniarek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Maciej Ûurawski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener polski :
......
...... ¹Jerzy Engel
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Henryk Kasperczak
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Jan Ûurek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna polska :
......
...... ¹Zagîëbie Lubin
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Widzew Îódú
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Polonia Warszawa
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy piîkarz zagraniczny:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹Fabian Barthez
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... Francesco Toldo
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Edwin van der Saar
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹Walter Samuel
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Lucio
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Rio Ferdinand
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹Zinedine Zidane
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²J.S Veron
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Michael Ballack
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹Ronaldo
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²F.Inzaghi
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Christian Vieri
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener zagraniczny:
......
...... ¹Arsene Wenger
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... Luis van Gaal
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Marcelo Lippi
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna zagraniczna:
......
...... ¹Arsenal Londyn
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Real Madryt
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Deportivo La Coruna
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
......
......
......
Votkë wykonaî Przemk0 <prØ>
::::::::
AMP2/BONUS/charts/mycyr.txt
::::::::
> klub polski
wisla krakow
widzew lodz
odra wodzislaw
> klub zagraniczny
barcelona
manchester
real madryt::::::::
AMP2/BONUS/charts/Nadolny.txt
::::::::
......
/\\ ......
__,__ ________ ,_______ ________/\\\\ ......
_/ ) \/.oOo. \/) ·:::::\// | \\\\/ ......
/ _ \oOOo. ·:::::\\ : _\ \\/ ......
/ \ _ \Oo. ·:::/// . \/ // ......
/ \/ \o. ·:/\/ ____// ......
· / \ /. \ / / · \/ ___/ ......
· / /\__ \ \/ \ : / ......
\\ / \____/\_____/\______/\__|__/ <prØ> ......
/\/ / : ......
\ / Amigowski Magazyn Piîkarski ... .. . ......
/ /\/ ......
\ \\ ......
\/ · ......
.... ... ........ ....... ......... ......
.... ... .... ... ... .... ......
.... ... .... ... ... ...... ......
.... ... .... ... ... .... ......
....... ........ ... ........ ......
......
S h e e t ......
......
......
| | ......
| ...Sîowo wstëpne... | ......
: : ......
: Jak wiadomo charts`y budzâ zawsze wiele : ......
: kontrowersji, tak wiëc proôba do Was o : ......
: obiektywizm w konkurencjach "Najlepszy..." : ......
: i nie sugerowanie sië wîasnymi sympatiami. : ......
.............: Do Waszej dyspozycji pozostawiliômy :...........
.............: kategorië "Ulubiona druûyna...", gdzie jak :...........
.............: najbardziej moûecie byê subiektywni. Jeôli :...........
.............: chodzi o reguîy, to w kaûdej kategorii :...........
.............: moûecie przyznaê po trzy miejsca. Pierwsze :...........
.............: miejsce dostaje trzy punkty, drugie dwa, :...........
...... : a trzecie jeden. Jeôli reguîy sâ jasne to :
...... : zapraszam do wypeîniania. Aha! Wypeînione :
...... : votki ôlijcie najlepiej na adres: :
...... : :
...... : a_m_p@poczta.fm :
...... : :
...... : lub :
...... : :
...... : Szaman - Szymon Tomzik :
...... : ul.Jana Ûebroka 25 :
...... : 43-430 Skoczów :
...... : szymoon@alpha.net.pl :
...... : :
...... : Przemk0 - Przemek Naruszewicz :
...... : ul.Ôlâska 9/4 :
...... : 70-432 Szczecin :
...... : pnaruszewicz@wi.ps.pl :
...... : :
...... | albo do osób majâcych z nami kontakt. |
...... | |
......
......
......
...... Spreader -Krzysztof mYsz Nadolny
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... Voter -
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
...... Najlepszy piîkarz polski:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹Jerzy Dudek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Jan Tomaszewski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Radosîaw Majdan
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹Jacek Zieliïski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Tomasz Waîdoch
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Tomasz Hajto
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹Kamil Kosowski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Bartosz Karwan
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Piotr Ôwierczewski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹Ûurawski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Dawidowski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Olisadebe
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener polski :
......
...... ¹Jerzy Engel
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Kazimierz Górski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Antoni Piechniczek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna polska :
......
...... ¹Wisîa Kraków
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Amica Wronki
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Stomil Olsztyn
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy piîkarz zagraniczny:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹Bufon
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Barthez
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Roberto Carlos
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Jaap Stam
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Figo
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Beckham
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹Javier Saviola
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Szewczenko
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Owen
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener zagraniczny:
......
...... ¹Îubanowski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Alex Ferguson
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna zagraniczna:
......
...... ¹FC Barcelona
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Liverpool
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Schalke 04
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
......
......
......
Votkë wykonaî Przemk0 <prØ>
::::::::
AMP2/BONUS/charts/pepson.txt
::::::::
......
/\\ ......
__,__ ________ ,_______ ________/\\\\ ......
_/ ) \/.oOo. \/) ·:::::\// | \\\\/ ......
/ _ \oOOo. ·:::::\\ : _\ \\/ ......
/ \ _ \Oo. ·:::/// . \/ // ......
/ \/ \o. ·:/\/ ____// ......
· / \ /. \ / / · \/ ___/ ......
· / /\__ \ \/ \ : / ......
\\ / \____/\_____/\______/\__|__/ <prØ> ......
/\/ / : ......
\ / Amigowski Magazyn Piîkarski ... .. . ......
/ /\/ ......
\ \\ ......
\/ · ......
.... ... ........ ....... ......... ......
.... ... .... ... ... .... ......
.... ... .... ... ... ...... ......
.... ... .... ... ... .... ......
....... ........ ... ........ ......
......
S h e e t ......
......
......
| | ......
| ...Sîowo wstëpne... | ......
: : ......
: Jak wiadomo charts`y budzâ zawsze wiele : ......
: kontrowersji, tak wiëc proôba do Was o : ......
: obiektywizm w konkurencjach "Najlepszy..." : ......
: i nie sugerowanie sië wîasnymi sympatiami. : ......
.............: Do Waszej dyspozycji pozostawiliômy :...........
.............: kategorië "Ulubiona druûyna...", gdzie jak :...........
.............: najbardziej moûecie byê subiektywni. Jeôli :...........
.............: chodzi o reguîy, to w kaûdej kategorii :...........
.............: moûecie przyznaê po trzy miejsca. Pierwsze :...........
.............: miejsce dostaje trzy punkty, drugie dwa, :...........
...... : a trzecie jeden. Jeôli reguîy sâ jasne to :
...... : zapraszam do wypeîniania. Aha! Wypeînione :
...... : votki ôlijcie najlepiej na adres: :
...... : :
...... : a_m_p@poczta.fm :
...... : :
...... : lub :
...... : :
...... : Szaman - Szymon Tomzik :
...... : ul.Jana Ûebroka 25 :
...... : 43-430 Skoczów :
...... : szymoon@alpha.net.pl :
...... : :
...... : Przemk0 - Przemek Naruszewicz :
...... : ul.Ôlâska 9/4 :
...... : 70-432 Szczecin :
...... : pnaruszewicz@wi.ps.pl :
...... : :
...... | albo do osób majâcych z nami kontakt. |
...... | |
......
......
......
...... Spreader -
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... Voter -pepson/taski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
...... Najlepszy piîkarz polski:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹Dudek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹Oli
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener polski :
......
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna polska :
......
...... ¹Górnik Îëczna
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy piîkarz zagraniczny:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener zagraniczny:
......
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna zagraniczna:
......
...... ¹makabi telawif :)
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
......
......
......
Votkë wykonaî Przemk0 <prØ>
ps nie interesujë sie kurwa namietnie piîeczkâ sorki ze tak maîo wypeîniîme
ale nie trafiliôcie na fana :)__), kurwa a gdzie amigowskie pytania co
gdzie ?
::::::::
AMP2/BONUS/charts/slayer.txt
::::::::
......
/\\ ......
__,__ ________ ,_______ ________/\\\\ ......
_/ ) \/.oOo. \/) ·:::::\// | \\\\/ ......
/ _ \oOOo. ·:::::\\ : _\ \\/ ......
/ \ _ \Oo. ·:::/// . \/ // ......
/ \/ \o. ·:/\/ ____// ......
· / \ /. \ / / · \/ ___/ ......
· / /\__ \ \/ \ : / ......
\\ / \____/\_____/\______/\__|__/ <prØ> ......
/\/ / : ......
\ / Amigowski Magazyn Piîkarski ... .. . ......
/ /\/ ......
\ \\ ......
\/ · ......
.... ... ........ ....... ......... ......
.... ... .... ... ... .... ......
.... ... .... ... ... ...... ......
.... ... .... ... ... .... ......
....... ........ ... ........ ......
......
S h e e t ......
......
......
| | ......
| ...Sîowo wstëpne... | ......
: : ......
: Jak wiadomo charts`y budzâ zawsze wiele : ......
: kontrowersji, tak wiëc proôba do Was o : ......
: obiektywizm w konkurencjach "Najlepszy..." : ......
: i nie sugerowanie sië wîasnymi sympatiami. : ......
.............: Do Waszej dyspozycji pozostawiliômy :...........
.............: kategorië "Ulubiona druûyna...", gdzie jak :...........
.............: najbardziej moûecie byê subiektywni. Jeôli :...........
.............: chodzi o reguîy, to w kaûdej kategorii :...........
.............: moûecie przyznaê po trzy miejsca. Pierwsze :...........
.............: miejsce dostaje trzy punkty, drugie dwa, :...........
...... : a trzecie jeden. Jeôli reguîy sâ jasne to :
...... : zapraszam do wypeîniania. Aha! Wypeînione :
...... : votki ôlijcie najlepiej na adres: :
...... : :
...... : a_m_p@poczta.fm :
...... : :
...... : lub :
...... : :
...... : Szaman - Szymon Tomzik :
...... : ul.Jana Ûebroka 25 :
...... : 43-430 Skoczów :
...... : szymoon@alpha.net.pl :
...... : :
...... : Przemk0 - Przemek Naruszewicz :
...... : ul.Ôlâska 9/4 :
...... : 70-432 Szczecin :
...... : pnaruszewicz@wi.ps.pl :
...... : :
...... | albo do osób majâcych z nami kontakt. |
...... | |
......
......
......
...... Spreader - szaman
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... Voter - slayer/appendix
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
...... Najlepszy piîkarz polski:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹ dudek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² szamotulski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ matysek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹ zielinski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² waldoch
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹ swierczewski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² kaluzny
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ czerwiec
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹ zurawski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² kucharski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ frankowski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener polski :
......
...... ¹ engel
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² smuda
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna polska :
......
...... ¹ legia
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² wisla
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ groclin
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy piîkarz zagraniczny:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹ van der sar
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² chilavert (tak sie pisze? ;)
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹ beckham
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² davids
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ figo
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹ rivaldo
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² kluivert
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ ronaldo
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener zagraniczny:
......
...... ¹ ?
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² ?
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ ?
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna zagraniczna:
......
...... ¹ ajax
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ² man utd.
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³ liverpool
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
......
......
......
Votkë wykonaî Przemk0 <prØ>
::::::::
AMP2/BONUS/charts/stefkos.txt
::::::::
......
/\\ ......
__,__ ________ ,_______ ________/\\\\ ......
_/ ) \/.oOo. \/) ·:::::\// | \\\\/ ......
/ _ \oOOo. ·:::::\\ : _\ \\/ ......
/ \ _ \Oo. ·:::/// . \/ // ......
/ \/ \o. ·:/\/ ____// ......
· / \ /. \ / / · \/ ___/ ......
· / /\__ \ \/ \ : / ......
\\ / \____/\_____/\______/\__|__/ <prØ> ......
/\/ / : ......
\ / Amigowski Magazyn Piîkarski ... .. . ......
/ /\/ ......
\ \\ ......
\/ · ......
.... ... ........ ....... ......... ......
.... ... .... ... ... .... ......
.... ... .... ... ... ...... ......
.... ... .... ... ... .... ......
....... ........ ... ........ ......
......
S h e e t ......
......
......
| | ......
| ...Sîowo wstëpne... | ......
: : ......
: Jak wiadomo charts`y budzâ zawsze wiele : ......
: kontrowersji, tak wiëc proôba do Was o : ......
: obiektywizm w konkurencjach "Najlepszy..." : ......
: i nie sugerowanie sië wîasnymi sympatiami. : ......
.............: Do Waszej dyspozycji pozostawiliômy :...........
.............: kategorië "Ulubiona druûyna...", gdzie jak :...........
.............: najbardziej moûecie byê subiektywni. Jeôli :...........
.............: chodzi o reguîy, to w kaûdej kategorii :...........
.............: moûecie przyznaê po trzy miejsca. Pierwsze :...........
.............: miejsce dostaje trzy punkty, drugie dwa, :...........
...... : a trzecie jeden. Jeôli reguîy sâ jasne to :
...... : zapraszam do wypeîniania. Aha! Wypeînione :
...... : votki ôlijcie najlepiej na adres: :
...... : :
...... : a_m_p@poczta.fm :
...... : :
...... : lub :
...... : :
...... : Szaman - Szymon Tomzik :
...... : ul.Jana Ûebroka 25 :
...... : 43-430 Skoczów :
...... : szymoon@alpha.net.pl :
...... : :
...... : Przemk0 - Przemek Naruszewicz :
...... : ul.Ôlâska 9/4 :
...... : 70-432 Szczecin :
...... : pnaruszewicz@wi.ps.pl :
...... : :
...... | albo do osób majâcych z nami kontakt. |
...... | |
......
......
......
...... Spreader -Stefaïski Paweî
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... Voter -stefkos
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
...... Najlepszy piîkarz polski:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹Jerzy Dudek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Adam Matysek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Artur Bledzewski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹Tomasz Hajto
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Tomasz Îapiïski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Jacek Zieliïski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹Ryszard Czerwiec
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹Emmanuel Olisadebe
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Artur Wichniarek
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Andrzej Juskowiak
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener polski :
......
...... ¹Franciszek Smuda
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Jerzy Engel
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Górski
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna polska :
......
...... ¹Wisîa Kraków
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Górnik Zabrze
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Legia Warszawa
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy piîkarz zagraniczny:
......
...... BRAMKARZ
...... ¹Peter Shmichel
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Oliver Kann
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Canizares
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... OBROÏCA
...... ¹Jaap Stam
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... POMOCNIK
...... ¹Beckham
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... NAPASTNIK
...... ¹Ruud Van Nisterlooy
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Rivaldo
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³Owen
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Najlepszy trener zagraniczny:
......
...... ¹Alex Ferguson
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
...... Ulubiona druûyna zagraniczna:
......
...... ¹Manchester United
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ²Panatinaikos Ateny
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
...... ³VFL Wolfsburg
...... ¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯¯
......
......
......
......
......
Votkë wykonaî Przemk0 <prØ>
::::::::
AMP2/BONUS/PSV/opis.txt
::::::::
psv-1 - NIKE jest jednym z gîównych sponsorów PSV i bardzo czësto jest
rozwijany taki napis na stadionie (a przynajmniej byî)
psv-2 - Luc Nilis, jeden z najlepszych graczy PSV w latach 90-tych
psv-3 - superpuchar Holandii z roku 2000, na zdjëciu Arnold Bruggink, Tomasz
Iwan i Ruud van Nistelrooy
psv-4 - widok na Philips Stadium
::::::::
AMP2/Czytaj_mnie!.txt
::::::::
AMP#2
Uwaga!
Jeôli masz kîopoty z wczytaniem obrazków, zwolnij trochë pamiëci CHIP lub
zmniejsz rozdzielczoôê ekranu maga - preferencje/GFX!
Mag zostaî stworzony caîkowicie pod system operacyjny Amigi (plus AHI)
i dziëki temu powinien bez wiëkszych problemów dziaîaê na wszystkich Amigach
z procesorem 68020 (lub lepszym) i OS-em 3.0 (lub nowszym). Problemów nie
powinno byê równieû w przypadku emulacji pod MorphOS-em, Amithlonem czy UAE.
Co jest potrzebne by uruchomiê maga?
I. Procesor 68020 lub lepszy.
II. System operacyjny 3.0+ (39+) lub nowszy, wraz z zainstalowanymi
bibliotekami systemowymi.
Mag otwiera nastëpujâce biblioteki:
- graphics.library - w wersji 39+,
- layer.library - w wersji 39+,
- diskfont.library - w wersji 39+,
- intuition.library - w wersji 39+,
- datatypes.library - w wersji 39+,
- gadtools.library - w wersji 39+,
- asl.library - w wersji 39+,
- cybergraphics.library - w wersji 41+, (jeôli mag jej nie znajdzie, to wybór
ekranów, na których moûe zostaê otwarty AMP # 2 zostanie zredukowany tylko do
tych, które oferujâ 256 i mniej kolorów),
- dbplayer.library - w wersji 2+, (jest otwierana tylko w przypadku wîâczenia
opcji AHI w menu górnym w preferencjach).
Tu dwie maîe uwagi:
- aby wîâczyê opcjë AHI naleûy mieê zainstalowane AHI w wersji 4+,
- aby biblioteka dbplayer.library nie spowodowaîa zawieszenia AMP issue 2,
musi byê zainstalowane w systemie urzâdzenie AUDIO z handlerem AHI-Handler.
III. Datatypy:
1. IFF,
2. JPEG,
3. PNG,
4. GIF
I kolejna uwaga:
- w SYS:Classes/Datatypes musi znajdowaê sië picture.datatype. Jeûeli bëdzie
on w wersji niûszej od 43, to wówczas obrazki zapisane w 24 bitach nie bëdâ
obsîugiwane. Dopiero wersje 43 oraz nowsze - 44 z OS 3.5 i 45 z OS 3.9
umoûliwiâ wczytanie i wyôwietlenie 24-bitowych grafik.
Jeûeli AMP issue 2 z jakiô magicznych powodów nie bëdzie sië chciaî sië
uruchomiê, istnieje moûliwoôê zapoznania sië z tekstami i doîâczonymi do nich
obrazkami za pomocâ zwykîej przeglâdarki np. MultiView.
Preferencje - klawiszologia:
- ESC - wyjôcie z programu,
- Return - otwarcie ekranu.
Ustawienia cienia:
- ESC - wyjôcie,
- Return - zapis,
- Space - wîâczenie/wyîâczenie cienia,
- Strzaîka w górë - przesuniëcie cienia w górë,
- Strzaîka w dóî - przesuniëcie cienia w dóî,
- Strzaîka w lewo - przesuniëcie cienia w lewo,
- Strzaîka w prawo - przesuniëcie cienia w prawo.
::::::::
AMP2/TXT/amiga/AM2002.txt
::::::::
Amiga Meeting 2002 / Pegasos Show
Amigo! Ojczyzno moja! ty jesteô jak zdrowie;
Ile cië trzeba ceniê, ten tylko sië dowie,
Kto cië straciî. Dziô piëknoôê twâ w caîej ozdobie
Widzë i opisujë, bo tësknië po tobie.
KSIËGA PIERWSZA
PRZYGOTOWANIA
29 lipca w serwisie ACP pojawiîa sië informacja zatytuîowana "Pegasosy coraz
bliûej". Zapowiadaîa ona dwie prezentacje komputerów z pîytami Pegasos
i dziaîajâcym na nich MorphOS'em we Francji (A-Expo i Slach Party). Autor
news'a wspomniaî teû o rozmowach na temat podobnej prezentacji w Polsce oraz
podaî jej przewidywany termin - wrzesieï lub paúdziernik.
20 wrzeônia ukazaîo sië oôwiadczenie firm eFUNZINe, Matay i X-Soft
zapowiadajâce prezentacjë Pegasosa na Amiga Meeting 2002. Poznaliômy teû datë
tej imprezy - 16 listopada, a na stronie www.pegasos.pl moûna byîo znaleúê
bardziej szczegóîowe informacje.
Od tego momentu wszystko byîo juû jasne. W moim wypadku pozostawaî jeszcze
problem zwiâzany z finansami i transportem. Skontaktowaîem sië z BigTedem, ale
ludzie z GGUA juû dawno mieli peîny samochód. Na szczëôcie jednak okazaîo sië,
ûe Fei ma jeszcze jedno wolne miejsce. Tak jak rok wczeôniej miaî mnie
przybraê w Katowicach.
KSIËGA DRUGA
WYJAZD
Najpierw tata podrzuciî mnie na stacjë do Bielska. W ôrodku nocy bowiem
pomiëdzy Skoczowem, a Bielskiem nic nie kursuje! Pociâg odjechaî o czwartej
z hakiem, a w Katowicach byîem gdzieô o 5:30. Chîopaki z GGUA i Fei
wyjeûdûali z Gliwic o 6:00, trochë wiëc na nich musiaîem poczekaê. W koïcu
jednak pojawiîo sië biaîe Uno Fei'a (z boing ball!) i przy dúwiëkach KNÛ
udaliômy sië w kierunku Îodzi. W samochodzie wraz ze mnâ jechaî takûe Coîacz
(RR) i Janusz Neubauer (GGUA). Pozdrawiam!
KSIËGA TRZECIA
ÎÓDÚ
Îódú to miasto wojewódzkie w ôrodkowej Polsce; ludnoôê: 838 tys. (1992);
wielki oôrodek przemysîowy; przemysî wîókienniczy, odzieûowy, chemiczny,
maszynowy, elektrotechniczny, elektroniczny (Pegaz?), precyzyjny, spoûywczy; 8
wyûszych uczelni, instytuty naukowe; wytwórnie filmowe, filharmonia, opera,
teatry, muzea, ogród zoologiczny i botaniczny. Prawa miejskie 1423; od XIX w.
wielki oôrodek przemysîu wîókienniczego; 1892 pierwszy na ziemiach polskich
strajk powszechny; 1905 pierwsze w imperium carskim powstanie zbrojne
robotników; 1928, 1933, 1936 strajki powszechne wîókniarzy; podczas okupacji
hitlerowskiej wîâczona do Rzeszy; pierwsze w Polsce getto, liczne mordy
dokonywane na mieszkaïcach, wiele obozów i wiëzieï; oôrodek ruchu oporu; 1945
wyzwolona przez armië radzieckâ; 2002 pierwszy w Polsce pokaz Amigi nowej
generacji. Takâ charakterystykë tego miasta moûna znaleúê w Amilopedii (no
prawie takâ).
W Îodzi sâ oczywiôcie takûe McDonaldy (niestety). Dojeûdûajâc do miasta
zaczepiliômy o jeden z nich. Czekaîa tam na nas ekipa z SAUG'a, z którâ
urzâdziliômy sobie pamiâtkowâ sesjë zdjëciowâ na zjeûdûalni. BigTed nie mógî
sië opanowaê i sië przejechaî. A byîo trochë mokro...
Dosyê dîugo bîâdziliômy po mieôcie. Nie pomagaîa tradycyjna (samochód GGUA
jako przewodnik), ani nowoczesna (Palm Fei'a z mapkâ) technologia. W pewnym
momencie stanëliômy nawet oko w oko z karetkâ îódzkiego pogotowia, jednak
zgrabny manewr zawracajâcy pozwoliî nam uciec przed najgorszym. Chwilë póúniej
znaleúliômy III Liceum Ogólnoksztaîcâce.
KSIËGA CZWARTA
MEETING
Budynek III Liceum Ogólnoksztaîcâcego mieôci sië w samym centrum Îodzi, bardzo
blisko ulicy Piotrkowskiej. Szkoda, ûe organizatorzy nie postarali sië o jakiô
wiëkszy napis "Amiga Meeting 2002" na budynku (zauwaûyîem tylko niewielkie
plakaty na drzwiach), bo ulicâ przechodziîo sporo osób. A moûe to wstyd
reklamowaê Amigë? W ôrodku liceum byîo wspaniaîe. Ktoô zaûartowaî, ûe to musi
byê przyjemnoôê otrzymywaê w nim oceny niedostateczne. Biaîe marmury, piëkne
schody i posâgi. Tak, to zrobiîo na mnie wraûenie. Przypuszczam, ûe pod
wraûeniem wnëtrza liceum musieli byê takûe Francuzi z firmy Thendic.
Przywiezione przez nich komputery Pegasos wspaniale prezentowaîy sië w gîównej
sali, na tle îadnych obrazów wiszâcych na ôcianach. Organizatorzy nie
popeînili bîëdu z zeszîego roku - sala byîa duûa i wszyscy spokojnie mogli sië
w niej pomieôciê. Zanim jednak weszliômy na salë zakupiliômy bilety po 5 zî
(cena ulegîa obniûce z 15 zî na kilka dni przed meetingiem, kiedy zmieniono
jego miejsce). Wraz z biletami otrzymaliômy ulotki - o meetingu i o pîycie
Pegasos.
Swojâ ofertë na tych mini targach zaprezentowaîy polskie firmy - eFUNZINe,
X-Soft i Matay. Zabrakîo niestety Elboxu. eFUNZINe proponowaî nowy i uûywany
amigowy sprzët po promocyjnych cenach. W tej firmie moûna byîo takûe kupiê
Pegasosa (najtaïszy zestaw bez monitora - 3669 zî) oraz pîyty z polskiej
amigowej prasy i uûywane oprogramowanie komercyjne. W X-Sofcie pojawiîa sië
nowa literatura - m.in. "Make CD w praktyce", "Amiga OS 3.5/3.9 w praktyce"
i "Turbo Calc w êwiczeniach". Dostëpne byîy takûe nowe serie pîytowe -
"Amigazyn" i "ABC Emulatorów". Najsîabiej wypadî Matay, który wîaôciwie nie
zaprezentowaî niczego nowego. Ludzi byîo dosyê sporo. Niektóre osoby
przywiozîy na meeting swoje Amigi. Gdzieô w rogu staî teû pecet z odpalonym
Amithlonem. Nikt jednak nim sië nie interesowaî. W tym roku bowiem dzieliî
i rzâdziî Pegasos. Stoisko Thendic byîo najwiëksze i najbardziej oblegane.
Kaûdy chciaî zobaczyê, dotknâê Pegasosa i choê przez chwilë sië nim pobawiê.
A komputerów byîo tylko z piëê lub szeôê.
KSIËGA PIÂTA
PEGASOS
PROGDIR:GFX/amiga/am2k2
Pîyta gîówna Pegasos umieszczona byîa w bardzo duûych, czarnych obudowach typu
desktop - z przodu srebrny, aluminiowy panel z klapkâ i îadnie pobîyskujâce
niebieskie ôwiateîka, a w ôrodku strasznie duûo wolnego miejsca (Pegaz to
przecieû pîyta microATX) i... cisza. Wentylatory nie pracujâ! Jest jeden, ale
stoi - znalazî sië tu tylko dlatego, ûe byî zintegrowany z obudowâ (której
oryginalne przeznaczenie to... Pentium IV). G trójce wystarczy sam radiator.
Caîy ten sprzët podîâczono do cienkiego monitora LCD. Do tego maîa mysz
optyczna i bardzo pîaska klawiatura... francuska. Naprawdë ôwietnie sië to
prezentowaîo. Czuîem, ûe mam do czynienia ze sprzëtem z najwyûszej póîki
(a niektóre firmy wciskajâ ludziom Pentiumy za cenë dwukrotnie wyûszâ
w ômiesznie wyglâdajâcych zestawach).
Jednak sam sprzët bez oprogramowania jest tylko kupâ zîomu. To co zobaczyîem
na monitorze nie zaskoczyîo mnie. Tam byî po prostu dobry stary Workbench.
Nazywaî sië Ambient, uruchomiony byî w bardzo wysokiej rozdzielczoôci i miaî
piëkne ikony (pliki PNG!). Dziaîaî bardzo szybko (prawie w 100% na PPC -
oprócz kilku datatypów), ale niestety sië wieszaî. MorphOS, pod kontrolâ
którego chodziî, byî w wersji beta (powstaîej kilka dni przed meetingiem).
Taka wersja ma prawo sië wieszaê. Byîo to jednak dosyê denerwujâce. "Nie
ruszaj myszkâ podczas startu" - te sîowa sîyszaîem co chwilë. Wystëpowaîy
takûe problemy z obsîugâ CD-ROM'u. Czasami szwankowaîa emulacja starej
Motorolki, a gdy zabraîem sië do testowania, to okazaîo sië, ûe w Ambiencie
jest jeszcze sporo niedoróbek. Francuzi zwalali winë gîównie na niedokoïczony
firmware i na bîëdy w ukîadzie Articia (ostatnio poprawione). Trzeba przyznaê,
ûe wybrali oni dosyê kontrowersyjnâ strategië marketingowâ. Pokazywanie ôwiatu
czegoô, co nie jest jeszcze ukoïczone, co nie dziaîa w peîni sprawnie moûe
takûe zniechëcaê do zakupu. Na szczëôcie restart MorphOS'a byî superszybki
(kilka sekund - o ile oczywiôcie nie ruszaîo sië myszkâ). Pegasos to chyba
obecnie najszybciej botujâcy sië komputer! Na jego dysku nie znalazîem jednak
zbyt wielu aplikacji. Owszem byî Frogger i moûna byîo zobaczyê DVD, byîa nowa
gra - Software Tycoon i byîo kilka starszych pozycji programowych (m.in.
ImageFX), które pozwalaîy na sprawdzenie jakoôci i prëdkoôci emulacji.
Zabrakîo jednak czegoô, co pozwoliîoby pokazaê Pegasosowi lwie pazurki (parë
dni póúniej na Amiga + Retro Computing byîo z tym duûo lepiej - wnioski
zostaîy wyciâgniëte). Testowanie Pegaza znudziîo sië wiëc nam szybko
i postanowiliômy trochë pozwiedzaê okolicë.
KSIËGA SZÓSTA
PRZECHADZKA
Ulica Piotrkowska to najwaûniejsze miejsce w Îodzi. Bardzo dîuga, wielu ludzi
i ryksze. Piëknie odnowione kamienice, a w nich sklepy i sklepiki. Sâ
oczywiôcie takûe lokale gastronomiczne. My trafiliômy na Irish Pub. Trochë
nieômiaîo wchodzimy, skrëcamy w prawo i schodzimy schodami w dóî. Spoglâdam na
ôciany, a tam premier Miller, premier Buzek i inni waûni panowie na zdjëciach
z obsîugâ lokalu. W ôrodku elegancko i przytulnie. Fajna, niby irlandzka
muzyka. Ciëûko sië stamtâd wychodziîo. Ceny jednak nie pozwoliîy nam sië upiê.
Irish Pub to bardzo przyjemny i bezpieczny lokal. Polecam! Naleûaîo jeszcze
coô zjeôê - bardzo dobrâ strawë zaoferowaî nam Sphinx.
KSIËGA SIÓDMA
LINUX I MAC
Po powrocie na meeting udaîo nam sië na jednym z Pegazów uruchomiê Linuxa. Ja
po raz pierwszy zobaczyîem ten system operacyjny w dziaîaniu. Ale pewnie nie
tylko ja. Linux podobno podbija ôwiat, przybywa jego uûytkowników, nadal
jednak wiele osób i instytucji nie traktuje go powaûnie. A szkoda, bo to
znakomity system. Na Pegasosie dziaîaî ôwietnie. Wystartowaliômy emulator
MacOnLinux i zaîadowaî sië Mac OS 9. Na dysku zainstalowany byî Microsoft
Office 2001 i uruchomiliômy Word'a. Prëdkoôê dziaîania emulatora byîa
przyzwoita. Akurat tak sië zîoûyîo, ûe miaîem przy sobie pîytë ze starszymi
grami pod Mac'a. Wybór padî na... Flashback'a. Nigdy nie przypuszczaîem, ûe
zagram w të grë na nowej Amidze.
KSIËGA ÓSMA
WYGRANA
Numer 52 na moim bilecie okazaî sië byê szczëôliwy. Wylosowano go i wygraîem
grë Payback (klon GTA). Niestety nie udaîo nam sië jej uruchomiê na Pegasosie.
Prawdopodobnie powodem byî brak emulacji pauli. Na mojej 40-stce gra jednak
dziaîa bardzo dobrze. Ludzie z Apex Designs wykonali wspaniaîâ robotë. Ze
strony www.apex-designs.net ôciâgnâîem sobie najnowszy update oraz dodatkowe
mapy. Genialne jest radio! Wsiadasz do samochodu i zaczyna graê muzyka. Super
pomysî! Moûna podmieniê pîytkë z oryginalnym soundtrackiem. Czësto tak robië.
Polecam "Never Mind The Bollocks" Sex Pistols. W Paybacka graê moûna na trzy
sposoby - wykonujemy misje dla mafii (sâ dosyê trudne), robimy zadymë
w mieôcie lub rozgrywamy deathmatch'a z kolegami (do 4 osób). Do gry doîâczony
jest edytor. Istnieje wiëc moûliwoôê stworzenia wîasnego miasta. Jest takûe
wersja Paybacka dla PPC i karty graficznej ze wspomaganiem 3D. W przyszîoôci
wiëc pewnie siëgnë po të grë jeszcze nie jeden raz.
KSIËGA DZIEWIÂTA
AMP
Na meetingu spotkaîem Gucia, czyli czîowieka, który jest odpowiedzialny za kod
tego maga. Umówiliômy sië wczeôniej, przez internet. On dostaî mojâ fotkë
i miaî szukaê goôcia z dîugimi wîosami. Podobno zaczepiî kilka osób zanim na
mnie trafiî. W koïcu jednak udaîo sië. Dosyê dîugo rozmawialiômy o AMP,
o innych projektach Gucia oraz o Amidze i Pegasosach. Czekaliômy na
zapowiadanâ konferencjë dla developerów.
KSIËGA DZIESIÂTA
KONFERENCJA
W koïcu ogîoszono, ûe w maîej sali obok odbëdzie sië konferencja dla
developerów. Programista ze mnie ûaden, a w dodatku wczeôniej nie zgîosiîem
swojego udziaîu poprzez sieê, ale postanowiîem pójôê. Wiele osób opuôciîo juû
meeting, wiëc tîumów nie byîo. Konferencjë rozpoczâî Mark Olsen, szef firmy
Thendic France, a póúniej wypowiadaîo sië jeszcze kilka osób. Zapowiedziano
poîâczenie sië firm bPlan i Thendic (jak juû wiemy nowa firma nazywa sië
Genesi) oraz nowâ wersjë MorphOS'a w grudniu. Wymieniano czego brakuje - m.in.
rozkazów w C (te co sâ pochodzâ z... AROS'a) i datatypów. Poszukiwane sâ
osoby, które podjëîy by sië dalszego rozwoju CED'a. Planuje sië teû
przeportowanie Opery. Mark Olsen gorâco namawiaî scenowców do stworzenia dema
na Pegaza. Oni jednak domagali sië sterowników 3D. Francuzi byli bardzo
zadowoleni z przyjazdu do Polski i zapowiedzieli szybki powrót do naszego
kraju (moûe i za póî roku!). Szkoda, ûe organizatorzy nie pomyôleli nad
zorganizowaniem innych konferencji i prezentacji podczas meetingu, tak jak
jest to robione na Zachodzie. Zadajë sobie teraz dwa pytania. Czy majâc inny
komputer uczestniczyîbym kiedyô w konferencji na temat powstajâcego systemu
operacyjnego? Która firma komputerowa wie co to jest scenowe demo? Po
konferencji przysîuchiwaîem sië rozmowie osób, które sâ zaangaûowane w prace
nad MorphOS'em. Ûmudna i ciëûka to robota. Czasami, aby wykryê jakiô maîy bîâd
potrzeba kilku dni. Nad wszystkim jednak czuwa Ralph Schmidt, który prawie
zawsze jest w sieci.
KSIËGA JEDENASTA
POWRÓT
Do domu wróciîem w miarë szybko. Najpierw Fei podrzuciî mnie do Katowic
(wielkie dziëki Fei za jednak w miarë pewny transport!), póúniej pociâg do
Bielska, a stamtâd znowu samochodem do Skoczowa.
KSIËGA DWUNASTA
KOCHAJMY SIË!
Na tegorocznym meetingu byîo zupeînie inaczej niû przed rokiem. Same Pegazy
zaprezentowaîy sië rewelacyjnie, ale przed ludúmi od MOS'a jeszcze bardzo duûo
pracy i wcale nie muszâ oni byê szybsi od teamu OS4. Moûliwoôci obu systemów
teû mogâ byê zupeînie róûne. Pegasos to jednak równieû nowa Amiga i najlepszym
rozwiâzaniem bëdzie MOS na Amidze One i OS4 na Pegazie. Jeûeli firmy na to nie
pozwolâ to zrobiâ to sami uûytkownicy (hakerzy). Nadal wiëc wszyscy pójdziemy
w tym samym kierunku i nie moûemy dopuôciê do tego, aby wojenki na górze
rozbijaîy nasze ôrodowisko. Bâdúmy od nich mâdrzejsi! Nowy sprzët powinien
przyciâgnâê z powrotem do Amigi tych, którzy zmienili platformë i bawiâ sië
emulatorami. UAE i Amithlon to bowiem rozwiâzania bez przyszîoôci, które juû
nie pozwalajâ uruchamiaê najnowszego oprogramowania. Wydaje mi sië, ûe brakuje
jeszcze tylko jednego - zainteresowania sië nowymi Amigami któregoô
z potentatów w dziedzinie gier komputerowych (a przecieû wielu z nich ma
amigowe korzenie). Pomimo, ûe sama pîyta Pegasos i MOS majâ jeszcze
niedoróbki, kilka osób, które znam kupiîo juû ten sprzët. Cena jest niby
wysoka, ale przecieû za podobne pieniâdze wielu Polaków jeúdzi na parë dni do
Egiptu lub w inne ciepîe kraje. Wystarczy wiëc jednego roku sië tam nie
przejechaê.
I ja tam z goôêmi byîem, miód i wino piîem,
A com widziaî i sîyszaî, w AMP umieôciîem.
SZAMAN, grudzieï 2002::::::::
AMP2/TXT/amiga/Amigazyn.txt
::::::::
Amigazyn CD by XSOFT
Wraz ze ômierciâ ACS-u niektórzy z nas zostali pozbawieni úródîa nowego
softwaru. Szczególnie odejôcie ACS-u dotknëîo tych z nas, którzy nie majâ
staîego dostëpu do sieci. Co prawda przez jakiô czas moûna byîo drogâ snailowâ
kupowaê magazyn Exec równieû zaopatrzony w pîytkë z miëchem, ale Exec skoïczyî
sië na piâtym numerze i zamieniî w stronë z newsami - www.amiga.pl. Po tych
niewâtpliwie smutnych wydarzeniach zdesperowani uûytkownicy mogli sprowadzaê
sobie zza zachodniej granicy krâûki z serii Aminet CD. Do czasu jednak, gdy
sië okazaîo, ûe Aminet CD to juû historia. Serwer Aminetu oczywiôcie nadal
dziaîa, aczkolwiek ma sië nieodparte wraûenie, ûe zarówno iloôê jak i jakoôê
dostëpnych tam plików zmalaîa. Wracajâc do ACS-u, podczas gdy sië regularnie
w kioskach ukazywaî miaî takûe konkurencjë. Chodzi mi tutaj o serië Jakuba
i Adama Zalepy - Amiga Vademecum. Ûeby nie przeciâgaê (tak, tak, to wciâû jest
wstëp) powiem ûe AV teû upadî, a na jego miejscu, niczym fenix z popioîów,
narodziî sië nowy projekt spóîki rodzinnej XSOFT - AMIGAZYN.
PROGDIR:GFX/amiga/amigazyn
Amigazyn, podobnie jak i Exec dostëpny jest drogâ pocztowâ. Dotychczas ukazaîy
sië dwa numery i prawdopodobnie ukaûâ sië i nastëpne. Cena tego magazynu to 29
pln. To oczywiôcie dla jednych jest stanowczo za duûo, a dla innych bëdzie to
cena do przyjëcia. Do tej ceny naleûy doliczyê koszty przesîania i koniec
koïców coô okoîo 40 pln opuszcza nasz portfel. Zobaczmy wiëc, czy warto byîo
wysupîaê zaskórniaki na ten produkt. Okîadki sâ estetycznie zrobione, a na
pîytkach widniejâ czarno-biaîe nadruki. Seria przewidziana jest dla
nastëpujâcych OS-ów - AmigaOS, AmigaOS XL, MorphOS i MACOS. Uûytkownicy
posiadajâcy PC-ty (Sâ tacy? ;)) mogâ teû skorzystaê z pîytek instalujâc na
swoich twardyskach emulator UAE lub inny Amithlon. Kaûda z dwóch dotychczas
wydanych pîytek zawiera tzw. hity numeru, czyli najczëôciej peîne wersje
programów lub gier. Na cd nr 1 sâ to programy Perfect Paint, MultisîownikSE
i gra Genetic Species. Perfect Paint to program graficzny dla posiadaczy kart
grafiki. Multisîownik jest GUI do pecetowego sîownika firmy Young Digital
Poland, a wîaôciwie do dwóch sîowników: niemieckiego i angielskiego Collinsa.
Gra GS to gra doomopodobna FPP z fajnymi efektami ôwietlnymi i szerokim
arsenale dostëpnej broni do ubijania wraûych alienów, robotów i innego
taîatajstwa. Najwiëksza wada tej gry to IMHO wyglâd obiektów do eksterminacji,
który jest na dobrej drodze do okreôlenia go spartaïskim. Druga pîytka, numero
duo, oferuje peînâ wersjë znakomitego atlasu samochodowego Amiatlas 2. Co
prawda jest juû dostëpna najnowsza szósta wersja tego superb atlasu, ale
kosztuje trochë eurodolarów, a dwójka i tak ma mnóstwo ciekawych opcji. Na
dwójce poza tym sâ peîne wersje gier Uropa 2 i The Prophet. Tutaj na chwilë
sië zatrzymam. Instalacja Uropy 2 nie powiodîa mi sië wcale. Prawdopodobnie
brak jest jakiegoô pliku. Wiem, ûe gra ta pochodzi z serwisu Amiga Arena,
gdzie udostëpniane sâ gry i programy. Nie mogîem teû, mimo sporych chëci
uruchomiê innej gry z tego serwisu - Burnout. To samo, brak pliku. Oprócz
wymienionych wyûej clou numeru drugiego, jest jeszcze caîa masa innych
programów i gierek z Amiga Arena. Te juû nie sprawiajâ problemów i moûna
znaleúê wôród nich naprawdë ciekawe rzeczy. Poza tym zawartoôê Amigazynu to
typowy stuff bez warezów ;). Zaznaczyê jednak trzeba, ûe dane sâ spakowane za
pomocâ lha, dziëki temu mieôci sië ich na pîycie rzeczywiôcie duûo. Pîytka
zaopatrzona jest w fajnâ wyszukiwarkë, dziëki której bardzo îatwo znajdziemy
to co szukamy na obu pîytkach, a takûe ciekawâ prezentacjë w formie krótkich
opisów ze screenami w formacie html wybranych przez szefa kuchni gier
i programów. Mnie osobiôcie brakuje dziaîu scena, a konkretnie moduîów
i grafiki, które topornie ôciâga sië z netu. Miîo by teû byîo gdyby na pîycie
znalazîa sië gazetka z newsami i opisami soft i hardware'u. W koïcu tytuî -
Amigazyn (Amimagazyn) zobowiâzuje?
Koniec koïców seria Amigazyn to udana alternatywa dla userów offline bâdú dla
tych seldom online ;) do których ja sië zaliczam. Numer drugi wydaje sië lepszy
od poprzedniego i wypada mieê nadziejë, ûe ta tendencja sië utrzyma. Ûyczë
autorom przede wszystkim wytrwania i wydania równieû dwóch numerów w roku 2003
i 2004.
Jak nabyê Amigazyn?
Moûna na trzy sposoby. Pierwszy to poprzez stronë internetowâ firmy XSOFT:
http://www.xsoft.w.pl
i na stronie wypeîniê specjalny formularz zamówienia.
Drugi sposób to wysîanie zamówienia na skrzynkë XSOFT:
biuro@xsoft.w.pl
Trzecia moûliwoôê to poczta tradycyjna. Skîadamy zamówienie na adres:
X-SOFT
skr. poczt. 1506
91-801 Îódú 37
Grain.
mgrain@poczta.onet.pl
10.05.03
::::::::
AMP2/TXT/amiga/CD-ROM-FAQ.txt
::::::::
CD-ROM - FAQ
1) Co oznacza skrót CD oraz do czego sîuûâ produkty typu CD?
Technologia CD (Compact Disc) zostaîa stworzona w celu przechowywania nagraï
muzycznych wysokiej jakoôci w postaci cyfrowej. Dla technologii CD stworzono
specjalny standard przemysîowy - RED BOOK - CD Digital Audio. Wkrótce pojawiîo
sië wiele odmian podstawowego standardu CD, np. CD-I (Interactive CD), VCD
(Video-CD), Mix-mode CD-ROM (muzyka i dane na jednym dysku), Photo-CD i chyba
najpopularniejsze - CD-R (pîyta jednokrotnego zapisu) i CD-RW (pîyta
wielokrotnego zapisu).
2) Co oznacza znak "x" przy definiowaniu prëdkoôci? Co oznaczajâ skróty CAV
i CLV?
Aby umoûliwiê pîynne odtwarzanie muzyki zapisanej na pîycie CD, napëd musi
umoûliwiaê transfer danych pamiëciowych na poziomie minimum 150 kB/s. Ten
poziom prëdkoôci transferu odpowiada oznaczeniu "1x" dla napëdu CD. Posiadajâc
np. napëd CD z oznaczeniem "48x" maksymalny moûliwy do osiâgniëcia poziom
prëdkoôci transferu danych wynosi 48x, czyli 48 x 150 kB/s = 7200 kB/s.
Dane na dyskach CD zapisywane sâ w taki sposób, ûe poczâtek zapisu znajduje
sië na samym ôrodku pîyty, a w miarë nagrywania kolejnych danych pîyta
zapeînia sië ze ôrodka na zewnâtrz. Oczywiôcie obwód pîyty na zewnëtrzu jest
wiëkszy niû bliûej wnëtrza. Ôcieûka na zewnëtrznej czëôci pîyty jest dîuûsza
okoîo 2,5 razy od ôcieûek wewnëtrznych.
Przy zastosowaniu trybu odczytu o symbolu CAV (Constant Angular Velocity) dysk
wiruje ze staîâ prëdkoôciâ kâtowâ. Np. w przypadku napëdu umoûliwiajâcego
odczyt z prëdkoôciâ 8000 RPM (obr./min) zarówno wewnëtrzne jak i zewnëtrzne
ôcieûki na pîycie odczytywane sâ z tâ samâ prëdkoôciâ kâtowâ. Oznacza to, ûe
napëd odczytuje 2,5 razy wiëcej danych, gdy znajdujâ sië one na zewnëtrznych
czëôciach dysku niû tych, które znajdujâ sië blisko ôrodka.
Prëdkoôê liniowâ odczytu jest wiëc róûna. Najszybciej sâ odczytywane dane
zapisane na zewnëtrznych czëôciach pîyty, a najwolniej te, które znajdujâ sië
blisko ôrodka pîyty.
Przy zastosowaniu trybu odczytu o symbolu CLV (Constant Linera Velocity) dysk
wiruje ze staîâ prëdkoôciâ liniowâ w odniesieniu do gîowicy PUH
(Pick-Up-Head). Gîowica lasera odczytuje refleksy ôwietlne odbijajâce sië od
powierzchni pîyty, które zawierajâ informacje o zapisanych danych. Stosowanie
trybu CLV powoduje obniûenie prëdkoôci transferu danych zapisanych na
zewnëtrznych obszarach pîyty 2,5-krotnie. Tryb CLV oznacza staîy i niezmienny
transfer danych z caîej pîyty CD.
3) Jaki jest zwiâzek pomiëdzy oznaczeniem "x" a prëdkoôciâ obrotowâ urzâdzeï
CD-ROM?
Znak "x" to mnoûnik prëdkoôci transferu danych zapisanych na pîycie CD. Jego
wartoôê to 150 kB/s. Aby osiâgnâê prëdkoôê transfery danych na poziomie 1x
napëd musi obracaê dysk z prëdkoôciâ kâtowâ okoîo 500RPM (a tylko 200 RPM
w przypadku odczytu danych na zewnëtrznych obszarach pîyty, które odczytywane
sâ w trybie CAV okoîo 2,5 razy szybciej niû dane znajdujâce sië bliûej ôrodka
pîyty). Napëdy CD 20x (3000 kB/s) stosujâce tryb CLV muszâ obracaê dysk
z prëdkoôciâ kâtowâ 4000 RPM (20x * 200 RPM/x) przy odczycie ôcieûek
zewnëtrznych i aû 10000 RPM (20x * 500 RPM/x) przy odczycie ôcieûek
wewnëtrznych. Prëdkoôê 10000 RPM to na razie najwyûsza prëdkoôê, jakâ daîo sië
uzyskaê w przypadku napëdów optycznych. Napëdy o prëdkoôciach wyûszych niû 20x
korzystajâ z trybu odczytu CAV. W tym przypadku odczyt ôcieûek wewnëtrznych
realizowany jest na poziomie 20x (10000 RPM podzielone przez 500 RPM/x)
natomiast odczyt danych na ôcieûkach zewnëtrznych dochodzi do poziomu 50x
(10000 RPM podzielone na 200 RPM/x).
4) Dlaczego mój napëd nie odczytuje niektórych rodzajów pîyt?
Jeôli jest to nowa pîyta, sprawdú, czy jest ona zapisana. Jeôli tak, to
upewnij sië, ûe zapis odbywaî sië w formacie, który jest odczytywany przez
twój napëd CD-ROM. Czasami jakoôê wypalonych lub wytîoczonych moûe wpîywaê
w niekorzystny sposób na moûliwoôci ich odczytu przez CD-ROM. Jak zawsze,
sprawdú, czy pîyta nie jest porysowana lub zabrudzona. Zwróê uwagë na odciski
palców i rysy. Uûywaj jedwabnej szmatki do czyszczenia pîyty.
5) Dlaczego napëdy CD-ROM 48x/52x potrafiâ niszczyê pîyty?
Jest to stosunkowo nowe zjawisko. Ma ono miejsce w przypadku pîyt sîabej
jakoôci. Niektóre napëdy wyposaûone sâ w system ABS, który redukuje wibracje
i minimalizuje ryzyko zniszczenia pîyty. Jednakûe zdarza sië, iû pîyty CD majâ
ukryte wady takie jak: kiepski surowiec, z jakiego wykonano pîytë, bîëdnie
naniesiony noônik, niewidzialne uszkodzenia pîyty na jej brzegach.
Aby uniknâê zniszczenia dysku podczas jego odtwarzania zaleca sië uûywanie
dysków sprawdzonych i dobrej jakoôci. Nie naleûy naklejaê na dysk ûadnych
dodatkowych etykiet czy nalepek, które mogâ spowodowaê niepoûâdane wibracje
i zniszczenie pîyty.
6) Dlaczego podczas odtwarzania pîyty i tytuîów VCD na ekranie monitora
pojawia sië mozaika i drgania?
Jeûeli prëdkoôê transferu danych pîyty spada poniûej minimalnej wymaganej (150
kB/s) nastëpujâ zakîócenia obrazu i wystëpujâ drgania obrazu. Efekt mozaiki
powodowany jest teû czësto przez pîyty o kiepskiej jakoôci, które zawierajâ
niekompletne lub bîëdne dane.
7) Dlaczego moje programy diagnostyczne nie pokazujâ maksymalnej prëdkoôci
odtwarzania podawanej przez producenta?
W napëdach CD-ROM wykorzystujâcych do odczytu pîyt technologië CAV maksymalna
prëdkoôê odczytu osiâgana jest tylko w przypadku odczytu danych znajdujâcych
sië na zewnëtrznych czëôciach dysku. Sprawdú, czy uûywasz dysku z zapisanymi
co najmniej 70 minutami danych, sprawdú, czy twoje narzëdzie diagnostyczne
potrafi mierzyê prëdkoôê odczytu zewnëtrznych ôcieûek pîyty. Niektóre programy
podajâ ôredniâ prëdkoôê odczytu zamiast maksymalnej. Ponadto pîyta moûe byê
odczytywana z niûszâ prëdkoôciâ niû maksymalna z powodu uszkodzeï, sîabej
jakoôci zapisanych danych czy naklejek umieszczonych na pîycie.
W sieci wyszukaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/amiga/CD-RW-FAQ.txt
::::::::
CD-RW - FAQ
1) Czy warto wgrywaê nowy bios do nagrywarki?
Najlepiej wgrywaê bios tylko wtedy, gdy zmiany wprowadzone w nowej wersji sâ
nam niezbëdne. Producenci nagrywarek poprzez nowe wersje biosu usuwajâ bîëdy,
wprowadzajâ poprawki oraz dodajâ nowe funkcje dla wyprodukowanych przez siebie
urzâdzeï. Naleûy pamiëtaê, ûe czasami nowe wersje biosu wprowadzajâ nowe
bîëdy. Biorâc to pod uwagë i fakt, ûe niektóre programy wgrywajâce bios nie
pozwalajâ na powrót do jego starszej wersji, moûna uzyskaê odwrotny efekt:
sprzët bëdzie pracowaî gorzej niû przed upgrade'm. Jeûeli podczas operacji
fleszowania biosu (odpukaê):
- wyîâczâ prâd,
- zawiesi sië komputer
- komputer zostanie zresetowany
- wystâpiâ inne dziwne, nieprzewidywalne zjawiska
bëdzie to równoznaczne z wizytâ w serwisie.
2) Który port IDE jest najlepszy dla mojej nagrywarki ATAPI-IDE?
Teoretycznie nie ma róûnicy pomiëdzy poszczególnymi portami. Jednakûe przyjëîo
sië, iû wolne urzâdzenia IDE takie jak CD-ROMy, nagrywarki i DVD-ROMy podîâcza
sië jako urzâdzenia drugie (secondary IDE). Zaleca sië nie podîâczanie na tej
samej taômie urzâdzeï nie korzystajâcych z îâcza UDMA i twardych dysków.
3) Dlaczego podczas zapisu mogâ pojawiaê sië bîëdy typu "buffor underrun"?
"Buffor uderrun" to termin okreôlajâcy bîâd, który powoduje zatrzymanie
procesu nagrywania pîyty w wyniku zaprzestania dopîywu danych ze úródîa do
bufora nagrywarki. Najprostszym rozwiâzaniem tego problemu jest pozamykanie
wszystkich aplikacji i zwolnienie pamiëci systemowej przed rozpoczëciem
procesu nagrywania. Bîâd niedopeînienia bufora wyeliminujemy takûe
zmniejszajâc prëdkoôê zapisu. Niedopeînienie bufora ma miejsce czësto
w przypadku kopiowania pîyt w locie (z jednego urzâdzenia bezpoôrednio na
drugie) i jest spowodowane niemoûnoôciâ odczytania kolejnych partii pîyty
úródîowej przez urzâdzenie czytajâce.
4) Dlaczego podczas nagrywania pojawiajâ sië nadal bîëdy typu "buffor
underrun" chociaû nagrywarkë wyposaûono juû w system zapobiegajâcy ich
wystëpowaniu?
Problem leûy tutaj prawdopodobnie w úródle danych, które wykorzystuje sië do
odczytu danych. System zapobiegajâcy powstawaniu bîëdów typu "buffor underrun"
funkcjonuje prawidîowo tylko w przypadku wystëpowania czasowych problemów
z dopîywem danych do bufora. Jeôli brak dopîywu danych ma charakter ciâgîy
i dîugotrwaîy, wtedy system nie zadziaîa. Naleûy wiëc sprawdziê napëd i pliki
úródîowe oraz upewniê sië czy system "buffor underrun free" jest aktywny.
5) Jak jest zwiâzek pomiëdzy czasem nagrywania a prëdkoôciâ nagrywania napëdu
CD-RW?
Jeôli proces nagrywania przebiega w sposób pîynny, co oznacza, ûe nie
wystëpujâ przerwy i bîëdy niedopeînienia bufora, czas zapisu 74-minutowej
pîyty CD-R oblicza sië wg wzoru 74 min / "x" (gdzie "x" oznacza prëdkoôê
nagrywarki) + czas zakoïczenia (okoîo 15 sekund dla nagrywarki 16x). Dla
nagrywarek o prëdkoôci 16x lub niûszej "x" oznacza prëdkoôê CLV, która jest
staîa dla caîego dysku. W przypadku nagrywarek o prëdkoôciach 20x i wyûszych,
zastosowanie majâ technologie Zone-CLV lub Partial-CAV umoûliwiajâce szybszy
zapis na zewnëtrznych ôcieûkach pîyty. Czas zapisu oblicza sië tutaj jako sumë
obszarów zapisywanych przy zastosowaniu danych prëdkoôci. Stosowanie korekcji
bîëdów typu "buffor underrun" moûe czas zapisu dodatkowo wydîuûaê.
6) Co oznaczajâ pojëcia TAO, SAO, DAO i nagrywanie pakietowe (packet writing)?
TAO (Track-At-Once) to metoda polegajâca na zapisaniu jednego nagrania na
pîycie CD-R, wygaszaniu lasera i rozpoczëciu zapisu kolejnego. Jej wadâ jest
brak moûliwoôci odtworzenia zapisanej pîyty na innych napëdach w przypadku nie
zamkniëcia sesji nagrywajâcej. TAO wymusza stosowanie przynajmniej
2-sekundowych przerw pomiëdzy zapisywanymi utworami.
SAO (Session-At-Once) to metoda zapisu pîyty CD-R, w którym dane sâ nagrywane
w jednej sesji bez wyîâczania lasera. Pomiëdzy nagraniami nie ma ûadnych
przerw. W przypadku póúniejszego dogrania kolejnych sesji na tym samym dysku
pîyta uzyskuje status multi-sesyjnej. Tryb ten jest najczëôciej spotykany przy
nagrywaniu pîyt w formacie CD-EXTRA, gdzie najpierw bez wyîâczania lasera
nagrywane sâ nagrania audio nastëpnie laser jest wyîâczany, a pîyta pozostaje
otwarta. Po czym rozpoczyna sië - równieû ciâgîy - proces nagrywania nagraï
z danymi i pîyta zostaje zamkniëta.
DAO (Disc-At-Once) to Metoda zapisywania pîyty CD-R, polegajâca na nagraniu
caîej jej zawartoôci za jednym razem, îâcznie z nagraniami audio, bez
wyîâczania lasera miëdzy kolejnymi nagraniami.
Nagrywanie pakietowe to sposób zapisu danych, który polega na kolejnym
zapisywaniu maîych fragmentów danych zwanych pakietami. Tryb ten wymaga
przeprowadzenia procesu formatowania dysku wraz z zaîoûeniem tablicy FAT.
W konsekwencji otrzymujemy pîytë RW pracujâcâ niczym dysk twardy. Wadâ tego
rozwiâzania jest ograniczenie dostëpnego obszaru pamiëci na pîycie z 640 MB do
500 MB.
7) Jak wiele razy mogë formatowaê i ponownie dokonywaê zapisu na pîytach
CD-RW?
Zaleûy to od jakoôci pîyty, jakâ akurat dysponujemy. Z reguîy pîyty RW mogâ
byê reformatowane okoîo 1000 razy. W rzeczywistoôci wiëkszoôê uûytkowników
nigdy nie osiâga takiej wartoôci. Jeôli pîyta, którâ posiadasz, nie
funkcjonuje dobrze po przeprowadzeniu po kilkakrotnym usuwaniu i zapisywaniu
danych powinieneô skontaktowaê sië ze sklepem, w którym nabyîeô pîyty.
8) Dlaczego nagrane przeze mnie pîyty nie sâ odtwarzane przez domowy zestaw
Hi-fi?
1. Domowe systemy stereo hi-fi nie odtwarzajâ dysków RW z powodu ich niskiego
stopnia odbicia ôwiatîa lasera.
2. Domowe systemy stereo hi-fi nie obsîugujâ pîyt multisesyjnych.
3. Domowe systemy stereo hi-fi nie odtwarzajâ dysków z nie zamkniëtymi sesjami
zapisu.
4. Niektóre pîyty niskiej jakoôci mogâ nie byê odtwarzane przez domowe systemy
stereo hi-fi.
Ogólnie rzecz biorâc, wiëkszoôê odtwarzaczy CD odczytuje muzykë zapisanâ na
pîytach CD-R. Jednakûe jest kilka czynników, które mogâ wpîywaê na moûliwoôê
odtwarzania tych pîyt.
1. Sprawdú jakoôê noônika przed rozpoczëciem nagrywania. Zaleca sië uûywanie
noôników rekomendowanych przez producenta napëdu.
2. Stosuj funkcje zapisu audio w oprogramowaniu sîuûâcym do nagrywania.
Najistotniejszym elementem jest zamykanie sesji. Tylko pîyt CD-R z zamkniëtymi
sesjami nagraniowymi bëdâ odczytywane przez odtwarzacze CD.
3. Sprawdú, czy twój odtwarzacz CD (VCD, DVD, CD walkman) wspóîpracuje
z pîytami CD-R. Jeôli nie jest to w sposób czytelny przedstawione w instrukcji
obsîugi odtwarzacza, skontaktuj sië ze sklepem, w którym go nabyîeô i zapytaj.
W sieci wyszukaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/amiga/Choragiewki.txt
::::::::
Chorâgiewki
"...zaglâdasz na amigowe strony WWW, kanaîy IRC, listy dyskusyjne, czytasz ten
magazyn tylko po to, aby póúniej poômiaê sië z tych gîupich amigowców..."
a Pegazus dzialal?
a co ten Pegazus dzialal????? Bo cos slyszalem, ze sie zawiesza badziewie co 5
minut, gorzej niz Windows 95 :) Oj Pegazofce, inwestujecie w sprzet bez
przyszlosci. Dajcie sobie spokoj i kupcie sobie porzadny sprzet typu Athlon XP
lub P4..... A jak chcecie miec cos unikalnego to przeprowadzcie MODDING
obudowy, zrobcie sobie okienko w obudowie, wstawcie 2 neony, kolorowe
wentylatorki itp. A wy chcecie szpanowac sprzetem ktory byl aktualny moze z 5
lat temu, a sprzedawany jest za cene calego Pieca z monitorem 15" TFT.....
A jak nie chcecie uzywac Winblowsa XP, to uzywajcie Linuxa...... Po co komu na
co Pegazus????
16 lipca 1993 roku w Wielkiej Brytanii odbyîa sië ôwiatowa premiera ostatniej
Amigi - Amigi CD32. Od tego czasu minëîo 10 lat, a komputera tego uûywa juû
tylko garstka zapaleïców, którzy czekajâ na jakiô cud. Ôwiat zapomniaî bowiem
o ich komputerze. Dla nowego pokolenia istniejâ tylko pecety i program
Windows. Zresztâ wszyscy ich juû uûywajâ. Sîowo pecet staîo sië synonimem
sîowa komputer.
Jednak wiele osób swe pierwsze komputerowe kroki stawiaîo wîaônie na Amidze.
Teraz wspominajâ jâ jako fajnâ zabawkë z dzieciïstwa. Szokujâ ich wiadomoôci
o nowym oprogramowaniu i nowych dodatkach sprzëtowych do Amigi. Dla nich
bowiem Amiga to zamkniëty rozdziaî. Po prostu przestarzaîy komputer, którego
wszyscy sië pozbyli. I taka jest zdecydowana wiëkszoôê byîych amigowców.
Istniejâ jednak tacy, których boli to, ûe ktoô jeszcze uûywa Amigi.
Najprawdopodobniej nie byli oni do koïca przekonani co do sîusznoôci decyzji
o jej sprzedaûy. A moûe rodzice kupili im za duûe pieniâdze peceta i okazaîo
sië, ûe bardziej on zawodzi niû Amiga, która leûy na strychu? Najgorzej jednak
jeûeli myôlenie jest takie - ja sprzedaîem to ty teû sprzedaj! Jesteô inny?
Uwaûasz sië za lepszego? Oczywiôcie takie sformuîowania nie sâ wypowiadane
wprost (bo to czysty rasizm), ale jeûeli zaglâdasz na amigowe strony WWW,
kanaîy IRC, listy dyskusyjne, czytasz ten magazyn tylko po to, aby póúniej
poômiaê sië z tych gîupich amigowców, którzy ciâgle ûyjâ nadziejâ, to wiedz,
ûe jesteô po prostu zwykîym tchórzem!
Oni majâ prawo uûywaê Amigi do koïca swego ûycia. Majâ prawo czekaê na nowâ
Amigë do koïca swoich dni. Jeûeli pozbyîeô sië tego komputera to wcale nie
znaczy, ûe tak majâ zrobiê wszyscy. Kaûdy inaczej myôli i czym innym sië
kieruje. Dla niektórych racjonalnie myôlenie = nuda. Zaskoczony? Spróbuj to
zrozumieê!
Wiem, wolisz staê zawsze po stronie silniejszego, ale to ûadne wyzwanie!
A ûycie bez wyzwaï teû = nuda.
Chcesz byê znowu amigowcem? Nic prostrzego - przynieô ze strychu swojâ Amigë
i zacznij instalowaê oprogramowanie. Amiga naprawdë potrafi wszystko, trzeba
tylko trochë bardziej sië wysiliê! Pomyôl ile dziëki temu moûna sië nauczyê!
Nie zrobisz tego? Dlaczego? Nie wytrzymujesz presji otoczenia? Wszyscy majâ
PC, wiëc i Ty musisz go mieê? Koledzy bëdâ sië z Ciebie ômiali jak im powiesz,
ûe znowu masz Amigë? Trudno. Po cichutku jednak, na swojej Wingrozie zaglâdaj
na amigowe strony WWW, czytaj news'y, wchodú na amigowe kanaîy IRC, zapisz sië
na amigowâ listë dyskusyjnâ i przede wszystkim zaemuluj sobie Amigë.
Specjalnie dla Ciebie stworzyliômy wspaniaîe namiastki Amigi - UAE
i Amithlona. Fajnie by byîo, gdybyô nie kupiî go u pirata. Wspomoûesz wtedy
(po cichu przed kolegami kloniarzami) kilka amigowych firm. Pamiëtaj, ûe na
emulatorze dziaîajâ równieû ORGINALNE gry i programy. Tak! One ciâgle sië
ukazujâ, a fakt Twojego odejôcia niczego nie zmieniî! Amiga nadal sië rozwija!
W internecie nie wyûywaj sië na amigowcach. Aby usprawiedliwiê sië przed samym
sobâ obejrz sobie telewizjë, idú do kina albo jeszcze gdzieô indziej. Winda
jest wszëdzie!
Gdy Amiga znowu odniesie sukces to wtedy bëdziesz mógî powróciê do niej.
Jesteô bowiem jak chorâgiewka na wietrze. Poddajesz sië zawsze bardzo îatwo.
pogromca zîych byîych amigowców
SZAMAN/AMP editors team
szymoon@konto.pl
Oczywiôcie wôród byîych amigowców jest teû sporo osób bardzo pozytywnie
nastawionych do Amigi.
Czy syndrom chorâgiewki jest zakodowany (mniej lub bardziej) w kaûdym
czîowieku? Czy na imië mu lenistwo?
::::::::
AMP2/TXT/amiga/Drogi_i_Maluch.txt
::::::::
Drogi i Maluch
Windows jest jak Maluch ze zîota. Kosztuje wiëcej niû inne programy, a konfort
uûytkowania bardzo mizerny
Gdy kupisz sobie auto - zapîacisz, wyjedziesz, zapomnisz. Zarówno
o producencie, jak i jego serwisie. Zapomnisz tym szybciej, im droûszy model
kupiîeô. Inaczej jest z systemem operacyjnym Windows. Nie kosztuje wprawdzie
tyle, co limuzyna, lecz nie jest równieû najtaïszâ aplikacjâ. Zachowuje sië za
to gorzej niû najuboûsza wersja Malucha. Zwîaszcza ostatni model - Windows XP.
Wprawdzie do producenta jeúdziê nie trzeba, jednak czëstych kontaktów z nim
nie sposób uniknâê. Flirt zacznie sië zaraz po instalacji. System zapragnie,
by go aktywowaê. Nie masz, Uûytkowniku, dostëpu do internetu? A to pech.
Ruszaj wiëc po telefon i dzwoï. Numer, który trzeba podaê, jest dîugi jak
tasiemiec. A zapisaê kaûâ jeszcze dîuûszy. Czy ja im coô zîego zrobiîem? -
zapytasz.
PROGDIR:GFX/amiga/maluch
Zapîata najwyraúniej nie wystarczy. Inni kopiujâ nielegalnie? A cóû cië to
obchodzi!? Popeîniajâ teû mnóstwo innych przestëpstw, a przecieû nikt normalny
ciebie profilaktycznie za kratki nie wsadza.
Nastëpna randka moûe sië odbyê juû za kilka dni. Chcesz coô pozmieniaê
w konfiguracji peceta - spodziewaj sië kîopotów. Bo czujnoôê Microsoftu
obudziê nietrudno. Wiemy coô o tym - kolega zainstalowaî w redakcji ikspeka
omyîkowo na niewîaôciwym komputerze. Nieîatwo mu byîo póúniej przekonaê
podejrzliwych prokuratorów Microsoftu o swej niewinnoôci i aktywowaê system na
drugim PC. Jeôli zmieniîeô konfiguracjë sprzëtu i chcesz jeszcze raz
zainstalowaê XP, zawczasu pomyôl o faksie - moûe ci sië przydaê, gdy Microsoft
po raz kolejny zaûâda wglâdu w fakturë zakupu.
Gigant z Redmond zadba o to, byô juû nigdy sië nie nudziî. Codziennâ pracë
z pecetem oûywi natrëtnymi komunikatami o czekajâcych na ôciâgniëcie
z internetu poprawkach. Cóû to takiego? - zapytasz. Jak to nie miaîeô nigdy
poprawek? Gdy nie nauczysz sië na pierwszy termin - musisz zdawaê poprawkë.
Podobnie Microsoft. Na premierë nie zdâûyî przygotowaê w programie
wszystkiego jak naleûy i poprawia teraz gorliwie systemowe dziury. Szkoda
tylko, ûe w Redmond nie wiedzâ, jak drogie sâ w Polsce poîâczenia
z internetem. W Stanach dostëp do sieci jest tani jak barszcz, nic wiëc
dziwnego, ûe pracë nad systemem traktujâ jak studenci egzaminy w sesji letniej
- po co sië przykîadaê do pierwszych terminów, skoro da sië zdawaê (czytaj:
poprawiaê) póúniej.
Do niedawna moûna byîo zaniechaê czëstej aktualizacji systemu przez internet
i zainstalowaê kompletny zestaw poprawek - tak zwany Service Pack. Dostëp do
niego nie byî trudny - stukilkudziesiëciomegabajtowy program umieszczaîy na
swoich krâûkach czasopisma komputerowe. Za kilka, kilkanaôcie zîotych moûna
byîo kupiê raz na jakiô czas taki zestaw i mieê spokój. Teraz jednak zmienia
sië polityka korporacji. Service Packów nie znajdziecie juû na tanich
krâûkach. Moûna je za to zamówiê w internecie - podobno przysyîajâ za darmo
posiadaczâ legalnego oprogramowania. Jednak piraci nadal bez problemów
skopiujâ pliki aktualizacyjne z sieci - sâ one dostëpne na stronach
Microsoftu. Wyglâda wiëc na to, ûe to kolejny niezbyt mâdry krok giganta w tej
bezsensownej antypirackiej krucjacie. Przecieû walczâc z piratami, Microsoft
utrudnia ûycie legalnym uûytkownikom Windows - najpierw bezsensowna aktywacja,
teraz szlaban na tanie Service Packi. Ciekawe, jaki bëdzie nastëpny przyjazny
gest giganta wobec uczciwych uûytkowników.
Ech, szkoda, ûe tak piekielnie drogie te Maluchy, i alternatywy brak...
WM
Úródîo - "Komputer Ôwiat Ekspert" nr 1/2003 (2) luty-marzec, strona 82
Przepisaî SZAMAN
::::::::
AMP2/TXT/amiga/DVD-FAQ.txt
::::::::
DVD - FAQ
1) Jakie sâ zastosowania formatu DVD?
Format DVD zostaî stworzony w celu gromadzenia materiaîów filmowych o lepszej
jakoôci i przy wiëkszej pojemnoôci noôników niû w przypadku VCD. Przy uûyciu
metod kodowania MPEG-2 i Dolby AC-3, DVD oferuje 500-liniowâ rozdzielczoôê
poziomâ wysokiej jakoôci obrazu i dúwiëk Hi-Fi 5.1, co czyni go formatem
idealnym do zapisu materiaîów wizualnych i dúwiëkowych wykorzystywanych
w systemach kina domowego.
2) Jaki jest poziom transferu w przypadku DVD?
Kiedy wynaleziono format DVD i zaczëto go stosowaê do zapisu danych
z materiaîem filmowym uznano, iû wystarczajâcy poziom transferu danych bëdzie
wynosiî 1350 kB/s. Ten poziom prëdkoôci definiowany jako 1x w przypadku DVD
odpowiada prëdkoôci 9x w przypadku CD. Wzrost prëdkoôci odczytu DVD powoduje
wzrost ryzyka nieprawidîowego odczytu danych w przypadku dysków sîabszej
jakoôci lub uszkodzonych. Napëdów DVD-ROM JLMS ten problem nie dotyczy,
poniewaû zastosowana technologia pozwala na odróûnienie czynnoôci transferu
danych i odtwarzania video, a w konsekwencji na dobranie optymalnej prëdkoôci
odtwarzania dla napëdu.
3) Jaka jest róûnica pomiëdzy CD i DVD?
Pomimo tego, ûe dyski CD i DVD wyglâdajâ podobnie i oba majâ ôrednicë 12 cm to
zasadniczo sië miëdzy sobâ róûniâ. Noônik DVD wymaga wyûszej jakoôci noônika
oraz surowszych norm w zakresie wahaï gëstoôci pîyty. Dziëki temu DVD
umoûliwia zapis dwóch warstw ôcieûek na kaûdej stronie (jedna warstwa znajduje
sië ponad drugâ). Do skîadowania danych technologia DVD uûywa formatu UDF,
który znacznie róûni sië od formatu ISO9660 stosowanego w technologiach CD.
W przypadku technologii DVD stosuje sië pîytsze rowki, wëûsze ôcieûki
i znacznie bardziej efektywnâ metodë kodowania. W ten sposób moûliwy jest
zapis aû 4,7GB danych na jednej powierzchni w zestawieniu z 650 MB danych na
pîytach CD. Aby umoûliwiê odczyt tak mocno upakowanych ôcieûek, w technologii
DVD zastosowano lasery o dîugoôci fali 650nm i specjalne soczewki NA.
W porównaniu z 780nm dîugoôciâ fali w technologii CD jest to znaczny skok
technologiczny.
4) Ile jest rodzajów pîyt DVD?
Wyróûniamy nastëpujâce typy dysków DVD: DVD-5 jednostronny z pojedynczâ
warstwâ mieszczâcâ 4.7GB danych, DVD-9 jednostronny z podwójnâ warstwâ
mieszczâcâ 8,5GB danych, DVD-10 dwustronny z pojedynczymi warstwami
mieszczâcymi razem 9.4GB danych, DVD-18 dwustronny z podwójnymi warstwami
mieszczâcymi razem 17GB danych. Pierwsze pîyty wielokrotnego nagrywania
DVD-RW, DVD+RW i DVD-RAM miaîy pojemnoôci nie przekraczajâce 3GB. Wersje
dostëpne dziô w sklepach pomieszczâ okoîo 4.7GB danych.
5) Czy napëdy optyczne sâ pomiëdzy sobâ kompatybilne?
Napëd DVD potrafi odczytywaê pîyty CD-ROM, CD-R, CD-RW, DVD-R oraz krâûki
DVD-RW i DVD+RW po dokonaniu maîych zmian w biosie. Odczyt dysków DVD-RAM
wymaga wspomagajâcych funkcji PUH i IC.
6) Co to jest RPC, RPC-2, RCE, CSS i Macro-Vision?
Poniewaû technologia DVD zostaîa stworzona przede wszystkim do zapisu danych
i odtwarzania materiaîów filmowych niemaîy udziaî w tworzeniu specyfikacji
miaî przemysî filmowy. Tak powstaî system CSS (Content Scramble System)
zabezpieczajâcy pîyty przed duplikowaniem. Macro-Vision to system
zabezpieczajâcy pîyty przed kopiowaniem przy uûyciu urzâdzeï analogowych
takich jak VCR. Postanowiono równieû zabezpieczyê sië na wypadek kopiowania
pîyt pochodzâcych z róûnych regionów ôwiata, poniewaû wydawanie pîyt z filmami
nie odbywa sië równolegle we wszystkich zakâtkach globu. W tym celu dokonano
podziaîu ôwiata na 7 stref i nakazano stosowanie specjalnego kodu regionalnego
stosowanego w odtwarzaczach DVD produkowanych w poszczególnych regionach.
Tylko w przypadku, gdy kod dysku pasowaî do kodu odtwarzacza film byî
odtwarzany bez ûadnych przeszkód. System ten nazwano RPC (Regional Playback
Control). Zastosowanie powyûej opisywanych 3 systemów zabezpieczajâcych nie
uchroniîo jednak standardu DVD przed hackerami. Fabryki produkujâce pîyty oraz
odtwarzacze nie wyposaûone w systemy blokad strefowych zaczëîy powstawaê na
caîym ôwiecie. Przedstawiciele przemysîu filmowego podjëli wiëc decyzjë
o wprowadzeniu nowego systemu RCE (Regional Control Enhancement), który
sprawiî, iû nielegalnie produkowane odtwarzacze staîy sië bezuûyteczne. Na
potrzeby standardu DVD-ROM stworzono system RPC-2. Umoûliwia on wszystkim
posiadaczom komputerowych odtwarzaczy DVD na zmianë regionalnych kodów
systemowych DVD do 5 razy. Po piâtej zmianie napëd musi byê zwrócony do
producenta, który posiada odpowiednie urzâdzenia pozwalajâce na wyzerowanie
licznika PRC-2. Producent moûe dokonaê takie operacji czterokrotnie
w przypadku jednego napëdu. Tak wiëc po maksymalnie 25 zmianach kodu
regionalnego, uûytkownik odtwarzacza nie moûe juû po raz kolejny dokonaê jego
zmiany.
7) Dlaczego wystëpujâ przerwy podczas odtwarzania filmów DVD?
Operacja odtwarzania filmów video przebiega pîynnie i bezproblemowo na
komputerach o szybszych procesorach i lepszej wydajnoôci. Jednakûe jeôli mamy
do czynienia z kiepskiej jakoôci dyskiem (úle nagrany, zabrudzony, uszkodzony)
odtwarzacz moûe mieê chwilowe problemy z jego odtwarzaniem. Powoduje to
powstawanie przerw w prawidîowym odtwarzaniu. W przypadku technologii VCD
opisane wyûej czynniki powodujâ powstawanie efektu mozaiki na ekranie.
Natomiast w przypadku DVD obraz drûy a film sië zacina.
8) Co oznacza skrót DAE i o czym mówi prëdkoôê kopiowania VCD w przypadku
napëdów JLMS DVD-ROM?
JLMS zastosowaî w swoich napëdach DVD system o nazwie SMART-X kontrolujâcy
prëdkoôê odczytu pîyty. Jeôli jakoôê pîyty jest dobra napëd DVD-ROM bëdzie
sprawnie podâûaî za wydawanymi poleceniami i maksymalizowaî prëdkoôê DAE
(Digital Audio Extraction) oraz kopiowanie VCD. Dla przykîadu, napëd XJ-HD-163
(16x DVD-ROM) charakteryzuje sië prëdkoôciâ DAE na poziomie 48x. Napëd wykrywa
rodzaj akcji a nastëpnie dostosowuje prëdkoôê tak, aby osiâgnâê najbardziej
wydajny i optymalny efekt. Jeôli kopiujesz na dysk twardy napëd JLMS osiâgnie
prëdkoôê 48x, jeôli dokonujesz kopiowania "w locie", napëd JLMS osiâgnie
prëdkoôê nieco wyûszâ niû maksymalna prëdkoôê zapisu (np. DAE 25x dla
nagrywarki CD 24x). Jeûeli na dysku pojawia sië jakiô problem napëd JLMS
natychmiast spowolni odczyt aû do momentu znikniëcia bîëdu odczyty DAE.
W przypadku oglâdania filmu lub sîuchania muzyki, napëd JLMS inteligentnie
spowolni prëdkoôê odtwarzania tak, aby maksymalnie wyciszyê napëd i sprawiê,
by nie reagowaî zbyt czule na zmiany jakoôci poszczególnych obszarów dysku.
9) Czym sâ Mini-DVD, DVDonCD i cdDVD?
Wszystkie te nazwy sâ uûywane w przypadku stosowania metod kodowania DVD MPEG2
i Dolby AC-3 do zapisu na dyskach CD (650 MB). W takim przypadku tak zapisane
dyski CD mieszczâ jedynie 18 minut wysokiej jakoôci obrazu video. Z powodu
wymagaï standardu DVD okreôlajâcych minimalny transfer danych na poziomie 1x,
odczyt tak zapisanych dysków CD musi odbywaê sië na urzâdzeniach osiâgajâcych
prëdkoôê co najmniej 9x (bowiem prëdkoôê DVD 1x odpowiada prëdkoôci CD 9x).
Wiëkszoôê odtwarzaczy DVD nie obsîuguje tych formatów zapisu.
10) Dlaczego DVD wymaga zastosowania gîowicy lasera o dualnej czëstotliwoôci
fali (PUH)?
Z powodu niezwykle maîych rowków i ôcieûek pîyty DVD mogâ byê odczytywane
tylko przez lasery o dîugoôciach fal na poziomie 680nm. Jednakûe tego typu
laser nie radzi sobie z odczytem pîyt CD z powodu niewîaôciwego wspóîczynnika
odbicia ôwiatîa materiaîu, z którego wykonane sâ pîyty CD. Aby umoûliwiê
odczyt pîyt CD przez napëdy DVD naleûy zastosowaê gîowicë lasera o dualnej
czëstotliwoôci.
W sieci wyszukaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/amiga/eFUNZINe-wywiad.txt
::::::::
eFUNZINe - wywiad
Przed Wami wywiad z firmâ www.eFUNZINe.com handlujâcâ komputerami Amiga
i amigowym sprzëtem.
Pierwsze pytanie nasuwa sië samo. Dlaczego "eFUNZINe"? Skâd taka nazwa?
Sîyszaîeô o grupie FUNZINe, która dziaîaîa na scenie amigowej w poîowie lat
dziewiëêdziesiâtych? Nie znaczy to, ûe caîy skîad grupy jest teraz w firmie,
prawdë mówiâc byîy dwie osoby z grupy, teraz jedna, reszta ludzi nie ma z niâ
niestety nic wspólnego. Ale nazwa przetrwaîa, gîównie z braku pomysîów na coô
ciekawego. Literka "e" na poczâtku doszîa po sprawdzeniu, ûe domena
funzine.com jest juû zajëta. :)
Prawie wszystkie firmy handlujâce sprzëtem do Amigi w Polsce upadîy. Wy jednak
zdecydowaliôcie sië (na Amiga Meeting 2001) rozpoczâê dziaîalnoôê na tym polu.
Jak sië Wam powodzi?
PROGDIR:GFX/amiga/efunzine
Super, wszyscy niedîugo bëdziemy jeúdziê podtuningowanymi beemkami. ;)
Czy istnieje w Polsce rynek komputerów Amiga?
Na pewno jest to rynek niszowy, ale nadal istnieje. Moûe nie jest tak duûy jak
np. w Niemczech, ale sâdzë, ûe to nadal jeden z wiëkszych europejskich rynków
amigowych.
Waszymi klientami sâ zapewne sami starzy wyjadacze, ôwietnie znajâcy sië na
Amidze. Musicie przyznaê, ûe jest to dziwna sytuacja. Jak sobie z niâ
radzicie? A moûe jednak trafiajâ sië jacyô "nowi"?
Trafiajâ sië nowi. Czësto chcâ powróciê do Amigi po paru latach romansowania
z grzybami. Zupeînie nowi raczej sië nie zdarzajâ.
O jaki sprzët ludzie najczëôciej pytajâ?
To zaleûy od pory roku i trendów w modzie. ;) Raz sâ to oscylatory,
innym razem ROMy 3.1 lub karty sieciowe PCMCIA. Trudno wyczuê naszych
klientów, faktem jest, ûe czësto zachowujâ sië jakby porozumiewali sië
telepatycznie. :)
Czego najbardziej brakuje, a czego jest w nadmiarze?
Do tej pory chyba najbardziej kart muzycznych, ale zamierzamy sprowadzaê nowe
Delfiny podpinane do slotów Zorro lub portu zegara. To powinno zaspokoiê gusta
uûytkowników róûnych maszyn. W nadmiarze raczej niczego nie ma, bywa tak, ûe
coô leûy w nadmiarze, a w ciâgu 2 dni zostaje póúniej wykupione (patrz
poprzedni akapit o telepatii. ;)
W jakim czasie sprowadzacie pozycje, których w danej chwili nie macie?
Jeôli coô jest uûywane, to nie moûna tu mówiê o czasie sprowadzenia, to zaleûy
od przypadku.
Czy prowadzicie równieû dziaîalnoôê komisowâ?
Tak, ale wiëkszoôê klientów woli dostaê mniejszâ sumë lecz od rëki.
Jak dîugo jeszcze bëdzie moûna handlowaê dziesiëcioletnimi pîytami gîównymi
i niewiele mîodszymi kartami turbo? Jak produkty ôp. Commodore znoszâ próbë
czasu?
Hehehe, tak dîugo jak dîugo ktoô bëdzie chciaî je kupowaê. Pîyty gîówne to nie
jaja, nie psujâ sië tak szybko. Nawet A500 sâ jeszcze na chodzie, a przecieû
sâ duûo starsze.
Udzielacie gwarancji na sprzët uûywany?
Tak, oczywiôcie.
Czy macie zamiar sprowadziê do Polski pîytë PEGASOS i Amigë One?
Jak najbardziej, prowadzimy w tej chwili rozmowy z wieloma firmami
zagranicznymi w tym z bPlan i EyeTech.
Jaka wedîug Was powinna byê cena tego sprzëtu? Ile musi sië go sprzedaê, aby
rynek Amigi stanâî na nogi?
Nie jesteômy od tego, ûeby ustalaê ceny. Powinna byê taka, ûe wszyscy od
producenta poprzez dystrybutorów aû do klientów byli zadowoleni. :) To zaleûy
co rozumiesz, przez to ûeby rynek Amigi stanâî na nogi?
Jakie jest zainteresowanie wôród Waszych klientów tym sprzëtem?
Na razie jeszcze prawie nie mieliômy takich pytaï. Póki co nieznana jest
jeszcze data wypuszczenia tych pîyt na rynek, zainteresowanie bëdzie pewnie
wtedy gdy pojawiâ fizycznie w sprzedaûy.
Jak duûy wpîyw na ceny starego sprzëtu moûe mieê wprowadzenie na rynek pîyty
PEGASOS i Amigi One?
To sië okaûe, zawsze zostanie jeszcze spora iloôê osób nieprzekonanych do
nowoôci oraz tych, których nie bëdzie staê na nowe pîyty.
A jaki wpîyw na ceny amigowych kart graficznych miaîo wprowadzenie mostków
PCI?
Wejôcie slotów PCI prawdë mówiâc nie miaîo wielkiego wpîywu na ceny starych
"gratów".
Jak oceniacie ostatnie posuniëcia firmy Amiga Inc.? Czy firma ta dobrze
zrobiîa wycofujâc sië caîkowicie z produkcji hardware'u?
Od dawna przestaliômy ôledziê poczynania tej firmy. Seriale wenezuelskie sâ
fajne tylko na poczâtku.
W Waszej ofercie znalazîem komputer o nazwie "plukwa!". Co to jest?
Byîo przeczytaê opis?;) A1200, która sîuûyîa za serwer plukwa.net, ten kto
pamiëta czasy Magazynu Amiga, powinien i to pamiëtaê.
Dziëkujë za rozmowë i ûyczë powodzenia w ami-biznesie.
Szë-pro.
Pytania zadawaî Szymon Tomzik >SZAMAN/AMP editors team<, a odpowiedzi na nie
udzieliî Marcin Staniszewski z firmy eFUNZINe.
Podziëkowania dla Krzysztofa Nadolnego za pomoc!::::::::
AMP2/TXT/amiga/Jak_wyrosly_Okna.txt
::::::::
Jak wyrosîy Okna
W oczekiwaniu na polskâ premierë Windows XP Media Edition, popatrzmy na
historië najpopularniejszego systemu operacyjnego na ôwiecie
Dziô juû maîo kto pamiëta czasy, gdy do wykonania czegokolwiek na komputerze
konieczne byîo, w odpowiedzi na "znak zachëty", wpisanie w tak zwanym wierszu
poleceï serii tajemniczych zaklëê. W czasie uûywania konkretnego programu
wcale nie byîo îatwiej. Zaklëcia i skróty klawiszowe konieczne do wywoîania
róûnych funkcji programów wymagaîy korzystania ze "ôciâgawek". Dlatego ogromnâ
furorë zrobiîy rozwijalne menu i moûliwoôê dokonywania wyborów z nich przez
pokazanie palcem.
RYSZARD SOBKOWSKI 2003-02-19
Bill Gates... facet, który wiedziaî na czym poîoûyê rëce
No, nie caîkiem palcem moûna to byîo zrobiê albo kierujâc kursorem przy uûyciu
odpowiednich klawiszy, albo korzystajâc z caîkiem nowego urzâdzenia
wskazujâcego, nazwanego ûartobliwie myszâ. Skâd sië wziëîy te pomysîy,
rewolucyjne w czasach zaklëê systemowych i tajemniczego wiersza poleceï?
Narodziny okienek
W koïcu lat siedemdziesiâtych, w kalifornijskim Xerox PARC, Douglas Engelbert
stworzyî pierwszâ koncepcjë graficznego interfejsu uûytkownika. Zasady
dziaîania interfejsu opieraîy sië na uûyciu myszy jako urzâdzenia
wskazujâcego, na rozwijanych kontekstowych menu i oknach ekranowych
przeznaczonych do uruchamiania poszczególnych zadaï. Ten pierwowzór Windows
próbowano praktycznie wdroûyê juû w czasach wczesnych komputerów osobistych,
w postaci TOS w Atari czy stosowany równieû w PC GEM (Graphic Environment
Manager). Jednak prawdziwy sukces okienkowego interfejsu zbudowaîa firma
Apple, wyposaûajâc w okienkowe GUI swój system operacyjny dla komputera Apple
Lisa. Nie odniósî on co prawda na rynku specjalnego sukcesu, pomimo
niezaprzeczalnych zalet technicznych, ale staî sië funkcjonalnym pierwowzorem
kolejnego wielkiego hitu Apple'a Macintosha. Z tego elementu historii warto
przypomnieê, ûe gorâcym orëdownikiem GUI i praktycznie gîównym twórcâ sukcesu
Macintosha byî Stephen Jobs. Natomiast nasz rodak z pochodzenia Steve Wozniak,
twórca technicznych rozwiâzaï komputerów Apple i eleganckiego stylu
projektowania, który w nich dotâd obowiâzuje, byî zwolennikiem konserwatywnego
interfejsu w postaci wiersza poleceï. Nie moûemy wiëc niestety, powiedzieê, ûe
Windows majâ równieû polskie korzenie.
Wspólnie z Big Blue
Kiedy Mac rozpoczynaî swojâ triumfalnâ drogë przez rynek, Microsoft wciâû
jeszcze doprowadzaî do porzâdku i zgodnoôci ze standardami sprzëtu PC swój
sztandarowy produkt, MS-DOS, majâcy swoje korzenie w QDOS. Akronim QDOS naleûy
rozwijaê jako Quick & Dirty (writen) Operating System. Rzeczywiôcie QDOS byî
napisany szybko i byle jak, a te jego cechy wrodzone na dîugo obciâûyîy
systemy operacyjne Microsoftu. QDOS, który tak zaciâûyî na jakoôci
oprogramowania Microsoftu, nie byî bynajmniej wytworem firmy. Zostaî kupiony
przez, nazywajâcâ sië wówczas MicroSoft firmë Williama Gatesa juniora,
zdolnego mîodego czîowieka z Kalifornii, po to, by zrealizowaê zawartâ z IBM
umowë na dostawë systemu operacyjnego dla powstaîego wîaônie IBM-PC.
MicroSoft zrealizowaî zamówienie IBM, stajâc sië tym samym waûnym partnerem
bîëkitnego giganta. Tak waûnym, ûe kiedy IBM odkryî potrzebë stworzenia nowego
systemu operacyjnego dla przygotowywanej wîaônie linii komputerów PS/2,
Microsoft, który po drodze zmieniî nazwë, staî sië oczywistym partnerem. Prace
nad nowym systemem operacyjnym zostaîy rozdzielone. Jâdro systemu miaî
opracowaê IBM, który dysponowaî doôwiadczeniami w zakresie produkcji systemów
operacyjnych nie tylko na maszyny klasy mainframe, ale takûe dla stacji
roboczych. Natomiast Microsoft miaî opracowaê dla OS/2 warstwë zewnëtrznâ,
tzw. shell, oczywiôcie z wykorzystaniem GUI, okienek oraz innych udogodnieï
zapoczâtkowanych przez Engelberta i bezlitoônie wykorzystywanych w robiâcym
w tym czasie furorë na rynku Macintoshu Apple'a.
Rozstanie poczâtkiem kariery
Kiedy shell dla systemu OS/2, przygotowywany pod nazwâ Presentation Manager,
byî juû prawie gotowy, William Gates junior doznaî kolejnego (po kupnie
QDOS-a) ze swoich przebîysków geniuszu biznesmena. Po co doîâczaê sië do
projektu IBM, którego losy mogâ sië róûnie potoczyê? Przecieû miliony
uûytkowników PC czekajâ na przyjazny system operacyjny, podobny do oferowanego
za wygórowanâ cenë w Macintoshu. Presentation Manager napisany byî tak, ûe
moûna go byîo osadziê na dowolnym jâdrze systemu operacyjnego. Dlaczego tym
systemem nie miaîby byê MS-DOS?
Decyzja byîa szybka. Umowa z IBM zostaîa zerwana, co wprawdzie kosztowaîo
sporo, ale byîo bardzo korzystne dla kariery Windows, bo takâ nazwë otrzymaî
produkt Microsoftu. Rewelacyjny na swoje czasy system operacyjny dla PC, jaki
pod nazwâ PS/2 opracowaîo IBM, pozbawiony przyjaznego dla uûytkownika
interfejsu graficznego straciî wszelkie szanse na rynku i przestaî byê
konkurencjâ dla Windows, zanim jeszcze zdâûyîy powstaê. Oczywiôcie wysiîki IBM
byîy kontynuowane, firma stworzyîa nawet wîasnâ wersjë Presentation Managera.
Niestety, wrëcz odraûajâco brzydkâ w porównaniu z Windows. Oferujâcy
przyjaznoôê system Microsoftu zostaî, pomimo swoich bardzo licznych wad,
entuzjastycznie przyjëty przez rynek.
Grzechy dzieciïstwa
Wczesne wersje Windows praktycznie miaîy prawie zerowâ wartoôê uûytkowâ, ze
wzglëdu na bîëdy, liczne ograniczenia funkcjonalne i kompletny brak
oprogramowania przeznaczonego dla tej platformy. Mimo tych wad byîy jednak
kupowane w ogromnych iloôciach, przewaûnie jako ciekawostka, ale w pewnej
mierze równieû jako substytut niedostëpnej w owym czasie dla PC
wielozadaniowoôci. Jednak pierwsza i druga wersja Windows byîy wciâû bardziej
ciekawostkami niû uûytkowym ôrodowiskiem pracy. Zmianë nastawienia przyniosîy
dopiero Windows 3.0, których pojawienie sië spowodowaîo lawinowy wzrost
zainteresowania nowym ôrodowiskiem ze strony producentów oprogramowania.
Zaczëto pisaê programy przeznaczone do pracy w ôrodowisku Windows, a dziëki
udostëpnianym przez Microsoft narzëdziom oraz zawartym w systemie operacyjnym
blibliotekom API okazaîo sië to îatwiejsze i mniej pracochîonne niû pisanie
aplikacji pracujâcych z DOS-em. Sukces Gatesa rozpoczâî sië wîaônie w tym
momencie. Kolejne poprawione wersje Windows, 3.1 i 3.11, ugruntowaîy pozycjë.
Jednak nie do koïca. Windows staîy sië wprawdzie najpopularniejszym
ôrodowiskiem programowym z punktu widzenia uûytkowników komputerów osobistych,
a takûe z punktu widzenia producentów oprogramowania, jednak pozostaî jeszcze
spory szmat ziemi niczyjej. Mowa tu o profesjonalnych obszarach zastosowaï:
stacjach roboczych i serwerach. Pozostaîyby one prawdopodobnie poza zasiëgiem
rosnâcej potëgi Microsoftu, gdyby nie ambitne zamierzenia zupeînie innej
firmy...
Mikrojâdro DEC
Nieistniejâca juû firma Digital Electric Corporation podjëîa próbë stworzenia
procesora lepszego od stosowanego w kopiach IBM-PC intelowskiego x86. Pod
nazwâ Alpha postaî 64-bitowy model programowy oraz realizujâcy ten model
superskalarny procesor o ogromnej wydajnoôci, oznaczony jako DEC Alpha 21064.
Procesor ten w zaîoûeniach DEC miaî stanowiê jednostkë centralnâ komputerów
osobistych najbliûszej przyszîoôci i zastâpiê w tej roli procesory Intela,
korzystajâce z przestarzaîego (juû wówczas!) modelu programowego. Wraz z nowym
procesorem opracowano równieû dostosowane do niego mikrojâdro systemu
operacyjnego.
Warto zauwaûyê, ûe pisane dla Alphy mikrojâdro nie powstaîo z niczego. DEC
dysponowaî przy jego opracowaniu doôwiadczeniami z systemu VMS
i z implementacji Uniksa. Nic dziwnego wiëc w tym, ûe opracowane przez të
firmë mikrojâdro systemu operacyjnego bezproblemowo rozwiâzywaîo zagadnienia
wielozadaniowoôci i wielowâtkowoôci, byîo równoczeônie zdolne do obsîugi wielu
uûytkowników. Jednak system operacyjny skîada sië, oprócz jâdra, z wielu
jeszcze skîadników. 32-bitowe mikrojâdro DEC zostaîo wiëc przekazane do
Microsoftu, aby mogîo zostaê obudowane przez funkcje uûytkowe, a przede
wszystkim przez graficzny interfejs. Microsoft nie tylko zrealizowaî
zamówienie, dostarczajâc Windows NT dla platformy Alpha, ale przy okazji
rozszerzyî wîasnâ ofertë o oparte na tym samym mikrojâdrze Windows NT dla
platformy x86. W porównaniu z dotychczasowymi wersjami Windows, których jâdro
stanowiî wciâû tak samo ograniczony, choê ciâgle poprawiany DOS, nowa oferta
Microsoftu wzbudziîa ogromne zainteresowanie. Nie doôê, ûe nowy system
oferowaî wielodostëp, wielozadaniowoôê i wielowâtkowoôê, to w dodatku jego
pochodzenie spoza Redmond pozwalaîo mieê wiëksze zaufanie do stabilnoôci
i niezawodnoôci.
Niedokoïczona technologia
System Windows NT wzbudziî ogromne zainteresowanie ze strony profesjonalnych
uûytkowników komputerów PC, przede wszystkim dziëki obsîudze trybów
wielouûytkownikowych, wielozadaniowych i wielowâtkowych. Dotychczas byîy one
zarezerwowane dla maszyn klasy mainframe czy systemów uniksowych. Przyjëto
wiëc Windows NT z ogromnym entuzjazmem, zwîaszcza ûe swój akces do udziaîu
w integracji na pîaszczyúnie Windows zgîosiîy, oprócz DEC, takûe inne firmy.
Najbardziej zainteresowany byî IBM ze swoim nowym procesorem POWER opracowanym
wspólnie z Apple i Motorolâ przeznaczonym zarówno do zastosowaï
profesjonalnych, jak i do komputerów powszechnego uûytku. Silicon Graphics,
korzystajâca z procesorów MIPS, byîa w tym towarzystwie doôê egzotycznym
okazem, jednak i twórcy dinozaurów okazali sië îasi na popularnoôê Windows.
Microsoft okazaî sië w tym momencie bardzo otwarty. Windows NT byîy dostëpne
w wersjach Power PC, MIPS, Alpha i oczywiôcie x86.
Niestety, nie powstaîo prawie wcale oprogramowanie uûytkowe dla Windows NT
pracujâcych na nieintelowskich platformach. Zabiîo to pomysîy w rodzaju Alpha
PC, MIPS PC czy Power PC, inicjatywa DEC umarîa wiëc ômierciâ prawie
naturalnâ. Niewiele póúniej realia ekonomiczne uômierciîy równieû Digital
Electric Corporation, po której schedë odziedziczyî Compaq. Jedynym
spadkobiercâ, jeôli chodzi o mikrojâdro systemu operacyjnego NT, zostaî
Microsoft. Czas mija, a opracowane wiele lat temu mikrojâdro NT wciâû stanowi
podstawë konstrukcji coraz to nowych systemów operacyjnych, oferowanych przez
Microsoft. Moûemy tylko mieê nadziejë, ûe ktoô dokoïczy kiedyô, rozpoczëtâ
dawno temu przez DEC, pracë. Na razie uûytkownicy Windows, niezadowoleni
z dziaîania systemu, wciâû majâ prawo do tîumaczenia oznaczenia NT jako
Niedokoïczona Technologia, zaô objëtoôê mikrojâdra NT urosîa
dziesiëciokrotnie...
Dla ludzi
Microsoft dîugo rezerwowaî swoje produkty oparte na jâdrze NT wyîâcznie do
zastosowaï profesjonalnych. Dopiero w Windows XP, najnowszej obecnie produkcji
z Redmond, równieû uûytkownicy indywidualni zyskali moûliwoôê korzystania
z dobrodziejstw wielozadaniowego, wielowâtkowego i wieloprocesorowego jâdra
NT. Szczególnâ rolë bëdzie tu odgrywaê wîaônie wersja Windows XP o nazwie
Media Edition, pomyôlana jako system dla komputerów domowych.
Czekajâc na polskâ edycjë tej wersji Windows, musimy jednak zdawaê sobie
sprawë z tego, ûe znajdujemy sië na peryferiach komputerowego biznesu, jeôli
chodzi o oprogramowanie. Nie jest wiëc dla nas zaskoczeniem, ûe jëzyka
polskiego nie rozumie ani wîâczony w Windows XP system rozpoznawania mowy, ani
nawet znacznie przecieû prostszy system rozpoznawania pisma odrëcznego.
Lokalizacja, jak nazywa Microsoft dopasowanie jëzyka interfejsu systemu do
lokalnego jëzyka, wymaga czasu i duûych nakîadów. Moûemy tylko mieê nadziejë,
ûe polski rynek okaûe sië godny nakîadów na peînâ lokalizacjë.
Wcale nie przegrany
Gdyby Douglas Engelbaert, twórca myszy i koncepcji stosowanego obecnie GUI,
opatentowaî swoje pomysîy, to wîaônie on, a nie Bill Gates byîby najbogatszym
czîowiekiem na ôwiecie. Pomyôlcie tylko nawet jedynie po cencie od jednej
myszy i po dolarze od kopii korzystajâcego z GUI systemu operacyjnego, wobec
idâcych w setki milionów egzemplarzy, corocznie sprzedawanych na caîym
ôwiecie. Stracona szansa? Nie, Engelbaert jest daleki od takich myôli, choê
nie daîbym gîowy za to, ûe czasem go nie nachodzâ. Jest jednak przyzwyczajony
do tego, ûe prowadzone w Xerox PARC prace przewaûnie stajâ sië wîasnoôciâ
publicznâ tak byîo, gdy zaczynaî tu pracowaê i tak pozostanie, przynajmniej
takâ ma nadziejë.
Úródîo - Enter nr 3/2003::::::::
AMP2/TXT/amiga/Jaka_wybrac_sobie_ksywke.txt
::::::::
Jakâ wybraê sobie xywkë?
Po wejôciu na scenë, kaûdy amigowiec, niewaûne czy zajmuje sië kodem, grafikâ,
muzâ czy swappem powinien jak najszybciej wybraê sobie pseudonim artystyczny
powszechnie nazywany ksywkâ. Pseudo powinno jak najlepiej oddawaê charakter
jego posiadacza, poza tym powinno byê dúwiëczne i chwytliwe. Ksywka musi byê
oryginalna, a takûe îatwa do zapamiëtania. Bëdzie to bowiem Twoje nowe imië,
którego najprawdopodobniej bëdziesz uûywaî czëôciej niû prawdziwego i z czasem
przyniesie Tobie sîawë! Niestety przy wyborze naleûy uwaûaê na to, aby Twoje
pseudo nie zawieraîo polskich liter tj. â, ê, û, ú, ó, ô, ï, î itd., a takûe
sz, cz, rz, poniewaû to moûe sprawiê, ûe obcokrajowiec bëdzie miaî kîopoty
z prawidîowâ wymowâ. Pseudo nie powinno byê teû za dîugie. Najlepszym
i zabawnym sposobem na niezîâ ksywkë jest skrót od Twojego imienia lub
nazwiska, moûe byê teû jego angielski odpowiednik np.
Tomasz - Tom
Paweî - Paul
Michaî - Michael
Wesoîowski - Funny Boy
Sobota - Saturday
Moûe byê przezwisko ze szkolnej îawy np.
Rudy - Rusty
Maîy - Little
Na scenie nie brakuje ksywek imion bohaterów ksiâûek i filmów (szczególnie
fantasy) np.
Bilbo, Frodo, Gandalf
Dobrym pomysîem jest przyjëcie ksywy od nazwy broni lub naszych milusiïskich,
czyli zwierzâtek np.
Viper, Cat, Dog, Snake, Hawkeye, Maverick
Sâ teû pseuda super oryginalne np.
N6JIJ, Hard Disk, Df0:
Bardzo popularne sâ horrory i astronomia np.
Voodoo, Sirius
Do ksywki moûna dodaê róûne przedrostki np.
Mr, Dr, Sgt, The, Big
Jak pewnie zauwaûyliôcie moûliwoôci wyboru ksywki sâ prawie nieograniczone,
z maîymi wyjâtkami! Zatem jeûeli jeszcze jej nie macie to wybierajcie!
A co zrobiê, gdy w ôwiecie sceny istnieje juû ksywka, którâ wybraliômy jako
nasza wîasna?
Otóû naleûy jâ jak najszybciej zmieniê. Jeûeli jednak jesteômy do niej bardzo
mocno przywiâzani to moûemy dodaê jakiô wyraz, przedrostek itp. np.
Bill = Mr. Bill, Dr. Bill, The Bill (Sorry! :))
Nightmare
::::::::
AMP2/TXT/amiga/KiK-solucja.txt
::::::::
Kajko i Kokosz - solucja
Dla tych, którzy ciâgle nie mogâ ukoïczyê gry Kajko i Kokosz mamy
niespodziankë - solucjë. Mamy nadziejë, ûe z jej pomocâ uporacie sië wreszcie
(gra ukazaîa sië w 1995 roku :-)) z tym tytuîem.
Wejôê do chaty, wziâê srebrny nóû, podnieôê topór i rozwaliê nim miotîë.
Zdobytym w ten sposób kijem wytrâciê turowi prawy róg i zîotâ obrëcz. Resztë
miotîy wrzuciê pod kocioîek. Przed chatâ zerwaê róûë i ôciâê noûem ziele siîy.
Nastëpnie wrzuciê je do kocioîka w chacie. Wciâû za maîo skîadników. Wyprawiê
sië wiëc do Lubawy i ofiarowaê jej róûë, a gdy kobieta wejdzie do swej chaty,
zwinâê antaîek, gacie i rëkawice. Tâ ostatniâ wrzuciê do kocioîka i w ten
sposób mamy rëkawicë siîy. Udaê sië pod bramë, zatrâbiê na rogu trzykrotnie,
szybko wrëczyê zaspanemu straûnikowi antaîek, ten otworzy bramë. Na zewnâtrz
smutna niespodzianka - zbójcerze. Pozostaje uûyê rëkawicy siîy. Jesteômy
w lesie. Na poczâtek trzeba ofiarowaê kryjâcemu sië za drzewem Ofermie gacie
Lubawy i spod drogowskazu zabraê krzesiwo. Potem wyprawa ciâgle na prawo - po
drodze rozwaliê rëkawicâ siîy kamieï blokujâcy úródeîko, a wodâ z niego podlaê
dwa kieîki. Wyrosîe roôlinki ochoczo zerwaê. Do dzbanecznika nabraê wody spod
wodospadu. Spod kasztanowca zwinâê kasztan, zerwaê teû bîëkitnik. Niedaleko
znajduje sië chatka ciotki Kokosza, Jagi. Kobieta ucieszy sië bardzo
z bîëkitnika - okreôli cel waszej misji (Pani Przyroda), a po dostarczeniu jej
wody (dzbanecznik) przemieni jâ w H2O ûycia. W formie bonusu dostaniesz
tajemnicze zaklëcie. Zabraê dwa orzechy laskowe i udaê sië do karczmy.
Siedzâcemu na wozie woúnicy wcisnâê zîotâ obrëcz - podrzuci do krainy
Borostworów.
Borostworolandia
Drogë zagradzajâ krzaki, które naleûy usunâê przy uûyciu topora. Nastëpnie
zerwaê lianë z drzewa i przy jej pomocy wyciâgnâê Stworka z dziury. Zerwaê dwa
liôcie paproci i na miejscu spoûyê je. Postaraê sië takûe o opuszczone gniazdo
os. Tuû obok pomóc szczerbatemu Zgryzowi (woda ûycia) oraz Dúgolowi i Wawajowi
(rëkawica siîy). Zebraê podarki od uratowanych zwierzaków. Tuû obok
zainstalowaê gniazdo os na suchej gaîëzi, dziëki czemu bëdziemy mieê dostëp do
dziupli (plaster miodu) i hubki (za pomocâ kija od miotîy). Hubke i krzesiwo
poîoûyê na ognisku - rozpali sië ogieï. Za pomocâ polana pomóc Fajfiemu.
Podpaliê od ognia korzeï-sen. Tuû obok spotkamy Bugiego. Dúgol po otrzymaniu
korzeï-snu uôpi Bugiego, zaô nasiono plâczowoju podlane wodâ ze strumienia
unieruchomi go. Zabraê mu piórko i udaê sië na brzeg jeziora. Tam rëkawicâ
siîy oderwaê suchâ gaîâú. Zagwizdaê - pojawi sië Zgryz i powali drzewo. W ten
sposób zdobyliômy tratwë. Suche polano posîuûyê ma za wiosîo.
Wyspa Pani Przyrody
Niedúwiedzia pozbyê sië przy pomocy plastra miodu przyprawionego korzeï-snem.
Kîodë przywiâzaê do brzegu groszkiem. Pani Przyroda okazuje sië byê drzewem
wymagajâcym podlania. Podarowaê wiewiórce 2 orzechy laskowe - otrzymasz cenne
liôcie. Na drugim koïcu wyspy w jamie znaleúê zeschîâ maôê, która zamoczona
w jeziorze zmieni sië w maôê latania. Potem posmarowaê niâ kîodë i lotem do
znajomego lasu.
Las
Udaê sië do ôpiâcego Dziada Borowego, obudziê go przy pomocy pióra. Poda ci
tajemny przepis. Zebraê wszystkie zawarte w nim specyfiki (do zerwania szyszki
trza procy zrobionej z gumiaka i gaîëzi w ksztaîcie litery Y oraz czarnego
kamienia leûâcego koîo wodospadu). Na patykach obok paleniska przy chatce
Ciotki Kokosza osadziê kij od miotîy, a na nim kocioîek. Zapaliê ogieï za
pomocâ polana z lasu Borostworów. Do kocioîka wwaliê zebrane przyprawy i wlaê
wody z jeziora - wyskoczy ziarenko. Wypadaîo by je zasadziê. Nadaje sië do
tego nora kreta. Oczywiôcie zalaê wodâ. Wyroônie roôlinka z dwoma owocami
przemiany. Ofermie siedzâcemu na rozstajach daê srebrny nóû, poinformuje nas
o podkopie pod Mirmiîowo (czyli o kolejnym genialnym planie nieobecnego w grze
Hegemona). Przy bramie do grodu naûreê sië owoców przemiany, co odstraszy
zbójcerzy. Wewnâtrz grodu wykopaê toporem gîëbszy dóî (tam, gdzie jest kupa
piasku) i wrzuciê tam liôê od Pani Przyrody. Drugi liôê wrzuciê do studni.
Game is over.
Przygotowaî: SKYMASTER
::::::::
AMP2/TXT/amiga/Kolekcjonujemy_MC_i_CD.txt
::::::::
Kolekcjonujemy MC i CD
Kaset mam bardzo duûo, a nowe pîyty CD pojawiajâ sië prawie codziennie. Póîki
z kasetami to prawie caîa ôciana. Muszë wyjôê na stóî, aby dostaê të, która
znajduje sië przy samym suficie - U2 "October". Kompakty ukîadam w segmencie.
Jest tam jeszcze trochë miejsca, ale za niedîugo i dla nich szufladki na
ôcianie stanâ sië konieczne. Podobno wymyôlili juû pîytë CD, która z îatwoôciâ
pomieôci wszystko to co mam - na ôcianie i na segmencie nie bëdzie nic
wisiaîo, staîo, kurz nie bëdzie miaî na czym sië zbieraê. Fajnie, ale nawet
i wtedy zapanowanie nad tâ caîâ muzycznâ kolekcjâ bëdzie tak samo trudne. Po
prostu bez dobrej bazy danych jest to niemoûliwe.
Proponujë Wam CD-Datei. Jest to program do zarzâdzania kolekcjâ pîyt CD, ale
nie tylko. Jego elastycznoôê pozwala równieû na stworzenie np. katalogu kaset
lub pîyt analogowych.
Wkîadamy nowâ pîytë do CD-ROM'u (naleûy go odpowiednio skonfigurowaê
w ustawieniach programu) i zaczynamy wprowadzaê jâ do naszej bazy. Odczytujemy
jej numer ID i czasy poszczególnych utworów. Wpisujemy podstawowe dane
o pîycie - wykonawca, tytuî, rok produkcji. W ustawieniach mogâ one zostaê
rozszerzone np. o producenta, okîadkë pîyty (moûna podpiâê swojâ ulubionâ
przeglâdarkë obrazków), numer katalogowy i nasz komentarz. Nastëpnie
wprowadzamy tytuîy utworów. W przypadku pîyt nie bëdâcych skîadankami bardzo
przydatna jest opcja "dodawaj wykonawcë", która automatycznie przenosi
wykonawcë z podstawowych danych o pîycie. Do tytuîów piosenek mogâ zostaê
dodane ich sîowa oraz sample (znowu moûna podpiâê swojâ ulubionâ przeglâdarkë
tekstów i odtwarzacz sampli).
W programie istnieje opcja "Importuj pliki ID pîyt". Moûna ich szukaê
w internecie (Aminet) albo w innych programach (np. w odtwarzaczach CD). Warto
to robiê, bowiem znacznie mogâ one skróciê czas tworzenia naszego katalogu.
Wpisywanie dziesiâtek, czësto zakrëconych tytuîów utworów moûe byê dla
niektórych dosyê irytujâce.
Gotowy katalog przeglâdamy na kilka sposobów - program wyôwietla spis pîyt,
spis wykonawców (kliknij pod napisem "Pîyty CD", aby zobaczyê jakie posiadasz
pîyty danego wykonawcy!), spis wszystkich utworów oraz spis dodatkowych danych
(np. producentów, okîadek, tekstów, sampli, komentarzy). Kaûdy ze spisów moûe
byê na kilka sposobów sortowany (zobacz teû "Format przeglâdania i sortowania
list" w ustawieniach), dostëpne sâ statystyki i oczywiôcie jest opcja
wyszukiwania (wykonawców i tytuîów utworów).
Bazë zapisujemy na dysk. Istnieje takûe moûliwoôê wyeksportowania jej
w postaci plików ID pîyt, dziëki czemu moûemy przenosiê nasze dane do innych
programów. Ja w ten sposób przerzucam pîyty do MUI CD Player'a - jego menadûer
posiada opcjë importu plików ID. Po wprowadzeniu nowej pîyty do bazy i po
dokonaniu zapisu na dysk usuwam wszystkie pîyty oprócz tej nowej (wyszukiwanie
i opcja "Zaznacz", odznaczenie nowej pîyty klawiszem shift i przycisk skasuj),
a nastëpnie eksportujë jej plik ID.
Moûna teû zapisaê katalog do Amiga Guide. Zainstalowaîem sobie w DOpusie 4
(AmigaDOS guide2html {f} A, wielkoôê stosu - 9000 i zaznaczone opcje "zmieï
katalog úródîowy", "okno wyjôciowe" i "uruchom asynchronicznie") programik
guide2html, dziëki czemu w kaûdej chwili mogë mieê najnowszy spis moich pîyt
i kaset w ogólnoplatformowym HTML'u. Nie wszyscy jednak nasi muzyczni znajomi
posiadajâ komputery. Dirk Slawisch, autor CD-Datei przewidziaî i to - jest
opcja drukowania, na papierze pojawiajâ sië proste i przejrzyste tabelki,
istnieje takûe moûliwoôê "drukowania" do pliku (patrz - ustawienia).
Wymagania CD-Datei sâ bardzo skromne - OS 2.1, zainstalowane MUI 3.8 oraz
biblioteki cdplay.library i asyncio.library. Program (CDDatei.lha) jest do
pobrania z serwerów Aminetu (katalog biz/dbase). Znaleúê moûna teû tam update
do wersji 3.14 (CDDateiUpdate.lha), darmowy klucz (CDDateiKey.lha), polskie
lokale (CDDateiPL.lha) i pliki ID (CDDateiIDFiles.lha). Polecam.
Szymon Tomzik
MUI CD Player - muicd.lha (Aminet - katalog disk/cdrom)
guide2html.lha - katalog text/hyper na Aminecie
::::::::
AMP2/TXT/amiga/Komputery.txt
::::::::
Komputery: maszyny z pamiëciâ
Komputery rozpoczëîy swâ historië w XIX wieku jako maszyny liczâce. Dzisiaj
wykonujâ znacznie wiëcej czynnoôci niû tylko samo dodawanie: sterujâ pralkâ
lub robotami, kontrolujâ lot samolotu. Majâ pamiëê zdolnâ pomieôciê
nieprawdopodobnâ iloôê informacji, moûna je zaprogramowaê tak, aby myôlaîy.
Myôlenie komputera to nieustanne wybieranie miëdzy alternatywami w celu
podjëcia logicznej decyzji. Proces ten przebiega identycznie, niezaleûnie od
tego, czy komputer wykonuje obliczenia matematyczne, szuka wolnego miejsca
w samolocie, czy gra w szachy. Chociaû komputer moûe myôleê, w granicach swego
programu, potafi oszacowaê olbrzymi zakres informacji w znacznie szybszym
tempie niû ludzki umysî. Nowoczesne komputery majâ rozmiar nesesera i potrafiâ
wykonywaê miliony operacji na sekundë. Kolejnym czynnikiem, który wpîynâî na
wzrost szybkoôci komputerów byîo wykorzystanie systemów dwójkowych.
W pierwszych komputerach stosowano system dziesiëtny. Aby przedstawiê cyfrë
musiaîy one wykorzystaê znacznie wiëcej skîadników. Jednakûe poczâwszy od lat
40, maszyny zaczëîy kodowaê zarówno liczby, jak i sîowa w liczby dwójkowe
rejestrowane jako îadunki elektryczne. Przepîyw prâdu elektrycznego oznacza 1,
przerwa w przepîywie prâdu - 0.
Dziaîanie komputera
Typowy komputer osobisty przypomina odbiornik telewizyjny z umieszczonâ pod
spodem klawiaturâ. Program, czyli zespóî instrukcji dla komputera do
realizacji zadania, które ma wykonaê np. edycja tekstu, przewaûnie umieszczony
jest na magnetycznej dyskietce, którâ umieszcza sië w stacji dyskowej
komputera. Nastëpnie za pomocâ klawiatury wprowadza sië informacje. Programy,
sprzedawane w zestawach bâdú w pakietach, zwane sâ oprogramowaniem (software).
Klawiatura, monitor oraz inne elementy komputera znane sâ jako sprzët
(hardware). Program pisze sië w róûnych jëzykach komputerowych. Sâ to proste
sîowa oraz skróty, które muszâ byê kompatybilne z kodem wykorzystywanego
komputera. Serce komputera stanowi mikroprocesor (sterujâcy przepîywem
i gromadzeniem informacji) oraz jednostki arytmetyczne i logiczne
przetwarzajâce informacje. Ukîad zegarowy synchronizuje dziaîanie komputera,
natomiast inny ukîad przetwarza liczby dwójkowe z powrotem na normalne liczby
oraz znaki wyôwietlane na monitorze. Przetworzona informacja moûe zostaê
wydrukowana na papierze.
Pamiëê komputera
Komputer ma dwa rodzaje wbudowanej pamiëci i oboje skîadajâ sië z ukîadów
scalonych. Pamiëê gîówna (RAM) przechowuje czasowo informacje, które sâ
aktualnie przetwarzane. Uûytkownik komputera ma moûliwoôê odczytania
informacji lub jej zmiany. Pamiëê ta zostaje skasowana w momencie, gdy
zakoïczy pracë i wyîâczymy komputer. Druga pamiëê komputera to pamiëê staîa
(ROM). Jej zawartoôê nie ulega skasowaniu w momencie wyîâczenia komputera.
Informacje w tej pamiëci, np. jak maszyny czy w budowane programy, nie mogâ
byê zmieniane. Chociaû scalony ukîad pamiëciowy jest cienki jak wîosek i nie
wiëkszy od guzika, moûe pomieôciê okoîo 450 tysiëcy elementów elektronicznych
poîâczonych przewodami tak cienkimi, ûe dopiero 59 mln tego typu poîâczeï
utworzyîoby warstwë o gruboôci 25 mm. Obecnie istniejâ pamiëciowe ukîady
scalone, które mogâ przechowywaê aû 8 388 608 cyfr dwójkowych (bitów).
W jëzyku komputerowym majâ one pojemnoôê 1 MB (megabajt), gdzie 1 bajt to 8
bitów. Pamiëê przypomina swoim uîoûeniem staroôwiecki urzâd pocztowy, w którym
znajdujâ sië kolejne rzëdy skrzynek. Kaûda komórka w pamiëci operacyjnej to
wyîâcznik tranzystorowy i kondensator (element do gromadzenia îadunku
elektrycznego), który przechowuje 1 bit pamiëci. Jednakûe w pamiëci staîej
(ROM) komórki, w których gromadzone sâ îadunki to diody póîprzewodnikowe
umoûliwiajâce przepîyw prâdu tylko w jednâ stronë (pozwalajâce tylko odczytaê
zawartoôê komórek pamiëci). W najnowszych typach komórki pamiëci mogâ byê
okreôlone dziëki kodowi adresowanemu, który przypomina punkty odniesienia na
mapie. Otrzymawszy polecenie, komputer wysyîa informacjë do odpowiednik
komórek. Bity (sygnaîy elektryczne) wychodzâ z pamiëci do jednostki
przetwarzania za pomocâ systemu przekazujâcego, zwanego liniâ przesyîania
danych. Komputery wyposaûone sâ takûe w pamiëci zewnëtrzne przeznaczone na
informacje dodatkowe. Znajdujâ sië one, podobnie jak programy, na magnetycznej
dyskietce wkîadanej do komputera. Informacja ta jest zapisana systemem
magnetycznym. Komputer odczytuje dyskietkë bâdú zapisuje na niej za pomocâ
gîowicy elektromagnetycznej, takiej samej jak gîowica rejestrujâca
w magnetofonie lub magnetowidzie. Istniejâ dwa rodzaje dysków - dyski twarde
oraz dyskietki elastyczne. Dyski twarde majâ wielokrotnie wiëkszâ pojemnoôê od
dyskietek (zwykle od 100 do 2 000 razy) oraz duûo krótszy czas dostëpu od
informacji (100 razy), sâ za to znacznie droûsze.
Liczby dwójkowe - co to jest?
Dla komputera naturalne jest liczenie w systemie dwójkowym. Na kaûdym etapie
przetwarzania danych musi on bowiem dokonywaê wyboru miëdzy "tak" i "nie".
System dwójkowy wykorzystuje jedynie dwie cyfry 1 i 0. Liczby odczytuje sië od
prawej do lewej, a opierajâ sië one na potëdze liczby 2. Liczâc od prawej,
kaûda cyfra podwaja swojâ wartoôê: 1, 2, 4, 8, 16, itd. Dlatego w systemie
dwójkowym zapis 110 odpowiada liczbie dziesiëtnej 6 (4+2+0), natomiast liczba
dziesiëtna 110 zapisana w systemie dwójkowym wyglâda nastëpujâco (wartoôê cyfr
dwójkowych - 128/64/32/16/8/4/2/1): 0/1/1/0/1/1/1/0. Obliczenie
64+32+0+8+4+2+0=110. Sîowa wprowadzane do komputera przechowywane sâ jako
liczby dwójkowe. Jeôli np. tekst LOAD FILE w jëzyku BASIC zostanie wpisany na
klawiaturze, sîowo LOAD moûna przetworzyê w nastëpujâcy sposób:
L 1 0 0 1 1 0 0
O 1 0 0 1 1 1 1
A 1 0 0 0 0 0 1
D 1 0 0 0 1 0 0
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/amiga/Komputery_ktore_potrafia.txt
::::::::
Komputery, które potrafiâ sîuchaê i odpowiadaê
Rozmowa z komputerem to nie science fiction. Îatwy w obsîudze komputer, który
sîucha gîosu czîowieka, rozumie poszczególne sîowa i odpowiada jëzykiem
mówiâcym znajduje zastosowanie na przykîad w systemach telefonicznych lub przy
przeprowadzaniu transakcji bankowych bez ruszania sië z domu. Aby nauczyê
komputer mówiê, trzeba najpierw wprowadziê do jego pamiëci podstawowe elementy
dúwiëkowe mowy, czyli fonemy. Sâ one zapisywane cyfrowo jako kombinacje zer
i jedynek. Kaûda kombinacja to okreôlony dúwiëk, sîowa lub zdania, takie aby
komputer za pomocâ gîoônika odpowiadaî na zadawane pytania. Komputery, które
sîyszâ, zostaîy podobnie zaprogramowane, z tym ûe odbiornik potrafi rozpoznaê
docierajâce do niego fonemy. Poniewaû komputer nie umie myôleê, rozmowa z nim
nie jest konwersacjâ. Generowany komputerowo gîos jest inny niû czîowieka.
Jest sztuczny, poniewaû kaûdy dúwiëk mowy jest wydawany identyczny, obojëtny
sposób bez charakterystycznych dla ludzkiej mowy zróûnicowanych akcentów.
Naukowcy z Holandii próbowali rozwiâzaê ten problem przez rozbicie dúwiëków
mowy na drobniejsze elementy, z których komputer skîadaîby bardziej
realistyczne brzmiâce odpowiedzi.
Wiëkszoôê komputerowych systemów mówiâcych jest stosowana w telefonii.
W Stanach Zjednoczonych firmy telefoniczne uûywajâ gîosów z komputera, jeôli
chcâ poinformowaê osoby dzwoniâce na przykîad o zmianie numeru. W takim
wypadku gîos podaje wîaôciwy numer. Komputer nie sîucha ûadnych pytaï,
a jedynie reaguje na úle wybrany numer. Prace badawcze prowadzone w USA
i Francji majâ na celu stworzenie komputerowego biura numerów, które
odpowiadaîoby na pytania dzwoniâcych i podawaîoby wîaôciwy numer. Podobny
system mógîby byê uûyty do informowania o kursach pociâgów, autobusów czy
samolotów. Mówiâcy komputer, umoûliwiajâcy dokonywanie transakcji bankowych
przez telefon, zostaî skonstruîowany przez British Telecom i wprowadzony na
próbë do uûytku w 1988 roku. Klient dzwoni pod specjalny numer obsîugiwany
przez komputer, podaje numer i nazwisko, numer identyfikacyjny oraz hasîo.
Komputer tworzy jakby odbitkë gîosu klienta, która speînia funkcjë podpisu.
Nikt inny nie moûe juû skorzystaê z konta bankowego tej osoby. Po
zidentyfikowaniu dzwoniâcego klienta komputer jest w stanie rozpoznaê pewne
okreôlone polecenia i odpowiedzieê na nie w jëzyku angielskim. Moûe na
przykîad podaê stan konta lub dane dotyczâce ostatniej transakcji, opîaciê
okreôlone rachunki lub teû przyjâê zamówienie na ksiâûeczkë czekowâ czy proôbë
o przysîaniu wyciâgu. W Stanach Zjednoczonych skonstruîowano bardzo kosztowne
komputerowe syntezatory mowy, przeznaczone dla dzieci, które nie mówiâ. Gîos
wydobywajâcy sië z syntezatora jest doôê realistyczny. Czësto bowiem przy
programowaniu tego urzâdzenia korzysta sië z naturalnego gîosu brata lub
siostry upoôledzonego dziecka. Syntezator uwaûany przez dziecko na przykîad
czteroletnie ma zwykle ograniczone sîownictwo. Do wybierania wyrazów sîuûy
specjalna dúwigienka, którâ wskazuje sië odpowiednie obrazki. Starsze dzieci
oraz osoby dorosîe posîugujâ sië klawiaturâ, na której wystukujâ sîowa
i zdania, wypowiadane póúniej przez syntezator mowy. Dla osób sparaliûowanych
skonstruîowano specjalny czujnik, mocowany na wysokoôci brwi, sîuûâcy do
wybierania sîów. Podobnâ funkcjë moûe speîniê czujnik reagujâc na ruchy gaîki
ocznej.
Mówiâce komputery majâ przed sobâ wielkâ przyszîoôê. Naukowcy starajâ sië
przede wszystkim zwiëkszyê ich zasób sîów i szybkoôê dziaîania. Urzâdzenia
takie sâ juû wykorzystywane do tîumaczenia, udzielania informacji,
przyjmowania rezerwacji i sprzedaûy biletów lotniczych. Znajdujâ takûe
zastosowanie w systemach bezpieczeïstwa - broniâ dostëpu do budynków czy
danych komputerowych.
WYSZPERAÎ: CESAR::::::::
AMP2/TXT/amiga/Kuferek.txt
::::::::
Kuferek
Kaszana w DOpusie 4
Cashana to maleïki programik, który przerabia pliki zapisane w katalogu
"Cache" przeglâdarki IBrowse lub Voyager na dokumenty HTML. Umieszcza je we
wîaôciwych katalogach pod odpowiednimi nazwami. Jak podpiâê Cashanë pod DOpusa
4? Ja zrobiîem to w nastëpujâcy sposób - AmigaDOS cashana {f} {d} oraz
zaznaczone opcje "wszystkie pliki" i "wyjôcie do pliku". Ta ostatnia opcja
pozwala zorientowaê sië, z którym plikiem program sobie nie poradziî ("number
of problems counted"). Cashana dostëpna jest na Aminecie w katalogu comm/www.
Formatowanie IRC'a
LogFormat to prosty program, który sîuûy do formatowania logów (zapisów rozmów
na kanale) z AmIRC'a. W DOpusie 4 ustawiîem tak: AmigaDOS LogFormat {f} {d}
{RsPodaj nazwë pliku} oraz zaznaczyîem opcje "zmieï katalog úródîowy", "okno
wyjôciowe" i "uruchom asynchronicznie". Moûna zdefiniowaê wîasnâ dîugoôê linii
(parametr {line length}) - standardowe ustawienie to 75 znaków. Program na
Aminecie jest w katalogu comm/irc. Archiwum to tylko 9kB.
Problem z ADF'ami
Obrazy dyskietek w postaci plików ADF to dosyê egzotyczne twory dla posiadacza
Amigi. Ostatnio jednak czësto pojawiajâ sië one w internecie. Sâ bowiem
wykorzystywane przez popularny emulator Amigi - UAE. Jeûeli plik ADF zawiera
obraz dyskietki dosowej to sprawa jest prosta - moûna jego zawartoôê
rozpakowaê do dowolnego katalogu. Potrafi to zrobiê np. Unarc w wersji z Boing
Bag 2 - OS 3.9 lub programik UnADF (Aminet - disk/misc, w DOpusie 4 - AmigaDOS
UNADF {f} DEST={d} i opcje "zmieï katalog docelowy", "wszystkie pliki", "okno
wyjôciowe" i "uruchom asynchronicznie"). Natomiast plik ADF z obrazem
dyskietki niedosowej na dyskietkë rozpakowuje ADFBlitzer (Aminet - disc/misc).
Program ten potrafi takûe tworzyê pliki ADF.
Zamknij wszystkie okna
Osobne zamykanie kilku lub czasami kilkunastu okienek Workbencha nie naleûy do
przyjemnoôci. Teraz jednak to juû przeszîoôê. Workbench 3.9 ma bowiem
wbudowany port Arexx'a, a w katalogu S znajduje sië skrypt
"CloseAllDrawers.rexx". Proponujë wykonaê kopië tego skryptu i zapisaê jâ w S
pod nazwâ "zamknij". Nastëpnie naleûy poszukaê jakâô maîâ, gustownâ ikonkë (ja
mam czerwony guziczek) i równieû skopiowaê jâ do katalogu S - nazwa
"zamknij.info". Ikonë wyjmujemy na blat (opcjâ z menu "Ikonki") i w jej
ustawieniach zmieniamy typ na narzëdzie oraz ustawiamy "uruchom z Arexx'a".
Start-ACTION.rexx
W oparciu o skrypt Arexx'a z katalogu S "Start-ACTION.rexx" moûna w bardzo
îatwy sposób tworzyê nowe skrypty uruchamiajâce inne programy. Wystarczy tylko
zmieniê zapis po ADDRESS COMMAND (opcje programu podajemy wyûej, w
"action_options"). Ja w ten sposób stworzyîem sobie "Start-RiVA.rexx", który
z powodzeniem wykorzystujë w ikonce mpeg typu DefIcons.
Magic Menu i OS 3.9
Jeûeli uûywasz Magic Menu i pod OS 3.9 masz problem z opcjami "Wybierz
wszystkie", "Wyczyôê wszystkie" w Okno/Znajdú i z opcjami z menu "Parametry"
w Ikonki/Informacje to wciônij klawisz Ctrl, Amiga lub Alt - Magic Menu
chwilowo przestanie dziaîaê.
Uchroniê staruszkë Amigë
Pomimo tego, ûe podobno Amiga to juû sprzët nie z tej epoki mojego mîodszego
rodzeïstwa nie moûna od niej oderwaê. Jedynym skutecznym rozwiâzaniem okazaîo
sië zaîoûenie hasîa. Na Aminecie (katalog util/wb) znalazîem programik
Blitzpass. Kopiuje sië go do szuflady WBStartup. Przy pierwszym starcie
wymyôlamy hasîo (aby je zmieniê wystarczy skasowaê plik "bp.config" w
ENV-ARCHIVE) i po kîopocie. Znowu panujemy nad sytuacjâ. I mamy plusa
u rodziców.
Rozmnaûamy Ram Disk
Vdisk.device to znacznie lepsze niû systemowe oprogramowanie do obsîugi
RAM-disku. Umoûliwia m.in. tworzenie do 16 wirtualnych "dysków" o wielkoôci
limitowanej tylko pamiëciâ i o róûnej wielkoôci sektorów.
Ja wykorzystaîem go do rozpakowywania DMS'ów (nie wiem dlaczego, ale dyskietki
wirtualne tworzone przy pomocy fmsdisk.device przestaîy mi dziaîaê w OS 3.9).
Instalacja byîa bardzo prosta - vdisk.device skopiowaîem do DEVS, w tym
katalogu stworzyîem teû odpowiedniâ mountlistë (patrz plik "Mountlist"
w katalogu bonus AMP2). Pozwala ona na utworzenie 10 RAM-dysków pracujâcych
jak zwyczajne dyskietki (urzâdzenia VD0-VD9). Dla VD0 skorzystaîem z funkcji
AutoMount w MCP, a resztë dysków montujë doraúnie, przy pomocy requestera
(gadûet "Zamontuj").
W DOpusie 4 stworzyîem przycisk UnDMS - AmigaDOS DMS WRITE {f} TO {RsPodaj
nazwë urzâdzenia} oraz zaznaczone opcje "okno wyjôciowe" i "uruchom
asynchronicznie". Zaznaczamy DMS'a, klikamy na przycisk, wpisujemy np. VD3:,
montujemy urzâdzenie korzystajâc z requestera, potwierdzamy enterem i mamy
nowâ "dyskietkë" na blacie Workbencha.
Vdisk jest do pobrania stâd - mesopk.obspm.fr/amiga/vdisk36.lha (archiwum LHA
ma 46 KB).
Iconify
Programy korzystajâce z MUI oraz wiëkszoôê oprogramowania, które powstaîo pod
OS 3.5/3.9 posiada tzw. gadûet ikonifikacji. Pozwala on jednym klikniëciem
myszki sprowadziê okienko z programem do ikonki na blacie Workbencha. Jest to
bardzo wygodne rozwiâzanie. Iconify to program, który umoûliwia to samo, ale
przy pomocy klawiatury (klawisze definiujemy parametrem IKEY w ToolTypes) lub
myszki (klikamy na gadûecie zamykania) i klawiatury (klawisz zdefiniowany
parametrem IQUAL). Szkoda tylko, ûe nie wszystkie okienka da sië
zikonifikowaê. Iconify to commodity. Ja wrzuciîem go do WBStartup. W archiwum
z programem (Aminet - katalog util/cdity) jest teû Menufy, który okienka
przenosi do menu "Narzëdzia" Workbencha.
Szymon Tomzik::::::::
AMP2/TXT/amiga/Makowy_kuferek.txt
::::::::
Makowy kuferek
Amigowy joystick pod Makiem
MacJoy to programik typu commodity, który umoûliwia korzystanie z amigowego
joysticka pod emulatorami Macintosha. Uruchamiamy go równoczeônie
z ShapeShifterem lub Fusionem. Klawisze jakim majâ odpowiadaê ruchy joyem
definiujemy w tooltypach (FIRE1, FIRE2, RIGHT, LEFT, DOWN, UP), korzystajâc
z doîâczonego obrazka z ponumerowanâ klawiaturâ. Ja z powodzeniem uûywam
joysticka np. w makowym Flashbacku i symulatorze F/A-18 Hornet. MacJoy jest na
Aminecie w katalogu misc/emu.
MacRomTest
MacRomTest to maleïki program (archiwum na Aminecie [katalog misc/emu] zajmuje
1kB!) do testowania plików z obrazami ROM'ów Macintosha. Podaje ich wersjë
i sprawdza, czy nie sâ uszkodzone. Skîadnia - MacRomTest [nazwa pliku
z obrazem ROM'u]
Szybciej po Fusionem
Jeûeli posiadasz peînâ wersjë procesora z jednostkâ zarzâdzajâcâ pamiëciâ MMU
to w Memory Options ustaw Memory Mapping na Normal.
Okidoki Guard
Okidoki to prosty i przyjemny program, który zabezpieczy hasîem naszego Maka.
Po uruchomieniu go definiujemy hasîo i restartujemy system. Okidoki
zaistalowaî sië w Startup Items w folderze systemowym, wiëc zawsze bëdzie sië
uruchamiaî podczas startu naszego MacOS'a. Archiwum z programem jest tu -
www.macosarchives.com/files/Okidoki2_1.sit
Tajemnice Findera
1. Odbudowa plików Findera (rebuild the desktop file) jest zalecana raz na
kilka miesiëcy (ja musiaîem jej dokonaê juû po instalacji kilkunastu gierek -
niektóre z ikonek byîy "skaszanione"). Dokonujemy jej wciskajâc podczas startu
MacOS'a klawisz Amiga i Alt.
2. Makowâ ikonkë kopiujemy, zaznaczajâc jâ, wybierajâc Get Info z menu File
(Amiga+I), klikajâc na obrazku przedstawiajâcym ikonkë, uûywajâc Copy z menu
Edit (Amiga+C), a nastëpnie uûywajâc Paste z menu Edit (Amiga+V), ale juû
w drugiej ikonce.
3. Aby skopiowaê, a nie przenosiê plik/katalog uûyj klawisza Alt.
4. Jeûeli chcesz zamknâê wszystkie okienka wciônij Alt i kliknij na gadûecie
zamykania w dowolnym oknie albo wciônij Alt i wybierz Close All z menu File.
5. Aby automatycznie zamykaê za sobâ okno klikajâc na folder wciônij Alt.
6. Szybkie wyrzucanie ômieci (bez requestera) - opcja Empty Trash z menu
Special, ale z wciôniëtym klawiszem Alt.
7. Zrzut ekranu w Finderze - Amiga+Shift+3. W gîównym katalogu zostanie
utworzony plik "Picture 1" w formacie PICT2. Aby wyôwietliê go pod Amigâ,
naleûy zainstalowaê Macintosh PICT2 Datatype - Aminet katalog util/dtype
(MacPict2-dtc.lha).
8. Amiga+Alt+Esc - wyjôcie z programu, który sië zawiesiî.
9. Klawisz Apple to klawisze Amiga, a klawisz Option to klawisze Alt.
Szymon Tomzik::::::::
AMP2/TXT/amiga/Mediator.txt
::::::::
Mediator PCI 1200
Odkâd siëgam pamiëciâ jednâ z ujemnych stron posiadania Amigi byî niewielki
wybór, ûe o cenach nie wspomnë, kart graficznych, muzycznych, sieciowych,
tudzieû innych urzâdzeï peryferyjnych, które bez wiëkszych komplikacji mogîyby
wspóîpracowaê z tym komputerem. O ile jeszcze na poczâtku lat
dziewiëêdziesiâtych (ubiegîego tysiâclecia ;) sytuacja byîa jeszcze do
zniesienia, bo mimo wszystko pojawiaîy sië nowe propozycje sprzëtowe
konstruowane specjalnie z myôlâ o uûytkownikach Amigi, ba momentami moûna byîo
odnieôê wraûenie, ûe z biegiem czasu sprawy przybiorâ korzystny obrót, to po
upadku firmy Commodore staîo sië jasne, ûe byîy to tylko zîudzenia.
Przez szereg kolejnych lat Amiga praktycznie staîa w miejscu, i to zarówno pod
wzglëdem sprzëtowym, jak i softwarowym. Tym stwierdzeniem naraziîem sië
zapewne wielu osobom, dlatego teû naleûy sië kilka sîów wyjaônienia. Prawdâ
jest, ûe we wspomnianym wyûej okresie pojawiîy sië karty PPC, coraz
powszechniejsze stawaîy sië karty GFX, MSX i wiele innych akcesoriów. Problem
jednak w tym, ûe wzglëdu na zmniejszajâcy sië popyt, ich ceny wciâû rosîy,
a oferowane moûliwoôci pozostawaîy daleko w tyle za ôwiatowâ czoîówkâ.
W efekcie, w krótkim okresie czasu, udaîo sië przekroczyê granicë absurdu
w dziedzinie moûliwoôci/koszt. Podobnie sprawa wyglâdaîa z oprogramowaniem -
specjalnych fajerwerków nie zauwaûono - staîo sië ono jedynie bardziej
"przyjazne" dla systemu operacyjnego. Nie trzeba byîo wiëc byê prorokiem, by
przewidzieê zaîamanie amigowskiego rynku.
Ci, którzy pozostali przy Amidze, z coraz wiëkszâ zazdroôciâ spoglâdali
w kierunku tanich jak barszcz akcesoriów do pecetów. Tych jednak w ûaden
sposób nie moûna byîo nawet podîâczyê do naszych komputerów, ûe
o wykorzystaniu ich do czegokolwiek nie wspomnë.
Pierwszym, ûe tak sië wyraûë, namacalnym ôwiateîkiem w tunelu, byî projekt
Grzegorza Kraszewskiego, który miaî postaê slotu PCI podîâczanego do zîâcza
Expansion Port w Amidze 1200. Niestety, nie udaîo doprowadziê sië tego pomysîu
do koïca. I kiedy wydawaîo sië, ûe o tanich kartach PCI w Amidze moûna
zapomnieê, pojawiî sië Mediator PCI 1200 skonstruowany przez firmë Elbox
z Krakowa.
Mediator PCI 1200 okazaî sië pîytâ rozszerzeï do Amigi 1200 znajdujâcej sië
w obudowie tower, zawierajâcâ cztery sloty PCI (kompatybilne ze standardem
2.1), pracujâce z taktowaniem 33 MHz. Mimo trudnych poczâtków (chroniczny brak
sterowników, zaô te, które byîy, do najlepszych nie naleûaîy - np. sterownik
do S3 ViRGE-a pod CyberGraphX-a), z biegiem czasu oferta Mediatorów stopniowo
rozszerzaîa sië, równieû o modele do tzw. "duûych" Amig. Takûe iloôê
dostëpnych sterowników powoli rosîa. Nie bez znaczenia byî tu fakt pojawienia
sië konkurencyjnych rozwiâzaï w postaci G-Rex-a oraz Prometheus-a.
PROGDIR:GFX/amiga/mediator
Nie namyôlajâc sië dîugo, jeszcze we wrzeôniu 2000 roku zamówiîem Mediatora.
Po upîywie niecaîego miesiâca mogîem sië cieszyê nowym nabytkiem do Amigi
1200. Niemniej byîy teû pewne minusy. Ale po kolei. Pierwsze problemy
wystâpiîy podczas montaûu pîyty rozszerzeï. Mianowicie Mediator skîadaî sië
z dwóch czëôci - pîyty ze slotami PCI oraz maîej przelotki zakîadanej na
Expansion Port, do której z kolei podîâczaîo sië kartë turbo oraz samâ pîytë
rozszerzeï. Otóû przelotka ta byîa na tyle wysoka, ûe po umieszczeniu karty
Apollo 1240 po prostu nie moûna byîo zaîoûyê górnej pokrywy w obudowie
Infinitiv. Jakby tego byîo maîo wyjôcie wideo (SVGA) w karcie graficznej (S3
ViRGE) zawadzaîo o krawëdú tylnej ôcianki obudowy. Cóû byîo poczâê - uûyty
zostaî pilnik i w efekcie obudowa nie prezentowaîa sië po tej operacji juû tak
piëknie jak wczeôniej. Nie byî to jednak koniec problemów "sprzëtowych".
Kolejna niespodzianka spotkaîa mnie przy podîâczaniu zasilania. Otóû jednâ
z zalet Mediatora jest w miarë sprawne rozwiâzanie problemu zasilania,
a dokîadnie spadku napiëcia prâdu w wyniku jego przejôcia przez pîytë gîównâ
Amigi. Mianowicie zasilanie podîâcza sië wprost do pîyty rozszerzeï, dziëki
czemu znacznemu skróceniu ulegajâ ôcieûki, którymi biegnie prâd do niezwykle
prâdoûernej, jak to byîo w moim przypadku, karty turbo (Apollo 1240 z 64 MB
FastRAM-u), a takûe do kart umieszczonych w slotach PCI. Pech polegaî jednak
na tym, ûe Mediator wymagaî standardowych wtyczek zasilania typu AT -
oznaczanych zwykle jako P8 i P9, a takich nie uôwiadczy sië w obudowach typu
Infinitiv. Nie namyôlajâc sië dîugo w jednâ dîoï chwyciîem lutownicë, w drugâ
zaô ACS z kwietnia 1997 roku, gdzie znalazîem rozpiskë zasilania Amigi oraz
peceta i po kilkunastu minutach byîo po krzyku. Niemniej fakt pozostaje
faktem, ûe wîâczajâc po raz pierwszy Amigë po tak partyzanckich przeróbkach
nieco sië spociîem.
Kolejnym krokiem byîo zainstalowania biblioteki pci.library oraz (jedynego
w ogóle wówczas dostëpnego) sterownika do karty graficznej (S3 ViRGE)
i systemu CyberGraphX. Tu na szczëôcie nie byîo niespodzianek poza jednâ.
Okazaîo sië mianowicie, ûe doîâczony sterownik wcale nie korzystaî z procesora
graficznego znajdujâcego sië na karcie GFX i w efekcie wszystkie operacje
graficzne byîy liczone na wysîuûonej motorolce 68k. Jakie to miaîo
konsekwencje chyba nie muszë opisywaê. Wspomnë tylko, ûe szybkoôê wypisywania
tekstu w konsoli byîa mniejsza niû na ukîadach AGA... Jedymi plusami takiego
rozwiâzania byîa moûliwoôê pracy w rozdzielczoôci 800 x 600 pikseli w 16
bitach przy znacznie wiëkszej niû do tej pory (w Multiscan-ie) czëstotliwoôci
odôwieûania ekranu.
Na szczëôcie po jakimô czasie Elbox dostarczyî nowy sterownk do S3 ViRGE-a,
z tym, ûe pracujâcy pod kontrolâ systemu Picasso96. Wprawdzie Picasso96
wyraúnie ustëpowaî jakoôciâ CyberGraphX-owi (i tak jest nadal), to jednak
wykorzystanie procesora graficznego karty GFX przez ów sterownik sprawiîo, ûe
wreszcie poczuîem sië zadowolony z zakupu Mediatora.
Niedîugo po tym Elbox wypuôciî równieû sterownik do kart graficznych VooDoo 3
(w róûnych odmianach: Banshee, 2000, 3000) oraz 4 i 5 - jednak te ostatnie
pracowaîy w trybie emulacji VooDoo 3. Krakowskiej firmie udaîo sië teû
porozumieê z autorami Warp3D, dziëki czemu gry uûywajâce OpenGL-a mogîy
wreszcie pokazaê na co je staê na VooDoo. Pojawiîy sië takûe dîugo zapowiadane
sterowniki do karty muzycznej (SB 128) oraz kart sieciowych (10 i 100 Mbps).
Niestety, za te ostatnie sterowniki trzeba byîo dodatkowo zapîaciê.
Po jakimô czasie wpadîy w moje rëce karty: muzyczna SB 128 i sieciowa (oparta
na ukîadzie Realtek). Kupiîem wiëc w Krakowie upgrade do Mediatora, który
skîadaî sië z dwóch ukîadów programowalnych, które naleûaîo samodzielnie
zamontowaê na pîycie rozszerzeï w pustych miejscach po wyjëciu starych
scalaków, a takûe pîyty CD ze sterownikami. Po zainstalowaniu wszystkiego co
trzeba i jak trzeba zostaîem zaskoczony po raz kolejny. Okazaîo sië
mianowicie, ûe na moim S3 ViRGE-u "nie wyrabia" Sound Blaster. Nie pomogîy tu
zmiany ustawieï AHI. Po prostu, po wîâczeniu dúwiëku na SB, prawie natychmiast
nastëpowaîo zamroûenie ekranu i nie pozostawaîo mi nic innego, jak tylko
wykonanie resetu. Skonsultowaîem sië wiëc z Elbox-em, jednak odpowiedú jakâ
uzyskaîem, nie byîa zbyt pocieszajâca: naleûy wymieniê kartë graficznâ na
VooDoo, gdyû DMA Mediatora uûywa pamiëci znajdujâcej sië na karcie GFX, a ta
w przypadku S3 ViRGE-a jest zbyt wolna. Cóû, skoïczyîo sië na zakupie VooDoo 3
2000...
Muszë przyznaê, ûe z VooDoo 3 wpiëtego do Mediatora byîem bardzo zadowolony.
Mimo, ûe konstrukcja tej karty GFX nie naleûaîa juû wtedy do najnowszych, to
jednak z jeszcze bardziej przestarzaîâ Amigâ 1200 spisywaîa sië nadzwyczaj
dobrze. Ba, wreszcie moûna byîo cieszyê sië z uûywania kart muzycznych,
sieciowych oraz telewizyjnych, choê muszë przyznaê, ûe po wpakowaniu we
wszystkie cztery sloty Mediatora kart PCI znów pojawiîy sië problemy
z zasilaniem...
Pora na krótkie podsumowanie. Uwaûam Mediatora PCI 1200 za udane urzâdzenie,
które pozwoliîo przeûyê Amidze 1200 kilka kolejnych lat. Mimo wielu
poczâtkowych problemów ze sterownikami produkt Elboxu staî sië
najpopularniejszym i najlepiej oprogramowanym mostkiem. Owszem, wiele mu
brakuje, jednak biorâc pod uwagë realia rynku amigowego sporo równieû naleûy
mu wybaczyê. Zaznaczyê tu takûe naleûy, ûe spora czëôê zapowiedzi Elboxu
zwiâzanych wîaônie z Mediatorem, po których wiele sobie obiecywano, nie
zostaîa zrealizowana. Na przykîad jednym z minusów Mediatora do dnia
dzisiejszego nadal pozostaje niewielki transfer danych miëdzy pamiëciâ
komputera a kartami PCI wahajâcy sië w granicach 8-9 MB/s. Jest to jednak
ograniczenia samej pîyty gîównej Amigi 1200, gdyû konkurencyjne rozwiâzania,
czyli G-Rex oraz BlizzardPPC z BVision, nie mogâ sië pochwaliê lepszymi
osiâgami. Rozwiâzaniem tego problemu miaî byê od wielu juû lat zapowiadany
przez Elbox Shark, czyli karta turbo z procesorem G3 instalowana w jednym ze
slotów PCI Mediatora. Taka konstrukcja pozwoliîaby odciâê sië w znaczym
stopniu od przestarzaîej Amigi 1200 zarówno systemowi operacyjnemu (pod
warunkiem, ûe pracowaîby natywnie na procesorze PPC), jak i programom. To
jednak jak na razie pozostaje w sferze marzeï, planów, projektów i obiecanek.
Gucio
::::::::
AMP2/TXT/amiga/Moje_boje_z_dokumentami.txt
::::::::
Moje boje z dokumentami
Dokument to noônik informacji utrwalonej (wg. Amilopedii). Moûe to byê
zapisana kartka papieru, fotografia, taôma dúwiëkowa, film. Dokumentem jest
teû plik z danymi komputerowymi zapisanymi np. na twardym dysku lub na pîycie
CD. Dane te mogâ mieê róûny format, tak jak i papier jest w róûnym formacie.
W artykule tym opisaîem, jak przy pomocy komputera Amiga i systemu AmigaOS
korzystam z dokumentów w formacie PDF, RTF, Worda i Excela (sâ to najczëôciej
uûywane formaty przez przedsiëbiorstwa i instytucje païstwowe).
PDF (plik ma rozszerzenie .pdf)
W ostatnim czasie wiele róûnego rodzaju dokumentów pojawia sië w formacie PDF
(Portable Document Format). Ja po raz pierwszy zetknâîem sië z takimi plikami
ôciâgajâc ustawy z Internetowego Systemu Informacji Prawnej
(isip.sejm.gov.pl). Po format ten coraz czëôciej siëgajâ takûe twórcy
oprogramowania na Amigë. Na przykîad autorzy Scouta (znakomitego programu do
monitorowania systemu) doîâczyli do jego najnowszej wersji instrukcjë równieû
w postaci pliku PDF.
Do przeglâdania plików PDF uûywam programu Apdf w wersji 2.2. Program znajduje
sië na Aminecie (katalog gfx/show) oraz na stronie elesueur.free.fr/apdf/.
Z sieci naleûy ôciâgnâê trzy pliki - gîówne archiwum (Apdf_common.lha), moduî
dla danego procesora (jest teû dla PPC) i archiwum z czcionkami
(Apdf_fonts.lha). Dodatkowo, aby móc skorzystaê z tzw. dokumentów utajnionych
(encrypted documents) z serwera FTP - ftp.meanmachine.ch/pub/amiga/apdf/ (link
jest na elesueur.free.fr/apdf/) trzeba pobraê odpowiedni moduî
(ApdfDecrypt_68k.module lub ApdfDecrypt_ppc.module).
Minimalne wymagania programu to procesor 68020, trochë pamiëci, AmigaOS 3.0
i zainstalowane MUI 3.8. Zalecana jest oczywiôcie karta graficzna i jak
najszybszy procesor (na mojej 40-stce mogë dosyê swobodnie przeglâdaê
dokumenty w formacie PDF).
Instalacja programu odbywa sië w trzech etapach. Najpierw rozpakowujemy do
jednego katalogu wszystkie trzy archiwa. Nastëpnie klikamy na ikonce "Install"
i uruchamiamy skrypt instalacyjny. Zapyta nas on m.in. o instalacjë wtyczki
PDF dla przeglâdarki internetowej Voyager (wymagana jest wersja 3.1). Na samym
koïcu kopiujemy plik ApdfDecrypt_68k.module lub ApdfDecrypt_ppc.module do
gîównego katalogu z programem.
Po zakoïczeniu instalacji proponujë kliknâê na ikonkë "Test.pdf" w katalogu
gîównym programu. Uruchomi sië Apdf i wczyta plik testowy prezentujâcy
moûliwoôci poszczególnych czcionek. Dokument przeglâdamy wykorzystujâc
znajdujâce sië na dole okienka opcje. Moûemy zmieniaê strony, powiëkszaê je
i wyszukiwaê pojedyncze sîowa. Istnieje moûliwoôê kopiowania poszczególnych
wyrazów czy zdaï do edytora tekstu. Da sië obracaê strony. Ciekawa jest opcja
podajâca róûne informacje na temat wczytanego dokumentu (m.in. kto jest jego
autorem, jakim programem i kiedy go stworzono). Apdf pozwala oczywiôcie takûe
na zapis i wydruk dokumentu (sam tekst - ASCII, same obrazki i caîoôê jako
postscript).
Programem, który umoûliwia zapis dokumentów w formacie PDF jest m.in. Page
Stream (od wersji 4).
RTF (plik ma rozszerzenie .rtf)
RTF, czyli Rich (bogaty, zasobny) Text Format jest standardowym formatem
plików wprowadzonym do wielu nowoczesnych procesorów tekstu. Dosyê dobrze
radzi sobie z nim Wordworth. Program ten potrafi zarówno wczytywaê, jak
i zapisywaê pliki w tym formacie. Problem jednak stanowiâ dokumenty z polskimi
znakami pochodzâce ze ôrodowiska Windows. Aby go rozwiâzaê proponujë
skorzystaê z pakietu TTFLib (Aminet - katalog util/libs) i doîâczonego do
niego TTFManager'a oraz z pliku UnicodeToWIN (katalog BONUS w tym numerze
AMP). W programie TTFManager wskazujemy katalog z czcionkami TTF (pole Font
Source [najlepiej chyba trzymaê czcionki TTF wraz z Wordworth'em - w katalogu
WwFonts/TrueType]) i podajemy ôcieûkë dostëpu do katalogu WwFonts/UFST (pole
Font Destination). Wybieramy czcionkë jaka jest nam potrzebna (aby sië tego
dowiedzieê proponujë wczeôniej wczytaê dokument RTF do Wordworth'a) i klikamy
na Options. Îadujemy stronë kodowâ - wskazujâc plik UnicodeToWIN w polu Code
Page. Zmieniamy nazwë czcionki (np. dodajâc CE) i klikamy na Install. W pliku
FontList (katalog WwFonts/UFST) dopisujemy nazwë czcionki jakiej domaga sië
dokument RTF, jej nazwë na naszym dysku (w katalogu WwFonts/UFST) i 2
okreôlajâcâ jej typ (0 - Intellifont, 1 - PostScript i 2 - TrueType). Ja
stworzyîem sobie dwie czcionki - ArialCE i TimesNewRomanCE (sâ one najbardziej
popularne).
Word (plik ma rozszerzenie .doc)
Z dokumentami w tym formacie moûna spotkaê sië najczëôciej. Word jest bowiem
jednym z najbardziej rozpowszechnionych programów na rynku komputerów PC.
Zapisujë jego pliki jako czysty tekst korzystajâc z Antiworda. Programik ten
zostaî przeportowany z Linuxa i jest dostëpny na Aminecie w katalogu
text/misc. Rozpoznaje on pliki z Worda 6, 7, 97, 2000 i 2002. Wymaga
biblioteki ixemul.library. Dodatkowo, aby uzyskaê polskie znaki w standardzie
AmigaPL, naleûy z Aminetu pobraê odpowiedni charset
(text/misc/AntiwordAmigaP.lha), który powinien znaleúê sië w
katalogu .antiword.
Antiworda moûna uruchomiê klikajâc na ikonë Antiword_Requester. Nastëpnie
naleûy wskazaê plik w formacie Worda, plik wyjôciowy i charset. Ja jednak
podstawiîem Antiworda do Directory Opus'a 4 (AmigaDOS, antiword -t -m
AmigaPL.txt {fu} >{d}{RsPodaj nazwë pliku} i zaznaczona opcja "przeskanuj
miejsce przeznaczenia").
Niektóre z plików w formacie Worda potrafi poprawnie wczytaê Amiga Writer oraz
Page Stream (po zainstalowaniu odpowiedniego filtru).
Dziëki znakomitym emulatorom komputera Macintosh (ShapeShifter, Fusion
i iFusion) moûna uûywaê Worda na Amidze (na procesorach 68k niestety tylko do
wersji 6) i tworzyê pliki w jego formacie. Ale czy nie bardziej uniwersalny
jest RTF?
Excel (plik ma rozszerzenie .xls)
Arkusz kalkulacyjny Excel to drugi, obok Worda flagowy program firmy Microsoft
(dominujâcej na rynku komputerów PC). Dokumenty w jego formacie bardzo dobrze
konwertuje na html'a program xlHtml. Pobraê moûna go z Fr3dY's Amiga Web Page
(fr3dy.meanmachine.ch). Program równieû wymaga ixemul.library oraz dodatkowo
ôrodowiska Geek Gadgets (wszystko dostëpne jest na stronie Fr3dy'ego).
Plik xlHtml naleûy skopiowaê do C. Instalacja Geek Gadgets jest prosta -
proponujë skopiowaê katalog gg oraz skrypt gg-startup do S, a zawartoôê
pozostaîych katalogów odpowiednio do DEVS, L i LIBS (plik ixpipe-handler.elf
jest przeznaczony dla uûytkowników MorphOS'a). W pierwszej linii skryptu
gg-startup naleûy zmieniê przypis "assign gg: sys:gg" na "assign gg: sys:s/gg"
(katalog S to lepsze miejsce dla GG niû SYS:). Ja startujë ôrodowisko Geek
Gadgets przed samym programem xlHtml (moûna teû w sekwencji startowej dopisaê
"execute gg-startup" - ma to sens, gdy z GG korzysta wiele programów).
W Dopusie 4 stworzyîem przycisk xlHtml (pierwsza linia - AmigaDOS, execute
gg-startup; druga linia - AmigaDOS, C:xlHtml {fu} >{d} {RsPodaj nazwë pliku}
i zaznaczona opcja "przeskanuj miejsce przeznaczenia"). Niestety xlHtml ma
jednâ dosyê duûâ wadë - nie rozpoznaje polskich znaków. Poza tym konwersja na
html'a nie daje moûliwoôci obróbki danych zawartych w dokumencie. Na szczëôcie
najbardziej popularny amigowy arkusz kalkulacyjny Turbo Calc akceptuje
niektóre z formatów Excela, a samego Excela moûna uruchomiê pod emulatorami
Mac'a.
Szymon Tomzik >SZAMAN<::::::::
AMP2/TXT/amiga/Nagrywarka_LiteOn'a.txt
::::::::
Nagrywarka LiteOn'a CDRW 48x24x48 (LTR-48246S)
Jeszcze do niedawna tylko nieliczni wypalali pîyty CD, czësto zarabiajâc na
tym duûe pieniâdze. Teraz nagrywarka staje sië powoli standardowym
wyposaûeniem kaûdego komputera. Ceny pîyt CD-R sâ niûsze od cen pozostaîych
noôników. Co prawda ich pojemnoôê jakby "trochë zmalaîa", ale i tak jej
stosunek do ceny (za 1 zî) wynosi (w przybliûeniu) 650. W przypadku twardych
dysków ten stosunek wynosi 100. Dodatkowo nowe twardziele jakoô dziwnie czësto
padajâ. I jak tu nie mieê nagrywarki?
PROGDIR:GFX/amiga/liteon
Na poczâtku myôlaîem o czymô starszym. Na internetowej aukcji Allegro
znalazîem kilka interesujâcych ofert, ale wszyscy znajomi odradzali mi zakup
uûywanej nagrywarki. "Nigdy nie bëdziesz wiedziaî ile pîyt na niej wypalono" -
argumentowali. I mieli racjë. Zakup nagrywarki od jakiegoô pirata i jeszcze
w dodatku wysyîkowo, byî szalonym pomysîem. Porzuciîem wiëc go. Nie majâc
pieniëdzy na nowy sprzët odpuôciîem sobie nagrywarkë. Kiedy jednak mój
stareïki czytnik (Aztech x8 z 1996 roku) zaczâî powaûnie szwankowaê myôl
powróciîa. Ceny napëdów i nagrywarek bowiem bardzo sië do siebie zbliûyîy.
Cena napëdu stanowi gdzieô 1/3 ceny nagrywarki, a czasami nawet i wiëcej (byê
moûe za niedîugo czytniki pîyt CD [R i RW] przestanâ byê produkowane, bo po co
komu taka "stacja dyskietek" tylko do odczytu?).
Po przejrzeniu pliku "Compatibility List" doîâczonego do programu MakeCD
i porównaniu jego zawartoôci z aktualnâ ofertâ rynkowâ miaîem powaûne
wâtpliwoôci, czy nowe modele nagrywarek bëdâ wspóîpracowaîy z Amigâ i z tym
programem. Uspokoili mnie ludzie z GGUA. Okazaîo sië, ûe MakeCD jest
systematycznie rozwijane, ale nie aktualizuje sië listy kompatybilnoôci. Aby
dodatkowo sië zabezpieczyê postanowiîem dokonaê zakupu nagrywarki u znajomego,
który obiecaî, ûe nie bëdzie ûadnych problemów z ewentualnâ wymianâ sprzëtu.
Na koniec pozostaî jeszcze wybór firmy i modelu nagrywarki. W tym pomogli mi
Comankh i AGASlayer, którzy na liôcie dyskusyjnej polecali LiteOn'y. Kupiîem
wiëc do mojej Ami (040+FastATA) nowâ nagrywarkë LiteOn'a 48x24x48.
Wyrzuciîem stary czytnik (jeszcze nie przez okno), przykrëciîem nagrywarkë
i podîâczyîem kabelki (producent zaleca korzystanie z drugiego portu IDE, tam
gdzie nie ma szybkiego twardego dysku - i rzeczywiôcie mój twardziel Seagate
"gryzie sië" z nagrywarkâ w pierwszym porcie!). Pierwszâ rzeczâ jakâ
sprawdziîem po starcie systemu byî odczyt róûnej maôci pîyt CD i CD-R. Dane,
nawet z mocno porysowanych pîyt nagrywarka odczytuje bez problemu! CD-R'y
multisesyjne, z którymi mój stary czytnik miaî trudnoôci, teû dziaîajâ.
Kopiowanie tracków z pîyt audio nie stanowi problemu (korzystam z systemu
AllegroCDFS, który wyôwietla ôcieûki audio jako pliki RAW). Trochë denerwujâcy
jest brak na panelu nagrywarki przycisku play i przycisku przeskakiwania do
kolejnego utworu (naleûy uruchomiê jakiô odtwarzacz, aby posîuchaê muzyki).
Prëdkoôê odczytu LiteOn'a przetestowaîem programikiem Drive Speed. Czasami
przekracza x48! Na poczâtku byî to dla mnie szok. Przyzwyczajenie do starej
ósemki jednak szybko minëîo. Pojawiî sië za to o wiele wiëkszy haîas. Coô za
coô.
Program MakeCD rozpoznaî nagrywarkë i wybraî uniwersalny sterownik CDR SCSI3
ATAPI, którego uûyîem równieû do odczytu danych. W nauce wypalania pîyt pomógî
mi kurs obsîugi MakeCD zamieszczony w ACS'ach (jest on równieû na stronach
Prywatnego Portalu Amigowego - www.ppa.ltd.pl) oraz krâûek CD-RW. Tworzyîem
róûne rodzaje pîyt CD - z danymi, audio (takûe z plików mp3 [po wczeôniejszej
konwersji na AIFF programem MPEGA] i sampli) oraz mieszane. Nie ma problemu
z nagrywaniem w formatach DAO i TAO. Z twardego dysku (mam tam teraz pustki)
pliki zgrywam "w locie", bez tworzenia ISO Image. Maksymalny czas takiej
operacji wyniósî okoîo 8,5 minuty (dane z MA Cover 3 - 623 MB, 21426 plików
w 2250 katalogach na CD-RW). Skopiowanie pîyty MA Cover 3 na CD-RW trwaîo
okoîo 14,5 minuty (DAO). Kopië bezpieczeïstwa (tylko i wyîâcznie na swoje
potrzeby!) zrobiîem takûe pîycie Kultu "Muj Wydafca" (71 minut muzyki). Trwaîo
to niecaîe 20 minut (na CD-RW). Oczywiôcie wszystko odbywaîo by sië
zdecydowanie szybciej, gdybym posiadaî dodatkowo szybki napëd CD-ROM
i kopiowaî pîyty "w locie" (sam proces zapisu danych w przypadku Kultu trwaî
tylko 5 minut!). Na razie jednak nie planujë jego zakupu. Iloôê pîyt, które
przegrywam tego nie wymaga, a poza tym dokonaîem pewnego eksperymentu -
sformatowaîem partycjë, na którâ kopiowane sâ dane, ustawiajâc rozmiar bloku
na 1024, a nastëpnie na 2048. Wspomniana pîyta Kultu przegraîa sië w 17 (1024)
i w 15 (2048) minut. MA Cover 3 - 12 minut (2048).
Nagrywarka bez problemu wypala na najtaïszych CD-R'ach. Znajomi jednak
ostrzegli mnie - "Cenne dane wypalaj na firmówkach. Jak ci po jakimô czasie
wypalona tania pîyta odmówi posîuszeïstwa to zrozumiesz dlaczego one takie
tanie. Filmy moûna na to przegrywaê, ale nie waûne dane." I chyba majâ racjë.
Moja nagrywarka oznaczona jest symbolem LTR-48246S. Jak dowiedziaîem sië na
stronie www.liteon.ab.pl dwie pierwsze cyfry to prëdkoôê zapisu CD-R (x48),
a dwie kolejne to prëdkoôê zapisu CD-RW (x24) - to byîo oczywiste, ostatnia
cyfra (6) to kolejny numer uûytego chipsetu (pomiëdzy nagrywarkami z takim
samym chipsetem moûliwe jest dokonywanie przeróbek - nieoficjalnie). Symbol
literowy (S) oznacza producenta ukîadu optycznego. W modelach S producentem
tego ukîadu jest Sanyo, a w modelach W - Writek.
I jeszcze trochë danych z tej strony:
Model LTR-48246 dostëpny jest w wersji bulk/retail. Sugerowana cena detaliczna
brutto: 289/299 PLN (cena z 01.03).
Opis funkcji:
- zapis CD-R 48x (Zone-CLV), zapis CD-RW 24x (CLV), odczyt 48x (CAV)
- interfejs E-IDE, obsîuga Ultra-DMA 2
- innowacyjna technologia SMART-BURN zapobiegajâca wystëpowaniu bîëdów typu
buffor-underrun, automatycznie dostosowujâca prëdkoôê i metodë zapisu oraz
pobór mocy (OPC) w zaleûnoôci od typu i wîaôciwoôci noônika
- nowoczesna technologia SMART-X obsîugujâca systemy zapisu Digital Audio
Extraction (DAE) i VCD do prëdkoôci 48x
- Plug&Play oraz moûliwoôê rëcznego wysuniëcia szuflady w przypadku awarii
- obsîuga róûnych systemów zapisu: Fixed&Variable Packet, TAO, SAO, DAO,
Raw-mode, Over-burn
- odczyt i zapis pîyt CD, CD-R, CD-RW do maksymalnej dîugoôci 99 minut
- moûliwoôê montaûu napëdu w pionie i poziomie
- mechanizm wysuwu tacki zbudowany w oparciu o przekîadnië zëbatâ, która jest
rozwiâzaniem znacznie trwalszym niû zastosowanie pasków gumowych (jak zapewnia
na swojej stronie dystrybutor wsuwanie i wysuwanie tacki jest bardziej
niezawodne, nie wystëpujâ poluzowania lub zerwania paska, ale niestety wariant
z przekîadniâ zëbatâ powoduje nieco wiëkszy haîas - potwierdzam)
- system redukcji drgaï powstajâcych podczas odczytu i zapisu pîyt (VAS)
- system ABS (Auto-Balancing System) wykorzystujâcy specjalny system stalowych
kulek, które minimalizujâ wibracje podczas wirowania pîyt. W poczâtkowym
okresie, kiedy kulki ustawiajâ sië w odpowiedni sposób do startujâcej pîyty,
sîyszalny jest nieco wiëkszy haîas. Szelesty sîyszalne podczas pracy -
z powodu zastosowania systemu ABS stalowe kulki zmieniajâ poîoûenie wraz ze
zmianâ prëdkoôci odczytu pîyty. Zmiany prëdkoôci odczytu sâ z reguîy
spowodowane problemami z odczytem danych na dysku w przypadku wystëpowania rys
i zanieczyszczonych ôcieûek. Urywany haîas podczas przestawiania napëdu -
ponownie daje znaê o sobie system ABS. W przypadku poruszania napëdem stalowe
kulki zmieniajâ swoje poîoûenie i powodujâ haîasowanie napëdu.
- pamiëê FlashROM umoûliwiajâca dokonywanie upgradu biosu poprzez internet
- czas dostëpu - 100 ms
- bufor - 2 MB (bufory nagrywarek LITE-ON mieszczâ tylko 2MB pamiëci typu
flash. W napëdach nie wyposaûonych w system zapobiegania powstawaniu bîëdów
typu "buffor underrun" zwiëkszenie pojemnoôci bufora zmniejsza
prawdopodobieïstwo wystâpienia tych bîëdów podczas zapisu jednak nie eliminuje
go do 0. W napëdach wyposaûonych w system zapobiegania wystëpowaniu tych
bîëdów [SMART-BURN], wielkoôê bufora nagrywarki ma marginalne znaczenie)
- MTBF - 70000 godz.
- odczyt/zapis danych subkanaîowych
- kompatybilny z Safedisc starszym niû v2.51
- kompatybilny z Safedisc v2.51 i nowszym
- overburning
- CD-TEXT - odczyt/zapis
- odczyt/zapis pîyt 90 min. (800 MB)
- odczyt/zapis pîyt 99 min. (870 MB)
- okres gwarancji - 24 miesiâce
Na rynku dostëpna jest równieû wersja CDRW 52x24x52x i CDRW 52x32x52x.
Szymon Tomzik (SZAMAN)
szymoon@konto.pl
Z ostatniej chwili:
Dla kolegi nagraîem cztery pîyty bezpoôrednio (bez ISO Image!) z jego
windowsowego (W98) dysku (zamontowaîem go w systemie przy pomocy FAT95).
Nagranie jednej pîyty (700 MB) trwaîo okoîo 10 minut. U innego znajomego, na
komputerze PC (z Windâ 98!), próba wykonania takiej samej operacji zakoïczyîa
sië spaleniem pîyty. Dane musiaîy zostaê przegrane w inne miejsce!
::::::::
AMP2/TXT/amiga/Nowe_technologie.txt
::::::::
Nowe technologie zapisu i odczytu pîyt CD
SMART-BURN - Smart Monitoring & Adapting Recording Technology for BURNing
Technologia Smart-Burn zostaîa zaprojektowana przez firmë Liteon IT.
W dziaîaniu jest ona podobna do technologii BURN-proof stosowanej prze Sanyo.
Najwaûniejszymi zaletami tej nowoczesnej technologii sâ:
- zapobieganie wystëpowaniu bîëdów typu "buffor underrun" podczas nagrywania
- automatyczne dobieranie optymalnej prëdkoôci zapisu do typu stosowanego
noônika
- automatyczny dobór optymalnych parametrów zapisu
- samoistne zmniejszanie prëdkoôci zapisu w przypadku stosowania noôników
sîabej jakoôci
SMART-X - Smart Monitoring & Adjusting Read-speed Technology for eXtraction
Technologia ta stosowana jest w celu zwiëkszenia niezawodnoôci odczytu pîyt
audio i VCD, które posiadajâ nie najlepszy schemat korekcji bîëdów.
Technologia Smart-X zapobiega wystëpowaniu powaûnych bîëdów podczas odczytu.
Mount Rainier - nowa technologia zapisu pîyt CD-RW
PROGDIR:GFX/amiga/mount_rainier
Mount Rainier integruje sië z systemem operacyjnym, umoûliwiajâc obsîugë
CD-RW. To czyni tâ technologië duûo îatwiejszâ w uûyciu i pozwala na
zastâpienie dyskietek. Odbywa sië to dziëki zarzâdzaniu bîëdami na poziomie
napëdu, dwukilobitowemu adresowaniu, formatowaniu w tle oraz standaryzacji
zestawu poleceï i fizycznego ukîadu pîyty. Mt. Rainier jest promowany przez
Compaq, Microsoft, Philips i Sony i jest wspierany przez ponad 40 liderów
przemysîowych: producentów systemów operacyjnych, producentów sprzëtu,
oprogramowania i noôników.
Najwiëkszâ zaletâ nowego formatu jest îatwoôê uûycia. Jest juû, oczywiôcie,
moûliwe stosowanie techniki "przeciâgnij i upuôê" przy pîytach uûywajâcych
zapisu pakietowego, ale zanim bëdzie moûna tego dokonaê, pîyta musi byê
sformatowana (co zajmuje duûo czasu) i musi byê zainstalowany trzeci skîadnik
oprogramowania temu celowi sîuûâcy. Natomiast Mt. Rainier umoûliwia nagrywanie
i odczyt z caîkiem nowego CD-RW w ciâgu jednej minuty, eliminujâc opóúnienia
spowodowane formatowaniem oraz zapotrzebowanie na dodatkowe oprogramowanie.
W przeciwieïstwie do konwencjonalnych pîyt CD-RW, napëdy obsîugujâce CD-MRW
takûe obsîugujâ zarzâdzanie bîëdnymi sektorami.
Wiëcej informacji na stronie www.mt-rainier.org
Technologia ta ma byê zastosowana w Amiga OS 4.0!
W sieci wyszukaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/amiga/Optyczne_urzadzenia.txt
::::::::
Optyczne urzâdzenia do zapisu danych - sîownik pojëê
Burn (Wypalanie):
Zapisywanie informacji na odpowiednie medium optyczne takie jak pîyta CD-R,
CD-RW lub DVD+RW.
CD-ROM (Compact Disc Read Only Memory):
Technologia zapisu CD wykorzystywana do zapisu danych i muzyki na tanich
krâûkach, które mogâ byê zapisane tylko jeden raz. Zapis pîyty o pojemnoôci
650 MB zajmuje od 5 do 74 min w zaleûnoôci od prëdkoôci dziaîania nagrywarki.
Zapis na pîytach CD-R jest równieû moûliwy w formacie UDF (Universal Disc
Format) a nie tylko w formatach "track at once" czy "disc at once".
CD-RW (CD ReWritable):
Technologia wielokrotnego zapisu CD. Napëdy CD-RW mogâ byê równieû uûywane do
zapisywania na pîytach CD-R i potrafiâ odczytywaê pîyty CD-ROM. Pîyta CD-RW
moûe byê powtórnie zapisywana ponad 1000 razy i odczytywana przez urzâdzenia
CD-ROM lub inne czytniki Audio CD kompatybilne z CD-RW. Zapis na pîytach CD-RW
jest równieû moûliwy w formacie UDF (Universal Disc Format) co oznacza, ûe
pîyty te mogâ byê stosowane pod wszystkimi komputerowymi systemami
operacyjnymi.
DVD (Digital Versatile Disc):
Standard wprowadzony w 1996 roku. Dysk optyczny wyglâdajâcy tak samo jak
standardowe pîyty CD lecz posiadajâcy zdecydowanie wiëkszâ pojemnoôê - od 4 do
28 razy wiëkszâ niû pîyta CD.
DVD-Audio:
Standard wprowadzony w poîowie 2000 roku. Jest formatem zapisu jedynie danych
typu audio i jest porównywalny do standardu CD-Audio. Próbkowanie
w standardzie DVD-Audio wynosi 16, 20 i 24 bity a zakres jego czëstotliwoôê od
44,1 do 192 kHz (dla porównania CD-Audio: 16 bit i 44 kHz). Dyski DVD-Audio
mogâ równieû zawieraê wideoklipy, grafikë i innego rodzaju informacje.
DVD Forum:
Miëdzynarodowe Stowarzyszenie producentów sprzëtu, oprogramowania i innych
uûytkowników Digital Versatile Discs (DVD) zaîoûone w celu wymiany
i rozpowszechniania informacji o formacie DVD. Forum DVD skupia swoje
dziaîania na promowaniu i zdobyciu akceptacji dla idei zaakceptowania przez
rynek standardu DVD-RAM jako standardu dla przemysîu IT oraz standardu DVD+RW
jako standardu obowiâzujâcego w przemyôle rozrywkowym i biurowym. Poparcie ze
strony Forum DVD nie jest niezbëdne w przypadku wprowadzania na rynek nowych
standardów.
DVD Multi:
DVD Multi to program promujâcy ideë kompatybilnoôci pomiëdzy standardami
DVD-RAM i DVD-RW. Nie chodzi tu o sprzët, ale o zdefiniowanie metodologii
przeprowadzania testu, którego pozytywny wynik bëdzie ôwiadczyî o tym, ûe dane
urzâdzenie odczytuje pîyty RAM i RW. Gîówny nacisk kîadzie sië na
kompatybilnoôci czytników a nie urzâdzeï zapisujâcych. Specyfikacja
odczyt-zapis zostaîa przedstawiona przez Forum DVD w odpowiedzi na kwestië
kompatybilnoôci z DVD-RAM. Bëdzie moûliwoôê czytania pîyt nagranych
w formatach DVD-ROM, DVD-Video, DVD-Audio, DVD-RW I DVD-R. Bëdzie moûliwoôê
zapisywania pîyt w standardzie DVD-RAM, DVD-RW i DVD-R. Jednakûe na razie
ûaden z producentów napëdów optycznych nie ogîosiî planów wspierania którejô
z opcji.
DVD-R (DVD Recordable):
Standard ten (najpierw przy zastosowaniu lasera o szerokoôci wiâzki 635 nm
póúniej zaô 650 nm) zostaî wprowadzony przez firmë Pioneer w 1998 roku
i uznany przez Forum DVD w 2000 roku. Format DVD-R oferuje moûliwoôê zapisu
w trybie "write-once", odczytuje wiele formatów pokrewnych do CD-R i ma
podporzâdkowaê sobie formaty DVD-Video oraz DVD-ROM.
DVD-RAM (DVD Random Access Memory):
Standard wielokrotnego zapisu DVD wspierany przez Panasonic, Hitachi
i Toshiba, oparty na pîycie w specjalnej obudowie, a obecnie czëôciej na
pîycie bez obudowy, wykorzystywany do zapisu i odczytu danych. Dyski DVD-RAM
bez obudowy sâ bardzo delikatne i nie gwarantujâ integralnoôci zapisanych na
nich danych. Pierwsze pîyty DVD-RAM zostaîy wprowadzone wiosnâ 1998 roku
i miaîy pojemnoôê 2.6 GB (jednostronne) lub 5.2 GB (dwustronne). W 1999 roku
do technologii wprowadzono nowe pîyty o pojemnoôci 4.7 GB (jednostronne)
a w 2000 roku o pojemnoôci 9.4 GB (dwustronne). Urzâdzenia DVD-RAM odczytujâ
standardy DVD-Video, DVD-ROM i wszystkie standardy CD. Aktualnie czytniki
zainstalowane w napëdach DVD-ROM i DVD-Video nie odczytujâ pîyt DVD-RAM.
DVD-ROM (Read Only Memory):
Standard wprowadzony w 1997 roku jest wykorzystywany do skîadowania danych,
sekwencji interaktywnych jak równieû danych typu audio i wideo. Pîyty DVD-ROM
sâ odtwarzane przez napëdy DVD-ROM i DVD-RAM natomiast nie sâ widoczne dla
napëdów DVD-Video wykorzystywanych w zestawach kina domowego. Z kolei
wiëkszoôê napëdów DVD-ROM odtwarza pîyty w standardzie DVD-Movie.
DVD-RW (DVD ReWritable):
Format wielokrotnego zapisu DVD wprowadzony przez firmë Pioneer analogiczny do
DVD+RW, jednakûe posiadajâcy mniejsze moûliwoôci w zakresie pracy jako
urzâdzenie typu "random access" niû +RW. Pojemnoôê pîyty wynosi 4.7 GB.
DVD+RW (DVD ReWritable):
Format powstaîy w kooperacji Hewlett-Packard, Mitsubishi Chemical, Philips,
Ricoh, Sony i Yamaha jest jedynym formatem wielokrotnego zapisu
wykorzystujâcym pîyty bez specjalnej obudowy, oferujâcym peînâ kompatybilnoôê
z istniejâcymi odtwarzaczami DVD-Video i DVD-ROM zarówno w przypadku nagraï
wideo jak i losowego zapisu danych przez komputery.
OSTA (Optical Storage Technology Association:
Stowarzyszenie Technologii Napëdów Optycznych, w którego skîad wchodzi
wiëkszoôê producentów napëdów optycznych. Celem stowarzyszenia jest wspieranie
dziaîaï na rzecz popularyzacji napëdów optycznych.
W sieci wyszukaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/amiga/PC_joystick.txt
::::::::
PC joystick
Wielu z nas ma w swoich niemaîych pewnie zbiorach gry, do których czasem
powraca. Sâ to zazwyczaj gry wymagajâce uûycia joy'a. Wtedy siëgamy po
naszego, nadmiernie wyeksploatowanego starego joy'a i ze smutkiem na twarzy
odkrywamy, ûe na tym nie da sië juû graê jak za dawnych czasów - a to coô
przerywa, a to fire nie dziaîa itd. Sâ jednak ostatnio bardzo popularne
kontrolery do "profesionalnych komputerów" potocznie zwanych grzybami. Po
wykonaniu odpowiedniej przelotki nadajâ sië do uûywania z Amigâ bez
instalowania ûadnych zbëdnych sterowników.
Schemat poîâczeï:
Amiga MousePort <-> PC-Joystick
FireButton1 - 3 <-> 2 - FireButton1
FireButton2 - 4 <-> 7 - FireButton2
PotX - 5 <--------> 6 - X-Resistor
+5V - 7 <---------> 1 - GND Resistors
GND - 8 <---------> 4 - GND Fire
PotY - 9 <--------> 3 - Y-Resistor
D-9 <-------------> D-15
Nightmare
Ps. Autor tego artykuîu nie bierze odpowiedzialnoôci za szkody wynikîe
z niewîaôciwego uûytkowania ukîadu, choê i tak ûadnych szkód nie przewiduje.
::::::::
AMP2/TXT/amiga/Programistyczne_prawdy.txt
::::::::
Programistyczne prawdy
- zîorzeczenie to jedyny jëzyk rozumiany przez wszystkich programistów
- pisanie programu komputerowego jest rozkoszâ, uruchamianie go jest zmorâ
- jeûeli program zostaî skompilowany bezbîëdnie za pierwszym razem, to na
pewno nie bëdzie dawaî dobrych wyników
- gdyby budowlani budowali domy, tak jak programiôci piszâ programy, to jeden
dziëcioî zniszczyîby caîâ cywilizacjë
- kaûdy dziaîajâcy program jest przestarzaîy
- kaûdy program, po kaûdym uruchomieniu droûej kosztuje i zabiera wiëcej czasu
- jeûeli program jest uûyteczny, to bëdzie musiaî byê zmieniany
- peînâ dokumentacjë majâ tylko programy bezuûyteczne
- kaûdy program rozszerzy sië tak, aby zajâê caîâ dostëpnâ pamiëê
- wartoôê programu jest odwrotnie proporcjonalna do jakoôci wyników jego pracy
- zîoûonoôê programu roônie do momentu przekroczenia zdolnoôci programisty,
konserwujâcego ten program
- duûy program jest jak talerz makaronu: pociâgnij za jednâ nitkë, a z drugiej
strony bëdzie sië sypaî
- autor programu nigdy nie przetestuje go wiarygodnie
- nie ma programów bezbîëdnie dziaîajâcych, sâ co najwyûej niedostatecznie
przetestowane
- dodanie urzâdzenia przyôpieszajâcego, do starego oprogramowania, spowolni
jego dziaîanie
- aby podwoiê miejsce na dysku naleûy skasowaê Windows'y
- jeôli eksperyment sië powiódî, musisz uûywaê zîego oprzyrzâdowania
- jeôli wszystko inne zawiodîo - przeczytaj instrukcjë
- ûaden eksperyment nie jest caîkowicie nieudany - zawsze moûe posîuûyê jako
przykîad, jak nie powinno sië go wykonywaê
- jeôli jakikolwiek skomplikowany system lub program wyglâda wîaônie na taki
na pewno okaûe sië jeszcze bardziej skomplikowany
- kaûdy rozkaz, który moûe zostaê nie zrozumiany zostanie nie zrozumiany
- trudnoôê odszukania jakichkolwiek drogowskazów (znaków) jest wprost
proporcjonalna do wagi konsekwencji, które trzeba ponieôê w wyniku ich
przeoczenia
- jeôli nie odniesiesz sukcesu za pierwszym razem to nie odniesiesz go nigdy
- wszystko zabiera wiëcej czasu i pieniëdzy (niû na to wyglâda)
- jeûeli nie wiesz co przypuszczalnie powinien robiê twój program lepiej nawet
nie zaczynaj go pisaê
- bîëdy sâ rzeczâ ludzkâ, ale by naprawdë coô schrzaniê potrzeba komputera
- komputery sâ nieprzewidywalne, ale ludzie (ich uûytkownicy) jeszcze bardziej
- u podstawy bîëdu komputera znajdziesz przynajmniej dwa bîëdy ludzkie,
wîâczajâc w to jeden uczyniony na komputerze
- kaûdy system zaleûny od przewidywalnoôci poczynaï ludzkich jest
nieprzewidywalny
- umiejëtnoôê wykrywania i usuwania bîëdu przez dany system ogranicza sië do
wytîumaczenia rodzaju bîëdu, z którym nie moûe sobie poradziê
- starannie zaplanowany projekt zabiera trzy razy wiëcej czasu niû oczekiwano,
jeôli zostaî zaplanowany ostroûnie - zabiera tylko dwa razy wiëcej czasu
- maszyny powinny pracowaê, ludzie - myôleê
- zbuduj system, na którym nawet gîupiec moûe pracowaê, a tylko on bëdzie
chciaî na nim pracowaê
- w chwili, w której wspomnisz o czymô... ûe jest dobre - zepsuje sië; ûe jest
zîe - takie wîaônie jest
Wyszperaî: Nightmare
::::::::
AMP2/TXT/amiga/Pszczola_kontra_komputer.txt
::::::::
Pszczoîa kontra komputer
Jakâ inteligencjâ odznacza sië zwykîa pszczoîa? A zdziwicie sië... Otóû
znacznie wiëkszâ, niû najpotëûniejsze z dzisiejszych superkomputerów. A na
dodatek jest cudem miniaturyzacji.
Najlepsze komputery na ôwiecie przetwarzajâ dane ze zdumiewajâcâ szybkoôciâ 16
miliardów operacji zmiennopozycyjnych na sekundë. Mówiâc jëzykiem laika,
w ciâgu sekundy mogâ wykonaê 16 miliardów takich dziaîaï arytmetycznych, jak
dodawanie dwóch cyfr. Natomiast ostroûna ocena procesów
elektryczno-chemicznych zachodzâcych w mózgu niepozornej pszczoîy da nam
liczbë odpowiadajâcâ 10 bilionom operacji na sekundë. Czyû to nie
zdumiewajâce?
Na wykonanie tego wszystkiego pszczoîa zuûywa o wiele mniej energii.
Czasopismo "Focus" podaje, ûe "mózg pszczoîy miodnej nie potrzebuje nawet 10
mikrowatów. (..) Przewyûsza on produkowane dziô komputery o jakieô siedem
rzëdów wielkoôci." A zatem moc pobierana przez jednâ 100-watowâ ûarówkë
wystarczyîaby ponad 10 milionom pszczelich mózgów. By wykonaê takâ samâ liczbë
operacji, najwydajniejsze dzisiejsze komputery pochîaniajâ setki milionów razy
wiëcej energii.
Jednakûe pszczoîy potrafiâ znacznie wiëcej niû komputery. Rozróûniajâ kolory,
czujâ zapach, fruwajâ, chodzâ i zachowujâ równowagë. Umiejâ polecieê daleko do
úródeî nektaru, nastëpnie wróciê do ula i wytîumaczyê drogë swym
wspóîtowarzyszâ. Sâ takûe doskonaîymi chemikami. Dodajâ do nektaru odpowiednie
enzymy, tak by powstaî miód. Wytwarzajâ wosk, sîuûâcy im do budowania
i naprawiania gniazd. Ponadto przygotowujâ dla mîodych specjalny pokarm, na
przykîad mleczko pszczele oraz pierzgë. Broniâ teû swego domostwa, rozpoznajâc
i przeganiajâc intruzów.
Jako dobre gospodynie, regularnie usuwajâ z ula ômieci i róûne odpadki. Dbajâ
równieû o jego klimatyzacje - zimâ ogrzewajâ sië, tworzâc kîâb, latem zaô
nawiewajâ do ôrodka ôwieûe powietrze i rozpylajâ wodë. Sâ na tyle bystre, ûe
kiedy zaczyna sië robiê ciasno, wiedzâ iû niektóre z nich muszâ odejôê.
Wychowujâ wiëc w ulu nowâ matkë, a dawna królowa z tîumem robotnic rojâ sië
i zakîadajâ nastëpnâ rodzinë. Najpierw jednak wysyîane sâ wywiadowczynie, by
zbadaîy dogodne miejsca. Po powrocie i - mówiâc obrazowo - wymianie
spostrzeûeï przewodniczki te prowadzâ rój do nowej siedziby.
Maleïkie pszczoîy dokonujâ tego wszystkiego bez pomocy i kierownictwa
z zewnâtrz. Dziaîajâ samodzielnie. Tymczasem superkomputery wymagajâ zespoîów
programistów, inûynierów i techników. Po prostu nie wytrzymujâ porównania!
Pszczoîy naprawdë sâ miniaturowymi cudami natury.
SEZAM^ENERGY^GFA::::::::
AMP2/TXT/amiga/Z_pamietnika_swappera.txt
::::::::
Z pamiëtnika swappera
12 lutego
No, dobrze. Mam komputer, parë programów, kable, joystick, czyli chyba
wszystko, czego mi trzeba, ûeby scenowaê... Ale co ja mogë robiê na scenie?
Moûe zostanë grafikiem, bëdë joystickiem pikselowaî w Deluxe Paincie... A moûe
pomuzykujë na Hippo Playerze? Tak! To o wiele îatwiejsze.
15 lutego
Niestety, nie udaîo mi sië zostaê scenowym grafikiem, bo kumpel pececiarz
uôwiadomiî mnie, ûe do pikselowania w Deluxie potrzebny jest digital
joystick... Ale caîy czas mam chrapkë na muzykowanie. Jutro spróbujë.
16 lutego
Znowu fiasko. Hippo Player to jakiô pojebany program, ograniczone do minimum
sâ opcje dziëki którym moûna by coô skomponowaê... Na przykîad nie wiem, co
wpisaê, ûeby mi odegraî choêby cis...
8 marca
Musiaîem trochë odpoczâê od sceny, juû mnie to wszystko mëczy... Majâ ludzie
racjë, ûe scena strasznie mëczy. Jutro spróbujë pójôê do znajomego webmastera,
moûe on mi coô podpowie...
9 marca
Eureka! Ten znajomy webmaster powiedziaî mi nie lada ciekawostkë - kiedyô
podobno ûyli tacy ludzie na scenie... Nazywali sië sîeprami, czy jakoô tak...
Podobno dawno wyginëli, ale jeden jeszcze ûyje na szczycie najwyûszej góry
w Andach. Moûliwe, ûe to tylko legenda, ale czujë, ûe oto ujrzaîem drzwi
prowadzâce ku memu przeznaczeniu!
20 kwietnia
Po ponad miesiëcznym marszu stanâîem u stóp najwyûszej góry w Andach. Teraz
wystarczy tylko wdrapaê sië i pogadaê z tym starym sîeprem.
21 kwietnia
Ten sîepr okazaî sië byê swapperem... Trochë dziwny to goôê, dîuga broda,
majaczy coô caîy czas o znaczkach i spreadach... Chodzi z kâta w kât po swojej
pustelni i mamrocze: "wypeînij wotkë, wypeînij wotkë...".
22 kwietnia
Pokazaîem mu najnowszy (sprzed dwóch lat) numer ACS'u i momentalnie
otrzeúwiaî. Wtedy dowiedziaîem sië od niego co robiî na scenie... Muszë jednak
powiedzieê, ûe nie bardzo zrozumiaîem o co mu chodziîo z tymi listami... Jutro
wracam do domu. Muszë sië zastanowiê.
1 czerwca
Wróciîem wczoraj do domu. Muszë powiedzieê, ûe chyba spróbujë zostaê
swapperem... W sumie, to chyba sië do tego nadajë. przecieû mam komputer,
kable, joystick...
Corector/Energy
::::::::
AMP2/TXT/AMP_editors_team.txt
::::::::
AMP editors team
Drugi numer tego genialnego magazynu powstaî dziëki pracy grupy ludzi
skupionej w "AMP editors team". Oto skîad tego team'u:
Szymon Tomzik (SZAMAN)
organizacja, korekta i trochë grafiki
ul.Jana Ûebroka 25
43-430 Skoczów
tel. 0334792599
szymoon@alpha.net.pl
szymoon@konto.pl
Marek Porawski (GRAIN)
pomoc w organizacji, grafika
mgrain@poczta.onet.pl
Roman Grygier (GUCIO)
programowanie, grafika
gucio-ksk@wp.pl
MAXUS
muzyka
maxus82@hoga.pl
Krzysztof Nadolny (MYSZ)
obrazek tytuîowy
ami_mysz@interia.pl
Paweî Stefaïski (STEFKOS)
ikonka
stefkos@poczta.fm
Adam Barczyïski (FREY)
wspóîpraca
frey@netax.pl
TEKSTY
PRZYGOTOWALI:
1) SZAMAN 35 art. 194.0K
2) Grain 6 art. 27.5K
3) Mysz 4 art. 18.2K
4) Frey 1 art. 9.3K
5) Gucio 1 art. 9.0K
------------------------
razem 47 art. 258.0K
Uwaga! W zestawieniu nie uwzglëdniliômy artykuîów z dziaîu redakcyjnego
(Wstëpniak, Od kodera itp.).
Teksty autorów: CESAR, SEZAM, Nightmare, Corector, SKYMASTER, sUcHy miaîy
pierwotnie ukazaê sië w magu OFF. Nigdy on jednak nie wyszedî. Pozdrowienia
dla istniejâcej/nieistniejâcej (www.energygroup.prv.pl) grupy Energy!
::::::::
AMP2/TXT/humor/Czy_wiesz_ze....txt
::::::::
Czy wiesz, ûe...?
... nie moûna zîoûyê kartki papieru A4 wiëcej niû 7 razy.
... na wiëkszoôci reklam, w których widaê zegar czas jest ustawiony na 10.10.
... Coca-cola poczâtkowo byîa zielona.
... miód jest jedynym produktem który sië nie psuje. Znajdowano miód
w grobowcach faraonów, który nadawaî sië do spoûycia.
... przeciëtny holenderski nastolatek mówi lepiej po angielsku niû
amerykaïski.
... jëzyk wieloryba - pîetwala bîëkitnego jest dîuûszy niû caîy sîoï, a jego
serce wiëksze niû maîy samochód.
... Al Capone miaî na wizytówce napisane, ûe jest sprzedawcâ uûywanych mebli.
... Amerykaïskie linie lotnicze w 1987 roku zaoszczëdziîy 40.000 dolarów
zmniejszajâc o 1 iloôê oliwek podawanych w saîatce w pierwszej klasie.
... pierwszâ parâ pokazanâ na filmie razem w îóûku byli Fred i Wilma
Flinstonowie.
... w Alabamie (USA) nie wolno graê w domino w niedziele.
... najszybszym komputerem na ôwiecie jest japoïski superkomputer NEC Earth
Simulator o wielkoôci czterech boisk tenisowych. Zawiera on ponad 8 tysiëcy
mikroprocesorów mogâcych wykonaê do 12 trylionów operacji na sekundë, czyli 30
tysiëcy razy wiëcej niû przeciëtny "pecet".
... najszybszâ wyszukiwarkâ w polskim Internecie jest NetSprint. Na wiëkszoôê
zapytaï odpowiada w czasie poniûej 1 sekundy. Gdyby ktoô chciaî wykonaê jej
jednorazowâ pracë rëcznie, zajëîoby mu to 74 lata.
... najwiëkszâ grupâ unikalnych uûytkowników moûe poszczyciê sië portal Yahoo.
Miesiëcznie odwiedza go ponad 200 milionów osób, czyli 50 razy wiëcej niû jest
wszystkich Internautów w Polsce.
... a najpopularniejszâ stronâ w historii internetu (jak na razie) jest serwis
Mundialu FIFAworldcup.com, którego zasoby przejrzano juû 2 miliardy razy. To
tak jakby wszyscy polscy Internauci przez 1 miesiâc ograniczali swoje
surfowanie tylko do jego zawartoôci.
... ponad 70% osób, które to czytajâ w biurze bëdâ próbowaîy zîoûyê kartkë
papieru wiëcej niû 7 razy. To jest naprawdë niemoûliwe!
A ja nie wiem, czy to wszystko to prawda. Ja tylko dostaîem to na swojâ
skrzynkë emailowâ. :-)
SZAMAN
::::::::
AMP2/TXT/humor/Dowcipki.txt
::::::::
Dowcipki
Tradycyjnie juû zapychamy dziury w magu. Tym razem czasami ômiesznymi
kawaîami.
- Na co najczëôciej chorujâ dzieci Eskimosów ûyjâcych na biegunie póînocnym?
- Na biegunkë!
- Ale pani utyîa - mówi sâsiad do Kowalskiej.
- Czy pan nie wie, ûe kobietom sië nie mówi takich rzeczy?
- Myôlaîem, ûe w pani wieku to juû obojëtne.
Maîy pingwinek mówi do mamy:
- Chyba sië przeziëbiîem.
- A mówiîam ci tyle razy, ûebyô ciâgle nie jadî lodów!
Czeladnik pyta szefa:
- Panie majster, która jest godzina?
- A wiesz, teû bym sobie piwko strzeliî.
- W jakiej okolicy poczuî pan bóle?
- W okolicy Paîacu Kultury.
W dyskotece rozmawiajâ dwie osoby:
- Wspaniale taïczysz.
- Ty teû.
- Wspaniale obejmujesz.
- Ty teû.
- Wspaniale caîujesz.
- Ty teû.
- Mam na imië Darek.
- O Boûe! Ja teû.
- Jasiu! Dlaczego napisaîeô "ó" w wyrazie "ludzie"?
- Bo sië wymienia na "czîowiek".
- Jaka bëdzie liczba mnoga od "dziecko"?
- Bliúniëta, proszë pani.
- Panie doktorze, czy mogë juû rozmawiaê z córkâ na temat seksu?
- Ile córka ma lat?
- Szesnaôcie.
- To niech pani z niâ rozmawia, moûe sië pani od niej wiele nauczyê!
- Jaka jest róûnica miëdzy kuflem piwa a siusianiem?
- Jakieô 20 minut.
- Dlaczego mëûczyúni nie mogâ zaraziê sië chorobâ wôciekîych krów?
- Bo to ôwinie...
- Jakie sâ u czîowieka najczëôciej spotykane pasoûyty?
- Koza w nosie i bâk w dupie.
Fâfara pyta kumpla:
- Czy chciaîbyô mieszkaê na Grenlandii?
- Nie. Strasznie tam zimno, do jedzenia ciâgle ryby, do picia tran...
- Ale noc poôlubna trwa póî roku!
Wiecie jaki jest najwiëkszy ben na ôwiecie?
- Ben Laden.
Idâ ôlepy, gîuchy i kulawy przez tory.
Ôlepy mówi:
- Widzë pociâg!
Na to gîuchy:
- Nawet go sîychaê!
A kulawy:
- No to uciekamy!
Policjant pyta staruszkë:
- Wiek?
- 86 lat.
- Czy mogîaby pani opowiedzieê swoimi sîowami, co tu sië wîaôciwie wydarzyîo?
- Siedziaîam na îawce na tarasie przed domem, podziwiajâc ciepîy wiosenny
wieczór, kiedy przyszedî ten mîodzieniec i usiadî obok mnie.
- Znaîa go pani?
- Nie, ale byî przyjaúnie nastawiony.
- Co staîo sië po tym, jak usiadî obok pani?
- Zaczâî pocieraê moje udo.
- Czy powstrzymaîa go pani?
- Nie.
- Dlaczego?
- Bo odczuwaîam przyjemnoôê. Nikt nie robiî tego od czasu, kiedy mój mâû
odszedî z tego ôwiata 30 lat temu.
- Co staîo sië potem?
- Zaczâî pieôciê moje piersi.
- Czy próbowaîa go pani powstrzymaê?
- Nie.
- Dlaczego?
- Mój Boûe, dlaczego??? Byîo mi tak dobrze, czuîam ûe naprawdë ûyjë. Od lat
tak sië nie czuîam!
- Co staîo sië póúniej?
- Cóû, rozpaliî mnie do czerwonoôci, wiëc rozîoûyîam nogi i zawoîaîam:
"Bierz mnie, chîopcze, bierz mnie!"
- I co? Zrobiî to?
- Nie, do diabîa! Zawoîaî "Prima Aprilis!" I wtedy zastrzeliîam sukinsyna!
On i ona siedzâ blisko siebie na kanapie.
- Chcë panu zwróciê uwagë, ûe za godzinë wróci mój mâû...
- Przecieû nie robië nic niestosownego.
- No wîaônie. A czas leci...
Mîody czîowiek wchodzi do sklepu i pyta.
- Czy sâ widokówki z napisem "Dla jedynej"?
- Sâ!
- To proszë 12 sztuk.
W klasie pani pyta sië dzieci:
- Co jest najszybsze na ôwiecie?
- Nasz samochód, mówi Darek.
- Pociâg, mówi Roman.
- Rakieta, mówi Tadek.
- MYÔL, mówi Bronek, poniewaû jak pomyôlë o Paryûu, to jestem natychmiast
w Paryûu. Nic, nie jest tak szybkie jak myôl!
Pani jest zachwycona odpowiedziâ Bronka, juû chce go pochwaliê, ale nagle
wstaje Jasiu i mówi:
- Mój tata jest jeszcze szybszy! Wczoraj wieczorem podsîyszaîem jak tata mówiî
do mamy: "Ach, dzisiaj doszedîem szybciej niû myôlaîem".
Dowcipy specjalnie dla AMP'a zebraî Krzysztof "Mysz" Nadolny.
::::::::
AMP2/TXT/humor/Grafy.txt
::::::::
Grafy
Skini do jaskini!
Chcesz mieê dzieci silne, zdrowe? Kup im wino owocowe!
Zbrodnia to niesîychana, pies mi naszczaî na glana.
1939 - poczâtek tourne Hitlera po Europie.
Lepiej mieê stosunek z jeûem, niû dwa lata byê ûoînierzem.
Ûadna gîupia Coca-Cola nie zastâpi nam jabola.
DOÛYLKI 2003 - ôwiëto narkomanów.
Uwaga! Nisko latajâce anioîy (napis na koôciele).
If you want to be my friend, take my penis in your hand.
Life is brutal and full of zasadzkas and sometimes kopas w dupas.
Chcesz byê ûywym faszystâ, nie wchodú w drogë anarchistâ.
Rzeby byê idiotom, terz czeba mieê trohe muzgó.
Sîuchaj mamy i THE BILLA.
Sprzedam grób. Trup.
Ûycie jest piëkne - dajcie mi sznur!
One kozie dead.
Szukam latajâcej dziwki. Batman.
Lepiej kurwa byê juû zerem,
Niû urodziê sië Lepperem.
Boûe zatrzymaj ten ôwiat... Ja wysiadam.
LUDZIE!!! Na Boga!!! Po co wam koôcioîy???!
If you want to fuck for funny, fuck yourself and save your money!!!
WINDOWS = Wielce Irytujâca Nakîadka Doskonale Opóúniajâca Wszelkie Sprawy.
MS DOS = Mistrzowski Sposób Dobijania Operatorów Sprzëtu.
sUcHy/ind
::::::::
AMP2/TXT/humor/Instrukcja.txt
::::::::
Instrukcja obsîugi magnetowidu
1. Przynieôê zakupiony magnetowid do domu, rozpakowaê, postawiê na stole
i przez 10 minut kontemplowaê z naboûnym podziwem.
2. Przystâpiê do czytania instrukcji.
3. Nic z niej nie rozumieê.
4. Ochrzaniê ûonë, ûe nic nie rozumie.
5. Wyjâê z pudîa wszystkie przewody i kabelki o nieznanym przeznaczeniu.
Obejrzeê je bezradnie i odîoûyê na bok.
6. Zadzwoniê po pomoc do kolegi, który juû ma magnetowid. Zaprosiê kolegë.
7. W oczekiwaniu na kolegë podîâczyê na chybiî trafiî magnetowid do
telewizora, a caîoôê do gniazdka.
8. Wrzasnâê "O rany, zepsuîem telewizor!" i zadzwoniê do drugiego kolegi,
który zna sië na telewizorach. Zaprosiê kolegë.
9. Zadzwoniê do teôcia. Zaprosiê teôcia.
10. Skoczyê do sklepu po gorzaîkë dla goôci. Przepëdziê dziecko, ochrzaniê
ûonë, zabroniê obojgu dotykania czegokolwiek.
11. Przywitaê kolegów, rodziny kolegów i teôcia z teôciowâ.
12. Po gorâczkowej naradzie i wspólnym studiowaniu instrukcji wîoûyê kasetë
video do otworu w magnetowidzie.
13. Polaê, wypiê.
14. Przedyskutowaê kwestië, dlaczego magnetowid îapczywie wciâgnâî kasetë do
ôrodka i co on tam z niâ wyprawia.
15. Porozmawiaê z magnetowidem po dobroci, uûywajâc okreôleï typu: "Oddaj
të kasetë, draniu!."
16. Polaê, wypiê i zaatakowaê magnetowid wspólnymi siîami w celu odzyskania
kasety. Ponaciskaê wszystkie guziki, przyciski, wajchy i wyrostki.
17. Wydaê okrzyk "Hurra!, gdy na ekranie pojawi sië jakiô obraz. Zaklâê, bo
po chwili wyjdzie na jaw, ûe to pierwszy program telewizji i znów oglâdamy te
cholerne obrady Sejmu.
18. Pozwoliê teôciowi podîubaê w magnetowidzie ôrubokrëtem. Ocuciê teôcia po
poraûeniu prâdem. Polaê, wypiê.
19. Podjâc kolektywnâ decyzjë o ponownym wîâczeniu magnetowidu.
20. Poprzeîâczaê wszystkie kabelki odwrotnie niû byîy.
21. Zastanowiê sië, po co sâ te ôwiateîka i ôwiecâce cyferki nad przyciskami.
Obaliê koncepcjë teôcia, ûe to telefon hurtowni.
22. Pokîóciê sië z kolegami, co mogâ oznaczaê sîowa z punktu szóstego
instrucji: "Uîoûenie przyîâczenia przyrzâdzenia urzâdzenia wymaga ustawienia
oôwietlenia wyposaûenia urzâdzenia".
23. Ochrzaniê ûonë, ûe nie wie.
24. Polaê, wypiê. Odczekaê, aû wszyscy koledzy ochrzaniâ swoje ûony z wyûej
wymienionego powodu.
25. Wysîuchaê kolegi, który wypiî najwiëcej i dziëki temu staî sië
najbardziej kompetentny.
26. Pozwoliê mu nacisnâê upatrzony guzik. Naprawiê korki w mieszkaniu i na
klatce schodowej.
27. Nacisnâê guzik jeszcze raz i wezwaê pogotowie energetyczne.
28. Dopiê gorzaîë i pomyôleê, po co wîaôciwie ep... kupiliômy ep... dwa
magnetowidy. Zlokalizowaê ten realny.
29. Dopuôciê do magnetowidu kobiety.
30. Udaê sië chwiejnie do toalety.
31. Po powrocie wziâê udziaî w zbiorowym szale radoôci z powodu uruchomienia
magnetowidu.
32. Przedyskutowaê, dlaczego facet biega po ekranie tyîem i w przyôpieszonym
tempie. Na wszelki wypadek wyîâczyê magnetowid.
33. Wydusiê z goôci zeznanie, kto rozdeptaî pilota.
34. Zapomnieê o magnetowidzie i pogadaê z goôcmi o innych sprawach.
35. Przypomnieê sobie o magnetowidzie. Odszukaê dziecko, odebraê mu mîotek
obcëgi i resztki magnetowidu. Odplâtaê dziecko z taômy i spraê po tyîku.
36. Nastëpnego dnia wezwaê fachowca. Fachowiec naprawi magnetowid, podîâczy go
jak trzeba i pokaûe dwa najwaûniejsze przyciski, których bëdzie nam wolno
sië dotknâê.
37. Naciskaê wskazane guziczki, oglâdaê filmy i czekaê na telefon od
znajomego, który wîaônie kupiî magnetowid i potrzebuje kogoô doôwiadczonego.
Wyszperaî: sUcHy
::::::::
AMP2/TXT/humor/Kapitalizm.txt
::::::::
Kapitalizm w praktyce
1. Cnota? --> kapitaî
2. Pierwszy pocaîunek? --> otwarcie linii kredytowej
3. List miîosny? --> list intencyjny w sprawie zawarcia kontraktu okresowego
4. Pierwszy mëûczyzna w ûyciu kobiety? --> bilans otwarcia
5. Pierwsza kobieta w ûyciu mëûczyzny? --> miejsce powstania kosztów
6. Romans z przyjacióîkâ? --> udziaî w innym przedsiëbiorstwie
7. Zarëczyny? --> zobowiâzania krótkoterminowe
8. Seks przedmaîûeïski? --> zapobieganie poczynaniom konkurencji
9. Maîûeïstwo? --> zobowiâzanie dîugoterminowe
10. Mâû, ûona? --> ôrodki trwaîe
11. Noc poôlubna? --> przelew kapitaîu na inwestycje
12. Posag? --> dochody planowane
13. Kalendarzyk maîûeïski? --> aktywa
14. Seks bez antykoncepcji? --> planowanie produktu
15. Ôrodki antykoncepcyjne? --> wzmacnianie posiadanej pozycji rynkowej
16. Dzieci? --> wyroby wîasnej produkcji
17. Dzieci pozamaîûeïskie? --> dostawy niefakturowane
18. Ûona na wczasach? --> materiaî w obróbce
19. Mâû na wczasach? --> pozyskiwanie nowych technik, testowanie
20. Przyjacióîka? --> obiekt dzierûawiony
21. Prezent dla przyjacióîki? --> wydatki w obiekt dzierûawiony
22. Utrzymanie przyjacióîki? --> czynsz za dzierûawë
23. Rozwód? --> czysty zysk
24. Seks pozamaîûeïski? --> segmentacja rynku
25. Noc z przyjacielem? --> pozyskiwanie obcego kapitaîu
26. Noc z przyjacióîkâ? --> rozpoznanie potrzeb rynku
27. Przyjaciel ûony? --> ôwiadczenia dobrowolne
28. Niechciana ciâûa? --> bîâd w systemie dystrybucji towarów
29. Ciâûa? --> materiaîy w drodze
30. Przyjacióîka w ciâûy? --> inwestycja rozpoczëta w innym przedsiëbiorstwie
31. Alimenty? --> nakîady pozaplanowe
32. Separacja? --> zysk przed opodatkowaniem
33. Prezent dla ûony? --> ulga podatkowa
34. Pieniâdze przeznaczone na ûycie? --> amortyzacja ôrodków trwaîych
35. Edukacja dzieci? --> wprowadzanie programu rozwojowego i systemu szkoleï
36. Trumna? --> opakowanie bezzwrotne
Tekst znalazîem u kumpla na pC (ble) - Krzysztof "mYsz" Nadolny.
Ps. Pozdrawiam Nurka!
::::::::
AMP2/TXT/humor/Kobieta.txt
::::::::
Kobieta - badanie
Temat:
Analiza fizyko-chemiczna
Przedmiot badaï:
Kobieta
Symbol:
Ko
Odkryta przez:
Adama
Waga atomowa:
Ôrednia oczekiwana 59 a.j.m. (atomowych jednostek masy), ale znane sâ izotopy
od 50 do 80 a.j.m.
Wystëpowanie:
Nadwyûki iloôciowe w obszarach zurbanizowanych.
Wîaôciwoôci chemiczne:
a) Wykazuje duûe powinowactwo ze zîotem (Au), srebrem (Ag), platyna (Pt),
szlachetnymi i póîszlachetnymi kamieniami i mineraîami.
b) Zdolna do absorbowania wielkich iloôci drogich substancji.
c) Moûe samorzutnie eksplodowaê jeôli pozostawiê jâ samâ w obecnoôci
mëûczyzny.
d) Nierozpuszczalna w cieczach, ale jej aktywnoôê wzrasta po nasâczeniu
etanolem (alkoholem etylowym).
e) Ulega naciskowi tylko we wîaôciwej pîaszczyúnie krysztaîograficznej.
Wîasnoôci fizyczne:
a) Powierzchnia zwykle pokryta warstwâ barwników.
b) Wrze i zamarza bez wyraúnej przyczyny.
c) Topi sië po jej wîaôciwym potraktowaniu.
d) Gorzka jeôli uûywaê jej niewîaôciwie.
e) Znajdowana pod róûnymi postaciami od czystego metalu do pospolitej rudy.
Zastosowanie:
a) Wysoce dekoracyjny element, szczególnie w samochodach sportowych.
b) Przedstawicielka silnych reduktorów pieniëdzy.
c) Pomocna przy wypoczynku.
Testy:
a) Czysty egzemplarz przybiera odcieï róûowy jeôli jest odkryty w naturalnej
postaci.
b) Zielenieje jeôli obok niej znajduje sië lepszy izotop.
c) Wysoce niebezpieczna w niedoôwiadczonych rëkach.
d) Niemoûliwe posiadanie wiëcej niû jednego trwaîego izotopu.
Wyszperaî: Nightmare
::::::::
AMP2/TXT/humor/Lista_bledow.txt
::::::::
Lista bîëdów Windows'a
WinErr: 000 System nie znany - wymieï monitor.
WinErr: 001 Windowsy zaîadowane - system w niebezpieczeïstwie.
WinErr: 002 Nie ma bîëdu - jak na razie.
WinErr: 003 Bîâd w dynamicznym poîâczeniu danych - teraz jest w kaûdym twoim
pliku.
WinErr: 004 Bîëdny bîâd - wszystko w porzâdku.
WinErr: 005 Próba uûycia wielozadaniowoôci - system zaskoczony.
WinErr: 006 Dziwne: jest jeszcze miejsce na dysku.
WinErr: 007 Bîâd gotówkowy - za maîo wydaîeô na hardware.
WinErr: 008 Bîâd ochrony przy 0FF:1H0: próbowaîeô uruchomiê dwie aplikacje na
raz.
WinErr: 009 Straszliwy bîâd przy 1H0:25F - cholera wie, co sië staîo. :-(
WinErr: 00A Uwaga! Plik, który edytujesz, ma ponad 3kB dîugoôci. Brak miejsca
na utworzenie zapasowych kopii!!!
WinErr: 00B Brak miejsca na dysku - zwolnij przynajmniej 75 MB.
WinErr: 00C Brak pamiëci - dodaj wiëcej, wiëcej! WIËCEJ!
WinErr: 00D Okno zamkniëte - nie wyglâdaj na zewnâtrz.
WinErr: 00E Okno otwarte - lepiej nie zaglâdaj do ôrodka.
WinErr: 00F Ciekawe - moûe nam powiesz, co sië staîo?
WinErr: 010 Komunikat zarezerwowany dla bîëdów nastëpnych wersji.
WinErr: 011 Bîâd ochrony - nic nie ruszaj! Szybko! Dzwoï pod 997!
WinErr: 012 Nie wykryta klawiatura - naciônij F1 ûeby kontynuowaê.
WinErr: 013 Nieoczekiwany bîâd - ???! @!
WinErr: 014 System sië zawiesiî - naciônij coô. I tak straciîeô dane.
WinErr: 018 Bîâd fatalny - system zniszczony. Kup sobie nowy.
WinErr: 019 Bîâd uûytkownika - to nie nasza wina. Wcale bo nie!
WinErr: 01A Bîâd ochrony - zmazaîem pliki systemowe... - sorki. Zainstaluj
system jeszcze raz.
WinErr: 01B Bîâd ochrony - prezydent nie ûyje.
WinErr: 01C Bîâd niedokîadnoôci - niedokîadnoôê moûe byê niedokîadna.
WinErr: 01D System padî - niech ûyje system.
WinErr: 01E Bîâd wyczekiwania - proszë czekaê. I czekaê. I czekaê...
WinErr: 01F Komunikat zarezerwowany dla bîëdów nastëpnych wersji.
WinErr: 020 Bîâd w kodzie bîëdów - nastëpne komunikaty o bîëdach zostanâ
utracone.
WinErr: 042 Wirus! Próbowaîeô uruchomiê w sesji dosowskiej wirusa, który
dziaîa tylko pod Windows - naciônij OK, ûeby uruchomiê go w sesji Windows.
WinErr: 079 Mysz nie zainstalowana - naciônij lewy klawisz ûeby kontynuowaê.
WinErr: 103 Bîâd zapeînienia buforu bîëdu - za duûo bîëdów do obsîugi.
WinErr: 678 Czy chcesz zakoïczyê sesjë Windows? Czy moûe grasz jeszcze raz?
WinErr: 683 Bîâd wyczekiwania - uûytkownik zasnâî w czasie czekania na boot
systemu.
WinErr: 815 Brak pamiëci - wolnych tylko 50.312.583 bajtów.
Tekst przysîaî mi kiedyô Benito, którego teraz pozdrawiam!
Krzysztof "mYsz" Nadolny
Od redakcji:
W katalogu BONUS znajduje sië plik "WinErr.taglines", który moûna podstawiê
jako plik linii losowych w YAM'ie. Polecamy! :-)
::::::::
AMP2/TXT/humor/Yo_ziomale!.txt
::::::::
Yo ziomale!
To: amiscene-pl@yahoogroups.com
Date: Wed, 18 Dec 2002 01:39:38 +0100
Subject: [amiscene-pl] (offtopic) yo ziomale!
wiem, ze to zupelnie nie wiaze sie z tematyka tej listy... ale jednak nie
moglem sie powstrzymac, aby tego nie wkleic :)
3451375 (17:42) Yo motherfucker!
3451375 (17:42) Jestes z Norwegii?
3451375 (17:43) hej fucker zadalem ci pytanie
3451375 (17:44) Ale jestes glupi.
Cadaver (17:45) ehh
Cadaver (17:45) zadaj mi to pytanie
3451375 (17:45) A macie w Norwegii Skate-ow bo my w Polonii mamy i to duzo!
Cadaver (17:46) a co to?
3451375 (17:46) Hehe pewnie nie wiesz nawet co to jest blokers
3451375 (17:47) Wiesz czy nie?
Cadaver (17:47) nie nie wiem
Cadaver (17:47) to cos co blokuje?
3451375 (17:47) To na przyklad ja i moi ziomale jesli wiesz wogole o czym
mowie.
3451375 (17:48) Blokuje hehehe ale jestes ciemny
Cadaver (17:48) ziomal
Cadaver (17:48) to takie papierosy?
3451375 (17:49) Ale z ciebie duren. Widac ze nie tutejszy.
Cadaver (17:49) a co to ziomal
3451375 (17:49) Ziomale to cala moja osiedlowa brygada rozumiesz?
3451375 (17:50) Ziomale to cala moja osiedlowa brygada rozumiesz?
Cadaver (17:50) wyscie z harcerstwa?
3451375 (17:50) Hahahy z harcerstwa siadamy sobie na lawce przed blokiem
i jaramy ziolo to jest piekne!
Cadaver (17:51) ee
Cadaver (17:52) a naucz mnie jakis innych slow
Cadaver (17:52) ktorych nie znam
3451375 (17:52) Nie mysl sobie kurwa ze blokersi sa jakas zajebana gruba
grzecznych dzieci! Jestesmy gangsterami i bronimy swojego terenu Rozumiesz??
Cadaver (17:52) bo ja dopiero co z norwegii przyjechalem
3451375 (17:53) AAAAA to lepiej uwazaj bo jacys ziomale moga ci dac niezly
wpierdol jak jestes nie z ich parafii!
Cadaver (17:53) parafia
Cadaver (17:53) chodzicie do kosciola?
3451375 (17:54) Idioto! Parafia to inaczej twoj teren twoja dzielnica ktorej
musisz bronic Kumasz?
Cadaver (17:54) ee
3451375 (17:55) A sluchales kiedys Polskiego Hip Hopu???
Cadaver (17:55) a dlaczego mowisz ze jestes gangsterem
Cadaver (17:55) nalezysz do gangu?
3451375 (17:55) Bo lubie czasem z ziomami komus najebac albo cos rozbierdolic
po pijaku!
3451375 (17:56) A sluchales kiedys Polskiego Hip Hopu???
Cadaver (17:56) hop hip co to?
3451375 (17:56) To kurwa najlepszy styl muzyki! Jak nie sluchasz HH to lepiej
wogole nie wychodz z domu!
Cadaver (17:57) a oczym sa piosenki?
3451375 (17:57) Kurwa o szarej zajebanej rzeczywistosci!
Cadaver (17:58) to fajne musi byc
Cadaver (17:58) i dlaczego tyle przeklinasz?
3451375 (17: 58) Bo tak mi sie kurwa podoba. Jestem gangsterem a gangsterzy
maja dosadny jezyk.
Cadaver (17:59) a co jeszcze z maziolami robisz?
3451375 (17:59) Z ziomalami idioto!
3451375 (18:00) No co...... urzadzamy biby!
3451375 (18:00) Wiesz co to Biba?
Cadaver (18:00) pipa?
3451375 (18:01) Boze co za typ! Biba durniu!
Cadaver (18:01) to jak ktos zostanie przez samochod potracony?
3451375 (18:02) Biba czyli inaczej impra - Impreza ale taka z jaraniem
stuffu!!!
3451375 (18:02) Kumasz?
Cadaver (18:03) tak
Cadaver (18:03) a czcicie szatana?
3451375 (18:03) Pojebalo cie?
Cadaver (18:04) bo myslalem ze jak palicie stuff to chodzi o krzyze
Cadaver (18:04) po norwesku stuff to krzyze
Cadaver (18:04) i juz myslalem ze wy jestescie szatanowcami
3451375 (18:04) Stuff to inaczej ziolo idioto!
Cadaver (18:05) jakie ziolo, rzenszen?
3451375 (18:05) Nie marycha idioto!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Cadaver (18:05) marchewka, po co marchewke palicie?
3451375 (18:06) Kurwa zaraz jebne.................
3451375 (18:06) Sam se spal marchewke cioto jedna!
Cadaver (18:06) hmm
Cadaver (18:06) a dlaczego bronicie swojej dzielnicy?
Cadaver (18:06) przed kim?
3451375 (18:06) Przed skurwielami z innych parafii!
3451375 (18:07) Nasze osiedle jest tylko dla ziomali z naszej parafii!
Cadaver (18:07) a ile tego ziola wypalsz na jednej pipie
Cadaver (18:07) ?
3451375 (18:07) Zadne obce chuje nie beda sie nam po nim krecic!
Cadaver (18:07) czyli chodzicie do kosciola
3451375 (18:07) Bibie kurwa! Roznie!
Cadaver (18:07) a jak ktos do innej parafii chodzi to jest zly?
3451375 (18:08) Niektorzy chodza ale to wyjatki!
3451375 (18:08) Przeciez ci juz kurwa tlumaczylem ze parafia to naczej
odiedle - dzielnica - blokowisko! A nie kurwa w sensie koscielnym!
Cadaver (18:09) ee
Cadaver (18:09) a co jeszcze robicie na tych bibach?
3451375 (18:09) Kurwa sluchamy HH i bitujemy.
Cadaver (18:09) bitujecie?
3451375 (18:10) Tak robimy bity!
Cadaver (18:11) a co to ?!?!
3451375 (18:12) Bit jak posluchasz pare kawalkow hiphopowych to skumasz co to
bit!
Cadaver (18:12) a pamietasz jakies teksty tych piosenek hip hopowych
Cadaver (18:12) zebym wiedzial
Cadaver (18:12) oczym spiewaja
3451375 (18:13) No kurwa np. Jestem Bogiem uswiadom to sobie sobie, ty tez
jestes Bogiem tylko wyobraz to sobie sobie!
Cadaver (18:13) ee dlaczego uwarzasz sie za boga?
3451375 (18:13) Tam wlasnie jest niezly bit!
3451375 (18:14) To akurat taki kawalek spytaj Pakciarzy dlaczego akurat tak
nagrali!
3451375 (18:14) Zara musze leciec. O 19 jest biba u ziomala!
Cadaver (18:14) czyli uwarzasz ze jestes bogiem?
3451375 (18:15) Musisz sie jeszcze wiele nauczyc o kulturze hiphopowej
i o Blokersach. Ja narazie lece! Nara gangsta!
Cadaver (18:15) papa::::::::
AMP2/TXT/Jak_pisac.txt
::::::::
Jak pisaê do AMP?
Zanim zabierzesz sië za pisanie tekstów do AMP zapoznaj sië z zasadami
obowiâzujâcymi w tym magazynie. Oto one:
1. Pisaê moûna na dowolne tematy. Nie chcemy nikogo ograniczaê! Jedynym
ograniczeniem jest poziom artków. Te najbardziej ûenujâce niestety nie pójdâ
do "druku".
Najwiëcej miejsca w AMP poôwiëcamy oczywiôcie piîce noûnej. Drugim tematem
maga jest Amiga, a jego ostatnia czëôê ma byê odskoczniâ od football'u
i komputerów. Mogâ sië tu znaleúê opowiadania, kawaîy, tematy zwiâzane
z muzykâ itp.
Osoby mniej zaprawione w pisarskich bojach zachëcamy do przepisywania
(kopiowania) ciekawych materiaîów z papierowej prasy oraz z internetu. Jeûeli
na przykîad natrafisz na interesujâcy tekst w lokalnej gazecie to podeôlij go
do AMP! Pamiëtaj tylko o podaniu w miarë dokîadnych úródeî! Bez nich tego
tekstu nie opublikujemy!
2. Teksty najlepiej wysyîaê poprzez internet - a_m_p@poczta.fm, ale moûna teû
sîaê je pocztâ na dyskietce (rzadka, sformatowana pod AMIGA DOS'em [OFS lub
FFS] lub na PC [720 kB]) albo na pîycie CD-R. Oto nasz tradycyjny adres:
Szymon Tomzik
ul.Jana Ûebroka 25
43-430 Skoczów
3. Zalecany standard polskich znaków to AmigaPL, ale moûe byê takûe i inny
(dobrze by byîo zaîâczyê odpowiedniâ informacjë, czy jest to np. ISO lub
WINDOWS - uîatwi nam to pracë).
4. Nie trzeba formatowaê tekstów, sami to zrobimy dostosowujâc tekst do
wymagaï naszego maga. Sami teû pogrubimy, pochylimy i pokolorujemy teksty
(jeûeli sobie tego nie ûyczysz to napisz nam o tym!).
5. Zamiast zaczynaê od akapitu zostaw jednâ linië przerwy!
6. Podczas korekty staramy sië wyeliminowaê bîëdy ortograficzne oraz
stylistyczne. Niestety, ale w Polsce maîo kto umie poprawnie pisaê. Dlatego
teû mamy z tym duûo pracy. Przy bîëdach ortograficznych stosujemy odpowiednie
oprogramowanie komputerowe. Gorzej jest ze stylem. Czasami musimy sië teû
nieúle nagîówkowaê, aby zrozumieê o co chodziîo autorowi tekstu. Bardzo czësto
w takich wypadkach jesteômy zmuszeni INGEROWAÊ W TEKST. Nie wolno nam tego
robiê tylko wtedy, gdy autor tego sobie nie ûyczy.
7. Znaki przystankowe (przecinki, kropki itp.) muszâ przylegaê do poprzedniego
wyrazu i posiadaê przerwë przed nastëpnym wyrazem.
DOBRZE
...sië nagîówkowaê, by zrozumieê...
ÚLE
...sië nagîówkowaê,by zrozumieê...
...sië nagîówkowaê , by zrozumieê...
8. Nawiasy muszâ przylegaê do tekstu, który zawierajâ, a takûe posiadaê
przerwë miëdzy tekstem na zewnâtrz nawiasu.
DOBRZE
...DOS'em (OFS lub FFS) lub na...
ÚLE
...DOS'em ( OFS lub FFS ) lub na...
...DOS'em(OFS lub FFS)lub na...
...DOS'em( OFS lub FFS )lub na...
9. Wyniki piîkarskich meczów naleûy pisaê w ten sposób:
DOBRZE
3:1
ÚLE
3: 1
3 : 1
3 :1
10. Nie naleûy przenosiê wyrazów!
ÚLE
Oj! Jak chciaîbym przenieôê jakiô wy-
-raz na drugâ stronë tekstu rzeki.
11. Obrazki i zdjëcia wysyîane do nas mogâ byê zapisane w dowolnym formacie,
rozdzielczoôci i liczbie kolorów.
Wiëkszoôê tych wymagaï jest taka sama jak w innych magazynach, wiëc nie
powinieneô mieê problemów z dostosowaniem sië do tych zasad. Zapraszamy do
klawiatury! Pisz i wysyîaj! Czekamy!
::::::::
AMP2/TXT/Katalog_bonusowy.txt
::::::::
Katalog BONUS
W katalogu BONUS, który doîâczyliômy do AMP znajdziecie m.in.:
Liga2002-03.lha - liga hiszpaïska do gry Sensible World Of Soccer. Ostatnie
zmiany dokonane 31 stycznia 2003 roku.
ecr1-03.htm - plik HTML, ranking klubów europejskich (European Club Ranking)
z 10 lutego 2003 ze strony www.european-football-statistics.co.uk
ATP-OS39patch.lha - korzystajâc z edytora tekstu AmiTekst Pro pod OS 3.9
moûemy zetknâê sië z maîym, ale dosyê denerwujâcym problemem. Mianowicie
program ten przy starcie moûe nie otwieraê czcionki innej niû systemowa.
ATP-OS39patch rozwiâzuje ten problem.
our_tree.iff - czy tak wyglâda obecna sytuacja?
::::::::
AMP2/TXT/Klawiszologia.txt
::::::::
Klawiszologia
ESC - wyjôcie z programu,
Tabulator - restart programu,
Strzaîka w górë - poprzedni artykuî,
Strzaîka w prawo - poprzednia strona artykuîu,
Strzaîka w lewo - nastëpna strona artykuîu,
Strzaîka w dóî - nastëpny artykuî,
Space - menu,
Return - wybór artykuîu,
F1 - pierwszy moduî,
F2 - drugi moduî,
F3 - trzeci moduî,
F4 - czwarty moduî,
F5 - cisza,
F10 - zmiana ekranu.
Obsîuga myszkâ:
- puszczenie lewego przycisku nad elementem menu - wczytanie i wyôwietlenie
tekstu, o ile taki znajduje sië w katalogu TXT,
- puszczenie prawego przycisku podczas wyôwietlania tekstu - powrót do menu.
Gucio
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Albert_Einstein.txt
::::::::
Albert Einstein
"Bóg nie gra w koôci z Wszechôwiatem"
2 sierpnia 1939 roku fizyk Albert Einstein podpisaî, jak o nim mówiî "list
sumienia" do prezydenta Stanów Zjednoczonych Franklina Roosevelta.
Zaniepokojony rozwojem nazistowskich Niemiec i peîen obaw, ûe Hitler wkrótce
bëdzie miaî bombë atomowâ, Einstein wyrzekî sië swojego trwajâcego caîe ûycie
pacyfizmu. "Pewnie aspekty sytuacji, która powstaîa wydajâ sië wzywaê do
czujnoôci i jeôli to niezbëdne, do szybkiego dziaîania ze strony Administracji"
- pisaî wraz z grupâ naukowców. "W ciâgu ostatnich czterech miesiëcy staîo sië
prawdopodobne... wywoîanie nuklearnej reakcji îaïcuchowej w duûej masie uranu,
PROGDIR:GFX/ntw/einstein
w wyniku czego wytworzy sië ogromna energia i wielkie iloôci radu". Ostrzegî,
ûe niemieccy fizycy mogâ wkrótce mogli skonstruîowaê nowe i niezwykîe potëûne
bomby. "Jedna tego typu bomba, przetransportowana na statku i zdetonowana
w porcie moûe zniszczyê caîy port wraz z czëôciâ przylegajâcego obszaru" -
stwierdziî Einstein. Natychmiast po otrzymaniu tego listu Roosevelt utworzyî
Komitet Doradczy do spraw Uranu. Decyzjë o skonstruîowaniu amerykaïskiej bomby
atomowej podjëto jednak dopiero w grudniu 1941 roku, wkrótce po ataku
Japoïczyków na bazë amerykaïskiej marynarki wojennej w Pearl Harbor, wciâgajâc
Stany Zjednoczone do II wojne ôwiatowej. Po przedstawieniu swojego ostrzeûenia
Einstein nie odgrywaî ûadnej roli w pracach nad skonstruîowaniem bomby, którâ
pomyôlnie wypróbowano w lutym 1945 roku. W nastëpnych miesiâcach zrzucone
bomby atomowe na japoïskie miasta Hiroszimë i Nagasaki, zmuszajâ Japonië do
kapitulacji. Kiedy Einstein dowiedziaî sië o masowych ofiarach i ogromne
zniszczeï wywoîanych przez te bombardowania chwyciî sië za gîowë i zrospaczony
zawoîaî po niemiecku "Oh Weh!".
W 1905 roku - majâc 26 lat opublikowaî proste na pozór równanie E=mc kwadrat
(gdzie E oznacza energië, m masë, a c prëdkoôê ôwiatîa), które dowodziîo, ûe
niewielka masa moûe zostaê zamieniona w potëûnâ energië. Odkrycie to
doprowadziîo m.in. do wynalezienia bomby atomowej. Drëczyîo to sumienie
Einsteina przez dwie ostatnie dekady jego ûycia. Einstein urodziî sië 14 marca
1879 roku w niemieckim mieôcie Ulm. Potem wraz z rodzinâ przeniósî sië do
Monachium, gdzie jego ojciec i kuzyn otworzyli zakîady mechaniczne i warsztat
elektryczny. Albert zaczâî interesowaê sië funkcjonowaniem ôwiata fizycznego,
gdy majâc cztery lata dostaî od ojca kompas. Chîopca zafascynowaî fakt, ûe
niezaleûnie od tego, jak obracaî sië kompas, igîa zawsze wskazywaîa kierunek
póînocy. Kiedy miaî szeôê lat matka zaznajomiîa go z muzykâ. Zaczâî pasjonowaê
sië grâ na skrzypkach, specjalnie wielbiâc Mozarta. Byî znakomitym
matematykiem i w wieku 11 lat przerabiaî fizykë na poziomie uniwersyteckim.
Uczyî sië takûe îaciny, greki i jëzyka francuskiego, w czym byî zaskakujâco
sîaby, a co póúniej przyczyniîo do powstania legendy, ûe w szkole byî
nieukiem. W 1895 roku, gdy miaî 16 lat, z powodu sîabej znajomoôci jëzyka
francuskiego nie zdaî egzaminu do Instytutu Technicznego w Zurychu. Poniewaû
jednak przyjmowano tam mîodzieû w wieku 18 lat, poradzono mu, aby podjâî
studia gdzie indziej, a po roku ponownie zgîosiî sië na egzamin. Uzbrojony
w dyplom ukoïczenia studiów bez specjalizacji, automatycznie zyskaî wstëp do
instytutu i przez nastëpne 6 lat studiowaî matematykë i fizykë. Po krótkim
okresie pracy jako nauczyciel matematyki w Zurychu, otrzymaî obywatelstwo
szwajcarskie. W 1902 roku zostaî przyjëty na staû w biurze patentowym
w Berlinie jako ekspert techniczny trzeciej kategorii. Pracujâc tam, w 1905
roku opublikowaî cztery doniosîe prace naukowe, w tym pierwszâ czëôê
rewolucyjnej teorii wzglëdnoôci, teorië szczególnâ. Dowiódî równieû
matematycznie równowaûnoôci masy i energii, co wyraûa równanie E=mc kwadrat.
Teoria ta nie tylko utorowaîa drogë bombie atomowej, lecz takûe wyjaôniîa,
dlaczego ôwieci sîoïce. Oba te procesy sâ reakcjami jâdrowymi, podczas których
ze znikomej liczby jâder atomów wyzwala sië energia ôwietlna i cieplna. W 1909
roku Einstein zrezygnowaî z pracy w biurze patentowym i przez kilka nastëpnych
lat wykîadaî fizykë teoretycznâ na uniwersytetach w Berlinie, Zurychu, Pradze
i Berlinie (1914 rok). Dwa lata póúniej podczas I wojny ôwiatowej, ogîosiî
drugâ czëôê teorii wzglëdnoôci, teorië ogólnâ. W 1921 roku Einstein otrzymaî
nagrodë Nobla w dziedzinie fizyki, gîównie za prace nad teoriâ fotonowâ,
w których dowiódî, ûe ôwiatîo porusza sië nie w postaci ciâgîego strumienia,
lecz w oddzielnych pakietach falowych zwanych fotonami. Teoria wzglëdnoôci
okazaîa sië zbyt kontrowersyjna dla komitetu Nagrody Nobla, Einstein
postanowiî wiëc spopularyzowaê swoje prace. Przez nastëpnych kilka lat jeúdziî
po ôwiecie, jak sië sam wyraziî "pogwizdujâc piosenkë o wzglëdnoôci".
W nagîówkach artykuîów ukazaîo sië jego powiedzenie - "Bóg nie gra w koôci ze
Wszechôwiatem", co byîo wyszukanym sposobem stwierdzenia, ûe reguîy we
Wszechôwiecie istniejâ, jeôli tylko jesteômy w stanie je odkryê. W 1933 roku
kiedy Einstein byî w USA, do wîadzy w Niemczech doszedî Hitler. Fuhrer nie
wierzyî, ûe normalny ûyd mógî stworzyê teorië wzglëdnoôci. Twierdziî nawet, ûe
Einstein przepisaî ten pomysî z jakiô papierów znalezionych przy zwîokach
niemieckiego oficera. Naziôci nienawidzili Einsteina równieû za to, ûe
popieraî syjonistów, którzy chcieli stworzyê païstwo ûydowskie w Palestynie.
Pod nieobecnoôê Einsteina oddziaîy szturmowe spaliîy jego ksiâûki, splâdrowaîy
dom pod Berlinem i przejëîy rachunek bankowy uczonego oraz pieniâdze
z ksiâûeczki oszczëdnoôciowej jego ûony, Elsy. Einstein postanowiî zamieszkaê
w Stanach Zjednoczonych. Obywatelstwo amerykaïskie otrzymaî w 1941 roku. W 11
lat póúniej nie przyjâî propozycji zostania prezydentem Izraela. Oôwiadczyî,
ûe jest zbyt naiwny, aby byê politykiem. Zmarî w kwietniu 1955 roku
w Princeton w stanie New Jersey.
Einsteinowski Paradoks Czasu i Przestrzeni
Juû jako nastolatek Albert Einstein napisaî - "Jak wyglâdaîby ôwiat, gdybym
pëdziî na promieniu ôwietlnym?" W szczególnej teorii wzglëdnoôci zawarî
stwierdzenie, ûe wszelki ruch we Wszechôwiecie jest wzglëdny, gdyû
w przestrzeni kosmicznej nie moûna go zmierzyê. Einstein twierdziî równieû, ûe
prëdkoôê ôwiatîa (okoîo 300 tysiëcy km/s) jest zawsze taka sama wobec
obserwatora, niezaleûnie od tego, czy jest on w ruchu, czy nie. Twierdziî, ûe
ôwiatîo gwiazdy, do której Ziemia zbliûa sië z takâ samâ prëdkoôciâ, z jakâ
oddala sië od innej gwiazdy (29 tysiëcy km/h), dotrze do Ziemi w tym samym
czasie, co ôwiatîo tej ostatniej gwiazdy. Doszedî do wniosku, ûe prëdkoôê
ôwiatîa jest jedynâ staîâ wîasnoôciâ fizycznâ Wszechôwiata. I jeôli jest ona
zawsze taka sama, niezaleûnie od ruchu obserwatora, inne wîaôciwoôci fizyczne
muszâ byê inaczej postrzegane przez ludzi poruszajâcych sië w róûnych
kierunkach i z róûnymi prëdkoôciami. Einstein obliczyî, ûe w rakiecie lecâcej
z prëdkoôciâ bliskâ prëdkoôci ôwiatîa czas biegnie wolniej niû czas mierzony
przez osobë, wzglëdem której rakieta sië porusza. Przy prëdkoôci ôwiatîa jej
masa bëdzie nieskoïczona, zatem ûaden obiekt nie moûe osiâgnâê tej prëdkoôci,
poniewaû osiâgniëcie jej wymagaîoby dziaîania nieskoïczonej siîy. Szczególna
teoria wzglëdnoôci prowadzi do "paradoksu bliúniât". Jeôli jeden bliúniak
porusza sië w przestrzeni kosmicznej z prëdkoôciâ bliskâ prëdkoôci ôwiatîa,
czuje sië tak samo, jak jego brat z Ziemi. Jednak w pojeúdzie kosmicznym czas
bëdzie biegî o poîowë wolniej niû na Ziemi. Jeôli zatem astronauta przebywa
w Kosmosie przez, powiedzmy, 10 lat, wróci na Ziemië starszy tylko o 5 lat,
podczas gdy jego bliúniaczy brat postarzeje sië o 10 lat. Teoria czasu zostaîa
potwierdzona w lipcu 1977 roku, kiedy na orbitë wysîano bardzo dokîadne zegary
atomowe w amerykaïskim satelicie. Po powrocie na ziemië porównano je
z podobnym zegarem w Laboratorium Marynarki Wojennej w Waszyngtonie, okazaîo
sië, ûe zegary z satelity nieco sië spóúniaîy. W satelicie czas biegî zatem
wolniej. Wzór E=mc kwadrat oznacza, ûe masa obiektu moûe zostaê zmieniona
w energië. Einstein doszedî do tego równania opierajâc sië na twierdzeniu, ûe
masa obiektu wzrasta wraz z jego prëdkoôciâ. Wynika z tego, ûe jego energia
takûe musi wzrastaê, jako ûe masywniejszy obiekt ma wiëcej energii niû
poruszajâcy sië z tâ samâ prëdkoôciâ obiekt lûejszy. Dodatkowa energia jest
równa iloczynowi masy i kwadratu prëdkoôci ôwiatîa. W ogólnej teorii
wzglëdnoôci Einstein zawarî stwierdzenie, ûe promieï ôwietlny przelatujâc obok
gwiazdy ugina sië na skutek jej grawitacji. Pole grawitacyjne gwiazdy powoduje
zakrzywienie promienia ôwietlnego do wewnâtrz i, w pewnym sensie, zakrzywienie
przestrzeni. Najkrótsza linia îâczâca dwa punkty jest zatem liniâ krzywâ.
Einstein staî sië sîawny w 1919 roku, kiedy jego teorië potwierdziî zespóî
angielskich astronomów, którzy sfotografowali caîkowite zaêmienie Sîoïca.
Zdjëcia te porównano ze zdjëciami tych samych gwiazd zrobionymi, gdy Sîoïce
znajdowaîo sië w ich pobliûu. Róûne ich poîoûenie ukazywaîo, jak Sîoïce
odchyla ôwiatîo gwiazd.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/B-2_Stealth.txt
::::::::
B-2 Stealth
W koïcu lat piëêdziesiâtych amerykaïska CIA zaczëîa wysyîaê nad terytorium
ZSRR samoloty zwiadowcze Lockheed U2 w celu zdobycia zdjëê szpiegowskich.
Lataîy one na wysokoôci 24 tysiëcy metrów i w ogóle nie byîy wykrywane przez
radary. Te niezwykîe samoloty byîy ôredniopîatami z jednym silnikiem
turboodrzutowym, zbudowanym z plastiku i sklejki. Dopiero po czterech latach
lotów, w maju 1960 roku Rosjanie zestrzelili U2, posîugujâc sië dla jego
PROGDIR:GFX/ntw/b2
wykrycia radarem nowego typu, wspóîpracujâcym z rakietâ ziemia-powietrze
o symbolu SA-2. Ale nawet wtedy ów U2 nie zostaî bezpoôrednio trafiony. Pocisk
eksplodowaî jednak wystarczajâco blisko, aby spowodowaê nie kontrolowanie
spadanie lekkiego samolotu, którego pilot, Gary Powers, musiaî sië
katapultowaê. Powodzenie misji U2 sprawiîo, iû w USA rozpoczëto prace nad
ôciôle tajnym programem badawczym Stealth, którego celem byîo skonstruîowanie
samolotu wojskowego, niewidzialnego dla radaru. U2 byîy zbudowane z materiaîów
niemetalicznych, które absorbowaîy fale elektromagnetyczne wysyîane przez
radary zamiast odbijaê je z powrotem do stacji naziemnej. Program Stealth miaî
za zadanie doprowadziê do budowy samolotu o doskonaîych osiâgach, który byîby
prawie niewidoczny dla radaru, co sprawiîoby, iû wiëkszoôê sterowanych nim
systemów obrony przeciwlotniczej staîoby sië przestarzaîych.
Gîówne cele
Oficjalna prezentacja supernowoczesnego bombowca B-2 Stealth odbyîa sië
w listopadzie 1988 roku na terenie zakîadów Northrop w Palmdale w Kalifornii.
Specjalnie zaproszeni goôcie oraz dziennikarze mogli jedynie obejrzeê z pewnej
odlegîoôci samolot, który jest w stanie przedostaê sië niezauwaûony przez
systemu radarowe przeciwnika i zrzuciê do 16 bomb jâdrowych na gîówne cele
strategiczne. B-2 Stealth jest niewidzialny dla radaru dziëki temu, ûe
przednia czëôê jego kadîuba pokryta jest farbâ absorbujâcâ fale
elektromagnetyczne wysyîane przez radar. Opierajâc sië na podobnych
technologiach konstruuje sië îodzie podwodne, których nie wykrywajâ sonary.
Okrëty pokryte sâ grubâ warstwâ ûywicy, skutecznie absorbujâc fale akustyczne
i odbijajâc tylko minimalny procent energii wysyîanej przez sonary.
Radarowy zamët
Innym sposobem przechytrzenia radaru przeciwnika jest lot na bardzo maîej
wysokoôci. Tuû nad ziemiâ panuje bowiem swoisty radarowy zamët - przeszkadzajâ
fale odbite od budynków i od innych obiektów. Nisko latajâce samoloty sâ
niewykrywalne dla wiëkszoôci systemów radarowych, choê najnowoczeôniejsze
z nich potrafiâ juû wyîowiê z radarowego zamëtu echo nieprzyjacielskiej
maszyny.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Badanie_pozarow.txt
::::::::
Badanie poûarów
31 grudnia 1986 rok w hotelu Dupont Plaza w San Juan (Puerto Rico) wybuchî
jeden z najtragiczniejszych poûarów od czasów II wojny ôwiatowej. Zaîoga
hotelu byîa niezadowolona z przedîuûajâcego sië konfliktu na tle pîacowym;
w pewnej chwili dwaj rozzîoszczeni pracownicy oblali denaturatem i podpalili
kilka tekturowych pudeîek leûâcych w pustej sali balowej. W ciâgu 15 minut
pîomienie uwiëziîy goôci hotelowych na najwyûszym, dwudziestym pierwszym
piëtrze budynku. Wielu z 1 400 zagroûonych ludzi uratowano za pomocâ
helikoptera. Poûar pochîonâî jednak 97 ofiar ômiertelnych, a 140 zostaîo
rannych. Inspektorzy z amerykaïskiego Urzëdu ds. Alkoholu, Tytoniu, i Broni
Palnej przybyli na miejsce jeszcze w czasie poûaru. Gdy zbadali zwëglone
resztki mebli w sali balowej, odkryli na nich pozostaîoôci denaturatu
i wysnuli wniosek, ûe przyczynâ poûaru byîo umyôlne podpalenie.
Eksperci badajâcy przyczyny poûarów zwykle rozpoczynajâ swâ pracë natychmiast
po ugaszeniu ognia. Pierwszym zadaniem jest zabezpieczenie i zarejestrowanie
znalezionych resztek. Czasem moûna od razu stwierdziê, ûe ogieï zostaî
podîoûony umyôlnie, np. gdy pîomienie wybuchîy w kilku róûnych miejscach lub
kiedy tuû przed poûarem widziano kogoô uciekajâcego z miejsca tragedii.
Kolejnâ czynnoôciâ jest ustalenie, gdzie zaczëîo sië paliê i gdzie ogieï byî
najsilniejszy. Naleûy teû okreôliê drogë rozprzestrzeniania pîomieni. Bardzo
pomocne mogâ okazaê sië oglëdziny ôladów pozostawionych przez dym oraz
uszkodzeï powierzchni. Cennych wskazówek dostarczajâ zwîaszcza przedmioty
metalowe i szklane. Element metalowej konstrukcji ulega znieksztaîceniu bâdú
stopnieniu, zaleûnie od odlegîoôci od centrum poûaru, gdzie byîo najgorëcej.
W sposób jaki pëka szkîo, ma zwykle zwiâzek z intensywnoôciâ pîomieni.
Rozszerzanie sië metali pod wpîywem gorâca równieû moûe dostarczyê informacji
na temat przebiegu poûaru - stalowa belka o dîugoôci 10 metrów rozgrzana do
500 stopni Celcjusza wydîuûy sië o 70 milimetrów. Gîëbokoôê zwëglenia drewna
czy wykîadzin dywanowych takûe moûe ôwiadczyê o wysokoôci temperatury i czasie
trwania poûaru. Analizujâc przebieg poûaru naleûy uwzglëdniê czynniki
sprzyjajâce jego rozprzestrzenianiu sië. Szyby wind, kanaîy wentylacyjne czy
klatki schodowe zachowujâ sië jak kominy i przenoszâ gorâce gazy, w czego
skutek powstajâ nowe siedliska poûaru. Mylâce mogâ byê równieû lokalne ogniska
pîomieni, spowodowane uszkodzeniami instalacji gazowej czy zbiorników
z paliwem. Wybuchajâcy pojemnik aerozolowy potrafi zamieniê sië w kulë ognia
o ôrednicy kilku metrów. Okreôliwszy miejsce wybuchu poûaru, eksperci starajâ
sië znaleúê ôlady, które wskazywaîyby na jego przyczyny. Duûy wkîad
w ustalenie przyczyny i przebiegu poûaru mogâ wnieôê specjaliôci analizujâcy
resztki spalonych przedmiotów i materiaîów.
13 lutego 1983 roku w turyïskim kinie "Statuto" wybuchî jeden
z najtragiczniejszych poûarów w historii Wîoch, w którym zginëîy 64 osoby,
gîównie mîodzieû. W trakcie dochodzenia kinooperator wskazaî miejsce, gdzie
pojawiîy sië pierwsze pîomienie. Inspektorzy znaleúli resztki starej
instalacji elektrycznej, która spowodowaîa poûar. Gdy specjaliôci z rzymskiego
laboratorium analiz sâdowych zbadali pobrane z kina próbki tapet, wykîadzin
podîogowych oraz tapicerki, okazaîo sië, ûe wbrew obowiâzujâcemu we Wîoszech
prawu ûaden z materiaîów nie byî ogniotrwaîy.
Gdy ustalenie przyczyny poûaru nastrëcza trudnoôci, moûe sië okazaê, ûe
znalezione w pogorzelisku zwîoki - to ofiara zabójstwa, co sugeruje podpalenie
w celu ukrycia zbrodni. Jeôli zwîoki sâ znacznie bardziej spalone niû miejsce,
w którym je znaleziono, najprawdopodobniej ktoô najpierw podpaliî ciaîo.
Niekiedy, badajâc pîuca ofiary, moûna stwierdziê, ûe przed poûarem zostaîa ona
uduszona. Za przyczynë poûaru w londyïskim metrze na stacji King's Cross
w listopadzie 1987 roku, którego ofiarâ padîo 31 osób, poczâtkowo uznano
umyôlne podpalenie. W koïcu jednak eksperci doszli do wniosku, ûe poûar
powstaî w wyniku zapalenia sië nagromadzonej pod schodami powîoki kurzu
zmieszanego ze smarem, od nieopatrznie rzuconej, nie zgaszonej zapaîki.
W londyïskim metrze wprowadzono zakaz palenia, jednak wielu podróûnych,
wychodzâcych ze stacji, zapalaîo papierosy na ruchomych schodach.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Concorde.txt
::::::::
Concorde
Concorde byî najwiëkszym wyzwaniem w historii lotnictwa. Powstaî dziëki
wspóîpracy najlepszych specjalistów z Francji i Wielkiej Brytanii. Kiedy wzbiî
sië w powietrze, staîo sië jasne, ûe ten pionierski SST (naddúwiëkowy samolot
pasaûerski) to jeden z najwiëkszych triumfów technicznych.
PROGDIR:GFX/ntw/concorde
W transporcie lotniczym szybkoôê sprzedaje sië najlepiej. Nigdy nie byîo
wâtpliwoôci, ûe po speînieniu innych uzasadnionych wymagaï najwaûniejsze jest
budowanie coraz to szybszych samolotów. Od koïca drugie wojny ôwiatowej w tym
biznesie króluje Wielka Brytania. Poszukiwania zaczëîy sië w 1940 r. od
projektu de Havilland D. H. 106 Comet, który na ôwiatowym rynku byî kartâ
atutowâ wôród odrzutowych transportowców pierwszej generacji. Oczekiwano, ûe
stanie sië on równieû bazâ dla podboju ôwiata przez nastëpnâ generacjë.
W poîowie lat piëêdziesiâtych, kiedy program Cometa zaczâî sië chwiaê,
prowadzone byîy rozmowy miëdzy przedstawicielstwem nadzoru M. B. Morganem
(póúniej lordem Morien Morganem), a liderami brytyjskiego przemysîu lotniczego
na temat moûliwoôci budowy transportowego samolotu naddúwiëkowego. Nastëpstwem
tych rozmów byîo powoîanie w listopadzie 1956 r. pod przewodnictwem M. B.
Morgana, Komitetu do spraw Naddúwiëkowego Samolotu Transportowego - STAC
(Supersonic Transport Aircraft Comittee). W skîad STAC wchodzili nie tylko
technolodzy, najlepsi specjaliôci z firm silnikowych i pîatowcowych, liczni
oficjele, ale równieû wyznaczeni przedstawiciele cywilnych linii lotniczych.
Nikt wtedy nie mógî przewidzieê, ûe opozycja w stosunku do tego projektu
osiâgnie wymiar narodowej krucjaty. W USA i wielu innych krajach wzglëdy
polityczne doprowadziîy do wieloletniego opóúnienia w dopuszczeniu samolotu
SST do portów lotniczych, a nawet do przelotu nad terytorium tych païstw.
Oczywiôcie nikt nie spodziewaî sië dziesiëciokrotnego wzrostu cen paliwa. Tak
wiëc dyskusje w STAC skupiaîy sië nad trudnoôciami technicznymi tego
zamówienia, które znacznie przerastaîy problemy zwiâzane z innymi samolotami.
Jednym z niezmiennych problemów byî ten, ûe gdy samolot pokonuje barierë
dúwiëku, opór aerodynamiczny wzrasta ponad dwukrotnie.
Byîo oczywiste, ûe naddúwiëkowy pîatowiec bëdzie wymagaî nowatorskiej
konfiguracji: skrzydîo o bardzo maîym wydîuûeniu i maksymalnie dîugi kadîub
o minimalnym przekroju. STAC rozwaûaî trzy moûliwoôci. Pierwsza dotyczyîa
pîatowca zbudowanego zgodnie z reguîâ pól, ze skrzydîem w ksztaîcie litery M
o skosie do przodu przy kadîubie i póúniej odgiëtym przy tyîowi. Dane tego
projektu to prëdkoôê przelotowa równa 1,2 Ma (1285 km/h, 800 mph) i zasiëg
2414 km (1500 mil). Druga zawieraîa wysmukîâ deltë zbliûonâ do ostatecznego
ksztaîtu Concorde o prëdkoôci przelotowej 1,8 Ma (1930 km/h, 1200 mph)
i zasiëgu 2414 (1500 mil). Trzecia byîa stalowo-tytanowym monstrum o prëdkoôci
przelotowej 3 Ma (3220 km/h, 2000 mph) i zasiëgu 5635 km (3500 mil). Trzecie
rozwiâzanie uznano za zbyt skomplikowane techniczne i zbyt drogie. W USA
studia nad podobnym projektem trwaîy przez 14 lat i pochîonëîy 2 mld USD.
W marcu 1959 r. STAC zarekomendowaî dwa samoloty: jeden ôredniego zasiëgu
o prëdkoôci 1,2 Ma, drugi transatlantycki o prëdkoôci 1,8 Ma. Ministerstwo
Lotnictwa zdecydowaîo sië na dogîebnâ analizë drugiego projektu. Pod koniec
1960 r. okazaîo sië, ûe smukîa delta z îukowo zakrzywionâ krawëdziâ natarcia
byîa najlepszym rozwiâzaniem, zachowujâc ponadto wystarczajâcâ doskonaîoôê
areodynamicznâ do 2,2 Ma. To nie tylko skracaîo czas lotu, ale równieû
zwiëkszaîo sprawnoôê napëdu, gdyû ta zaleûy od ciônienia we wlocie silnika,
które roônie gwaîtownie ze wzrostem liczby Macha. W 1960 r. Bristol Aircraft,
który (w trakcie îâczenia) przeistoczyî sië w British Aircraft
Corporation-BAC, przedstawiî projekt transatlantyckiego samolotu
naddúwiëkowego Typu 198 o 130 miejscach. Wyglâdaî on podobnie jak dzisiejszy
Concorde, ale byî napëdzany przez 6 silników Bristol Siddeley Olympus. W lecie
1961 r. Ministerstwo zdecydowaîo, ûe ten szeôciosilnikowy samolot o masie
172368 kg (380000 lb) jest zbyt ambitny i zaûâdaîo 100-miejcowego o masie
113400 kg (250000 lb) z czterema silnikami. W tym czasie Sud-Aviation, jako
czëôê rodzâcej sië wielkiej grupy SNIAS (Aerospatiale), projektowaîa samolot
naddúwiëkowy o prëdkoôci 2 Ma i zdecydowaîa sië na bardzo podobnâ
konfiguracjë, o krótszym jednak zasiëgu, dla 70-80 pasaûerów. Samolot ten miaî
zastâpiê produkowanâ wówczas Caravelle. Podczas Salonu Paryskiego w 1961 r.
Sud wystawiîa model tego projektu pod nazwâ Super Caravelle. Kilka miesiëcy
wczeôniej, pod wpîywem nalegaï rzâdu, BAC rozpoczâî poszukiwania zagranicznego
partnera. Zainteresowanie okazaîo tylko Sud Aviation. Pierwsze oficjalne
spotkanie miaîo miejsce podczas Salonu Paryskiego, nastëpne miesiâc póúniej
w Weybridge. Podobieïstwo miëdzy francuskâ, a brytyjskâ propozycjâ byîo
nieprawdopodobne. Jedyna róûnica nie biorâc pod uwagë rozmiaru, masy
i zasiëgu, polegaîa na tym, ûe Sud uwaûaî iû samolot nie musi byê wyposaûony
w ruchomy dziób, podczas gdy BAC uwaûaî to rozwiâzanie za podstawowe dla
zapewnienia wîaôciwej widocznoôci do przodu w czasie lâdowania, kiedy dziób
samolotu jest wysoko uniesiony. Dalsze dyskusje zaowocowaîy porozumieniem
miëdzy rzâdami zawartym 29 listopada, które formalnie uruchomiîo realizacjë
projektu. Koszty miaîy byê finansowane po poîowie przez oba rzâdy, a prace
podzielone miëdzy BAC a Aerospatalie w zakresie konstrukcji pîatowca, oraz
Bristol Siddelley (od 1966 Rolls-Royce) i SNECMA w zakresie zespoîu
napëdowego. Podstawâ do konstrukcji tego zespoîu miaî byê powiëkszony silnik
Olympus noszâcy oznaczenie Olympus 593. Brytyjski partner byî odpowiedzialny
za atlantyckâ wersjë samolotu, a Francuzi skupili sië na samolocie krótkiego
zasiëgu z podkadîubowymi schodami zamiast zbiornika paliwa w tylnej czëôci
kadîuba. Dyrektorzy Komitetu byli przypisani do pîatowca lub do silnika.
Francuzi i Brytyjczycy mieli niezaleûnie podpisane kontrakty ze swymi
narodowymi grupami przemysîowymi.
Wydaje sië oczywiste, ûe taka koncepcja wspóîpracy nigdy juû nie zaistnieje,
stworzono jâ bowiem tylko po to, by zapewniê warunki do wspóîdziaîania
wybitnych inûynierów. Lord George Edwards, który przewodzâc Vickers-Armstrong
(samoloty) w 1958 r. przewidziaî przebieg nadchodzâcych zdarzeï z niezwykîâ
dokîadnoôciâ, byî gîównym architektem caîego projektu. Prowadzâcymi prace byli
lord Archibald Russel i dr Bill Strang ze strony BAC, oraz Pierre Satre
i Lucien Servanty ze strony Aerospatiale. Wspóîpraca rozciâgaîa sië na
strukturë pîatowca i silniki, dotyczyîa setek gîównych dostawców instalacji
i wyposaûenia, które trzeba byîo zaprojektowaê od poczâtku, aby speîniaîo nowe
wymagania. W koïcu Francuzi zaakceptowali ideë transatlantyckiego samolotu
naddúwiëkowego. Przyczyniîo sië do tego spotkanie w 1963 r. z przyszyîy
klientami - liniami lotniczymi. Udowodniîo ono, ûe projekt francuski nie
odpowiada zapotrzebowaniu rynku. Istniaîa silna obawa, ûe angielsko-francuski
naddúwiëkowiec moûe straciê na atrakcyjnoôci w ôwietle amerykaïskich projektów
budowy samolotu dla 250 pasaûerów i o prëdkoôci 3 Ma. Nie ulec tak silnej
presji i pozostaê przy koncepcji samolotu 100-miejscowego o prëdkoôci 2 Ma -
to rzeczywiôcie wymagaîo silnych nerwów. Angielsko-francuska konstrukcja,
nazwana w 1963 r. Concorde, urosîa od 118843 kg do 129730 kg (od 262000 lb do
286000 lb), zwiëkszyîa liczbë miejsc przy peînym zasiëgu z 90 do 100. Zespóî
inûynierów przekonstruowaî Olympusa do wersji Mk-593B, dla uzyskania duûo
wiëkszego ciâgu, co z kolei pozwoliîo na wzrost masy samolotu do 148700
(326000lb) i 118 miejsc. Na poczâtku 1965 r. wstëpny projekt zostaî
zatwierdzony i przystâpiono do produkcji prototypów 001 i 002. Równoczeônie
rozpoczëto realizacjë ogromnego programu, w którym zawieraîa sië konstrukcja
pîatowca uwglëdniajâca termiczne parametry lotu. Prace te byîy realizowane
w Farnborough na doôwiadczalnych samolotach Handley Page H. P. 221. Chociaû
czëôê umowy mówiîa o tym, ûe linie montaûowe powinny byê w obu krajach
i produkowaê samoloty o numerach nieparzystych w Toulouse St Martin
i parzystych w Filton (Bristol), nie znalazîo to odzwierciedlenia
w rzeczywistej produkcji. Tak wiëc dla BAC przeznaczone byîy dziób, czëôê
ogonowa i zabudowa silników, a dla Areospatiale skrzydîa, ôrodkowa czëôê
kadîuba i podwozie. Francja miaîa w koïcu okoîo 60% struktury, a Wielka
Brytania wiëkszoôê zespoîu napëdowego. Instalacje podzielone byîy mniej wiëcej
po poîowie, choê wîâczaîy pewnâ iloôê elementów produkcji USA.
Aerodynamicznie projekt moûna opisaê jako bezogonowâ deltë o îukowej krawëdzi
natarcia skrzydîa. Skrzydîo ma ujemny wznios, rosnâcy wzdîuû rozpiëtoôci.
Gruboôê profilu jest bardzo maîa i wynosi 3% na odcinku od kadîuba do silników
i 2,15% na zewnëtrznej czëôci kadîuba. Wewnëtrzne sekcje skrzydîa byîy
produkowane w Bougenais, Toulouse, St Nazaire i Marinane, a zewnëtrzne przez
Dassault w Bourges. Samolotem sterowaîo szeôê sterolotek. Dwie z nich byîy
umieszczone miëdzy silnikami i napëdzane przez osobne siîowniki Dowty Boulton
Paul zasilane z instalacji hydraulicznej o ciônieniu 281,2 KG/cm
(4000lb/sqin). Jednâ z niedogodnoôci takiego rozwiâzania jest to, ûe w czasie
startu i lâdowania powierzchnie sterolotek nie mogâ byê uûyte do zwiëkszenia
wsklepienia profilu dla powiëkszenia siîy noônej i zwiëkszenia oporu
aerodynamicznego. Zwiâzany z tym problem przemieszczania sië ôrodka parcia
(umownego punktu, na który dziaîa skupiona siîa noôna) zostaî rozwiâzany
bardzo sprytnie - bez zwiëkszenia oporu aerodynamicznego. Wiëkszoôê ze 119695
litrów paliwa (26330 imp gal) mieôci sië w zbiornikach integralnych cienkiego
skrzydîa i pod podîogâ kabiny pasaûerskiej. Dziëki uûyciu dodatkowych
zbiorników paliwa, umieszczonych maksymalnie na przodzie skrzydîa i na koïcu
kadîuba, staîo sië moûliwe przeniesienie ôrodka ciëûkoôci samolotu dla
skompensowania ruchu ôrodka parcia. Podczas przekraczania bariery dúwiëku
zawartoôê przednich zbiorników jest przepompowywana do tylnego zbiornika
trymerujâcego i do gîównych zbiorników paliwowych. Pod koniec lotu
naddúwiëkowego zawartoôê tylnego zbiornika jest przepompowywana do zbiornika
przedniego i do zbiorników gîównych. Zdecydowano, ûe gîównym materiaîem
konstrukcyjnym bëdzie stop aluminium opracowany w Wielkiej Brytanii o symbolu
RR.58 i produkowany we Francji pod oznaczeniem AU2GN. Silniki w wiëkszoôci sâ
wykonywane ze stopów ûelaza, tytanu oraz stopów wysokiej zawartoôci wolframu
lub niklu. Powietrze do silników dostarczane jest przez ogromne, regulowane
wloty o ostrych krawëdziach wyposaûonych w elektrycznâ instalacjë
przeciwoblodzeniowâ. W chwytach powietrznych wlotów mieszczâ sië regulowane
górne powierzchnie, oraz powierzchnie dolne, gdzie znajdujâ sië klapy, przez
które powietrze moûe byê wsysane lub upuszczane do atmosfery. W trakcie
konstruowania silnika nastâpiîo dalsze zwiëkszenie jego ciâgu, zastosowano
nowâ dyszë gazów wylotowych z umieszczonym w niej dopalaczem, zastosowano
regulowanâ dyszë wylotowâ z odwracaczem ciâgu, oraz skonstruowano komorë
spalania z odparowaniem paliwa, co spowodowaîo wyeliminowanie widocznego
dymienia. Czterokoîowe podwozie gîówne chowaîo sië do ôrodka i wyposaûone
byîy w wëglowe zespoîy hamulcowe Dunpola. Byîo to pierwsze w ôwiecie uûycie
takich zespoîów. Charakteryzowaîy sië one niezwykîâ skutecznoôciâ w czasie
ewentualnego przerwania startu samolotu z peînym obciâûeniem. Maszyny nie
wyposaûono w spadochron hamujâcy, ani w hamulce aerodynamiczne, a krawëdzie
natarcia skrzydîa byîy staîe. Zastosowane ukîady hamulcowe byîy zîoûone.
Charakteryzowaîy sië one wysokim ciônieniem hydraulicznym, co byîo
rozwiâzaniem nowoczesnym (zastosowano je wczeôniej w Bristol Britania).
Posuniëciami najbardziej postëpowymi i skomplikowanymi bez wâtpienia byîy
wloty silników i instalacja wysokoôciowa z ciônieniem róûnicowym 0,75 kG/cm
(107lb/sqin) oraz zuûycie paliwa jako czynnika pochîaniajâcego ciepîo wynikîe
wskutek nagrzewania aerodynamicznego. W roku 1966 r. prowadzono techniczne
badania wytrzymaîoôciowe struktury pîatowca. Silniki byîy wypróbowywane ze
swoimi regulowanymi dyszami, uruchomiono równieû gîówny symulator samolotu.
Prototyp 001 opuôciî linië produkcyjnâ w Toulouse 11 grudnia 1967 r., zaô
pierwsze koîowanie wykonaî w sierpniu 1968r., strat miaî miejsce 2 marca 1969
r. Opóúniî sië wiëc w stosunku do pierwszego lotu. Pilotem byî Andre Turcat.
Nr 002 pod dowództwem Briana Trubshow z Filton wzbiî sië w powietrze miesiâc
póúniej. Piloci linii lotniczych po raz pierwszy wykonali lot na prototypie
w listopadzie 1969r. i od samego poczâtku nie byîo powaûniejszych problemów
z samolotem. Niestety znaleúli sië przeciwnicy, którzy uwaûali, ûe SST zagraûa
ôrodowisku (nadmierny haîas). Na zîâ ocenë samolotu miaî równieû horrendalny
wzrost kosztów konstrukcji, które z jednej strony byîy rezultatem ômiesznie
niskich kosztorysów, nie uwzglëdniajâcych moûliwoôci powiëkszania samolotu
w trakcie jego produkcji, z drugiej zaô inflacji, której w ogóle nie
uwzglëdniono.
W 1971 r. prototypy wykonywaîy dîugie loty nad morzem. Jeszcze w grudniu tego
roku pierwszy prototyp samolotu, z innâ przyîbicâ, dîuûszâ przedniâ czëôciâ
kadîuba i wydîuûonym ogonem, wykonaî swój pierwszy lot z Filton do brytyjskiej
bazy doôwiadczalnej w Fairford. 28 lipca 1972 r. British Airways podpisaî
kontrakt z BAC na piëê samolotów, a Air France z Aerospatiale na cztery.
Pojawiîy sië równieû oferty zîoûone przez PanAm oraz Chiny, ale nie doszîo do
ich realizacji. Prototyp 001 zostaî przekazany do muzeum w Le Bourget
w paúdzierniku 1973 r. na dwa miesiâce przed pierwszym lotem seryjnego
Concorde'a. Do roku 1975, w ramach reklamy, samolot odwiedziî wiele
najwiëkszych miast ôwiata, dowodzâc swojej niezawodnoôci nawet na tak wczesnym
etapie eksploatacji. Regularne poîâczenia liniowe rozpoczëîy sië 21 stycznia
1976 r. lotem British Airways z Londynu do Bahrajnu samolotem o numerze 206
i lotem Air France, na trasie Paryû-Dakar-Rio de Janeiro, egzemplarzem
o numerze 205. Loty do Waszyngtonu obie linie rozpoczëîy 24 maja 1976 r.
Prototyp zakoïczyî loty 4 marca 1997 r. i znalazî sië w Yeovilton. Concorde
uzyskaî certyfikat na lâdowanie automatyczne wg III kategorii 1 wrzeônia 1978
r. Mimo ûa loty rejsowe Concorde'a cieszyîy sië wielkâ popularnoôciâ wôród
pasaûerów, a same loty wskazywaîy na swâ niezawodnoôê (w 1981 r. popularnoôê
lotów British Airways na tym typie osiâgaîa 94%), to kîopoty polityczne
i rosnâce ceny paliw sparaliûowaîy wîaôciwie uûytkowanie samolotu. W 1996
British Airways miaîy w eksploatacji 7 egzemplarzy, a Air France piëê.
Francuzi wycofali z eksploatacji jeden egzemplarz w 1993 r. z przeznaczeniem
czëôci zamiennych do pozostaîej floty. Brytyjczycy nie zdecydowali sië na
podobny krok i naddúwiëkowy Concorde pozostaî flagowym samolotem tych linii.
Ôwiatîoôê samolotu zgasîa po katastrofie we Francji, gdzie zginëîy dwie Polki.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/F-117A.txt
::::::::
F-117A Nighthawk
Jeszcze dziesiëê lat temu w roku 1991 nikt nie przypuszczaî, ûe istnieje
samolot "niewidzialny" dla radarów. Jednakûe w tamtych czasach grupa
specjalistów z koncernu Lockheed'a wiedziaîa, ûe taka maszyna istnieje.
Koncepcja "niewidzialnego" dla radarów samolotu powstaîa jeszcze w latach II
wojny ôwiatowej, jednakûe dopiero w latach siedemdziesiâtych technologia
osiâgnëîa poziom umoûliwiajâcy jej realizacjë. Przez wiele lat prowadzono
badania róûnego rodzaju materiaîów pochîaniajâcych promieniowanie
elektromagnetycze (RAM) i prace koncepcyjne nad ksztaîtem takiego samolotu.
Prace nad samolotem przeznaczonym do skrytych, nocnych ataków na zlokalizowane
cele punktowe rozpoczëto w ôcisîej tajemnicy na poczâtku lat
siedemdziesiâtych, program nosiî kryptonim "Senior Trend". Niewidzialnoôê dla
radarów i innych ôrodków wykrywania (tzw. technologia stealh) uznano za
moûliwâ do osiâgniëcia poprzez szereg równolegîych dziaîaï, zmierzajâcych do
minimalizacji przekroju radarowego (RSC) i "wyciszenia" wszystkich úródeî
róûnego rodzaju wykrywalnego promieniowania jakie emituje kaûdy samolot. Dla
zmiejszenia RCS zdecydowano sië na zastosowanie niecodziennego, bëdâcego
zaprzeczeniem wielu zasad aerodynamiki, ksztaîtu samolotu, zîoûonego
z fragmentów pîaszczyzn (co daje minimalny sygnaî odbity w kierunku radaru
poszukujâcego). Wszystkie powierzchnie samolotu pokryto specjalnym tworzywem,
posiadajâcym wîasnoôci silnego pochîaniania (wygaszania) docierajâcego
promieniowania elektromagnetycznego, bardzo starannie opracowano
doôwiadczalnie wszelkiego rodzaju szczeliny podziaîowe podzespoîów samolotu,
nadajâc im nieraz niecodzienny, zygzakowaty przebieg. Dla zmniejszenia emisji
wîasnego promieniowania zrezygnowano z aktywnych ôrodków wykrywania - samolot
nie wcale radaru, systemy îâcznoôci radiowej sâ uûywane w caîkowicie
wyjâtkowych sytuacjach, a do îâcznoôci taktycznej podczas lotu w szyku
z innymi samolotami korzysta sië z laserowych systemów telekomunikacyjnych.
Anteny awioniki sâ chowane. Silniki umieszczono nad skrzydîem starannie
izolujâc cieplnie od konstrukcji, ich wloty zaopatrzono w specjalne siatki
eliminujâce silne echo radarowe, którego úródîem sâ czëôci silnika, a wloty
pîaskich szczelinowych dysz usytuowano tak, by nie byîy widoczne od doîu
i wyposaûono w mieszacze gorâcych spalin z zimnym powietrzem w celu
minimalizacji cieplnego ôladu samolotu. Byîy nawet pogîoski o instalacji
ciepîego azotu, który po wtryôniëciu do wylotów spalin radykalnie obniûaî ich
temperaturë. Samolot pozbawiono praktycznie jakichkolwiek czëôci wystajâcych -
pozostawiono jedynie, z koniecznoôci, 4 sondy danych aerodynamicznych dla
systemu FBW. Ksztaît aerodynamiczny samolotu jest przykîadem podporzâdkowania
aerodynamiki wymaganiom "niewidzialnoôci". Zastosowano profil bëdâcy smukîym,
ostrym piëciokâtem, skos pîata 67 stopni i 30 minut na krawëdzi natarcia, oraz
usterzenie Rudlickiego, zîoûone z dwóch zamocowanych obrotowo, wywaûonych
aerodynamicznie pîyt o niecodziennej linii podziaîu. Konstrukcja pîata jest
dwudúwigarowa, jego wnëtrze wypeîniajâ zbiorniki paliwowe. W konstrukcji
samolotu wykorzystano szereg gotowych instalacji i podzespoîów z innych
samolotów (np. ukîad sterowania FBW i fotel wyrzucany adaptowane z myôliwca
F-16, system kontroli z C-130, hamulce kóî z samolotu Gulfstream III).
Uzbrojenie jest przenoszone w dwóch zamykanych komorach. Samolot dostosowany
jest do tankowania paliwa w locie i wyposaûony w spadochron hamujâcy. Efektem
zastosowania technologii stealh jest uzyskanie przekroju radarowego
wynoszâcego 0.01m kwadratowego - 2500 razy mniej niû myôliwiec F-15 i 10000
PROGDIR:GFX/ntw/f117a
razy mniej niû F-4 Phantom. W roku 1977 zademonstrowano (oczywiôcie tylko
wtajemniczonym) przedprototyp, oznaczony jako XST, który posiadaî juû cechy
charakterystyczne dla najnowszych modeli F-117. Poczâtkowo samolot ten miaî
nosiê oznaczenie F-19. Pierwszy oblot prototypu odbyî sië 18 czerwca 1981
roku, zaô oblot pierwszego seryjnego samolotu odbyî sië 15 stycznia 1982 roku.
Seryjna produkcja trwaîa od 1981 do 1991. Przez ten czas wyprodukowano 59
egzemplarzy (choê poczâtkowo ta liczba miaîa wynosiê 100). W esploatacji F-117
znalazîy sië od roku 1983. Chrzest bojowy samolotu odbyî sië w 1989 roku,
kiedy to F-117 braîy udziaî w ataku na Panamë podczas porwania gen. Noriegi.
F-117 uczestniczyîy w operacji "Pustynna Burza", gdzie zademonstrowaîy w peîni
swoje moûliwoôci - odznaczyîy sië wysokâ skutecznoôciâ (jednakûe wedîug
niepotwierdzonych informacji pochâdzâcych ze úródeî rosyjskich jeden F-117
zostaî zestrzelony przez irackâ obronë przeciwlotniczâ. Te same úródîa podajâ,
ûe miejsce domniemanej katastrofy byîo intensywnie bombardowane w celu
zniszczenia resztek samolotu). Pierwszym zadaniem bojowym F-117 miaîa byê
operacja w Syrii w 1983 (operacjë odwoîano na 45 min. przed jej rozpoczëciem).
F-117, które sâ dzisiaj ekspoatowane sâ uzbrajane w bomby, których masa
nierzadko przekracza jednâ tonë. Jednakûe najbardziej ômiercionoônâ broniâ
jaka jest instalowana na F-117 jest pocisk typu Mk61 TNW (bomba NUKLEARNA).
Obecnie tylko 3 dywizjony USAF (United States Air Forces) zostaîy wyposaûone
w samoloty typu F-117. Obecnie produkcja F-117 zostaîa wstrzymana ze wzglëdu
na nowe osiâgniëcia w dziedzinie technologii stealh. Pomimo, iû nie
opracowywuje sië juû nowych wersji tego samolotu chodzâ pogîoski
o opracowywanej, w uwzglëdnieniem doôwiadczeï zastosowania bojowego, w tajnych
zakîadach Lockheed'a "Skunk Works" nowej wersji samolotu. Wiëc cóû to bëdzie
za stwór. Ponoê o klasë przewyûsza F-117. Cóû moûe byê lepsze niû F-117,
którego osiâgniëcia wydajâ sië prawie niemoûliwe?
Wyszperaî: CESAR::::::::
AMP2/TXT/ntw/Fale_radiowe.txt
::::::::
Fale radiowe
Kiedy sîuchamy transmisji z koncertu na ûywo, sîyszymy muzykë wczeôniej niû
osoby zebrane w sali koncertowej. Dzieje sië tak dlatego, ûe fale radiowe
przenoszâ dúwiëk do naszego domu z prëdkoôciâ ôwiatîa czyli 300 tysiëcy km/s.
Fale dúwiëkowe wytwarzane przez gîosy czy instrumenty propagujâ sië znacznie
dîuûej w sali koncertowej.
Rejestracja sygnaîów dúwiëkowych
Kiedy fale dúwiëkowe padajâ na mikrofon, wytwarzajâ drgania na jego membranie.
Drgania te przeksztaîcone zostajâ w sygnaî elektryczny, który jest wzmacniany,
a nastëpnie przekazywany na wejôcie modulatora - urzâdzenia, które nakîada go
na wytwarzanâ elektrycznie falë radiowâ, której zadaniem jest przeniesienie
sygnaîu w eterze. Po modulacji fala noôna jest wzmacniana, a nastëpnie
przekazywana za pomocâ kabla do anteny nadawczej.
Przesyîanie sygnaîów w powietrzu
Emisja programów radiowych odbywa sië w pasmach fal elektromagnetycznych
o okreôlonych czëstotliwoôciach. Programy nadawane w tym samym czasie przesyîa
sië na róûnych czëstotliwoôciach. Anteny nadawcze radiostacji znajdujâ sië
zwykle na masztach lub wieûach, niekiedy wysokich na 150-180 metrów. Kaûda
z nich to w zasadzie pëtla drutu lub metalowej liny, której dîugoôê zaleûy od
czëstotliwoôci nadawania. Antena radiowa promieniuje fale elektromagnetyczne
na bardzo podobnej zasadzie, jak wîókienko ûarówki, które emituje ôwiatîo
elektryczne. Fale radiowe rozchodzâ sië z wieûy antenowej we wszystkich
kierunkach.
Wychwytywanie sygnaîu
Wyemitowane fale radiowe wychwytywane sâ przez antenë nastrojonâ na odpowiedni
zakres czëstotliwoôci. Dostrajajâc radioodbiornik do wybranej stacji,
zmieniamy parametry obwodu wejôciowego odbiornika tak, aby przepuszczaî
jedynie fale o poûâdanej czëstotliwoôci. Odebrana fala noôna jest nastëpnie
mieszana z wytworzonym w odbiorniku sygnaîem o niûszej czëstotliwoôci w celu
otrzymania zmoduîowanego przebiegu elektrycznego poôredniej. Zwiëksza to
czuîoôê odbiornika oraz eliminuje zakîócenia. Sygnaî modulujâcy jest
wydzielany, z sygnaîu noônego przez demodulator, nastëpnie jest wzmacniany
i doprowadzany do gîoônika. Gîoônik dziaîa jak odwrotnoôê mikrofonu
i przetwarza sygnaî elektryczny na fale dúwiëkowe, zarejestrowane przez
mikrofon.
Sygnaîy AM i FM
Sygnaîy elektryczne mogâ dwojako modulowaê, czy teû zmieniaê radiowâ falë
noônâ - za pomocâ modulacji amplitudowej (AM) lub czëstotliwoôciowej (FM).
Modulacja amplitudowa polega na zmianie amplitudy fali noônej, modulacja
czëstotliwoôciowa na zmianie liczby cykli fali noônej w ciâgu sekundy. Sygnaîy
AM sâ bardziej podatne na zakîócenia elektryczne. Objawiajâ sië one w postaci
szumów i trzasków na wyjôciu odbiornika. Sygnaîy FM nie podlegajâ tym
zakîóceniom. Poniewaû jednak mogâ byê transmitowane tylko w linii prostej,
wykorzystywane sâ do transmisji o maîym zasiëgu.
Pasma AM i FM
Modulacjë amplitudowâ wykorzystuje sië do transmisji o duûym zasiëgu na falach
o dîugoôci 1000-2000 metrów. Fale te mogâ pokonywaê tysiâce kilometrów,
odbijajâ sië bowiem od elektryzowanych warstw atmosfery zwanych jonosferâ,
znajdujâcych sië okoîo 130-160 km nad Ziemiâ. Sygnaîy AM transmitowane sâ
w trzech pasmach fal: dîugich (1000-2000 m), ôrednich (187-577 m), krótkich
(10-100 m). Fale krótkie najlepiej propagujâ sië nocâ, dlatego teû uûywane sâ
do nadawania na bardzo dîugich dystansach. Sygnaîy radiowe FM obejmujâ bardzo
wysokie czëstotliwoôci (VHF) z pasma 87-108 MHz. Czëstotliwoôê z zakresu VHF
wykorzystywane sâ równieû przez policjë, taksówkarzy oraz CB-radio. Ultra
wysokie czëstotliwoôci rzëdu 450-855 MHz wykorzystuje telewizja. Fale radiowe
poniûej 300 mm to mikrofale. Czëstotliwoôci rzëdu 3-30 GHz stosowane sâ
w systemach radarowych i w îâcznoôci satelitarnej.
Zakres fal elektromagnetycznych
Naturalne fale niosâce energië, takie jak ôwiatîo, pochodzâ ze Sîoïca i innych
ciaî niebieskich. Ich dîugoôê wynosi od bardzo krótkich do 100 km. Fale
wykorzystywane w radiu czy promienie Roentgena, wytwarza sië sztuczne
w ukîadach elektrycznych jako fale o odpowiedniej dîugoôci. Im fala krótsza,
tym ma wiëkszâ czëstotliwoôê.
Czëstotliwoôci
Radio: 10 do potëgi 8 cykli na sekundë - wiele programów dúwiëkowych emituje
na falach dîugich oraz ôrednich.
Telewizja: 10 do 10 cykli na sekundë - sygnaîy telewizyjne przenoszâ fale
radiowe wysokiej czëstotliwoôci. Lâdowanie na ksiëûycu w 1969 roku oglâdaîo
miliony widzów.
Radar: 10 do 12 cykli na sekundë - nawigacja statków, mikrofale odbijajâ sië
od obiektów znajdujâcych sië na drodze, co uwidacznia ich na ekranie.
Promieniowanie podczerwone: 10 do 14 cykli na sekundë - kolory zaleûâ od
temperatury obiektów. Termogramy wykorzystuje sië do diagnozowania raka lub
artretyzmu.
Promieniowanie sîoneczne: 10 do 16 cykli na sekundë - ôwiatîo tworzy siedem
fal o róûnych czëstotliwoôciach. Widaê je jako barwy tëczy.
Ultra fiolet: 10 do 16 cykli na sekundë - ôwiatîo sîoneczne niewidoczne
w tëczy, jest úródîem witaminy D. Nadmiar promieni jest kancerogenny.
Promieniowanie rengenowskie: 10 do 18 cykli na sekundë - sâ pochîaniane przez
ciaîo, ale nie przechodzâ przez koôci czy metal.
Promienie gamma: 10 do 20 cykli na sekundë - sâ elementem skaûenia
radioaktywnego wystëpujâcego po eksplozji nuklearnej.
Promienie kosmiczne: 10 do 22 cykli na sekundë - powstajâ w kosmosie,
przypuszczalnie na skutek wybuchu gwiazd, np. Mgîawicy Kraba.
Od odbiornika krysztaîkowego do tranzystorowego
W 1888 roku Niemiec Heinrich Hertz zademonstrowaî przesyîanie energii
elektrycznej w powietrzu. W latach 1894-96 wîoski naukowiec Guglielmo Marconi
rozwinâî metodë wysyîania sygnaîów alfabetu Morse'a za pomocâ fal Hertza.
W 1901 roku Marconi udoskonaliî swój system, aby przesyîaê sygnaîy
telegraficzne na drugâ stronë Atlantyku - z Kornwalii do St. John's na Nowej
Fundlandii. Pierwszy program radia publicznego transmitowany z Massachusetts
w USA i sîyszalny w promieniu 160 km zostaî nadany w Wigilië Boûego Narodzenia
1906 roku przez kanadyjskiego inûyniera Reginalda Aubrey'a Fessendena, który
wynalazî sposób îâczenia sygnaîów pochodzâcych z mikrofonu z falâ
elektromagnetycznâ. Metodë të nazwano radiem. Poczâtkowo odbiorcy mieli
sîuchawki poîâczone z odbiornikami na krysztaîki do detekcji fal radiowych.
Ustâpiîy one miejsca odbiornikom z gîoônikami i diodâ lampowâ (wynalezionâ
w 1904 roku przez Anglika Johna Ambrose'a Fleminga), a nastëpnie z czulszym
ukîadem elektronicznym, z triodâ, po wynalezieniu jej przez Amerykanina Lee de
Foresta. Odbiorniki wyposaûone w najstarsze lampy elektronowe wîâczano na piëê
minut przed rozpoczëciem programu, aby sië rozgrzaîy. Regularne programy
radiowe zaczëto nadawaê ze stacji publicznych w Detroit i Pittsburghu w 1920
roku. Amerykaïski inûynier Edwin H. Armstrong w 1924 roku ulepszyî odbiornik,
zaô pod koniec lat piëêdziesiâtych zastâpiono lampy tranzystorami.
Niewidzialne fale pochodzâce z kosmosu
Oglâdajâc tëcze widzimy fale ôwietlne. Zazwyczaj ôwiatîo jest niewidoczne,
kiedy jednak przechodzi przez krople deszczu, zaîamuje sië (ulega refrakcji),
poniewaû woda ma wiëkszâ gëstoôê niû powietrze i zmniejsza prëdkoôê fali
ôwietlnej. Ôwiatîo rozdziela sië na siedem barw. Odpowiadajâce róûnym barwom
fale skîadajâ sië na biaîe ôwiatîo, zaîamujâ sië bowiem pod róûnym kâtem. Fale
odpowiadajâce poszczególnym barwom majâ róûne dîugoôci, czyli odlegîoôci
miëdzy grzbietami fal. Im fala krótsza, tym mocniej sië zaîamuje. Fiolet jest
falâ najkrótszâ, czerwieï - najdîuûszâ. Fale ôwietlne stanowiâ niewielkâ czëôê
fal elektromagnetycznych - wliczajâc w to fale radiowe - istniejâcych wokóî
nas. Fale dúwiëkowe nie sâ falami elektromagnetycznymi, lecz falami ciônienia.
Struktura generowanych elektrycznie fal radiowych sîuûâcych do przenoszenia
dúwiëków jest podobna do fal radiowych istniejâcych w naturalnym ôrodowisku.
Jak mierzy sië dîugoôê fal
Fale elektromagnetyczne rozchodzâ sië z prëdkoôciâ okoîo 300 tysiëcy km/s.
Nazywajâ sië elektromagnetyczne, gdyû skîada sië na nie zarówno pole
elektryczne jak i magnetyczne - oddziaîujâce na siebie pod kâtem prostym. Pola
te wzajemnie sië na siebie nakîadajâ, powodujâc ruch falowy. Amplituda to
poîowa odlegîoôci miëdzy grzbietem, a dolinâ fali. Fale mogâ byê klasyfikowane
wedîug czëstotliwoôci, a wiëc liczby fal, które przechodzâ przez dany punkt
w ciâgu sekundy. Im dîuûsza fala, tym niûsza czëstotliwoôê. Czëstotliwoôê
mierzy sië w hercach, a nazwa jednostki pochodzi od nazwiska Heinricha Hertza,
który w 1888 roku wykazaî, ûe sygnaîy elektryczne moûna przesyîaê w powietrzu.
Wywoîaî on przepîyw prâdu o wysokim napiëciu przez drucianâ pëtlë zakoïczonâ
z obu stron metalowymi kulkami, doprowadzajâc do przeskoczenia miëdzy nimi
iskry elektrycznej. W tym samym czasie inna iskra przeskoczyîa miëdzy kulkami
w podobnej pëtli z drutu w drugiej czëôci pomieszczenia. Hertz udowodniî, ûe
energia przekazywana z jednej pëtli do drugiej byîa promieniowaniem
elektromagnetycznym, którego istnienie uzasadniî teoretycznie w 1864 roku
brytyjski uczony James Clerk Maxwell. Jeden herc to liczba peînych cykli drgaï
okresowych na sekundë. Czëstotliwoôê przewaûnie wyraûa sië w kilohercach (1
kHz = 10 do 3 Hz), megahercach (1 MHz = 10 do 6 Hz), gigahecach (1 GHz = 10 do
9 Hz). Fale ôwietlne sâ niezwykle krótkie. Najdîuûsze - czerwone - majâ
dîugoôê rzëdu 10 do -7 m oraz czëstotliwoôê okoîo 430 GHz. Dîugoôê
wykorzystywanych w telekomunikacji fal radiowych wynosi od 1 mm do 30 km,
a ich czëstotliwoôê waha sië od 10 kHz do 300 GHz.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Fax.txt
::::::::
Fax
Korzystajâc z podîâczonego do telefonu faxu w ciâgu dosîownie sekundy moûna
przesîaê na drugi koniec ôwiata wiernâ kopië dokumentu bâdú obrazka. Fax -
skrót ten oznacza facsimile transmission (przekaz kopii) - jest obecnie
powszechnie uûywany. Przekaz faxem kosztuje tyle samo, co zwykîa rozmowa
PROGDIR:GFX/ntw/fax
telefoniczna, materiaî przesyîany jest jednak znacznie szybciej niû trwaîoby
dyktowanie go przez telefon. Automatyczne faxy mogâ odbieraê informacje 24
godziny na dobë, mogâ zostaê równieû zaprogramowane na przesyîanie dokumentów
po godzinach urzëdowania, wykorzystujâc w ten sposób niûsze taryfy
telefoniczne. Niektóre potrafiâ przesîaê ten sam dokument kolejno do róûnych
odbiorców, co nazywa sië przekazem grupowym. Chcâc wysîaê dokument bâdú
obrazek, wkîadamy go do faxu i wykrëcamy ûâdany numer. Resztë czynnoôci
wykonuje juû samo urzâdzenie, które sygnalizuje uzyskane poîâczenie. Dokument,
który chcemy przesîaê, przesuwany jest nad úródîem ôwiatîa, zwykle lampâ
fluorescencyjnâ. Ôwiatîo z lampy odbija sië od dokumentu i przeniesione za
pomocâ zwierciadeî przechodzi nastëpnie przez soczewkë na urzâdzenie zwane CCD
(element ze sprëûeniem îadunkowym). Zbudowane jest ono z tysiëcy maîych
komórek majâcych za zadanie przeksztaîcenie ôwiatîa w sygnaî elektryczny,
którego napiëcie zaleûy od ôwiatîa, jakie odebraîa kaûda komórka. Sygnaî
zmienny przetwarzany jest w sygnaîy cyfrowe, przekazywane nastëpnie do
urzâdzenia zwanego modemem (modulator - demodulator), nakîadajâcego je na fale
noônâ w celu przesîania za pomocâ linii telefonicznej. Zanim modem zacznie
przekazywaê sygnaîy, sprawdza jakoôê poîâczenia telefonicznego. Przy
niedostatecznej jakoôci poîâczenia, urzâdzenie nie przekaûe informacji, gdyû
mogîaby ona ulec zniszczeniu. Jednoczeônie wyôwietla polecenie, aby uûytkownik
ponownie wysîaî dokument. Najnowsze maszyny mogâ wielokrotnie powtarzaê
czynnoôê przesîania informacji, aû do momentu, aû zostanâ one przekazane
bezbîëdnie. Takie usprawnienie znane jest jako ECM (transmisja z korekcjâ
bîëdów). Po dotarciu do sîuchawki sygnaîy sâ demodulowane, czyli oddzielane od
fali noônej i przekazywane do drukarki, która odtwarza dokument w îaïcuchach
kropek tworzâc linie. Wiëkszoôê faxów stosuje druk termiczny. Termiczne
gîowice ich drukarek skîadajâ sië z setek igîowych elementów grzejnych, które
operujâ wzorami. Drukujâ one na termoczuîym papierze pokrytym warstwâ
substancji chemicznej czerniejâcej w zetkniëciu z ciepîem. Niektóre z tych
urzâdzeï potrafiâ drukowaê na zwykîym papierze, co stanowi duûâ zaletë, gdyû
taki wydruk przechowuje sië znacznie dîuûej.
Faxem szybciej
Urzâdzenia do wysyîania fotografii byîy wykorzystywane przez wydawców gazet
juû od 1907 roku. Wtedy wîaônie do londyïskiej Daily Mirror przetelegrafowano
zdjëcie z Paryûa. W 1959 roku japoïska gazeta Asahi Shimbun przesyîaîa ze
swojej siedziby w Tokio peîne stronice do drukarni w odlegîym o 960 km
Sapporo. Obecnie za pomocâ satelity codziennie przesyîa sië caîe wydanie
gazety do Londynu, gdzie jest ona drukowana i rozprowadzana po Europie.
W ciâgu ostatnich lat postëp techniczny umoûliwiî zastosowanie taïszych
urzâdzeï, które jednoczeônie dajâ doskonaîej jakoôci kopie. Korzystajâ z nich
nie tylko gazety i firmy. Policja moûe np. przesîaê za pomocâ faxu kopie
odcisków palców. Przekaz zadrukowanej stronicy formatu A4 za pomocâ
najstarszych faxów trwaî nawet do szeôciu minut. Póúniej czas ten udaîo sië
skróciê o poîowë. Nowsze urzâdzenia potrzebujâ na ten sam format niecaîe 30
sekund. Urzâdzenie z lat 90 kodujâ i przekazujâ informacje cyfrowo, skracajâc
czas przekazu stronicy formatu A4 do czterech czy piëciu sekund.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Jak_powstaje_samochod.txt
::::::::
Jak powstaje samochód?
Filmy animowane pokazujâ zazwyczaj produkcjë samochodów w nastëpujâcy sposób -
z jednej strony do fabryki wjeûdza wielki blok metalu, a z drugiej zaô
opuszcza jâ lôniâce nowoôciâ auto. Rzeczywistoôê jest znacznie bardziej
imponujâca niû film. Nierzadko w produkcjë jednego samochodu jest
zaangaûowanie wiele fabryk na caîym ôwiecie. W hiszpaïskiej miejscowoôci
Saragossa amerykaïski koncern General Motors zainstalowaî olbrzymiâ linië
montaûowâ. Trafia tam stal karoseryjna z hut hiszpaïskich, silniki z Wielkiej
Brytanii, elementy zawieszenia, skrzynie biegów i wtryski paliwa z Niemiec,
opony z Wîoch albo Francji, radia samochodowe z Holandii lub Japonii oraz inne
czëôci i podzespoîy nawet z Australii i Korei. Na poczâtku stulecia pierwsze
samochody byîy produkowane mniej wiëcej w ten sam sposób, co bryczki -
robotnicy krâûyli wokóî budowanego pojazdu i za pomocâ mîotków montowali
metalowe panele do drewnianego szkieletu. Dopiero organizacyjny geniusz
Henry'ego Forda przystosowaî metody masowej produkcji do potrzeb przemysîu
motoryzacyjnego.
Pierwsza linia montaûowa
W 1903 roku w Detroit Ford rozpoczâî produkcjë samochodów. W ciâgu trzech lat
staî sië najwiëkszym producentem samochodów w USA. Po upîywie piëciu lat, by
maksymalnie wykorzystywaê znormalizowane elementy, skoncentrowaî sië na
produkcji jednego typu, nazwanego Modelem T. W roku 1913 Ford po raz pierwszy
zastosowaî taômë produkcyjnâ. Taôma caîkowicie odwróciîa wzajemne relacje
czîowieka i wytwarzanego przezeï produktu - od tej pory samochód przesuwaî sië
powoli obok stojâcych w miejscu robotników, z których kaûdy wykonywaî jednâ,
okreôlonâ czynnoôê. Zastosowanie taômy do produkcji iskrowników skróciîo czas
montaûu z 20 do 5 minut. Dziëki nowej metodzie czas potrzebny do
wyprodukowania jednego podwozia skrócono z 12 godzin do 90 minut. Taôma
produkcyjna staîa sië wielkim sukcesem komercyjnym. W ciâgu dziesiëciu lat
cena Modelu T spadîa z 850 dolarów do 250 dolarów, a sprzedano go îâcznie 1,8
miliona egzemplarzy. Zyski i pîace rosîy. W 1951 roku Ford Motors raz jeszcze
wprowadziî rewolucyjnâ innowacjë, polegajâcâ na uûyciu automatycznych urzâdzeï
do wytwarzania bloków silnika. Wykonujâc 500 róûnych czynnoôci 40 maszyn
zamieniaîo surowy odlew w caîkowicie wykoïczony korpus, redukujâc czas
produkcji z wielu godzin do 15 minut.
Ôwiat robotów
Tendencja do ograniczania pracy czîowieka doprowadziîa do wielu nowych odkryê
i usprawnieï. W Fiacie Uno zaledwie 30 z 2 700 spawów robionych jest rëcznie.
Ludzie wykonujâ juû tylko czynnoôci wymagajâce specjalnych umiejëtnoôci, jak
na przykîad ukîadanie przewodów elektrycznych. W typowej fabryce samochodów
lat osiemdziesiâtych, takiej jak produkujâce Fiata Uno zakîady w Mirafiori
i Rivalta, które codziennie opuszcza 2 600 pojazdów, proces produkcyjny
rozpoczyna sië od arkuszy stali trafiajâcych do tîoczni. Tam sterowane cyfrowo
ûurawie ukîadajâ zrolowanâ blachë stalowâ w gigantycznych prasach, które
formujâ czëôci karoserii. Nastëpnie roboty przystëpujâ do budowy pîyty
podîogowej, wykonujâc wiele spawów, wykrawajâc miejsce na nadkola, zagîëbienie
bagaûnika i koîo zapasowe. W nastëpnej czynnoôci wielkie ramiona precyzyjnie
dopasowujâ boczne elementy karoserii i dach, które nastëpnie zostajâ
przyspawane przez automaty. W tym samym czasie na sâsiedniej taômie koïczone
sâ drzwi samochodu. Ich wytworzenie wymaga skomplikowanego wytîoczenia
elementów i przymocowania zewnëtrznej powîoki do stalowego szkieletu.
W najnowoczeôniejszych fabrykach urzâdzenia laserowe sprawdzajâ kaûde nadwozie
w poszukiwaniu najmniejszych nawet odstëp od normy.
Prace wykoïczeniowe
Celem malowania samochodu jest nie tylko ochrona nadwozia przed korozjâ, lecz
równieû dodanie mu blasku. Niemal caîkowicie zmontowana karoseria zostaje
w specjalnym zbiorniku dokîadnie oczyszczona z tîustych zabrudzeï, wypîukana
i pokryta fosforanem, dziëki któremu farba lepiej przylega do powierzchni. Po
kolejnych kilku pîukaniach na blachë trafia kilka warstw podkîadu. Nakîadane
sâ one przy uûyciu pola elektrycznego, które przyciâga farbë. Ostatnie
warstwy, zwykle trzy, sâ wykonane z bîyszczâcej farby akrylowej. Îâczna
gruboôê naîoûonej powîoki wynosi zazwyczaj okoîo 0,1 milimetra. W przypadku
Rolls-Royce'a 22 warstwy farby majâ gruboôê 0,2 milimetra. We wszystkie puste
profile, takie jak sîupki i progi, wstrzykuje sië specjalny wosk chroniâcy
przed wodâ, ôniegiem, ûwirem i solâ. Nastëpnym krokiem jest wykoïczenie
wnëtrza. Samochód otrzymuje swój "system nerwowy", czyli elektryczny. Roboty
kîadâ wyôcióîkë filcowâ, dywaniki, wmontowujâ fotele i inne czëôci
wyposaûenia. Wiele fabryk uûywa robotów nawet do transportu czëôci - ma to na
celu zmniejszenie ewentualnych szkód i udziaîu siîy roboczej. W koïcowym
etapie samochód otrzymuje swoje "serce". Specjalny podnoônik umieszcza
kompletny silnik wraz ze sprzëgîem i skrzyniâ biegów we wîaôciwym miejscu.
Z tyîu pojazdu montuje sië zbiornik paliwa. Pozostaje jeszcze wyposaûenie
samochodu w zawieszenie, ukîad kierowniczy, chîodnicë i akumulator, aû
wreszcie w koîa i opony. Jeszcze tylko trochë wody, odmraûacza, oleju, benzyny
i samochód moûe ruszaê w drogë.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Krotkofalarstwo.txt
::::::::
Krótkofalarstwo
Co to jest krótkofalarstwo?
Dla wiëkszoôci ludzi zakres fal krótkich stanowi pasmo, na którym moûna
posîuchaê zagranicznej "gadaniny", czy posîuchaê muzyki "okraszonej" masâ
zakîóceï. Natomiast najczëôciej zadawane pytania krótkofalowcom sâ typu: czym
sië oni wîaôciwie zajmujâ? Co z tego majâ? Bardzo czësto zdarza sië, ûe
krótkofalowcami zostajâ osoby o zamiîowaniu technicznym. Nierzadko majâ one za
sobâ pierwsze próby samodzielnych konstrukcji elektronicznych. Co
w krótkofalarstwie przyciâga szerokie rzesze ludzi mîodych i starszych? Przede
wszystkim satysfakcja z bezpoôrednich rozmów z podobnymi ludúmi na caîym
ôwiecie. Czësto znajomoôci "eterowe" zmieniajâ sië w osobiste spotkania np.
przy ognisku, w klubie. Czësto dopiero podczas takich spotkaï widaê wyraúnie
róûnice wiekowe, czy róûnice z przygotowania technicznego. Pomimo to zawsze
pozostajâ koleûeïskie i serdeczne wzajemne stosunki. Oprócz tego istnieje
moûliwoôê konwersacji praktycznie w kaûdym jëzyku ôwiata.
Jaka jest róûnica miëdzy CB, a krótkofalarstwem?
Najlepszâ odpowiedziâ bëdzie porównanie tych dziedzin. CB - jest pasmem
obywatelskim, dostëpnym dla kaûdego, czego efekty moûna posîuchaê. Pracuje sië
tu w 40 podstawowych kanaîach, poniûej czëstotliwoôci 28 MHz (praca na
wstëgach jest piractwem!!!). Zasiëg regionalny.
Krótkofalowcem zostaje sië po zdaniu egzaminu païstwowego, co sprawia, ûe jest
to hobby elitarne, chociaû z kaûdym rokiem krótkofalowców licznie przybywa.
Kaûdy nowy radioamator otrzymuje wîasny niepowtarzalny znak. Kaûdy znak skîada
sië z trzech czëôci: prefiksu (zaleûnego od kraju), numeru (najczëôciej
oznaczajâcy dany wycinek kraju - Polska posiada 9 okrëgów) oraz dwu lub
trzyliterowego sufiksu np. SP4XYZ oznacza SP - Polska 4 - okrëg
póînocno-wschodni oraz trzy litery przydzielane w porzâdku alfabetycznym.
Krótkofalowcy mogâ pracowaê na ponad 12 pasmach zaczynajâc od fal ôrednich,
koïczâc na milimetrowych. Zasiëg zaleûny jest od pory roku i dnia (w zasadzie
zasiëg obejmuje caîy ôwiat). Przydzielone radioamatorom polskim pasma:
160 m - 1.810-2.000 MHz
80 m - 7.000-7.100 MHz
24 m - 10.100-10.150 MHz
20 m - 14.000-14.350 MHz
18 m - 18.068-18.168 MHz
15 m - 21.000-21.450 MHz
12 m - 24.890-24.990 MHz
10 m - 28.000-29.700 MHz
2 m - 144.000-146.000 MHz
70 cm - 430-440 MHz
oraz 1.255 GHz i powyûej...
Jak zaczâê?
W Polsce wydanych jest ponad 10 tys. zezwoleï na posiadanie i uûywanie
radiostacji amatorskich. Nawiâzanie wiëc kontaktu z krótkofalowcami nie
powinno sprawiê wiëkszego kîopotu. Spotkaê ich moûna w zasadzie w kaûdym
mieôcie czy wiosce. Czasem wystarczy dobrze rozglâdaê sië po okolicy.
Wprawdzie nieczësto stosujâ oni rozbudowane systemy antenowe, ograniczajâc sië
do prostych (ale skutecznych) konstrukcji drutowych. Najlepszym sposobem jest
jednak odwiedzenie najbliûszego klubu LOK lub ZHP, które powinny pokierowaê
chëtnych do odpowiednich placówek. Waûne jest równieû to, ûe odpowiednie kluby
organizujâ kursy przygotowujâce do egzaminu païstwowego, dajâ równieû
moûliwoôê pracy (pod okiem operatora) na radiostacji klubowej, co wpîywa
korzystnie na ksztaîtowanie nawyków i umiejëtnoôci przed przyszîâ pracâ pod
wîasnym znakiem.
Oficjalnym przedstawicielem krótkofalowców w naszym kraju jest Polski Zwiâzek
Krótkofalowców (PZK). Zwiâzek ten jest stowarzyszeniem zrzeszajâcym ponad 4
tys. czîonków - w wiëkszoôci skupionych w klubach lub terenowych oddziaîach
PZK. W sprawie przynaleûnoôci do PZK, czy uzyskaniu konkretnych informacji
moûna zwróciê sië bezpoôrednio do Zarzâdu Gîównego PZK.
SWL?
SWL jest to skrótowe okreôlenie licencji nasîuchowej. Aby uzyskaê licencjë
nasîuchowâ nie potrzeba zdawaê egzaminu! Jej posiadacz otrzymuje specjalny
znak nasîuchowy, który uprawnia do korzystania z wszelkiej dziaîalnoôci
krótkofalarskiej (z wyîâczeniem nadawania). Moûna np. zostaê czîonkiem PZK
oraz korzystaê w peîni z czîonkostwa, czyli miëdzy innymi korzystaê z biura
QSL, które zajmuje sië wysyîkâ kart potwierdzajâcych nasîuch, braê udziaî
w zawodach, zdobywaê dyplomy itp. Licencja nasîuchowa bardzo pozytywnie wpîywa
na "osîuchanie sië" pasm, szczególnie czëôci telegraficznej co korzystnie
wpîywa na doskonalenie oraz uîatwia zdanie egzaminu na licencjë nadawczâ.
Licencjë SWL wydajâ Oddziaîy Terenowe PZK.
Karty QSL
Karty QSL sâ to karty wielkoôci widokówki, za pomocâ których uzyskuje sië
osobiste potwierdzenie îâcznoôci, lub nasîuchu. W tym celu umieszcza sië na
niej podstawowe informacje takie jak: data, godzina, czëstotliwoôê itp. Szata
graficzna kart jest natomiast dowolna i zaleûy od wyobraúni projektanta.
Szczególnie cenne sâ karty otrzymane z trudno dostëpnych krajów, rzadkich
ekspedycji, czy teû z niewielkich wysp.
Egzaminy
Egzaminy na uzyskanie ôwiadectwa radiooperatora odbywajâ sië w ciâgu caîego
roku (z wyîâczeniem wakacji). Dokîadne terminy tych egzaminów moûna uzyskaê
w czasopiômie krótkofalarskim "QTC" lub bezpoôrednio od krótkofalowców.
Wymagania egzaminacyjne:
Wiadomoôci techniczne:
- teoria elektrycznoôci, elektromagnetyzmu i radiotechniki
- elementy obwodów (rezystory, kondensatory itp.)
- ukîady (filtry, zasilacze, wzmacniacze itp.)
- odbiorniki (rodzaje, schematy blokowe itp.)
- nadajniki (rodzaje, schematy blokowe itp.)
- anteny i linie zasilajâce
- propagacja fal radiowych
- pomiary
- zakîócenia radioelektryczne
- bezpieczeïstwo pracy przy urzâdzeniach elektrycznych i nadawczych
- przepîyw prâdu przez ciaîo czîowieka - poraûenie
- udzielanie pierwszej pomocy
- ochrona przeciwporaûeniowa
- wpîyw pola elektromagnetycznego na organizm ludzki
- ochrona odgromowa
- przepisy przeciwpoûarowe przy urzâdzeniach elektrycznych
Przepisy i procedury operatorskie krajowe i miëdzynarodowe:
- alfabet fonetyczny miëdzynarodowy
- kod Q
- skróty operatorskie
- sposoby porozumiewania sië w przypadku niebezpieczeïstwa i klësk
ûywioîowych
- znaki wywoîawcze
- plan pasm czëstotliwoôci dla sîuûb radioamatorskich
- przepisy krajowe i miëdzynarodowe dotyczâce sîuûby radioamatorskiej
i satelitarnej îâcznoôci radioamatorskiej
Ponadto osoby wystëpujâce o ôwiadectwo radiooperatora klasy "A" (wszystkie
pasma i emisje radioamatorskie):
- umiejëtnoôê nadawania i odbioru alfabetu Morse`a.
Nightmare::::::::
AMP2/TXT/ntw/Nauka_porozumiewania.txt
::::::::
Nauka porozumiewania
Swoiste porozumienie, jakie îâczy niektóre zwierzëta z ludúmi, bywa
zastanawiajâce. Pies bardzo dobrze wyczuwa intencje swego pana, tak ûe czasami
wydaje sië, iû ma jakiô dodatkowy zmysî. Równieû koï potrafi reagowaê na
najsîabsze nawet wskazówki. Dowodzi tego nie raz, wykonujâc skomplikowane
figury w ujeûdûaniu sportowym. Czy kiedykolwiek bëdzie moûliwe komunikowanie
sië ze zwierzëtami za pomocâ mowy?
Parë lat temu podjëto próby porozumiewania sië w ten sposób z delfinami. Ssaki
te majâ mózg zbliûony wielkoôciâ do ludzkiego i sprawiajâ wraûenie istot
bardzo inteligentnych. Ponadto potrafiâ wydawaê róûne dúwiëki - piski, jëki,
mlaôniëcia, szczekniëcia i gwizdy, którymi sygnalizujâ na przykîad
niebezpieczeïstwo lub fakt rozpoznania "rozmówcy". Dotychczasowe próby
zrozumienia jëzyka delfinów nie przyniosîy jednak rezultatu. Udaîo s¡ë jednak
dowieôê, ûe ssaki te, podobnie jak lwy morskie, potrafiâ rozpoznawaê pewne
gesty (bëdâce rodzajem jëzyka) i wîaôciwie na nie reagowaê. W Long Marine
Laboratory w Santa Cruz, w stanie Kalifornia, mieszka 13-letni lew morski
o imieniu Rocky, który nauczyî sië rozpoznawaê róûne przedmioty. Gdy wyîowi
z basenu ûâdany przedmiot, dostaje nagrodë. Jego treser, Ron Schusterman
z Uniwersytetu Stanu Kalifornia, wrzuca do wody blisko tuzin róûnych zabawek -
piîek, krâûków, butelek itp. Asystent siedzâcy na brzegu basenu daje
zwierzëciu znaki, kaûâc wyîowiê dany przedmiot. W 95 przypadkach na 100 Rocky
przynosi wîaôciwâ zabawkë. Co wiëcej, rozumie on bardziej zîoûone polecenia
w rodzaju "zanieô piîkë do krâûka" lub "zanieô maîy czarny krâûek do butelki".
W tych êwiczeniach Rocky osiâga 40-procentowâ skutecznoôê, jednak nawet taki
wynik nie moûe byê dzieîem przypadku. Najwyraúniej w jakimô stopniu rozumie
proste zdania.
Jëzyk migowy dla szympansów
Podobne eksperymenty przeprowadzono z szympansami, orangutanami i innymi
maîpami. Zwierzëta te nigdy nie bëdâ w stanie mówiê, poniewaû ich struny
PROGDIR:GFX/ntw/szympans
gîosowe róûniâ sië znacznie od ludzkich. Dlatego teû Allen i Beatrice
Gardnerowie z Uniwersytetu Stanu Nevada, prekursorzy eksperymentów z maîpami,
wpadli na pomysî, ûeby jednâ z maîp nauczyê jëzyka migowego. W 1967 roku
wybrali rocznâ szympansicë o imieniu Washoe i przez cztery lata nauczali jâ
amerykaïskiego jëzyka migowego, uûywanego przez gîuchoniemych w Stanach
Zjednoczonych. Wielokrotnie pokazywali jej poszczególne znaki, a gdy reagowaîa
poprawnie, dostaîa nagrodë. Washoe szybko sië uczyîa i w sumie opanowaîa 150
znaków jëzyka migowego. Pewnego dnia, podczas spaceru nad jeziorem, jej
opiekun wskazaî na kaczkë. "Co to jest?" - zapytaî szympansicë w jëzyku
migowym. "Ptak woda" - odpowiedziaîa Washoe, najwyraúniej stworzywszy wîasne
okreôlenie na kaczkë. W innych metodach posîugiwano sië klawiaturâ komputera,
na której maîpa naciskaîa klawisz odpowiadajâcemu danemu sîowu lub zdaniu.
Rezultaty zdawaîy sië wskazywaê, ûe szympansy rzeczywiôcie potrafiâ reagowaê
na proste polecenia i samodzielnie prosiê o róûne rzeczy. Entuzjazm naukowców
zostaî jednak ostudzony przez innego amerykaïskiego psychologa, profesora
Herberta Terrace'a z Uniwersytetu Columbia w stanie Nowy Jork, który
przeanalizowaî wszystkie dwuwyrazowe frazy stworzone przez Washoe i doszedî do
wniosku, ûe kolejnoôê czîonku jest zupeînie przypadkowa. Washoe mogîa równie
dobrze powiedzieê "woda ptak". Terrace stwierdziî równieû, ûe
w przeciwieïstwie do maîych dzieci szympansy nie budujâ z czasem coraz
bardziej zîoûonych zdaï. Niedawno pewien szympans pigmejski o imieniu Kanzi na
nowo oûywiî zainteresowanie tâ problematykâ. Kanzi mieszka w Oôrodku Badania
Jëzyków, niedaleko Atlanty w stanie Georgia. Îatwoôê, z jakâ nauczyî sië
elementów jëzyka, moûe ôwiadczyê o tym, ûe szympansy pigmejskie majâ wiëkszy
potencjaî intelektualny niû goryle, orangutany i zwykîe szympansy. Kanzi ma do
dyspozycji klawiaturë podîâczonâ do komputera. Kaûdy klawisz jest oznaczony
symbolem geometrycznym odpowiadajâcemu danemu sîowu. Jako "niemowlë" przebywaî
w laboratorium, w którym jego matka uczyîa sië uûywania klawiszy.
Prawdopodobnie podpatrujâc jâ, sam posiadaî të umiejëtnoôê. Ku zaskoczeniu
naukowców, kiedy miaî dwa i póî roku zaczâî poprawnie stosowaê róûne symbole,
a gdy miaî trzy lata, umiaî juû wiëcej niû siedmioletnie zwykîe szympansy.
Trenerzy Kanziego nie twierdzâ, ûe potrafi on budowaê zdania poprawne
gramatycznie. Kanzi uûywa dwu i trzywyrazowych zwrotów. Wydajë sië, ûe tworzy
je spontaniczne. Opowiada teû o tym, co zamierza robiê. Za pomocâ klawiatury
porozumiewa sië z innymi szympansami pigmejskimi przechodzâcymi ten sam
trening, mówiâc im na przykîad "podrap mnie". Zdarzyîo sië teû, ûe kiedy
pozbawiono go towarzystwa kolegi o imieniu Austin czuî sië bardzo samotny. Po
kilku dniach rozîâki wystukaî na klawiaturze symbole "Austin" i "telewizor".
Gdy pokazano mu film wideo z Austinem, byî wyraúnie szczëôliwy.
Wyszperaî: Cesar
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Pozar_reaktora_atomowego.txt
::::::::
Poûar reaktora atomowego
Od poczâtku istnienia elektrowni atomowych, czyli od poîowy lat 50,
w przemyôle tym wydarzyîy sië trzy powaûne katastrofy. Reaktor elektrowni
Three Mile Island w Pensylwanii, który ulegî przegrzaniu, wypadek w marcu 1979
roku w Windscale w póînocno-zachodniej Anglii i w kwietniu 1986 roku
w Czernobylu na Ukrainie. Poûary te zostaîy ugaszone, lecz kaûdy inaczej.
Poûar reaktora nie moûe prowadziê do wybuchu podobnego do eksplozji bomby
atomowej, jednak mniejsze wybuchy lub sam ogieï mogâ zniszczyê reaktor
i spowodowaê przedostanie sië z jego otwartego wnëtrza do atmosfery wielkich
iloôci substancji radioaktywnych. Walka z poûarami w Czernobylu i Windscale
byîa nie tylko ciëûka, ale i niezwykle niebezpieczna dla gaszâcych, gdyû
pîonâce reaktory emitowaîy promieniowanie radioaktywne. Reaktor w Windscale
powstaî do produkcji plutonu dla brytyjskiego arsenaîu nuklearnego. Zapaliî
sië na skutek pomyîki operatora, który dopuôciî do przegrzania rdzenia.
Upîynëîy dwa dni, zanim poûar zostaî opanowany. W pierwszych godzinach akcji
ratowniczej inûynierowie, chronieni przed promieniowaniem przez specjalne
kombinezony, rozpylali do ognia dwutlenek wëgla, w nadziei, ûe brak tlenu
zdusi poûar. Niestety, ich starania zakoïczyîy sië niepowodzeniem. W pierwszym
etapie akcji gaszenia rozmyôlnie unikano uûycia wody, w obawie, ûe jej reakcja
z pîonâcym grafitem wytworzy wodór, którego wybuch rozniesie reaktor na
kawaîki. Ostatecznie zalano reaktor ogromnymi iloôciami wody z wëûy
poûarowych. Sposób okazaî sië skuteczny i ogieï zgasî, wydostaîy sië jednak
duûe iloôci skaûonych substancji. Wrak reaktora zalano nastëpnie betonem i tak
pozostawiono. Poûar w Czernobylu okazaî sië duûo powaûniejszy. Obsîuga
techniczna reaktora wyîâczyîa kilka kolejnych stadiów systemu
zabezpieczajâcego, aby przekonaê sië, jak dîugo turbiny elektrowni atomowej
bëdâ wytwarzaîy prâd bez dopîywu pary. Wkrótce okazaîo sië jednak, ûe reaktor
wymknâî sië z pod kontroli. Wybuch zerwaî pokrywy reaktora i otworzyî jego
wnëtrze. Rozûarzone do biaîoôci radioaktywne czâsteczki przedostaîy sië do
atmosfery, wznieciîy ogieï w budynku pobliskiej elektrowni i zagroziîy
drugiemu reaktorowi. Na miejsce wypadku pierwsi przybyli miejscowi straûacy,
którzy z niezwykîâ odwagâ, bez kombinezonów ochronnych, weszli w ôrodek piekîa
i ugasili tyle, ile byîo moûna, majâc do dyspozycji jedynie zwykîe wëûe
straûackie. Chociaû wielu z tych ludzi swój udziaî w akcji przypîaciîo ûyciem,
z pewnoôciâ uratowali znajdujâcy sië obok drugi reaktor i zapobiegli jeszcze
wiëkszej katastrofie. Do opanowania i wygaszenia ognia zastosowano caîkowicie
nowâ, nie wypróbowanâ jeszcze metodë. Za pomocâ eskadry helikopterów
bombardowano pîonâcy reaktor z powietrza, zrzucajâc naï ponad 5 000 ton suchej
gliny i piasku, aby w ten sposób stîumiê ogieï. Do zrzucanej masy dodawano teû
róûne substancje chemiczne - wëglik czteroboru, który pochîaniaî neutrony
i w ten sposób uniemoûliwiaî ponownâ eksplozjë reaktora, oîów, którego
topnienie absorbowaîo ciepîo i który po ostygniëciu i stwardnieniu uszczelniî
reaktor, mielony wapieï, który we wnëtrzu reaktora wydzielaî dwutlenek, co
zapobiegaîo ponownemu wybuchowi ognia. Po dwóch tygodniach niemal bezustannych
lotów zamierzony skutek osiâgniëto. Jak na ironië, të metodë walki z poûarem
moûna byîo zastosowaê tylko dlatego, ûe na skutek potëûnego wybuchu reaktor
zostaî pozbawiony pokrywy. Gdyby poziom promieniowania obniûyî sië, wokóî
i ponad reaktorem powstaî betonowy sarkofag o gruboôci 1 metra, pod którym na
zawsze skryîy sië pozostaîoôci konstrukcji urzâdzenia. Katastrofa w Czernobylu
pochîonëîa ûycie 31 osób, w tym szeôciu straûaków. Wielu ludzi z powodu
silnego na promieniowania moûe w nadchodzâcych latach umrzeê na raka.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Radary.txt
::::::::
Radary
Nietoperz orientuje sië w przestrzeni wysyîajâc przenikliwe piski, które po
odbiciu od przeszkody lub lecâcego owada powracajâ do jego uszu. Radar dziaîa
na podobnej zasadzie, ale wykorzystuje sië w nim fale radiowe. Pozwala to
wykryê obiekt z odlegîoôci 3 200 kilometrów. Bez radaru nie moûna byîoby
sterowaê ruchem lotniczym ani systemem wczesnego ostrzegania rakietowego,
a statkom, w ciemnoôci lub we mgle groziîaby katastrofa. Pierwsze urzâdzenia
tego typu powstaîy w Europie i w Ameryce w latach 30 jako rozwiniëcie pomysîu
wîoskiego inûyniera i pioniera radia z 1922 roku, Guglielma Marconiego. W 1939
roku Wielka Brytania, dziëki pracom fizyka Sir Roberta Wattsona-Watta, miaîa
sieê radarowâ do wykrywania samolotów na poîudniowych i poîudniowo-wschodnich
wybrzeûach wyspy. W traktacie bitwy o Wielkâ Brytanië w 1940 roku system ten
okazaî sië bezcennâ pomocâ w obronie kraju. Miaî zasiëg okoîo 64 kilometrów,
pracowaî w dzieï i w nocy i przekazywaî Raf-owi dane o odlegîoôci, poîoûeniu
i wysokoôci niemieckich samolotów. Nowoczesny radar jest urzâdzeniem
wystarczajâco czuîym, aby zlokalizowaê wszystkie samoloty zbliûajâce sië do
ruchliwego lotniska. Dziëki niemu kontrolerzy lotów mogâ rozmieôciê
poszczególne maszyny na róûnych wysokoôciach, ustalajâc jednoczeônie kolejnoôê
lâdowaï. Pod kadîubami samolotów sâ umieszczone radiolatarnie - lun
transpondery (radiolokacyjne urzâdzenia odzewowe). Wysyîajâ one sygnaîy
w kierunku ziemi i na podstawie ich odbicia podajâ pilotowi wysokoôê lotu,
a ponadto odpowiadajâ na sygnaîy pochodzâce z dwóch systemów radarowych
lotniska. System pierwszy informuje o zbliûaniu sië samolotu i jego
odlegîoôci, a drugi wysyîa do transpondera zakodowany sygnaî, w odpowiedzi na
który samolot podaje swojâ toûsamoôê i wysokoôê. Sygnaîy radaru mogâ odbijaê
sië równieû od kropel deszczu. Za jego pomocâ meteorologowie lokalizujâ chmury
ônieûne i deszczowe. Zamontowany w nosie samolotu radar pokazuje pilotowi mapë
pogody na odlegîoôê do 320 kilometrów, co pozwala omijaê burze. Jeôli trzeba,
ten sam radar moûe pokazaê przybliûonâ mapë terenu przed maszynâ. Satelity
i statki kosmiczne za pomocâ tego urzâdzenia zbierajâ z orbity informacje
o powierzchni ziemi dla kartografów i oceanografów. Radarem bada teû sië
powierzchnië innych planet.
Jak dziaîa radar
Podstawowe elementy urzâdzenia radarowego to: nadajnik wytwarzajâcy sygnaîy
radiowe, antena obrotowa, które je wysyîa i odbiera oraz ekran wizyjny, na
którym wyôwietla sië powracajâce sygnaîy. Nadajnik wysyîa sygnaîy w postaci
pakietów impulsów o czëstotliwoôciach rzëdu 1000-35000 milionów cykli na
sekundë (tzw. impulsy radarowe). Dla porównania nietoperz wysyîa fale
dúwiëkowe o czëstotliwoôciach 30-120 tysiëcy cykli na sekundë. Odstëp czasu
PROGDIR:GFX/ntw/radar
pomiëdzy wysîaniem dwóch kolejnych impulsów radarowych umoûliwia namierzenie
celu i odbieranie sygnaîu odbitego echa. Poniewaû prëdkoôê rozchodzenia sië
fal radiowych wynosi okoîo 300 tysiëcy km/s, odstëp czasu miëdzy impulsami
mierzony jest w mikrosekundach czyli milionowych czëôciach sekundy. Odlegîoôê
namierzonego obiektu oblicza sië mierzâc czas, w którym odbicie sygnaîu
powróciîo do radaru. Jeôli obiekt porusza sië, sygnaî powracajâcy ma innâ
czëstotliwoôê niû sygnaî nadany. Jest to efekt Dopplera - odbierana
czëstotliwoôê fal radiowych jest wiëksza przy zbliûaniu sië obiektu, zaô
mniejsza przy jego oddalaniu. Na podstawie tego przesuniëcia operatorzy radaru
odróûniajâ ruchome obiekty od np. gór oraz okreôlajâ kierunek ich ruchu.
Wielkoôê przesuniëcia umoûliwia obliczenie prëdkoôci obiektu. Wiâzki promieni
radarowych wysyîane ze znajdujâcych sië na orbicie stacji kosmicznych lub
satelitów róûnie reagujâ na spotykane warunki np. gëste lasy lub pola uprawne.
Komputery analizujâ zróûnicowanâ siîë odbitych sygnaîów i tworzâ obraz
powierzchni.
Echosondy pozwalajâ widzieê w wodzie
Zatoniëcie brytyjskiego liniowca Titanic na skutek jego zderzenia z podwodnâ
górâ lodowâ w 1912 roku przyspieszyîo prace nad metodami wykrywania przeszkód
podwodnych. Juû podczas I wojny ôwiatowej wojskowi z marynarki amerykaïskiej
i brytyjskiej uûywali detekcji dúwiëkowej do wykrywania îodzi podwodnych.
Nowoczesny sonar (wykrywanie i namierzanie dúwiëkiem), który odbiera echo
nadawanych sygnaîów dúwiëkowych, zostaî opracowany przez francuskiego naukowca
Paula Langevina. Echosondy uûywa s¡ë dziô w nawigacji morskiej do okreôlania
odlegîoôci od dna, w ryboîówstwie do odnajdywania îawic ryb, a takûe
w badaniach morza i opracowaniu map jego dna. Generowane elektronicznie
pulsujâce sygnaîy dúwiëkowe rozchodzâ sië w wodzie i, jeôli w odlegîoôci do 10
kilometrów napotkajâ jakâkolwiek przeszkodë, powracajâ w postaci echa do
statku. Widaê je wtedy na ekranie wizyjnym. Dúwiëk propaguje sië w wodzie
z prëdkoôciâ okoîo 1500 m/s, tj. okoîo czterokrotnie szybciej niû na
powietrzu.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Rudy_Adair.txt
::::::::
Rudy Adair
Zapalniczka diabîa - takim przydomkiem ochrzczono poûar szybu naftowego -
pîonëîa prawie szeôê miesiëcy wôród piasku Sahary. Pomaraïczowo - czerwony
pîomieï unosiî sië ku niebu ponad stumetrowym (137 metrów) pióropuszem,
a wiatr nadawaî mu fantastyczne ksztaîty. Sîup ognia byî widoczny w odlegîoôci
160 kilometrów. Widziaî go teû amerykaïski astronauta John Glenn wyniesiony na
orbitë okoîoziemskâ w lutym 1962 roku. Gaz wydobywaî sië z rury o szerokoôci
330 mm z prëdkoôciâ ponaddúwiëkowâ. Z szybu wydobywaî sië nieprzerwany
grzmiâcy îoskot. Ziemia pustyni drûaîa, a piasek skwierkaî jak boczek na
patelni. Naoczny ôwiadek powiedziaî wtedy - "to byîo prawdziwe piekîo na
Ziemi". Kîopoty zaczëîy sië na poczâtku listopada 1961 roku po erupcji gazu,
który wleciaî gwaîtownie do stalowej rury rdzeniowej odwiertu. Gaz wydobywaî
sië na powierzchnië w iloôciach, które wystarczyîyby na zaopatrzenie caîego
Paryûa. Umysîy wszystkich obserwatorów przepeîniaîa obawa, ûe wystarczy jedna
iskra, by rozpëtaîo sië piekîo. Francuscy wîaôciciele szybu wezwali
najlepszego specjalistë od likwidacji awarii szybów gazowych, krëpego
Teksaïczyka Rudego Adaira. Sam zajëty gaszeniem wielkiego poûaru w Meksyku,
Adair natychmiast wysîaî dwóch swoich gîównych pomocników. Przez kilka dni
grupa Adaira pompowaîa pîuczkë do wnëtrza szybu, usiîujâc zahamowaê wytrysk
gazu. 13 listopada w poîudnie doszîo jednak do gwaîtownego wybuchu i niemal
niewidoczny sîup gazu stanâî w ogniu. Przyczynâ zapruszenia ognia byîa
prawdopodobnie iskra elektryczna wywoîana przez energië elektrostatycznâ
zgromadzonâ w nieustannie wznoszonych podmuchami wiatru tumanach piasku. To
byîo juû zadanie, któremu mógî sprostaê tylko Rudy Adair. Miaî wtedy 47 lat,
a przez ostatnie 24 lat trudniî sië gaszeniem takich wîaônie poûarów,
wykonujâc jeden z najniebezpieczniejszych zawodów na ôwiecie. Gdy Adair znalazî
sië na miejscu poûaru, zdaî sobie sprawë, ûe jeôli poûar nie zostanie
ugaszony, gaz moûe pîonâê nieustannie prze nastëpne 100 lat. Aby go zgasiê -
lub zdusiê, jak mówi sië w nafciarskim ûargonie - trzeba byîo odciâê mu dopîyw
tlenu. W tym celu zamierzaî zdetonowaê tuû przy pîomieniu potëûny îadunek
wybuchowy. W istocie chciaî zdmuchnâê ogieï jak ôwieczki na torcie urodzinowym
olbrzyma. Zmontowanie niezbëdnego sprzëtu zajëîo piëê miesiëcy. Dopiero
w kwietniu 1962 roku Adair i jego zespóî mogli przystâpiê do pracy. W tym
czasie obóz 30 nafciarzy rozrósî sië do rozmiarów osady zamieszkanej przez 500
pomocników i obserwatorów, którzy ôciâgnëli tu z caîego ôwiata. Codziennie
przywoûono ciëûarówkami buldoûery, pompy i dîugie odcinki ûelaznych rur.
Algieria prowadziîa wówczas z Francjâ zaciëtâ wojnë o niepodlegîoôê. Adair
oprócz francuskiego tîumacza zatrudniî straûników uzbrojonych w karabiny
maszynowe do obrony swoich ludzi na wypadek, gdyby wpadli w wir walk miëdzy
wojskiem francuskim a algierskâ armiâ wyzwoleïczâ. Mimo wszystko jednak gîównâ
jego troskâ byîo stojâce przed nim zadanie. Przede wszystkim potrzebowaî wody.
Wywierciî wiëc studnië gîëbinowâ, dziëki czemu zgromadziî zapas wody, którâ
w czasie potrzeby mógî zalaê pîomienie. Nastëpnie wyciâgniëto z pîomieni
siedmiopiëtrowy ûuraw wiertniczy, który ogieï zredukowaî do 600 ton zwëglonej
poskrëcanej stali. Nastëpny etap - uîoûenie i detonacja materiaîów wybuchowych
- byî juû znacznie bardziej niebezpieczny i trudniejszy. Adair i jego ludzie
mogli pracowaê - przy zachowaniu minimum bezpieczeïstwa - wyîâcznie pod
strumieniami wody pîynâcej bez przerwy z oômiu ogromnych dysz, ustawionych
w szeregu jak bateria ognia artyleryjskiego. Kilka minut po ósmej w sobotni
ranek Adair byî gotowy do dziaîania. Zawczasu przygotowaî traktor gâsienicowy
z 15-metrowym wysiëgnikiem, na koïcu którego przyspawano bëben z czarnej
blachy stalowej, owiniëty aluminium i azbestem. Pod bacznym wzrokiem
dziesiâtków nafciarzy, policjantów i pielëgniarek - i z dwoma helikopterami
zerkajâcymi w pogotowiu, aby bîyskawicznie odwieúê rannych do szpitala, gdyby
coô sië nie udaîo - Adair zaczâî napeîniaê bëben îadunkiem 250 kilogramów
dynamitu. Nastëpnie przymocowaî do bëbna spîonki i lont, prowadzâcy do
leûâcego 180 metrów od ognia okopu, skâd miaîo nastâpiê odpalenie îadunków.
Adair stanâî przy kierownicy i ciâgnik ruszyî do przodu, pod scianë lejâcej
sië z oômiu pomp wody. Kiedy traktor zbliûyî sië do ognia pomocnik Adaira
wyskoczyî z niego i w strugach wody, dajâc rëkoma znaki, pokierowaî pojazdem.
Wysiëgnik powoli doprowadziî bëben z dynamitem na odlegîoôê kilkunastu
centymetrów od punktu, w którym szary sîup gazu przechodziî w pîomieï. Potem
pomocnik rzuciî sië do okopu. Adair wyskoczyî z traktora i peînym pëdem rzuciî
sië za nim. Gdy obaj mëûczyúni znaleúli schronienie w okopie, pomocnik
nacisnâî zapalarkë. Ryk ognia zostaî zagîuszony potëûnym "buuum". Gësty czarny
dym spowiî wszystko dookoîa. Grzmot ognia ustâpiî miejsca przeszywajâcemu
piaskowi, jëkliwemu pomrukowi ulatniajâcego gazu. Wreszcie udaîo sië zgasiê
Zapalniczkë Diabîa. Naleûaîo jeszcze wykonaê równie niebezpieczne zadanie -
zamknâê szyb gîowicâ ograniczajâcâ - stalowym blokiem o wadze 8 ton
i wysokoôci 3 metrów. Adair postanowiî przystâpiê do tej pracy w poniedziaîek.
Wokóî szybu pîonëîo kilka maîych odprysków ognia, które trzeba byîo ugasiê.
Naleûaîo teû sprawdziê czy rura jest caîa. Po zdîawieniu wszystkich pîomieni
i ochîodzeniu szybu ôcianâ wody, Adair z ulgâ stwierdziî, ûe rura jest
nietkniëta. W poniedziaîek rano poczyniî przygotowania do skrócenia rury
i ustawienia nad niâ gîowicy ograniczajâcej, co wymagaîo przezwyciëûenia
niezwykle silnego ciônienia gazu skierowanego ku górze. Przez dwa dni Adair
i jego ludzie pracowali w oparach gazu, który mógî w kaûdej chwili zapîonâê
i spaliê ich ûywcem. Za pomocâ stalowego kabla o dîugoôci 3 kilometrów
odpiîowali fragment rury wystajâcej nad powierzchnië. Potem przytoczono ciëûkâ
gîowicë kontrolnâ - zespóî zaworów, kryz i kurków. Ustawiona na miejscu
gîowica miaîa skierowaê podmuch gazu ze strefy zagroûenia do poprzecznej rury
o dîugoôci 365 metrów. Szyb miaî sië wreszcie znaleúê pod kontrolâ, jak gaz
w kuchence gazowej, który stwarza zagroûenie poûarowe. Do postawienia gîowicy
nie uûyto dúwigu. 20 robotników przyciâgnëîo jâ za pomocâ lin i wydúwigniëto
nad szyb. Gdy gîowice opuszczano na jej miejsce nad odciëtâ rurâ, robotników
zalaî deszcz benzyny ze skroplonego gazu, która rozprysnëîa sië szeroko wokóî
szybu. Teraz do pracy przystâpiî Adair ze swymi ludúmi i przez nastëpne trzy
godziny wbijali ôruby mosiëûnymi mîotkami. Nastëpnie zapalono ogieï na koïcu
rury. Tak oto ugaszono najwiëkszy, w historii ludzkoôci, poûar na polu
naftowym.
Piper Alpha - ômiertelna kula ognista
6 lipca 1988 roku na poîoûonej na Morzu Póînocnym w odlegîoôci 190 kilometrów
od wybrzeûy Szkocji platformie naftowej Piper Alpha doszîo do najwiëkszej
katastrofy naftowej. Dwa potëûne wybuchy zamieniîy platformë w kulë ognia,
zabijajâc 167 ludzi. Po uratowaniu 63 rozbitków trzeba byîo ugasiê piëê
pîonâcych szybów. Przechylona platforma pokryta byîa ôliskâ ropâ i tlâcymi sië
szczâtkami, a niektóre z nich waûyîy ponad 20 ton. Przed przystâpieniem do
gaszenia ognia naleûaîo uprzâtnâê caîe to rumowisko. Platformie groziîo
caîkowite zawalenie, a pîonâce szyby mogîy w kaûdej chwili wybuchnâê.
Z Ameryki przyleciaî Rudy Adair. Na szczëôcie, Tharos, statek ratunkowy ze
sprzëtem przeciwpoûarowym o noônoôci 30 tysiëcy ton, znajdowaî sië w pobliûu
platformy. Ta zaprojektowana przez Adaira jednostka miaîa 135-osobowâ zaîogë,
trzy dúwigi, dzwon nurkowy z komorâ dekompresyjnâ, wysiëgnik ogniowy i 16
dziaîek wodnych. Gdy Tharos byî 26 metrów od platformy, dziaîka wodne pokryîy
go pîaszczem wodnym. Czëôê wody skierowano na pîomienie. Gîówny dúwig zdjâî
szczâtki wyposaûenia platformy. Po pewnym czasie ugaszono pîomienie na
pokîadzie. Jednak z gîowic odwiertów stale wylewaîa sië ropa naftowa. Po
dostatecznym schîodzeniu pokîadu do ôrodka szybów zaczëto pompowaê wodë pod
bardzo wysokim ciônieniem, ûeby zahamowaê katastrofalny wypîyw ropy. Gdy tylko
ropa przestaîa wypîywaê z szybów natychmiast zalano je cementem
i zapieczëtowano. Caîa ta operacja trwaîa 36 dni.
Kaûdy poûar szybu naftowego stwarza inne problemy, lecz do gaszenia ognia
stosuje sië te same metody. Najprostszy sposób to odciâê dopîyw ropy lub gazu
zakrëcajâc kurki rurociâgu. Jednak przy wybuchu czësto zdarza sië, ûe kurki
zostajâ uszkodzone lub nie moûna do nich dotrzeê ze wzglëdu na bardzo wysokie
temperatury. Po eksplozji na platformie Ekofisk w 1977 roku ropa wylewaîa sië
z szybu pod bardzo duûym ciônieniem. Rudy Adair próbowaî uûyê taranu
hydraulicznego do zamkniëcia górnej czëôci gîowicy odwiertu. Jednak ustawienie
taranów w takich warunkach nie jest îatwe. Udaîo to sië po piëciu nieudanych
próbach. Aby skierowaê ropë z rozerwanej rury lub szybu w inne miejsce
i zmniejszyê jej ciônienie i masë, moûna teû wierciê studnie odciâûajâce. Na
wypadek, gdyby wstëpny plan zakîadajâcy uûycie wody i cementu do opanowania
wytrysku na platformie Piper Alpha nie powiódî sië, póîpowierzchniowe
urzâdzenie wiertnicze Kingsnorth zaczëîo juû wierciê kolejny otwór na
gîëbokoôê 2 600 metrów pod dnem morza. Planowano zalaê szyb cementem od spodu
i zatrzymaê dopîyw ropy. Nie okazaîo sië to jednak skuteczne. Najtrudniejsze
wyzwanie, jakiemu musieli sprostaê straûacy gaszâcy poûary szybów naftowych,
nastâpiîo pod koniec wojny w Zatoce Perskiej w 1991 roku. Wycofujâc sië
z Kuwejtu Irakijczycy podpalili ponad 700 szybów i otworzyli kurki odcinajâce
na wielu innych. Oswobodzony kraj usîany byî eksplodujâcymi zbiornikami na
ropë, gëstym dymem, ogromnymi sadzawkami czarnej ropy i groûâcymi wybuchem
minami, które Irakijczycy zostawili wokóî gîowic odwiertów. Do operacji
gaszenia pustyni zostali zmobilizowani niemal wszyscy zawodowi straûacy
zwalczajâcy poûary naftowe - 1200 osób, gîównie z USA i Kanady. Rudy Adair
przewidywaî, ûe praca ta potrawa 5 lat. Poôród ûaru, wyziewów i straszliwego
haîasu, sprawiajâcy wraûenie karzeîków przy ogromnych pîomieniach straûacy
powoli zbliûali sië ku pîomieniom, chroniâc sië za trójwarstwowymi metalowymi
tarczami. W pobliûu gîowic odwiertów temperatura dochodziîa do 375 stopni
Celcjusza. Zespoîy inûynierów podsuwaîy setki pomysîów, jak szybko zwalczyê
ogieï. "Jedni radzili nam obîoûyê go lodem, inni proponowali zastosowaê sodë
oczyszczonâ lub przeholowaê górë lodowâ" - opowiada Rudy Adair - "Kazali nam
uûyê betonowych bloków, a nawet wstrzeliê do odwiertu rakietë". Jednak juû
w pierwszych dniach gaszenia pustyni najbardziej skuteczne okazaîy sië stare,
sprawdzone metody. Straûacy polewali pîonâce odwierty wodâ - na ogóî morskâ,
pompowanâ naftociâgiem, którym transportowano ropë na wybrzeûe. Czasami
uûywano dynamitu. Po zdîawieniu ognia trzeba byîo ujarzmiê wypîyw ropy,
pompujâc pîuczkë wiertniczâ do wnëtrza szybów. Îadunki dynamitu i dysze
podajâce pîuczkë doprowadzano na miejsce za pomocâ dîugiego wysiëgnika.
Îadunek musiaî jednak podkîadaê czîowiek. Pomimo wszystkich trudnoôci
i zagroûeï do sierpnia 1991 roku ugaszono okoîo 270 poûarów. W tym czasie
Kuwejt produkowaî juû 15 000 baryîek ropy dziennie. Na poczâtku listopada,
osiem miesiëcy po zakoïczeniu wojny, wbrew przepowiedni Rudego Adaira,
ugaszono wszystkie poûary.
Rudy Adair czîowiek legenda
Pierwsza praca Paula Neala Adaira, zwanego Rudym z powodu pîomiennorudej
czupryny, polegaîa na podsycaniu ognia w kuúni ojca w mieôcie Houston,
w stanie Teksas. W 1938 roku w wieku 23 lat pracowaî jako robotnik na
wiertnicy naftowej, gdy nagle puôciî zawór, a Paul wyleciaî w powietrze na
wysokoôê 15 metrów. Wszyscy pospiesznie szukali schronienia, a Paul mimo
obraûeï i oszoîomienia spokojnie wymieniî zawór. Pionier amerykaïskiego
poûarnictwa naftowego, Myron Kinley, zwróciî uwagë na ten akt odwagi.
Pracowali razem do momentu przystâpienia Stanów Zjednoczonych do II wojny
ôwiatowej w 1941 roku. Adair staî sië specjalistâ do usuwania bomb na
Pacyfiku, ale z powrotem spotkaî Kinleya po zakoïczeniu wojny. Adair
wspóîpracowaî z nim do 1959 roku, kiedy to zaîoûyî swojâ firmë - Red Adair Oil
Well Fires and Blow-outs Control (Zwalczanie Poûarów Szybów Naftowych
i Wybuchów, Spóîka Rudego Adaira), której hasîo brzmiaîo: "Na caîym ôwiecie
przez 24 godziny". Trzy lata póúniej jego sukces na polu Gassi Touil trafiî na
pierwsze strony gazet. Sîawa rosîa szybko. W 1968 roku jego poczynania staîy
sië kanwâ hollywoodzkiego filmu z Johnem Waynem pt. Hellfighters. Adair gasiî
ogieï od Zatoki Meksykaïskiej po Morze Póînocne, braî teû udziaî w zwalczaniu
skutków katastrofy naftowej Piper Alpha u wybrzeûy Szkocji. Multimilioner
i dziadek, Rudy Adair w ciâgu 50 lat zwalczania ognia miaî do czynienia
z ponad 1000 zapîonów i erupcji szybów naftowych. "W mojej pracy podobajâ mi
sië dwie rzeczy" - powiedziaî kiedyô, udzielajâc wywiadu - "Kiedy dzwoni
telefon, nigdy nie wiem, co sië wydarzy. I nie nachodzâ mnie agenci
ubezpieczeniowi".
Wyszperaî: CESAR::::::::
AMP2/TXT/ntw/Samoloty_przyszlosci.txt
::::::::
Samoloty przyszîoôci
Pierwszy samolot wzleciaî w powietrze w 1903 roku w Kitty Hawk w stanie
Póînocna Karolina, osiâgajâc wysokoôê zaledwie paru metrów i prëdkoôê konia
wyôcigowego. Dzisiaj, niecaîe 100 lat póúniej, samoloty latajâ powszechnie na
wysokoôci 16 kilometrów i mogâ osiâgaê prëdkoôê kuli karabinowej. Producenci
starajâ sië budowaê samoloty jeszcze szybsze, bardziej niezawodne i oszczëdne.
Poszukujâ nowych rozwiâzaï, które zmniejszajâ opór powietrza podczas lotu,
nowych materiaîów, które bez utraty wytrzymaîoôci i zwiëkszania kosztów
uczyniâ samolot lûejszym oraz niezawodnych, îatwych w konserwacji silników
o wiëkszym ciâgu i mniejszym zuûyciu paliwa.
Projektowanie szybkoôci
Im wiëksza jest prëdkoôê, z którâ ma sië poruszaê samolot, tym wiëkszâ wagë
przywiâzuje sië do jego ksztaîtu. Poddawany jest on badaniom komputerowym,
które symulujâ opîyw powietrza wokóî maszyny, a model testom w tunelu
aerodynamicznym, gdzie upîywajâce powietrze symuluje warunki lotu. Na ziemi
testuje sië wszystkie czëôci prototypu, badajâc ich reakcje na ciepîo, haîas
i naprëûenia. Testy odbywajâ sië w piecach, komorach akustycznych
i urzâdzeniach do prób obciâûeniowych. W nastëpnym etapie samolot przechodzi
do badaï w locie. Eksperymenty prowadzone w tunelu aerodynamicznym
doprowadziîy do opracowania nowych ksztaîtów bardzo szybkich samolotów. Skoône
skrzydîa îagodzâ falë uderzeniowâ, której skutki byîy odczuwalne dla samolotów
o prostych skrzydîach przy zbliûaniu sië do prëdkoôci dúwiëku. Uderzenie
dúwiëkowe powstaje na skutek szybszego przepîywu powietrza ponad górnâ
pîaszczyznâ skrzydîa w momencie osiâgania prëdkoôci dúwiëku - okoîo 1200
km/h.
Linia superopîywowa
Odrzutowce przyszîoôci bëdâ prawdopodobnie wyposaûone w biegnâce wzdîuû caîej
powierzchni podîuûne karby o przekroju trójkâta. Jest to pomysî wypoûyczony ze
ôwiata przyrody. Takie wîaônie karby pomagajâ rekinom zwinniej pîywaê
w wodzie, likwidujâc tworzâce sië podczas ruchu maîe zawirowania zwiëkszajâce
opór, a tym samym zmniejszajâ tarcie miëdzy wodâ a skórâ ryby. Podobne karby
wzdîuû caîej dîugoôci kila miaî amerykaïski jacht Stars and Stripes, który
zdobyî Puchar Ameryki w 1987 roku. Równieû drobne zawirowania powstajâce
w powietrzu podczas opîywu powierzchni samolotu powodujâ wzrost oporów.
Przeprowadzone przez agencjë NASA w tunelu aerodynamicznym badania wykazaîy,
ûe karby mogâ zmniejszyê opór powietrza nawet o 8%, o ile ich wielkoôê,
rozmieszczenie i geometria odpowiada ôciôle okreôlonym reguîom. Zmniejszenie
oporów powietrza o 1% daje takâ samâ oszczëdnoôê paliwa. Europejska firma
lotnicza Airbus Industrie testuje karbowanie powierzchni serii samolotów
A340/330 w warunkach lotu.
Obniûanie wagi
Kaûdy kilogram zdjëty z ciëûaru duûego samolotu komunikacyjnego daje w ciâgu
roku latania okoîo 150 litrów paliwa. Gdyby Boeing 747 waûyî o 10% mniej,
koszty jego eksploatacji w ciâgu 20 lat uûytkowania moûna byîoby obniûyê o 4
miliony dolarów. Do zastosowaï w budowie samolotów znajdujâ wiëc drogë lûejsze
materiaîy w rodzaju wîókna wëglowego - nitek czystego wëgla wyprodukowanych
z wîókien organicznych w procesie obróbki termicznej. Prace nad nimi zmierzajâ
do zmniejszenia ich wagi, przy zachowaniu wytrzymaîoôci i sztywnoôci, aby nie
odksztaîcaîy sië pod wpîywem siî dziaîajâcych w czasie lotu. W berliïskim
Instytucie Przestrzeni Kosmicznej zaprojektowano samolot badawczy Egrett,
który moûe lataê w stratosferze, okoîo 15-50 kilometrów nad ziemiâ. Poniewaû
dîugie i wâskie skrzydîa sâ bardziej naraûone na naprëûenia niû skrzydîa
krótkie lecz szerokie, do produkcji zastosowano wîókna wëglowe i szklane,
mieszankë dziëki której dîugoôê skrzydîa moûe byê 20 razy wiëksza niû jego
szerokoôê. Dîugoôê wykonanych z aluminium skrzydeî konwencjonalnego samolotu
nie moûe przekraczaê ich oômiokrotnej szerokoôci. Lekkie i sztywne materiaîy
w rodzaju wîókna szklanego umoûliwiîy zbudowanie samolotu, który moûe zastâpiê
helikopter. Silniki tego samolotu sâ zamocowane na koïcach jego skrzydeî.
Amerykaïski samolot o zmiennym poîoûeniu ômigîa Bell-Boeing V 22 Osprey,
z 1988 roku, przy poziomej pîaszczyúnie pracy ômigieî startuje jak helikopter.
Po osiâgniëciu odpowiedniej wysokoôci, ômigîa stopniowo przechylajâ sië do
przodu, aby daê maszynie ciâg typowy dla konwencjonalnego samolotu.
Najlûejszym znanym metalem jest lit. Zmieszany z aluminium daje on stop o 8%
lûejszy niû inne stopy aluminium. W opracowaniu obecnie przez firmë Boeing
samolocie typu 7J7 zmniejszenie wagi osiâgniëto dziëki zastosowaniu tego
wîaônie stopu oraz wîókien wëglowych.
Elektroniczny system sterowania
Obniûeniu ciëûaru, a co za tym idzie zwiëkszeniu iloôci miejsca na pokîadzie,
sîuûy takûe komputerowy system fly-by-wire - elektroniczny ukîad sztucznej
statecznoôci i sterowania, który pilnuje jednoczeônie urzâdzenia sterujâce
samolotu, jak klapy i lotki, poruszane za pomocâ niewielkich silników
hydraulicznych poîâczonych z komputerem. Tak skonstruîowany system
przekaúników znalazî zastosowanie serii europejskich samolotów Airbus A300.
Boeing 7J7 otrzyma jeszcze nowoczeôniejszy system sterowania, który pozwoli
skróciê jego okablowanie o 70 kilometrów.
Moc i ômigîa
Silniki samolotu stanowiâ 20-30% jego ceny. Aczkolwiek rozwój silników
odrzutowych sprawiî, ûe sâ one mniej zawodne i duûo cichsze niû przed laty,
ostatnio rozpoczâî sië powrót ômigieî. Producenci amerykaïscy, jak McDonnell
Douglas, testujâ ômigîa umieszczone w tylniej czëôci silnika odrzutowego.
Îopaty ômigieî przyspieszajâ bieg opîywajâcego silnik powietrza, co zwiëksza
siîë jego ciâgu. W stosunku do klasycznych silników odrzutowych silniki
"ômigîo-wentylatorowe" dajâ wiëkszâ moc przy oszczëdnoôci 40% paliwa.
Prëdkoôê, dúwiëk i przestrzeï
Spiczasty nos, szczupîa talia i ostro skoône, trójkâtne skrzydîa
angielsko-francuskiego samolotu Concorde sprawiajâ, ûe moûe on lataê
z prëdkoôciâ ponaddúwiëkowâ. Aby jednak uniknâê trudnego do zniesienia haîasu
powstajâcego podczas lotu z wielkâ prëdkoôciâ, lecâc nad lâdem samolot nie
przekracza prëdkoôci dúwiëku. Jest on jednak wtedy nieekonomiczny. Przy
prëdkoôci 800 km/h Concorde zuûywa osiem razy wiëcej paliwa niû niektóre
samoloty konwencjonalne. Jednâ z moûliwoôci rozwiâzania problemu odpowiedniego
do duûych i maîych prëdkoôci ksztaîtu skrzydeî jest ich zmienna geometria.
Samolot uderzeniowo-przechwytujâcy Panavia Tornado, który opracowaîy wspólnie
firmy niemieckie, wîoskie i brytyjskie, do latania z maîâ prëdkoôciâ przesuwa
skrzydîa do przodu, a do lotów szybkich - do tyîu. Samolot wiëc moûe krâûyê
z prëdkoôciâ 320 km/h, ale równieû przyspieszaê do prëdkoôci 2 machów, do
dwukrotnej prëdkoôci dúwiëku - 2250 km/h. Samoloty przyszîoôci uniknâ
problemu uderzenia dúwiëkowego przy przekraczaniu prëdkoôci dúwiëku, wznoszâc
sië na wysokoôê orbitalnâ, aby tamtëdy przebyê czëôê podróûy z prëdkoôciâ
dziesiëciokrotnie wiëkszâ od prëdkoôci dúwiëku. Maszynë takâ znanâ jako
samolot kosmiczny lub X30, opracowuje sië w USA. Zbudowanie X30 ma kosztowaê 3
miliardy dolarów. Moûliwe, ûe paliwem jego silników bëdzie wodór,
a w przestrzeï wyniosâ go rakiety.
Dookoîa ôwiata bez tankowania
Dokonano tego w 1986 roku dwoje lotników amerykaïskich, okrâûajâc ziemië bez
miëdzylâdowania w czasie dziewiëciu dni. Wyczyn byî moûliwy dziëki niezwykîej
lekkoôci ich skrzydeî wykonanej z wîókna wëglowego. Rozpiëtoôê skrzydeî
smukîego trzykadîubowego samolotu Voyager byîa wiëksza od rozpiëtoôci skrzydeî
Boeinga 727, lecz waûyî on niespeîna tonë. Dziëki temu mógî zabraê paliwo
waûâce piëciokrotnie wiëcej niû on sam (okoîo 5600 litrów). Podczas
pierwszego lotu dookoîa ôwiata bez uzupeîniania paliwa samolot pilotowali Dick
Rutan - brat konstruktora samolotu Burta Rutana oraz Jeana Yeager. Umieszczona
w ôrodkowym kadîubie kabina pilotów miaîa wielkoôê budki telefonicznej.
Wiëkszoôê powierzchni samolotu zajmowaîo 17 zbiorników paliwa. Poniewaû
obciâûenie samolotu byîo bardzo istotnym czynnikiem powodzenia, Jeana Yeager
obciëîa przed lotem dîugie wîosy, oszczëdzajâc 0,5 kilograma. Voyager
wystartowaî z bazy wojskowej Mojace Desert w Kalifornii i wspomagany pasatem,
poleciaî na zachód. Przeleciaî 40212 km ze ôredniâ prëdkoôciâ 185 km/h, a po
wylâdowaniu w jego zbiornikach pozostaîo jeszcze trochë paliwa. Dwa silniki,
w które wyposaûono Voyagera, umieszczone byîy w obydwu koïcach ôrodkowego
kadîuba maszyny. Chîodzony powietrzem silnik przedni wyîâczono po trzech
dniach; speîniî swoje zadanie dostarczajâc dodatkowej mocy przy starcie
i w okresie najwiëkszego obciâûenia samolotu paliwem. Silnik umieszczony
z tyîu pracowaî prawie 250 godzin - dziesiëciokrotnie dîuûej niû silnik
konwencjonalny pracuje miëdzy przeglâdami.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Swiatlowody.txt
::::::::
Ôwiatîowody
Ôwiatîowody potrafiâ przekazywaê z wiëkszâ prëdkoôciâ duûo wiëcej informacji,
przesyîajâc je w formie impulsów ôwietlnych, niû kabel miedziany. Majâ ponadto
dziesiëciokrotnie mniejszâ ôrednicë od kabli miedzianych. Wykorzystywane
obecnie ôwiatîowody mogâ równoczeônie przekazywaê prawie 20 tysiëcy rozmów
telefonicznych. Tym samym kablem przesyîa sië takûe dúwiëki, obrazy oraz
informacje komputerowe, a sygnaîy nie podlegajâ tak duûemu tîumieniu, jak
w drucie miedzianym, dlatego teû nie wymagajâ tak silnego wzmacniania. Ôwiatîo
wprowadzone do wîókna na dîugoôê okoîo 1 metra ulega odbiciu - nawet do 15
tysiëcy razy. Kaûdy ôwiatîowód skîada sië z rdzenia, wzdîuû którego rozchodzi
sië ôwiatîo oraz zewnëtrzne powîoki, od którego ôwiatîo odbija sië z powrotem
do rdzenia. Powoduje to, iû ôwiatîo w zasadzie nie wydostaje sië na zewnâtrz.
Istniejâ dwa gîówne typy ôwiatîowodów. Najcieïsze - wîókna jednomodowe -
przekazujâ ôwiatîo jako pojedynczy zbiór fal i przesyîajâ sygnaîy ôwietlne
nawet na odlegîoôê okoîo 190 km bez potrzeby wzmacniania. W grubszych -
wielomodowych - w róûnych odstëpach czasu moûna przesîaê 1000 zbiorów fal.
Jednak czëôê ôwiatîa sië rozprasza, dlatego teû co 16 km sygnaî naleûy
wzmacniaê.
Przesîanie informacji
W ôwiatîowodowym systemie telefonicznym sygnaî elektryczny, który wytwarza
mikrofon odbierajâcy fale dúwiëkowe, przekazywany jest najpierw do urzâdzenia
kodujâcego. Przeprowadza ono pomiar napiëcia okoîo 8000 razy na sekundë
i przeksztaîca go w zakodowane sygnaîy elektryczne w postaci liczb dwójkowych,
tzn. w szereg jedynek i zer. W ôwiatîowodach wykorzystuje sië lasery
póîprzewodnikowe, które wytwarzajâ niewidoczne ôwiatîo podczerwone. Ma ono
znacznie wiëkszâ czëstotliwoôê niû prâd elektryczny w kablu miedzianym,
dlatego teû moûna przekazaê o wiele wiëcej informacji. Laser sterowany przez
impulsy elektryczne wytwarza cyfrowo zakodowane impulsy ôwiatîa, które
przechodzâ do ôwiatîowodu przez soczewkë. Przez pojedynczy ôwiatîowód moûna co
sekundë przekazaê co najmniej 2,4 mld bitów (cyfr dwójkowych), czyli okoîo 32
tysiëcy rozmów telefonicznych jednoczeônie. Poniewaû w sygnaîach jednej
rozmowy wystëpujâ przerwy, przesyîa sië równoczeônie wiele rozmów, które sâ
umieszczone miëdzy sobâ. Proces taki nazywamy zwielokratnianiem. Na koïcu
ôwiatîowodu impulsy ôwietlne wychwytywane sâ przez detektor, który
przeksztaîca je z powrotem w impulsy elektryczne, kierowane nastëpnie do
dekodera. W dekoderze nastëpuje przeksztaîcenie ich w sygnaî elektryczny,
który poprzednio zostaî zarejestrowany przez mikrofon sîuchawki telefonicznej.
Ôwiatîowodowa rewolucja
Iloôê przekazywanych obecnie informacji obciâûa system oparty na kablach
miedzianych do ostatnich granic. Kluczem rozwoju staîy sië ôwiatîowody, które
majâ ogromnâ pojemnoôê, sâ maîe i nie ulegajâ zakîóceniom elektrycznym. Po raz
pierwszy ôwiatîowody zastosowano w medycynie w 1955 roku do oôwietlenia
narzâdów wewnëtrznych. Straty ôwiatîa we wîóknach byîy poczâtkowo zbyt duûe,
aby mogîo one sîuûyê innym celom. Jednakûe w 1966 roku dr Charles Kao i dr
George Hockham, pracujâcy w Wielkiej Brytanii w laboratoriach Standard
Telecommunications, odkryli, ûe ubytki ôwiatîa spowodowane sâ
zanieczyszczeniem szkîa. W 1970 roku amerykaïska firma Corning Glass miaîa juû
ôwiatîowody na tyle dobre, ûe mogîy przekazywaê sygnaîy telefoniczne. Pierwszy
transatlantycki ôwiatîowód TAT-8 byî przedsiëwziëciem amerykaïsko - francusko
- brytyjskim i wszedî do uûytku w 1988 roku. Jego pojemnoôê, pozwalajâca na
przeprowadzanie jednoczeônie 40 tysiëcy rozmów telefonicznych, jest
trzykrotnie wiëksza niû îâczna pojemnoôê siedmiu istniejâcych miedzianych
kabli transatlantyckich.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Taktyka_pilota_mysliwca.txt
::::::::
Taktyka pilota nowoczesnego myôliwca
Gdy w czasach I wojny ôwiatowej lecâcy z prëdkoôciâ 160 km/h samolot Sopwith
Camel napotkaî ogieï niemieckiego trójpîatowca Fokker, chcâc uniknâê
niebezpieczeïstwa wykonaî zwrot na 73 metrach. Latajâcy w wojnie koreaïskiej
w 1953 roku amerykaïski F-86 Sabre potrzebowaî do tego 2,4 kilometra.
Dzisiejsze myôliwce latajâce z prëdkoôciâ ponad 2400 km/h, a promieï skrëtu
maszyny jest tak wielki (okoîo 24 kilometrów), ûe walczâcym ze sobâ pilotom
trudno jest sië wzajemnie widzieê. Czterech na piëciu zestrzelonych pilotów
nigdy nie widziaîo atakujâcego ich samolotu. Problem stojâcy dziô przed kaûdym
pilotem nie zmieniî sië jednak od pierwszych dni myôlistwa lotniczego -
odnaleúê i zniszczyê wroga, a siebie ocaliê. Dlatego nowoczesne myôlistwo jest
czëôciâ skomplikowanego systemu obrony, który z ziemi lub z powietrza wykrywa
radarem zbliûajâcego sië wroga i ostrzega przed nim z wyprzedzeniem. Jednym
z elementów systemu wczesnego ostrzegania jest amerykaïski samolot odrzutowy
E-2C Hawkeye. Podczas inwazji izraelskiej na Liban w 1982 roku okazaî sië on
tak skuteczny w lokalizowaniu wrogich maszyn, ûe przy stracie wîasnej jednego
samolotu Izraelczycy zniszczyli ponad 80 syryjskich, mimo to, ûe obie strony
konfliktu dysponowaîy ponaddúwiëkowymi samolotami o podobnej prëdkoôci
maksymalnej. Naleûâce do NATO samoloty AWACS (Airbone Warning And Control
System - Pokîadowy System Ostrzegania i Kontroli) mogâ przebywaê w powietrzu
przez dziesiëê godzin bez przerwy, wysyîajâc sygnaîy radarowe do znajdujâcej
sië w odlegîoôci 385 kilometrów bazy naziemnej. Zaleûnie od wysokoôci, na
jakiej leci samolot, zasiëg jego radarów wynosi ponad 640 kilometrów.
Komputery pokîadowe maszyny mogâ ôledziê ruchy 500 samolotów wroga
jednoczeônie i bîyskawicznie przekazywaê do bazy uzyskiwane informacje. Lecâc
nisko nad ziemiâ, pilot unika wykrycia przez naziemny radar. Na tym poziomie
zakrzywienie powierzchni Ziemi, wzgórza i budynki kryjâ samolot przed
promieniami radaru. Szkolâcy sië w czasie pokoju pilot uczy sië taktyki lotu
na wysokoôci 76 metrów, aby haîas nie byî zbyt uciâûliwy, ale w czasie wojny
musi byê gotów lataê tak nisko, jak tylko jest moûliwe. Lot w zwartym szyku -
czasem w odlegîoôci zaledwie paru metrów - równieû potrafi zmyliê radar
przeciwnika, który nie jest w stanie okreôliê liczebnoôci nadlatujâcej eskadry
samolotów. W siîach lotniczych niektórych païstw wciâû uczy sië taktyki
wypracowanej przez Rosjan i Amerykanów w wojnie koreaïskiej w latach 50.
Atakujâcy pilot wzbija sië ostro nad swojego przeciwnika, aby runâê naï od
strony sîoïca. W celu zmniejszenia prëdkoôci lotu wykonuje beczkë i korkociâg,
co pod koniec lotu nurkowego zabezpiecza go przed przelotem obok
nieprzyjacielskiego myôliwca. Manewr ten wykonuje sië czësto parami. Jeôli
dwaj walczâcy piloci ôcigajâ sië po okrëgu i obaj lecâ z tâ samâ prëdkoôciâ,
to aby zbliûyê sië do ôcigajâcego atakujâcy nurkuje w kierunku ôrodka okrëgu,
a nastëpnie wznosi maszynë pod znajdujâcy sië wciâû na okrëgu samolot wroga.
Wiëkszoôê samolotów jest zestrzeliwana w locie rakietami, które, jak
Sidewinder, podâûajâ za úródîem ciepîa np. za dyszami silnika wroga, a które
moûna wystrzeliê nawet z odlegîoôci 18 kilometrów. Kiedy pilot zda sobie
sprawë, ûe jest celem rakiety, wykonuje liczne zwody lub wypuszcza race majâce
zmyliê rakietë. Jeszcze waûniejsze od elektroniki samolotu sâ szybkie reakcje
pilota, jego doôwiadczenie i prawidîowa ocena sytuacji. Niekonwencjonalne,
podyktowane doôwiadczeniem pilota manewry taktyczne sâ dziô równieû waûne, jak
w czasie I wojny ôwiatowej. W pojedynku lotniczym zwyciëûa zazwyczaj szybszy
samolot - podczas wojny o Falklandy brytyjskie Harriery walczyîy jednak
z powodzeniem z ponaddúwiëkowymi Mirage'ami z Argentyny. Jednâ z przyczyn
sukcesu Harrierów byîa ich zadziwiajâca zwrotnoôê. Startujâ one i lâdujâ
pionowo, a pilot ma moûliwoôê zmiany kâta odrzutu za pomocâ zmiany ustawienia
kâta dysz wylotowych silnika. Przy peînym otwarciu przepustnicy moûe on
w kilka sekund zmniejszyê prëdkoôê lotu o 320 km/h. Pilot Mirage'a, który
siedziaî Harrierowi na ogonie, nagle spostrzega, ûe znalazî sië przed
Harrierem i staî sië jego celem. Najnowsza generacja samolotów bojowych,
której przykîadem jest amerykaïski myôliwiec wielozadaniowy F-16 Fighting
Falcon o prëdkoôci maksymalnej 2145 km/h, otrzymaîa od konstruktorów doskonaîâ
zdolnoôê manewrowania. W konstrukcji Falcona zastosowano rewolucje rozwiâzanie
polegajâce na umieszczeniu ôrodka ciëûkoôci daleko z tyîu maszyny, co do ciâûa
ogon. Obserwowany z ziemi samolot wyglâda jakby sië prosiî o lot do góry.
Bardzo szybko moûna go wyprowadziê w ostre wznoszenie, ale wszystkie elementy
powierzchni sterujâcych - klapy skrzydeî, lotki, stery wysokoôci i kierunku -
wymagajâ sterowania komputerowego. Samolot dysponuje wîaôciwie czterema
komputerami, który kaûdy kontroluje dziaîanie pozostaîych. Jeûeli jeden z nich
przestaje dziaîaê, trzy pozostaîe przejmujâ jego funkcje, a pilot nawet nie
dostrzega róûnicy. Komputery wielkoôci pudeîka do butów pomagajâ pilotowi
sterowaê samolotem. Drâûek wyczuwa nawet drobne zmiany nacisku palców pilota
i wysyîa elektroniczne polecenia do komputerów, które przekîadajâ na jëzyk
hydrauliki sterujâcej powierzchniami lotnymi samolotu. System ten jest
nazywany elektronicznym ukîadem sztucznej statecznoôci i sterowania
(fly-by-wire), który latajâcy samolotami F-16 piloci nazwali "elektrycznym
odrzutowcem". Bez zainstalowanych w nim komputerów maszyna ta nie wzleciaîaby
w powietrze. Podobne rozwiâzania zastosowano w uûywanym w marynarce
amerykaïskiej samolocie F/A-18 Hornet - prëdkoôê maksymalna 1915 km/h, koszt
20 milionów dolarów. Jego komputery mogâ zmieniaê polecenia pilotów w razie
pomyîki. Komputery sîuûâ równieû nieocenionâ pomocâ, jeôli chce sië wygraê
pojedynek przy prëdkoôci naddúwiëkowej. Informujâ one pilota o wysokoôci,
kierunku i prëdkoôci zbliûania sië do maszyny wroga. Informacje podawane sâ na
przezroczystym ekranie HUD do projekcji danych w polu widzenia pilota,
pomiëdzy jego gîowâ i przodem kabiny. Dziëki temu moûe on sprawdzaê dane bez
odwracania oczu. Najnowsze urzâdzenia wyôwietlajâ informacje na przezroczystej
osîonie heîmu pilota, która speînia równieû funkcjë celownika. Pilot spoglâda
na cel poprzez umieszczony na osîonie celownik i namierza go naciskajâc
przycisk. Kieruje to radar i inne czujniki na cel, a odpalenie broni nastëpuje
automatycznie lub na rozkaz pilota.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Telekomunikacja.txt
::::::::
Telekomunikacja
Na caîym ôwiecie dziaîa dziô ponad póî miliarda telefonów. W niewiele ponad
sto lat od czasu, kiedy urodzony w Szkocji wynalazca Aleksander Graham Bell
opatentowaî swój pierwszy aparat (1876), telefony zrewolucjonizowaîy ôwiatowâ
komunikacjë. Obecnie sieê telefoniczna przekazuje nie tylko gîos, lecz takûe
obrazy oraz zapisane informacje, zarówno przy uûyciu îâczy lâdowych
i morskich, jak i za pomocâ mikrofal, czyli fal radiowych o bardzo wysokiej
czëstotliwoôci. Rozmawiaê moûna dosîownie z drugim kraïcem ôwiata, a przy
takim oddaleniu gîos dociera do nas z niespeîna sekundowym opóúnieniem.
Miëdzynarodowe przedsiëbiorstwa mogâ nawet organizowaê wideokonferencje,
podczas których dyrektorzy rozmawiajâ ze sobâ z ekranów.
Satelity, mikroprocesory i lasery
Nowoczesne wynalazki, które umoûliwiajâ të rewolucjë, to satelity,
mikroprocesory oraz promienie laserowe. Early Bird, pierwszy na ôwiecie
satelita komercyjny, zostaî wystrzelony w 1965 roku przez Miëdzynarodowâ
Korporacjë Telekomunikacji Satelitarnej (INTELSAT). Obecnie w kosmosie krâûy
okoîo 130 satelitów przekazujâcych wiadomoôci za pomocâ mikrofal od jednej
stacji na Ziemi do drugiej. Czas ich obiegu dookoîa naszej planety na
wysokoôci okoîo 36 tysiëcy km nad równikiem wynosi 24 godziny. Ze stacji na
Ziemi mikrofale przekazywane sâ do satelitów za pomocâ olbrzymich anten
parabolicznych, z których niektóre majâ po 30 metrów ôrednicy. Antenami
steruje komputer, dziëki czemu zawsze nakierowane sâ dokîadnie na satelitë.
Mikrofale wykorzystuje sië nie tylko do poîâczeï satelitarnych. Stosuje sië je
równieû do przesyîania informacji na lâdzie pomiëdzy antenami leûâcym w linii
prostej, co zapewnia nie zakîócony tor propagancji fal. Mikroprocesory
w satelitach wzmacniajâ przekazywany sygnaî. Ponadto gwarantujâ lepszâ jakoôê
i szybszâ realizacjë poîâczeï, dziëki moûliwoôci odbierania i przesyîania
sygnaîów w postaci cyfrowej. Laser umoûliwiî zastosowanie w telekomunikacji
ôwiatîowodów, czyli wîókien szklanych przenoszâcych informacje cyfrowe
z prëdkoôciâ ôwiatîa, co oznacza, ûe w ciâgu sekundy zdâûyîyby one okrâûyê
siedmiokrotnie Ziemië. Usîugi telekomunikacyjne to dziô faxy, pagery, telefony
bezprzewodowe, telefony samochodowe, a nawet telefony, z których moûna
korzystaê podczas lotu samolotem.
Wybieranie numeru - niewîaôciwe poîâczenie
Po podniesieniu sîuchawki i zamkniëciu obwodu elektrycznego z centralâ,
wykrëcamy numer i tym samym wysyîamy serië impulsów elektrycznych.
Automatyczne centrale telefoniczne starszego typu majâ elektromagnetyczne
przeîâczniki, które wynalazî Amerykanin Almon Strowger w 1888 roku. Numer
wybierany jest stopniowo. Pierwsza wykrëcona cyfra przesuwa ramië wybieraka do
pola stykowego odpowiadajâcego danej cyfrze. Nastëpnie ramië wybieraka obraca
sië, aby znaleúê wolny styk, który poîâczy go z nastëpnym polem stykowym
przygotowanym na kolejnâ wykrëconâ cyfrë. Jeôli nie ma ûadnego wolnego styku,
rozlega sië sygnaî zajëty. Gdy uzyskamy poîâczenie, nastëpny wybierak szuka
drugiej cyfry i tak dalej. Ostatni wybierak dokonuje poîâczenia z liniâ
numeru, z którym chcemy sië poîâczyê. Jeôli wybierak przypadkowo zatrzyma sië
na niewîaôciwym styku, nastëpuje podîâczenie do linii juû zajëtej. Najnowsze
centrale telefoniczne sâ elektroniczne. Wybieranie numeru wywoîujë serië
sîyszalnych tonów, a poîâczenie nastëpuje za pomocâ obwodów zawierajâcych
mikroprocesory, które identyfikujâ owe tony. Przeîâczniki elektroniczne sâ
bezgîoône i znacznie bardziej niezawodne niû przeîâczniki elektromechaniczne,
nie majâ bowiem ruchomych elementów, rzadziej dochodzi teû do poîâczeï
pomyîkowych.
Przewodzenie prâdu
Do zamkniëcia obwodu pomiëdzy nadajnikiem a odbiornikiem telefonicznym
potrzeba dwóch przewodów. W kablach niektórych central telefonicznych znajdujâ
sië tysiâce par takich przewodów. Wiëkszoôê central telefonicznych poîâczona
jest obecnie kablami wspóîosiowymi, które sâ przystosowane do przewodzenia
sygnaîów o wysokiej czëstotliwoôci z minimalnymi startami i przy duûej
odpornoôci na zakîócenia. Kabel wspóîosiowe umoûliwiajâ przekazywanie tysiëcy
rozmów równoczeônie. Sygnaî elektryczny odtwarzajâcy fale dúwiëkowe moduluje
elektromagnetycznâ falë noônâ tak samo, jak w falach radiowych. Kilka fal
noônych o róûnych czëstotliwoôciach jest nastëpnie wysyîanych tâ samâ parâ
przewodów (zwielokratnianie czëstotliwoôciowe). W centrali docelowej oddziela
sië sygnaî od fali noônej za pomocâ demodulacji, a nastëpnie przesyîa do
odpowiedniego odbiornika.
Przesyîanie gîosu za pomocâ cyfr
Do lat 70 wiëkszoôê rozmów telefonicznych byîa przekazywana za pomocâ tzw.
sygnaîów analogowych, czyli sygnaîów elektrycznych odtwarzajâcych
zarejestrowany przez mikrofon sygnaî mowy. Wadâ tego systemu sâ zakîócenia
elektryczne mogâce znieksztaîciê gîos. W latach 80 zaczâî on byê wypierany
przez system cyfrowy, który wyeliminowaî zakîócenia. W systemie tym sygnaî
zostaje przeksztaîcony w obwodach elektronicznych centrali w zakodowany ciâg
impulsów. W tym celu tysiâc razy w ciâgu sekundy mierzy sië napiëcie sygnaîu
analogowego. Wynik pomiaru wyraûony zostaje za pomocâ liczby dwójkowej, tzn.
skîada sië z ciâg cyfr 1 i 0. Nastëpnie ciâg ten zostaje przeksztaîcony na
grupë impulsów - jeden impuls dla cyfry 1, brak impulsu dla cyfry 0. Poniewaû
kaûdy impuls jest bardzo krótki, impulsy róûnych przekazów telefonicznych mogâ
nakîadaê sië na siebie (zwielokratnianie czasowe). Pozwala to na przekazywanie
32 rozmów jednoczeônie jednym kablem dwuûyîowym oraz na transmisjë tysiëcy
informacji jednym kablem wspóîosiowym.
Przenoône telefony
Przenoône telefony umieszczone w samochodach to tak naprawdë radia poîâczone
ze zwykîym systemem telefonicznym. Sieê radiowo-telefoniczna dziaîa na
zasadzie systemu komórkowego - teren, który system pokrywa, jest podzielony na
maîe obszary, czy teû komórki o ôrednicy 5 km. Kaûda komórka to centralny
przekaúnik o niskiej mocy poîâczony z sieciâ telefonicznâ. Kilka komórek
tworzy grupë, a w kaûdej komórce przekaúnik pracuje na innej czëstotliwoôci.
Ten sam zestaw czëstotliwoôci moûe byê wykorzystany w przylegîej grupie bez
wprowadzania zakîóceï, ze wzglëdu na ograniczony zakres kaûdego przekaúnika.
Przekaúniki komórek poîâczone sâ kablem z centralnym komputerem przekazujâcym
informacje o miejscu, w którym znajduje sië samochód od jednej komórki do
drugiej. Kiedy ktoô telefonuje do kierowcy samochodu, komputer przeîâcza
rozmowë do przekaúnika najbliûej komórki, ûeby zagwarantowaê jak najlepsze
poîâczenie. Jeôli jadâcy samochodem chce zatelefonowaê, jego sygnaî
przechwytuje antena najbliûej komórki i przekazuje rozmowë.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/ntw/Telewizja.txt
::::::::
Telewizja - obraz przekazywany za pomocâ fal radiowych
Kiedy oglâdamy program telewizyjny widzimy obraz utworzony ze wzoru ôwiatîa,
który jest dzieîem sygnaîów elektrycznych. Kamera telewizyjna przeksztaîca
filmowy obraz w sygnaîy elektryczne przekazywane z prëdkoôciâ ôwiatîa przez
fale radiowe. Kolor na ekranie telewizyjnym otrzymujemy na skutek zmieszania
w róûnych proporcjach barwnego ôwiatîa. Barwy ôwiatîa nie mieszajâ sië tak
samo jak farby. Trzy barwy podstawowe to czerwona, zielona i niebieska.
Mieszajâc w róûnych proporcjach jednâ lub dwie z nich z bielâ, moûna otrzymaê
prawie wszystkie odcienie. Kamera telewizyjna rozdziela ôwiatîo filmowanej
sceny na trzy kolory zasadnicze i przekazuje kaûdy z nich do oddzielnej lampy
analizujâcej przez przezroczystâ pîytkë przewodzâcâ, zwanâ pîytkâ sygnaîowâ.
Za pîytkâ sygnaîowâ znajduje sië warstwa fotoelektryczna (zwana pîytkâ
akumulacyjnâ), która przewodzi prâd, gdy pada na niâ ôwiatîo. Im jaôniejsze
jest ôwiatîo padajâce na warstwë fotoelektrycznâ, tym wiëkszy prâd. Tworzy sië
zatem wzór skîadajâcy sië z îadunków elektrycznych, na którym obszary
z najwiëkszym îadunkiem dodatnim odpowiadajâ obszarom najmocniejszego ôwiatîa.
We wszystkich trzech lampach analizujâcych druga strona pîytki akumulacyjnej
jest omiatana przez strumieï elektronów wystrzeliwany z dziaîa elektronowego.
Strumieï przemieszcza sië od strony lewej do prawej wzdîuû poziomych linii po
caîej powierzchni pîytki, neutralizujâc ubytki elektronów. Obszary pîytki
odpowiadajâce duûej jasnoôci wymagajâ wiëkszego uzupeîniania. Prowadzi to do
wytworzenia sygnaîu elektrycznego, który poprzez pîytkë sygnaîowâ przechodzi
do odpowiedniego ukîadu elektronicznego. Napiëcie sygnaîu odzwierciedla zmiany
poziomu jasnoôci. Strumieï elektronów omiata pîytkë z okreôlonâ prëdkoôciâ,
tworzâc 625 lub 525 linii, w zaleûnoôci od wykorzystywanego systemu. Duûo
wiëkszâ rozdzielczoôê uzyskuje sië w systemie 625 linii uûywanym w Europie,
w znacznej czëôci Azji oraz w Australii. System o 525 liniach stosuje sië
w wiëkszoôci terytoriów Ameryki Póînocnej oraz Poîudniowej, a takûe w Japonii.
Wybieranie obrazu odbywa sië w dwóch etapach: najpierw strumieï przebiega
linie nieparzyste, potem parzyste. W systemie 625 linii caîy obraz analizowany
jest w ciâgu 1/25 sekundy. Z uwagi na bezwîadnoôê wzroku, seria obrazów
ukazujâcych sië w takich odstëpach czasu daje wraûenie ciâgîoôci. Gdyby
pokazywano je wolniej, na ekranie byîyby widoczne drgania i obraz byîby
nierówny. Sygnaî elektryczny z kamery przesyîany jest do stacji nadawczej,
gdzie sië moduluje w radiowâ falë noônâ. Nadajnik telewizyjny wytwarza sygnaî
skîadajâcy sië z dwóch fal noônych. Jedna fala jest zmodulowana sygnaîem
wizji, a druga sygnaîem dúwiëkowym towarzyszâcym przekazywaniu obrazowi.
W wiëkszoôci krajów sygnaîy telewizyjne emitowane sâ z nadajników
umieszczonych na ziemi. Ze wzglëdu na wysokâ czëstotliwoôê muszâ byê one
przesyîane w linii prostej w stosunku do odbiornika. Oznacza to, ûe anteny nie
mogâ przekazywaê sygnaîów poza liniâ horyzontu, co ogranicza ich zasiëg do 65
km i zmusza do korzystania z sieci przekaúników. W krajach o niewielkim
zaludnieniu oraz w tych, w których istniejâ wysokie, przeszkadzajâce
w odbiorze budynki, stworzenie podobnej sieci jest doôê trudne, dlatego stacje
telewizyjne coraz czëôciej wykorzystujâ do przekazywania sygnaîów satelity.
Odbiór obrazu
Nadawane sygnaîy wychwytuje z powietrza nasza antena telewizyjna. Sîabe
sygnaîy z anteny naleûy wzmocniê, zdemodulowaê (oddzieliê od noônej fali
radiowej) i doprowadziê do kineskopu. Kineskop dziaîa jak odwrotnoôê kamery
i przetwarza sygnaî elektryczny na obraz optyczny. Na jednym koïcu znajduje
sië ekran, na drugim trzy lampy z dziaîami elektronowymi wytwarzajâcymi wiâzki
elektronów dla poszczególnych barw podstawowych. Tyî ekranu pokryty jest
pionowymi paskami fosforyzujâcego materiaîu zwanego luminoforem, na przemian
czerwonymi, zielonymi oraz niebieskimi. Za paskami luminoforu znajduje sië
maskownica z otworami w ksztaîcie pionowym szczelin, której zadaniem jest
skierowanie strumieni elektronów od wîaôciwych pasków. Napîywajâce sygnaîy
wizyjne przekazywane sâ do dziaî elektronowych, a wiâzki elektronów
przebiegajâ przez ekran w podobny sposób, jak w lampach analizujâcych.
Poniewaû wiâzki elektronów róûniâ sië natëûeniem w zaleûnoôci od sygnaîów
wizyjnych, uderzajâc w ekran tworzâ punkty o róûnej jasnoôci i odtwarzajâ ten
sam ukîad ôwiatîa. Wszystko sumuje sië w naszych oczach, tworzâc obraz
zarejestrowanej sceny.
Infomacje na telefon
W poîowie lat 70 odbiorniki telewizyjne staîy sië znacznie bardziej
wszechstronne dziëki wprowadzeniu systemów teletekstu oraz podglâdu danych.
Pionierskie prace nad obu systemami zostaîy przeprowadzone w Wielkiej
Brytanii, gdzie od 1974 roku sâ uûywane. Informacje teletekstu wysyîa sië do
odbiorników telewizyjnych zakodowanymi sygnaîami nadawanymi w przerwach
transmisji poszczególnych póîobrazów, tzn. w momencie, gdy strumienie
elektronów powracajâ z dolnej czëôci ekranu do górnej. Widzowie posiadajâcy
dekodery w swoich odbiornikach mogâ za pomocâ pilota uruchomiê system
teletekstu, uzyskujâc informacje o pogodzie czy notowaniach gieîdowych.
Od wirujâcych tarcz do satelitów kosmicznych
Chociaû powszechnie uwaûa sië, ûe telewizja to wynalazek XX wieku, jej
poczâtki siëgajâ jeszcze lat 80 XIX wieku. Pierwsze pomysîy dotyczâce
przekazywania obrazów na odlegîoôê zrodziîy sië tuû po wynalezieniu telefonu.
Skoro gîos moûna byîo przesyîaê na duûâ odlegîoôê, to dlaczego nie moûna by
tego samego zrobiê z obrazem? Od poczâtku wiedziano, ûe nie moûna go przesyîaê
w caîoôci i w 1884 roku niemiecki wynalazca Paul Nipkow zaproponowaî sposób
rozîoûenia czarno-biaîego obrazu, a nastëpnie jego odtworzenia, wykorzystujâc
wirujâcâ tarczë zaopatrzonâ w zespóî otworków. W 1906 roku rosyjski naukowiec
Boris Rosing poîâczyî zasadë wybierania obrazu w tarczy Nipkowa
z moûliwoôciami odtwarzajâcymi lampy katodowej wynalezionej przez niemca
Ferdinanda Brauna w 1897 roku, tworzâc tym samym pierwszy prymitywny zestaw
telewizyjny. Lampa katodowa jest nadal nie zastâpionym elementem telewizji.
Próbne nadawanie programów rozpoczëto w Ameryce w 1928 roku, jednak pierwszy
system telewizyjny opracowany zostaî w Londynie przez Johna Logie Bairda.
Otworzyî on pierwsze studio telewizyjne w 1929 roku wykorzystujâc tarcze
Nipkowa zarówno w nadajniku, jak i w odbiorniku. System mechanicznego
wybierania obrazu wyparty zostaî przez kamerë elektronicznâ wynalezionâ w 1931
roku przez Rosjanina Wîadimira Zworykina. Transmisjë pierwszego programu
telewizyjnego rozpoczëîa w Berlinie w 1935 roku niemiecka firma Fernseh,
z którâ Baird byî zwiâzany. Brytyjska BBC rozpoczëîa nadawanie programów
w 1936 roku, zaô Amerykaïska stacja RCA w 1939 roku. Doôwiadczalne emisje
telewizji kolorowej rozpoczëîy sië w USA w 1951 roku. Transmisje programów
w systemie kablowej telewizji zapoczâtkowaîy w latach 50 firmy komercyjne
w USA. Telewizja kablowa umoûliwia dostëp do wiëkszej liczby kanaîów niû
transmisja radiowa. Do Europy telewizja kablowa dotarîa dopiero w latach 80
naszego stulecia. Niekiedy w telewizji kablowej wykorzystuje sië îâcznoôê
satelitarnâ. Jej programy przekazywane sâ przez satelitë do anten w stacji
centralnej, a nastëpnie transmitowane kablami do domów. Na poczâtku lat 90
prowadzono prace nad telewizjâ mikrofalowâ umoûliwiajâcâ z maîej odlegîoôci
odbiór programów w 60 kanaîach oraz telewizjâ o wysokiej rozdzielczoôci (HDTV)
stosujâcâ ponad 1200 linii w obrazie.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/Numery_archiwalne.txt
::::::::
Numery archiwalne
AMP#0 i AMP#1 jest na Aminecie:
0 - .../demo/mag/AMPpreview.lha,
1 - .../demo/mag/AMP01.lha,
i na stronie Pekdara (Dariusza Krzempka) - republika.pl/darekhyq/.
::::::::
AMP2/TXT/nztz/10_planeta-cz1.txt
::::::::
10 planeta - cz.1
Piëê z poôród planet Ukîadu Sîonecznego - Merkury, Wenus, Mars, Jowisz, Saturn
- stanowi tak jasne obiekty na niebie, ûe astronomowie wiedzieli o ich
istnieniu od tysiëcy lat. W ciâgu ostatnich dwóch wieków odkryto bardziej
odlegîe i mniej jasne planety - Uran, Neptun i Pluton. Pewne poszlaki wskazujâ
na istnienie dziesiâtej planety poîoûonej za orbitâ plutona.
Odkrywanie nowych planet wymaga jednoczeônie obliczeï matematycznych
i szczëôcia. Do 1781 roku nikt nie podejrzewaî, ûe za Saturnem mogâ znajdowaê
sië dalsze planety Ukîadu Sîonecznego, toteû nikt ich nie szukaî. I wówczas
astronom amator William Herschel, w trakcie poszukiwaï gwiazd podwójnych,
zauwaûyî planetë. Nazwano jâ Uran. Okazaîo sië ûe ruch Urana jest zaburzony,
jakby dziaîaîa siîa ciâûâca odlegîej, nieznanej planety. Dwaj utalentowani
matematycy - John Couch Adams w Cambridge oraz Urbain Leverrier we Francji,
niezaleûnie od siebie, wskazali w jakim miejscu na niebie naleûy szukaê
kolejnej planety. 31 sierpnia 1846 rok Leverrier wysîaî wynik ich badaï do
obserwatorium w Berlinie i astronomowie zidentyfikowali na niebie nowâ
planetë, nazwano jâ Neptunem. Pod koniec ubiegîego wieku podejrzewano, iû Uran
i Neptun znajdujâ sië pod grawitacyjnym wpîywem planet poîoûonych jeszcze
dalej. Posîugujâc sië newtonowskâ teoriâ grawitacji amerykaïski astronom
Percibval Lowell wyznaczyî poîoûenie Planety X. W 1930 roku prowadzâc badania
w zaîoûonym przez lowella obserwatorium, Clyde Tombaugh zauwaûyî sîabâ plamkë
przesuwajâcâ sië po nocnym niebie. Pojawiîa sië tam, gdzie przewidziaî Lowell,
choê ôwieciîa sîabiej niû wynikaîo z obliczeï. Nazwano jâ Plutonem. Wielu
astronomów uwaûa, iû Pluton jest zbyt lekki, aby wpîywaê na ruch tak
gigantycznych planet, jak Uran i Neptun. W 1978 roku astronomowie
z Obserwatorium Marynarki Stanów Zjednoczonych odkryli ksiëûyc plutona, co
pozwoliîo na wyznaczenie jego masy. Okazaîo sië, ûe jest ona rzeczywiôcie zbyt
maîa, aby wytîumaczyê zaburzenia ruchu Urana i Neptuna.
Czy istnieje planeta 10?
Prawdopodobne rachunki Lowella pozwoliîy przewidzieê poîoûenie Plutona raczej
dziëki szczëôliwemu zbiegowi okolicznoôci, a nie swojej poprawnoôci.
Prawdziwym úródîem zaburzeï moûe byê planeta poîoûona jeszcze dalej.
Z obliczeï Boba Harringtona z Obserwatorium Marynarki Stanów Zjednoczonych
wynika, ûe powinna sië ona znajdowaê na poîudniowej póîkuli nieba, gdzie
o wiele rzadziej niû na póînocy poszukiwano planet. Co kilka tygodni teleskop
w Nowej Zelandii fotografuje czëôê nieba, która wedîug Harringtona kryje
planetë 10. Harrington ma w swoich badaniach sojuszników, na których nie mógî
wczeôniej liczyê ûaden z poszukiwaczy planet - sondy kosmiczne. Jeôli planeta
10 rzeczywiôcie zaburza orbity Urana i Neptuna, powinna równieû wpîynâê na
tory czterech próbników kosmicznych - Pionierów 10 i 11 oraz Voyagerów 1 i 2,
które wîaônie opuszczajâ Ukîad Sîoneczny. W chwili obecnej wyniki sâ
negatywne. Inni astronomowie traktujâ dotychczasowe obliczenia sceptycznie.
Uwaûajâ oni, ûe Planeta 10 moûe znajdowaê sië w zupeînie niespodziewanym
miejscu na niebie i w zwiâzku z tym odwoîujâ sië do strategii poszukiwaï
opartej na silnym promieniowaniu podczerwonym emitowanym przez wszystkie znane
planety. W 1983 roku satelita do badaï w podczerwieni dostarczyî danych, które
pozwoliîy na skonstruîowanie podczerwonej mapy nieba. Jeôli planeta 10
istnieje, to zarejestrowana jest gdzieô na 100 km taômie magnetycznej - mapie.
Astronomowie znaleúli w tym zbiorze danych wiele nowych obiektów,
astronomicznych - komet, asteroidów, nowo narodzonych gwiazd oraz bogatszych
w pyî galaktyk. Poszukiwania Planety 10 nie przyniosîy dotychczas rezultatów.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/10_planeta-cz2.txt
::::::::
10 planeta - cz.2
Olbrzym na peryferiach
Australijski astronom John Murray uwaûa, ûe nasz Ukîad Sîoneczny ma jeszcze
jednâ, dziesiâtâ planetë. Wedîug niego, krâûy ona w ogromnej odlegîoôci od
Sîoïca, tysiâce razy dalej niû ostatnia ze znanych nam planet - Pluton.
W swojej ostatniej pracy naukowej stawia hipotezë, ûe ów hipotetyczny glob,
zwany w literaturze popularnonaukowej Planetâ X, moûe mieê ôrednicë nawet
dziesiëciokrotnie wiëkszâ od ôrednicy Jowisza. Naleûy go szukaê na kraïcach
Ukîadu Sîonecznego, w obrëbie olbrzymiej chmury lodowych ciaî niebieskich
zwanych obîokiem Oorta. Stamtâd wîaônie nadlatujâ w kierunku Ziemi wszystkie
komety.
Miliony ciaî
Nazwa tego zbiorowiska komet, liczâcego - jak sië przypuszcza - miliony
obiektów róûnego ksztaîtu i wielkoôci, pochodzi od nazwiska holenderskiego
astronoma Jana Oorta. To on jako pierwszy przedstawiî hipotezë mówiâcâ, ûe
nasz Ukîad Sîoneczny otoczony jest gëstym pierôcieniem stosunkowo niewielkich
obiektów kosmicznych. Ta gigantyczna lodowa chmura porusza sië wokóî Sîoïca po
bardzo odlegîej orbicie, wykonujâc jedno peîne okrâûenie w ciâgu piëciu
milionów lat.
Murray zgadza sië z tezâ, ûe na kraïcach Ukîadu Sîonecznego skupiîa sië
materia miëdzygwiezdna, która nie wziëîa udziaîu w formowaniu znanych nam
dziewiëciu planet. Jednak jego zdaniem, w skîad obîoku Oorta wchodzâ nie tylko
maîe obiekty, których ôrednicë liczy sië najwyûej w dziesiâtkach kilometrów.
Znajduje sië tam równieû olbrzymia planeta. To ona jest przyczynâ tego, ûe od
czasu do czasu na naszym niebie pojawiajâ sië tajemnicze komety.
Przypadek?
"Te bryîy lodu, które znalazîy sië zbyt blisko gigantycznego sâsiada, zostaîy
przez niego wytrâcone z dotychczasowej, w miarë spokojnej orbity" - uwaûa
Murray.
Kiedy przeôledziî on trasy kilkunastu komet, okazaîo sië, ûe istniejâ pomiëdzy
nimi podobieïstwa. Dalsze analizy doprowadziîy naukowca do wniosku, ûe ich
ruch jest wynikiem ingerencji jakiegoô wielkiego ciaîa niebieskiego.
"Oczywiôcie, zbieûnoôê w ruchach komet i ich pozycji wzglëdem siebie moûe byê
przypadkowa. Jednak szansa takiego rozwoju zdarzeï wynosi mniej niû jedna
tysiëczna. Znacznie bardziej prawdopodobnie brzmi teza, ûe kilka bilionów
kilometrów od Ziemi znajduje sië jeszcze jedna planeta" - dowodzi Murray,
który prowadzi swoje badania na brytyjskiej uczelni Open University. Ich celem
jest, jak îatwo sië domyôliê, znalezienie planety X.
W swojej ostatniej pracy naukowej opisuje, jak na podstawie ruchów komet
zlokalizowaî ten fragment nieba, w którym prawdopodobnie znajduje sië
poszukiwany przez niego obiekt. Jednak wytropienie samej planety, o ile rzecz
jasna ona w ogóle istnieje, w co powâtpiewa wiëkszoôê badaczy, moûe byê
bardzo trudnym zadaniem. Nawet jeôli jest ona tak olbrzymia, jak sâdzi Murray,
to znajduje sië za daleko od Sîoïca, by zdoîaîa odbiê jakiekolwiek ôwiatîo.
Tylko wtedy mogîyby jâ zobaczyê ziemskie teleskopy.
Wyszperaî: Nightmare
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Czarna_dziura.txt
::::::::
Czarna dziura - oglâdajâc niewidoczne
Gdy umiera gwiazda o duûej masie, pozostaje po niej najczarniejszy
i najbardziej zgubny obiekt w Kosmosie - czarna dziura. Nie emituje ona
ôwiatîa ani innych promieni, nie moûna jej zatem dostrzec przez ûaden
teleskop. Astronomowie sâ jednak przekonani, ûe odkryli conajmniej póî tuzina
czarnych dziur. Czarna dziura jest pozostaîoôciâ po starej gwieúdzie, która
sië zapadîa. Materia uprzednio bëdâca gwiazdâ pod wpîywem wîasnej siîy
grawitacyjnej zostaje ôciôniëta do rozmiarów punktu mniejszego niû jâdro atomu
zwanego osobliwoôê. Nic sië nie moûe oprzeê sile jej przyciâgania. Gdy
cokolwiek zbytnio zbliûy sië do czarnej dziury, zostaje wciâgniëte do wewnâtrz
i zmiaûdûone do rozmiarów osobliwoôci. Nie moûe temu zapobiec ûadna siîa i nie
moûe wydostaê sië stamtâd nawet ôwiatîo. Skâd wiemy o istnieniu czarnych
dziur, skoro nie moûna ich zobaczyê? Jedna z metod polega na wykrywaniu ich
oddziaîywania na pobliskie gwiazdy. Wiëkszoôci gwiazd towarzyszy inna gwiazda
(Sîoïce naleûy do mniejszoôci) i obie krâûâ wokóî siebie. Jeôli jedna z nich
umiera i zapada sië, powstajâca wówczas czarna dziura i towarzyszâca jej druga
gwiazda nie przestajâ krâûyê wokóî siebie. W miarë jak gwiazda towarzyszâca
starzeje sië, zaczyna pëcznieê i staje sië setki razy wiëkszâ od Sîoïca
gwiazdâ olbrzymem. Zewnëtrzne czëôci rozdëtej gwiazdy przybliûajâ sië do
czarnej dziury, która zaczyna wysysaê z niej chmury gazów. Gazy, które
ostatecznie wciâgane sâ do wnëtrza czarnej dziury, nie wpadajâ tam od razu -
najpierw wirujâ wokóî niej jak woda wpîywajâca w otwór. W tym czasie
rozgrzewajâ sië do temperatury wynoszâcej miliard stopni. Gaz w tej
temperaturze wydziela olbrzymie iloôci promieniowania rentgenowskiego.
Astronomowie poszukujâcych czarnych dziur obserwujâ niebo, aby odkryê
promieniowanie X pochodzâce z otchîani przestrzeni kosmicznej. Potem przez
zwykîy teleskop badajâ szczegóîowo úródîa tego promieniowania. W 1971 roku
amerykaïskiemu satelicie Uhuru udaîo sië okreôliê pozycjë silnego úródîa
promieniowania rentgenowskiego w gwiazdozbiorze Îabëdzia. Stwierdzono, ûe
emituje je gwiazda HDE 226868 z odlegîoôci 6 tysiëcy lat ôwietlnych od Ziemi.
Zwyczajne gwiazdy, nie wydzielajâ jednak promieni rentgenowskich. Ustalono, ûe
HDE 226868 co szeôê dni okrâûa niewidocznâ towarzyszkë, Cygnus X-1.
Promieniowanie rentgenowskie musiaî wydzielaê gaz ruchem spiralnym zbliûajâcy
sië do niewidocznej towarzyszki, podejrzewanej, ûe jest czarnâ dziurâ.
Astronomowie musieli najpierw zbadaê, czy to maîa, gësta gwiazda zwana
neutronowâ. Ôwieci ona tak sîabo, ûe gdyby byîa blisko gwiazdy typu HDE
226868, nie byîoby jej widaê. Jest sposób wytîumaczenia, ûe to gwiazda
neutronowa. Astronomowie waûâ gwiazdy porównujâc ich masë z masâ Sîoïca.
Stwierdzili, ûe Cygnus X-1 waûy dziesiëê razy wiëcej niû sîoïce. Gdy gwiazda
neutronowa staje sië trzykrotnie ciëûsza od Sîoïca, zapada sië i zamienia
w czarnâ dziurë. Cygnus X-1 musi zatem byê czarnâ dziurâ.
PROGDIR:GFX/nztz/black_hole_diagram
Jak astronomowie waûâ gwiazdy - w kaûdym ukîadzie gwiazd podwójnych, takim jak
Cygnus X-1 i HDE gwiazdy krâûâ wokóî wspólnego ôrodka ciëûkoôci. Jeôli gwiazdy
majâ takâ samâ masë, ôrodek ciëûkoôci znajduje sië na poîowie drogi miëdzy
nimi, jeôli nie, znajduje sië bliûej gwiazdy o wiëkszej masie. Ukîad gwiazd
podwójnych tworzy zatem naturalnâ wagë, która pozwala astronomom zwaûyê
gwiazdy. Badajâc ruch gwiazdy HDE 226868 astronomowie odkryli, ûe ôrodek
ciëûkoôci znajduje sië tak blisko tej gwiazdy, iû jej towarzyszka musi mieê
masë o poîowë mniejszâ niû HDE. HDE 226868 jest rodzajem gwiazdy zwanej
bîëkitnym nadolbrzymem. Ma ona 32 miliony kilometrów ôrednicy, ôwieci 50
tysiëcy razy jaôniej niû sîoïce i ma od niego 20 razy wiëkszâ masë. Jeôli
zatem jej niewidoczna towarzyszka, czarna dziura Cygnus X-1 ma masë o poîowë
mniejszâ, musi ona byê taka sama, jak masa dziesiëciu Sîoïc. Masa Sîoïca jest
300 razy wiëksza niû Ziemi i wynosi 1,989 * 10 do 27 t. Astronomowie otrzymali
të liczbë posîugujâc sië teoriâ grawitacji. Eksperymenty laboratoryjne
ujawniîy istnienie przyciâgania grawitacyjnego miëdzy dwiema oîowianymi kulami
o znacznej masie. Siîa przyciâgania zaleûy czëôciowo od masy kul, a czëôciowo
od dzielâcej je odlegîoôci. Ten eksperyment moûna tak wyskalowaê, aby
odlegîoôê miëdzy kulami odpowiadaîa odlegîoôci miëdzy Ziemiâ i Sîoïcem.
Póúniej moûna wywnioskowaê, jakâ masë musi mieê Sîoïce, aby jego przyciâganie
grawitacyjne mogîo utrzymaê na orbicie Ziemië i inne planety.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Dlugowiecznosc.txt
::::::::
Dîugowiecznoôê
Co sprawia, ûe ludzie w niektórych regionach ôwiata potrafiâ doûyê wieku 160
lat. Gdzie leûy tajemnica dîugowiecznoôci? Zagadkâ jest zjawisko niezwykle
wysokiej koncentracji bardzo dîugo ûyjâcych osób w niektórych regionach
ôwiata. Do takich miejsc naleûâ: Vilcabamba w Ekwadorze, Hunza w Kaszmirze
i rejon gór Kaukaz w poîudniowej WNP i Gruzji. Cechuje je nadzwyczajna iloôê
bardzo starych ludzi, z których wielu ma sporo ponad 100 lat.
Ludzie z Vilcabamby zajmujâ sië przede wszystkim rolnictwem na wîasne potrzeby
i generalnie pracujâ fizycznie jeszcze w wieku 90 lat. Pracë rozpoczynajâ od
wczesnego dzieciïstwa i do koïca sâ bardzo aktywni. Ich dieta jest
niskokaloryczna, zawierajâca bardzo maîo tîuszczów i biaîek zwierzëcych.
Hunza leûy w górach Karakorum na terenie Kaszmiru. W roku 1983 znaleziono tam
czîowieka, który twierdziî, ûe ma 120 lat. Lokalne legendy mówiâ, ûe dawniej
niektórzy mieszkaïcy wioski doûywali 140 lat w zdrowiu. Hunzakaci codziennie
uprawiajâ wyczerpujâce êwiczenia fizyczne, przechodzâc wiele kilometrów
dziennie. W trakcie swojej normalnej pracy muszâ przenosiê ciëûkie îadunki do
góry i w dóî po bardzo stromych zboczach do czego zmusza ich uksztaîtowanie
terenu. Typowa dieta mieszkaïca Hunzy oparta jest gîównie na pokarmach
wytwarzanych ze zborza, warzyw liôciastych, ziemniaków i innych warzyw
korzeniowych, grochu, fasoli, ôwieûego mleka i owoców. Miëso spoûywajâ
w wyjâtkowych sytuacjach a poza tym pijâ duûe iloôci wina.
Kaukaz w przeciwieïstwie do Huzny i Vilcabamby zajmuje bardzo duûâ
powierzchnië. Szirali Mislimiew, czësto uznawany za najstarszego czîowieka
w czasach nowoûytnych, zmarî w Azerbejdûanie w 1973 r. w wieku okoîo 168 lat.
Dieta tutejszych mieszkaïców opiera sië na mleku, warzywach, owocach i miësie.
Stulatkowie co do jednego, aû do samej ômierci w póúnym wieku, pijâ wino,
a czësto teû wódkë w niewyobraûalnych dla Europejczyków iloôciach.
Jednym z uderzajâcych faktów jest to, ûe omawiane ludy sâ wiejskie, góralskie,
którym w ciâgu caîego ûycia towarzyszy ciëûki wysiîek fizyczny. Stwierdzono,
ûe zîamania koôci przytrafiaîy im sië niezwykle rzadko. Uznano, ûe staîa
aktywnoôê fizyczna utrzymywaîa koôci w stanie zmineralizowanym, dziëki czemu
byîy one twarde i mocne. Potwierdzono, ûe ciâgîe êwiczenia fizyczne sâ jednym
z przyczynków do dîugowiecznoôci. Badania przeprowadzone na starszych
mieszkaïcach dowiodîy, ûe ludzie ci takûe cierpieli na wszelkiego rodzaju
zaburzenia, lecz ich ciaîa wydawaîy sië wytrzymywaê zawaî miëônia sercowego
znacznie lepiej niû byîo to w przypadku mieszkaïców miast. Ze zdziwieniem
odnotowano, ûe w wiosce Vilcabamby nie byîo ani jednego szpitala czy choêby
lekarza. Ludzie umierali natychmiast, bâdú leczyli sië sami zioîami, dochodzâc
szybko do zdrowia.
Zdrowie przypisuje sië gîównie diecie skîadajâcej sië z naturalnych pokarmów
pochodzenia roôlinnego. Wielu naukowców uwaûa takûe czynnik genetyczny za
niezmiernie waûny w kwestii dîugowiecznoôci. Wszyscy bez wyjâtku stulatkowie
wystëpujâcy w badaniach mieli przynajmniej jednego rodzica czy dalszego
przodka, który takûe przekraczaî 100 lat. Nie jest znany ûaden konkretny gen
i bardzo moûliwe, ûe takiego genu w ogóle nie ma. Byê moûe przedîuûeniu ûycia
sprzyja po prostu brak "zîych genów", co obniûa ryzyko wystâpienia ômiertelnej
choroby. Dodatkowo odkryto, ûe maîûeïstwo i regularne, prowadzone bardzo dîugo
ûycie seksualne ma pozytywny wpîyw na dîugowiecznoôê. Takûe kobiety, które
majâ wiëcej dzieci, ûyjâ dîuûej.
Wyszperaî: Nightmare
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Jedzenie_w_kosmosie.txt
::::::::
Jedzenie w kosmosie
Podczas pionierskich lotów kosmicznych w latach 60 astronauci odûywiali sië
odbierajâcymi apetyt pastami, które wyciskali wprost do ust z tubek
przypominajâcych opakowania pasty do zëbów. W epoce wahadîowców zajadajâ ze
smakiem takie posiîki, jak jajecznica, steki, szparagi i karmelowy puding -
posîugujâc sië noûem, widelcem i îyûkâ.
Zanim 12 kwietnia 1961 roku Jurij Gagarin przetarî astronautom szlak, nikt nie
wiedziaî, jak zniesie czîowiek warunki lotu kosmicznego. Czy ludzki organizm
wytrzyma oddziaîywanie druzgocâcej siîy, która wyzwala sië podczas startu
rakiety? Czy ciaîo poradzi sobie ze stanem niewaûkoôci? Czy astronauci bëdâ
mogli jeôê i piê, gdy nie dziaîa siîa przyciâgania, dziëki której moûna
wprowadzaê jedzenie i pîyny do przewodu pokarmowego? Po ponad 25 latach lotów
czîowieka w Kosmos, odpowiedú na te pytania, z pewnymi zastrzeûeniami, brzmi
"tak". W przestrzeni kosmicznej astronauci ûyjâ w kokonie atmosfery azotu
i tlenu, a dziëki pokîadowemu systemowi podtrzymywania ûycia panuje tam takie
same ciônienie, jak na poziomie morza oraz przyjemna temperatura. Stëchîe
powietrze i zapachy usuwane sâ dziëki przepuszczaniu krâûâcego powietrza przez
pochîaniacze i filtry z wëgla drzewnego, kontrolowana jest takûe wilgotnoôê.
Zbiorniki ciônieniowe dostarczajâ do systemu kontrolujâcego ciônienie azot,
tlen otrzymywany jest ze znajdujâcych sië na pokîadzie zapasów ciekîego tlenu.
Technika jedzenia i picia w przestrzeni kosmicznej róûni sië od tej na Ziemi.
Nie moûna tutaj np. podrzuciê do góry orzeszka, aby wpadî do ust, bëdzie sië
on bowiem unosiî w powietrzu, dopóki sië nie odbije od sufitu kabiny. Trzeba
ostroûnie wkîadaê jedzenie do ust - gdy sië juû tam znajdzie, stan niewaûkoôci
nie ma znaczenia. Odruch poîykania wymusza przesuwanie sië pokarmu w dóî, do
przewodu pokarmowego, chociaû dóî nie jest tutaj odpowiednim sîowem, poniewaû
w przestrzeni kosmicznej nie ma doîu ani góry. Problemy stwarza picie. Nie
moûna nalaê soku pomaraïczowego do szklanki, poniewaû sok zostanie
w pojemniku. Moûna go wytrzâsnâê do szklanki, ale wówczas kuleczki soku bëdâ
wszëdzie porozrzucane. Napoje trzeba wiëc wyciskaê z urzâdzenia w ksztaîcie
pistoletu albo ssaê przez sîomkë z pojemnika. Ssanie w przestrzeni kosmicznej
odbywa sië tak samo jak na Ziemi, gdyû polega to na wytwarzaniu róûnicy
ciônienia, która powoduje wypychanie pîynu przez sîomkë.
3000 kalorii dziennie
Róûnorodnoôê jedzenia astronautów w wahadîowcu jest ogromna, nadto przywiâzuje
sië wielkâ wagë do jego apetycznego wyglâdu i zapachu. Posiîki dostarczajâ
astronautom 3000 kalorii dziennie. Wydaje sië, ûe jest to duûo jak na ûycie
w zamkniëtym i pozbawionym grawitacji ôrodowisku. Astronauci zuûywajâ jednak
duûo energii na wykonanie najprostszych czynnoôci. Gdy np. próbujâ przekrëciê
klamkë, sami sië teû obracajâ, gdy sië pochylajâ, aby zawiâzaê sznurowadîa,
zaczynajâ fikaê kozioîki. Wymaga to dodatkowych kalorii. Dieta kosmiczna musi
kompensowaê zmiany zachodzâce w organizmie podczas lotu. Rozpoczynajâ sië one
natychmiast po starcie astronautów w przestrzeï kosmicznâ i sâ zauwaûalne juû
po tygodniu. Im dîuûej trwa lot, tym wiëkszy jest wpîyw tych zmian na
organizm. Do najpowaûniejszych problemów naleûy utrata wapnia, co powoduje
ubytek masy i wytrzymaîoôê koôci. Nastëpuje takûe ubytek czerwonych krwinek.
Nie wiadomo co powoduje te zmiany. Na te pytania trzeba odpowiedzieê dla
bezpieczeïstwa przyszîych dîugotrwaîych lotów. Brak grawitacji jest przyczynâ
zaniku miëôni serca, a takûe miëôni nóg. Na orbicie, gdzie nic nie przyciâga
stóp, nie moûna robiê takich spacerów, jak na Ziemi. Dieta bogata w mineraîy
moûe ograniczyê rozlegîoôê zmian w stopniu mniejszym niû chcieliby lekarze.
Zanikowi miëôni zapobiegajâ êwiczenia, niezbëdne zwîaszcza podczas tak dîugich
lotów, jak np. trwajâce 6-12 miesiëcy misje radzieckich kosmonautów na
stacjach kosmicznych Salut i Mir.
Nowalijki z pokîadowej szklarni?
Nikt nie zna granic ludzkiej wytrzymaîoôci w przestrzeni kosmicznej. Jeûeli
astronauci mogâ wytrzymaê dwa lub wiëcej lat w stanie ciâgîej niewaûkoôci,
ludzkie marzenia o pobycie na innych planetach mogâ staê sië rzeczywistoôciâ
w pierwszych dekadach XXI wieku. Amerykanie sporzâdzajâ prowizoryczne plany
lotu na Marsa z udziaîem czîowieka - lot wraz z powrotem trwaîby 2 lata.
Ogromnym problemem bëdzie zaopatrzenie zaîogi w ûywnoôê. Moûna by go rozwiâzaê
hodujâc roôliny w szklarni na pokîadzie - zajëcie to mogîoby uîatwiê
zniesienie nudy dîugiego lotu.
Dzienny jadîospis zaîogi wahadîowca
Oto typowy jadîospis astronautów na wahadîowcu. Ôniadanie: brzoskwinie, pîatki
z otrâb, jajecznica i kakao. Lunch: konserwa z woîowiny ze szparagami,
truskawki oraz baton migdaîowy. Obiad: koktajl z krewetek, stek, zapiekane
brokuîy, puding karmelowy oraz poncz tropikalny (bez alkoholu). Na pokîadzie
znajduje sië wystarczajâco duûo róûnych produktów, aby przez kolejne 6 dni
moûna byîo przygotowywaê zupeînie inne dania. W celu zachowania smaku ûywnoôci
stosuje sië najnowsze metody jej przechowywania. Podobnie ja wiele innych
potraw, jajecznica jest odwodniona. Obniûa to wagë, co na statku kosmicznym
jest dodatkowâ zaletâ. Odwodnionâ ûywnoôê przed uûyciem naleûy zmieszaê
z wodâ. To pewnie wyda sië dziwne, ale na wahadîowcu wody nie brakuje. Jest
ona produktem ubocznym wytwarzanym w bateriach zaopatrujâcych statek w prâd.
Steki sâ smaûone wczeôniej i hermetycznie pakowane. Pudding karmelowy
przechowuje sië w puszkach. Truskawki zamraûa sië, dziëki czemu zachowujâ swój
ksztaît i konsystencjë. Chleb jest pokrojony w kromki i zakonserwowany dziëki
naôwietlaniu. Posiîki na wahadîowcu pakowane sâ osobno dla kaûdego astronauty
i przygotowywane przez dyûurnego kucharza w kuchni wyposaûonej w piec,
spiûarkë oraz dozownik wody. Kucharz za pomocâ magnesów, rzepów lub taômy
samoprzylepnej umocowuje jedzenie na tackach. Astronauci przytwierdzajâ tacki
do przenoônego stolika lub gdziekolwiek indziej, chociaûby do ôcian kabiny.
Zazwyczaj jedzâ na stojâco, trzymajâc stopy w specjalnych zaczepach
zapobiegajâcych bezwîadnemu unoszeniu sië w powietrzu. Poniewaû woîowina
zazwyczaj jest wilgotna i oblana sosem, pozostaje w pojemniku. Jedzenie za
pomocâ noûa, widelca czy îyûki nie sprawia specjalnego kîopotu, gdyû ûywnoôê
do nich przywiera. Astronauci muszâ jednak jeôê wolno i uwaûnie, unikajâc
nagîych ruchów, na skutek których jedzenie mogîoby zaczâê szybowaê po caîej
kabinie.
Pozbywanie sië odchodów
Podczas kilku pierwszych dni lotu 50% astronautów cierpi na chorobë kosmicznâ,
której objawami sâ nudnoôci, bóle gîowy, pocenie sië i wymioty. Jest to ostra
postaê choroby komunikacyjnej, na którâ ludzie na Ziemi cierpiâ podczas
podróûy, a powoduje jâ stan niewaûkoôci wywoîujâcy dezorientacjë zmysîu
równowagi. Pozbywanie sië woreczków z wymiocinami wymaga zachowania zasad
higieny, poniewaû w ciasnych pomieszczeniu mogâ sië szybko namnaûaê bakterie.
Inny istotny problem w pozbywaniu sië odchodów to usuwanie produktów
trawienia. Wydalanie odchodów w warunkach niewaûkoôci jest kîopotliwe, gdyû
przy braku grawitacji pozostajâ one tam, gdzie opuôciîy organizm. W pierwszych
statkach kosmicznych astronauci przywiâzywali woreczki do odpowiedniej czëôci
ciaîa. Ale byîa to nie przyjemna operacja. Na wahadîowcu astronauci majâ
toaletë, w której rolë wody speînia strumieï powietrza, a do oddawania moczu
sîuûy osobna rurka. Toaleta jest takûe wyposaûona w zaczepy do stóp i pas
bezpieczeïstwa. Elastycznej, zakoïczonej wyprofilowanâ baïkâ rurki do
odprowadzenia moczu mogâ uûywaê kobiety i mëûczyúni. Mocz wraz ze zuûytâ wodâ
magazynowany jest w cysternie. Co jakiô czas zawartoôê zbiornika wyrzucana
jest na zewnâtrz, gdzie odparowuje. Nieczystoôci staîe usuwane sâ strumieniem
powietrza z przewodu dochodzâcego spod siedzenia do kontenera. Suszy sië je
wystawiajâc kontener w próûnië przestrzeni kosmicznej, po czym zabiera na
Ziemië.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Kontrola_lotow.txt
::::::::
Kontrola lotów
W styczniu 1986 roku bezzaîogowy statek kosmiczny Voyager 2 przeleciaî
w pobliûu Urana, fotografujâc z bliska planetë oraz jej ksiëûyce. Chcâc
otrzymaê lepsze zdjëcia, kontrolerzy lotu na Ziemi musieli okreôliê jego
poîoûenie. Chociaû pojazd przebyî juû 4954 miliony kilometrów, zrobili to
z dokîadnoôciâ do 100 kilometrów. Rakiety wysîane w przestrzeï kosmicznâ
wyposaûone sâ na przykîad bezwîadnoôciowy system sterowniczy, który dziaîa
niezaleûnie od sygnaîów napîywajâcych spoza statku. Skîada sië on z ûyroskopów
kontrolujâcych kierunek lotu rakiety oraz akcelerometrów mierzâcych
przyspieszenia jej lotu. Komputer pokîadowy stale kontroluje wszystkie zmiany
kierunku i prëdkoôci, zatem w kaûdym momencie moûe wskazaê, jaki dystans
przebyîa rakieta, w jakim kierunku i z jakâ prëdkoôciâ.
Podczas lotu Apolla na Ksiëûyc kontrolerzy lotu korzystali równieû z poîâczeï
radiowych. Odbierajâc sygnaîy radiowe, radioteleskopy na Ziemi okreôlaîy
kierunek lotu statku oraz oddalenie Apolla od Ziemi. Czas w jakim sygnaî
radiowy docieraî do Apolla i wracaî na Ziemië dzielono przez prëdkoôê (równâ
prëdkoôci ôwiatîa 300 tysiëcy km/s). Znajâc kierunek lotu i oddalenie statku,
kontrolerzy mogli obliczyê jego poîoûenie. Dokîadna analiza sygnaîów
umoûliwiaîa takûe okreôlenie prëdkoôci Apolla. Jeôli úródîo fal radiowych jest
w ruchu, czëstotliwoôê i dîugoôê fal zmienia sië w zaleûnoôci od prëdkoôci
poruszania sië úródîa. Czëstotliwoôê fal wzrasta lub maleje w zaleûnoôci od
tego, czy statek leci w kierunku Ziemi, czy sië od niej oddala - im szybciej
leci, tym bardziej zmienia sië dîugoôê fal. Zmiany czëstotliwoôci emitowanych
przez Apolla fal wyniosîy okoîo 0,01% prëdkoôci ôwiatîa. Przed kaûdym lotem
planiôci musieli obliczyê dla Apolla drogë lotu i prëdkoôê. Jeôli statek
zbacza z kursu, astronauci odpalili maîe silniki rakietowe, które w trakcie
lotu statku zmieniîy jego prëdkoôê i kierowaîy na wîaôciwy kurs.
Najnowsze amerykaïskie statki kosmiczne z zaîogâ, wahadîowce poruszajâ sië po
orbitach znajdujâcych sië bliûej Ziemi niû Apollo. Jeôli trzeba zmieniê
kierunek ich lotu komputery na Ziemi instruujâ komputer zainstalowany na
pokîadzie wahadîowca, aby odpaliî rakietowe silniki korekcyjne, niezbëdne do
zmiany orbity statku. Bezzaîogowe sondy kosmiczne wyposaûone sâ w przyrzâdy
nawigacyjne. Aby zapobiec koîysaniu sië statku w przestrzeni kosmicznej,
naleûy okreôliê jego pozycjë w trzech róûnych osiach. W przypadku daleko
latajâcych Voyagerów jednâ oô wyznacza kierunek okreôlony przez naszâ planetë,
statek zawsze leci z czaszâ anteny skierowanâ w stronë Ziemi. Dwie pozostaîe
pozycje wyznaczajâ czujniki ôwietlne, jeden skierowany w stronë sîoïca, drugi
na jasnâ gwiazdë w przypadku Voyagera 1 - Regulus, w przypadku Voyagera 2 -
Canopus. Drogë lotu trzeba byîo wyznaczyê takûe naleûâcej do Europejskiej
Agencji Kosmicznej sondzie Giotto. W marcu 1986 roku miaîa ona przelecieê
przez chmurë pyîu i gazu wokóî Halleya i przesîaê szczegóîowe zdjëcia jej
staîego jâdra. Czujniki Giotta pozwalaîy utrzymywaê trasë lotu wedîug
poîoûenia Ziemi i Sîoïca. Sonda jednak nie mogîa ustaliê swego poîoûenia
wedîug jakiejô gwiazdy, poniewaû w locie obracaîa sië wokóî wîasnej osi.
Dlatego zostaîa wyposaûona w Star Mapper - urzâdzenie umoûliwiajâce ôledzenie
kilku najjaôniej ôwiecâcych gwiazd i porównywanie z mapâ nieba przechowywanâ
w pamiëci komputera pokîadowego. Jeôli pozorna droga gwiazdy na niebie byîa
nieprawidîowa, kontrolerzy na Ziemi instruowali silniki Giotta, aby
skorygowaîy poîoûenie. Precyzyjne sterowanie sondâ byîo stosunkowo îatwe.
Trudniejsze byîo ustalenie pozycji jâdra komety. Pomogîa tu w duûym stopniu
wspóîpraca miëdzynarodowa. Dwie radzieckie sondy kosmiczne Vega, dotarîy
w pobliûe komety mniej wiëcej tydzieï wczeôniej niû sonda Giotto. Przelatujâc
w odlegîoôci 8 tysiëcy kilometrów od komety, zrobiîy pierwsze zdjëcia
ukazujâce poîoûenie jej jâdra wzglëdem dwóch statków kosmicznych Vega.
Wykorzystujâc rozmieszczone na caîym ôwiecie radioteleskopy amerykaïscy
naukowcy nastawili odbiorniki na radzieckie transmisje radiowe i ustalili
poîoûenie statków Vega. Uzbrojeni w te dane i w fotografie z Vegii Rosjanie
mogli okreôliê pozycjë jâdra komety. Pozwoliîo to Europejczykom doprowadziê
sondë Giotto na wîaôciwâ odlegîoôê od jâdra komety. Z odlegîoôci 605
kilometrów Giotto zrobiî zdjëcia, które zadziwiîy astronomów. Jâdro komety
Halleya (gësty rdzeï skîadajâcy sië z czâsteczek lodu i skaî) okazaîo sië
czarnym jak wëgiel obiektem w ksztaîcie ziemniaka majâcym 16 kilometrów
dîugoôci i 8 kilometrów szerokoôci, wyrzucajâcym gejzery biaîego gazu na
odlegîoôê ponad 1 600 kilometrów.
Wyszperaî: CESAR::::::::
AMP2/TXT/nztz/Mierzenie_Wszechswiata.txt
::::::::
Mierzenie Wszechôwiata centymetrem krawieckim
Jeôli w ostatnich miesiâcach roku spojrzysz w niebo na póîkuli póînocnej,
bëdziesz mógî dostrzec plamë przyêmionego ôwiatîa w gwiazdozbiorze Andromedy.
Jest to najdalej oddalony obiekt, jaki moûna zobaczyê goîym okiem. Jego
ôwiatîo dociera do nas po upîywie 2,2 miliona lat. Naukowcy wyraûajâ
odlegîoôci w przestrzeni kosmicznej w kategoriach najwiëkszej prëdkoôci
osiâganej we Wszechôwiecie, prëdkoôci ôwiatîa. Promieï ôwietlny przebywa
w ciâgu roku 9460 miliardów kilometrów. Odlegîoôê moûemy wiëc okreôliê jako
czas, w jakim dociera do nas ôwiatîo gwiazdy lub innego ciaîa w przestrzeni
kosmicznej. Jest ona wyraûana w latach ôwietlnych. Moûe sië wydawaê
nieprawdopodobne, ûe ktokolwiek mógîby zmierzyê tak ogromne odlegîoôci. Ale
dla astronomów, którzy okreôlajâ odlegîoôci dzielâce nas od gwiazd i galaktyk
znajdujâcych sië tysiâc razy dalej niû Andromeda, jest to dziô dziaîanie
rutynowe.
Ksiëûyc
Obiektem poîoûonym w Kosmosie najbliûej Ziemi jest Ksiëûyc, oddalony o 384 400
kilometrów. Odlegîoôê ta nieco sië zmienia, gdyû Ksiëûyc krâûy wokóî Ziemi po
orbicie eliptycznej. Kiedy w latach 1969-1972 astronauci z Apolla wyszli na
Ksiëûyc zostawili tam maîe reflektory przypominajâce samochodowe ôwiatîa
odblaskowe. Astronomowie na Ziemi strzelali do nich silnym, pulsujâcym
ôwiatîem laserowym i po upîywie 2,5 sekund teleskopy rejestrowaîy nikîy bîysk
powracajâcego na Ziemië pulsujâcego ôwiatîa. Aby ustaliê odlegîoôê dzielâcâ
Ksiëûyc od Ziemi pomnoûono czas, w jakim impuls ôwietlny przebywaî drogë na
Ksiëûyc i z powrotem przez prëdkoôê ôwiatîa i podzielono wynik przez dwa.
Pomiary odlegîoôci Ksiëûyca robione sâ z dokîadnoôciâ do kilkunastu
centymetrów. Astronomowie stwierdzili, ûe Ksiëûyc znajduje sië obecnie o okoîo
31 centymetrów dalej od Ziemi niû wówczas, gdyû poleciaî tam Apollo
z astronautami. Ksiëûyc i Ziemia oddalajâ sië. Tarcie miëdzy dnem oceanu
i wodâ piëtrzâcâ sië podczas przypîywów stopniowo spowalnia obroty Ziemi. Na
skutek tego traci ona energië. Przypîywy i odpîywy oceanów powodujâ szybszy
ruch Ksiëûyca po orbicie, dziëki czemu zyskuje on energië. W efekcie
wprowadzany jest na dalszâ orbitë i stopniowo oddala sië od Ziemi.
Planety
Do wyznaczania odlegîoôci pomiëdzy Ziemiâ i planetami Ukîadu Sîonecznego
astronomowie wykorzystujâ radar, nie dysponujâ tam bowiem reflektorami
odbijajâcymi ôwiatîo. Wczeôniej wykorzystywano prëdkoôê ôwiatîa i metodë
paralaksy. Obecnie w kierunku planet wysyîa sië fale radiowe, które po odbiciu
od ich powierzchni powracajâ w postaci sîabego echa. Fale radiowe rozchodzâ
sië z prëdkoôciâ ôwiatîa, technika obliczania odlegîoôci jest zatem taka sama,
jak w przypadku Ksiëûyca. Astronomowie odebrali odbicia fal radiowych ze
wszystkich planet o powierzchni skalnej - Merkury, Wenus i Marsa, a nawet
z pierôcieni Saturna, powstaîych z miliardów grudek lodu. Jest to niemoûliwe
w odniesieniu do Saturna czy Jowisza, gdyû skîadajâ sië z gazów i nie odbijajâ
fal radiowych.
Sîoïce
Radaru nie uûywa sië do obliczania odlegîoôci Sîoïca od Ziemi, nie jest ono
bowiem ciaîem staîym. Astronomowie wykorzystujâ w swoich obliczeniach prawo
ruchu planet, w tym przypadku trzecie prawo J. Keplera (1571-1630). Gîosi ono,
ûe drugie potëgi okresu obiegu planet dookoîa Sîoïca sâ proporcjonalne do
trzech potëg ôrednich dîugoôci planet od Sîoïca. Dzisiaj wiadomo, ûe ôrednia
odlegîoôê Sîoïca od Ziemi wynosi 149 597 870 kilometrów i jest definiowana
jako jednostka astronomiczna (AU). Astronomowie wykorzystujâ jâ do obliczenia
odlegîoôci innych planet od Sîoïca. Za pomocâ radaru moûna np. moûna okreôliê
odlegîoôê dzielâcâ Wenus od Ziemi - gdy planety znajdujâ sië najbliûej siebie,
wynosi ona 42 miliardy kilometrów. Astronomowie wiedzâ równieû, ûe jedno
okrâûenie Wenus wokóî Sîoïca trwa 224,7 dnia lub 0,615 roku. Zgodnie z prawem
Keplera, odlegîoôê miëdzy Wenus i Sîoïcem wynosi zatem 0,72 AU.
Gwiazdy bliskie
Gwiazdy znajdujâ sië miliony razy dalej od Ziemi niû Sîoïce. Aby ustaliê
odlegîoôê dzielâcâ je od Ziemi, astronomowie muszâ wiëc posîugiwaê sië innymi
technikami. Najwaûniejszâ z nich jest metoda paralaksy, która polega na
zmierzeniu kâta, jaki zakreôla gwiazda podczas ruchu miëdzy dwoma punktami
i odniesieniu go do orbity Ziemi. Metodë të ilustruje proste doôwiadczenie.
Podnieô palec na wysokoôê twarzy, zamknij jedno oko i zapamiëtaj, gdzie
znajduje sië palec w odniesieniu do tîa. Teraz zamknij otwarte oko, a otwórz
drugie. Wydaje sië ûe palec sië przesunâî. Im palec jest bliûej twarzy, tym
przesuniëcie wydaje sië wiëksze. W astronomii takim palcem jest pobliska
gwiazda, której odlegîoôê od Ziemi jest wîaônie mierzona. Astronomowie
obserwujâ jej poîoûenie wzglëdem bardzo odlegîych gwiazd, patrzâc na nie
z dwóch róûnych stanowisk na orbicie ziemskiej. Mierzâc kât, o jaki przesuwa
sië gwiazda miëdzy tymi dwoma stanowiskami i znajâc ôrednicë orbity Ziemi,
mogâ obliczyê odlegîoôê gwiazdy. Kât paralaktyczny mierzony jest w sekundach
îuku. Jedna sekunda îuku wynosi 1/3600 stopnia na niebie lub okoîo 1/2000
ôrednicy Ksiëûyca. Odlegîoôê do gwiazdy wyraûa stosunek 3,26 lat ôwietlnych
i kâta paralaktycznego. Wynik podaje sië w parsekach, które sâ jednostkâ
dîugoôci odpowiadajâcâ paralaksie jednej sekundy îuku lub odlegîoôci 3,26 lat
ôwietlnych. Posîugujâc sië tâ metodâ, astronomowie ustalili odlegîoôê setek
najbliûszych gwiazd. Np. poîoûona najbliûej Sîoïca sîabo ôwiecâca Proxima
Centauri jest oddalona o 4,22 lat ôwietlnych lub 1,2 parseka, a najjaôniejsza
gwiazda na niebie, Syriusz o 8,16 lat ôwietlnych lub 2,64 parseka.
Gwiazdy odlegîe
Badajâc gwiazdy oddalone o wiëcej niû 300 lat ôwietlnych, stosuje sië inne
metody. Jedna z nich polega na ustaleniu kierunku i rzeczywistej prëdkoôci
poruszania sië gwiazdy. O wiele îatwiej ustaliê ten kierunek obserwujâc nie
pojedynczâ gwiazdë, lecz grupë gwiazd. Wiele gwiazd naleûy do gromad
skîadajâcych sië z setek czy nawet z tysiëcy obiektów poruszajâcych sië
w przestrzeni kosmicznej. Oglâdajâc je z prespektywy odnosi sië wraûenie, ûe
gwiazdy w kaûdej gromadzie zdâûajâ do jednego punktu. Wyznaczony przez
zbiegajâce sië linie kât ujawnia kierunek ruchu grupy gwiazd w przestrzeni
kosmicznej - w stronë Ziemi, w kierunku przeciwnym, pod kâtem 45 stopni itd.
Prëdkoôê gwiazd moûna wydedukowaê na podstawie ich jasnoôci. Ruch gwiazdy
w kierunku Ziemi lub przeciwnym powoduje zmianë czëstotliwoôci emitowanych
przez niâ fal ôwietlnych - jeôli gwiazda zdâûa w kierunku Ziemi, staje sië
niebieska, a jeôli w kierunku przeciwnym, czerwona (zjawisko Dopplera). Îâczâc
wielkoôê zmian w widmie gwiazdy z kierunkiem ruchu gromady, astronomowie mogâ
ustaliê jej rzeczywistâ prëdkoôê i obliczyê odlegîoôê od gromady.
Najodleglejsze gwiazdy w galaktyce
Chcâc ustaliê odlegîoôê dzielâcâ nas od gwiazd znajdujâcych sië jeszcze dalej
astronomowie mierzâ ich temperaturë i jasnoôê. Jest to zadanie, wbrew pozorom,
zaskakujâco îatwe - gwiazda niebieska ma okoîo 20 tysiëcy stopni Celcjusza,
biaîa lub ûóîta ma temperaturë ôredniâ, gwiazdy pomaraïczowe lub czerwone sâ
zimne, ich temperatura wynosi okoîo 3 tysiëcy stopni Celcjusza. Im gwiazda
jest gorëtsza, tym jaôniejsza. Gwiazda o temperaturze 10 tysiëcy stopni
Celcjusza ôwieci aû 40 razy jaôniej od Sîoïca (5,5 tysiëcy stopni Celcjusza).
Jeôli zatem blask takiej gwiazdy o temperaturze 10 tysiëcy stopni Celcjusza
wydaje sië sîaby, musi sië ona znajdowaê daleko w przestrzeni kosmicznej i jej
jasnoôê zmniejsza olbrzymie oddalenie. Zanim astronomowie posîuûâ sië tâ
stosunkowo prostâ metodâ muszâ poznaê zaleûnoôê miëdzy jasnoôciâ, temperaturâ
i odlegîoôciâ od Ziemi. Dlatego najpierw posîugujâ sië metodâ paralaksy
w odniesieniu do pobliskich gwiazd, a po zmierzeniu ich jasnoôci mogâ
wykorzystaê të wiedzë jako wskazówkë przy ustalaniu wzglëdnej jasnoôci gwiazd
bardziej odlegîych. Zmierzenie jasnoôci gwiazd w Drodze Mlecznej pozwala
astronomom okreôliê ich odlegîoôê od Ziemi - w przypadku niektórych z nich
jest to 100 tysiëcy lat ôwietlnych.
Galaktyki bliskie
Gwiazda ôwiecâca szczególnie jasnym ôwiatîem odgrywa rolë latarni morskiej,
dziëki której moûna zmierzyê odlegîoôê od bliskiej galaktyki. Tego rodzaju
gwiazdy, które regularnie zmieniajâ blask, nazywa sië w astronomi cefeidami.
Astronomowie mogâ mierzyê czas, w jakim cefeidy ôwiecâ z maksymalnâ jasnoôciâ,
potem przygasajâ i na powrót zaczynajâ ôwieciê peînym blaskiem. Czas ten
nazywa sië okresem. Jaôniejsze cefeidy pulsujâ ôwiatîem wolniej niû sîabsze.
Gdy uda sië ustaliê okres cefeid, moûna wydedukowaê, jaka jest ich jasnoôê.
Jeôli znajdzie sië cefeida o okresie wynoszâcym np. tydzieï, astronomowie mogâ
orzec, ûe jest ona 4 tysiëcy razy jaôniejsza niû Sîoïce. Ôledzâc pozorne
osîabienie cefeid w odlegîych galaktykach, moûna okreôliê oddalenie tych
galaktyk.
Zewnëtrzne granice Wszechôwiata
W latach 20 amerykaïski astronom Edwin Hubble dokonaî zdumiewajâcego odkrycia
dotyczâcego galaktyk - wszystkie oddalajâ sië od Ziemi z prëdkoôciâ zaleûnâ od
ich odlegîoôci. Im bardziej sâ odlegîe, tym szybciej sië oddalajâ. Zjawisko
to, znane jako prawo Hubble'a, wystëpuje na wskutek rozszerzania sië
Wszechôwiata, co oznacza, ûe wszystkie galaktyki gwaîtownie oddalajâ sië od
siebie. Prëdkoôê galaktyk moûna bez trudu zmierzyê obserwujâc ich ôwiatîo oraz
zmiany czëstotliwoôci fal elektromagnetycznych (zjawisko Dopplera). Prawo
Hubble'a pozwala astronomom obliczaê odlegîoôê na podstawie prëdkoôci. Jeôli
zatem odlegîa galaktyka oddala sië z prëdkoôciâ np. 5 milionów km/h to mnoûâc
staîa Hubble'a (okoîo 12, gdy liczy sië w km/h i latach ôwietlnych) przez
prëdkoôê galaktyki moûna obliczyê, ûe jest ona oddalona o 60 milionów lat
ôwietlnych. W ten sposób astronomowie okreôlili odlegîoôê galaktyk o 15-20
miliardów lat ôwietlnych.
Co astronomowie wiedzâ o rozmiarach Wszechôwiata?
Jak wielki jest Wszechôwiat? Wielu astronomów sâdzi, ûe nie ma koïca, a zatem
nie moûna go zmierzyê. Moûliwe jest jednak obliczenie odlegîoôci pomiëdzy
najdalszymi znanymi obiektami zdâûajâcymi we wszystkich kierunkach, innymi
sîowy zmierzenie ôrednicy obserwowanego Wszechôwiata. Ôwiatîo z najbardziej
oddalonych galaktyk dociera do Ziemi po upîywie 15-20 miliardów lat. Ôrednica
Wszechôwiata, na tyle daleko, jak siëgamy wzrokiem wynosi 40 miliardów lat
ôwietlnych.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Olbrzymie_zwierciadlo.txt
::::::::
Olbrzymie zwierciadîo do badania nieba
W zakîadzie w Tucson, w Arizonie, dziewiëê razy na minutë obraca sië olbrzymi
piec, w którego wnëtrzu panuje temperatura 1170 stopni Celcjusza. W tym
niesamowitym ûarze roztopione szkîo spîywa do przypominajâcej plaster miodu
formy odlewczej, aby uformowaê dysk o lekko wklësîej powierzchni i ôrednicy
3,5 metra. Po trwajâcym miesiâcami chîodzeniu, modelowaniu i polerowaniu, dysk
przeksztaîci sië w zwierciadîo bëdâce duszâ jednego z najwiëkszych na ôwiecie
teleskopów. Zwierciadîa teleskopów muszâ byê idealnie wypolerowane i nie mogâ
zmieniaê ksztaîtu, bo jedynie wówczas dajâ ostry obraz gwiazdy czy planety.
PROGDIR:GFX/nztz/teleskop
Najwiëkszym problemem sâ zmiany temperatury w ciâgu nocy. Wszystkie
powszechnie uûywane materiaîy, w tym zwyczajne szkîo, rozszerzajâ sië lub
kurczâ pod wpîywem zmian temperatury. Poniewaû zwierciadîo teleskopu jest
najcieïsze w czëôci ôrodkowej, stygnie ona szybciej i bardziej sië kurczy niû
czëôê zewnëtrzna. Na skutek tego zwierciadîo i odbity przez nie obraz ulegajâ
znieksztaîceniu. Przez dîugi czas zwierciadîa do teleskopów wykonano ze
zwykîego szkîa. Astronomowie potrzebowali jednak coraz wiëkszych zwierciadeî,
które z kolei coraz bardziej znieksztaîcaîy obraz. Wynalezienie pyrexu, szkîa
ognioodpornego, które rozszerza sië i kurczy trzy razy mniej niû zwyczajne
szkîo, umoûliwiîo astronomom zbudowanie w 1948 roku najwiëkszego wówczas
teleskopu. Miaî on 5-metrowe zwierciadîo z pyrexu i zostaî umieszczony na
górze Palomar w poîudniowej Kalifornii. Obecnie wiëkszoôê zwierciadeî robi sië
z mieszaniny szkîa i ceramiki, która prawie wcale sië nie rozszerza.
Powierzchnia zwierciadîa pokrywana jest warstwâ aluminium odbijajâcym
promienie ôwietlne. Robiâc zwykîe zwierciadîo do teleskopu, roztapia sië
mieszaninë szkîa i ceramiki w pîaskiej formie odlewczej o odpowiedniej
ôrednicy. Kiedy surowce dokîadnie sië roztopiâ, lustro poddaje sië chîodzeniu
trwajâcemu wiele tygodni lub miesiëcy. Ma to zapobiec powstawaniu naprëûeï,
które mogâ póúniej spowodowaê znieksztaîcenie lustra. Odlewowi lustra ksztaît
nadaje sië w procesie kontrolowanym przez komputer, który ocenia prawidîowoôê
krzywizny powierzchni. Tafla lustra jest nastëpnie pokrywana warstwâ
substancji odbijajâcej promienie ôwietlne. W tym celu lustro wkîada sië do
komory próûniowej, w której pary aluminium osiadajâ cienkâ warstwâ na jego
powierzchni. Obecnie, gdy planuje sië budowë znacznie wiëkszych teleskopów,
wykonywane w tradycyjny sposób zwierciadîa byîyby niezwykle ciëûkie. Np.
zwierciadîo 8-metrowego teleskopu zrobione na wzór 5-metrowego zwierciadîa
palomarskiego waûyîoby czterokrotnie wiëcej. Z myôlâ o olbrzymich, ale lekkich
zwierciadîach zespóî z Tucson skonstruîowaî piec obrotowy. Zanim do formy
odlewniczej trafi szkîo, umieszcza sië tam szeôciokâtne bloki cementu, które
zalewa sië stopionym szkîem tworzâc sieê cienkich ôcianek przypominajâcych
strukturâ woskowy plaster miodu. W rezultacie struktura szkîa skîada sië
z szeôciokâtnych "komórek" pokrytych od góry do doîu szklanâ taflâ. Dolna
tafla jest perforowana, a gdy szkîo caîkiem ostygnie, kruchy cement wypîukuje
sië ze szklanego plastra strumieniami wody. Takie zwierciadîo jest
czterokrotnie lûejsze niû tej samej wielkoôci zwierciadîo jednolite. Ale jak
wygiâê strukturë plastra? Nie trzeba jej wyginaê. Jeôli forma z cieczâ szybko
obraca sië wzdîuû osi pionowej, siîa odôrodkowa wypycha ciecz po bokach formy
na zewnâtrz. W rezultacie jej powierzchnia staje sië wklësîa.
Teleskopy z lustrem wielosegmentowym
Astonomowie, którzy budujâ 10-metrowy teleskop Kecka na Hawajach sâ
przekonani, ûe zrobienie pojedynczego zwierciadîa tej wielkoôci jest zadaniem
zbyt trudnym. Duûâ pîaszczyznë odbijajâce promienie ôwietlne ukîadajâ wiëc
z 36 maîych szeôciobocznych luster. Dopasowane sâ one do siebie jak kafelki
w îazience, tworzâc jednolitâ powierzchnië. Dla zachowania wîaôciwego ksztaîtu
powierzchni konstruktorzy obsadzajâ pojedyncze lustra w skomplikowanych
ramach. Miëdzy segmentami zwierciadîa znajduje sië 168 czujników, które
informujâ o zmianie poîoûenia przylegajâcych do siebie czëôci. Gdy np.
teleskop jest pochylony, 9 komputerów kontroluje sygnaîy z czujników
i przekazuje polecenia do 108 ôrub regulacyjnych, które obracajâc sië
wyrównujâ poîoûenie lustra. Inaczej do sprawy podchodzâ astronomowie
europejscy, dla których budowany jest najwiëkszy optyczny teleskop na ôwiecie,
zwany Olbrzymim Teleskopem. Bëdzie sië skîadaî z czterech sâsiadujâcych ze
sobâ teleskopów o 8-metrowych zwierciadîach, bëdzie usytuîowany w Chile, gdzie
najlepiej moûna obserwowaê poîudniowe niebo. Maîe lustra bëdâ odbieraîy
zogniskowane ôwiatîo z czterech teleskopów, dziaîajâc jak jedno oko. Gdy
zakoïczy sië budowa Olbrzymiego Teleskopu, bëdzie on dziesiëê razy silniejszy
niû istniejâce dotychczas.
Dlaczego w teleskopach uûywa sië zwierciadeî?
W XVII wieku fizyk Sir Isaak Newton uznaî, ûe tradycyjne teleskopy
refrakcyjne, w których zainstalowane sâ szklane soczewki skupiajâce ôwiatîo
gwiazd, stwarzajâ problemy. Oglâdajâc gwiazdë przez soczewki widzimy wokóî
niej kolorowa obwódkë. Promieï ôwiatîa przechodzâcy przez szkîo ulega
zaîamaniu, a fale ôwietlne o róûnych dîugoôciach zaîamujâ sië pod róûnymi
kâtami. Ôwiatîo niebieskie, którego fale sâ krótsze niû fale ôwiatîa
czerwonego, uginajâ sië bardziej niû ôwiatîo czerwone. Newton zaprojektowaî
zatem zwierciadlany teleskop, w którym ôwiatîo ogniskowaîy dwa lustra zrobione
ze stopu cyny i miedzi znanego jako stop zwierciadîowy. Przednia strona
lustra, która zbieraîa ôwiatîo, byîa zakrzywiona, dziëki czemu mogîa
ogniskowaê promienie ôwietlne tak jak soczewki. Równieû w olbrzymich
nowoczesnych teleskopach ôwiatîo zbierajâ zwierciadîa. Od czasów Newtona,
który posîugiwaî sië 25-milimetrowym lustrem, ich rozmiary zwiëkszyîy sië aû
do 6 metrów, jak np. olbrzymie zwierciadîo w dawnym Zwiâzku Radzieckim.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Potwor.txt
::::::::
Potwór
Jezioro Loch Ness ma gîëbokoôê 275 metrów i tworzy razem z Loch Linnie, Loch
Lochy, Loch Arcaig i Loch Oich rodzaj tranzytowego kanaîu, który tylko dziëki
kilku pasemkom lâdu pomiëdzy Inverness i Oban nie czyni z Póînocnej Szkocji
wyspy.
Pierwszâ osobâ, która zobaczyîa potwora z Loch Ness byî uczeï irlandzkiego
ôwiëtego Columbana Starszego. Wydarzyîo sië to w 565r. Ów uczeï przepîywajâc
na drugâ stronë jeziora zobaczyî w wodzie olbrzymie stworzenie, które po
chwili zniknëîo w gîëbinach.
PROGDIR:GFX/nztz/nessie
22 lipca 1933r. o godzinie 16 doszîo do sîynnego spotkania z potworem z Loch
Ness (nazwanego póúniej Nessie). Z urlopu w Szkocji powracaîo do domu
maîûeïstwo Spicerów. Jechali oni poîudniowym brzegiem jeziora. Nagle
spostrzegli w przybrzeûnych paprociach poruszajâce sië olbrzymie stworzenie.
George Spicer zeznaî póúniej, ûe sâdziî iû byî to duûy wâû. Wedîug maîûeïstwa
zwierzë to miaîo dziwnie maîâ gîowë na dîugiej cienkiej szyi, która
przechodziîa w masywne ciaîo. Stworzenie posiadaîo pîetwy i miaîo 8-10 metrów
dîugoôci.
W tym samym roku pewien lekarz, przebywajâcy wówczas na urlopie, wykonuje
pierwsze zdjëcie potwora. Przedstawia ono potëûnâ szyjë, na której tkwi maîa
gîowa oraz wystajâcy z wody grzbiet zwierzëcia. Oceniî on jego dîugoôê na
200-250 metrów!
Pewnego poranka 1951 roku Lachlan Stuart doiî nad brzegiem jeziora krowë. Byîa
godzina 6.30, gdy zauwaûyî w wodzie jakiô ruch ("z wody wynurzyîy sië trzy
garby i podâûyîy ku brzegowi").
W 1969 r. nad jezioro Loch Ness przybyîa japoïska ekipa badawcza wyposaûona
w najnowoczeôniejsze kamery do zdjëê podwodnych. Z USA sprowadzono
jednoosobowâ îódú podwodnâ. Na jezioro spuszczono statek badawczy wyposaûony
w noktowizory i skomplikowane urzâdzenia do rejestracji dúwiëków. Jednak
potwór nie ujawniî sië. Odkryto natomiast, ûe w pobliûu Urquhart jezioro jest
o 60 m gîëbsze niû sâdzono dotychczas oraz znaleziono obszernâ podwodnâ
jaskinië.
Pod koniec 1975 r. dokonano serii podwodnych zdjëê przedstawiajâcych
stworzenie o dîugoôci 11 metrów, majâce 2,5 metrowâ szyjë oraz barwë szaro
brâzowâ. Bostoïscy naukowcy z Akadamii Nauk Stosowanych przesîali ten materiaî
filmowy do NASA, które przebadaîo go za pomocâ techniki komputerowej.
Ujawniono dalsze szczegóîy. Na jednym ze zdjëê rozpoznano zarysy jakiegoô
wiëkszego stworzenia z wyraúnymi pîetwami. Akademia Nauk Stosowanych wysîaîa
wówczas drugi zespóî badawczy. Zdjëcia zrobione przez tâ ekipë ujawniîy, ûe
dno jeziora przypomina labirynt gîëbokich wâwozów o stromych ôcianach. Jezioro
przecinaîy rowy z licznymi odnogami. Potwora nie znaleziono.
Czym jest Nessie? Na pewno nie jest on ssakiem. Temperatura wody jest zbyt
niska dla ssaków, zwierzëta te sâ aktywniejsze i musiaîyby sië czëôciej
pokazywaê. Gdyby chodziîo o ichtiozaura lub plezjiozaura, co sugeruje
wiëkszoôê opisów, nie moûna by wykluczyê moûliwoôci, ûe gatunki te nadal ûyjâ
i to 50 - 70 mln lat. Dla przykîadu moûna podaê, ûe latimerië zaliczono do
gatunków wymarîych, aû do roku 1938 kiedy to zîowiono jeden egzemplarz
u wybrzeûy Afryki w Oceanie Indyjskim.
Jaki byî los Nessie? Przypuszcza sië, ûe przebieg historii mógî byê
nastëpujâcy - pokrywa lodowa ostatniego zlodowacenia topniaîa, na póîkuli
póînocnej podnosiî sië poziom wód w jeziorach, wâwozy stawaîy sië dolinami
a doliny wypeîniaîy sië wodâ. Potwór z Loch Ness mógî zostaê uwiëziony
w jeziorze podczas opadania wód.
Ludzie nadal oczekujâ na kontakt z Nessie. Sîyszaîem, ûe ustawiono nad
brzegiem jeziora kamerë, która non-stop obserwuje jezioro. Zagadka nie zostaîa
jeszcze do koïca rozwiâzana...
Wyszperaî: Nightmare
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Reinkarnacja.txt
::::::::
Reinkarnacja
Dzisiejsza nauka uznaje, ûe bezpoôredni nasz przodek, zwany czîowiekiem z
Cro-Magnon, pojawiî sië na Ziemi (w sensie ewolucyjnym) nagle. W ciâgu 35-40
tysiëcy lat istnienia tego gatunku populacja osiâgnëîa ogólnâ liczbë okoîo 30
miliardów. Kaûdy czîowiek to odrëbna osobowoôê, usiîujâca realizowaê siebie
poprzez aktywnâ dziaîalnoôê, twórczoôê i miîoôê. Ludzkie ûycie czësto
przerywane w sposób nienaturalny i tak trwa zbyt krótko. Przeciëtna jego
dîugoôê wynosiîa do niedawna 50-60 lat, a przecieû na tym etapie ûycia nasz
mózg osiâga zaledwie caîkowitâ dojrzaîoôê. Czym jest wîaôciwie czîowiek?
Niedoskonaîe ciaîo plus pamiëê? Zarówno pierwsze i drugie stanowiâ niezbëdne
czynniki istnienia. O swoim ciele czîowiek wie juû duûo rzeczy, tymczasem
pamiëê pozostaje nadal wielkâ niewiadomâ. Usiîuje sië tîumaczyê, ûe rolë
nosiciela informacji speîniajâ w naszym organizmie kwasy nukleinowe, biaîka
itd, ale juû w 1911 roku Bergson wspomniaî o istnieniu dwóch rodzajów pamiëci
- wyûszej (motorycznej) i niûszej (tzw. pamiëci ducha). Jego zdaniem jedynie
pamiëê motoryczna, moûe byê rozpatrywana jako funkcja mózgu. Stâd zwolennicy
parapsychologii wnioskujâ, ûe ôwiadomoôê ma swojâ siedzibë poza organizmem.
Czy istniejâ argumenty przemawiajâce za takâ hipotezâ? Owszem, gdyby wyîâcznie
mózg byî siedzibâ pamiëci, to jak wytîumaczyê wówczas jej przetrwanie
w przypadkach caîkowitego poraûenia mózgu? Tak wiëc wydaje sië bardzo moûliwe,
ûe po naszej ômierci, informacja o nas nie zanika, lecz zostaje przechowywana
w próûni, co daje moûliwoôê "drugich narodzin", czyli rekonstrukcji osobowoôci
wzbogaconej o pamiëê "poprzedniego ûycia".
Angielski psychiatra Aleksander Cannon byî chyba pierwszym, który polecaî
swoim pacjentom, bëdâcym w stanie hipnozy, "przeûywaê" jeszcze raz swâ
przeszîoôê. Odkryî wtedy, ûe niektórzy z nich cofani wstecz, daleko poza
moment urodzin, napotykali, po dîuûszym lub krótszym czasie, sceny z jakiegoô
innego ûycia. Nie wiadomo na czym polega ten mechanizm, dlaczego niektórzy
ludzie w transie hipnotycznym podajâ wspomnienia z poprzedniego ûycia (naleûy
podkreôliê - nie w sposób bierny lecz tak jakby przeûywali to jeszcze raz).
Osobnym zagadnieniem jest tak zwana hipoteza o dziedziczeniu pamiëci.
Przypuszczalnie wszystko co kaûdy z nas w ûyciu doôwiadczyî lub przeûyî,
zakodowane jest w jego podôwiadomoôci. To zakodowanie jest tak trwaîe, ûe
pozostaje tam na zawsze, nawet gdy czîowiek jest przekonany iû pewne szczegóîy
dawno juû zapomniaî. Tego rodzaju "zespoîy pamiëciowe" mogâ byê przekazywane
genetycznie. Maîe dziecko nie wie, ûe w osobowoôci przechowuje doôwiadczenia
rodziców i dziadków. Podobnie próbuje sië tîumaczyê przypadki wspomnieï
z poprzedniego ûycia. Sâ to po prostu utrwalone w naszej podôwiadomoôci,
odziedziczone genetycznie przeûycia bliskich lub dalszych przodków.
W okreôlonych sytuacjach, np. w hipnozie, mogâ one zostaê przywoîane. Wydajâ
sië nam tak realne, ûe uwaûamy je za przeûycia wîasne.
Psychika czîowieka zakodowana jest w ukîadzie nerwowym, w szczególnoôci
w mózgu. Ôwiadomoôê jest przypuszczalnie funkcjâ ukîadu nerwowego, a nie
rzeczâ "samâ w sobie". Kiedy ukîad nerwowy ulegnie uszkodzeniu, ôwiadomoôê
zanika. Byê moûe jednak wystarczyîoby "przeîoûyê" pamiëê danego czîowieka
z jego uszkodzonego mózgu do drugiego, który jest w stanie funkcjonowaê,
a wiëc "wytwarzaê" ôwiadomoôê, by przeszîa tam takûe osobowoôê. Jeôli w tym
drugim mózgu, byîa juû inna osobowoôê, a wiëc czëôê pamiëci byîa juû
zapeîniona, to mamy przykîad rozdwojenia jaúni. Ukîad nerwowy wytwarza
róûnorakie pola elektromagnetyczne (PEM). Te PEM niosâ oczywiôcie informacje
o tym, co sië w danym ukîadzie dzieje. Do wyjaônienia zasady reinkarnacji
wystarczyîoby wiëc zaîoûenie, iû takie pola niosâce informacje mogâ "oderwaê
sië" od umierajâcego organizmu i "przyczepiê" do powstajâcego, przenoszâc
pamiëê zmarîego. Nie do kaûdego nowo narodzonego dziecka informacja taka moûe
"przywëdrowaê", chociaûby dlatego, ûe dzieci rodzâ sië szybciej niû ludzie
umierajâ. Jeôli juû jednak do kogoô "przywëdruje", to ten zasób informacji,
czyli pamiëê poprzedniego ûycia, zostanie na skutek stresu narodzin,
zepchniëta na samo dno podôwiadomoôci. Taka hipoteza o istocie reinkarnacji
nie przeczy nauce ani obserwacjom, a byê moûe daîo by sië jâ sprawdziê
eksperymentalnie.
Wyszperaî: Nightmare::::::::
AMP2/TXT/nztz/Samozapalenia.txt
::::::::
Samozapalenia
Czy to moûliwe, aby ludzkie ciaîo stanëîo w pîomieniach i ulegîo caîkowitemu
zwëgleniu w ciâgu kilku sekund?
Byî to zimny, styczniowy poranek 1980 roku, kiedy oficer ôledczy policji
brytyjskiej John Heymer zostaî wezwany do zwëglonych zwîok w Gwent w Walii.
Juû w przedpokoju poczuî panujâcâ w mieszkaniu podwyûszonâ temperaturë, oprócz
tego powietrze byîo niezwykle wilgotne, a ôwiatîo miaîo niezwykîy
czerwono-pomaraïczowy kolor. Na dywanie leûaîa kupka ônieûnobiaîego popioîu,
z której z jednej strony wystawaîy mëskie nogi w skarpetkach, z drugiej
widniaîa zaô zwëglona czaszka. Tylko tyle zostaîo z 73-letniego Henry'ego
Thomasa. Nie liczâc spalonego w dwóch trzecich fotela, w którym siedziaî
Thomas, nic wiëcej w pokoju nie nosiîo ôladów ognia. Dziwny kolor ôwiatîa
wziâî sië stâd, ûe wszystko w pokoju, a wiëc równieû okna i nie osîoniëta
ûarówka, pokryte byîo tîustym osadem, efektem parowania miësa ludzkiego. Poza
pokrywajâcymi je osadem stopionego tîuszczu, ani podîoga, ani dywan nie byîy
spalone. Ôlady ognia byîy widoczne jedynie wokóî szczâtków. W jaki sposób
ciaîo, w którym jest nieomal 45 litrów wody, mogîo sië spaliê tak doszczëtnie,
a znajdujâce sië w pobliûu îatwopalne przedmioty zostaîy nietkniëte?
Anatomopatolog, który obejrzaî miejsce zdarzenia potwierdziî, ûe fotel ulegî
spaleniu jedynie w tych miejscach, w których spotykaî sië z ciaîem. Kiedy
fotel sië przewróciî i pîonâce ciaîo osunëîo sië na podîogë, drewniana rama
przestaîa sië paliê. Pozostaîe meble nie zajëîy sië ogniem poniewaû
najprawdopodobniej zapas tlenu w pokoju zostaî wyczerpany w pierwszych
chwilach wypadku. Poza tym drzwi w pokoju byîy uszczelnione, co w znacznym
stopniu ograniczyîo dostëp ôwieûego tlenu i powstrzymaîo poûar mebli. W jaki
wiëc sposób mimo braku tlenu, ciaîo ulegîo wrëcz spopieleniu? W zakîadzie
medycyny sâdowej lekarze wysnuli teorië, wedîug której zdarzenie musiaîoby
przebiec w nastëpujâcy sposób: najpierw Thomas, który byî niepalâcym, pochyliî
sië za bardzo nad kominkiem i od pîomieni zajëîy sië jego wîosy. Nastëpnie
poderwaî sië, nie rozrzucajâc wëgla i uîoûonych w stos szczap i usiadî na
fotelu. Nastëpnie wyciâgnâî nogi przed telewizorem i spaliî sië doszczëtnie.
Koroner, puîkownik Kenneht Treasure, zaakceptowaî tâ teorië i jako przyczynë
ômierci wpisaî spalenie. Heymar byî zaszokowany takim oôwiadczeniem. Znajâc
sië trochë na medycynie sâdowej nie potrafiî znaleúê podstaw dla tak
lakonicznego orzeczenia przyczyny zgonu. Po dokîadnym rozpatrzeniu pozostaîych
ôladów doszedî do wniosku, ûe ma do czynienia z przykîadem tzw. "samoistnego
zapalenia". Kiedy poinformowaî o tym jego zwierzchników oni zlekcewaûyli jego
sugestie, twierdzâc, ûe sprawa nie budzi ûadnych wâtpliwoôci, i ûe jest jak
najbardziej typowa. Jednak jeûeli Thomas rzeczywiôcie zajâî sië od ognia
z kominka, to dlaczego miaîby zasiâôê w fotelu zamiast próbowaê ugasiê swoje
pîonâce wîosy? A jeôli nie zapaliî sië od kominka to skâd wziâî sië ogieï? No
i dlaczego spaliî sië tylko on sam, a meble staîy nietkniëte? Zjawisko
samoistnego zapîonu tîumaczyîoby wszystkie te wâtpliwoôci, tylko czy istnienie
tego zjawiska jest wystarczajâco udowodnione?
Jednym z najpowaûniejszych argumentów przemawiajâcym o tym, ûe samozapîon jest
moûliwy jest fakt, ûe nawet w krematorium ciaîo nie ulega caîkowitemu
spaleniu. Pozostaîe po kremacji koôci muszâ byê mielone przez specjalnâ
maszynë tzw. kremulator. Dopiero po tym zabiegu pozostaje jedynie pyî, lecz
nie biaîy, a szary. Natomiast popióî jaki pozostaî po Henrym Thomasie byî
ônieûnobiaîy, co wskazywaîoby na to, ûe temperatura spalania byîaby caîkiem
wyûsza niû w piecu krematoryjnym (gdzie temperatura wynosi ok. 900°C).
Szczâtki Thomasa byîy typowym przykîadem pozostaîoôci po samoistnym zapîonie
czîowieka. Kiedy w 1986 roku w Nowym Jorku spaliî sië 56-letni zdrowy
mëûczyzna, który jak na ironië byî straûakiem na emeryturze, zostaîy po nim
jedynie dwa kilogramy popioîu i garstka koôci. Jak w wielu tego typu
przypadkach nic wiëcej w caîym domu nie zajëîo sië, nawet znajdujâce sië na
kominku zapaîki. Aby ludzkie ciaîo zmieniîo sië w ônieûnobiaîy popióî potrzeba
temperatury w okolicach 2500-3000°C. Przeciëtny poûar ma temperaturë nie
przekraczajâcâ 250°C. Naukowcy wysnuli hipotezë, jakoby samozapîon czîowieka
moûna byîo wyjaôniê tzw. "efektem knota". Polega on na tym, ûe jeôli czîowiek
jest odpowiednio otyîy i odziany w kilka warstw îatwopalnych ubraï, to te
ubrania po podpaleniu mogâ peîniê funkcjë knota i sprawiaê, ûe powoli bëdzie
sië wypalaî tîuszcz, tak jak stearyna w ôwieczce. Jeôli zaô temperatura ognia
jest doôê wysoka, a w otoczeniu nie brakuje tlenu to nawet otyîoôê przestaje
byê warunkiem koniecznym. Dobrze udokumentowany przypadek knota byî badany
przez profesora Gee ze szpitala uniwersyteckiego w Leeds w 1965 roku. Ofiarâ
byîa 85-letnia kobieta, która w czasie ataku serca wpadîa w buzujâcy w kominku
ogieï. Zostaîa odnaleziona dopiero po kilku godzinach. Rzeczywiôcie miaîo
miejsce zdarzenie przypominajâce efekt knota, jednak jej obraûenia wykazywaîy
znaczne róûnice jeôli porównaîo sië je ze szczâtkami ofiar samoistnego
zapîonu. W wiëkszoôci przypadków, w których moûna mówiê o efekcie knota ofiary
byîy martwe zanim zaczëîy sië paliê. Ubrania, zwykle îatwopalne w sobie,
spaliîy sië doszczëtnie, nawet na tych czëôciach ciaîa, które nie ulegîy
zwëgleniu. Poza tym proces spalania musiaîby trwaê od 24 do 48 godzin, by
doprowadziê ofiarë do takiego stanu, w jakim znaleziono Henry'ego Thomasa.
Heymer jest jednym z najsîynniejszych badaczy zjawiska samoistnego zapîonu.
Tym problemem interesuje sië teû Larry Arnold, zaîoûyciel grupy badawczej
o nazwie Para Sience International, zajmujâcej sië badaniem zjawisk
paranormalnych. Obaj zgromadzili bezcenny materiaî dowodowy przemawiajâcy za
tym, ûe w tej sytuacji "efekt knota nie wchodzi w grë". Dysponujâ oni dowodami
na to, ûe w niektórych przypadkach ogieï miaî swe úródîo wewnâtrz ciaîa,
a temperatura spalania byîa wystarczajâco wysoka, by spopieleniu ulegîy
równieû koôci. Oba te czynniki wykluczaîy przyjëcie wyjaônienia przypadków
samozapîonu efektem knota. Poszukujâc innego wyjaônienia fenomenu samoistnego
zapîonu Heymar doszedî do wniosku, ûe musi byê on wynikiem reakcji miëdzy
tlenem a wodorem na poziomie komórkowym organizmu. Moc odpowiedniej mieszanki
z tlenu z wodorem najlepiej widaê, jeôli przyjrzeê sië wahadîowcom kosmicznym,
które wîaônie tych substancji uûywajâ jako paliwa. Niewâtpliwie mieszanka
wodoru z tlenem w procesie spalania jest w stanie wytworzyê temperaturë
wystarczajâcâ do caîkowitego spalenia koôci. Wedîug magazynu New Scientist
Heymar zaproponowaî najlepszâ z dotychczasowych hipotez wyjaôniajâcych
zjawisko samozapîonu. Jeszcze istnieje kilka alternatywnych teorii, ale Heymar
uznaî, ûe ûadna z nich nie znajduje dostatecznego oparcia w faktach. Naleûy do
nich teoria pioruna kulistego, pola magnetycznego, a nawet "ognistych bâków"
wywoîanych zapîonem zgromadzonego w jelitach metanu. Cynicy z kolei
argumentujâ, ûe podanie przyczyny nie ma znaczenia, skoro i tak nikt nie
widziaî tego zjawiska. Jak sië jednak okazuje, kilku ludzi widziaîo osoby
pîonâce z nie wyjaônionych przyczyn. Ciekawe jeszcze ile wody w rzekach upîynie
zanim ktoô na powaûne zainteresuje sië tym problemem?
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Satelity_na_orbicie.txt
::::::::
Satelity na orbicie
4 paúdziernika 1957 roku Rosjanie wystrzelili w przestrzeï kosmicznâ metalowâ
kulë. Byî to satelita Sputnik 1, który ani nie spadî na ziemië, ani nie
poleciaî w przestrzeï kosmicznâ. Oparî sië na sile przyciâgania i pozostaî
blisko ziemi, okrâûajâc jâ na wysokoôci kilkuset kilometrów. Po trzech
miesiâcach spîonâî. Wbrew pozorom satelity nie opierajâ sië na sile
przyciâgania. W rzeczywistoôci przez caîy czas spadajâ w kierunku Ziemi, tak
jak spadajâce jabîko, dziëki któremu Sir Isaac Newton odkryî prawo ciâûenia.
Podstawowa róûnica miëdzy jabîkiem, a satelitâ polega na tym, ûe porusza sië
PROGDIR:GFX/nztz/sattelite
on bardzo szybko (okoîo 30 tysiëcy km/h) i o wiele wyûej. Gdy wiëc satelita
spada w kierunku ziemi, jej powierzchnia odchyla sië od niego, co oznacza, ûe
nigdy nie przybliûy sië do Ziemi. Wyobraú sobie, ûe stoisz na szczycie góry
wznoszonej sië 160 kilometrów nad powierzchniâ Ziemi. Jeôli weúmiesz do rëki
jabîko i upuôcisz je, bëdzie ono pionowo spadaîo. Teraz przypuôêmy, ûe rzucisz
je w kierunku horyzontu. Jabîko bëdzie spadaê po linii skrzywionej. Jeôli nada
mu sië wystarczajâcâ prëdkoôê, skierowana w dóî linia jego spadania bëdzie
równolegîa do krzywizny powierzchni Ziemi. Choê jabîko przez caîy czas spada,
powierzchnia Ziemi odchyla sië w tym samym tempie. Tak wiëc jabîko nigdy nie
przybliûy sië do powierzchni Ziemi. Jest na orbicie. Gdy rakieta wynosi
satelitë w przestrzeï kosmicznâ, musi nadaê mu odpowiedniâ prëdkoôê
horyzontalnâ, aby tor jego lotu omijaî Ziemië. Wybierajâc odpowiedniâ
kombinacjë siîy ciâgu wznoszâcego i horyzontalnego, kontrolerzy lotu mogâ
skierowaê satelitë na orbitë o dowolnym rozmiarze i ksztaîcie - od koîowej po
eliptycznâ. Im wiëksza siîa ciâgu, tym wiëksza orbita, im wiëksza siîa ciâgu
horyzontalnego tym orbita bardziej eliptyczna. W celu wysîania satelity na
orbitë eliptycznâ naleûy mu nadaê prëdkoôê poczâtkowâ, która bëdzie w stanie
przezwyciëûyê przyciâganie ziemskie. Dziëki temu oddali sië on od zakrzywionej
powierzchni Ziemi. Na satelitë zawsze oddziaîuje jednak przyciâganie ziemskie.
W koïcu traci on prëdkoôê i zaczyna spadaê. Skîadowa poprzeczna pëdu sprawia,
ûe satelita omija ziemië. W trakcie spadania ponownie nabiera prëdkoôci
i zanim okrâûy Ziemië, znów zaczyna sië od niej oddalaê. Zaczyna drugie
okrâûenie po orbicie eliptycznej. Niemal wszystkie satelity komunikacyjne
przekazujâce sygnaîy telewizyjne i telefoniczne znajdujâ sië na orbicie
koîowej nad równikiem na wysokoôci 35.800 kilometrów. Satelita na takiej
orbicie okrâûa Ziemië z prëdkoôciâ równâ prëdkoôci jej obrotów, a zatem zawsze
znajduje sië nad tym samym punktem powierzchni Ziemi. Przedsiëbiorstwa
telekomunikacyjne lubiâ takie "geostacjonarne" satelity, poniewaû mogâ na nich
instalowaê staîe anteny do odbierania i wysyîania sygnaîów. Dziëki temu nie
muszâ obserwowaê poruszajâcych sië po niebie obiektów. Satelita powinien
pozostaê na orbicie na zawsze. Jednak nieczësto tak bywa. Jeôli bowiem zbliûy
sië do powierzchni Ziemi na odlegîoôê kilkuset kilometrów, atmosfera na tej
wysokoôci wywoîuje tarcie - "przyhamowuje" go, co powoduje, ûe satelita traci
prëdkoôê, wpada w atmosferë i ulega spaleniu.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Sondy_w_kosmosie.txt
::::::::
Sondy w kosmosie
Astronomowie dysponujâ duûâ wiedzâ o planetach ukîadu sîonecznego, majâ
szczegóîowe mapy Merkurego, Wenus, Marsa oraz wielu ksiëûyców w przestrzeni
miëdzy planetarnej, film o pogodzie na Jowiszu i o rotacji pierôcieni Saturna,
a nawet zdjëcia zrobione z powierzchni Wenus i Marsa. Wszystkie te informacje
zostaîy zebrane przez bezzaîogowe pojazdy kosmiczne sterowane z Ziemi.
Kierowanie pojazdem kosmicznym jest pod wieloma wzglëdami podobne do zdalnego
sterowania robotem. Sygnaîy w kosmosie moûna przesîaê tylko przez radio,
jednak pokonujâc tak wielkâ odlegîoôê, stajâ sië one sîabe. W celu przesîania
poleceï do sond kosmicznych, zbudowano olbrzymie anteny paraboliczne. Trzy
z poôród nich skonstruîowaîa Amerykaïska Agencja Kosmiczna NASA. Kaûda z czasz
naleûâcej do NASA tzw. sieci odlegîej przestrzeni DSN ma 64 metry ôrednicy. Sâ
one zlokalizowane w Kalifornii, Hiszpanii i Australii. Przynajmniej jedna
antena moûe byê w kontakcie z sondâ kosmicznâ. Centrum sterowania
amerykaïskimi sondami to Laboratorium Napëdu Odrzutowego w Pasadenie, skâd
kontrolerzy drogâ radiowâ wysyîajâ polecenia do odpowiedniej anteny
parabolicznej, zaô przekaúnik przesyîa sygnaî do sondy kosmicznej, która
odbiera go za poôrednictwem swojej anteny parabolicznej. Dziëki olbrzymim
rozmiarom anteny rozmieszczone na sondach kosmicznych odbierajâ z Ziemi
wyraúne sygnaîy. Niektóre sondy skonstruîowane sâ dosîownie na odwrotnej
stronie czaszy. Czasze Pioniera majâ 2.7 metra ôrednicy, a Voyagera 3,7 metra.
Antena wysyîa sygnaî do komputera znajdujâcego sië na pokîadzie pojazdu
kosmicznego, tam jest on dekodowany, po czym komputer uruchamia odpowiedniâ
czëôê pojazdu. Komputer moûe np. wydaê polecenie zmiany kierunku lotu sondy
lub uruchomiê kamerë fotograficznâ. Pojazd kosmiczny wysyîa takûe sygnaîy na
Ziemië. Niektóre z nich to rutynowe informacje dla kontrolerów lotu o pracy
systemów pojazdu, inne przekazujâ dane naukowe np. zdjëcia planet. Pojazd
kosmiczny dysponuje jednak ograniczonâ iloôciâ energii niezbëdnej do wysyîania
sygnaîów. Jeôli ma przelecieê w pobliûu sîoïca, wyposaûony jest w baterie
ogniw sîonecznych, które przetwarzajâ ôwiatîo w energië elektrycznâ. Pojazd
lecâcy w duûej odlegîoôci od sîoïca musi sië zdaê na maîe generatory atomowe.
PROGDIR:GFX/nztz/voyager
Oba Voyagery czerpiâ energië elektrycznâ z miniaturowych generatorów
atomowych, z których kaûdy skîada sië z trzech spojonych z sobâ metalowych
cylindrów o dîugoôci 430 milimetrów i szerokoôci 330 milimetrów. Cylindry
wypeînione sâ radioaktywnym dwutlenkiem plutonu. Rdzeï kaûdego cylindra
obîoûony jest setkami termoelementów - miniaturowych obwodów elektrycznych
skîadajâcych sië z krzemu i germanu. Jeden koniec kaûdego termoogniwa jest
podgrzewany przez rozpadajâcy sië pluton, drugi wystaje na zewnâtrz, gdzie
panuje chîód przestrzeni kosmicznej. Na skutek róûnicy temperatur swobodne
elektrony podgrzanego krzemu przechodzâ do germanu wytwarzajâc prâd
elektryczny. W 1977 roku, kiedy wystartowaîy oba Voyagery, trzy cylindry ich
generatorów wytworzyîy îâcznie prâd elektryczny o mocy 475 W. Moc ta spadîa
jednak o 7 W rocznie w miarë rozpadu plutonu.
Gdy sonda przelatuje miliardy kilometrów w gîâb przestrzeni kosmicznej wysîane
przez niâ sygnaîy sîabnâ. W pewnym momencie Voyager 1 znalazî sië w odlegîoôci
4 800 milionów kilometrów od Ziemi. Pomimo olbrzymiej anteny, caîkowita moc
odbieranego z niego sygnaîu wyniosîa milionowâ czëôê energii napëdzajâcej
zegarek elektroniczny. Wzmacniajâc sygnaîy, moûna zwiëkszyê ich natëûenie. Sâ
one wtedy wyraúnie odbierane w Laboratorium Napëdu Odrzutowego. Innym
problemem komunikowania sië z odlegîymi pojazdami kosmicznymi jest czas,
w jakim docierajâ do nich sygnaîy radiowe z Ziemi. Kiedy w styczniu 1986 roku
Voyager 2 przelatywaî obok Urana byî oddalony od Ziemi o 4800 milionów
kilometrów. Nawet sygnaîy telewizyjne z Voyagera, osiâgajâce prëdkoôê ôwiatîa
docieraîy do Ziemi dopiero po upîywie 2,5 godzin i tyle samo zajmowaîa im
droga powrotna. Z powodu piëciogodzinnego opóúnienia wszystkie polecenia
musiaîy byê opracowane na kilka miesiëcy przed spotkaniem, z wyprzedzeniem
wysyîane do Voyagera i umieszczane w pamiëci jego dwóch komputerów. Podczas
samego spotkania kontrolerzy lotu mogli jedynie czekaê i zaciskaê kciuki. Na
szczëôcie wszystkie ukîady pracowaîy zgodnie z planem i Voyager wysîaî 700
szczegóîowych zdjëê Urana i jego ksiëûyców.
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Strefa_51.txt
::::::::
Strefa 51
Dlaczego wejôcie na ten pas pustyni Nevada moûe kosztowaê ûycie? Czy rzâd
Amerykaïski ukrywa w tych górach UFO? Jeden czîowiek zna odpowiedú - ale czy
mówi on prawdë.
Oficjalna mapa koïczy sië okoîo 190 km na póînocny zachód od Las Vegas na
pustyni Nevada. Mimo ûe znajduje sië wiele dróg, przeîëczy, bunkrów
i budynków, a nawet olbrzymi 9,5 - kilometrowy pas startowy, nie sâ one
zaznaczone na ûadnej mapie - tak jakby na obszarze wielkoôci Szwajcarii nie
istniaîa ludzka cywilizacja. "Teren wojskowy. Wejôcie grozi ômierciâ" -
ostrzegajâ znaki. Wstëp na teren zabroniony, a przestrzeï powietrzna nad nim
jest najbardziej chronionâ w caîych Stanach Zjednoczonych. Mowa o Terenie Siî
Powietrznych Nellis i Bazie Prób Jâdrowych, czëôciej zwanych jako "Strefa 51"
(nazwa nadana jednej z sekcji bazy na starych mapach rzâdowych).
POZAZIEMSKA TECHNOLOGIA?
Strefa 51 zostaîa zaîoûona w 1957 roku i funkcjonowaîa jako tajna baza,
w której Zakîady Lotnicze Lockhead udoskonalaîy samolot szpiegowski dla
potrzeb CIA. Do dzisiaj testuje sië tu najnowoczeôniejsze amerykaïskie
uzbrojenie, miëdzy innymi przeprowadzano tutaj próby z bombowcem Stealth.
Strefa 51 od zawsze okryta byîa tajemnicâ. Amerykaïskie Siîy Powietrzne
potwierdziîy jej istnienie dopiero w 1994 roku. Na podstawie niedawno
ujawnionych kontrowersyjnych dowodów, wydaje sië jednak, ûe ani technologia
ani technicy nie sâ pochodzenia amerykaïskiego, lecz pozaziemskiego. Od kiedy
powstaîa Strefa 51, obserwowano tam dziwnie wyglâdajâce obiekty latajâce.
Relacje ôwiadków byîy wyszydzane przez wîadze, które zaprzeczaîy, jakoby takie
zdarzenia miaîy kiedykolwiek miejsce. Rzâd znalazî sië jednak w niezrëcznej
sytuacji, kiedy jeden z pracowników bazy potwierdziî fakty pojawiania sië UFO
nad Strefâ 51, a takûe poinformowaî, ûe Siîy Powietrzne Stanów Zjednoczonych
korzystaîy z technicznych osiâgniëê kosmitów. Robert "Bob" Lazar, naukowiec,
który pracowaî w bazie przez 5 miesiëcy od grudnia 1988 r., wystâpiî z tymi
rewelacjami w telewizji w maju 1989 roku. Ujawniî, ûe rzâd amerykaïski
przeprowadzaî badania na dziewiëciu pozaziemskich pojazdach kosmicznych
i staraî sië wykorzystaê obcâ myôl technicznâ. Lazar wystâpiî pod pseudonimem
"Dennis", filmowano go w cieniu, a jego gîos zostaî znieksztaîcony. Wszystkie
te ôrodki bezpieczeïstwa podjëto z powodu pogróûek, jakie otrzymywali on
i jego ûona. Te zabiegi nie na wiele sië jednak zdaîy. Po wywiadzie nie tylko
wzrosîa iloôê pogróûek, ale ktoô ostrzelaî samochód Lazara. Aby zapobiec
kolejnym wypadkom, w listopadzie Lazar ujawniî sië. Tym razem opisaî ôciôle
tajny oôrodek S4, znajdujâcy sië nad jeziorem Papoose na terenie Strefy 51,
w którym skîadowano pozaziemskie pojazdy. Opowiedziaî teû, w jaki sposób
zostaî zatrudniony w zespole 22 inûynierów, którzy mieli za zadanie
rozpracowaê dziaîanie systemu napëdowego statków.
WEWNÂTRZ S4
Lazar twierdziî, ûe S4 byîo podziemnym kompleksem, który zajmowaî caîe pasmo
górskie. Na poczâtku myôlaî, ûe styka sië z wysoce zaawansowanâ technologiâ
ludzkâ, ale kiedy znalazî sië wewnâtrz jednego z pojazdów przekonaî sië, ûe
jego ksztaît i wymiary nie wydawaîy sië byê stworzone przez czîowieka. "Nie
byîo ôladu jakichkolwiek zîâczeï czy spawów, nie byîo widaê ûadnych ôrub ani
nitów", mówiî Lazar, "wszystko miaîo miëkki i okrâgîy brzeg, jakby byîo
zrobione z wosku, na chwilë podgrzane, a potem ostudzone. Byîy tam
iluminatory, îuki i malutkie krzesîa wystajâce niewiele wiëcej niû 30 cm nad
podîogë. Sam mechanizm napëdowy byî wielkoôci piîki baseballowej
i promieniowaî polem antygrawitacyjnym przez pustâ kolumnë, która przebiegaîa
pionowo przez ôrodek statku". Jego podejrzenia potwierdzaîa dostëpna mu
dokumentacja. Zawieraîa ona zdumiewajâcâ iloôê informacji na temat UFO, wôród
których znajdowaîy sië zdjëcia sekcji zwîok maîych, szarych istot o duûych
gîowach. Wedîug dokumentów pochodzili oni z systemu gwiezdnego Zeta Reticuli.
Lazar napotkaî teû wzmianki o wypadku z 1979 roku, kiedy to obcy zabili
naukowców i funkcjonariuszy ochrony na terenie bazy. Wszystko to sprawiîo, ûe
Lazar nie miaî juû wâtpliwoôci, ûe pracowaî nad "pozaziemskimi statkami,
wytworzonymi przez pozaziemskâ inteligencjë z pozaziemskich materiaîów". Lazar
twierdzi ketegorycznie, ûe na terenie S4 widziaî przybyszów z kosmosu.
Niemniej jednak, to co widziaî byîo dziwne. Przechodzâc przez pokój, zauwaûyî
kâtem oka dwóch mëûczyzn ubranych w biaîe laboratoryjne fartuchy
"spoglâdajâcych w dóî i rozmawiajâcych z czymô maîym z dîugimi rëkami. Tylko
mi mignëli. Naprawdë nie mam pojëcia, co to mogîo byê".
PROGDIR:GFX/nztz/ufo2
WARTOÔÊ DOWODÓW
Opowieôci Lazara sâ nieprawdopodobne. Ale czy byî on w stanie wykorzystaê
stereotypy o UFO, latajâcych talerzach i maîych szarych ludzikach dla potrzeb
swoich opowieôci? A moûe jego opowieôê jest ich potwierdzeniem? Jest to typowa
dla ufologii zagadka z rodzaju "co byîo pierwsze: jajko czy kura?", która
jeszcze bardziej utrudnia oddzielenie prawdy od fikcji. Opowiadania Lazara nie
sâ czymô wyjâtkowym. Wedîug G. Knappa, dziennikarza, który przeprowadzaî
wywiad z Lazarem, ponad 12 osób potwierdziîo jego wersjë. Knapp posiada
nagrania video z czîowiekiem, który kierowaî kilkoma wielkimi programami
wojskowymi w Nellis. Twierdzi on, ûe wîadze byîy w posiadaniu obcych maszyn
i samych obcych od lat szeôêdziesiâtych. Kaseta ta jednak zostanie wyemitowana
dopiero po ômierci tego czîowieka. Ûaden z pozostaîych ôwiadków nie chce
ujawniê swoich danych obawiajâc sië konsekwencji.
GROÚBY
Inni dziennikarze, którzy równieû starali sië zajâê tematem Strefy 51,
napotkali na takâ samâ ôcianë strachu. Jeden z byîych inûynierów, który
widziaî obcy pojazd, sam zgodziî sië na wystâpienie w telewizji. Kiedy
zobaczyî, ûe jego dom bez przerwy obserwujâ mëûczyúni w czarnych garniturach,
zrezygnowaî z nagrania. Innemu ôwiadkowi groûono zupeînie otwarcie: "wiemy, ûe
pani duûo podróûuje, nie chcielibyômy, ûeby paniâ lub pani rodzinë spotkaîo
coô zîego". Przed kamerâ Lazar sprawia wraûenie spokojnego
i bezpretensjonalnego czîowieka. Nie podaje sië za eksperta w dziedzinach, na
których sië nie zna. Co wiëcej, zawsze mówi to samo, co jest rzadkoôciâ wôród
faîszywych ôwiadków. Nie jest jednak bez skazy. Nie wiadomo, czy rzeczywiôcie
posiada tytuî magistra - dwóch prestiûowych uniwersytetów. Poza tym jest
bankrutem i zostaî skazany za prowadzenie domu publicznego. Powody, dla
których Lazur ujawniî informacje o Strefie 51, sâ takûe niejasne. Mówi, ûe
uczyniî to, bo uwaûaî, ûe ukrywanie takich wiadomoôci urâgaîo nauce
i obywatelom amerykaïskim. A jednak jego rysunki przedstawiajâce obce statki
kosmiczne zostaîy sprzedane w formie modelu, tak jak i prawa autorskie do jego
opowieôci, na podstawie której powstaî film. Z drugiej strony, nie ma nic
niewîaôciwego w zarabianiu pieniëdzy, a podejrzana dziaîalnoôê nie czyni
z niego kîamcy. Tak naprawdë jedynym kîamcâ, któremu udowodniono winë, jest
rzâd amerykaïski. Lazar twierdzi, ûe w latach 1982 - 84 braî udziaî w pracach
nad programem "Wojen Gwiezdnych" w Labolatorium Narodowym w Los Alamos (Nowy
Meksyk). Wîadze stanowczo temu zaprzeczajâ. Jednakûe George Knapp odnalazî
nazwisko Lazara we wewnëtrznej liôcie telefonów w Los Alamos. Rzâd zaprzeczyî
takûe, jakoby Lazar byî kiedykolwiek zatrudniony w Strefie 51, mimo ûe zostaîo
to potwierdzone przez Urzâd Skarbowy. Od tego czasu pojawiîo sië wiele nowych
dowodów. W 1995 roku w niemieckiej wytwórni filmowej powstaî film video
zatytuîowany "Tajemnice Czarnego Ôwiata", który zawieraî dalsze dowody
potwierdzajâce opowieôci Lazara. Film przedstawia wypowiedzi kilku ôwiadków
którzy twierdzâ, ûe coô sië dzieje w Strefie 51.
DOWÓD NA KASECIE VIDEO?
Norio Hayakawa z Telewizji Nippom czekaî caîâ noc, by uchwyciê cieï obiektu
wznoszâcego sië ponad Strefâ 51. Zarejestrowaî promieniujâce ôwiatîo ponad
górami i widziaî, jak ôlizgaîo sië ono na niebie. Analiza filmu wykonana przez
specjalistyczne komputery potwierdziîa wnioski jakie przedstawiî Hayakawa -
sfilmowany obiekt "z pewnoôciâ nie byî konwencjonalnym samolotem". Wiele
innych filmów pokazywaîo mniej wiëcej to samo - jasny obiekt, który skakaî po
niebie z niewiarygodnâ prëdkoôciâ, wykonujâc trudne do wyobraûenia manewry.
Jeden z takich obiektów zbliûyî sië do ekipy telewizji NBC. Po powrocie
stwierdzono u nich poparzenia popromienne. Ktoô inny rzekomo dostaî sië do
ôrodka bazy S4 i sfilmowaî pokój peîen pojemników, w których przechowywano
zwîoki kosmitów. Niestety, sfilmowanie UFO nie stanowi wystarczajâcego dowodu.
W "Tajemnicach Czarnego Ôwiata" przedstawione sâ dwa filmy video rzekomo
pokazujâce UFO - jeden wyglâdaî jak odrzutowiec lecâcy nisko nad ziemiâ, drugi
okazaî sië úle zmontowanym obrazem lecâcego ômietnika. A jednak coô na pewno
dzieje sië daleko w gîëbi pustyni Nevada. "W Strefie 51 powstaîo co najmniej
osiem tzw. Czarnych Programów", twierdzi Jim Goodall, pisarz zajmujâcy sië
tematykâ lotnictwa. Czarne Programy to supertajne przedsiëwziëcia rzâdowe,
takie jak np. bombowiec Stealth, które rocznie pochîaniajâ podobno okoîo 35
miliardów dolarów. Dotyczy to m.in. bezzaîogowych sond, których prëdkoôê
i moûliwoôci manewrowe mogâ îatwo zmyliê laików. Goodall twierdzi, ûe to nie
wszystko. Statki, o których mówi, sâ ciche i niewiarygodnie szybkie, tak jak
ten, który wyleciaî ze Strefy 51 i zostaî póúniej namierzony przez Federalne
Centrum Administracji Powietrznej, gdy rozwinâî prëdkoôê 16 000 km/godz.,
która okoîo 13-krotnie przekracza prëdkoôê dúwiëku. Goodall twierdzi, ûe takie
prëdkoôci nie sâ osiâgalne przy zastosowaniu ziemskich technologii. Jeden
z byîych pracowników Lockheada, pytany przez Goodalla, powiedziaî: "Nad
pustyniâ Nevada latajâ takie rzeczy, o których George Lucas nawet nie ôniî".
A Ben Rich, byîy prezes Zakîadów Lockheada, zapytany o to, czy UFO istnieje,
odpowiedziaî: "Tak, gîëboko wierzë w istnienie UFO". Wielu ekspertów uwaûa, ûe
wszystkie te doniesienia to tylko celowe dziaîania rzâdu, które miaîyby
wprowadziê w bîâd i odciâgnâê opinië publicznâ od tego co naprawdë dzieje sië
w Strefie 51.
Wyszperaî: sUcHy
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Tajemnica_Majestic-12.txt
::::::::
Tajemnica Majestic-12
W grudniu 1984 Jaime Shandera, hollywoodzki producent filmowy, a jednoczeônie
badacz UFO, otrzymaî pocztâ niezwykîâ przesyîkë. W ôrodku znajdowaî sië nie
wywoîany 35-milimertowy czarno-biaîy film. W paczce nie byîo ani listu, ani
adresu zwrotnego. Jedynej informacji o pochodzeniu paczki dostarczaî stempel
pocztowy-Albuquerque w stanie Nowy Meksyk. Po wywoîaniu okazaîo sië, ûe film
zawieraî negatywy oômiostronicowego protokoîu przygotowanego 18 listopada 1952
roku dla prezydenta - elekta Dwighta D. Eisenhowera. Dokumenty opatrzone byîy
napisem "Ôciôle tajny dokument zawierajâcy informacje waûne dla bezpieczeïstwa
narodowego Stanów Zjednoczonych". Na stronie drugiej znajdowaîa sië lista 12
wpîywowych amerykaïskich naukowców, dowódców wojskowych i ekspertów wywiadu.
Dopiero na stronie trzeciej pojawiaîa sië treôê dokumentu: "Odkrycie rozbitego
latajâcego talerza i ciaî istot pozaziemskich w okolicach Roswell w Nowym
Meksyku w lipcu 1947". Ostatniâ stronë protokoîu stanowiîa notatka datowana na
24 wrzeônia 1947 roku, napisana przez prezydenta Harry'ego Trumana do
sekretarza obrony Jamesa Forrestala. Prezydent nakazaî Forrestalowi
kontynuacjë "Operacji Majestic-12", nie precyzujâc co to za operacja. List do
Forrestala czytany w oderwaniu nic nie znaczyî. W powiâzaniu z dokumentami
z odprawy w 1952 roku dostarczaî wiadomoôci na temat pewnego tajemniczego
zdarzenia. W lipcu 1947 roku "statek powietrzny o ksztaîcie dysku" rozbiî sië
w okolicy Roswell, z jego wnëtrza wojsko wydobyîo "pozaziemskie formy ûycia".
Kiedy prezydent Truman dowiedziaî sië o tym, upowaûniî sekretarza obrony
Forrestala do powoîania specjalnej komisji, która miaîa sië zajâê zaistniaîâ
sytuacjâ. W roku 1952, kiedy prezydentem zostaî Dwight Eisenhower, wprowadzono
go w szczegóîy operacji Majestic-12. Dokumenty wyliczajâ nazwiska 12 czîonków
komisji i opisujâ szczegóîy katastrofy latajâcego talerza. Ostatnie zdania
podkreôlajâ potrzebë "unikniëcia paniki za wszelkâ cenë", co potwierdzaîoby
przypuszczenia, ûe rzâd staraî sië zataiê prawdë o katastrofie. Powstaje
jednak pytanie - czy przytoczone dokumenty sâ prawdziwe? Badacze UFO róûniâ
sië w swoich poglâdach na temat autentycznoôci przytoczonych dokumentów. Wôród
tych, którzy uznajâ je za prawdziwe znajduje sië fizyk jâdrowy Stanton T.
Friedman, który poôwiëciî ponad 10 lat na badanie tej sprawy oraz ufolodzy:
Bill Moore i Jaime Shandera. Ich zagorzali krytycy to Kevin Randle, Armen
Victorian i Philip Klass. Uwaûajâ oni, ûe caîa ta sprawa to mistyfikacja.
Rozwiâzaniu tajemnicy dotyczâcej Majestic-12 (znanej równieû jako MJ-12
i MAJIC) nie pomogîy kolejne przesyîki wysîane pod adres badaczy UFO przez
ostatnie kilka lat. W 1985 roku Bill Moore otrzymaî pocztówkë z Nowej
Zelandii. Zachëcaîa ona do dalszych poszukiwaï wôród ôwieûo odtajnionych akt
w Narodowych Archiwach Stanów Zjednoczonych. Moore i Shandera poszli tym
tropem i znaleúli notatkë potwierdzajâcâ istnienie MJ-12 napisanâ przez
Roberta Cutlera - specjalnego asystenta do spraw bezpieczeïstwa narodowego
przy prezydencie Eisenhowerze i adresowanâ do Nathana Twininga - szefa sztabu
Siî Powietrznych Stanów Zjednoczonych. Miëdzy rokiem 1992, a 1995 inny badacz
UFO - Tim Cooper - otrzymaî kilka dokumentów dotyczâcych MJ-12 i podzieliî sië
nimi z Friedmanem. Niektóre okazaîy sië ûartem, ale dwa jednostronicowe
dokumenty wydajâ sië autentyczne. Pierwszy z nich to instrukcja do gen.
Twininga (rzekomy czîonek MJ-12) dotyczâca jego dziaîaï podejmowanych w lipcu
1947 roku w czasie podróûy do Nowego Meksyku - miejsca, gdzie rozbiîo sië UFO.
Drugi byî notatkâ dla prezydenta Trumana, podyktowanâ przez sekretarza stanu
Georgea C. Marshalla swojemu sekretarzowi wykonawczemu - R. H. Humelsine.
Chociaû w notatce nie ma bezpoôrednich odniesieï do Operacji Majestic-12, na
szczycie strony znajduje sië kod: MAJIC EO 092447 MJ-12. Najbardziej
spektakularny dokument dotyczâcy Operacji Majestic-12 zostaî wysîany do Dona
Berlinga, dîugoletniego badacza UFO i pisarza zajmujâcego sië problematykâ
naukowâ. Anonimowa rolka z filmem zawieraîa 23 strony dokumentu zatytuîowanego
"Majestic-12 Group Special Manual" i datowanego na kwiecieï 1954 roku. Byîa to
dokîadna instrukcja zatytuîowana "Istoty pozaziemskie - technologia, przejëcie
i skîadowanie". Poniewaû wiëkszoôê dokumentów Majestic-12 znajduje sië na
zdjëciach nie moûna zbadaê oryginalnego papieru czy atramentu. Na szczëôcie
moûna sprawdziê wiele szczegóîów faktograficznych, takich jak pochodzenie 12
czîonków komisji, daty spotkaï, styl i format podobnych dokumentów
i autentycznoôê podpisów. W skîad grupy ludzi zwiâzanych z MJ-12 wchodziîy
same znane osobistoôci. Obok sekretarza obrony Forrestala byli to trzej
pierwsi dyrektorzy CIA, gen. Siî Powietrznych, gen. Wojsk Lâdowych, sekretarz
armii, oraz piëciu najbardziej wpîywowych amerykaïskich uczonych. Innymi sîowy
- ômietanka amerykaïskiej armii, nauki i wywiadu. Jeôli powstaîaby supertajna
rzâdowa komisja do badania niezidentyfikowanych obiektów latajâcych, ci ludzie
na pewno weszliby w jej skîad. Jedyny czîonek komisji, który wydawaî sië nie
na miejscu w tym towarzystwie, to dyrektor Donald Menzel - astronom
z Uniwersytetu Harvarda. Napisaî on trzy ksiâûki i wiele artykuîów
kwestionujâcych istnienie UFO. Poza tym byî jedynym czîowiekiem komisji, który
nie miaî powiâzaï z wywiadem. Jego obecnoôê na liôcie czîonków komisji skîania
niektórych badaczy UFO do zakwestionowania autentycznoôci caîej tej sprawy.
Jednakûe w kwietniu 1986 roku Stanton Friedman dokonaî waûnego odkrycia. Po
otrzymaniu pisemnej zgody od ûony Menzla i wîadz Harvardu, Friedman uzyskaî
dostëp do dokumentów astronoma znajdujâcych sië w archiwum Uniwersytetu
Harvarda. Z dokumentów wynikaîo, ûe Menzel przez ponad 30 lat wspóîpracowaî
z Agencjâ Bezpieczeïstwa Narodowego. W toku dalszych poszukiwaï Friedman
odkryî, ûe Menzel miaî "ôciôle tajne" powiâzania z CIA. Doradzaî w sprawach
objëtych ôcisîâ tajemnicâ wielu amerykaïskim korporacjom, miaî bliskie
powiâzania z innymi naukowcami z grupy MJ-12, doradzaî takûe rzâdowi w wielu
tajnych przedsiëwziëciach. Zatem okazaîo sië, ûe Menzel miaî za sobâ
przeszîoôê predystynujâcâ go do pracy w ramach MJ-12. Udowodniono równieû, ûe
Menzel kilkakrotnie podróûowaî do Nowego Meksyku w ciâgu 1947 i 1948 roku za
rzâdowe pieniâdze. Czy miaîo to jakiô zwiâzek z katastrofâ pod Roswell opisanâ
w dokumentach MJ-12? Równieû pozostali domniemani czîonkowie komisji mieli
odpowiednie kwalifikacje. Wszyscy juû wczeôniej pracowali nad ôciôle tajnymi
programami i byli czîonkami róûnych komisji badawczych. Ostatni ûyjâcy czîonek
komisji zmarî trzy miesiâce przed otrzymaniem przez Jaimego Shanderë
wspomnianego filmu, tak wiëc nie moûna byîo zwróciê sië do nich bezpoôrednio
o potwierdzenie tych informacji. Moûliwe byîo jednak przeôledzenie ich kroków,
analizujâc takie úródîa jak rejestry rozmów telefonicznych, korespondencja,
protokoîy spotkaï i inne dokumenty ukryte w prezydenckich bibliotekach oraz
w Bibliotece Rëkopisów Kongresu. Najwczeôniejszy dokument zwiâzany z MJ-12 to
wiadomoôê wysîana przez Trumana do sekretarza obrony Jamesa Forrestala.
Notatka wymieniajâca nazwisko doradcy prezydenta do spraw naukowych Vanevara
Busha byîa datowana na 24 wrzeônia 1947 roku. Byî to jedyny dzieï miëdzy
majem, a grudniem, kiedy prezydent spotkaî sië z Bushem. Forrestal równieû
spotkaî sië z Bushem tego dnia, co odkryî po wielu miesiâcach poszukiwaï
Friedman. Data ta jest waûna równieû dlatego, ûe dzieï wczeôniej Twining,
gîównodowodzâcy Air Materiel Command, wysîaî tajnâ notatkë do Pentagonu, która
nawiâzywaîa do UFO. W notatce znalazîo sië stwierdzenie: "Opisywane zjawisko
jest jak najbardziej realne i nie jest to ûadna fikcja czy wizja". Co wiëcej,
ksiëga lotów z lipca 1947 roku pokazuje, ûe Twining odwiedziî Nowy Meksyk,
a mianowicie 7 lipca 1947 roku. Wedîug protokoîu odprawy byî to ten sam dzieï,
kiedy zainicjowano "tajnâ operacjë majâcâ na celu zabezpieczenie szczâtków
statku do badaï naukowych". Joe Nickell, zawodowo zajmujâcy sië analizâ
tekstów, redaktor magazynu Skeptical Enquier, uwaûa, ûe to zbieg okolicznoôci.
Jest przekonany, ûe dokumenty Operacji MJ-12 to faîszerstwo. Nickell
skoncentrowaî sië na formacie i wyglâdzie dokumentów, wskazujâc ostatecznie na
kilka "powaûnych problemów". Wedîug niego najbardziej oczywistym jest problem
podpisu Trumana. Po przestudiowaniu bezwzglëdnie autentycznych podpisów
prezydenta, Nickell doszedî do wniosku, ûe na dokumentach MJ-12 podpis jest
umieszczony nie w tym miejscu co zawsze. Poza tym podpis jest identyczny co na
autentycznej notatce, jak na ironië, odnalezionej równieû przez Friedmana.
Nickell zwróciî takûe uwagë na format zapisu dat, krój pisma i styl jëzyka
dokumentów. Raz jeszcze porównujâc je z autentycznymi dokumentami, zwróciî
uwagë na szczegóîy, pod wzglëdem których materiaîy dotyczâce sprawy MJ-12
odbiegaîy od normy. Zdaniem Nickella "liczne podejrzane i odbiegajâce od normy
szczegóîy z dokumentów MJ-12 niezbicie wskazujâ na faîszerstwo. Nie zgadza sië
z tym Friedman. Poôwiëciî on 10 lat na sprawdzenie zarzutów Nickell'a i nadal
uwaûa, ûe sâ one autentyczne.
Wyszperaî: CESAR::::::::
AMP2/TXT/nztz/Trojkat_Bermudzki.txt
::::::::
Trójkât Bermudzki
Jest to obszar zachodniego Atlantyku, leûâcy w pobliûu poîudniowo wschodnich
wybrzeûy Stanów Zjednoczonych, tworzâcy konfiguracjë w ksztaîcie trójkâta.
Trójkât ten rozciâga sië od Bermudów na póînocy, po poîudniowâ Florydë,
nastëpnie na wschód przez Wyspy Bahama do punktu leûâcego w Puerto Rico na
okoîo 40 stopni dîugoôci zachodniej skâd na powrót do Bermudów.
Trójkât Bermudzki nie jest jedynym miejscem gdzie znikajâ statki i samoloty.
Po przeciwnej stronie globu u wybrzeûy Japoni znajduje sië rejon zwany
Diabelskim Morzem. Czëstotliwoôê wystëpowania niewyjaônionych wypadków jest
tam zbliûona.
Zdarzenia w Trójkâcie Bermudzkim
Juû sam Krzysztof Kolumb doôwiadczyî niesamowitych przeûyê w Trójkâcie
Bermudzkim. On to ze swojâ zaîogâ obserwowaî m.in. "biaîâ wodë", "wielkâ
ognistâ bîyskawicë", dziwne zachowanie sië kompasu.
Lot nr 19
Jednym z najbardziej znanych i niezwykîych zaginiëê w Trójkâcie Bermudzkim
jest zdarzenie jakie miaîo miejsce 5 grudnia 1945 roku. Tego to dnia
o godzinie 14.00 eskadra piëciu bombowców typu Grumman TBM - 3 "Avengers"
naleûâcych do marynarki wojennej Stanów Zjednoczonych wzbiîa sië w powietrze
z lotniska w Fort Lauderdale na Florydzie, aby odbyê typowy lot êwiczebny. Lot
ten przeszedî do historii jako "Lot nr 19". Samoloty miaîy obsîugë zîoûonâ
z pilota, radiooperatora i strzelca pokîadowego oraz zapas paliwa na
przelecenie okoîo 1500 km. Zaîoga wyposaûona byîa w kamizelki ratunkowe
i samonapeîniajâce sië powietrzem tratwy. Mieli przelecieê 250 km wprost na
wschód w kierunku Bahamów, po czym skrëciê na póînoc i po 65 km zawróciê
w kierunku poîudniowo zachodnim do bazy. Warunki atmosferyczne byîy doskonaîe.
Oto w skrócie przebieg lotu:
O godz. 15.15, po wykonaniu zadania, w drodze powrotnej do bazy por. Taylor
(dowodzâcy) nadaî alarmujâcâ wiadomoôê, ûe eskadra prawdopodobnie zboczyîa
z kursu i nie widzi spodziewanego lâdu:
"Nie jesteômy pewni jaka jest nasza pozycja, gdzie jest zachód... Wszystko sië
pokrëciîo. Dziwne rzeczy sië tu dziejâ. Nawet ocean nie wyglâda tak jak
powinien... <îâcznoôê przerwana>..."
Mimo, ûe nasîuch nadal odbieraî fragmenty rozmów miëdzy pilotami to jednak nie
byî w stanie uzyskaê poîâczenia z nimi. O godz. 16.00 z nieznanych przyczyn
por. Taylor zdaî dowództwo nad eskadrâ innemu pilotowi, kap. Stiversowi, który
po okoîo 15 minutach póúniej meldowaî do bazy: "Nie wiemy gdzie jesteômy...
Musieliômy przelecieê nad Florydâ i znajdujemy sië chyba w Zatoce
Meksykaïskiej" po czym poinformowaî pilotów, ûe muszâ wykonaê zwrot o 180
stopni, by dolecieê z powrotem na Florydë. Z dosîyszanych rozmów wynikaîo, ûe
koïczy sië paliwo i ûe wszystkie instrumenty pokîadowe zwariowaîy i kaûdy daje
inne odczyty. Sîyszalnoôê stawaîa sië coraz sîabsza, z czego wywnioskowano, ûe
eskadra leci na wschód oddalajâc sië od bazy i lecâc na peîne morze. Wreszcie
usîyszano okrzyk Stiversa: "Mój Boûe! Wyglâda jakbyômy wkraczali w biaîâ
wodë... Jesteômy kompletnie zgubieni... Nie leêcie za nami... Oni wyglâdajâ,
jak gdyby przybyli z innego ôwiata..."
Po tym komunikacie îâcznoôê zostaîa przerwana. Z lotniska Banana River Air
Station wyleciaî na ratunek ratowniczy wodnopîatowiec typu Martin Mariner PBM,
zaopatrzony w specjalne instrumenty i urzâdzenia majâce pomóc lotnikom
zmuszonym do wodowania. Ekipa skîadaîa sië z dwunastu osób. Skierowali sië na
poîudniowy wschód i podobnie jak eskadra przepadli bez ôladu.
Zaginiëcie w ciâgu kilku godzin 6 samolotów z 27 ludúmi spowodowaîo najwiëksze
w dziejach marynarki USA morskie i lotnicze poszukiwania. Braîo w nich udziaî
307 samolotów, 4 niszczyciele marynarki, kilka okrëtów podwodnych, 18
jednostek Straûy Przybrzeûnej, specjalne statki ratownicze i setki prywatnych
îodzi i jachtów. Z Bahamów doîâczyîy jeszcze jednostki marynarki brytyjskiej
i samoloty RAF'u. Poszukiwania trwaîy od ôwitu do zmroku, samoloty czesaîy
morze na obszarze 600 000 km kwadratowych - bez skutku. Nie znaleziono ani
tratw ratunkowych, ani szczâtków, ani nawet plam oleju na wodzie.
Zaginione 10 minut
Wypadek ten zdarzyî sië w 1969 r. na lotnisku w Miami. Ôledzony na ekranie
radarowym samolot lini pasaûerskiej National Airlines podchodzâcy wîaônie do
lâdowania nagle z ekranu tego zniknâî na okoîo 10 minut, by potem powtórnie
sië na nim ukazaê, po czym normalnie, bez przeszkód wylâdowaê. Pilot i zaîoga
samolotu byli ogromnie zdziwieni popîochem wywoîanym na lotnisku. Oni sami
niczego dziwnego nie zauwaûyli. Gdy powiedziano im, ûe nie egzystowali przez
10 minut sprawdzono zegarki pasaûerów i w samolocie. Wszystkie póúniîy sië
o 10 minut w stosunku do rzeczywistego czasu. Byîo to zdumiewajâce, gdyû na 20
minut przed znikniëciem na samolocie sprawdzano czas z obowiâzujâcym na
lotnisku i nie stwierdzono wówczas ûadnych róûnic.
O wîos od katastrofy
6 kwietnia 1979 r. niezwykîâ przygodë przeûyli piloci i pasaûerowie samolotu
pasaûerskiego Boeing 727 amerykaïskiej linii lotniczej TWA, lecâcego z Nowego
Jorku do Minneapolis. Przy dobrej pogodzie samolot nagle poczâî drûeê, wypadî
z kursu, przekozioîkowaî i zanurkowaî z wysokoôci 13 000 metrów, by w ciâgu
kilku sekund z prëdkoôciâ wiëksza od dúwiëku opaôê o ponad 7 000 metrów, póki
pilot nie zdoîaî opanowaê maszyny. Jeden z pasaûerów powiedziaî: "Czuîem jak
gdyby mi wgniatano twarz, krew uderzyîa mi do gîowy, wszyscy krzyczeli,
myôlaîem, ûe to juû koniec". Dyrektor FAA powiedziaî: "Nie znam wypadku,
w którym samolot pasaûerski przekozioîkowaîby i pozostaî w caîoôci. Byî to
równieû chyba pierwszy wypadek w historii lotnictwa cywilnego, gdy samolot nie
przystosowany do rozwijania prëdkoôci ponaddúwiëkowej uczyniî to i nie
rozleciaî sië w powietrzu!"
Eksperyment filadelfijski
Ten tajny eksperyment zostaî przeprowadzony w 1943 roku przez marynarkë USA
w porcie Filadelfia oraz na peînym morzu. Celem jego byîo wypróbowanie
dziaîania pola magnetycznego na okrët wojenny, którym byî niszczycieî USS
"Eldridge" D-173 oraz na zaîogë przebywajâcâ na jego pokîadzie. Uûyto do tego
magnetycznych generatorów (zwanych degausserami), które miaîy stworzyê na
okrëcie i wokóî niego pole magnetyczne.
Oto przebieg tego eksperymentu:
Na samym poczâtku ukazaîa sië wokóî statku lekka, ôwiecâca, zielonkawa
mgieîka. Mgîa taka byîa czësto obserwowana podczas nie wyjaônionych zdarzeï
w Trójkacie Bermudzkim. Ogarnëîa ona bardzo szybko caîy okrët. Pole
magnetyczne miaîo ksztaît elipsoidy i rozciâgaîo sië 100 metrów z kaûdej
strony okrëtu (zaleûaîo to od aktualnej pozycji ksiëûyca i dîugoôci
geograficznej). Wszystkie osoby, które znalazîy sië w tym polu, widaê byîo
jako niewyraúne zarysy sylwetek. Ci którzy znajdowali sië na pokîadzie
sprawiali takie wraûenie jakby chodzili lub stali w powietrzu. Po zwiëkszeniu
siîy pola osoby znajdujâce sië poza nim nie mogîy w ogóle niczego dostrzec
poza odciskiem kadîubu w wodzie. Poîowa oficerów i zaîogi okrëtu momentalnie
kompletnie zwariowaîa. Niektórzy, przez dîuûszy czas po eksperymencie,
trzymani byli w specjalnych oôrodkach, gdzie otrzymywali specjalistycznâ
naukowâ pomoc. U wielu z czîonków zaîogi zostaîy zwiëkszone zdolnoôci
psychiczne oraz zdolnoôê transmutacji czyli czasowego znikania lub pojawiania
sië w róûnych miejscach. Do typowych skutków ubocznych zbyt dîugiego
przebywania w polu magnetycznym naleûaîy: "unoszenie sië w powietrzu",
"tkwienie bez ruchu", "zamarzanie". Czîowiek, który "tkwiî bez ruchu" nie mógî
poruszaê sië z wîasnej woli. Jeôli w takiej chwili nie podbiegîo do niego
kilku kolegów znajdujâcych sië z nim w polu magnetycznym i nie poîoûyîo na nim
swoich râk wówczas "zamarzaî". Kiedy czîowiek "zamarzaî" oznaczaîo sië
dokîadnie jego pozycjë i wyîâczaîo pole magnetyczne. Wszyscy poza "zamroûonym"
mogli znów poruszaê sië w swoich materialnych ciaîach. Nastëpnie czîonek
zaîogi o najkrótszym staûu musiaî iôê w to miejsce gdzie byî "zamroûony"
i odszukaê jego twarz lub fragment skóry nie osîoniëty mundurem. Byîo to
potrzebne do zastosowania specjalnie skonstruowanej maszyny do "rozmraûania".
"Rozmraûanie" trwaîo od jednej godziny do szeôciu miesiëcy (tyle potrzebowano
na uratowanie pierwszego "zamroûonego").
Marynarka amerykaïska nigdy nie przyznaîa sië do przeprowadzenia takiego
eksperymentu. Wszelkie wieôci zostaîy pochîoniëte przez cenzurë. Zachowaîa sië
jedynie krótka notka w jednej z gazet filadelfijskich.
Wyszperaî: Nightmare::::::::
AMP2/TXT/nztz/UFO.txt
::::::::
Czym jest UFO?
Na poczâtek kilka okreôleï:
- UFO jest to nieznane zjawisko istniejâce fizycznie i obiektywnie,
zawierajâce w sobie wszystkie dane umoûliwiajâce jego wyjaônienie
- UFO sâ to statki pozaziemskiego pochodzenia lub przybywajâce z innych
wymiarów czasoprzestrzeni
- UFO jest to przejaw istniejâcej w kosmosie wyûszej inteligencji, która
wszystkim kieruje
PROGDIR:GFX/nztz/ufo
Dane o UFO wskazujâ, ûe jest to albo najwiëksza rewolucja wszystkich czasów,
albo najwiëksze masowe oszustwo w historii ludzkoôci.
Klasyfikacja spotkaï:
Nocne ôwiatîa (NL) - obserwacje nietypowych ôwiateî na nocnym niebie, których
wyglâd i niekiedy ruchy nie dajâ sië wyjaôniê w kategoriach znanych úródeî
ôwiatîa.
Dzienne dyski (DD) - dzienne obserwacje obiektów, czësto posiadajâcych
metalicznâ z wyglâdu powierzchnië, lecâcych lub unoszâcych sië nieruchomo
w powietrzu, znajdujâcych sië nieruchomo w powietrzu, znajdujâcych sië
w znacznej odlegîoôci od ôwiadka.
Obserwacje Radarowo Wizualne (RV) - jednoczesne obserwacje wzrokowe nieznanych
obiektów na niebie i ich ech na ekranach radarów.
Bliskie spotkania I stopnia (CE I) - UFO obserwowane z odlegîoôci mniejszej
niû 200 m, nie oddziaîywujâce na obserwatora i otoczenie.
Bliskie spotkania II stopnia (CE II) - UFO obserwowane z odlegîoôci mniejszej
niû 200 m. Odziaîywujâce na otoczenie i ôwiadków lub pozostawiajâce fizyczne
ôlady.
Bliskie spotkania III stopnia (CE III) - UFO obserwowane z bliskiej odlegîoôci
wraz z jego czîonkami zaîogi:
CE III A: obserwacje istoty lub istot wewnâtrz UFO
CE III B: obserwacje istoty lub istot podczas wchodzenia lub wychodzenia z UFO
CE III C: obserwacje istot w pobliûu UFO
CE III D: obserwacje istoty w pobliûu obserwacji UFO
CE III E: obserwacja istoty mimo braku w pobliûu UFO
CE III F: obserwacja UFO oraz sîyszenie w gîowie jakiegoô gîosu, mimo braku
obserwacji jakiejkolwiek istoty
CE III G: tzw. "wziëcie" (abduction) - oznacza w uproszczeniu zabranie na
pewien czas obserwatora na pokîad UFO
Spotkania w kosmosie
UFO obserwowane sâ nie tylko z Ziemi. Oto relacje astronautów, którzy
doôwiadczyli spotkania z UFO w przestrzeni kosmicznej:
Mercury, 16 maja 1963, zaîoga - Cooper
Przelatujâc nad Hawajami odebraî na specjalnej czëstotliwoôci jakieô gîosy
rozmawiajâce w jëzyku, który jak sië póúniej okazaîo po dokîadnym przebadaniu
dokonanego na taômie zapisu tej rozmowy, nie jest ûadnym z ziemskich jëzyków.
Lacâc nad Australiâ widziaî olbrzymie UFO, które byîo widoczne takûe z Ziemi.
Gemini 4, 3 czerwca 1964, zaîoga - McDivitt, White
O maîo nie zderzyli sië ze srebrzystym, jajowatym cylindrem, za którym ciâgnâî
sië ôwiecâcy ogon. Ów obiekt zostaî przez nich sfotografowany.
Gemini 7, 4 grudnia 1965, zaîoga - Borman, Lovell
Sfotografowali olbrzymie UFO wraz z jego ukîadem napëdowym w czasie gdy leciaî
za nimi.
Gemini 9, 3 czerwca 1966, zaîoga - Stafford, Cernan
Personel naziemny oraz zaîoga statku obserwowaîa UFO towarzyszâce czîonowi
zaîogowemu od samego startu.
Gemini 10, 18 lipca 1966, zaîoga - Young, Collins
Dwa UFO leciaîy obok czîonu zaîogowego, lecz bîyskawicznie zniknëîy gdy
astronauci zwrócili sië do kontroli lotu o sprawdzenie obiektów za pomocâ
radaru.
Gemini 11, 12 wrzeônia 1966, zaîoga - Gordon, Conrad
Przelatujâc nad Madagaskarem widzieli jakiô podîuûny obiekt. NASA powiedziaîa,
ûe to radziecki Proton 3 lecz jak sië póúniej okazaîo znajdowaî sië on w tym
czasie w odlegîoôci 550 km od tego miejsca.
Apollo 8, 21 grudnia 1968, zaîoga - Borman, Lovell, Anders
W czasie okrâûania Ksiëûyca widzieli UFO. Zameldowali wówczas: "Stwierdzamy,
ûe ôw. Mikoîaj istnieje naprawdë". Ponadto na czëstotliwoôciach uûywanych do
komunikowania sië w przestrzeni kosmicznej usîyszeli jakiô nieznany jëzyk.
Apollo 10, 18-26 maja 1969, zaîoga - Stafford, Young, Cernan
Widzieli dwa UFO towarzyszâce im w czasie okrâûania Ksiëûyca, a takûe w drodze
powrotnej.
Apollo 11, 16 lipca 1969 (lâdowanie na Ksiëûycu), zaîoga - Armstrong, Collins,
Aldrin
Przed lâdowaniem na Ksiëûycu dwa UFO oraz jakiô dîugi cylinder unosiîy sië
w górze. Kiedy Apollo 11 wylâdowaî wewnâtrz krateru, jakieô dwa bliûej
niezidentyfikowane pojazdy kosmiczne przysiadîy na jego krawëdzi, a nastëpnie
odleciaîy. Zostaîy one sfotografowane przez Aldrina. Zdjëê nie opublikowano.
NASA byîa zmuszona zmieniê poczâtkowo zaplanowane miejsce lâdowania lâdownika
Eagle, poniewaû odkryto, ûe w tamtym miejscu znajdujâ sië jakieô poruszajâce
sië urzâdzenia. Oto fragment rozmowy, który zostaî wyciëty:
Aldrin: Co to byîo? Do cholery, co to mogîo byê? Chciaîbym wiedzieê.
Kontrola lotu: Co sië tam dzieje? ... (zakîócenia) ... Kontrola lotu wzywa
Apollo 11...
Aldrin: Te obiekty sâ ogromne, sir... Wprost gigantyczne... Jak mi Bóg miîy,
nie uwierzylibyôcie! Widzë tam teraz jakieô pojazdy kosmiczne... Ustawione
w szeregu na krawëdzi krateru po tamtej stronie... Oni sâ na Ksiëûycu
i obserwujâ nas.
Apollo 12, 14 paúdziernika 1969, zaîoga - Conrad, Gordon, Bean
Obserwatoria astronomiczne na Ziemi obserwowaîy dwa bîyszczâce UFO w pobliûu
Ksiëûyca, towarzyszâce Apollo 12. Póúniej, przed lâdowaniem na Ziemi
obserwowano UFO z czerwonymi ôwiatîami.
Apollo 17, 7-19 grudnia 1972, zaîoga - Cernan, Evans, Schmitt
Obserwowali UFO bëdâc jeszcze w pobliûu Ziemi, potem w pobliûu Ksiëûyca,
a takûe w drodze powrotnej.
Raporty mówiâce o tych spotkaniach byîy cenzurowane, przeinaczane lub
najzupeîniej w ôwiecie bagatelizowane dlatego nie przeszîy do opini
publicznej. Sytuacji tej dodatkowo sprzyjaîo to, ûe wszyscy astronauci
pracujâcy w NASA peînili jednoczeônie sîuûbë wojskowâ i musieli byê posîuszni
rozkazom, które mówiîy: milczeê!
Katastrofy UFO
Oto kilka zdarzeï jakie miaîy miejsce podczas odwiedzin UFO. Zostaîy one
zrelacjonowane przez naocznych ôwiadków:
2 lipca 1947 roku w Roswell w stanie Nowy Meksyk. Oficer wywiadu wojskowego
i straûnicy donieôli o rozbiciu UFO w ksztaîcie dysku, które eksplodowaîo
w powietrzu. Jak wiadomo pozostaîoôci po katastrofie przetransportowano do
bazy lotniczej Wright Patterson, rozpuszczajâc wiadomoôê, ûe byî to balon
badawczy. W odlegîoôci 150 mil od miejsca wypadku znaleziono ciaîa humanoidów.
W 1950 roku ogîoszono, ûe na granicy Stanów Zjednoczonych z Meksykiem
znaleziono rozbity spodek i ciaîa humanoidów. W poszukiwaniach braîy udziaî
jednostki wojskowe obu krajów.
W 1953 roku pilot wojskowego helikoptera doniósî o rozbitym spodku o ôrednicy
okoîo 25 metrów i o ciaîach humanoidów o wzroôcie okoîo 120 cm. Wszystko
przewieziono do bazy lotniczej w Longley.
W 1953 roku pilot ujawniî, ûe widziaî jak w hangarze bazy Wright Patterson
wyîadowywano ciaîa humanoidów leûâce w pudîach z lodem. Miaîy duûe gîowy,
wzrost nie przekraczaî metra.
W 1966 roku byîy oficer wywiadu oôwiadczyî, ûe w bazie Wright Patterson
widziaî ciaîa humanoidów znajdujâcych sië w stanie hibernacji, umieszczone
w szklanych pudîach. Miaîy po metrze dîugoôci i szarâ skórë.
W dniu 18 stycznia 1978 roku w bazie lotniczej w Mc-Guire, w stanie New
Jersey, zostaîo zestrzelone UFO, które uprzednio naruszyîo nie uûywany pas
startowy. Ciaîa humanoidów przetransportowano samolotem naleûâcym do bazy
Wright Patterson.
Uprowadzenia ludzi do UFO
Kontakty ludzi z kosmitami juû od tysiâcleci znajdujâ odbicie w mitach
i legendach wielu kultur. W przeciwieïstwie do dominujâcej w zachodnich
spoîeczeïstwach metafizyki, stawiajâcej czîowieka w centrum ponad innymi
formami ûycia i w oderwaniu od nich, w róûnych regionach ôwiata przyznaje sië
prawo istnienia pozaludzkiej inteligencji i duchów. W wielu spoîeczeïstwach
postrzega sië ôwiadomoôê jako urzâdzenie pozwalajâce nam komunikowaê sië
z istotami nie zawsze widzialnymi, innymi niû my sami. Zjawiska posiadajâce
"ufologicznâ" naturë odnotowywano przez ostatnie dziesiëê tysiëcy lat
poczâwszy od relacji Ezechiela w Starym Testamencie. Relacje o uprowadzeniach
najczëôciej pochodzâ z païstw zachodnich lub z rejonów, w których dominuje
kultura Zachodu. Pod wzglëdem liczby uprowadzeï przodujâ Stany Zjednoczone, na
drugim miejscu jest Wielka Brytania i Brazylia.
Sprawa Hillów
Wspóîczesne badania nad uprowadzeniami zapoczâtkowaîy doôwiadczenia Betty
i Barneya Hillów z wrzeônia 1961 roku. Païstwo Hill, stateczne i szanowane
maîûeïstwo z New Hampshire, przez ponad dwa lata cierpieli na niepokojâce
dolegliwoôci. Wreszcie postanowili poradziê sië bostoïskiego psychiatry
Benjamina Simona. Barney cierpiaî na bezsennoôê, Betty zaô drëczyîy senne
koszmary. Obie te dolegliwoôci byîy bardzo dokuczliwe. Uznali oni, ûe
przyczynâ cierpieï sâ wydarzenia pewnej wrzeôniowej nocy kiedy to podczas
podróûy z Montrealu "zgubili" dwie godziny. Païstwo Hill opowiadali, ûe nocâ
19 wrzeônia 1961 roku ich samochód zostaî "zatrzymany" przez maîych, szarych
humanoidów o niezwykîych oczach. Chwilë przedtem dostrzegli ruchome ôwiatîa,
a nastëpnie niezwykîy latajâcy obiekt. Maîûonkowie nie mogli sobie przypomnieê
co dziaîo sië przez owe dwie brakujâce godziny, póki dr. Simon nie poddaî ich
kilku seansom hipnotycznym. Podczas nich païstwo Hill opowiadali, ûe po
wyprowadzeniu z samochodu zostali wbrew swojej woli przeniesieni przez owe
istoty do pojazdu kosmicznego. Póúniej poîoûono ich na stole i poddano
dokîadnym badaniom, wîâcznie z pobieraniem próbek skóry i wîosów. W brzuch
Betty wbito iglë i przeprowadzono "test ciâûowy", natomiast od Barneya pobrano
próbkë spermy. Istoty kontaktowaîy sië z Hillami telepatycznie, pozawerbalnie.
Maîûonkom nakazano zachowaê caîe zdarzenie w tajemnicy.
Barney, który zmarî w 1969 roku przejawiaî szczególnâ niechëê do uznania, iû
wydarzenia te rzeczywiôcie miaîy miejsce, obawiaî sië bowiem, ûe zostanie
posâdzony o brak zdrowego rozsâdku.
Kim sâ osoby uprowadzane
Sâ to przypadkowe osoby ze wszystkich warstw spoîecznych. Niepowodzeniem
skoïczyîy sië próby ustalenia psychopatologicznego podîoûa zjawiska, bowiem
uprowadzeni wykazywali jedynie zaburzenia pourazowe. Testy psychologiczne nie
ujawniîy u badanych osób ûadnych zaburzeï umysîowych czy emocjonalnych. Mimo,
ûe niektóre ofiary uprowadzenia pamiëtajâ tylko pojedyncze dramatyczne
doôwiadczenia, to jednak po bliûszym zbadaniu okazuje sië, ûe spotkania
z obcymi trwajâ od wczesnego dzieciïstwa.
Przebieg uprowadzeï
W wiëkszoôci przypadków spotkania, które koïczâ sië uprowadzeniem nastëpujâ
w domu lub podczas jazdy samochodem. W niektórych przypadkach ofiary znajdujâ
sië na otwartej przestrzeni. Pierwszâ wskazówkâ, ûe moûe dojôê do
uprowadzenia, bywa zazwyczaj intensywne niebieskie lub biaîe ôwiatîo
nieznanego pochodzenia, zalewajâce sypialnië, brzëczenie lub buczenie,
nieuzasadniony lëk, uczucie, ûe coô lub ktoô znajduje sië w pobliûu, a nawet
widoczne postacie jednego lub kilku humanoidów. Jeôli uprowadzenie ma miejsce
w nocy lub nad ranem to ofiara czësto sâdzi, ûe po prostu ôni. Po wstëpnym
kontakcie osoba uprowadzona jest przewaûnie wynoszona przez ôcianë, okno lub
dach samochodu. Uprowadzeni stwierdzajâ, ûe przenikajâc przez obiekty
materialne odczuwali zaledwie lekkie wibracje. Jeôli uprowadzenie nastëpuje
w sypialni to ofiara nie zawsze dostrzega pojazd kosmiczny bëdâcy úródîem
ôwiatîa. Maîûonkowie uprowadzonych zostajâ "wyîâczeni" i zazwyczaj
"przesypiajâ" caîe zdarzenie. Ofiara czësto nie potrafi zrozumieê, dlaczego
jej gîoôny krzyk nie stawia na nogi partnera, który pogrâûony
w nieôwiadomoôci, gîëbszej niû zwykîy sen, robi wraûenie wrëcz martwego. Osoba
uprowadzona, wprowadzana jest na statek kosmiczny "od podîogi". Na poczâtku
jest zazwyczaj ciemne pomieszczenie, jakby przedsionek. Potem przenoszeni sâ
do jednego lub kilku wiëkszych pomieszczeï, gdzie poddaje sië ich róûnym
badaniom. Pomieszczenia te sâ jasno oôwietlone trochë przymglonâ poôwiatâ
odbijajâcâ sië od ôcian. Powietrze jest wilgotne i chîodne. Ôciany i sufit sâ
zakrzywione i zazwyczaj biaîe, podîoga jest ciemna a niekiedy nawet czarna.
Umeblowanie jest raczej skâpe. Wewnâtrz pojazdu znajduje sië zazwyczaj duûo
istot, które sâ zajëte obsîugâ aparatury. Istoty opisywane przez ofiary porwaï
wyglâdajâ róûnie, jednak najczëôciej sâ niewielkie (90-120 cm), majâ szare
zabarwienie skóry, nie majâ wîosów i uszu, ich nozdrza sâ w stanie
szczâtkowym, zaô w miejscu ust znajduje sië cienkie naciëcie. Uwagë
przyciâgajâ ogromne czarne i skoône oczy, wydîuûajâce sië ku skroniom. Oczy te
majâ w sobie zniewalajâcâ moc. Ludzie zazwyczaj unikajâ patrzenia w nie bo
odczuwajâ wówczas obezwîadniajâcy lëk przed paraliûem woli. Niekiedy
uprowadzeni dostrzegajâ ludzi wspóîpracujâcych z obcymi. Komunikacja
z humanoidami odbywa sië telepatycznie za pomocâ przepîywu myôli lub
bezpoôredniego kontaktu umysîowego. Obnaûonâ lub skâpo odzianâ ofiarë kîadzie
sië na stole i tam dokonuje sië wiëkszoôci zabiegów. Obcy najpierw dokîadnie
oglâdajâ gîowë. Osoby uprowadzone majâ wraûenie, ûe wszystkie ich myôli sâ
znane tym istotom. Ma teû miejsce pobieranie próbek skóry i wîosów.
Specjalnych narzëdzi uûywa sië do gîëbokiego badania niemal kaûdej czëôci
ciaîa: nosa, zatok, oczu, uszu, ramion, stóp, jamy brzusznej, narzâdów
pîciowych oraz rzadziej klatki piersiowej. Wykonywane sâ bardzo rozlegîe
i niemal chirurgiczne badania wnëtrza gîowy. Bardzo czësto stosowane sâ
manipulacje w ukîadzie rozrodczym. Wszystkie te przeûycia powodujâ u ofiar
szok. Uprowadzeni znacznie sîabiej pamiëtajâ powrót na Ziemie. Przewaûnie
wracajâ do miejsc, z których zostali zabrani. Istoty obce zakîadajâ tzw.
blokadë pamiëci, która moûe zostaê zdjëta dopiero podczas seansu
hipnotycznego.
Wyszperaî: Nightmare::::::::
AMP2/TXT/nztz/W_poszukiwaniu.txt
::::::::
W POSZUKIWANIU ZAGINIONEJ ARKI
Czy moûliwe jest, aby Arka Przymierza znajdowaîa sië w etiopskiej kaplicy?
Graham Hancock - jeden z najbardziej poczytnych autorów - spëdziî osiem lat,
poszukujâc odpowiedzi na to pytanie.
PROGDIR:GFX/nztz/arka
Pokryta zîotem i zwieïczona dwoma umieszczonymi naprzeciw siebie
zîotoskrzydîymi cherubinami, Arka Przymierza byîa zapewne wzbudzajâcym grozë
przedmiotem kultu. Jej zawartoôê sprawiîa, ûe staîa sië najwiëkszym,
najbardziej wszechwîadnym spoôród wszystkich obiektów o charakterze
religijnym. Arkë zbudowano w celu umieszczeniu wewnâtrz kamiennych tablic, na
których Bóg wyryî dziesiëê przykazaï i - co za tym idzie uwaûano, ûe posiada
ona nadnaturalnâ moc. Biblia zawiera opisy, jak to, buchajâc ogniem
i roztaczajâc wokóî ôwiatîo, sprowadzaîa plagi i surowe poûary na wrogów
Izraela, równaîa góry i zatrzymywaîa rzeki, siaîa zniszczenie w caîych
miastach. Moûna jâ zatem uznaê za biblijny odpowiednik bomby atomowej.
Jednakûe, pomiëdzy 900 a 500 r. p.n.e. Arka zniknëîa z Pierwszej Ôwiâtyni
w Jeruzalem - przeznaczonego dlaï miejsca pobytu, powstaîego po podboju
Palestyny i utworzeniu païstwa Izrael przez króla Dawida okoîo 1000 r. p.n.e.
Poniewaû Ôwiëte Ksiëgi nie wspominajâ o Arce i miejscu jej przechowywania, jej
zaginiëcie uwaûa sië za jednâ z najwiëkszych tajemnic biblijnych. Jedynie
Etiopczycy sâ innego zdania...
Wyznawcy Etiopskiego Koôcioîa Ortodoksyjnego czczâ pewnâ relikwië,
w przekonaniu, ûe jest to oryginalna Arka. Arkë të przechowujë sië w koôciele
ôw. Marii z Syjonu, w mieôcie Aksum. Pieczë nad niâ sprawuje straûnik -
koptyjski kapîan, który nigdy nie opuszcza tego miejsca i nikomu - nawet
wîadcy Etiopii - nie pozwala na niâ spojrzeê. Pozostaîe 20 tysiëcy koôcioîów
w kraju posiada kopie Arki, przechowywane w miejscu znanym jako Ôwiëtoôê nad
Ôwiëtoôciami. Koôcióî, który nie posiada takiej kopii, uwaûa sië za miejsce
nieôwiëte. Znany pisarz - Graham Hancock - usîyszaî të legendë po raz pierwszy
w 1983 roku, w trakcie zbierania materiaîów do ksiâûki o Etiopii. W Ôwiëtej
Ksiëdze zwanej Kebra Nagast (Chwaîa Królów) znalazî on najstarszy zapisek
traktujâcy o przybyciu Arki do Etiopii. Ksiëga opowiada, jak to królowa Saba,
podczas pobytu w Jeruzalem, poczëîa dziecko, którego ojcem byî król Salomon.
Wróciwszy do Aksum urodziîa syna imieniem Menelik. Jakieô 20 lat póúniej
Menelik udaî sië do Jeruzalem i spëdziî rok na dworze swego ojca. Opuszczajâc
Jeruzalem, ukradî Akrë i sprowadziî jâ do Aksum. Podczas pierwszego pobytu
w Etipoii w 1983 roku Hancock wyznaczyî sobie dwa zadania - odwiedziê kaplicë
w Aksum i spytaê straûnika o legendë Arki. "Przybyîa do Etiopii, do tego
ôwiëtego miasta... Od tego czasu pozostaje tu, w tym miejscu" - powiedziaî
straûnik. Czyûby byîa to prawda? Opuôciwszy Aksum, Hancock postanowiî
sprawdziê, czy historia ta ma jakiekolwiek oparcie w faktach. Poczâtkowo
badania nie byîy zbyt obiecujâce. Profesor Richard Pankhurst - wybitny
historyk specjalizujâcy sië w tym temacie - powiedziaî Hancock'owi, ûe gdyby
legenda o Salomonie i Sabie osadzona byîa korzeniami w staroûytnej Etiopii, to
Saba prawie na pewno pochodziîaby z Arabii, a nie z Etiopii. Jeszcze wiëksze
wâtpliwoôci budziî fakt, ûe Aksum nie istniaîo w czasach Menelika. W istocie
nie ma ôladów istnienia miasta przynajmniej do III wieku p.n.e., tj. przez
okoîo 700 lat po jego ômierci. Hancock zaprzestaî poszukiwaï, ale nadal
nurtowaîo go pytanie, czy w legendzie nie tkwi przypadkiem ziarno prawdy.
Siedem lat póúniej podjâî poszukiwania Arki, zwracajâc sië do pierwotnego
úródîa danych - Biblii. Korzystajâc z komputerowej wersji Starego Testamentu
znalazî ponad 200 wzmianek odnoônie Arki, aû do panowania króla Salomona (970
- 931 r. p.n.e.). Potem nie wspomina o niej, aû do okoîo 620 r. p.n.e., kiedy
to dwa ustëpy zdajâ sië ôwiadczyê na rzecz faktu, ûe nie ma jej juû wówczas
w Pierwszej Ôwiâtyni. Innymi sîowy, mamy okres niewiele ponad 300 lat, w ciâgu
którego relikwia mogîa w tajemniczy sposób zginâê. Dysponujâc solidnym,
komputerowym warsztatem badawczym Hancock poszukiwaî sîów lub zestawieï
wyrazów, które wystëpowaîy we wczeôniejszych fragmentach tekstu i wiâzaîy sië
z Arkâ. Rozumowanie swoje oparî na przekonaniu, ûe kaûde wystâpienie tego typu
wyraûeï w ciâgu trzech stuleci stanowiîoby przekonywujâcâ, aczkolwiek
poôredniâ, wskazówkë dotyczâcâ momentu i okolicznoôci jej zaginiëcia. Stosujâc
të technikë Hancock ustaliî, ûe Arka pozostawaîa w Pierwszej Ôwiâtyni
przynajmniej do 701 r. p.n.e. Oznacza to, ûe mogîa zginâê w stosunkowo
krótkim, zaledwie 80-letnim okresie, pomiëdzy 701 a 620 r. p.n.e. Dlaczego
w takim razie zniknëîa? Wyniki dalszych badaï sugerujâ, ûe Arka mogîa byê
wywieziona podczas panowania Manassesa (687 - 642 r. p.n.e.). Byî on znanym
grzesznikiem, który odwróciî sië od judaizmu. W 1990 roku dr Menahem Haran
z Uniwersutetu Hebrajskiego w Jeruzalem powiedziaî Hancock'owi, ûe Arka mogîa
opuôciê Jeruzalem okoîo 650 r. p.n.e. za sprawâ kapîanów wiernych judaizmowi.
Byîo to wówczas, gdy Manasses postawiî posâg pogaïski w Ôwiâtyni. Przeraûeni
perspektywâ profanacji Arki przez obecnoôê tego posâgu kapîani dla
bezpieczeïstwa mogli wywieúê jâ w inne miejsce. Jednakûe dr Haran nie chciaî
spekulowaê na temat przypuszczalnego miejsca pobytu Arki. Kilka tygodni po
rozmowie z Haranem, Hancock uzyskaî prawdopodobnâ odpowiedú on niemieckich
archeologów prowadzâcych wykopaliska na Elefantynie, wyspie usytuowanej na
Nilu. Okazaîo sië, ûe w czasie wykopalisk odnaleziono zapiski wskazujâce, ûe
okoîo 650 r. p.n.e. kapîani uciekajâcy przed Manassem wybudowali tu ôwiâtynië.
W tych czasach byîa to jedyna, poza Jeruzalem, ôwiâtynia ûydowska. Wedîug
Biblii Ôwiâtynia w Jeruzalem zostaîa wybudowana wyîâcznie po to, aby sîuûyê
jako "miejsce przechowywania Arki Przymierza". Czy zatem nie jest
prawdopodobne, ûe ôwiâtynia na Elefantynie powstaîa w tym samym celu? Kolejne
wskazówki takûe zawdziëczamy niemieckim archeologom. Stwierdzili oni bowiem,
ûe po okoîo 200 latach, w V wieku p.n.e. ôwiâtynia zostaîa zburzona w wyniku
konfliktu z lokalnâ spoîecznoôciâ egipskâ. W tym samym czasie zniknëli Ûydzi
zamieszkujâcy Elefantynë. Nie pozostaîy ûadne ôlady wskazujâce na pogrom,
wydaje sië, ûe po prostu "spakowali swoje manatki i opuôcili wyspë".
Archeolodzy nie mieli koncepcji, co do miejsca, w które mogli sië udaê, ale
Hancock miaî swojâ wîasnâ teorië. W listopadzie 1989 r. Hancock przeprowadziî
gruntowne badania jeziora Tana w Etiopii, skâd bierze swój poczâtek Nil
Bîëkitny. To gigantyczne rozlewisko wody, usytuowane 1830 metrów nad poziomem
morza, usiane jest setkami trudno dostëpnych wysepek, które mogîyby stanowiê
idealne miejsce schronienia, byê moûe dla uciekajâcych z Elefantyny Ûydów.
Hancock zbadaî klasztory, które istniejâ na tychûe wysepkach od czasów
przyjëcia przez Etiopië chrzeôcijaïstwa w 300 r. n.e. Na jednej z najbardziej
oddalonych wysepek - Tana Kirkosopowiedziano mu niezwykîâ wersjë legendy
o przybyciu Arki do Etiopii. Mnisi z wyspy Tana Kiros utrzymujâ, ûe kiedy
ôwiëta relikwia przybyîa do Etiopii to - wbrew twierdzeniom wiëkszoôci
etiopskiego kleru - nie zostaîa ona przywieziona bezpoôrednio do Aksum, lecz
najpierw trafiîa na ich wyspë. Czy jest moûliwe, aby w nastëpstwie zburzenia
ôwiâtyni w Elefantynie, ûydowscy uchodúcy uciekli na poîudnie, zabierajâc
z sobâ drogocennâ relikwië? Gdyby postëpowali wzdîuû systemu rzecznego Nilu,
poprzez pustynie Sudanu i dalej w górzyste obszary Etiopii dotarliby do
jeziora Tana. "Ôwiëta Arka pozostawaîa tutaj, na Tana Kirkos, przez okoîo 800
lat" - powiedziaî Hancock'owi jeden z zakonników. Póúniej król Ezana, za
sprawâ którego Etiopia przyjëîa chrzeôcijaïstwo, zabraî Arkë do Aksum
i umieôciî jâ w tamtejszym koôciele. Tak oto ostatni fragment ukîadanki trafiî
na swoje miejsce. W styczniu 1991 r. bogatszy o nowe odkrycia Hancock powróciî
do Aksum. O tej porze roku - zgodnie z wierzeniami - arka opuszcza miejsce
znane jako Ôwiëtoôê nad Ôwiëtoôciami, aby uôwietniê religijna procesjë podczas
dorocznych obchodów ôwiëta Timkat. Straûnik, którego Hancock spotkaî podczas
pierwszej wizyty w Aksum juû dawno temu zmarî. Kolejnym straûnikiem Arki
zostaî Gebra Mikail - wysoki, zbliûajâcy sië do 60-tki, siwowîosy mëûczyzna,
o mocnej budowie ciaîa, z gîëboko osadzonymi oczyma, przysîoniëtymi kataraktâ.
Hancock wyznaî, ûe przebyî dîugâ drogë w nadziei zobaczenia Arki na wîasne
oczy. "Zatem odbyî pan podróû zbytecznâ, bowiem nie ujrzy jej pan" -
odpowiedziaî. Pomimo dalszych nalegaï, Hancock nie byî w stanie uzyskaê wiëcej
informacji. Ostatnie sîowa straûnika brzmiaîy: "Czyni cuda i... sama w sobie
jest cudem. To rzeczywisty cud. To wszystko co mam do powiedzenia". Nastëpnego
wieczora Hancock byî ôwiadkiem obchodów ôwiëta Timkat. Dúwiganâ przez kapîanów
potëûnâ, prostokâtnâ skrzynië okryto ciëûkâ, bîëkitnâ materiâ z wyszytym naï
symbolem goîëbia. Jednakûe skrzynia nie byîa pokryta zîotem, brak byîo takûe
zwiëczajâcego cherubina na szczycie. Nie przypominaîa Biblijnej Arki. Przez
caîy czas trwania procesji Hancock wypatrywaî Gebry Mikail - straûnika Arki.
W czasie dwudniowego ôwiëta straûnik nawet na chwilë nie opuôciî swojego
stanowiska. Nie interesowaîy go wydarzenia na zewnâtrz. Pozostaî w kaplicy,
w miejscu zwanym Ôwiëtoôciâ nad Ôwiëtoôciami, wypeîniajâc naîoûony naï
obowiâzek. Hancock poôwiëciî osiem lat na poszukiwania, które biorâc swój
poczâtek i koïczâc sië w staroûytnym mieôcie Aksum, zatoczyîy peîne koîo. Czy
w miejscu zwanym Ôwiëtoôê nad Ôwiëtoôciami, pod czujnym okiem straûnika
spoczywa prawdziwa Akra Przymierza? Czy teû nadal pozostaje w ukryciu,
oczekujâc na swojego odkrywcë gdzie indziej?
Wyszperaî: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/nztz/Wampiry.txt
::::::::
Wampiry
Wôród panteonu niewâtpliwych "gwiazd" ôwiata mroku jednâ z czoîowych pozycji
zajmuje postaê wampira. Ta mroczna istota nieustannie pobudza naszâ
wyobraúnië, wydaje sië, o ile to moûliwe, pomimo swego ludzkiego wyglâdu
bardziej straszna od najstraszliwszych monstrów i potworów. Nie dziwi zatem,
ûe i w ôwiadomoôci wielbicieli gatunku grozy, wampir odgrywa jednâ z wiodâcych
ról.
PROGDIR:GFX/nztz/dracula
Nie moûna jednoznacznie okreôliê gdzie leûy pierwowzór mitycznego wampira.
Element ûywienia sië ludzkâ krwiâ istnieje bowiem w wielu kulturach. Uwaûa sië
czësto, ûe wampir ma rodowód czysto sîowiaïski, ûe wywodzi sië od naszych
wâpierzy i strzygoniów. Jeôli chodzi o bardziej dogîëbne spojrzenie
najbardziej do wyobraúni przemawia nam fragment z ksiëgi Nod, mówiâcy
o Kainie, który za zabicie swego brata ukarany zostaî przekleïstwem krwi
i wiecznym ûyciem. Jakkolwiek jednak gîëboko zaglâdaliômy w przeszîoôê, co do
jednego musimy byê zgodni - wampir, taki jakiego znamy obecnie, jaki nas
najbardziej fascynuje, narodziî sië trochë ponad sto lat temu w powieôci
pewnego irlandzkiego pisarza. Bram Stoker, bo o nim mowa, nigdy nie zbieraî
przychylnych recenzji krytyki, ale ta jedna powieôê, która wykreowaîa postaê
nocnego îowcy, arystokraty wôród wampirów, zapewniîa mu nieômiertelnoôê.
Przewaga wykreowanej przez Stokera wizji przeraûajâcej istoty, nad
wczeôniejszymi wyobraûeniami o krwiopijcach, jest niezaprzeczalna.
Arystokratyczny, wiecznie ûywy, o nienagannych manierach, nie pozbawiony,
tak charakterystycznej dla ówczesnych powieôci, dwuznacznoôci i odrobiny
erotyki staî sië nowym kanonem wampiryzmu.
Nie jest prawdâ jakoby postacie niektórych ze wspóîczesnych Wampirów nie miaîy
nic wspólnego z Draculâ. Choêby jako opozycja, stale nawiâzujâ one do
pierwowzoru z powieôci Stokera. Juû nigdy nie bëdâ stawiane na równi z innymi
bezmózgimi monstrami. Elegancja, wdziëk i wyrafinowanie sâ i zapewne pozostanâ
juû na zawsze ich gîównâ cechâ i atutem. Oczywiôcie ewolucja dosiëgîa i te
wspaniaîe istoty. Coraz czëôciej stanowiâ one wîasnâ zamkniëtâ kastë, do
której dostëp majâ wybrani tylko (przez Wampiry naturalnie) ômiertelnicy,
przestajâ obawiaê sië czosnku, drewnianych koîków czy krucyfiksów.
Paradoksalnie bardzo lubiâ ôwiatîo, choê rzeczywiôcie wciâû tylko sztuczne. Sâ
nawet takie Wampiry, które bluúnierczo poddajâ w wâtpliwoôê istnienie samego
Draculi. Niezmienny jednak pozostaje okrywajâcy ich mrok, nierozerwalnie
zwiâzany z nocâ, okrucieïstwo towarzyszâce ich îowom, no i jednak troszeczkë
erotycznych podtekstów towarzyszâcych wiëkszoôci opowieôci o nich.
Kwestia tej zawoalowanej erotyki w wampirzych opowieôciach towarzyszy nam
niemal od poczâtku naszych rozwaûaï. Abstrahujâc od aluzji zawartych w samej
powieôci Brama Stokera, bez trudu moûna zauwaûyê seksualne podteksty,
sprawiajâce, ûe pozornie makabryczna czynnoôê zabijania ofiary poprzez
pozbawianie jej krwi staje sië swoistym misterium. Czemu nadobne biaîogîowy
zabijane przez wampira krzyczâ nie z bólu, lecz z rozkoszy? Czemu wizja
nieômiertelnego kochanka, mrocznego amanta od lat przyprawia grono niewiast o,
bez maîa, drûenie nóg? Czy odpowiedú leûy w swoistym piëknie tajemniczego
zabójcy, czy teû w gotyckiej fascynacji mrokiem i grozâ, jako substytutem
pornografii? Jeôli to drugie, to nie sposób znowu przeceniê znaczenia dzieîa
irlandzkiego pisarza, który sprawiî, ûe postaê Wampira tak silnie kojarzona
jest z Draculâ, ûe nawet fascynacje wîaôciwych jemu czasów przeniosîa wraz
z sobâ w czasy wspóîczesne.
Jaki jest wspóîczesny wampir? Istota o cerze bardzo bladej,
z charakterystycznymi wydîuûonymi kîami. Poruszajâcy i zachowujâcy sië jak
normalny czîowiek, ale tylko nocâ. W dzieï, uôpiony w swojej trumnie, sprawia
jedynie wraûenie dobrze zachowanego trupa. Posiada nieludzkâ siîë i szybkoôê,
jest takûe niebywale wrëcz odporny na zranienia, a caîkowicie na wszelkie
choroby. Czyni go to praktycznie nieômiertelnym. Wierzono, ûe moûna go zabiê
osikowym koîkiem lub srebrnâ kulâ, natomiast odstraszyê krucyfiksem lub
zapachem czosnku. Jak juû pisaîem, dzisiejsze wampiry czësto wyômiewajâ te
ôrodki, pewnym wiëc jest jedynie, ûe sâ wraûliwe na ogieï, a ôwiatîo sîoneczne
i odciëcie gîowy niechybnie je zabijâ. Jak jednak odciâê gîowë komuô, gdy
jesteômy wyrwani ze snu we wîasnym îóûku, bo ôciany i inne zabezpieczenia nie
zrobiâ na Wampirze wraûenia? Nie jest takûe prawdâ jakoby krwiopijcy upodobali
sobie na ofiary mîode dziewczyny. Mëûczyúni w kaûdym wieku sâ równie poûâdanym
pokarmem. Oczywiôcie danych na temat Wampirów mamy duûo, jak juû jednak
napisaîem, sâ one czëstokroê sprzeczne ze sobâ i zamydlajâ nam rzeczywisty
obraz Nocnego Îowcy.
Jak wszystko co pobudza naszâ wyobraúnië, ksiâûë Dracula i jemu podobni
stanowili i stanowiâ nadal wdziëczny temat dla filmowców. Pierwszy film
o Wampirach powstaî w 1922 r. Nosiî on nazwë "Nosferatu, Symfonia Grozy",
a byî oparty (a jakûe) na powieôci Brama Stokera. Pomimo wâtków z powieôci
o Draculi, jak przystaîo na protoplastë, film odbiî swoje piëtno na caîej
historii "wampirzego" kina, ofiarujâc mu drugiego z wielkich - tytuîowego
Nosferatu. Pojawiî sië on póúniej w kilku innych obrazach, z których
najgîoôniejszy byî chyba "Nosferatu - wampir" Wernera Herzoga. Grany tam przez
niezapomnianego Klausa Kinskiego wampir, byî, w przeciwieïstwie do swego
wyglâdu, jednym z najbardziej ludzkich, jego cierpienie przedstawione w typowy
ekspresjonistyczny sposób, byê moûe nie robiîo z niego jeszcze naszej
ulubionej maskotki, ale jednak skîaniaîo do przedziwnych refleksji nad
samotnoôciâ i wyobcowaniem tej istoty.
Sprawa koniecznoôci samotnego radzenia sobie ze swoimi problemami
egzystencjonalnymi tym intensywniejszymi, ûe spowodowanymi wiecznoôciâ
istnienia, jest równieû nieodrodnâ cechâ opowieôci o wampirach. Brak powiewu
ôwieûoôci, ciâgîe powielanie utartych schematów, sprawiîo, ûe obdarzone
wiecznym ûyciem istoty sâ wypalone od ôrodka. Sens ich istnienia zostaje
rozwiany w trakcie wieków tuîaczki. Wampir nie wie nawet, czy stworzony jest
przez symbolizujâcego zîo szatana, czy teû w niezrozumiaîym celu przez boga
(postaê Kaina). Wbrew stwarzanym pozorom i pomimo swej wiekowej mâdroôci jest
on zatem istotâ bardziej zagubionâ od zwykîych ômiertelników. Pozbawiony
miîoôci, wszelkie swe emocje, byê moûe nawet uczucia, poôwiëca on na próby
zrozumienia sensu swego istnienia. Sâ one, wobec niemoûliwych do przebycia
barier z góry skazane na niepowodzenie i efekcie coraz bardziej stacza sië na
dno cierpienia. Pomimo swojego realizmu postaê wampira staje sië wiëc z czasem
metaforâ naszych ludzkich frustracji i fobii. W obrazie "Martin" z 1976 r.
wampirem staje sië nastoletni chîopiec, dla którego jedynym sposobem na
uzyskanie akceptacji pîci przeciwnej, a wiëc i odrobiny zrozumienia i miîoôci,
jest zabijanie kobiet i wypijanie ich krwi. Wîasne wyobcowanie zaowocowaîo
w Martinie przekonaniem, ûe narodziî sië jako wampir, a zabójstwa sâ jedynym
sposobem na ûycie. Inny aspekt tego problemu reprezentuje równieû nastoletnia
Klaudia z "Wywiadu z wampirem" Neila Jordana. Dla niej koniecznoôê (?)
wiecznego ûycia prowadzi równieû do niemoûnoôci osiâgniëcia wieku dojrzaîoôci.
Klaudia staje sië wiecznâ zabawkâ dorosîych i, pomimo swojego wewnëtrznego
rozwoju, zawsze postrzegana bëdzie jako maîa dziewczynka. Odwieczny problem
nastolatków zostaje tutaj podniesiony do granic absurdu i owocuje coraz
wiëkszym wyrachowaniem i okrucieïstwem prowadzâcym nawet do zemsty na swoim
"twórcy".
W czasach obecnych troszeczkë inaczej traktujemy zatem wampiry. Objawiajâc ich
sîaboôci, sprawiliômy, ûe sâ nam bardziej bliskie, bardziej nam podobne.
Wszystko to moûe w efekcie prowadziê do groteski. Gdy obraliômy te mroczne
istoty z ich mistycyzmu, staîy sië one karykaturami samych siebie. Zapominamy,
ûe pierwowzór ksiëcia Draculi to sîynny hospodar Vlado, który bez pomocy
obozów koncentracyjnych i broni masowego raûenia w wymyôlny sposób zgîadziî
kilkadziesiât tysiëcy ludzi. Ûe wampirami czësto sami nazywajâ sië
najokrutniejsi masowi mordercy w dziejach ludzkoôci. Ûe ze sîowem wampir
nierozerwalnie zwiâzane sâ inne: groza, strach, ômierê. Stâd filmy w stylu
"Dracula - wampiry bez zëbów", czy teû "Wampir z Brooklynu" traktujemy tak jak
na to zasîugujâ - ze ômiechem, ale nie pozwólmy im w naszych gîowach zatrzeê
prawdziwego obrazu wampira. Majestatycznego, wiecznego zabójcy.
Hospodar Vlado IV (1430-1477) - w latach 1455-62 i 1776-77 wîadaî Woîowszyznâ,
Moîdawiâ i Transylwaniâ. Zasîynâî swoim niewypowiedzianym okrucieïstwem.
W trakcie swego ûycia zgîadziî blisko 100 tys. ludzi w najbardziej wyszukany
sposób. Dziëki powieôci Brama Stokera - pierwowzór ksiëcia Draculi
dzisiejszego wyobraûenia o wampirach.
Ksiâûë Dracula pojawiî sië w filmach przeszîo 150 razy, grany miëdzy innymi
przez takich aktorów jak Frank Langella, Bela Lugosi, Christopher Lee czy Jack
Palance. Pomimo, ûe znakomita wiëkszoôê tych obrazów to niskobudûetowe
produkcje o wyjâtkowo niskim poziomie artystycznym, moûna powiedzieê, ûe
Dracula staî sië jednâ z najczëôciej pokazywanych postaci ery kinomatografi
Niejako ukoronowaniem filmowej kariery Vlada Tepesa jest nakrëcony w 1992r.
"Dracula" Francisa Forda Copoli. Ukoronowaniem, nie tylko ze wzglëdu na fakt,
iû czerpaî on garôciami z historii filmowego Draculi, ale równieû dlatego, ûe
byî niewâtpliwie najwiëkszym z filmów o transylwaïskim ksiëciu. Paradoksalnie,
pomimo tak wielu poprzedników, byîa to pierwsza w miarë wierna adaptacja
powieôci Brama Stokera.
Liczne zapoûyczenia nie przeszkodziîy Coppoli przedstawiê najbardziej
oryginalnej wizji króla wampirów. Dracula jawi nam sië mniej okrutny,
podporzâdkowany nieuniknionemu przeznaczeniu, wrëcz niewinny. Winë za niego
ponosi turecki ûoînierz, który swym oszustwem skîoniî ukochanâ Vlada do
samobójczej ômierci, a takûe sam Bóg, odwracajâcy sië od potrzebujâcego
w najbardziej dramatycznych chwilach. Kwestia obecnoôci Boga jest w filmie
Coppoli niezwykle waûna. W chwili swej ômierci Dracula zapytuje "Gdzie jest
mój Bóg? Opuôciî mnie". Faktycznie - byîy obroïca wiary chrzeôcijaïskiej nie
tylko nie mógî liczyê na pomoc Boga, ale wrëcz poczuî sië zdradzony,
zaszokowany tym, ûe pozwolono mu, bâdú nakazano, wieczne ûycie. Dracula
Coppoli podobnie jak Louis z "Wywiadu z wampirem" nie wiedziaî, gdzie leûy
sens istnienia. Stwarzajâca pozory takiego celu miîoôê, która znalazîa
speînienie w odrodzonej Elizabeth, zdaje sië byê kiczowatâ, ômiesznâ wrëcz
opowiastkâ. Na najbardziej nurtujâcy problem ksiâûë nie znalazî wiëc
odpowiedzi, czyniâc swe filmowe ukojenie bardzo wâtpliwym.
Odrzucajâc róûnice, potrafimy stwierdziê, ûe Dracula Coppoli jest wampirem
starej daty. Odczuwa lëk przed czosnkiem, krzyûami, wozi ze sobâ do Anglii
skrzynië ziemi ojczystej. Zmienia sië w mgîë, szczury czy wilka i dysponuje
caîym arsenaîem staromodnych ôrodków, ale równieû staromodnych obaw.
Wydawaîoby sië nawet, ûe nie czuje brzemienia przebytych lat. Wciâû peîen
fascynacji dla otaczajâcego go ôwiata, nauki i nowinek technicznych jest
wrëcz, moûna powiedzieê, na swój sposób radosny i peîen humoru. Tu bliski jest
swojemu literackiemu pierwowzorowi, postaci stworzonej przez Brama Stokera.
Film Coppoli jest równieû doskonaîy pod wzglëdem warsztatowym. Szybki
i agresywny montaû czyni go niemalûe videoklipem i przyznam sië, na mnie
dziaîa wyômienicie. Podobnie jak gwiazdorska obsada na czele z doskonaîym Gary
Oldmanem i Anthony Hopkinsem. Z przyjemnoôciâ odnajdziemy w tym filmie takûe
swoisty atrybut dla filmowej historii Draculi - mnóstwo cytatów i odniesieï do
poprzednich o nim filmach.
Najmilszym chyba jednak akcentem, dlatego, ûe swojskim i napawajâcym dumâ,
jest ôcieûka filmowa Wojciecha Kilara - absolutny kanon dla kaûdego
wielbiciela mrocznej muzyki.
"Wampirze kroniki" Anne Rice, a w tym i "Wywiad z wampirem" zdajâ sië kolejnym
kamieniem milowym w historii Wiecznie Ûywych. Drukiem ukazaî sië "Wywiad
z wampirem" juû w 1976 r., ale za sprawâ Neila Jordana do Polski przybyî
dopiero niedawno, niemalûe w tym samym czasie, co Coppolowski "Dracula".
Gîówny bohater - wampir Louis - jest wyjâtkiem wôród wspólnoty krwiopijców.
Nie pozbawiony do koïca ludzkich zahamowaï i uczuê swoim towarzyszom wydaje
sië sîaby i niegodny swego daru, paradoksalnie jednak z czasem staje sië ich
najwiëkszâ fascynacjâ. W czym tkwi fenomen Louisa? Nieôwiadomie îâczâc w sobie
majestat wampirzej egzystencji i ludzkie sîaboôci, niesie on ze sobâ tak
bardzo poûâdany powiew ôwieûoôci. Dla Lestata, swojego twórcy i pierwszego
towarzysza, jest nieodgadnionâ zagadkâ, a w swej tajemniczoôci byê moûe
równieû prawdziwâ miîoôciâ. Dla Armanda, przywódcy paryskiej komuny wampirów,
jest poûâdanym îâcznikiem z umykajâcym mu ôwiatem. Louis w przedziwny sposób
umyka przed jednym i drugim, samemu wpadajâc w puîapkë nieômiertelnoôci
i pragnâc odkupiê swoje winy poprzez ostrzeûenie zawarte w tytuîowym
wywiadzie. Obraz Jordana peîny jest metafor i problemów spoîecznych nie
zwiâzanych z naszymi rozwaûaniami. Poruszane sâ kwestie miîoôci homoseksualnej
(Louis i Lestat, Armand i Louis), adopcji dzieci przez rodziny homoseksualne
(Klaudia). Kwestia miîoôci, wiernoôci, czy teû swoistego szacunku dla swoich
twórców czy rodziców. Dla nas najciekawsza jest tutaj kreacja nowego rodzaju
wampira - wrëcz caîej jego ewolucji. Typowym wampirem starej daty jest tutaj
Armand - ukrywajâcy sië w podziemiach Paryûa, choê nawet ten nie pozbawiony
jest odrobiny ekshibicjonizmu - nie morduje bowiem, jak wydawaîoby sië
powinien, w skrytoôci, lecz oficjalnie na deskach stworzonego przez siebie
teatru pod pozorem odgrywania roli wampira. O krok dalej posuwa sië Lestat,
buntownik indywidualista, próbujâcy ûyê "normalnie", wôród ludzi. Pokazujâc
sië w ôwiatîach reflektorów, korzysta ze swojej potëgi i siîy, bawi sië swoim
piëtnem. Morduje dla przyjemnoôci, jest okrutny, wrëcz makabryczny, a przy tym
zarozumiaîy i dumny. Odcina sië w ten sposób od sobie podobnych, ûyjâcych pod
powierzchniâ "prawdziwego" ôwiata.
Wreszcie Louis - wampir nowoczesny (?). Odkrywajâcy poprzez film wîaônie
ponownie piëkno wschodu sîoïca i ûywych kolorów. Odkrywajâcy râbek
prawdziwego ûycia, dziennego ûycia normalnych ludzi. Moûe dziëki temu jego
zgorzknienie jest trochë mniejsze, jego cierpienie mniej intensywne.
Równoczeônie jednak, dziëki swojemu spojrzeniu na ôwiat, troszeczkë lepiej
rozumiejâcy tragedië nieômiertelnoôci - nie jest juû tak bezwzglëdnie okrutny
i wyrachowany. Zabija ûeby ûyê, nie dla przyjemnoôci. Nie zamierza
eksperymentowaê i skazywaê zwykîych ludzi na swój los.
Znamienne, ûe pomimo przepojonych bólem wspomnieï Louisa, pomimo tak wyraúnego
ostrzeûenia, ludzka chëê potëgi i wiecznego ûycia sprawia, ûe przeprowadzajâcy
wywiad dziennikarz prosi Louisa o uczynienie go podobnym do siebie. Zatem bez
obawy - szukajâc przepustki do nieômiertelnoôci sprawimy, ûe przeôladujâca nas
rasa wampirów bëdzie nam towarzyszyê wiecznie, zarazem wiecznie dostarczajâc
poûywki naszemu pragnieniu strachu i uwielbieniu grozy.
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Jazgot"::::::::
AMP2/TXT/nztz/Zdjecia_z_satelity-cz1.txt
::::::::
Zdjëcia z satelity - cz.1
W przestrzeni kosmicznej daleko od Ziemi krâûâ olbrzymie kamery, które
dostrzegajâ na jej powierzchni przedmioty o ôrednicy 300 milimetrów. Kamery
przymocowane sâ do satelitów wielkoôci autobusu piëtrowego o dîugoôci 15
metrów, a ich wielkoôê siëga poîowy wielkoôci satelitów. Wojskowi wykorzystujâ
te kamery w celach szpiegowskich, do kontroli rozbudowy arsenaîów broni innych
krajów. Zdjëcia satelitarne majâ teû mieê inne zastosowania - prezentuje sië
PROGDIR:GFX/nztz/gr_sat_halkidiki
je w telewizyjnych prognozach pogody, geologowie i ekonomiôci studiujâ
zrobione w przestrzeni kosmicznej zdjëcia ukazujâce skaîy i tereny uprawne na
Ziemi, astronomowie obserwujâ odlegîe gwiazdy i galaktyki, nie napotykajâc
przeszkód w postaci atmosfery ziemskiej. Ale jak te zdjëcia docierajâ na
Ziemië? Fotografie z przestrzeni kosmicznej najczëôciej przesyîa sië za
poôrednictwem fal radiowych, na podobnej zasadzie, jak obraz telewizyjny.
Liczba widocznych szczegóîów zaleûy od gëstoôci linii tworzâcych obraz - im
tych linii wiëcej, tym wiëcej szczegóîów moûna odróûniê. Najwiëkszy na ôwiecie
cywilny satelita do badania powierzchni Ziemi, francuski SPOT, przekazuje
obrazy zawierajâce 6 000 linii - niemal 10 razy wiëcej niû w wiëkszoôci
odbiorników telewizyjnych. Oznacza to, ûe na zdjëciu obszaru 100 km
kwadratowych zrobionym z wysokoôci 920 kilometrów widoczne sâ przedmioty
o ôrednicy 10 metrów. Na zdjëciu Paryûa moûna dostrzec Îuk Triumfalny.
Ekspertom wywiadu wojskowego zazwyczaj zaleûy na rozróûnianiu jeszcze
mniejszych detali. Podczas kontrolowania dziaîaï wojennych potrzebne sâ
zdjëcia szczegóîowe, które umoûliwiajâ okreôlenie liczby wojska na polu walki
lub identyfikacjë rodzajów samolotów czy okrëtów. Najnowoczeôniejszy
amerykaïski satelita szpiegowski z serii KH-11 przekazuje zdjëcia za pomocâ
techniki telewizyjnej. Jednak obszary telewizyjne na ogóî nie zawierajâ tyle
szczegóîów, co taôma filmowa o szerokoôci 16 milimetrów lub 35 milimetrów. Gdy
taôma jest juû wykorzystana, trzeba przesîaê jâ fizycznie na Ziemië. Jeôli
zdjëcia sâ robione na statku obsîugiwanym przez ludzi, kosmonauci mogâ zabraê
film ze sobâ. Jest to niemoûliwe w przypadku statku bezzaîogowego. Amerykanie
i Rosjanie - a ostatnio Chiïczycy - skonstruîowali wiëc satelity, które
automatycznie przesyîajâ filmy na Ziemië. Na amerykaïskich satelitach Big Bird
udoskonalono të technikë. Naôwietlonâ kliszë wkîada sië do jednej z szeôciu
kapsuî, a nastëpnie wyrzuca w atmosferë ziemskâ. Gdy kapsuîa opada na
spadochronie, przechwytuje sië jâ za pomocâ linki, którâ ciâgnie za sobâ
samolot transportowy C-130.
WYSZPERAÎ: CESAR::::::::
AMP2/TXT/nztz/Zdjecia_z_satelity-cz2.txt
::::::::
Zdjëcia z satelity - cz.2
W poîowie lat 70 zespóî naukowców zidentyfikowaî 25 gatunków roôlin rosnâcych
na 9 000 pól w Imperial Valley w Kalifornii, nie bëdâc nawet w pobliûu tej
doliny. Naukowcy mogli zidentyfikowaê te roôliny m.in. kukurydzë, saîatë
i pomidory, dziëki zdjëciom zrobionym z satelity, który przeleciaî nad dolinâ
na wysokoôci 920 kilometrów. Kilka satelitów, w tym amerykaïskie z serii
Landsat i francuski SPOT, wystrzelono jedynie po to, aby zrobiîy zdjëcia
ziemi. Tego rodzaju satelity potrafiâ wyôledziê okreôlone uprawy
i skontrolowaê ich stan, mogâ wykryê skaûenia ôrodowiska, np. plamy ropy na
morzu, oraz wskazaê geologom pokîady ropy, czy mineraîów. Fotografowanie przy
ôwietle dziennym moûe pomóc kartografom w sporzâdzeniu dokîadnej mapy.
Pierwsze satelity Landsat odkryîy, ûe na mapach pacyfiku niektóre maîe wyspy
zaznaczone sâ w miejscach oddalonych o 16 kilometrów od ich rzeczywistego
poîoûenia. Jeszcze wiëcej informacji mogâ dostarczyê zdjëcia zrobione
w szerszym zakresie dîugoôci fal. Landsat fotografuje powierzchnië Ziemi przy
siedmiu róûnych dîugoôciach fal - trzy widoczne sâ w kolorach niebieskim,
zielonym i czerwonym, cztery pozostaîe to fale podczerwone niewidoczne dla
ludzkiego oka. Róûne pasma barw pozwalajâ naukowcom odróûniê teren
z poszczególnymi rodzajami roôlinnoôci, co w ograniczony sposób dostrzega oko,
np. igîy drzewa szpilkowego sâ bardziej zielone niû liôcie drzewa liôciastego.
Przy tym porównaniu w grë wchodzâ jedynie zielone dîugoôci fal. Gdy naukowcy
patrzâ na wszystkie pasma barw, mogâ dostrzec charakterystyczny odcisk
poszczególnych gatunków roôlin, tworzâcych przy pewnej dîugoôci fal
jaôniejsze, a przy innej dîugoôci ciemniejsze przestrzenie. W podczerwieni
kontrast miëdzy róûnymi rodzajami roôlinnoôci ukazuje sië wyraúnie niû przy
dîugoôciach fal widocznych dla oka. Dlatego zmienia sië kolory zdjëê ukazujâc
normalnie niewidoczne promieniowanie podczerwone jako kolor widoczny.
Zazwyczaj podczerwieï daje obraz czerwony, normalna czerwieï zielony, a zieleï
niebieski. Gdy w ten sposób zdjëciu zostanâ juû nadane faîszywe barwy,
roôlinnoôê okazuje sië czerwona, poniewaû liôcie dobrze odbijajâ promienie
podczerwone. Róûne odcienie czerwieni na poszczególnych polach, odpowiadajâce
róûnym sposobom odbijania promieniowania podczerwonego przez róûne roôliny,
pozwalajâ naukowcom dokîadnie rozpoznaê ich gatunki. Satelity wykonujâce
zdjëcia w podczerwieni, kontrolujâce tereny niedostëpne lub nieuprawiane, mogâ
takûe wykrywaê suszë w danym regionie. Iloôê wody w liôciach roôlin decyduje
o intensywnoôci odbijanego przez nie promieniowania podczerwonego. Robiâc
zdjëcia przy odpowiedniej dîugoôci fal, naukowcy mogâ ustaliê, czy roôlinom
nie brakuje wody i uîatwiê farmerom kontrolowanie nawadniania, a takûe
przewidzieê suszë. Geologowie wykorzystujâ zdjëcia zrobione przez Landsata do
okreôlania miejsc, w których moûna znaleúê surowce. Na zdjëciu o rzeczywistych
PROGDIR:GFX/nztz/sattelite2
kolorach zabarwienie skaî moûe informowaê o ich skîadzie - kreda i wapï sâ
biaîe, granit na ogóî szary, a bazalt ciemny. Oglâdane w podczerwieni róûne
rodzaje skaî majâ charakterystyczne odciski, dziëki czemu moûna wyôledziê te
zawierajâce np. magnez czy chrom. Jeôli skaîa pokryta jest warstwâ ziemi,
moûna okreôliê jej skîad identyfikujâc rosnâcâ na niej roôlinnoôê. Zdjëcia
satelitarne ukazujâ w warstwach skaîy uskoki, zagîëbienia i skîony, które na
ziemi mogâ byê niewidoczne dla czîowieka. Sporzâdzenie mapy tych
charakterystycznych elementów pozwala geologom okreôliê prawdopodobne
poîoûenie pokîadów mineraîów lub zîóû ropy. Radzieckim geologom bardzo wiele
informacji dostarczaîy kamery umieszczone na stacjach kosmicznych z serii
Salut i Mir. Robiâ one jednoczeônie szeôê zdjëê w pasmach widocznych dla oka
oraz w podczerwieni. Wyniki tych badaï doprowadziîy do odkrycia nowych zîóû
gazu i ropy w rejonie Woîgi oraz miëdzy Morzem Kaspijskim i Aralskim. Naukowcy
w laboratorium Napëdu Odrzutowego w Pasadenie skonstruîowali instrumenty,
które mogâ analizowaê powierzchnië ziemi w o wiele wiëkszym zakresie dîugoôci
fal niû kamery radzieckie. Spektrometr napowietrzny mierzy 128 pasm
w podczerwieni, jego nastëpca bëdzie obejmowaî 224 pasma. Przy takiej iloôci
informacji odciski okreôlonych mineraîów bëdâ îatwe do rozpoznania. Nowe
instrumenty bëdâ mogîy identyfikowaê nawet roôliny, które zaabsorobowaîy
z gleby rzadkie pierwiastki. Szczegóîowe badania roôlin z satelitów stanâ sië
zatem niezbëdne dla poszukiwaczy mineraîów.
WYSZPERAÎ: CESAR::::::::
AMP2/TXT/nztz/Zycie_po_smierci.txt
::::::::
Ûycie po ômierci
Znany naukowiec Raymond A. Moody zbadaî przeszîo 150 przeûyê zwiâzanych ze
ômierciâ i zdoîaî ustaliê ich cechy wspólne, pozwalajâce na pewne uogólnione
przedstawienie ich przebiegu.
Czîowiek umiera i kiedy znajduje sië w momencie najwiëkszego cierpienia
fizycznego dochodzi do niego gîos lekarza oznajmiajâcego jego ômierê. Wtedy
zaczyna sîyszeê przykry haîas, gîoône dzwonienie lub szum i w tej samej chwili
czuje, ûe bardzo szybko porusza sië w dîugim, ciemnym tunelu. Potem nagle
spostrzega iû znajduje sië poza swoim fizycznym ciaîem ale nadal przebywa
w fizycznym, bezpoôrednim otoczeniu i widzi swoje ciaîo z pewnej odlegîoôci.
Oszoîomiony i zmieszany obserwuje nadal zabiegi reanimacyjne. Po chwili
spostrzega, ûe nadal ma "ciaîo", ale bardzo róûne od dotychczasowego
i obdarzone innymi moûliwoôciami niû to fizyczne. Wkrótce pojawiajâ sië inni,
ûeby mu pomóc. Widzi duchy krewnych i przyjacióî, którzy zmarli wczeôniej
i pojawia sië przed nim peîen miîoôci, promieniujâcy ciepîem duch jako
ôwietlista istota. Zwraca sië do niego bez sîów, aby dokonaî oceny swojego
ûycia i pomaga mu w tym ukazujâc natychmiast panoramë minionych, waûniejszych
wydarzeï. W pewnej chwili (nastëpuje nagîy zwrot) umierajâcy zdaje sobie
sprawë, ûe zbliûa sië do jakiejô granicy (miëdzy ûyciem poômiertnym,
a doczesnym). Myôl powrotu do ûycia nie jest niczym miîym. Umierajâcy czësto
chce przejôê na tamtâ stronë, peînâ ciepîa, jasnoôci i miîoôci. W koïcu
zaczyna rozumieê, ûe czas jego ômierci jeszcze nie nadszedî. Mimo wewnëtrznych
oporów îâczy sië na nowo z fizycznym ciaîem. Po takich przeûyciach czîowiek
sië zmienia. Znika u niego lëk przed ômierciâ. Osoby te prowadzâ ûycie
ôwiadome i zrównowaûone, peîne spokoju, choê wczeôniej mogîo byê zupeînie
inne. Znikajâ wszelkie wâtpliwoôci co do moûliwoôci dalszego ûycia po ômierci.
Próba wyjaônienia zjawiska
Niektórzy twierdzâ, ûe przeûycia z pogranicza ômierci spowodowane sâ
lekarstwami podawanymi pacjentowi w krytycznym momencie. Powszechnie wiadomo,
ûe pewne lekarstwa powodujâ stan umysîowych halucynacji i omamów. Faktem jest,
ûe wiele stosowanych leków powoduje skutki uboczne, które mogâ przypominaê
wyûej opisane przeûycia.
Fizjologiczne wyjaônienie przeûyê z pogranicza ômierci brzmi - poniewaû
w czasie ômierci klinicznej tlen nie dopîywa do mózgu i wystëpujâ inne powaûne
stresy fizyczne, postrzegane zjawiska mogâ byê pewnego rodzaju ostatnim
odruchem umierajâcego mózgu.
Neurologiczne wyjaônienie tego zjawiska brzmi - doôwiadczenia z pogranicza
ômierci mogâ byê zaburzeniami w funkcjonowaniu systemu nerwowego osoby
umierajâcej.
W jednej z ksiâûek czytaîem, ûe podjëto próbë kontaktu ze ôwiadomoôciâ
zmarîego czîowieka, w chwili "przejôcia na tamtâ stronë", co w pewnym sensie
powiodîo sië. Badania trwajâ...
Wyszperaî: Nightmare::::::::
AMP2/TXT/nztz/Zycie_we_Wszechswiecie.txt
::::::::
Ûycie we Wszechôwiecie
Myôl o istnieniu ûycia pozaziemskiego nie jest nowa. Jeszcze do niedawna
niektórzy uczeni podejrzewali, ûe kanaîy na Marsie (które po raz pierwszy
zauwaûono i przedstawiono na mapach w 1877 roku) sâ dzieîem istot obdarzonych
inteligencjâ. Dopiero w 1965 roku, gdy uzyskano pierwsze zdjëcia powierzchni
Marsa wykonane z pokîadu sondy kosmicznej, staîo sië jasne, ûe Mars jest
pozbawionâ planetâ przejawów ûycia, podobnie jak wszystkie, oprócz Ziemi,
planety Ukîadu Sîonecznego. Dziô astronomowie dobrze wiedzâ, ûe w naszym
ukîadzie Sîonecznym nie istnieje ûycie pozaziemskie. Wielu z nich jednak
sâdzi, ûe skoro warunki sprzyjajâce ûyciu mogîy doprowadziê do powstania
ewolucyjnie zaawansowanych organizmów na Ziemi, to samo mogîo wydarzyê sië
w podobnych warunkach na milionach innych planet we Wszechôwiecie. W jaki
sposób moglibyômy skontaktowaê sië z istotami zamieszkujâcymi jakâô innâ
planetë w nieskoïczonych odchîaniach Wszechôwiata? Z Ziemi wysîano juû kilka
listów do Nich. W 1972 i 1973 roku Amerykanie wysîali dwie sondy kosmiczne
Pioneer 10 i 11 zaprogramowane tak, aby przeleciaîy w pobliûu Jowisza
(i Saturna - Pioneer 11) i zrobiîy zdjëcia. Bëdâ one kontynuowaîy swâ podróû
aû w koïcu opuszczâ Ukîad Sîoneczny. Na kaûdej z nich umieszczono przymocowanâ
na zewnâtrz wizytówkë Ziemian - na wypadek, gdyby zostaîy odnalezione przez
przedstawicieli innych cywilizacji. Wizytówki sâ zîotymi pîytami o wymiarach
15x23 cm. Wygrawerowano na nich mapë ukazujâcâ poîoûenie Ukîadu Sîonecznego
wzglëdem kilku najbliûszych pulsarów (sâ to naturalne radiowe punkty
orientacyjne, którzy przyszli nawigatorzy kosmiczni mogliby wykorzystywaê tak,
jak marynarze latarnie morskie). Jest tam równieû rysunek sondy oraz -
w takiej samej skali - mëûczyzny i kobiety. Piëê lat póúniej uczeni
amerykaïscy wysîali dwie nastëpne sondy: Voyager 1 i 2. Tym razem na pokîadzie
umieszczono pîyty dîugo grajâce wraz z przyrzâdami do ich odtwarzania
i odpowiedni rysunek - instrukcjë obsîugi. Pîyty zawierajâ fragment muzyki
Bacha, pozdrowienia w kilkudziesiëcu jëzykach oraz nagranie pieôni wielorybów.
Czëôê ôcieûki dúwiëkowej zawiera zakodowane obrazy. Przedstawiajâ sceny
z Ziemi - od piëknego zachodu sîoïca po supermarket. Jest to maîo
prawdopodobne, ûe któryô z tych maleïkich statków kosmicznych zostanie
znaleziony w bezkresie przestrzeni. Jeôli nawet tak by sië staîo, adresat
musiaîby najpierw znaleúê poîoûenie Ziemi w swoim atlasie nieba, a nastëpnie
zorganizowaê wyprawë. Istnieje mniej czasochîonny sposób komunikacji - fale
radiowe. Rozchodzâ sië one swobodnie w przestrzeni kosmicznej i kaûda istota
pozaziemska posiadajâca dostatecznie czuîy odbiornik moûe odbieraê programy
radiowe i telewizyjne z Ziemi. 16 listopada 1974 rok z Obserwatorium Radiowego
w Arecibo (Puerto Rico) w stronë gromady gwiazd zwanej Messier 13 astronomowie
wysîali specjalnie przygotowanâ wiadomoôê dla Nich. Ta gromada liczy 300
tysiëcy gwiazd, moûna sië zatem spodziewaê, ûe znajduje sië w niej takûe wiele
planet. Wiadomoôê z Arecibo zawiera serië 1 679 impulsów radiowych podobnych
do kodu Mores'a. Gdyby mieszkaniec innej planety rozmieôciî sygnaîy
w prostokâtach o rozmiarach 23 na 73 impulsy, otrzymaîby z kresek i kropek
obrazek zawierajâcy informacje o zwiâzkach chemicznych stanowiâcy podstawë
ûycia, ksztaîcie i rozmiarach ludzkiego ciaîa, liczebnoôci mieszkaïców Ziemi
oraz o poîoûeniu naszej planety w Ukîadzie Sîonecznym. Niestety szanse na
kontakt sâ raczej nikîe. Jeûeli nawet Messier zamieszkujâ istoty inteligentne
posiadajâce czuîe odbiorniki, to ich anteny musiaîyby byê skierowane na Ziemië
i dostrojone do transmisji. W miëdzygwiezdnym dialogu przeszkodziê moûe
jeszcze jeden problem. Messier 13 jest tak oddalony, iû minie 25 000 lat,
zanim dotrze tam wiadomoôê z Ziemi, a na odpowiedú trzeba bëdzie czekaê 50 000
lat. Astronomowie przeszukujâ teû niebo, aby sprawdziê, czy nie ma tam
przesyîki dla nas od pozaziemskich cywilizacji. Rozpoczëto to w 1960 roku
i wielokrotnie powtarzano. Dwa radioteleskopy w USA, w Ohio i Massachusets,
codziennie poszukujâ sygnaîów od innych cywilizacji. Korzystajâc ze wsparcia
finansowego Stevena Spielberga, reûysera filmu E. T. badacze problemu
Poszukiwania Pozaziemskiej Inteligencji (SETI) w Obserwatorium w Oak Ridge
w stanie Massachustes, zbudowali odbiornik pozwalajâcy na ôledzenie 8 milionów
czëstotliwoôci jednoczeônie. Jest maîo prawdopodobne, ûe uda sië odkryê innâ
cywilizacjë. Gdyby rzeczywiôcie tak sië staîo, byîoby to z pewnoôciâ jedno
z najwaûniejszych wydarzeï w historii ludzkoôci.
WYSZPERAÎ: CESAR
::::::::
AMP2/TXT/Od_kodera.txt
::::::::
Od kodera
Wîaôciwie powinno byê "Od programisty", bo caîy kod do AMP issue 2 zostaî
napisany w C, ale czy to kogoô w ogóle obchodzi? Waûne, ûe mag zostaî
stworzony caîkowicie pod system operacyjny Amigi (plus AHI) i dziëki temu
powinien bez wiëkszych problemów dziaîaê na wszystkich Amigach z procesorem
68020 (lub lepszym) i OS-em 3.0 (lub nowszym). Problemów nie powinno byê
równieû w przypadku emulacji pod MorphOS-em, Amithlonem czy UAE.
Dalej bëdâ wspominki. Osoby o sîabych nerwach proszone sâ o przejôcie do
nastëpnego artykuîu.
Historia kodu do AMP # 2 jest dosyê dîuga i pokrëtna. Dobrych kilka lat temu
na jednym z coverów ôp. ACS-u znalazîem ciekawego maga dziaîajâcego jako
skrypt Scali. Byî to Sopel. Okazaîo sië, ûe ekipa - KSK-Maltimedia,
odpowiedzialna za jego wydanie, mieszkaîa niedaleko mnie, wiëc wkrótce
doîâczyîem do nich.
Poniewaû panowie mieli caîkiem sporo materiaîu do kolejnego juû wydania Sopla,
w wielkim poôpiechu napisaîem kod do niego. Na pewno nie byî genialny, ale
dziaîaî pod systemem (równieû na kartach CGX) i obsîugiwaî AHI. Powoli teû
zabraîem sië do pisania kodu do Sopla # 3, który miaî byê znacznie bardziej
konfigurowalny niû poprzednik. Niestety, w momencie, gdy skoïczyîem go pisaê,
grupa przestaîa istnieê i mag nie wyszedî, gdyû nie byîo ani tekstów, ani
grafiki, ani teû moduîów.
W tzw. miëdzyczasie nawiâzaîem kontakt z grupâ Energy, która chciaîa wydaê
maga OFF-a. Zmodyfikowaîem wiëc nieco Sopla # 3 i podesîaîem im go. Niestety,
tu równieû nic z tego nie wyszîo. Tym razem teksty zostaîy napisane lecz
grafik i muzyk zaginëli bez wieôci.
Przez jakiô czas w tym temacie panowaî zastój. Byîa to jednak cisza przed
burzâ, bo najpierw zgîosiîa sië do mnie grupa Digital Artefct, a tuû po nich
Szymon Tomzik. W efekcie Sopel # 3 powëdrowaî do tych pierwszych pod nazwâ "7
days" i mam nadziejë, ûe wkrótce zostanie on zaprezentowany szerszej
publicznoôci (ponoê jest juû na ukoïczeniu, przeszkadza matura itp. sprawy),
zaô dla Szymka napisaîem praktycznie od nowa kod, z tym, ûe w bardzo duûym
stopniu opieraîem sië na Soplu # 3, co i teû jest widoczne w wyglâdzie
i obsîudze AMP issue 2.
I ot wsio na ten temat...
Pozostaîo mi jeszcze podziëkowaê kilku osobom. I tak:
- Martinowi Blomowi - za pakiet AHI, dziëki któremu mogîem zapomnieê o Pauli,
- Sebastianowi Jëdruszkiewiczowi - za bibliotekë dbplayer.library dla
leniwych,
- Tomaszowi i Waldemarowi Piastom - za niezastâpionego DigiBoostera oraz
format DBM,
- Frankowi Mariakowi - za bibliotekë cybergraphics.library i "prawdziwy
kolor",
- Szymkowi Tomzikowi i kilku innym osobom - za motywacjë bez której zapewne
nie ukoïczyîbym kodu do AMP # 2.
Gucio
Uff!!! To by byîo chyba na tyle. I na koniec juû tradycyjnie: jeûeli ktoô ma
jakieô uwagi, wnioski i zaûalenia lub zbëdnâ gotówkë, to niech da znaê! Gdzieô
obok powinny sië znajdowaê dokîadne namiary do mnie.
::::::::
AMP2/TXT/offtopic/Polityka_a_moralnosc.txt
::::::::
Polityka a moralnoôê
Problem moralnoôci istniaî zawsze. Juû ludzie pierwotni potrafili rozróûniê
dobro od zîa. Kiedy pojawiîa sië polityka, rozpoczâî sië trwajâcy do dzisiaj
spór, czy powinna ona byê zgodna z moralnoôciâ. Normy i oceny moralne
najczëôciej pojawiaîy sië na ustach polityków wtedy, kiedy przyszîo im sië
rozliczaê z uûycia ôrodków dziaîania potëpianych przez spoîecznoôê. Wówczas
wyprawy îupieskie okazywaîy sië krucjatami krzyûowymi, podboje
imperialistyczne - misjami humanitarnymi, îamanie traktatów byîo praktycznâ
koniecznoôciâ, a posîugiwanie sië szpiegostwem tîumaczyîa zasada wzajemnoôci.
Moûna postawiê tezë, ûe od poczâtku istnienia instytucji wîadzy païstwowej
zarówno cele dziaîalnoôci politycznej, jak i ôrodki, jakimi sië posîugiwano,
miaîy niewiele wspólnego z moralnoôciâ. Od czasów pierwszych païstw plemiennych
do dnia dzisiejszego obowiâzuje w polityce prawo silniejszego. Juû wielcy
wodzowie staroûytnoôci, tacy jak Aleksander Macedoïski, Gajusz Juliusz Cezar,
Wespazjan czy Attyla zdobyli sîawë, dobra materialne, wîadzë i zbudowali
potëgë swych narodów, rozlewajâc morze krwi, tëpiâc sîabszych przeciwników
i niszczâc ich kulturë. Podobne przykîady moûna wskazaê w wiekach
póúniejszych. Moûna wskazaê na konkwistadorów w Ameryce Poîudniowej,
Napoleona, Lenina, Hitlera i Stalina, jako na tych, którzy ogniem i mieczem
zmieniali losy wielu narodów. Normalnâ rzeczâ byîo zrywanie zawartych
wczeôniej sojuszy, poôwiëcanie sîabszych sojuszników w imië wîasnych celów,
brutalne niszczenie wewnëtrznej opozycji, przekupstwo, szantaû i prowokacje.
Zwîaszcza ideologia faszystowska gloryfikowaîa postawy moralne bez reszty
podporzâdkowane potrzebom politycznym ruchu. W tej ideologii nastâpiîo
odwrócenie sië od podstawowych zasad etycznych przyjëtych w XX wieku
wynikajâce z niemoûnoôci zrealizowania celów faszyzmu przy poszanowaniu
dotychczas respektowanych zasad etycznych. Skrajny pragmatyzm faszyzmu
podporzâdkowaî normy etyczne doraúnym korzyôciom politycznym. Ideologia
marksistowska nakazywaîa dostrzegaê jednoôê norm moralnych i politycznych.
Powyûsza norma ideologiczna miaîa jednakûe charakter przede wszystkim
postulatywny. Argumentowano bowiem, ûe nie we wszystkich warunkach daje sië
ona w peîni zrealizowaê. Na przykîadzie dramatu Jeana Paula Sartre'a "Les
mains sales" (Brudne rëce) F. Ryszka próbuje wykazaê wyûszoôê polityki nad
moralnoôciâ. W kulminacyjnym momencie tego dramatu, podczas dialogu pomiëdzy
"doktrynerem" (ôlepo wiernym zasadom) a przywódcâ (który musi "prowadziê
politykë") pada znamienne zdanie wypowiedziane przez gîosiciela racji
politycznej, okreôlajâce tytuî sztuki i sens polityki wedîug Sartre'a:
"Ja ma brudne rëce. Zabrudziîem je po îokcie we krwi i w nieczystoôciach
[...]". Polityka rozmija sië zatem z moralnoôciâ, z "czystâ doktrynâ", stajâc
sië oportunistyczna i niemoralna.
Moûna takûe postawiê tezë przeciwnâ, ûe jest moûliwe uprawianie polityki
zgodnie z zasadami moralnoôci, a naruszenie zasad moralnych pociâgnie za sobâ
zgubne skutki dla polityka, odpowiedzialnego za to naruszenie. Przykîadem
takiego "zamachu" na przestrzeganie moralnoôci w polityce moûe byê afera
Watergate, w wyniku której zostaî zmuszony do dymisji prezydent USA Richard
Nixon. Byîo to o tyle znamienne, ûe z reguîy kaûdy prezydent amerykaïski
cieszyî sië w swym kraju duûym autorytetem.
Powyûsze tezy sâ ze sobâ sprzeczne. Prawda zawsze leûy poôrodku. Jeôli nawet
poszczególni politycy chcâ przestrzegaê nakazów moralnych w imië wyûszych
celów, np. dobra païstwa, to jednak mogâ niekiedy byê zmuszeni do
nieprzestrzegania tych nakazów. Polityka jest bowiem sztukâ wyboru.
W literaturze politologicznej obecne sâ cztery gîówne ujëcia problemu relacji
miëdzy moralnoôciâ a politykâ, tj. stanowiska 1) amoralistyczne; 2)
moralistyczne; 3) makiawelistyczne; 4) realizm polityczny.
Amoraliôci zakîadajâ jakoôciowâ odmiennoôê moralnoôci od polityki. Rozróûniajâ
terytorium moralnoôci i terytorium polityki, wskazujâc, iû przedmiotem
moralnoôci sâ stosunki pomiëdzy jednostkami ludzkimi, a przedmiotem polityki
sâ stosunki miëdzy takimi organizacjami spoîecznymi, jak païstwa i narody.
Przykîadem zastosowania w praktyce stanowiska amoralistycznego jest w Polsce
Konstytucja z 23 kwietnia 1935 roku. Jeden z jej przepisów stanowiî bowiem, ûe
prezydent Rzeczypospolitej Polskiej jest odpowiedzialny za swe decyzje wobec
Boga i historii. Tak wiëc, dla wierzâcych pozostawaîa istota nadprzyrodzona,
dla ateistów - potomnoôê, natomiast nikt ze wspóîczesnych nie miaî prawa
osâdzaê prezydenta.
Moraliôci zakîadajâ jednoôê polityki z moralnoôciâ. Zasada naczelna ich
stanowiska brzmi: "Niech sië stanie zadoôê sprawiedliwoôci, choêby zginâê miaî
ôwiat". Oznacza to bezwzglëdny prymat sprawiedliwoôci, nawet gdyby w jej imië
miaîo dojôê do niepokojów spoîecznych. Zwolennikami takiego stanowiska byli
miëdzy innymi Mahatma Gandhi i Martin Luter King, którzy gîosili hasîo "walki
bez gwaîtu". Hasîo to zawieraîo w sobie postulat nienaruszania podstawowych
norm moralnych obowiâzujâcych w danym krëgu kulturowym czy religijnym. Naleûy
podkreôliê, ûe zwolennicy tego stanowiska wywodzili sië gîównie z róûnych
krëgów religijnych rygorystycznie przestrzegajâcych zasad, wedle których
wierni powinni ûyê w ôwiecie doczesnym zgodnie z zasadami miîoôci bliúniego.
Przykîadem zapanowania moralnoôci nad politykâ mogâ byê okolicznoôci ômierci
cesarza Salwiusza Othona opisane przez juû cytowanego przez nas Swetoniusza:
"W trzech pierwszych bitwach, zresztâ maîo waûnych, odniósî zwyciëstwo [...].
W ostatniej, i to najwiëkszej, pod Bedriakum, zostaî pokonany podstëpem. Oto
gdy powstaîa moûliwoôê rokowaï pokojowych, pozwoliî Othon ûoînierzom wyjôê
z obozu, jak gdyby byî juû rozejm. Nagle, w czasie samego powitania zmuszono
go do walki. Natychmiast postanowiî odebraê sobie ûycie, raczej z poczucia
moralnego - jak przypuszcza wielu, i to sîusznie - aby nie trzymaê sië uparcie
wîadzy kosztem tak wielkiego niebezpieczeïstwa païstwa i obywateli niû
z powodu jakiejô rozpaczy albo niewiary w swe siîy wojenne. Bo przecieû
pozostaîy nietkniëte te oddziaîy, które przy sobie zatrzymaî w obwodzie na
wypadek szczëôliwego obrotu sprawy oraz nadciâgaîy jeszcze inne z Dalmacji,
Panonii i Mezji."
Makiaweliôci akceptujâ przeciwstawnoôê moralnoôci i polityki. Rozumowanie
takie zwykîo sië przypisywaê Machiavellemu. Cytuje sië przy tym jego uwagë, ûe
"Czîowiek, który na kaûdym kroku rzâdziîby sië tylko zasadami dobra, musiaîby
przepaôê w ôrodowisku ludzi rzâdzâcych sië innymi zasadami". Maksymâ
makiawelizmu staîo sië ostatecznie hasîo: "Cel polityczny uôwiëca wszystkie,
choêby najbardziej niegodziwe z moralnego punktu widzenia ôrodki". Polityka
i moralnoôê w swoich zaîoûeniach, a takûe celach, nawzajem sobie przeczâ. To,
czego zakazuje moralnoôê, jest nakazem polityki, gdyby bowiem ta ostatnia na
powaûnie liczyîa sië z wymogami moralnoôci, nigdy nie osiâgnëîaby swoich
celów. Do nakazów moralnoôci naleûy m.in. mówienie prawdy, zakaz zabijania,
poniûania i grabieûy ludzi. Polityka zaô dâûâc do celu posîuguje sië czësto
oszustwem, ludobójstwem, zaborem mienia. Moralnoôê nakazuje altruizm,
a nakazem polityki jest egoizm. Podkreôla sië, ûe polityka nie powinna i nie
moûe kierowaê sië ûadnymi wzglëdami moralnymi w doborze ôrodków wiodâcych do
realizacji swych celów. Polityka jedynie wtedy uwzglëdnia nakazy moralnoôci,
kiedy nie jest to sprzeczne z jej celami, a takûe w przypadku, kiedy
nieuwzglëdnienie nakazów moralnych mogîoby doprowadziê do nieosiâgniëcia celów
politycznych. Wedîug stanowiska makiawelistycznego: polityka, która
przystaîaby na kontrolë w kryteriach moralnoôci, byîaby politykâ samobójczâ.
Wedîug realistów politycznych w sytuacjach konfliktowych naleûy sië kierowaê
zasadâ mniejszego zîa. Margrabia Aleksander Wielopolski usprawiedliwiaî w ten
sposób koniecznoôê przeprowadzenia "branki" mîodzieûy patriotycznej do wojska
carskiego. Lenin motywowaî tym stanowiskiem przemoc rewolucyjnâ. Byîoby rzeczâ
wspaniaîâ, gdyby polityka byîa sprawowana w zgodzie z zasadami moralnymi.
Okazuje sië to jednak czësto niemoûliwe. Chcâc osiâgnâê pewien prestiû
spoîeczny, okreôlony szczebel drabiny politycznej, jednostki oraz caîe grupy
nie przebierajâ w ôrodkach, aby osiâgnâê wytyczony cel. Gîoszone przez nie
szczytne ideaîy, wzniosîe hasîa w zetkniëciu z rzeczywistoôciâ politycznâ
tracâ swoje pierwotne znaczenie. Dzisiejszy ôwiat polityki jest tak
skonstruowany, ûe niewiele jest w nim miejsca na sentymenty. Walka polityczna
prowadzi czësto do zapamiëtania we wzajemnej nienawiôci. Kariera polityczna,
piastowanie wysokiego urzëdu staîy sië nadrzëdnâ wartoôciâ. Kampanie wyborcze
stajâ sië czësto okazjâ nie do propagowania swojego programu, ale do
oczerniania przeciwnika. W polityce czësto dominuje styl jarmarczny. Gdyby
jednak duûa czëôê polityków nie myôlaîa rozsâdnie i nie kierowaîa sië zasadami
moralnymi, nasza planeta juû dawno zostaîaby spustoszona przez bratobójcze
wojny, wyniszczona uderzeniami bomb atomowych.
Podsumowujâc nasze rozwaûania na temat zwiâzków miëdzy politykâ a moralnoôciâ,
moûemy stwierdziê, ûe nawet w przypadkach niemoûnoôci zastosowania w danej
sytuacji politycznej norm i zasad moralnych, nie moûna w amoralnoôci posuwaê
sië zbyt daleko. "Est modus in rebus sunt certi denique fines" - jest umiar
w rzeczach, sâ pewne granice, których przekraczaê nie wolno.
Marek Chmaj, Marek Ûmigrodzki: "Wprowadzenie do teorii polityki", Wydawnictwo
Uniwersytetu Marii Curie-Skîodowskiej, Lublin 2001, s. 93-97
przepisaî Szymon Tomzik >SZAMAN<
::::::::
AMP2/TXT/pilka/Football-o-Rama.txt
::::::::
Football - o - Rama, czyli nowe oblicze managera
Kaûdy z Was, przynajmniej raz zagraî w managera piîki noûnej na Amidze. Mamy
ich wiele. Wystarczy wymieniê kilka najbardziej znanych: Bundesliga Manager
Hattrick, On the Ball, Championship Manager, SWOS i wreszcie nasz rodzimy PSV
Manager. Nie bez kozery wymieniam tutaj PSV. Wielu z Was jest on juû zapewne
znany, a niebawem ukaûe sië w Amp-ie jego recenzja. Autorem wyûej wymienionej
gry jest Adam "Frey" Barczyïski.
Tytuîowa Football - o - Rama to równieû projekt Freya. Róûni sië od PSV tym,
ûe w Ramë moûna pograê jedynie w sieci, dumnie zwanej internetem. Istnieje
przynajmniej kilka sieciowych managerów, z których bodaj najbardziej znanym
jest niejaki Hattrick. Te gry majâ z pewnoôciâ sporo zalet, ale teû
i niewâtpliwâ wadë. Sâ bowiem "nie po polsku". Football - o - Rama jest inna,
poniewaû dostëpne sâ dwie wersje jëzykowe: polska i angielska. Wyboru wersji
dokonujemy wybierajâc odpowiedniâ flagë na stronie gîównej gry, do której link
jest nastëpujâcy:
http://frey.netax.pl/rama/index.php
Co naleûy zrobiê, aby wîâczyê sië do gry? Po pierwsze, przeczytaê regulamin
gry, który znajduje sië w ramce po lewej stronie w zakîadce "OPCJE". Po
drugie, zgodnie z regulaminem, naleûy wypeîniê formularz "NOWY KLUB"
znajdujâcy sië w "OPCJACH" i poczekaê na odpowiedú ze strony organizatorów.
Nastëpny krok to wypeînienie kolejnego formularza, tym razem ze skîadem
druûyny. W grze sami ustalamy imië i nazwisko gracza, jego wiek, narodowoôê
i pozycjë na boisku. Dane piîkarza sâ wymyôlone i nie muszâ, czy nawet nie
powinny odpowiadaê rzeczywistoôci. Ze swej strony, przedstawiam swój skîad,
który jest, mam nadziejë, gdzieô obok widoczny lub umieszczony w katalogu
z magiem (katalog BONUS - rama.jpg).
Skîad swój wysyîamy i czekamy na doîâczenie do gry. Gdy dostaniemy informacjë
o wîâczeniu do gry, musimy jeszcze tylko nasze zamiary potwierdziê, wysyîajâc
maila do organizatorów o treôci np. takiej: "Czy ja aby na pewno chcë graê
w FOOTBALL - O - RAMË? Jasne, ûe chcë!!", chociaû wystarczy zwykîe
"Potwierdzam". Potem dostaniemy od organizatorów swoje osobiste hasîo, które
niezbëdne bëdzie do logowania sië na gîównej stronie. Musimy zalogowaê sië
w ciâgu siedmiu dni od przyîâczenia sië do gry. Moûemy juû kierowaê swoim
zespoîem.
W tym miejscu powinienem zaczâê kolejno omawiaê opcje managera, ale tego nie
zrobië. Do gry wîâczyîem sië niedawno i zdâûyîem rozegraê zaledwie 5 meczów,
z czego dwa wygraîem i 3 przegraîem. Recenzja pojawi sië, mam nadziejë,
w kolejnym numerze AMP-a. Póki co powiem jeszcze o pierwszych wraûeniach.
Charakterystyczny w Ramie jest sposób przeprowadzania transferów. To my
decydujemy ile nasi gracze sâ warci. Sposób ustalania taktyki jest bardzo
prosty. Wybieramy jedynie taktykë z listy dostëpnych, oddzielnie dla poîówek
meczu i aktualnej sytuacji (np. na 1 poîowë przy remisie albo na 2 poîowë przy
prowadzeniu itp.). Dostëpnych taktyk jest naprawdë sporo, o niektórych
sîyszaîem po raz pierwszy. Trening ustalany jest w ten sposób, ûe ustalamy
plan treningowy na caîy tydzieï, wybierajâc trening ogólny, siîowy, taktyczny,
sparing itp. W preferencjach gracza ustalamy, czy mamy byê powiadamiani
o wyniku meczu, a moûe o strzelonej bramce.
Ogólnie pierwsze wraûenia sâ raczej dobre. Gra stale sië rozwija, wciâû
poprawiane sâ bîëdy (zdarzajâ sië bîëdne statystyki pomeczowe). Na pewno
trzeba uwaûaê na to co w grze robimy, tzn. pilnujmy sië, ûeby przypadkiem nie
sprzedawaê tego samego zawodnika do dwóch róûnych klubów. Takie przypadki bëdâ
przez organizatorów karane, bo dochodzi do sytuacji gdy gracz, jak gdyby nigdy
nic, grywa w dwóch klubach jednoczeônie (mnie sië zdarzyîa taka sytuacja, gdy
kupiîem dwóch obroïców i cieszyîem mordë a potem sië okazaîo, ûe majâ oni
swoje klony w innym klubie. Transfer anulowano, a ja muszë poszukiwaê nowych
graczy). Trzeba mieê równieû baczenie przy wpisywaniu kwot transferowych,
a przy pomyîce bîyskawicznie powiadamiaê organizatorów, bo w przeciwnym razie
moûe to byê nasza ostatnia pomyîka...
Podsumowujâc, nie ma to jak gra z ûywym przeciwnikiem, choêby i przez sieê.
Zachëcam do popróbowania swych siî w FOOTBALL - O - RAMIE. Naprawdë warto. :)
Grain
mgrain@poczta.onet.pl::::::::
AMP2/TXT/pilka/Gry_w_pilke.txt
::::::::
Gry w piîkë
"...grajâc w piîkë na wolnym terenie zauwaûyî na swej rakiecie fragmenty
z Titusa Liviusa..."
W historii gier najwiëkszâ karierë zrobiîy gry w piîkë. Juû w staroûytnoôci
znane byîy róûnorodne gry w piîkë, róûne teû byîy rodzaje piîek. Diderot (La
grande encyclopedie, hasîo "Spheristique") podaje, iû byîy wówczas czworakie
piîki, nazywane: follis, trigonalis, paganica, harpastum. Pierwsza
przypominaîa të, której uûywamy po dziô dzieï. Rzucano jâ ramieniem rëki,
jeûeli byîa duûa, i przegubem rëki, jeûeli byîa maîa. Piîka trigonalis (pila
trigonalis) byîa to maîa piîeczka, którâ trzej gracze, ustawieni w trójkât,
przerzucali jeden drugiemu. Piîa paganice nazwano piîkë wiejskâ, obciâgniëtâ
skórâ i wypeînionâ piórami, nie byîa ona ani tak duûa, jak pierwsza, ani tak
maîa, jak trigonalis, za to bardzo ôcisîa i twarda. Czwartego rodzaju piîka,
zwana harpastum, byîa maleïka; rzucano jâ w powietrze i usiîowano odbiê temu,
kto jâ zîapaî.
Gra w piîkë powszechna byîa w ascetycznej erze Ôredniowiecza i w czasach
nowoûytnych. O jej upowszechnieniu ôwiadczâ zakazy represyjne, zresztâ
bezskuteczne. Karol V zakazaî gry w piîkë rëcznâ, poniewaû miaîa ona odciâgaê
ludzi od pracy. Zarzâdzenie burmistrza Paryûa z 1397 roku stwierdza, ûe "wielu
rzemieôlników i inne osoby z gminu opuszczajâ swojâ pracë i woje rodziny w dni
robocze i idâ graê w piîkë rëcznâ, w krëgle i przeróûne inne gry, marnujâc
w ten sposób czas i mienie. Nakazuje sië im tedy, aby zabawom tym poôwiëcali
sië jedynie w niedzielë, zakazuje sië uprawiania gier w dni robocze pod karâ
wiëzienia i dowolnej grzywny, z której jednâ czwartâ otrzymujâ ci, co o tym
donoszâ" (J. J. Jusserand). Nawet duchowni dawali sië wciâgnâê do tych zabaw,
a sobór w Sens zakazywaî im w roku 1485 gry w piîkë rëcznâ, zwîaszcza "w
koszuli i publicznie". Pomimo zakazów gra w piîkë uprawiana byîa przez lud
powszechnie. Ûeby uniknâê represji, wiâzano grë z kultem religijnym. Grano
w dni ôwiâteczne, urzâdzano gry w piîkë ku czci ôwiëtych.
Gra w piîkë uprawiana byîa teû w miastach. O roli piîki w zaspokajaniu potrzeb
ruchowych mieszczaïstwa pisze Forbet l'Aisne, autor pierwszych w jëzyku
francuskim przepisów gry w piîkë, powtarzajâc za Galenem "Oprócz jednak tych
zalet ogólnych gra w piîkë ma pewnâ wîaôciwoôê szczególnâ, o której zaraz tu
powiemy. Przede wszystkim czësta jest sposobnoôê i wielka jest îatwoôê grania
w piîkë ze wzglëdu na to, ûe niewiele trzeba do niej urzâdzeï w porównaniu
z wystawnoôciâ sprzëtu, iloôciâ wolnego czasu i caîym ekwipunkiem, który jest
konieczny dla tych, co chcâ zaûyê rozrywki na polowaniu na zajâce, jelenie
dziki i innâ zwierzynë gonionâ przez psy. Przyznasz chyba, ûe kupiec czy
rzemieôlnik, juû choêby dla braku czasu, nie moûe sobie pozwoliê na polowanie,
skoro wiele rzeczy do tego potrzeba, a przede wszystkim kompletnej wolnoôci od
obowiâzku i niezaleûnoôci. I na odwrót, gdy idzie o grë w piîkë, to odpada tu
kwestia sieci, broni, psów myôliwskich, a wystarczy jedna zwykîa piîeczka,
i to caîkiem maîa: rzekîbyô, ûe to êwiczenie troszczy sië o inne takûe nasze
sprawy i interesy, bo nie kaûe nam zaniedbywaê ûadnego z nich".
Gra w piîkë uprawiana wiëc byîa powszechnie wôród ludu, wôród mas
mieszczaïskich. Stanowiîa teû ulubionâ zabawë dworskâ. Na dworach królewskich
i moûnowîadczych istnieli specjalni instruktorzy gry w piîkë. Rozwój gry
w piîkë, zwîaszcza w elitarnych krëgach spoîecznych, doprowadziî bardzo
wczeônie do rozwiniëcia sië oôrodków produkcji piîki. Rejestry podatkowe
Paryûa z roku 1292 pozwalajâ stwierdziê, iû byîo wówczas 13 fabrykantów piîek
do gry. W tym samym czasie miasto miaîo tylko 8 ksiëgarzy i jednego sprzedawcë
atramentu. Ôwiatowego rozgîosu nabraîy piîki francuskie i wîoskie. O rozwoju
tej dziedziny wytwórczoôci we Francji ôwiadczy fakt, iû w roku 1610 mistrzowie
rakieciôci i wytwórcy piîek zaîoûyli odrëbny cech. Francja i Wîochy przodowaîy
w XVII i XVIII wieku w produkcji piîek i rakiet, zalewajâc swoimi wytworami
dwory caîego ówczesnego ôwiata.
Róûnicuje sië równieû i rozwija technika gry w piîkë. Szczególnej popularnoôci
nabraîy w wiekach XV - XVIII gry w piîkë 1. poruszanâ kijem, 2. odbijanâ
piëôciâ i nogâ, 3. odbijanâ dîoniâ, póúniej rakietâ oraz 4. odbijanâ nogâ.
1. Gra w piîkë poruszanâ kijem wywodzi sië - wedîug Jusseranda - ze starej gry
francuskiej zwanej crosse, która ma byê prototypem gier kijem i piîkâ, takich
jak: golf, krokiet, hokej, bilard, palant. Pierwotyp tej gry zachowaî sië we
Flandrii. Îatwoôê dostosowania przepisów tej gry do warunków terenu i liczby
grajâcych mogîa istotnie sprzyjaê wielkiemu róûnicowaniu przepisów
i pomysîowoôci w tworzeniu coraz to innych gier. Rozmaite nazwy gier z kijem
i piîkâ oznaczaîy róûne ich odmiany: gdy bramki byîy ostrzeliwane (krykiet),
gdy piîka przechodziîa przez bramki (krokiet), gdy gra odbywaîa sië na polu
nierównym (mail), na polu równym (golf), gdy piîka byîa podbijana (palant) lub
toczona po lodzie (hokej). W okresach dîugotrwaîej zimy hokej byî równoczeônie
dobrym ôrodkiem rozgrzewki.
2. Do najstarszych gier naleûy gra w "duûâ piîkë", odbijanâ piëôciâ i nogâ. Od
czasów Ludwika Ôwiëtego uprawiana byîa we Francji pod nazwâ soule albo choule.
Chociaû byîa to gra ludowa, to jednak atrakcyjnoôê jej byîa tak wielka, ûe we
Francji grywali w niâ ludzie wszystkich stanów. Spoôród innych gier i êwiczeï
uprawianych na wsi (strzelanie z îuku, zapasy, êwiczenia na drâûkach, taïce,
gry w kule, krëgle) gra w soule utrzymywaîa swâ popularnoôê najdîuûej i
w formie starej grywana byîa jeszcze w XIX wieku. Zachowaîy sië teksty z XIV
wieku ôwiadczâce o tym, ûe od najdawniejszych czasów byîa grâ pospolitâ. Nie
byîo oczywiôcie dokîadnego regulaminu tej gry, ale zasady jej zachowaîy sië
w praktyce do XIX wieku. Dwie grupy rywalizowaîy ze sobâ, aby osiâgnâê
nastëpujâce cele: trafiê piîkâ w bramkë, zanieôê jâ w umówione miejsce,
wrzuciê na teren przeciwnika lub podobnie. Polem gry byî teren wedîug umowy.
Bramkë mógî stanowiê jakiô mur, granica pola, wrota koôcioîa, sadzawka itp.
Zawody odbywaîy sië zazwyczaj w tîusty czwartek, przed ôrodâ popielcowâ,
w dzieï patrona parafii, na Wielkanoc, Boûe Narodzenie lub w inny dowolnie
wybrany dzieï. Byîa to gra gwaîtowna i niebezpieczna, poniewaû ûadne przepisy
nie krëpowaîy graczy. Obojëtnie, w jaki sposób, nogâ czy piëôciâ, naleûaîo
odebraê piîkë przeciwnikowi, aby osiâgnâê cel.
3. Gra w piîkë odbijanâ dîoniâ popularna byîa juû w staroûytnoôci, skoro Galen
zalecaî jâ ludziom otyîym, uwaûajâc jâ za lek na rozpëdzanie "nadmiaru soków",
czyniâcych ciaîo ludzkie "ociëûaîym i skîonnym do apopleksji". Poczâtkowo gra
polegaîa na odbijaniu piîki dîoniâ. Do ochrony dîoni zaczëto nakîadaê
rëkawice, pojedyncze lub podwójne. Nakîadano równieû na rëkë sznury i ôciëgna,
by mocniej odbijaê piîkë. W dalszym rozwoju z tych umocnieï dîoni wytworzyîa
sië rakieta, która upowszechniîa sië od poczâtku XV stulecia, choê - rzecz
oczywista - trwaî, zwîaszcza wôród ludu, i dawny sposób odbijania piîki
dîoniâ. Rakiety miaîy ksztaît róûny i róûnâ technikë wykonania. Byîy rakiety
okrâgîe, czworoboczne, wyposaûone w siatkë ze strun lub napiëty pergamin.
Ostatni rodzaj rakiety byî szczególnie przeznaczony do gry na wolnym
powietrzu, a rakieta tak zbudowana zwaîa sië bijak (battoir). Wedîug "Wielkiej
encyklopedii" francuskiej battoir z jednego koïca byî okrâgîy lub czworokâtny,
zaopatrzony w dîugâ râczkë, caîoôê zaô byîa pokryta bardzo twardym pergaminem.
Gra byîa rozpowszechniona, a uûycie pergaminu na wyrób rakiet teû niemaîe.
Poniewaû nowy pergamin byî bardzo drogi, fabrykanci rakiet radzili sobie w ten
sposób, ûe uûywali pergaminu ze starych ksiâg. W ten sposób - jak pisze
Jusserand - niejeden cenny rëkopis znalazî nieoczekiwane zastosowanie.
Przytacza relacjë jednego z literatów, który grajâc w piîkë na wolnym terenie
zauwaûyî na swej rakiecie fragmenty z Titusa Liviusa. Dzieîo miaîo pochodziê
od aptekarza, który otrzymawszy je w darze od zakonnic sprzedaî nastëpnie
fabrykantowi rakiet.
W "Wielkiej encyklopedii" francuskiej znajdujemy interesujâcy opis gry pod
hasîem "jeu de paume". Gra byîa obliczana na punkty, piëtnastkami. Partië
rozgrywano w czterech zagraniach. Przed rozpoczëciem gry przeciâgano sznurek,
na którym umieszczano siatkë. Gracze mieli dwóch markierów, których zadaniem
byîo okreôlanie stanu gry. W razie wâtpliwoôci odwoîywano sië do sâdu widzów.
Markierzy musieli byê obiektywni. Stronniczoôê prowadziîa do zwolnienia
z funkcji i utraty zarobku.
Obok gry na terenie zamkniëtym (jeu de courte paume) rozpowszechniona byîa gra
na terenie otwartym (nie ogrodzonym) - gra w dîugâ piîkë (jeu de longue
paume). Tym "dîugim" terenem mogîa byê ulica, szeroka, przestronna i dîuga,
lub fosa zamku. W niektórych miastach gry te odbywaîy sië na obszernych
pastwiskach albo w dîugich alejach wysadzonych drzewami. Udziaî braîo po
kaûdej stronie trzech, czterech lub piëciu graczy.
Jak bardzo popularna, a zarazem rozwiniëta i okreôlona przepisami byîa gra
w piîkë, ôwiadczy Antonio Scaino da Salo w dziele pt. "Traktat o grze w piîkë"
("Trattato del giouco della palla di messer Antonio Scaino da Salo diviso in
ire parti", Venezia 1555). Scaino, duchowny i filozof, autor rozpraw
o Arystotelesie, w mîodzieïczym wieku entuzjasta "gry ze sznurem", zostawiî
dokîadny opis gier duûâ i maîâ piîkâ, grywanych goîâ rëkâ i rakietâ na boisku
(dzisiejszym korcie) zamkniëtym (courte paume) i na przestrzeni otwartej
(longue paume). Oceniajâc rozwój gry twierdzi, ûe gra ta doszîa "za naszych
czasów do takiej doskonaîoôci, jak tylko moûliwe to jest wymagaê od umysîu
ludzkiego". Traktat Scaino jest przepojony entuzjazmem dla gry w piîkë
i zawiera mnóstwo technicznych szczegóîów gry.
"Traktat o grze w piîkë" skîada sië z trzech czëôci. Czëôê pierwsza omawia
w 54 rozdziaîach powszechnie stosowany sposób gry, reguîy uderzeï piîki, zasady
liczenia punktów, zwyciëstwo "pojedyncze", "podwójne" i "potrójne", uûycie
liczby 15 przy liczeniu punktów, ukîad linii na korcie i jego granice,
rozpiëtoôê i napiëcie sznura, sposoby rozpoczynania gry, ogîaszanie
zwyciëstwa, iloôê koniecznych rozgrywek i wreszcie sprawë "duûej piîki,
rakiety, szufelki itp. narzëdzi, którymi - trzymajâc je w rëku - uderza sië
piîkë". Czëôê druga analizuje w 77 rozdziaîach zagadnienia nastëpujâce: piîka
twarda i piîka dëta, gra dîoniâ, szufelkâ, rakietâ, kort, dyspozycja graczy,
zasady organizacji gry, liczba i jakoôê graczy w piîkë duûâ, gra druûyny jako
caîoôci, przepisy gry, sposoby podawania i przyjmowania piîki, gra "szyku
przedniego", najstosowniejsze uderzenia w kaûdym rodzaju gry, uderzenie piîki
z miejsca, z podskoku, zalety gry w piîkë jako êwiczeï fizycznych, zaprawa do
gry w piîkë, jej walory zdrowotne, wreszcie koïczy sië wskazówkami natury
praktycznej i technicznej.
Rozwój gry i jej upowszechnienie odbywaîy sië w dalszym ciâgu w wiekach XVII
i XVIII. W szczególnoôci we Francji gra w piîkë "ze sznurem" byîa bardzo
pospolita wôród szlachty i na dworze królewskim. Uzyskaîa teû nazwë "gry
królów" lub "gry królewskiej". Grywali w niâ bowiem bardzo ûarliwie królowie
Francji. Nic teû dziwnego, ûe "Traktat" Scaino o grze w piîkë nie jest
wyjâtkiem. Po Scaino w wiekach XVII i XVIII spotykamy w literaturze szereg
opisów gry w piîkë. Do najwaûniejszych dzieî zaliczyê naleûy ksiâûkë M. de
Garsault pt. "Sztuka gry w piîkë" ("L'Art du paumier et raquetier et de la
paume", b. m. w.), która przez to jest bardzo interesujâcym dokumentem, ûe
zawiera opis gry w piîkë w okresie jej szczytowego rozwoju. Jak informuje
autor we wstëpie do dzieîa, jest to jedyna gra, "której opis zostaî podjëty
przez Królewskâ Akademië Nauk". Uprawiana byîa bowiem namiëtnie przez królów
francuskich aû do czasów wielkiej rewolucji. Niemal symbolicznej wymowy
nabiera fakt, iû wîaônie w Wersalu, w Królewskiej Sali Gry w Piîkë odbyîo sië
w roku 1789 posiedzenie Zgromadzenia Narodowego, które uchwaliîo "Deklaracjë
praw czîowieka i obywatela".
4. Antonio Scaino pomieszcza w swym traktacie równieû opis gry w piîkë noûnâ
(calcio), która juû w XVI wieku byîa znana i rozwiniëta. Najobszerniejszy
obraz tej gry daje G. de Bardi w ksiâûce "Rozprawa o grze w piîkë florenckâ"
(Discorso sopra il giuoco del calcio fiorentino", Firenze 1580). Gra w calcio,
jak wskazywaliômy powyûej, byîa grâ rozpowszechnionâ na dworach wîoskich,
szczególnie na dworze Medyceuszów we Florencji. Istniaîa wiëc tendencja do
nadania jej charakteru ekskluzywnego, dworskiego. Tendencja ta widoczna jest
w dziele Bardiego, który w opisie gry w piîkë noûnâ podkreôla jej elitarny
charakter, zwiâzany z pozycjâ spoîecznâ "dobrze urodzonego" zawodnika. Temu
zawodnikowi - dworakowi zaleca utrzymywanie staîej aktywnoôci i sprawnoôci
fizycznej oraz przypisuje szeroki program êwiczeï fizycznych. W programie tym
calcio wystëpuje obok duûego wachlarza gier i êwiczeï. Jakie to gry
i êwiczenia zaleca Bardi? Przede wszystkim wskazuje na potrzebë êwiczeï
w ciâgu caîego roku: na wiosnë - gra w piîkë, w lecie - pîywanie, w jesieni -
polowanie, w zimie - skoki, walki, piîka noûna, jazda konna, szermierka.
W programie êwiczeï dla graczy w piîkë noûnâ uwzglëdnia - jak byômy to dziô
powiedzieli - sporty uzupeîniajâce: biegi, skoki, dysk, piëôciarstwo,
jeúdziectwo, szermierkë, turnieje, drâûek, jako ûe "sâ grze w piîkë noûnâ
pomocne i jakby jej na usîugi [...] oddane".
Naleûy - pisze Bardi - utrzymaê wszechstronnâ sprawnoôê, bo "gracz czoîowy
w piîce noûnej musi odznaczaê sië chyûoôciâ nóg, zrëcznoôciâ w skoku
i zapasach i celnoôciâ rzutu [...] Nie potrafi ramieniem uniknâê starcia
z atakiem strony przeciwnej, jeûeli nie bëdzie zrëczny w szermierce, nie
bëdzie mógî dîugo goniê piîki, jeûeli oddech mu sië nie wyrobi w pîywaniu
[...] nie uchroni piîki od niebezpieczeïstwa, jeûeli nie nabëdzie pewnoôci
w skokach".
Dzieîo Bardiego, wydane w okresie rozkwitu Odrodzenia, jest niezwykle
charakterystycznym dokumentem szerokiego i wszechstronnego pojmowania funkcji
gier sportowych, które dla humanistów nie mogîy byê dziedzinâ jednostronnej
specjalizacji ruchowej, ale rezultatem wszechstronnego rozwoju organizmu.
Marek Ordyîowski: "Historia kultury fizycznej, Staroûytnoôê - Oôwiecenie",
Wydawnictwo AWF Wrocîaw, Wrocîaw 2000, s. 108-114
przepisaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/I_po_mistrzostwach....txt
::::::::
I po mistrzostwach...
Grupa A:
Francja
Senegal
Urugwaj
Dania
Przed mistrzostwami typowaîem wyjôcie z tej grupy Francji i Danii. Francuzi
jednak nie strzelili ani jednej bramki, a rewelacjâ mundialu okazaî sië
Senegal.
31 maja, 20:30
Francja - Senegal 0:1 (mecz otwarcia)
1 czerwca, 18:00
Urugwaj - Dania 1:2
6 czerwca, 15:30
Dania - Senegal 1:1
6 czerwca, 20:30
Francja - Urugwaj 0:0
11 czerwca, 15:30
Dania - Francja 2:0
11 czerwca, 15:30
Senegal - Urugwaj 3:3
Dania 3 7 5:2
Senegal 3 5 5:4
Urugwaj 3 2 4:5
Francja 3 1 0:3
Grupa B:
Hiszpania
Sîowenia
Paragwaj
RPA
Zdecydowanym faworytem w tej grupie byli Hiszpanie i pewnie wygrali oni
wszystkie trzy mecze. Drugie miejsce zajâî Paragwaj (taki teû byî mój typ
przed mistrzostwami), ale tylko dziëki temu, ûe strzeliî wiëcej bramek niû
druûyna z Republiki Poîudniowej Afryki.
2 czerwca, 16:30
Paragwaj - RPA 2:2
2 czerwca, 20:30
Hiszpania - Sîowenia 3:1
7 czerwca, 18:00
Hiszpania - Paragwaj 3:1
8 czerwca, 15:30
RPA - Sîowenia 1:0
12 czerwca, 20:30
RPA - Hiszpania 2:3
12 czerwca, 20:30
Sîowenia - Paragwaj 1:3
Hiszpania 3 9 9:4
Paragwaj 3 4 6:6
RPA 3 4 5:5
Sîowenia 3 0 2:7
Grupa C:
Brazylia
Turcja
Chiny
Kostaryka
Brazylijczycy szczëôliwie wygrali z Turcjâ po golu z rzutu karnego, którego
nie powinno byê i niesîusznej czerwonej kartce dla tureckiego zawodnika -
symulowanie faulu przez Rivaldo. Przed mistrzostwami nikt nie spodziewaî sië
aû tak dobrej gry Turków.
3 czerwca, 18:00
Brazylia - Turcja 2:1
4 czerwca, 15:30
Chiny - Kostaryka 0:2
8 czerwca, 20:30
Brazylia - Chiny 4:0
9 czerwca, 18:00
Kostaryka - Turcja 1:1
13 czerwca, 15:30
Kostaryka - Brazylia 2:5
13 czerwca, 15:30
Turcja - Chiny 3:0
Brazylia 3 9 11:3
Turcja 3 4 5:3
Kostaryka 3 4 5:6
Chiny 3 0 0:9
Grupa D:
Korea Pîd.
Polska
USA
Portugalia
Polska miaîa wyjôê z grupy z drugiego, a moûe nawet i z pierwszego miejsca.
Niektórzy fachowcy widzieli Portugalië z fenomenalnym Figo we finale tych
mistrzostw. Obie druûyny jednak caîkowicie zawiodîy. Rewelacyjnie zagrali
Amerykanie i wspóîgospodarze mistrzostw - Koreaïczycy.
4 czerwca, 20:30
Korea Pîd. - Polska 2:0
5 czerwca, 18:00
USA - Portugalia 3:2
10 czerwca, 15:30
Korea Pîd. - USA 1:1
10 czerwca, 20:30
Portugalia - Polska 4:0
14 czerwca, 20:30
Portugalia - Korea Pîd. 0:1
14 czerwca, 20:30
Polska - USA 3:1
Korea Pîd. 3 7 4:1
USA 3 4 5:6
Portugalia 3 3 6:4
Polska 3 3 3:7
Grupa E:
Niemcy
Arabia Saudyjska
Irlandia
Kamerun
Niemcy nie najmocniejsi piîkarsko, ale za to znakomicie przygotowani do tych
mistrzostw bez wiëkszych problemów zajëli pierwsze miejsce w tej grupie.
Objawieniem tych mistrzostw staî sië niemiecki piîkarz - Miroslav Klose, który
urodziî sië w... Polsce. Ôwietnie zagrali Irlandczycy. Ja przed mistrzostwami
stawiaîem na Kamerun.
1 czerwca, 15:30
Irlandia - Kamerun 1:1
1 czerwca, 20:30
Niemcy - Arabia Saudyjska 8:0
5 czerwca, 20:30
Niemcy - Irlania 1:1
6 czerwca, 18:00
Kamerun - Arabia Saudyjska 1:0
11 czerwca, 20:30
Kamerun - Niemcy 0:2
11 czerwca, 20:30
Arabia Saudyjska - Irlania 0:3
Niemcy 3 7 11:1
Irlandia 3 5 5:2
Kamerun 3 4 2:3
Arabia Saudyjska 3 0 0:12
Grupa F:
Argentyna
Nigeria
Anglia
Szwecja
Przed mistrzostwami Argentyna graîa znakomicie. Wielu fachowców uwaûaîo jâ za
faworyta mundialu w Korei i Japonii. Znalazîa sië jednak w grupie F, w której
kaûdy mógî wygraê z kaûdym.
2 czerwca, 14:30
Argentyna - Nigeria 1:0
2 czerwca, 18:30
Anglia - Szwecja 1:1
7 czerwca, 15:30
Szwecja - Nigeria 2:1
7 czerwca, 20:30
Argentyna - Anglia 0:1
12 czerwca, 15:30
Szwecja - Argentyna 1:1
12 czerwca, 15:30
Nigeria - Anglia 0:0
Szwecja 3 5 4:3
Anglia 3 5 2:1
Argentyna 3 4 2:2
Nigeria 3 1 1:3
Grupa G:
Wîochy
Ekwador
Chorwacja
Meksyk
Wîosi pewnie pokonali Ekwador w pierwszym meczu i wydawaîo sië, ûe spokojnie
wygrajâ rywalizacjë w tej grupie. Szyki jednak pokrzyûowali im Chorwaci,
którzy nastëpnie przegrali z... Ekwadorem. Nieoczekiwanie pierwsze miejsce
w grupie zajëli Meksykanie.
3 czerwca, 15:30
Chorwacja - Meksyk 0:1
3 czerwca, 20:30
Wîochy - Ekwador 2:0
8 czerwca, 18:00
Wîochy - Chorwacja 1:2
9 czerwca, 15:30
Meksyk - Ekwador 2:1
13 czerwca, 20:30
Meksyk - Wîochy 1:1
13 czerwca, 20:30
Ekwador - Chorwacja 1:0
Meksyk 3 7 4:2
Wîochy 3 4 4:3
Ekwador 3 3 2:4
Chorwacja 3 3 2:4
Grupa H:
Japonia
Belgia
Rosja
Tunezja
Japonia pewnie wygraîa të chyba najsîabszâ grupë. Zawiedli trochë Rosjanie,
którym przed mistrzostwami wróûyîem wyjôcie z drugiego miejsca.
4 czerwca, 18:00
Japonia - Belgia 2:2
5 czerwca, 15:30
Rosja - Tunezja 2:0
9 czerwca, 20:30
Japonia - Rosja 1:0
10 czerwca, 18:00
Tunezja - Belgia 1:1
14 czerwca, 15:30
Tunezja - Japonia 0:2
14 czerwca, 15:30
Belgia - Rosja 3:2
Japonia 3 7 5:2
Belgia 3 5 6:5
Rosja 3 3 4:4
Tunezja 3 1 1:5
1/8
Najwiëkszâ sensacjâ tej rundy byîo wyeliminowanie Wîochów przez Koreaïczyków.
Nadal znakomicie spisywaîa sië druûyna Senegalu, która ograîa Szwedów. Niemcy
dosyê szczëôliwie wygrali z Paragwajem prowadzonym przez Maldiniego,
a Irlandczycy do samego koïca stawiali opór Hiszpanii.
15 czerwca, 15:30
Niemcy - Paragway 1:0
15 czerwca, 20:30
Dania - Anglia 0:3
16 czerwca, 15:30
Szwecja - Senegal 1:2 (zîota bramka)
16 czerwca, 20:30
Hiszpania - Irlandia 1:1 i karne 3:2
17 czerwca, 15:30
Meksyk - USA 0:2
17 czerwca, 20:30
Brazylia - Belgia 2:0
18 czerwca, 15:30
Japonia - Turcja 0:1
18 czerwca, 20:30
Korea Pîd. - Wîochy 2:1 (zîota bramka)
Êwierêfinaîy
Muszë sië przyznaê, ûe udaîo mi sië wytypowaê (przed mistrzostwami) tylko
trzech êwierêfinalistów - Brazylië, Niemcy i Hiszpanië. Ale nie tylko ja sië
aû tak pomyliîem. Józef Mîynarczyk najwiëksze szanse na awans do póîfinaîów
dawaî Argentynie, Francji, Wîochom i Portugalii. Niestety, ale nikogo z tej
czwórki nie byîo juû w êwierêfinale!
Zdecydowanie najlepszym spotkaniem w tej rundzie byî mecz Anglii z Brazyliâ.
Najpierw bîâd brazylijskiego obroïcy i bramka Owena, a póúniej znakomita gra
Ronaldinho, który jednâ z bramek wypracowuje, a drugâ strzela z rzutu wolnego.
Zawodnik ten otrzymuje teû czerwonâ kartkë! Niemcy wygrali z USA tylko dziëki
swemu bramkarzowi - Oliver Kahn broniî nieprawdopodobnie! Wspóîgospodarz
mistrzostw - Korea, wspólnie z ekipâ sëdziowskâ eliminuje Hiszpanië. Skandal!
21 czerwca, 15:30
Anglia - Brazylia 1:2
21 czerwca, 20:30
Niemcy - USA 1:0
22 czerwca, 15:30
Hiszpania - Korea 0:0 i karne 3:5
22 czerwca, 20:30
Senagal - Turcja 0:1 (zîota bramka)
Póîfinaîy
"Po tym co sëdziowie wyprawiali z Koreaïczykami, po raz pierwszy w ûyciu
w póîfinale byîem za Niemcami" - napisaî ostatnio na IRC'u Kazik Staszewski.
A w póîfinaîach nie byîo juû niespodzianek. Turcy nie zdoîali sië zrewanûowaê
Brazylijczykom za mecz w grupie. Niemcy pewnie wygrali z Koreaïczykami.
25 czerwca, 20:30
Niemcy - Korea 1:0
26 czerwca, 20:30
Brazylia - Turcja 1:0
Mecz o 3 miejsce
29 czerwca, 20:00
Turcja - Korea 3:2
Finaî
30 czerwca, 20:00
Brazylia - Niemcy 2:0
PROGDIR:GFX/pilka/MS
Uwaga!
Godziny rozpoczëcia spotkaï zostaîy podane wedîug czasu lokalnego.
Zwyciëzcy Mistrzostw Ôwiata
1. Urugwaj 1930, Urugwaj
2. Wîochy 1934, Wîochy
3. Francja 1938, Wîochy
4. Brazylia 1950, Urugwaj
5. Szwajcaria 1954, RFN
6. Szwecja 1958, Brazylia
7. Chile 1962, Brazylia
8. Anglia 1966, Anglia
9. Meksyk 1970, Brazylia
10. RFN 1974, RFN
11. Argentyna 1978, Argentyna
12. Hiszpania 1982, Wîochy
13. Meksyk 1986, Argentyna
14. Wîochy 1990, RFN
15. USA 1994, Brazylia
16. Francja 1998, Francja
17. Korea-Japonia 2002, Brazylia
opracowaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Jana_Gomoli_bramkarskie.txt
::::::::
Jana Gomoli bramkarskie przypadki - z Kamieïca na stadion Azteków.
Graî w Górniku Zabrze, kiedy ten klub odnosiî najwiëksze sukcesy na krajowych
i zagranicznych stadionach. W jego barwach zostaî 5-krotnie mistrzem Polski,
2-krotnie wicemistrzem i dwa razy zdobyî Puchar Polski. Mniej szczëôcia miaî
do wystëpów w reprezentacji narodowej. W koszulce z orîem na piersi wystâpiî
tylko 8 razy. Na zakoïczenie kariery zostaî wicemistrzem... Meksyku.
SZMACIANKOWE TRENINGI
Jan Gomola miaî wiëksze szczëôcie niû jego czterej bracia. Wszyscy mieli
sportowâ, a szczególnie piîkarskâ smykaîkë, ale tylko on zrobiî karierë. Od
szkraba uganiaî sië za piîkâ. Wystarczaîa uszyta wîasnorëcznie szmacianka.
Taka prawdziwa, ze skóry, byîa marzeniem. Za boisko sîuûyîa îâka na ustroïskim
Kamieïcu. Do ulubionych miejsc naleûaîo teû tzw. Kozie Miasto w pobliskich
Hermanicach.
"Marzyîem o karierze bramkarza, majâc za wzór moich starszych braci Gustawa
i Józka. Od poczâtku, podobnie jak oni, graîem w bramce. Pierwszym klubem byîa
oczywiôcie Kuúnia Ustroï, bardzo mocna w latach 50., wystëpujâca w Ôlâskiej
A-klasie. Zaczynaîem w trampkarzach. Trenowaîem bardzo duûo, nawet szeôê razy
dziennie. Sam narzuciîem sobie taki reûim. Nie znaîem papierosów ani
alkoholu. Moim wzorem byî sîynny Lew Jaszyn" - wspomina J. Gomola.
W pierwszym zespole Kuúni zadebiutowaî udanie w zwyciëskim meczu 1:0
z Walcowniâ Czechowice w 1959 r. Miaî wtedy 18 lat i zastâpiî miëdzy sîupkami
brata Gustawa.
Treningi i mecze îâczyî z pracâ suwnicowego w Zakîadach Kuúniczych. Za grë nie
dostawaî ani grosza. Zespóî prowadziî wtedy ceniony trener, a wczeôniej
zawodnik, Antoni Palowicz.
KOLEGA LUBAÏSKIEGO
Szczëôcie uômiechnëîo sië do Gomoli w 1964 r., kiedy to Kuúnia zagraîa mecz
sparingowy z reprezentacjâ Ôlâska juniorów. Sprawny fizycznie, dysponujâcy
ôwietnym refleksem i przeglâdem sytuacji ustroïski bramkarz wpadî w oko
ôlâskim dziaîaczom. Na propozycje nie musiaî dîugo czekaê.
"Wiosnâ trafiîem do Unii Racibórz i trenowaîem tam do jesieni. Któregoô
listopadowego dnia, niemal jednoczeônie, odwiedzili mnie emisariusze Górnika
Zabrze i Szombierek Bytom. Przeûyîem szok. Obydwie propozycje wydawaîy sië
kuszâce. Za radâ brata Gustawa wybraîem ofertë zabrzan. To byîo jak sen.
Znalazîem sië oto w jednym klubie z Polem, Oôlizîo, Szoîtysikiem, Lubaïskim,
Kostkâ. Postanowiîem, ûe muszë wykorzystaê takâ szansë, choê "ûyczliwi"
mówili, ûe nie zagrzejë w Górniku dîuûej miejsca" - opowiada pan Jan,
przewracajâc kartki albumu z wycinkami prasowymi i zdjëciami. Za przejôcie do
Górnika dostaî pralkë "franië"...
Efekty zaczëîy dawaê wspólne treningi z Hubertem Kostkâ, starszym ledwie
o rok. Gomola przyjëty na pozycjë rezerwowego, wyeliminowaî niedostatki
techniczne i zaczâî rywalizowaê z nim o grë w pierwszym zespole. Dopiâî swego,
debiutujâc wiosnâ 1965 r. Zdrowa rywalizacja Gomoli i Kostki pozytywnie
wpîywaîa na caîy zespóî. Gracze z pola wiedzieli, ûe obaj bramkarze sâ mocnymi
punktami i mieli do nich peîne zaufanie.
Górnik zaczâî gromiê krajowych rywali. Wygrywaî rozgrywki ligowe i pucharowe.
Przyszîa pora na wystëpy zagraniczne. We wrzeôniu 1965 r. zabrzanie zmierzyli
sië na wyjeúdzie z austriackim Lask Linz i wygrali 3:1. Strzegâcy bramki
Gomola zostaî okrzykniëty bohaterem tego meczu, broniâc mnóstwo tzw. setek.
Dobra gra zaowocowaîa powoîaniem do reprezentacji olimpijskiej. Polacy
pokonali wówczas 2:1 Czechosîowacjë, a bramkë na 2:0 strzeliî gîowâ Antoni
Piechniczek.
ZÎOTO KOÎO NOSA
W narodowej reprezentacji ustronianin debiutowaî rok póúniej, w meczu
przeciwko Szwecji. Polacy zremisowali we Wrocîawiu 1: 1, a on puôciî gola
w sytuacji "sam na sam". W sumie zagraî 8 razy, ale tylko dwa mecze z Grecjâ
w eliminacjach do Igrzysk Olimpijskich (Monachium 1972) miaîy swój ciëûar
gatunkowy. Pozostaîe, z Argentynâ, Brazyliâ i Luksemburgiem, miaîy raczej
towarzyski charakter.
"Przed olimpiadâ dopadî mnie ogromny pech. Podczas meczu pucharowego
z Olimpique Marsylia, we wrzeôniu 1971 r., doznaîem urazu krëgosîupa. Jak na
ironië w tymûe roku zostaîem wybrany najlepszym polskim bramkarzem, bo
rzeczywiôcie byîem w ûyciowej formie. O maîo nie dotknëîo mnie trwaîe
kalectwo, gdyû lekarze z kliniki w Piekarach Ôlâskich stwierdzili stîuczenie
miëônia. Zagraîem jeszcze trzy mecze i dopiero na zgrupowaniu przed spotkaniem
Polska - RFN w Warszawie wyszîo na jaw, ûe mam pëkniëty krëg szyjny. Jeszcze
jeden mecz i byîbym kalekâ".
Trener Kazimierz Górski nie zabraî Gomoli na monachijskâ olimpiadë. Po latach
przyznaî, ûe baî sië o jego zdrowie, o odnowienie kontuzji. Po prostu nie
chciaî ryzykowaê. Zîoty medal i sîawa przeszîy koîo nosa. Bohaterami zostali
jego klubowi koledzy, Kostka, Szoîtysik, Lubaïski. On do dzisiaj czuje ûal
i niedosyt.
MEKSYKAÏSKA ESKAPADA
Dwa lata póúniej, kiedy polska piîka triumfowaîa w mistrzostwach ôwiata
rozgrywanych na niemieckich stadionach, 33-letni Gomola znalazî sië
w samolocie lecâcym do Meksyku. Wybraî sië tam "za chlebem" i staî sië
ulubieïcem kibiców, którzy woîali nie niego "Jango". Z Atletico Espanol
wywalczyî tytuî wicemistrza, a wystëpy na sîynnym Stadionie Azteków przy
100-tysiëcznej widowni wciâû ma w pamiëci.
Do Polski wróciî w 1978 r., choê miaî szansë przedîuûenia kontraktu i zostania
asystentem sîynnego póúniej trenera Bory Milutunovica. Uznaî racje ûony, która
ogromnie tëskniîa do rodzinnych stron. Niedîugo póúniej zmarîa, co pan Jan
przeûyî bardzo boleônie.
Przyszîo mu ûyê z renty i pieniëdzy odîoûonych z meksykaïskiej eskapady. Po
jakimô czasie zajâî sië trenerkâ. Na poczâtku lat 80. szkoliî bramkarzy
w Beskidzie Skoczów. Jego wychowankiem z tego okresu jest Andrzej Heller,
który graî póúniej w pierwszoligowej Jagielonii Biaîystok. Nastëpnie przez
kilka sezonów prowadziî Morcinka Kaczyce. Druûyna zostaîa mistrzem ligi
okrëgowej i byîa bliska awansu do III ligi. Zabrakîo dwóch punktów. Byî
jeszcze epizod z Piastem Cieszyn. Wyszkoliî Marka Matuszka (Ruch Chorzów),
Romana Dudë (GKS Jastrzëbie), Jarosîawa Szlachtë (Piast Cieszyn). Kariera stoi
otworem przed Mateuszem Danelem i Pawîem Macurâ.
Ostatnio sîynnego bramkarza moûna spotkaê na stadionie Kuúni Ustroï.
W macierzystym klubie prowadzi szkóîkë bramkarskâ. Sportowi poôwiëciî
wiëkszoôê swojego ûycia. 26 lat wystëpowaî na boiskach, od ponad 20 para sië
trenerkâ.
"Kaûdy moûe zrobiê karierë. Warunkiem jest solidna praca. Talent oczywiôcie
pomaga, ale bez powaûnego traktowania obowiâzków îatwo go zmarnowaê" -
stwierdza Jan Gomola.
Krzysztof Marciniuk
Gîos Ziemi Cieszyïskiej NR 51/52 2002
przepisaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Kinas.txt
::::::::
Kinas - maskotka EURO 2004
Historia maskotek finaîów mistrzostw Europy jest o wiele krótsza niû ich
historia. Pierwszâ wymyôlili gospodarze turnieju z 1980 roku. Byî to Pinokio,
bo grano we Wîoszech. Cztery lata póúniej mogliômy oglâdaê francuskiego
kogucika Peno, a w 1988 roku niemieckiego królika Berni. W 1992 roku
(gospodarz Szwecja) i 1996 (Anglia) mieliômy znów królika i lwa, ale tym razem
te maskotki byîy bezimienne. Wspóîgospodarze ostatnich finaîów (Belgowie
i Holendrzy) juû jednak przed wymyôlaniem nazwy sië nie uchylali. Swâ hybrydë
lwa i ptaka nazwali Benelucky. Portugalczycy przed towarzyskim meczem
z Brazyliâ (29.03.2003) zaprezentowali maskotkë finaîów, których bëdâ
gospodarzami w przyszîym roku. Ten uômiechniëty chîopczyk nazywa sië Kinas.
Szczerzyê sië od ucha do ucha mógî juû w dniu swojej premiery, bo
Portugalczycy pokonali mistrzów ôwiata 2:1.
PROGDIR:GFX/pilka/kinas
Tempo - 31 marca 2003, str. 14
przepisaî SZAMAN
W katalogu BONUS znajdziecie grafiki z eliminacji reprezentacji Polski do EURO
2004.::::::::
AMP2/TXT/pilka/Kowal.txt
::::::::
KOWAL - PRAWDZIWA HISTORIA (odcinek 90)
Raz, dwa, trzy - mikrofon dziaîa, moûna mówiê. Las Palmas. Przede mnâ
kilkudziesiëciu dziennikarzy, którzy akurat uznali, ûe warto zaprosiê
Kowalczyka na pomeczowâ konferencjë prasowâ, bo moûe powie coô ciekawego.
- Dzieï dobry, witam wszystkich.
- Dlaczego gracie tak sîabo? Czy pana zdaniem sâ szanse na awans do pierwszej
ligi? - padîo pytanie z sali.
- Dobrze, ûe pan pyta. Otóû chciaîem powiedzieê, ûe tak sîabego trenera nie
spotkaîem w caîej swojej karierze - oôwiadczyîem w pierwszym zdaniu.
Dziennikarze w szoku, ale notujâ, aby nie straciê ûadnego sîowa. - To przez
niego straciliômy szansë na bezpoôredni awans - kontynuowaîem. - Tylko
i wyîâcznie przez jego niedoksztaîcenie i gîupotë. On zniweczyî caîy nasz
wysiîek. Caîy czas nie mogë zrozumieê, jak prezes mógî daê komuô takiemu
pracë. Nie moûna kazaê profesjonalnym piîkarzom pracowaê z takim amatorem.
- Co pan mówi? Przecieû bëdzie miaî pan problemy po takich sîowach!
- Wiem, ûe bëdë miaî, ale nie mogë ciâgle milczeê. Do koïca pozostaîo piëê czy
szeôê kolejek, jest szansa, ûe chociaû zagramy w baraûach. Jeôli do tego czasu
zmieni sië szkoleniowiec, przy tych piîkarzach wciâû istniaîaby szansa, ûe uda
sië coô wygraê, awansowaê. Gdybym nic nie powiedziaî, to juû moglibyômy
koïczyê rozgrywki.
Trenerek nie mógî zebraê myôli. Nikt nigdy go tak publicznie nie przeczoîgaî.
Moje sîowa trafiîy na pierwsze strony gazet sportowych. Miejscowe radio
trâbiîo o tym, jak Polak skrytykowaî szkoleniowca. Wiedziaîem, ûe nie uniknë
kary, ale co z tego? Wezwano mnie do klubu, do prezesa.
- Trener nie moûe zrozumieê, dlaczego tak powiedziaîeô.
- A co? Nie widzicie? Co mecz macie dwadzieôcia tysiëcy biaîych chusteczek na
trybunach. Wszyscy chcâ, ûeby go wywaliê, bo sië nie zna. Nie zna i juû.
Piîkarze tynk gryzâ, tak go nienawidzâ.
- Niestety, musimy cië za te wypowiedzi zawiesiê na cztery dni. Nie bëdziesz
przez ten czas trenowaî z zespoîem.
Trudno, bywajâ gorsze kary niû czterodniowy urlop. Póúniej dorzucono jeszcze
kilka dni, skoïczyîo sië na siedmiu czy dziesiëciu. Po tym czasie trenera
wyrzucono. Szedîem ulicâ, a ludzie po prostu mi dziëkowali, gratulowali! Prasa
mnie chwaliîa - zwolnienie trenera to dobry ruch, Kowalczyk byî jedynym, który
odwaûyî sië wyznaê prawdë. Koledzy z zespoîu teû byli mi wdziëczni, tylko
pracownicy klubu patrzyli krzywo, bo przecieû tamten pracowaî w Las Palmas od
wielu lat. Natomiast prezes... zrobiî takie wzmocnienie, ûe duûa rzecz! Wziâî
trenera z drugiej druûyny. Trudno, niewaûne. Do koïca piëê kolejek, nie bëdë
sië juû wygîupiaî.
Gdy kilka dni po tej aferze wchodziîem na boisko w meczu ligowym, kibice
zgotowali mi owacjë na stojâco. Dwadzieôcia tysiëcy ludzi biîo brawo
i skandowaîo moje nazwisko. Utwierdziîo mnie to w przekonaniu, ûe podjâîem
sîusznâ decyzjë - wykorzystaîem ostatni moment, aby uderzyê piëôciâ w stóî.
Wojciech Kowalczyk
Krzysztof Stanowski
Tempo 24 marca 2003, str. 17
przepisaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Luzyce_Luban.txt
::::::::
ÎUÛYCE LUBAÏ - klub z mojego miasta
ÎUÛYCE LUBAÏ - pojemnoôê stadionu ok. 1000 miejsc. Barwy czerwono - niebiesko
- ûóîte. Stroje jednolite zielone.
PROGDIR:GFX/pilka/luzyce
Odkâd siëgam pamiëciâ, a jestem juû dziadkiem, Îuûyce wystëpowaîy w lidze
okrëgowej i to najczëôciej w tych niûszych klasach. Starsi dziadkowie, a sâ
tacy, pamiëtajâ jeszcze lata ôwietnoôci klubu, gdy wystëpowaî w wyûszej
klasie. Jednak ja dopiero zaczâîem chodziê o lasce i jeszcze nie potrzebujë
sztucznej szczëki, wiëc opowieôci starszyzny sâ dla mnie niczym innym jak
legendami. W czasach wiëc, gdy klub z mojego miasta grywaî sobie
w okrëgówkach, ja wolaîem zbijaê bâki i ani mi sië ôniîo wybieraê na miejscowy
stadion. W sezonie 00/01 zdarzyî sië cud. Îuûyce awansowaîy do IV ligii
(FANFARY!). Dla 20 tys. miasta to byîo prawdziwe wydarzenie, miejscowe media
oszalaîy. Tu trochë przesadziîem, ale w naszym mieôcie mamy lokalnâ telewizjë
(sic!) i dwie gazety. Zaczâîem chadzaê na stadion i nie rozczarowaîem sië.
Moja druûyna graîa jak z nut. W rundzie jesiennej tylko jedna poraûka na
wyjeúdzie, niestety na wîasnym stadionie za duûo remisów i do tego
z zespoîami, które potem gromili na wyjeúdzie. Po rundzie jesiennej Îuûyce
wraz z NYSÂ ZGORZELEC i ISKRÂ KOCHLICE przewodziîy w tabeli.
Runda wiosenna rozpoczëîa sië optymistycznie i nawet lubaïska ekipa byîa na
pierwszym miejscu. Niestety kilka czynników zîoûyîo sië na fakt, ûe do III
ligi nie awansowali. Najwaûniejsza sprawa to pieniâdze, których beniaminek IV
ligi nie miaî za wiele, a wîaônie pieniâdze potrzebne byîy na wyjazdy do
odlegîych od Lubania miast druûyn III ligi. Powszechna byîa wiëc opinia, ûe
klubu na III ligë nie staê i dlatego zawodnicy nie starajâ sië o awans.
Kolejnym czynnikiem byîo wycofanie sië klubu GÓRNIKA WAÎBRZYCH z rozgrywek
i zabranie trzech punktów Îuûycom zdobytych na klubie z Waîbrzycha. Finaî
rozgrywek byî taki, ûe Îuûyce zajëîy czwarte miejsce, a do III ligi awansowaîa
bogatsza Nysa ("SAD BUT TRUE" - jak ôpiewali chîopcy z Mietaliki, choê nie
sîucham juû tak gîoônej muzyki odkâd aparat sîuchowy mi sië zaczâî
z gîoônikiem sprzëgaê).
Podczas przerwy miëdzy sezonami najciekawsze sâ chyba transfery, czyû nie?
Îuûyce sprzedaîy dwóch zawodników do druûyn II ligi! Napastnik Dominik SZOSTAK
(27 lat) trafiî do aspirujâcego do awansu GÓRNIKA POLKOWICE, natomiast obroïca
Jarosîaw SOLARZ (30 lat) zasiliî solidnego drugoligowca POLAR WROCÎAW. Obaj
grajâ najczëôciej w podstawowych jedenastkach swoich zespoîów, a Szostak
zaliczyî juû kilka trafieï dla Górnika i wyrasta tam na gwiazdë. Warto chyba
ôledziê dalsze losy tych graczy. Îuûyce zasiliîo bodajûe trzech nowych graczy,
z czego jeden z miejsca staî sië gîównym snajperem klubu. WOJTAROWICZ, bo
o nim mowa, zalicza w niemal kaûdym meczu gola lub dwa, a ostatnio "wyîapaî"
HATTRICKA na wyjeúdzie. Ogólnie niezîy "wypas" i myôlë, ûe poradziîby sobie
w niejednym drugoligowcu. Jeôli chodzi o przebudowë stadionu, to zamontowano
tam plastikowe krzeseîka zastëpujâc stare i wysîuûone (tak jak moje stawy
kolanowe) drewniane îaweczki. Postarano sië o nowych, drobnych sponsorów.
Wymieniono trenera. W nowym sezonie klub po czterech meczach jest na siódmym
miejscu w tabeli z niewielkâ stratâ do lidera - CHROBRY GÎOGÓW i nie sâ bez
szans na koïcowy sukces.
Pora koïczyê të paplaninë, drogie wnuczëta. Idë sië podîâczyê do respiratora.
GRANDFATHER GRAIN
mgrain@poczta.onet.pl
Ps.
Tym artykuîem chciaîbym zachëciê innych do napisania o swoich lokalnych
klubikach, o których w gazetach nie sposób przeczytaê. Zresztâ, ja juû mam
zbyt grube szkîa w okularach i czytanie maîych literek mi nie wychodzi. Co
innego na ekranie monitora AMIGI. No wiëc do piór bracia! Chciaîem rzec
"kibordów".
Suplement
Jest 24.12.02, zbliûa sië rok 2003. Czujë sië zobowiâzany przedstawiê aktualnâ
sytuacjë w klubie. Na póîmetku rozgrywek Îuûyce zajmujâ 4. miejsce z niewielkâ
stratâ punktowâ do lidera. Najwaûniejsza jednak informacja wcale nie jest
dobra dla klubu, odchodzi bowiem bezwzglëdnie najlepszy strzelec Îuûyc Marcin
Wojtarowicz. Gdy sië o tym dowiedziaîem, to aû mi coô w îydce strzeliîo
(zwykle, nawet przy bardzo zîych informacjach tylko lekko strzyka w kolanie).
Siâôê teraz tylko i pîakaê. Gdy juû sië zapowiadaîo, ûe awansujemy do 3.
ligi... Wojtarowicz idzie w ôlady Szostaka i wspólnie teraz bëdâ strzelaê
bramki w 2. lidze dla Górnika Polkowice. Górnik ma spore szanse, aby
w nastëpnym sezonie graê w 1. lidze.
::::::::
AMP2/TXT/pilka/MS2006-decyzje_FIFA.txt
::::::::
Mistrzostwa Ôwiata 2006 - decyzje FIFA
Komitet Wykonawczy Miëdzynarodowej Federacji Piîki Noûnej (FIFA) postanowiî,
ûe reprezentacja strefy Oceanii bëdzie miaîa prawo bezpoôredniego awansu do
finaîów piîkarskich mistrzostw ôwiata 2006 roku.
Decyzja ta oznacza, ûe Europejska Unia Piîkarska (UEFA) straci "póî" miejsca
w finaîach Pucharu Ôwiata (ostatnio jedna z druûyn europejskich toczyîa baraû
z zespoîem strefy Azji) i z Europy do turnieju finaîowego w Niemczech bëdzie
mogîo zakwalifikowaê sië tylko 13 zespoîów, plus Niemcy jako gospodarz
imprezy.
Na skutek decyzji FIFA "póî" miejsca straciîa takûe Poîudniowoamerykaïska
Konfederacja Piîkarska - CONMEBOL i bëdzie miaîa cztery zespoîy w finaîach
przyszîych Mistrzostw Ôwiata.
Wôród ubiegajâcych sië o awans ze strefy CONMEBOL bëdzie takûe mistrz ôwiata -
Brazylia, poniewaû postanowiono, ûe mistrzowi ôwiata nie przysîuguje przywilej
obrony tytuîu bez eliminacji.
Azja ma 4 i póî miejsca. W tym przypadku oznacza to, ûe reprezentacje CONCACAF
(Póînocnoamerykaïska Konfederacja Piîkarska) i Azji rozegrajâ mecze play off
o jedno z finaîowych miejsc w turnieju MÔ 2006 w Niemczech, z udziaîem 32
zespoîów.
Podziaî miejsc w finaîach MÔ 2006:
Europa: 13+1 (Niemcy - gospodarz)
Afryka: 5
CONCACAF: 3,5
Oceania: 1
Azja: 4,5
CONMEBOL: 4
Eliminacje do piîkarskich MÔ w 2006 roku rozpocznâ sië 28 lutego 2004 roku,
zakoïczâ sië do 20 listopada 2005 roku, zaô losowanie grup eliminacyjnych
odbëdzie sië 5 grudnia 2003 roku we Frankfurcie. Losowanie grup finaîowych
w grudniu 2005 roku w Lipsku.
Úródîo - TELEGAZETA
Przepisaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Organizacja_olimpiady.txt
::::::::
Organizacja olimpiady
6 wrzeônia 1972 roku rano Avery Brundage, prezes Miëdzynarodowego Komitetu
Olimpijskiego przemówiî do 75 tysiëcy pogrâûonych w ûaîobie osób zebranych na
monachijskim stadionie olimpijskim. Poprzedniego dnia nad ranem 8
palestyïskich terrorystów wdarîo sië do wioski olimpijskiej, biorâc jako
zakîadników 9 sportowców izraelskich i zabijajâc dwóch. Niemieccy strzelcy
wyborowi ruszyli na pomoc uwiëzionym. Wywiâzaîa sië strzelanina, w wyniku
której wszyscy Izraelczycy oraz 5 terrorystów poniosîo ômierê. Przez nastëpne
34 godziny igrzyska byîy zawieszone, a ich dalszy los wisiaî na wîosku.
Dopiero podczas ceremonii pogrzebowej na stadionie olimpijskim oglâdanej za
poôrednictwem telewizji przez miliard ludzi na caîym ôwiecie, 84-letni Avery
Brundage, byîy amerykaïski gwiazdor bieûni i dziaîacz sportowy obwieôciî, ûe
Igrzyska Olimpijskie trwajâ nadal. Gdyby nie determinacja Brundage'a igrzyska
1972 zostaîyby przerwane, a przyszîoôê idei olimpijskiej podwaûona.
Zaplanowanie i zorganizowanie olimpiady zabiera peîne 6 lat. Przygotowania do
nastëpnych igrzysk 1976 roku w Montrealu juû trwaîy. Gdy do nich doszîo,
prezesem MKOl byî irlandzki par Lord Killanin. Juû po ich zakoïczeniu
stwierdziî: "Odraûajâcy mord podczas olimpiady w Monachium caîkowicie odmieniî
spojrzenie na kwestië bezpieczeïstwa. Staîa sië ona jednym z priorytetów
igrzysk w Montrealu". W olimpiadzie w 1976 roku wziëîo udziaî 6 189
sportowców, znacznie mniej niû strzegâcych ich bezpieczeïstwa uzbrojonych
policjantów i ûoînierzy. Tak silna ochrona staîa sië od tamtego czasu normâ.
Igrzyska w Seulu w 1988 roku byîy jak dotâd najwiëksze pod wzglëdem liczy
uczestników. Wziëîo w nich udziaî 9400 zawodników reprezentujâcych 160 krajów,
startujâcych w 237 róûnych wydarzeniach sportowych, w 23 dyscyplinach. Jak
wszystkie nowoûytne olimpiady, takûe i ta odbyîa sië pod auspicjami
Miëdzynarodowego Komitetu Olimpijskiego (MKOl) z siedzibâ w Lozannie
w Szwajcarii. MKOl, jako straûnik idei olimpijskiej, kaûdorazowo wybiera
gospodarza igrzysk oraz decyduje, które dyscypliny znajdujâ sië w ich
programie.
Wybór miasta
Gospodarzem igrzysk mogâ byê jedynie miasta - nigdy païstwa. Chodzi o to, by
wyeliminowaê czynnik polityczny. Przed dokonaniem wyboru Krajowy Komitet
Olimpijski upewnia sië, czy dane miasto jest w stanie sprostaê wszelkim
wymaganiom. Planowaniem i nadzorem nad caîâ operacjâ zajmuje sië Komitet
Organizacyjny odpowiadajâcy przed MKOl. Przygotowanie olimpiady nieuchronnie
pociâga za sobâ dokonanie wielu usprawnieï i modernizacji, a czasami wiëkszych
zmian w danym mieôcie. Specjalnie na igrzyska 1964 roku w Tokio wybudowano
najdîuûszâ na ôwiecie linië kolei jednoszynowej îâczâcej lotnisko Haneda
z nowo wybudowanym Stadionem Narodowym. Bîyskawicznie zbudowano kilometry
nowych autostrad, linii metra i kanalizacji, a 22 zniszczone gîówne arterie
zostaîy oznaczone jako drogi olimpijskie i poszerzone. Podobna sytuacja miaîa
miejsce w Seulu, gdzie w ciâgu 19 miesiëcy tysiâce hektarów pól ryûowych
przeksztaîcono w betonowâ minimetropolië skîadajâca sië z kompleksu sportowego
i wioski olimpijskiej. Zbudowano teû nowâ halë odpraw na lotnisku, drogë
dojazdowâ nazwanâ Olimpijskâ, a takûe mieszkania i domy dla 35 tysiëcy
sportowców, dziennikarzy prasowych, radiowych i telewizyjnych oraz oficjalnych
goôci. Trzeba teû byîo zatroszczyê sië o hotele i apartamenty dla 200 tysiëcy
turystów. Prywatni przedsiëbiorcy budowlani postawili 178 luksusowych
wieûowców mieszkalnych w pobliûu dwóch centrów olimpijskich. Wszystkie
mieszkania rozeszîy sië na pniu, mimo wysokich cen dochodzâcych do 90 tysiëcy
funtów brytyjskich. Nowi wîaôciciele wynajëli je turystom na czas olimpiady
i wprowadzili sië dopiero po jej zakoïczeniu. Powierzchnia mieszkania byîa
w cenie równieû podczas igrzysk w Rzymie w 1960 roku. Wioskë olimpijskâ
zbudowano tam na 30 ha poîoûonych w zakolu Tybru. Wszystkie mieszkania miaîy
îâcznie 4 500 pokoi, a w czasie igrzysk zamieszkaîo w nich 8 000 sportowców.
W nieco mniej komfortowej sytuacji znalazîo sië 100 000 turystów, którzy
przylatywali na nowo wybudowane lotnisko Fiumicino w tempie 6 000 dziennie.
Wiëkszoôê z nich musiaîa zadowoliê sië noclegami w klasztorach, akademiach,
a nawet w namiotach rozbitych w parkach miejskich. Jednak Igrzyska Olimpijskie
to coô wiëcej niû baza noclegowa i stadiony. Infrastruktura obejmie przecieû
i takie miejsca jak salony piëknoôci, kina, dyskoteki, butiki, urzëdy
pocztowe, koôcioîy i zakîady szewskie robiâce fortunë na reperowaniu obuwia
sportowego.
5 200 kcal dziennie
Powaûnym zadaniem, przed którym stoi Komitet Organizacyjny jest zorganizowanie
wyûywienia sportowców. W Montrealu w 1976 roku przez 16 dni igrzysk 1 400 osób
zatrudnionych w tym celu przyrzâdziîo i podaîo 1 135 ton miësa, ryb i warzyw.
Ôrednia dzienna racja jednego sportowca wynosiîa 3,5 kilograma i miaîa wartoôê
5 200 kcal. Natomiast w Los Angeles 135 szefów kuchni przygotowaîo 60 tysiëcy
posiîków dziennie. Kaûdego dnia ponad 100 dostawców dowoziîo ôwieûe produkty,
w tym okoîo 20 000 kilograma miësa. Dla sportowców ûydowskich przyrzâdza sië
jedzenie koszerne, zaô dla muzuîmanów posiîki przygotowujâ wyznawcy Allaha.
Jednak liczba kucharzy nie dorównuje liczbie pilotów-tîumaczy obsîugujâcych
igrzyska. W Tokio zawodnikami zajmowaîo sië 1 000 osób dobrze operujâcych
terminologiâ sportowâ. W Seulu byîo ich juû 5 000. Dodatkowo w 1988 roku okoîo
30 000 Koreaïczyków pracowaîo bezpîatnie w charakterze przewodników oraz
sprzedawców i kontrolerów biletów. Okoîo tysiâca mówiâcych po angielsku
Seulczyków witaîo obcokrajowców w nowoczesnym porcie lotniczym, ofiarowujâc im
goôcinë w swoich domach. Niezaleûnie od kraju, w którym rozgrywane sâ
igrzyska, pogoda zawsze odgrywa takâ samâ, istotnâ rolë. W Los Angeles smog od
czasu do czasu stawiaî pod znakiem zapytania rozegranie danej konkurencji,
natomiast w Helsinkach w 1952 roku trzeba byîo wziâê pod uwagë moûliwoôê
nagîych spadków temperatury, a nawet opadów ôniegu. Dlatego w trakcie kaûdych
igrzysk miëdzynarodowy zespóî meteorologów wydaje nawet 20 biuletynów
pogodowych dziennie. Niektóre z zawodów trzeba w ostatnim momencie przesuwaê
na inny termin - zazwyczaj z powodu wichury, burzy lub gradu. Równie waûne sâ
biuletyny sportowe lub komputerowe wydruki wyników w poszczególnych
konkurencjach. Na ogromnym Stadionie Olimpijskim w Tokio olbrzymia tablica
ôwietlna byîa w stanie pokazaê 500 liter lub cyfr naraz. Urzâdzenie mierzâce
wyniki zawodów na bieûni rejestrowaîo je z dokîadnoôciâ do tysiëcznej czëôci
sekundy.
Jednak nie zaleûnie od tego, jak starannie sâ przygotowane igrzyska, zawsze
coô moûe sië nie udaê. Najlepszym przykîadem tego byîy igrzyska w Montrealu
w 1976 roku. Najwiëcej kîopotu sprawiî organizatorom gîówny Stadion
Olimpijski, najwiëksza wówczas na ôwiecie budowla prefabrykantów. Zaczëîo sië
pod politycznych waôni i problemów technicznych, które opóúniîy montaû 11 700
betonowych elementów. Nastëpnie 3 miesiëcy strajków, organizowanych przez
zwiâzki zawodowe w nadziei na uzyskanie podwyûek pîac, niemal caîkowicie
wstrzymaîy budowë. Ônieûyce i niskie temperatury, dochodzâce w wietrze do -53
stopni celcjusza dodatkowo pogorszyîy sytuacjë. Robotnicy musieli walczyê
z wichurami. Wypadki kosztowaîy ûycie 12 zatrudnionych przy budowie.
W rezultacie darï na stadionie ukîadano dopiero na kilka godzin przed
ceremoniâ inauguracyjnâ.
Po zamkniëciu igrzysk rozpoczynajâ sië dyskusje na temat dalszego
przeznaczenia wiosek. W Monachium na przykîad wioskë podzielono na dwie czëôci
- osobna dla mëûczyzn i dla kobiet. Dziô mëska jest osiedlem mieszkaniowym,
zaô ûeïska miasteczkiem studenckim. Urzâdzenie igrzysk jest niezwykle
kosztowne. Olimpiada w Moskwie w 1980 roku kosztowaîa 8 miliardów dolarów
w porównaniu z niewielkâ kwotâ 850 milionów dolarów wydanâ na organizacjë
igrzysk w Seulu osiem lat póúniej. Wiëkszoôê ôrodków pochodzi zazwyczaj od
miejscowych rzâdów, prywatnych sponsorów, oraz mieszkaïców miasta.
Prawa do transmisji
Dochody z tytuîu olimpiady mogâ byê równie imponujâce. Igrzyska w Seulu
przyniosîy 500 milionów zysku - ponad dwukrotnie wiëcej niû w Los Angeles
w 1984 roku. Wiëkszoôê z tej sumy pochodziîa ze sprzedaûy praw do emisji
sprawozdaï telewizyjnych. Same tylko Stany Zjednoczone zapîaciîy z tego tytuîu
325 milionów dolarów.
Nowoûytne igrzyska narodziîy sië w 1896 roku w Atenach. Wtedy to ich ojciec,
francuski naukowiec i wykîadowca baron Pierre de Coubertin ukuî hasîo "Nie dla
zwyciëstwa, lecz dla wspóîzawodnictwa", które cytowane jest na otwarciu
olimpiady. Wspomina sië równieû sîowa nieûyjâcego juû Avery Brundage'a: "Ruch
Olimpijski jest religiâ XX wieku. Religiâ o uniwersalnym wydúwiëku, która
zawrze w sobie wszystkie podstawowe wartoôci innych religii. Jest to
nowoczesna, ekscytujâca, mëska i dynamiczna religia!"
Wyszperaî: CESAR::::::::
AMP2/TXT/pilka/Piekny_mecz_w_Rzymie.txt
::::::::
Piëkny mecz w Rzymie
4 Runda Pucharu UEFA
20 lutego 2003 godz. 21.00
stadion: Olimpico - Rzym
W pierwszym meczu IV rundy Pucharu UEFA Lazio Rzym zremisowaîo z Wisîâ Kraków
3:3. Pierwszâ bramkë zdobyli gospodarze. Póúniej sytuacja zmieniaîa sië na
korzyôê raz jednej raz drugiej druûyny. Kontaktowâ bramkë dla wiôlaków zdobyî
Kalu Uche, ale samobójcza bramka Mariusza Jopa niezbyt szczëôliwie zakoïczyîa
pierwsze 45 minut. Po dwóch karnych wykorzystanych przez Macieja Ûurawskiego
(na zdjëciu) Wisîa wyszîa na prowadzenie. Niestety Enrico Chiesa wyrównaî
wynik spotkania na 3:3. Wisîa ma duûe szanse wyeliminowaê Lazio, musi tylko
zremisowaê w meczu rewanûowym 27 lutego w Krakowie.
PROGDIR:GFX/pilka/rzym
Bramkë dla gospodarzy w 22 minucie meczu z linii pola karnego zdobyî Nikola
Lazetic. W 39 minucie po szybko wykonanym rzucie wolnym sam na sam
z bramkarzem znalazî sië Kalu Uche, który doprowadziî do remisu. Jednak
w ostatniej minucie pierwszej poîowy po doôrodkowaniu Enrico Chiesa, po
niefortunnym uderzeniu Mariusza Jopa piîka wpadîa do wîasnej bramki. Kilka
minut po rozpoczëciu drugiej poîowy po faulu na Marcinie Kuúbie rzut karny
zamieniî na bramkë Maciej Ûurawski. W 63 minucie ten sam zawodnik wywalczyî
rzut karny i ponownie zamieniî jâ na bramkë. Jednak to nie koniec emocji.
Enrico Chiesa w 71 minucie znów doprowadziî do remisu.
Bogdan Basaîaj, prezes Wisîy:
"Byî to bardzo emocjonujâcy mecz, w którym przeûywaliômy skrajne nastroje - od
rozpaczy po euforië. Z wyniku 3:3 jestem bardzo zadowolony, chociaû mogîo byê
jeszcze lepiej. W pierwszej poîowie zagraliômy sîabiej, ale po przerwie juû
byîo bardzo dobrze. Trzeba pamiëtaê, ûe byî to nasz pierwszy mecz w rundzie
wiosennej i druûyna nie byîa jeszcze ograna. Natomiast Lazio jest w peîni
sezonu ligowego i gra co tydzieï. Jestem dobrej myôli przed meczem rewanûowym,
chociaû trzeba sië spodziewaê, ûe boisko w Krakowie nie bëdzie w tak dobrym
stanie jak to na stadionie olimpijskim w Rzymie. Zapewne bëdzie rozmokîe.
Obydwie druûyny bëdâ mieê jednakowe warunki i szanse bëdâ wyrównane".
Lazio Rzym - Wisîa Kraków 3:3 (2:1)
Bramki: dla Lazio - Nikola Lazetic (22), Mariusz Jop (44-samobójcza), Enrico
Chiesa (71); dla Wisîy - Kalu Uche (39), Maciej Ûurawski - dwie (50-karny,
63-karny).
Lazio: 1-Luca Marchegiani; 22-Massimo Oddo, 24-Fernando Couto, 11-Sinisa
Mihajlovic, 15-Giuseppe Pancaro; 18-Nikola Lazetic, 4-Dino Baggio, 20-Fabio
Liverani, 14-Diego Simeone, 9-Stefano Fiore; 25-Enrico Chiesa.
trener - Roberto MANCINI
Wisla Kraków: 30-Angelo Hugues; 4-Marcin Baszczyïski, 6-Arkadiusz Gîowacki,
18-Mariusz Jop, 3-Maciej Stolarczyk; 10-Kalu Uche, 16-Paweî Strâk, 20-Mauro
Cantoro, 5-Kamil Kosowski; 31-Marcin Kuúba, 9-Maciej Ûurawski.
trener - Henryk KASPERCZAK
Sëdzia: Konrad Plautz (Austria).
Ûóîte kartki: 27' Baszczyïski, 37' Cantoro, 50' Marchegiani, 70' Pancaro.
Z serwisu sports.pl - SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Plebiscyty.txt
::::::::
Plebiscyty
Piîkarzem Roku 2002 w plebiscycie Miëdzynarodowej Federacji Piîkarskiej
(FIFA) zostaî grajâcy w Realu Madryt Brazylijczyk Ronaldo.
Ronaldo (Brazylia/Real Madryt) - 387 pkt
Olivier Kahn (Niemcy/Bayern Monachium) - 171 pkt
Zinedine Zidane (Francja/Real Madryt) - 148 pkt
W poprzednich latach plebiscyt FIFA wygrywali:
1991 L. Matthaeus (Niemcy/Inter Mediolan)
1992 M. van Basten (Holandia/AC Milan)
1993 R. Baggio (Wîochy/Juventus Turyn)
1994 Romario (Brazylia/Barcelona)
1995 G. Weah (Liberia/AC Milan)
1996 Ronaldo (Brazylia/Barcelona)
1997 Ronaldo (Brazylia/Inter Mediolan)
1998 Z. Zidane (Francja/Juventus Turyn)
1999 Rivaldo (Brazylia/Barcelona)
2000 Figo (Portugalia/Real Madryt)
2001 Ronaldo (Brazylia/Real Madryt)
Ronaldo otrzymaî takûe "Zîotâ Piîkë" (171 pkt) przyznawanâ przez francuski
magazyn "France Football" dla najlepszego piîkarza grajâcego w Europie.
Wyprzedziî Roberto Carlosa (145 pkt) i Oliviera Kahna (114 pkt).
Zdobywcy "Zîotej Piîki" z poprzednich lat:
1990 L. Matthaeus (Niemcy/Inter Mediolan)
1991 J.-P. Papin (Francja/Olimpique Marsylia)*
1992 M. van Basten (Holandia/AC Milan)
1993 R. Baggio (Wîochy/Juventus Turyn)
1994 Ch. Stoiczkow (Buîgaria/Barcelona)*
1995 G. Weah (Liberia/AC Milan)
1996 M. Sammer (Niemcy/Borussia Dortmund)*
1997 Ronaldo (Brazylia/Inter Mediolan)
1998 Z. Zidane (Francja/Juventus Turyn)
1999 Rivaldo (Brazylia/Barcelona)
2000 Figo (Portugalia/Real Madryt)
2001 M. Owen (Anglia/Liverpool)*
2002 Ronaldo (Brazylia/Real Madryt)
* - inna (od plebiscytu FIFA) "Zîota Piîka"
Úródîo - TELEGAZETA
Przepisaî SZAMAN
PROGDIR:GFX/pilka/ronaldo
9 RONALDO
Birth Date: 22 September 1976
Height: 183 cm
Weight: 77 kg
Position: FW
Current Club: Real Madrid (SPA)
Int'l Goals: 37 (as of 27 May 2002)
Int'l Caps: 57 (as of 27 May 2002)
First Int'l Cap: Argentina (23 March 1994)::::::::
AMP2/TXT/pilka/Polacy_w_Bundeslidze.txt
::::::::
Polacy w Bundeslidze
POCZÂTEK SEZONU 2002/2003:
15. Daniel Bogusz (Arminia Bielefeld) 0/0
6. Tomasz Hajto (Schalke 04 Gelsenkirchen) 136/10
9. Andrzej Juskowiak (Energie Cottbus) 160/51
20. Radosîaw Kaîuûny (Energie Cottbus) 25/5
13. Bartosz Karwan (Hertha Berlin) 0/0
20. Tomasz Kîos (FC Kaiserslautern) 33/3
18. Andrzej Kobylanski (Energie Cottbus) 71/7
2. Tomasz Kos (FC Nuernberg) 27/0
8. Jacek Krzynówek (FC Nuernberg) 29/5
PROGDIR:GFX/pilka/bundesliga
40. Tomasz Kuszczak (Hertha Berlin) 0/0
8. Maciej Murawski (Arminia Bielefeld) 0/0
15. Tomasz Waîdoch (Schalke 04 Gelsenkirchen) 199/14
18. Artur Wichniarek (Arminia Bielefeld) 17/0
1. Jakub Wierzchowski (Werder Brema) 0/0
3. Dariusz Ûuraw (Hannover 96) 0/0
(kolejno: numer na koszulce, imië i nazwisko, klub, liczba wystëpów
w Bundeslidze/zdobyte gole)
úródîo: Dziennik Zachodni nr 185, 9 sierpnia 2002 r.
---
Steffen Rohr (Kicker): - Czy Karwan jest w kadrze na mecze z Wëgrami i San
Marino? - zapytaî nasz kolega z Berlina.
Tempo: - Jest
SR: - Ale czy na pewno?
Tempo: - Steffen - na sto procent!
SR: - Ale przecieû nie gra w Hercie.
Tempo: - Nie jest to nasz jedyny reprezentant nominowany z Bundesligi, który
w klubie nie ma pewnego miejsca, a otrzymaî powoîanie od selekcjonera Janasa.
W podobnej sytuacji sâ Kaîuûny i Krzynówek.
SR: - Z tego co wiem, to Kaîuûny graî przynajmniej w Lidze Mistrzów. Krzynówek
jest po kontuzji, a mimo to wystëpuje duûo czëôciej niû Karwan.
Tempo: - Co moûemy na to powiedzieê?
SR: - A czy jakiô polski klub byîby zainteresowany Karwanem, bo Hertha latem
chce sië go pozbyê.
Tempo: - Steffen, Hertha miesiëcznie pîaci tak godne pieniâdze Karwanowi, mimo
ûe ten nie gra, iû trudno bëdzie znaleúê pracodawcë w Polsce, który zaoferuje
choêby zbliûone pobory.
SR: - Aha...
Bilans Karwana w Hercie w meczach Bundesligi (po 25 kolejkach sezonu
2002/2003):
- 12 wystëpów (8 razy jako zmiennik, 2 razy zmieniony)
- 2 ûóîte kartki
- bez bramki i asysty
úródîo: Tempo 24 marca 2003, str. 16
przepisaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/PSV.txt
::::::::
PSV
Klub piîkarski w Eindhoven powstaî w roku 1913 w czasie festynu z okazji
ôwiëta niepodlegîoôci Holandii jako zespóî zakîadowy fabryki Philipsa, co
znalazîo zresztâ swoje odzwierciedlenie i w nazwie druûyny (PSV - Philips
Sport Verenigeng), i w nazwie stadionu (do dziô nosi on nazwë Philips
Stadium), i wreszcie w umowie sponsorskiej (PSV zawsze ma na koszulkach nazwë
swojego najwiëkszego sponsora, czyli koncernu Philipsa).
Tradycyjne barwy zespoîu powstaîy zresztâ, tak przynajmniej moûna usîyszeê
w wielu úródîach, od kolorów materiaîu, którym byîy przykryte stoîy w dniu
zaîoûenia klubu. Tak sië zîoûyîo, ûe sukno to byîo biaîo-czerwone, i do dziô
druûyna PSV gra w biaîych koszulkach w pionowe, czerwone pasy. Natomiast co do
koloru spodenek, to klub ma za sobâ juû róûne okresy - w tych najbardziej
udanych czasach gracze wystëpowali w spodenkach biaîych, w innych latach
bywaîy one czerwone, w jeszcze innych czarne. To samo dotyczy strojów
rezerwowych - np. na poczâtku lat 80-tych strój rezerwowy skîadaî sië
z granatowych koszulek i biaîych spodenek, z czasem koszulki zyskaîy róûnego
rodzaju biaîe dodatki, a od kilku lat najczëôciej koszulki sâ w czarne pionowe
pasy lub teû caîe czarne.
Wîaôciwie od pierwszych lat gry w lidze holenderskiej PSV wyrobiîo sobie
bardzo dobrâ markë - wystarczy wspomnieê, ûe pierwszy tytuî mistrzowski gracze
z Eindhoven uzyskali juû w roku 1929, a wiëc 8 lat po rozpoczëciu gry
w najwyûszej klasie rozgrywkowej. Zresztâ klubowi tylko raz zdarzyîa sië
degradacja do drugiej ligi, byîo to w roku 1925. Potem z roku na rok PSV rosîo
w potëgë - kolejne tytuîy mistrzowskie zdobyîo w latach 1935, 1951 i 1963.
Jednakûe zîotym okresem klubu byîy lata 70-te, kiedy to PSV zdoîaîo przerwaê
dominacjë Feyenoordu Rotterdam i stoîecznego Ajaxu Amsterdam. Zaczëîo sië
w roku 1972 od przyjôcia do klubu trenera Keesa Rijversa, który doszedî do
wniosku, ûe skoro PSV jest najbogatszym klubem w Holandii, to najwyûszy czas,
ûeby zaczëîo ôciâgaê do siebie gwiazdy, m.in. z dwu najwiëkszych holenderskich
klubów. Wtedy wîaônie gwiazdami w klubie byli m.in. Jan van Beveren (znakomity
bramkarz, wielokrotny reprezentant kraju), Willy van der Kuylen (jeden
z najskuteczniejszych graczy w historii holenderskiego futbolu), bracia Rene
i Willy van der Kerkhof, czy chociaûby, znany obecnie trener, Huub Stevens.
W latach 1975, 1976 i 1978 klub z Eindhoven siëgaî po mistrzostwo kraju,
a ukoronowaniem tego byîo zdobycie w 1978 roku Pucharu UEFA.
Na kolejny tytuî mistrzowski kibice PSV musieli czekaê aû do roku 1986, ale
byîo warto, bo byî to jednoczeônie rok przeîomowy dla klubu. Wtedy wîaônie do
zespoîu trafili gracze tej klasy, co Ruud Gullit, bracia Erwin i Ronald
Koemanowie, znakomity bramkarz Hans van Breukelen, Belg Eric Gerets (jeden
z najlepszych bocznych obroïców lat 80-tych), Berry van Aerle, Duïczyk Jan
Heintze, Edward Linskens, Wim Kieft, Gerard Vanenburg (wychowanek Ajaxu,
pierwszy czarnoskóry reprezentant Holandii), czy znany reprezentant Danii
Soren Lerby. Potem, w roku 1987 PSV siëgnëîo po drugi z rzëdu tytuî, ale
jednoczeônie z klubu odeszli i trener Hans Kraay, i najwiëksza chyba gwiazda
zespoîu, czyli Ruud Gullit. Miejsce na îawce trenerskiej zajâî Guus Hiddink,
a jednym z jego asystentów zostaî Huub Stevens.
W roku 1988 Eindhoven ponownie ôwiëtowaîo zdobycie mistrzostwa Holandii, ale
byîo to nic w porównaniu z dotarciem w tym wîaônie sezonie do finaîu Pucharu
Mistrzów. W spotkaniu finaîowym przeciwnikiem PSV byîa Benfica i mecz
zakoïczyî sië bezbramkowym remisem, podobnie zresztâ jak dogrywka. Dopiero
szósta seria rzutów karnych rozstrzygnëîy o sukcesie klubu z Eindhoven.
Zresztâ byî to bardzo dziwny sukces, czego nie omieszkali zauwaûyê
dziennikarze - otóû PSV zarówno w êwierêfinale, jak i póîfinale awansowaîo
dalej dziëki korzystnym remisom. W pojedynku z Girordins Bordeaux padî remis
1:1 na wyjeúdzie i 0:0 u siebie, w póîfinale przeciwko Realowi Madryt
sytuacja dokîadnie powtórzyîa sië. Ponadto w roku 1988 reprezentacja Holandii
oparta o graczy PSV zdobyîa mistrzostwo Europy.
Rok 1989 przyniósî kolejny, czwarty juû z rzëdu, tytuî mistrzostwa Holandii,
ale z czasem kolejni zawodnicy opuszczali klub, m.in. van Breukelen zakoïczyî
sportowâ karierë, a Ronald Koeman odszedî do Barcelony. W latach 90-tych do
Eindhoven zawitaîy nowe przyszîe gwiazdy ôwiatowego futbolu, m.in.
Brazylijczyk Romario, a niedîugo potem jego rodacy Vampeta i Ronaldo, Szwed
Klas Ingesson, Rumun Gheorghe Popescu, Belgowie Luc Nilis i Gilles de Bilde,
czy reprezentant Zambii Kalusha Bwalya (kilkakrotny zdobywca tytuîu
najlepszego piîkarza Afryki). W PSV szlifowano takûe talenty takich rodzimych
zawodników, jak chociaûby Erik Meijer, Boudewijn Zenden, Philip Cocu, Jaap
Stam, Arthur Numan, Eidur Gudjohnsen czy ostatnio Ruuda van Nistelrooya.
W roku 1998 zatrudniono byîego gracza PSV, Erica Geretsa, w charakterze
pierwszego trenera. Pracujâc w Belgii, najpierw w trzeciej lidze, a potem
w ekstraklasie, wykazaî ûe jest szkoleniowcem najwyûszej klasy (w 4 lata
zdobyî 3 tytuîy mistrza Belgii z dwoma róûnymi klubami - SK Lierse i FC
Brugge). Jego przyjôcie do klubu spotkaîo sië z entuzjastycznym przyjëciem
kibiców, szczególnie, ûe od dîuûszego czasu klub nie byî w stanie konkurowaê
z Ajaxem i Feyenoordem w walce o mistrzostwo. I Gerets nie zawiódî tych
oczekiwaï zdobywajâc dwa tytuîy mistrzowskie. W obecnym, 2002 roku, zastâpiî
go takûe byîy pracownik PSV, Guus Hiddink, okryty chwaîâ po ôwietnych
wystëpach na Mistrzostwach Ôwiata prowadzonej przez niego reprezentacji Korei
Poîudniowej.
W obecnym skîadzie (peîny skîad w pliku psv.html w katalogu BONUS/PSV,
w którym sâ teû interesujâce zdjëcia przygotowane przez Freya - SZAMAN)
gwiazdami sâ: Jugosîowianin Mateja Kezman (w poprzednich dwóch sezonach miewaî
serie, gdzie zdobywaî bramki w 8-9 kolejnych spotkaniach, zdarzyîo mu sië
takûe zaliczyê dwa hattricki w dwóch kolejnych meczach), szybcy skrzydîowi
Wilfried Bouma (wychowanek klubu) i Duïczyk Dennis Rommedahl, pomocnicy Mark
van Bommel i Theo Lucius oraz mîody (a mimo to juû z reprezentacyjnym
doôwiadczeniem) obroïca Kevin Hofland. Od ponad 7 lat pierwsze skrzypce
w bramce PSV gra Holender Ronald Waterreus, który co roku udowadnia, ûe
znalezienie dla niego zastëpcy jest prawie niemoûliwe (próbowano juû z Niemcem
Kochem i Jugosîowianinem Kraljem, ale Waterreus wciâû jest numerem 1).
PROGDIR:GFX/pilka/PSV
PSV od wielu lat sîynie ze swoich wyszukiwaczy talentów. To prawda, ûe
amsterdamski Ajax jest okreôlany mianem szlifierzy mîodych diamentów, ale
wystarczy tylko spojrzeê na listë byîych graczy PSV, ûeby przekonaê sië, ûe
w tym klubie sâ ogromne tradycje w wyszukiwaniu utalentowanych graczy
(chociaûby Romario, Ronaldo, Popescu, Stam czy van Nistelrooy, którzy przed
przyjôciem do Eindhoven byli znani tylko bardzo wâskiemu gronu ludzi, a potem
holendrzy zarobili krocie na ich sprzedaûy). Dobrym przykîadem jest przypadek
gracza rodem z Czech, Pavla Nedveda, który podpisaî kontrakt z PSV, a dopiero
po znakomitym wystëpie na mistrzostwach Europy zostaî wypatrzony przez
obserwatorów Lazio. Póúniej toczyîa sië sprawa w sâdzie o zerwanie przez
Nedveda kontraktu z PSV, która zakoïczyîa sië wypîaceniem przez rzymski klub
odszkodowania.
Do Eindhoven trafiali teû gracze nierzadko skreôleni juû przez ôwiatek
futbolowy, a pod okiem trenerów PSV odradzali sië na nowo. Tak byîo chociaûby
z Wimem Jonkiem, który nosiî sië z zamiarem znalezienia sobie miejsca na
spokojnâ staroôê, a po przyjôciu do PSV szybko urósî do roli lidera zespoîu
i zdobyî z nim tytuîy mistrzowskie. Inny przykîadem byî Belg Gilles de Bilde,
który grajâc w Anderlechcie za celowe uderzenie przeciwnika piëôciâ zostaî
zawieszony przez rodzimâ federacjë na kilka miesiëcy, a klub, pod presjâ
oburzonej opinii publicznej, szukaî tylko sposobu, ûeby go sië pozbyê. Po
przyjeúdzie do Eindhoven w trakcie sezonu de Bilde w 9 spotkaniach strzeliî 8
bramek tworzâc razem z Nilisem najskuteczniejszy atak w Eredivisie.
Oczywiôcie byîy teû i sytuacje dokîadnie odwrotne, np. mîody Jari Litmanen
przez dîuûszy czas szukajâc klubu na zachodzie Europy trafiî teû na testy do
PSV, gdzie trenerzy orzekli, ûe nie ma sensu podpisywaê z nim nawet
krótkoterminowego kontraktu, co z czasem okazaîo sië bîëdem - w nastëpnych
latach Litmanen, juû w barwach Ajaxu, wielokrotnie umieszczaî piîkë w bramce
PSV, nierzadko przesâdzajâc o tytule mistrzowskim dla druûyny z Amsterdamu.
W historii PSV pojawiajâ sië jedynie dwa polskie nazwiska, chociaû przez klub
przewinëîo sië wielu zawodników zagranicznych (m.in. z Korei, Zambii,
Australii, Ghany, Rosji, Kanady, Islandii, Rumunii, Danii, Szwecji,
Szwajcarii, Turcji, Brazylii, Niemiec, Belgii, Czech, Ukrainy, Portugalii,
Gruzji czy Maroka). Tomasz Iwan przez dwa sezony walczyî o miejsce w skîadzie
z Dennisem Rommedahlem, ale jak wiemy, ostatecznie przegraî z mîodym
Duïczykiem. Natomiast w druûynie rezerw PSV przez ponad rok swoich siî
próbowaî Piotr Matys.
Ôwietna organizacja, stabilnoôê finansowa, silne zwiâzanie piîkarzy i trenerów
z klubem sâ wizytówkami PSV w Europie i na ôwiecie. Dlatego wîaônie gracze
klasy Ronaldo decydujâ sië na przyjôcie do Eindhoven widzâc w tym swojâ szansë
na zaistnienie na europejskim rynku i dlatego teû do niedawna pierwszym
trenerem byî byîy gwiazdor zespoîu, Eric Gerets, a od wielu lat mîodzieûâ PSV
zajmuje sië Erwin Koeman.
Adam 'Frey' Barczyïski::::::::
AMP2/TXT/pilka/Puchar_UEFA-wyniki.txt
::::::::
Puchar UEFA - "polskie" wyniki
RUNDA ELIMINACYJNA
Glentoran (Irlandia Pîn) - Wisîa Kraków (Polska)
0:4 0:2
Sliema Wanderers (Malta) - Polonia Warszawa (Polska)
0:2 1:3
Amica Wronki (Polska) - Llansantffraid (Walia)
7:2 5:0
NK Primorje (Sîowenia) - Zvartnots Yerevan (Armenia)
0:2 6:1
Spartak Yerevan (Armenia) - Servette Genewa (Szwajcaria)
0:3 0:2
I RUNDA
NK Primorje (Sîowenia) - Wisîa Kraków (Polska)
0:2 1:6
FC Porto (Portugalia) - Polonia Warszawa (Polska)
6:0 0:2
Servette Genewa (Szwajcaria) - Amica Wronki (Polska)
2:3 2:1
Legia Warszawa (Polska) - FC Utrecht (Holandia)
4:1 3:1
CSKA Moskwa (Rosja) - AC Parma (Wîochy)
1:1 2:3
Zeljeznicar Sarajewo (Bosnia i Hercegowina) - Malaga (Hiszpania)
0:0 0:1
FC Gomel (Biaîoruô) - Schalke '04 (Niemcy)
1:4 0:4
Lazio Rzym (Wîochy) - Xanthi FC (Grecja)
4:0 0:0
II RUNDA
AC Parma (Wîochy) - Wisîa Kraków (Polska)
2:1 1:4
Malaga (Hiszpania) - Amica Wronki (Polska)
2:1 2:1
Legia Warszawa (Polska) - Schalke '04 (Niemcy)
2:3 0:0
Lazio Rzym (Wîochy) - Crvena Zvezda Belgrad (Jugosîawia)
1:0 1:1
Austria Wiedeï (Austria) - FC Porto (Portugalia)
0:1 0:2
PROGDIR:GFX/pilka/puchar_UEFA
III RUNDA
Wisîa Kraków (Polska) - Schalke '04 (Niemcy)
1:1 4:1
Sturm Graz (Austria) - Lazio Rzym (Wîochy)
1:3 1:0
Malaga (Hiszpania) - Leeds United (Anglia)
0:0 2:1
FC Porto (Portugalia) - RC Lens (Francja)
3:0 0:1
IV RUNDA
Lazio Rzym (Wîochy) - Wisîa Kraków (Polska)
3:3 2:1 (mecz odbyî sië 5.03.2003 zamiast 27.02.2003)
Malaga (Hiszpania) - AEK Ateny (Grecja)
0:0 1:0
FC Porto (Portugalia) - Denizlispor (Turcja)
6:1 2:2
V RUNDA
Besiktas Stambuî - Lazio Rzym
Malaga - Boavista FC
FC Porto - Panathinaikos
opracowaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Puchar_UEFA.txt
::::::::
Puchar UEFA i rywale polskich klubów
Gdy piszë te sîowa, jest juû za nami runda kwalifikacyjna do pucharu UEFA.
Rundë tâ przeszîy gîadko trzy polskie kluby: Wisîa Kraków, Amica Wronki,
Polonia Warszawa. "Wiseîka" ograîa irlandzki GLENTORAN BELFAST dwukrotnie.
Najpierw na boisku w kraju druidów i dobrego piwa (2:0), a nastëpnie pod
Wawelem (4:0). W meczu w Krakowie szczególnie wyróûniî sië Nigeryjczyk Kalu
UCHE (20 lat, poprzedni klub ESPANYOL BARCELONA), który pod koniec meczu
popisaî sië dwoma trafieniami i wykonaî po kaûdym efektowne akrobacje i salta.
Pamiëtacie podobne popisy jego rodaka AGAHOWY z MÔ? UCHE pobiî go na gîowë
wykonujâc wiëcej salt, a trzeba pamiëtaê, ûe miaî w nogach juû 75 min.
aktywnej gry, gdy cieszyî sië po swojej pierwszej bramce. I co Wy na to, bo
mnie wynieôli. Wypada jeszcze dodaê, ûe pierwsze swoje trafienia dla Wisîy
zaliczyî Marcin KUÚBA (26 lat, poprzedni klub AS SAINT ETIENNE). "Kuchenki"
z Wronek rozbiîy amatorów z TOTAL NETWORK SOLUSIONS LLANSANTFRAID 12:2
w dwumeczu! Wydawaê by sië mogîo, ûe rozpierducha jak sië patrzy, jednak
biorâc pod uwagë tylko wyniki do przerwy: Wronki - (1:0); Newtown - (2:2)
widaê, ûe Walijczycy siedli kondycyjnie. Na wyróûnienie w tej konfrontacji
zasîugujâ mîodzi gracze z Wronek. Marcin BURKHARDT (19 lat, poprzedni klub
OLIMPIA POZNAÏ) popisaî sië dwoma piëknymi trafieniami. Nie gorszy byî
Przemysîaw ÎUDZIÏSKI (20 lat, poprzedni klub ROSSA ROSNOWO), który w drugim
meczu wchodzâc na 12 min. przed koïcem zaliczyî trafienie w ostatniej minucie
meczu. Poza tym HATTRICK Grzegorza KRÓLA (25 lat, poprzedni klub LECH POZNAÏ)
i dobra gra Remigiusza SOBOCIÏSKIEGO (29 lat, poprzedni klub JEZIORAK IÎAWA),
który wszedî w obu meczach z îawy (moûe dlatego, ûe pochodzi z I-ÎAWY,
muahahah). Ostatni z polskich klubów uczestniczâcy w kwalifikacjach miaî za
przeciwnika maltaïskâ SLIEMË WANDERERS. "Czarne Koszule" poradziîy sobie z nimi
bez wiëkszych problemów, choê na Malcie w pierwszej poîówce sië trochë
pomëczyli. Jednak zwyciëstwa: na wyjeúdzie (3:1) i u siebie (2:0) mówiâ same
za siebie. Wyróûniîbym w tych meczach Mariusza MALINOWSKIEGO (28 lat,
poprzedni klub POLONIA GDAÏSK), który potrafiî zagraê dîugâ piîkë wprost do
nogi napastnika. Jeôli podobne zagrania prezentowaî bëdzie przeciwko lepszym
klubom, zastanowiîbym sië czy nie warto go powoîaê do reprezentacji.
Po fazie wstëpnej odbyîo sië losowanie I rundy pucharu UEFA. Do trzech
polskich klubów, które przeszîy kwalifikacje dokoptowaîa LEGIA WARSZAWA, która
najwyraúniej nie chciaîa graê w Lidze Mistrzów. Jeôli nigdy nie widzieliôcie
losowania w TV (nie chodzi mi o LOTTO - SROTTO), to wyglâda ono mniej wiëcej
tak, ûe jakiô dziadek ciâgnie kulki raz z jednego szklanego koszyka, raz
z drugiego. Nastëpnie podaje drugiemu dziadkowi, który szczerzâc zëby
prezentuje wizualnie i werbalnie zebranym na sali delegatom wynik losowania
(nazwë klubu). Oczywiôcie czoîowe druûyny sâ rozstawiane, aby graê
z teoretycznie sîabszymi. Ûeby nie przedîuûaê, oto jak wylosowaîy polskie
"teamy":
LEGIA WARSZAWA - FC UTRECHT (HOL)
SERVETTE GENEWA (SUI) - AMICA WRONKI
NK PRIMORJE (SLO) - WISÎA KRAKÓW
FC PORTO (POR) - POLONIA WARSZAWA
PROGDIR:GFX/pilka/uefa
No i co? Chyba nieúle: UTRECHT... SERVETTE... PRIMORJE... PORTO uj, aj aîa! No
moûe nie do koïca. Ale po kolei.
FC UTRECHT - klub zaîoûony w 1970 roku. Stadion - Galgenwaard. Barwy biaîo -
czerwone. Trenerem jest Foeke BOY.
1. Jest to klub z Holandii - minus, poniewaû (UWAGA!) Holandia jest jedynym
krajem, z którego klubami nasze druûyny nie wygraîy w pucharach! Statystyka
z góry skazuje biednâ Legië na poûarcie. Idúmy jednak dalej.
2. "To jednak nie jest AJAX, PSV, czy FEYENOORD!" - ktoô zakrzyknie i bëdzie
mieê racjë. W poprzednim sezonie Utrecht byî siódmy w tabeli... "co ty goôciu
chrzanisz, jak byî na siódmym, to nie moûe graê w pucharze!" - zakrzyknie ktoô
po raz drugi i nie bëdzie mieê racji, bowiem przepustkë do pucharu UEFA zdobyî
Utrecht wystëpujâc w finale pucharu Holandii przeciw mistrzowskiemu, juû
wówczas Ajaxowi. Dodam, ûe w finale przegranym (2:3). Biorâc to wszystko pod
uwagë - plus dla legionistów.
3. Przypomnijmy sobie teraz jak Utrecht radziî sobie w pucharach, w ostatniej
dekadzie. W sezonie 91/92 w skîadzie z Wîodzimierzem SMOLARKIEM (tatuô
Euzebiusza, jakby sië kto pytaî) FC Utrecht przeszedî STURM GRAZ i w 1/16
zostaî wyeliminowany przez madrycki REAL (ale Wîodek brameczkë Realowi
zaaplikowaî). Po sezonie 91/92 dîugo, dîugo nic i dopiero w ubiegîorocznych
rozgrywkach Utrecht przeszedî GRAZER AK, by w 1/32 odpaôê z AC PARMA (1:3),
(0:0). Wot i caîy ich dorobek. Duûy minus.
Podsumujmy: dwa plusy, dwa minusy - wychodzi remisowo. Utrecht gra solidnie,
lepiej u siebie niû na wyjazdach. Bilans w trwajâcych rozgrywkach ligowych:
poraûka z AJAXEM, remis z TWENTE ENSCHEDE i wysoka wygrana u siebie z DE
GRAAFSCHAP. Z piîkarzy przeciwnika Legii obawiaê sië trzeba Igora GLUSCEVICIA,
reprezentanta Jugosîawii, który w lidze w ubiegîym sezonie strzeliî 14 goli.
Na koniec mój typ:
tu - 2:1
tam - 2:1
karne dla Legii i awans
SERVETTE GENEWA - zaîoûono w 1890 roku. Stadion - Les Charmilles (11078
miejsc). Barwy czerwono - niebieskie.
1. Klub ze Szwajcarii - oczywisty plus, choê trzeba pamiëtaê, ûe FC BASEL
dostaî sië do Ligii Mistrzów, eliminujâc CELTIC GLASGOW.
2. Choê sâ 17. krotnymi mistrzami Szwajcarii, w ubiegîym sezonie zajëli
czwarte miejsce... "no ja muszë znowu tu wkroczyê, bo tylko trzy zespoîy grajâ
u nich w pucharach" - o, widzë ûe nie ôpisz. To dobrze. Oczywiôcie masz racjë,
jednak trzecie w ubiegîym sezonie LUGANO zostaîo zdegradowane, stâd furtka do
pucharów stanëîa otworem przed klubem z Genewy. Kolejny plus.
3. A jak Helweci radzili sobie w pucharach? Majâ duûo wiëkszy dorobek niû
Utrecht. W sezonie 93/94 odpadli w 1/16 z "ûyrondystami" z BORDEAUX; 98/99
w 1/32 z CSKA SOFIA (2:1), (0:1); 99/00 w 1/64 z ARIS SALONIKI (1:2), (1:1);
01/02 doszli aû do 1/8 po drodze eliminujâc HERTHË BERLIN (0:0), (3:0).
W 1/8 przegrali z VALENCIA CF (2:2), (0:3). W tym roku, w rundzie wstëpnej
pokonali SPARTAK EREWAN (ARM) (3:0), (2:0). Jakby nie patrzeê minus.
Servette charakteryzuje sië dobrym atakiem i sîabszâ liniâ defensywy.
W obecnym sezonie po 10. kolejkach jest na siódmym miejscu - 13 pkt.
Najbardziej trzeba sië baê Alexandra FREIA (15 bramek w ubiegîym sezonie).
Groúni mogâ byê takûe MOHAMED i OBRADOWIC oraz reprezentanci "serowarów"
Sebastian FOURNIER i Alexandre COMISETTI.
Typ:
tu - 2:1
tam - 1:1
awans - Amica
PRIMORJE AJDOVSCINA - zaîoûona w 1924 roku. Stadion - NK Primorje (3 tys.
pojemnoôci). Barwy czerwono - czarne. Trener Borce SREDOJEVIC.
1. Klub ze Sîowenii = plus.
2. Wicemistrz Sîowenii, w poprzednich sezonach nie odgrywaî wiëkszej roli
w lidze i pucharze. Plus.
3. W sezonie 97/98 grali w dawnym PZP (Puchar Zdobywców Pisuarów) i doszli do
1/8, eliminujâc AIK SOLNA, gdzie ulegli RODZIE JC KERKRADE (0:2), (0:4).
Obecnie w rundzie wstëpnej pokonali ZWARTOC EREWAN (ARM) (6:1), (0:2). Znowu
plus.
Wiele o tej druûynie powiedzieê nie moûna. Chyba tylko to, ûe u siebie mogâ
byê groúni. W tabeli zajmujâ czwarte miejsce po siedmiu kolejkach. No cóû,
Wisîa wylosowaîa najlepiej. Jej obroïcy muszâ tylko poôwiëciê trochë uwagi
napastnikowi NK Mitii ZATKOVICIOWI, który Ormianom strzeliî cztery gole.
Typ:
tu - 3:0
tam - 1:2
Awans - Wisîa
FC PORTO - zaîoûone w 1906 roku. Stadion - Das Antas.
1. Klub z Portugalii - úle. Minus.
2. Porto prezentuje sië coraz sîabiej. 3. miejsce w ubiegîym sezonie,
w pucharze odpadli z Bragâ, po której to poraûce zwolniono trenera MACHADO.
Malutki minusik - szansa Polonii muah, muah.
3. W ostatniej dekadzie Porto graîo gîównie w Lidze Majsterów. W sezonie 93/94
doszli do póîfinaîu. Przegrali z BARCÂ (0:3). W sezonie 96/97 doszli do 1/4,
wyeliminowani przez MANCHESTER UNITED (0:0), (0:4). W sezonie 99/00 odpadli
teû w 1/4 z BAYERNEM (1:1), (1:2). W sezonie 00/01 po odpadniëciu z LM
doszli do 1/4 pucharu UEFA, gdzie przegrali z FC LIVERPOOL (0:0), (0:2).
Minus. Krecha jak stâd do Mysîowic.
Porto charakteryzuje dojrzaîa, mâdra, oparta na technice gra poparta
doôwiadczeniem zdobytym na stadionach najlepszych druûyn ôwiata. Obroïcy
Polonii zwróciê uwagë muszâ (czyt. - kosiê i îapaê za koszulkë): SECRETARIO,
TIAGO, JANKAUSKASA, CAPUCHO, a szczególnie na Brazylijczyka DERLEIA, ich
superstrzelca. W drugiej kolejce ligii portugalskiej, Porto pokonaîo BOAVISTË
na wyjeúdzie (1:0) i ma 4 pkt. Nie ma co ukrywaê, ûe wyeliminowanie Porto
przez Polonië (jak na razie fatalnie grajâcâ na wyjazdach) trzeba by uznaê za
wielkie ôwiëto polskiej piîki. Zejdúmy wiëc na ziemië.
Typ:
tu - 2:2
tam - 3:0
Tak po cichu oczywiôcie liczë na to, ûe wszystkie nasze kluby przejdâ dalej.
Dobra dyspozycja naszych druûyn w pucharze UEFA jest cholernie waûna dla
rankingu klubowego UEFA, od którego zaleûy iloôê druûyn moûliwa do wystawienia
w europejskich pucharach. Obecnie jesteômy na 20. miejscu, a tylko jeszcze 21.
daje szansë gry czterem naszym zespoîom w kolejnej edycji.
GRAIN
mgrain@poczta.onet.pl::::::::
AMP2/TXT/pilka/Rozmowa_z_Kasperczakiem.txt
::::::::
Rozmowa z Henrykiem Kasperczakiem
11.02.2003 (09:35)
Na Stadio Olimpico obejrzaî pan mecz Lazio - Torino (1:1). Co pan powie o tym Lazio?
- To bardzo mocna druûyna. Majâ ôwietnych piîkarzy. A ûe byî remis? Torino nie przyjechaîo do Rzymu graê w piîkë. Zrobili jednâ akcjë i strzelili bramkë. Lazio zrobiîo takich akcji dziesiëê, ale strzeliîo teû tylko jednâ bramkë. Pech, ale taka jest piîka. Moûe Lazio za bardzo pchaîo sië ôrodkiem. Kiedy grali skrzydîami, wyglâdali bardzo groúnie.
Czy Wisîa przyjedzie do Rzymu graê w piîkë?
- Bëdziemy sië staraê. Na pewno nie bëdziemy zachowywaê sië jak Torino. Nie dlatego, ûe jesteômy lepsi, ale po prostu jesteômy innâ druûynâ. Nie bëdziemy siedzieê tylko na wîasnej poîowie, bo to sië nie zgadza z naszym stylem gry i z mentalnoôciâ moich piîkarzy. Bëdziemy caîy czas szukaê sposobu na strzelanie bramek.
Czy przygotowuje pan jakâô taktycznâ puîapkë?
- Przecieû piîka to jest prosta gra. Czym ja mogë ich zaskoczyê? Przecieû kaûdy, kto sië zna na piîce, widzi jak my gramy. Te wszystkie genialne pomysîy taktyczne, to sâ wymysîy dziennikarzy. Zaskoczyê przeciwnika to moûe, i powinien, mój piîkarz podaniem, strzaîem czy kiwkâ. My bëdziemy starali sië graê swoje i Lazio bëdzie sië staraîo graê swoje. Kto narzuci swój styl drugiemu, ten wygra. Albo bëdzie remis. Innych moûliwoôci nie ma.
W zeszîym tygodniu jeden z polskich dzienników ogîosiî, ûe Kasperczak juû wie, kto zagra w Rzymie i jak ustawiê druûynë...
- Aleû Kasperczak to wie od kilku miesiëcy i nie robi z tego ûadnej tajemnicy. Do tego nawet nie trzeba Kasperczaka, a wystarczy zobaczyê, kto graî przeciwko Schalke czy Parmie. Proszë bardzo: na bramce Hugues, w obronie - Baszczyïski, Gîowacki, Jop, Stolarczyk, w pomocy - Uche, Strâk, Kosowski i Szymkowiak (jeôli bëdzie w peîni siî), a z przodu Ûurawski z Kuúbâ. Naturalnie wszystko zaleûy od dyspozycji, moûe sië przyplâtaê jakaô kontuzja i nie wiem jeszcze, czy bëdzie graî Szymkowiak. Generalnâ próbâ bëdzie mecz 14 lutego z Marsyliâ. Wystarczy zobaczyê, kto i jak wtedy zagra. Ja nie mam kîopotu ze skîadem. Mancini ma kîopot, ale to sâ kîopoty bogactwa.
Jakby pan teraz, po obejrzeniu meczu na stadionie, krótko opisaî grë Lazio?
- Ôwietnie rozgrywajâ piîkë, starannie przygotowujâ akcje, moûe nie szybko. Oni trochë rywala usypiajâ, a potem dwa - trzy bîyskawiczne podania i robi sië bardzo groúnie. Im bliûej bramki przeciwnika, tym szybciej grajâ. A to potrafiâ tylko uznane druûyny.
Czy ktoô panu wpadî w oko?
- Stam. Kolos w obronie. Nie do przejôcia. Fiore i Lopez. Niesîychanie szybcy, a przy tym, co w piîce jeszcze waûniejsze, o bîyskawicznym przyôpieszeniu. Zresztâ to wszystko znakomici piîkarze. Powtórzë banaî: moûemy ich pokonaê tylko zespoîowâ grâ.
Jeôli miaîby pan porównaê Lazio z Parmâ i Schalke?
- Moim zdaniem takie porównania nie majâ wielkiego sensu. Moûna powiedzieê, ûe Lazio jest lepsze od Parmy, bo jest wyûej w tabeli Serie A. Wiëc to moûna porównaê. A Schalke? Powiedziaîbym tak: Lazio ma duûo lepszych piîkarzy. Ale to przecieû nie zawsze przekîada sië na wynik. Dziô, jak wîaônie mówiâ w radiu, Milan przegraî w Perugii. No i Lazio zremisowaîo z ostatnim w tabeli Torino.
No wîaônie. Lazio gra w lidze, a Wisîa od grudnia nie rozegraîa powaûnego meczu. Czy pana zdaniem to stawia Lazio w lepszej pozycji?
- Tylko teoretycznie. Zobaczymy na boisku. W kaûdym razie nie tym tîumaczyîbym poraûkë lub wygranâ.
Czy to, ûe Wisîa musi rozgrywaê bardzo trudne mecze z Lazio w czasie, gdy inne polskie druûyny spokojnie trenujâ, nie odbije sië potem czkawkâ w lidze?
- Wprost przeciwnie! My przygotowujemy sië do sezonu grajâc z Lazio, a nie (z caîym szacunkiem) na przykîad z Îëcznâ.
Czy pan i piîkarze odczuwacie jakâô szczególnâ presjë?
- Nie odczuwamy ûadnej. Presjë to moûe odczuwaê Lazio. Przecieû wylosowaliômy jednâ z najlepszych wîoskich druûyn. My moûemy liczyê sië z przegranâ. Oni nie mogâ. Na pewno zagramy bez tremy i bez obaw. Jakbyômy sië mieli baê, to nie ma po co wychodziê na boisko. Przecieû nie baliômy sië ani Parmy, ani Schalke.
Te zwyciëstwa na pewno pozwoliîy piîkarzom uwierzyê w siebie...
- Tak mówiâ media i tak piîkarze mówiâ gazetom, bo wszyscy od nich tego oczekujâ. Moim zdaniem oni wierzyli w siebie wtedy, kiedy obejmowaîem druûynë. To sâ chîopcy bardzo silni psychicznie. Nie zauwaûyîem, ûeby sië jakoô szczególnie zmienili. No, moûe teraz trochë lepiej grajâ w piîkë.
To pana zasîuga?
- Czy ja wiem? Oni chcâ graê coraz lepiej i staram sië im w tym pomóc. Za to mi pîacâ. Wyniki ôwiadczâ, ûe nam wspólnie udaîo sië coô osiâgnâê.
Czy na poczâtku sezonu spodziewaî sië pan takich sukcesów? Ale proszë szczerze.
- Szczerze to nie. Ale na przykîad po pierwszym meczu z Schalke szczerze wierzyîem, ûe mamy spore szanse na awans.
Czy prezes Cupiaî obiecaî jakieô specjalne premie?
- Nie. Piîkarze dostanâ okreôlony procent z pieniëdzy, które Wisîa otrzyma od UEFA. Naturalnie z kaûdym zwyciëstwem ta pula roônie...
Úródîo: Rzeczpospolita
W sieci odnalazî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Statystyka_rundy_jesiennej.txt
::::::::
Statystyka rundy jesiennej sezonu 2002/2003
Wisîa Kraków prowadzi w tabeli piîkarskiej ekstraklasy po rundzie jesiennej
sezonu 2002/2003. Podopieczni trenera Henryka Kasperczaka o punkt wyprzedzajâ
Dospel Katowice i o trzy broniâcâ tytuîu Legië Warszawa. Ostatnie miejsce
zajmuje Pogoï Szczecin.
- w 120 meczach ekstraklasy strzelono 330 bramek
- ôrednia na mecz wynosi 2,75 bramki
- najwiëcej punktów: Wisîa Kraków - 33
- najmniej punktów: Pogoï Szczecin - 6
- najwiëcej punktów u siebie: Wisîa Kraków - 19
- najmniej punktów u siebie: Pogoï Szczecin - 4
- najwiëcej punktów na wyjeúdzie: Wisîa Kraków, Dospel Katowice, Groclin
Grodzisk Wlkp. - po 14
- najmniej punktów na wyjeúdzie: Polonia W-wa, KSZO Ostrowiec - po 1
- najwiëcej zwyciëstw: Wisîa Kraków i Dospel Katowice - po 10
- najmniej zwyciëstw: Pogoï Szczecin - 1
- najwiëcej zwyciëstw u siebie: Wisîa Kraków i Dospel Katowice - po 6
- najmniej zwyciëstw u siebie: Pogoï Szczecin - 1
- najwiëcej zwyciëstw na wyjeúdzie: Wisîa Kraków, Dospel Katowice, Groclin
Grodzisk Wlkp. - po 4
- najmniej zwyciëstw na wyjeúdzie: Garbarnia, Polonia, KSZO, Widzew, Pogoï -
po 0
- najwiëcej remisów: Lech Poznaï - 7
- najmniej remisów: Dospel Katowice - 2
- najwiëcej remisów u siebie: Lech Poznaï - 5
- najmniej remisów u siebie: Dospel Katowice - 0
- najwiëcej remisów na wyjeúdzie: Legia W-wa, Amica Wronki - po 4
- najmniej remisów na wyjeúdzie: Polonia, KSZO, Zagîebie - po 1
- najwiëcej poraûek: Pogoï Szczecin - 11
- najmniej poraûek: Legia Warszawa - 1
- najwiëcej poraûek u siebie: Pogoï Szczecin - 8
- najmniej poraûek u siebie: Wisîa Kraków, Legia Warszawa - 0
- najwiëcej poraûek na wyjeúdzie: KSZO - 7
- najmniej poraûek na wyjeúdzie: Legia Warszawa, Groclin - po 1
- najlepszy atak: Wisîa Kraków - 42 gole
- najgorszy atak: Pogoï Szczecin - 11 goli
- najlepsza obrona: Dospel Katowice - 9 goli
- najgorsza obrona: Pogoï Szczecin - 32 gole
- najwyûsze zwyciëstwa: Zagîëbie - Pogoï 5:0, Garbarnia - Ruch 6:2, Amica -
KSZO 5:1, Dospel - Garbarnia 4:0, Górnik - Odra 4:0, Polonia - Wisîa Kraków
0:4, Górnik - Widzew 4:0, Wisîa Kraków - Wisîa Pîock 4:0
- najwiëcej bramek w meczu: Garbarnia - Ruch - 8
- najlepsi strzelcy: Maciej Ûurawski (Wisîa Kraków), Andrzej Niedzielan
(Górnik Zabrze) - po 15
- najwiëcej goli w jednym meczu (indywidualnie): Ûurawski (z Ruchem, Zagîëbiem
i Widzewem), Niedzielan (z Grarbarniâ i Odrâ) i Jeleï (z Pogoniâ Szczecin)
úródîo - TELEGAZETA
przepisaî SZAMAN
PROGDIR:GFX/pilka/friedel_i::::::::
AMP2/TXT/pilka/Sylwetka_Pawla_Janasa.txt
::::::::
Sylwetka Pawîa Janasa, nowego trenera piîkarskiej reprezentacji Polski
Paweî Janas urodziî sië 4 marca 1953 roku w Pabianicach. Z wyksztaîcenia jest
technikiem - ekonomistâ, ukoïczyî takûe warszawskâ Akademië Wychowania
Fizycznego. W karierze piîkarskiej reprezentowaî kluby: Wîókniarz Pabianice
(1965 - 73), Widzew Îódú (1974 - 77), Legia Warszawa (1978 - 82, 1986 - 88)
oraz francuski AJ Auxerre (1982 - 86). Z Legiâ dwukrotnie siëgnâî po Puchar
Polski. W 1986 roku zostaî wybrany najlepszym obcokrajowcem ligi francuskiej.
Najczëôciej wystëpowaî jako ôrodkowy obroïca. Janas zadebiutowaî
PROGDIR:GFX/pilka/janas
w reprezentacji Polski 24 marca 1976 roku w meczu z Argentynâ. Rozegraî w niej
53 mecze, zdobywajâc jednâ bramkë. W MÔ w 1982 roku wywalczyî z reprezentacjâ
3 miejsce. Po zakoïczeniu kariery zawodniczej rozpoczâî pracë trenerskâ
w warszawskiej Legii. Byî asystentem Andrzeja Strejlaua, Rudolfa Kapery
i Lucjana Brychczego. W latach 1990 - 92 pomagaî Wîadysîawowi Stachurskiemu
w prowadzeniu reprezentacji juniorów. W 1991 roku rozpoczâî wspóîpracë
z Januszem Wójcikiem i prowadzonâ przez niego reprezentacjâ olimpijskâ, która
wywalczyîa srebrny medal w igrzyskach w Barcelonie.
Po igrzyskach wspólnie z Januszem Wójcikiem rozpoczâî pracë w warszawskiej
Legii. W styczniu 1994 roku po wyjeúdzie Wójcika do Zjednoczonych Emiratów
Arabskich Janas zaczâî peîniê funkcjë pierwszego trenera Legii. Wywalczyî
z niâ dwa tytuîy mistrza Polski i awansowaî do êwierêfinaîu Ligi Mistrzów
w sezonie 1995/96.
Od 1 lipca 1996 roku zostaî trenerem reprezentacji olimpijskiej, której celem
byîo wywalczenie awansu do igrzysk w Sydnej. W baraûach Polska okazaîa sië
gorsza od Turcji i nie zagraîa w turnieju olimpijskim w 2000 roku. Druûyna
przestaîa istnieê.
Na oficjalnym poûegnaniu odchodzâcego z PZPN Janasa prezes zwiâzku Michaî
Listkiewicz bardzo pozytywnie oceniî jego pracë i powiedziaî: "Paweî byî
powaûnym kandydatem na trenera reprezentacji narodowej. Sprawy osobiste
spowodowaîy, ûe w tej chwili sië na to nie zdecydowaî. Uwaûam, ûe przyjdzie
taki moment, w którym wróci on do pracy z reprezentacjâ Polski". Wówczas
selekcjonerem zostaî Jerzy Engel.
W 2000 roku Janas zostaî dyrektorem sportowym pierwszoligowego klubu
piîkarskiego Amica Wronki. Pod koniec sezonu 2000/2001 na dwa miesiâce zostaî
trenerem tego klubu z Wielkopolski.
20 grudnia 2002 roku otrzymaî nominacjë na selekcjonera piîkarskiej
reprezentacji Polski. Pracë z druûynâ narodowâ rozpocznie 1 stycznia 2003
roku.
úródîo - TELEGAZETA
przepisaî SZAMAN
Sztab reprezentacji Pawîa Janasa:
Paweî Janas - trener selekcjoner
Edward Klejdinst - trener wspóîpracujâcy
Jacek Kazimierski - trener bramkarzy
Krzysztof Rola-Wawrzecki - kierownik reprezentacji
Zdzisîaw Krëcina - szef organizacyjny ekipy
Wiesîaw Ignasiewicz - kierownik druûyny
Artur Frâczyk, Kszysztof Leszczyïski - specjaliôci odnowy biologicznej
Tomasz Derwinis - lekarz reprezentacji::::::::
AMP2/TXT/pilka/Szukanie_kozla_ofiarnego.txt
::::::::
Szukanie kozîa ofiarnego
Po meczu Wisîy Kraków z Lazio Rzym duûo krytycznych sîów pod swoim adresem
usîyszaî trener Henryk Kasperczak. Zarzucano mu przede wszystkim bezsensowne
forowanie sîabego, francuskiego bramkarza, Angelo Huguesa.
- W czwartek nie chciaî pan jeszcze rozmawiaê o rewanûowym meczu z Lazio.
Teraz emocje juû opadîy. Jak teraz ocenia pan ôrodowe spotkanie?
- Graîy ze sobâ dwie dobre druûyny, mecz staî na solidnym europejskim
poziomie. Wisîa potwierdziîa, ûe dorównuje taki zespoîom jak Lazio, ma przed
sobâ przyszîoôê, idzie w dobrym kierunku. Moûna sië tylko z tego cieszyê. Nie
ma co ukrywaê, ûe odczuwamy takûe niedosyt.
- Dlaczego odpadliôcie z Lazio?
- Po pierwsze mogliômy wygraê w Rzymie, potem pojawiîo sië to caîe zamieszanie
zwiâzane z przeîoûeniem rewanûu, oni w tym czasie odzyskali Stankovicia, który
jest w Lazio bardzo waûnym elementem.
- Poraûka byîa jednak bardzo bolesna, zawodnicy Wisîy sprawiali wraûenie
zaîamanych...
- A jakie znaczenie majâ czyjeô wraûenia... Patrzymy na to co dzieje sië na
boisku. Tam wîaônie strzelamy bramki, tracimy je, popeîniamy bîëdy.
- Wielu uwaûa, ûe o poraûce przesâdziîy pomyîki bramkarza Angelo Huguesa. Czy
pan podziela të opinië?
- Zawsze ktoô ma na sumieniu jakiô bîâd. W meczu z Lazio popeîniîo je kilku
zawodników. Zrobiliômy ich wiëcej niû przeciwnik i dlatego przegraliômy ten
mecz. Widzë, ûe rozpoczëîo sië szukanie kozîa ofiarnego. Dzisiaj bîâd
przytrafiî sië jednemu, jutro drugiemu.
- Wobec tego, czy postawa Huguesa w ôrodowym spotkaniu daîa panu satysfakcjë?
- Nigdy w publicznych wypowiedziach nie wystawiam indywidualnych ocen
zawodnikom. Szanujë kaûdego piîkarza, kaûdy ma prawo do pomyîki, nikt z nas
nie jest perfekcjonistâ. Dla mnie liczy sië zespóî. Oczywiôcie przeciwko Lazio
byîy popeînione bîëdy bezpoôrednio i poôrednio przez poszczególnych
zawodników, ale to jest nasza wewnëtrzna sprawa. Ja do Angelo mam zaufanie.
W wielu meczach dawaî nam duûo satysfakcji. Nie mówi sië na przykîad o jego
znakomitych interwencjach na poczâtku meczu, gdy ratowaî nas przed stratâ
gola. Niektórzy majâ krótkâ pamiëê. Caîâ të nagonkë na Angelo dobrze oddaje
powiedzenie: krytyk i eunuch z jednej sâ parafii, kaûdy wie jak robiê, ale nie
potrafi. Oczywiôcie kaûdy ma prawo do swojego zdania, ale czësto wygîaszajâ je
ludzie, którzy oglâdajâ nasze mecze raz na jakiô czas.
- No wîaônie, ale Hugues popeîniaî bîëdy takûe w meczach z Schalke, a takûe
i w Parmie. Czy to nie byîy dla pana wystarczajâce sygnaîy ostrzegawcze?
Bramkarz to specyficzna pozycja, w tym przypadku moûna juû mówiê o konkretnej
odpowiedzialnoôci...
- Mam na ten temat swoje zdanie. Jeôli Angelo zawaliîby gola w stu procentach,
to powiedziaîbym to. On przy niektórych straconych bramkach ponosiî czëôê
winy, ale na pewno nie caîâ.
Z serwisu sports.pl - SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Terminarz_pilkarski.txt
::::::::
Terminarz piîkarski
PIERWSZA POÎOWA 2003 ROKU
I liga:
15 (inauguracja sezonu), 18/19 i 22 marca;
5, 9, 12, 19 i 26 kwietnia;
3, 10, 17, 21, 24 i 31 maja;
4 czerwca
II liga:
15, 22 i 30 marca;
5, 9, 12, 19, 26 i 30 kwietnia;
3, 10, 17, 21, 24 i 31 maja;
4 i 7 czerwca
Baraûe: 15 i 22 czerwca
Puchar Polski:
- póîfinaîy: 16 i 23 kwietnia
- finaî: 7 i 14 maja
Reprezentacja Polski:
12 lutego: Chorwacja - Polska 0:0
14 lutego: Macedonia - Polska 0:3
29 marca: Polska - Wëgry (el. ME) 0:0
2 kwietnia: Polska - San Marino (el. ME) 5:0
30 kwietnia: Belgia - Polska 3:1
6 czerwca: Polska - Kazachstan 3:0
11 czerwca: Szwecja - Polska (el. ME) 3:0
I runda Pucharu INTERTOTO:
21/22 czerwca i 28/29 czerwca
RUNDA JESIENNA SEZONU 2003/2004
od 9 sierpnia do 22 listopada (tylko jedna kolejka ekstraklasy w ôrodë - 29
paúdziernika)
Puchar Polski:
26 lipca - runda wstëpna
31 lipca - 1/32 finaîu z udziaîem zdobywców Pucharu na szczeblu Zwiâzków
Piîki Noûnej
2 sierpnia - 1/16 finaîu z udziaîem zespoîów 1 ligi
Reprezentacja Polski:
20 sierpnia: Estonia - Polska
6 wrzeônia: Îotwa - Polska (el. ME)
10 wrzeônia: Polska - Szwecja (el. ME)
11 paúdziernika: Wëgry - Polska (el. ME)
I runda kwalifikacji LIGI MISTRZÓW:
16 i 23 lipca
II runda kwalifikacji LIGI MISTRZÓW:
30 lipca i 6 sierpnia
Runda kwalifikacyjna PUCHARU UEFA:
14 i 28 sierpnia
Úródîo - TELEGAZETA
Przepisaî SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Tygodnik_Kibica.txt
::::::::
Tygodnik Kibica
(w uzupeînieniu recenzji gazet sportowych zamieszczonych w AMP#0)
Opiszë pokrótce czasopismo, które nie zostaîo opisane w poprzednich numerach
AMP-a. Tytuî, który zaprezentujë to "Tygodnik Kibica". Wydawcâ i redaktorem
naczelnym jest Ryszard Drewniak, a siedziba redakcji mieôci sië w Opolu. "TK"
jest tygodnikiem (heh) o niewielkim nakîadzie. Jak wynika ze stopki
redakcyjnej powinien ukazywaê sië w caîej Polsce. Powinien, bo nie udaîo mi
sië go kupiê w Zielonej Górze.
Bierzemy gazetë do râk i widzimy na pierwszej stronie: logo, duûe zdjëcie
ilustrujâce najciekawsze wydarzenie piîkarskie (gazeta jest TYLKO o Piîce
noûnej) i poczâtki co ciekawszych artykuîów. Zanim obrócimy pierwszâ kartkë,
zauwaûamy jeszcze cenë - 1,90 zî (w tym 7% vat) i informacjë o iloôci stron -
16 (jak sië póúniej okaûe tylko pierwsza i ostatnia w kolorze).
Na pierwszych piëciu stronach sâ najczëôciej opisane rozgrywki pucharowe i co
mnie osobiôcie bardzo cieszy, puchar UEFA jest bardziej eksponowany niû
pieprzona Liga Mistrzów. Gdy gra w aktualnym tygodniu reprezentacja, strony te
sâ zarezerwowane dla rozgrywek miëdzypaïstwowych. W uzupeînieniu odnajdujemy
jeszcze prezentacjë sylwetek piîkarzy wraz z ich historiâ oraz felieton
Dariusza Jana Mikusa.
Nastëpne dwie strony to liga polska - I i II. Jednâ ze stron wypeîniajâ typy
gazety na bieûâcâ kolejkë w zakîadach TOTOMIX, z uwzglëdnieniem bilansu
spotkaï pomiëdzy klubami. Druga strona, to opis meczów poprzedniej kolejki
wraz z tabelâ.
Kolejne cztery strony, to prezentacja wydarzeï z innych lig europejskich:
Premiership+Division One wraz z typami TOTOMIX, Bundesliga + typy, liga
francuska i portugalska, wîoska i belgijska, hiszpaïska i holenderska. Co
tydzieï, w artykule "Nasi za miedzâ" jest raport o wystëpach Polaków w klubach
zagranicznych. Inne ligi teû sâ obecne, podana jest aktualna tabela i ostatnie
wyniki. Jeôli pasjonujecie sië ligâ kazachstanu, maltaïskâ czy wëgierskâ
bëdziecie na bieûâco.
Obecnie w kaûdym numerze prezentowane jest podsumowanie sezonu piîkarskiego
2001/2002 w Europie, czyli prezentacja caîej historii rozgrywek ligowych
w poszczególnych païstwach, obejmujâce tabele wszechczasów i poprzedniego
sezonu, oraz puchary ligowe. Moûna sobie zîoûyê encyklopedië.
Przedostatnia strona to "Liga Ekspertów Piîkarskich" - konkurs dla czytelników
"TK" polegajâcy na wytypowaniu wyników trzech spotkaï wybranych przez
redakcjë. Na tej samej stronie sâ jeszcze "Rozmaitoôci", czyli krótkie,
ciekawe informacje i nowinki. Najczëôciej na ostatniej stronie znajduje sië
raj dla statystyków, tzn. tabele, bilanse, statystyki. Wîaônie to szczególnie
wyróûnia "TK" spoôród innych gazet sportowych.
Jeôli lubicie gazetki full color drukowane na lôniâcym papierze, z których
wypadajâ przy kartkowaniu trzy plakaty, to nie kupujcie "TK". Jeûeli natomiast
wolicie poczytaê ciekawe teksty, gracie w zakîadach sportowych, interesuje Was
historia piîki i statystyki, to moûecie sobie jâ kupiê.
Grain
mgrain@poczta.onet.pl::::::::
AMP2/TXT/pilka/Wisla_nie_dala_rady.txt
::::::::
Wisîa nie daîa rady
W meczu rewanûowym czwartej kolejki Pucharu UEFA, Wisîa Kraków przegraîa
z Lazio Rzym 2:1 i nie awansowaîa do êwierêfinaîów. W pierwszym spotkaniu
wiôlacy zremisowali w Rzymie 3:3.
Juû w czwartej minucie meczu po szybko przeprowadzonej akcji Marcin Kuúba
pokonaî bramkarza goôci. W 20 minucie meczu po doôrodkowaniu z rzutu roûnego
najwyûej wyskoczyî Fernando Couto, który doprowadziî do wyrównania. W drugiej
poîowie po nieudanym wybiciu piîki z pola karnego Enrico Chiesa z 18 metrów
pokonaî zaskoczonego Huguesa.
PROGDIR:GFX/pilka/krakow
Rewanûowy mecz nie mógî rozpoczâê sië lepiej dla Wisîy. W czwartej minucie
Kalu Uche podaî do Marcina Kuúby, a ten silnym strzaîem z 15 metrów pokonaî
Lukë Marchegianiego.
Przez kolejny kwadrans gospodarze mieli znacznâ przewagë, ale nie potrafili
zdobyê kolejnego gola. Najbliûej tego piîkarze Henryka Kasperczaka byli w 13.
minucie, ale po uderzeniu Uche piîkë z linii bramkowej wybiî jeden z wîoskich
obroïców.
W 14. minucie doszîo do niezwykîej sytuacji. Szkocki sëdzia Stuart Dougal
doznaî kontuzji i opuôciî boisko. Mimo zabiegów lekarzy nie mógî kontynuowaê
prowadzenia meczu. Jego funkcjë przejâî arbiter boczny William Clark. Miejsce
asystenta zajâî z kolei sëdzia techniczny Wilson Irvine.
Pierwszâ groúnâ akcjë piîkarze Lazio przeprowadzili w 19. minucie. Po
bîyskawicznym kontrataku Claudio Lopez silnie uderzyî z dystansu, ale piîka
trafiîa w bocznâ siatkë bramki Angelo Huguesa.
Dwie minuty póúniej doszîo do wyrównania. Fernando Couto wykorzystaî
doôrodkowanie jednego z kolegów z rzutu roûnego i pokonaî francuskiego
bramkarza Wisîy.
Do koïca pierwszej poîowy obie strony stwarzaîy na przemian dogodne okazje
strzeleckie. W 33. minucie strzaî Uche znakomicie obroniî Marchegiani. Chwilë
póúniej po bîyskawicznej kontrze Hugues wyîapaî uderzenie Lopeza. W 34.
minucie po ôwietnym strzale Couto piîkë z linii bramkowej Wisîy wybiî Mariusz
Jop.
W ostatniej minucie pierwszej czëôci znakomitâ okazjë do wywalczenia
prowadzenia miaî Maciej Ûurawski. Najskuteczniejszy zawodnik gospodarzy po
wyprzedzeniu dwóch rzymskich obroïców miaî przed sobâ tylko bramkarza, ale
zamiast podaê do stojâcego na dobrej pozycji Kuúby, zdecydowaî sië na strzaî,
niestety niecelny.
Tuû po przerwie wiôlakom zabrakîo szczëôcia. W 50. minucie po doôrodkowaniu
Kamila Kosowskiego z rzutu wolnego stojâcy tyîem do bramki Lazio Uche podbiî
piîkë gîowâ, a ta trafiîa w poprzeczkë. Marchegiani tylko odprowadziî jâ
wzrokiem.
Piëê minut póúniej padîa zwyciëska bramka dla goôci. Enrico Chiesa uderzyî tuû
zza pola karnego. Wydawaîo sië, ûe Hugues ma duûo czasu na wyîapanie piîki,
tymczasem Francuz nawet sië nie ruszyî i ta wpadîa do siatki.
Od tego momentu piîkarze Lazio kontrolowali sytuacjë na boisku. Znakomicie
rozbijali ataki wiôlaków i wyprowadzali kontrataki. Wraz z upîywem czasu
gospodarze grali coraz bardziej nerwowo, a kolejne zmiany dokonywane przez
Kasperczaka nie zmieniaîy obrazu gry.
W doliczonym czasie gry Wisîa miaîa jeszcze jednâ szansë na doprowadzenie do
wyrównania. Kosowski podaî do Uche, ten musnâî piîkë gîowâ, ale zdoîaî wyîapaê
jâ Marchegiani.
Po ostatnim gwizdku sëdziego piîkarze Lazio zgromadzili sië na boisku w krëgu
i cieszyli z awansu do êwierêfinaîu. Zawodnicy Wisîy ze spuszczonymi gîowami
opuszczali stadion.
Po spotkaniu powiedzieli:
Trener Wisîy Henryk Kasperczak: "Na boisku walczyîy dwie dobre druûyny,
a wygraî zespóî nieco lepszy, który popeîniî mniej bîëdów i miaî wiëcej
szczëôcia. Jesteômy zawiedzeni tym wynikiem, ale trzeba sië z tym pogodziê
i pracowaê dalej. Stworzyliômy kilka groúnych sytuacji podbramkowych, jednak
wykorzystaliômy tylko jednâ. Nasz najlepszy strzelec Maciej Ûurawski nie byî
w maksymalnej dyspozycji, poniewaû z powodu kontuzji nie trenowaî od kilku
dni. Wîosi mieli nad nami przewagë takûe w tym, ûe sâ ograni, sâ w peîni
sezonu ligowego. Natomiast Wisîa musiaîa trenowaê ostatnio w hali z powodu
trudnych warunków atmosferycznych i leûâcego ôniegu na boiskach. Media
wytworzyîy wokóî tego meczu napiëcie psychologiczne, ale na szczëôcie nasi
kibice zachowali spokój. Chciaîem im podziëkowaê za wzorowy doping.
Zakoïczyliômy wystëpy w Pucharze UEFA, ale nie przynieôliômy wstydu. Wisîa
pokazaîa w tych rozgrywkach, ûe jest zespoîem europejskiej klasy".
Trener Lazio Roberto Mancini: "Lazio rozegraîo dobry mecz i zasîuûyîo na
awans. Obawialiômy sië trochë rozmokîego boiska, ale mimo to moi piîkarze
grali szybko i kombinacyjnie. Trudna murawa nie byîa przeszkodâ. Wisîa to
dobry zespóî, majâcy dobrych zawodników. Podobali mi sië tacy piîkarze jak
Maciej Ûurawski, Kamil Kosowski, Paweî Strâk, Kalu Uche i Mauro Cantoro.
Pierwszych trzech z chëciâ widziaîbym w swoim zespole. Nie interesowaîa nas
otoczka tego meczu. Przyjechaliômy do Krakowa by dobrze zagraê i wygraê. Lazio
pokazaîo, ûe jest druûynâ z charakterem. Jesteômy jednak juû bardzo zmëczeni
i teraz myôlimy tylko o wypoczynku, a tymczasem juû w sobotë czeka nas ciëûki
mecz ligowy z Româ".
Napastnik Wisîy Maciej Ûurawski: "Po kaûdym przegranym meczu jesteômy zaîamani
i po tym takûe. Przegraliômy wskutek popeînienia wiëkszej liczby bîëdów,
zwîaszcza w defensywie. Nie czuîem sië dzisiaj najlepiej, zabrakîo mi troszkë
wytrzymaîoôci, bo przez póîtora tygodnia nie trenowaîem, a tylko leczyîem
kontuzjë. Odpadliômy z Pucharu UEFA, ale ôwiat sië nie zawaliî. Trzeba graê
dalej i skoncentrowaê sië na rozgrywkach ligowych, by zdobyê mistrzostwo
Polski i w przyszîym sezonie podjâê walkë w Lidze Mistrzów".
Pomocnik Wisîy Mirosîaw Szymkowiak: "Jesteômy zaîamani po tej poraûce. Jutro
bëdziemy mieê kaca sportowego. Szkoda tej wielkiej szansy, której nie
wykorzystaliômy. Przez pierwszych 20 minut spotkania zagraliômy bardzo dobrze,
ale w tym czasie zdobyliômy tylko jednâ bramkë, chociaû sytuacji strzeleckich
mieliômy znacznie wiëcej. Bîëdy w defensywie przesâdziîy o naszej przegranej.
Trzeba graê dalej i moûe za kilka miesiëcy znów bëdzie szansa powalczyê
w europejskich pucharach".
Pomocnik Wisîy Kamil Kosowski: "Wstydu w rozgrywkach pucharowych nie
przynieôliômy, ale szkoda, ûe zmarnowaliômy tak duûâ szanse na awans do
êwierêfinaîu. Byîo to dobre spotkanie. Wîosi wykazali sië wiëkszym cwaniactwem
boiskowym i bezwzglëdnie wykorzystali wszystkie nasze bîëdy indywidualne
w defensywie. Natomiast Wisîa tym razem zagraîa mniej skutecznie niû
w poprzednich meczach, ale nie w kaûdym spotkaniu pucharowym zdobywa sië trzy,
albo nawet cztery gole. I nie zawsze sië wygrywa".
Napastnik Wisîy Marcin Kuúba: "Z rytmu wybiîa nas trochë kontuzja sëdziego
i krótka przerwa w grze. Juû potem nie graliômy tak dobrze jak w pierwszym
kwadransie. Przegraliômy wskutek fatalnych bîëdów w defensywie. Podobne bîëdy
popeîniliômy juû w pierwszym meczu w Rzymie, ale wtedy graliômy skuteczniej
w ataku. Uwaûam, ûe wynik jest niesprawiedliwy, bo w dwumeczu z Lazio nie
byliômy zespoîem gorszym. Nie wiem dlaczego trener zdjâî mnie z boiska
w drugiej poîowie".
- Mógîbym nic nie strzeliê, gdyby od tego uzaleûniony byî nasz awans -
powiedziaî napastnik "Biaîej gwiazdy". - Jednak choê popeîniliômy w meczu
kilka bîëdów, to myôlë, ûe niezasîuûenie przegraliômy spotkanie. Mogliômy
i powinniômy utrzymaê rezultat 1-1. Wîosi w niczym nas nie przewyûszali. Byli
lepsi tylko o tego jednego gola.
Który moment spotkania byî païskim zdaniem decydujâcy? Zmarnowana przez
Macieja Ûurawskiego tuû przed przerwâ okazja, kiedy zamiast podaê panu piîkë,
zdecydowaî sië - na niecelny koniec koïców - strzaî?
- Trudno mi powiedzieê, czy Maciek mnie widziaî, ale na pewno mógî do mnie
podaê. Podjâî innâ decyzjë, czuî sië na siîach zakoïczyê akcjë, wiëc nie moûna
mieê do niego pretensji. To nie byî jednak kluczowy moment meczu. W moim
odczuciu przeîomowa byîa niecodzienna rzecz - kontuzja arbitra. Do tej chwili
byliômy bowiem zespoîem znacznie lepszym od Lazio, prowadziliômy grë, a ta
sytuacja wybiîa nas rytmu.
Zgodzi sië pan z zarzutem, ûe w drugiej poîowie zagraliôcie zbyt maîo
agresywnie?
- Nie wiem, czy zabrakîo nam agresywnoôci. Byê moûe. Wiem tylko, ûe
potwierdziîy sië moje sîowa wypowiedziane przed spotkaniem. W konfrontacji
z rywalem tej klasy, jakim sâ rzymianie, nie moûna sobie pozwoliê na chwilë
nieuwagi. Wystarczy jeden bîâd i oni to bezlitoônie wykorzystajâ.
Nie byî pan zaskoczony, ûe trener doôê wczeônie ôciâgnâî pana z boiska?
- Czuîem sië dobrze, mogîem graê dalej, ale z decyzjami szkoleniowca sië nie
dyskutuje. Najwyraúniej trener Kasperczak widziaî sens w tej zmianie.
Nie mieliôcie pretensji do Angelo Huguesa o straconâ pierwszâ bramkë?
- Naprawdë nie wiem, czy popeîniî bîâd. Na analizë nadejdzie odpowiedni czas.
Sîyszaîem jednak, ûe sië poôlizgnâî przy wyjôciu do piîki i myôlë, ûe to mogîo
spowodowaê opóúnienie jego reakcji.
Teraz moûna sië juû jednoznacznie ustosunkowaê do kwestii, czy odwoîanie meczu
przed tygodniem rzeczywiôcie nie miaîo wpîywu na waszâ dyspozycjë...
- Fakt, ûe zagraliômy sîabiej, nie ma z tym zwiâzku. Byliômy jeszcze bardziej
zmobilizowani i chcieliômy za wszelkâ cenë pokazaê, ûe jesteômy lepsi od
Wîochów. Czasami sië zdarza, ûe nie wszystko idzie zgodnie z planem. Jesteômy
rozczarowani poraûkâ, ale mamy ôwiadomoôê, ûe zrobiliômy duûo dla polskiej
piîki. Nikt nie spodziewaî sië przecieû, ûe awansujemy aû do IV rundy.
Michaî Listkiewicz prezes Polskiego Zwiâzku Piîki Noûnej: "W dwumeczu Wisîa -
Lazio rzymianie nie byli wcale lepsi. Mieli jednak wiëcej szczëôcia i dlatego
awansowali do êwierêfinaîu. Wisîa pokazaîa w dotychczasowych meczach
pucharowych, ûe jest zespoîem klasy europejskiej. Dobrze byîoby, aby
krakowianie utrzymali teraz skîad w caîoôci, bo zapewne w przyszîym sezonie
przyjdzie im walczyê w Lidze Mistrzów. A jest to silny zespóî majâcy
wartoôciowych zawodników. Jeôli utrzyma ten potencjaî sportowy, to moûe
sprawiê jeszcze wiele miîych niespodzianek w europejskich pucharach".
Lekarz Wisîy dr Jerzy Zajâc: "Sëdzia spotkania Szkot Stuart Dougal doznaî
podczas meczu urazu lewej nogi. Ta kontuzja na szczëôcie nie wymaga operacji.
Sëdziemu naîoûono gips na nogë. Poûyczyliômy mu kulë i bëdzie mógî wyjechaê do
swego kraju dalej sië leczyê".
4 Runda Pucharu UEFA
Wisîa Kraków - Lazio Rzym 2:1 (1:1)
5 marca 2003 godz. 18.00, stadion Wisîy Kraków - Kraków
Bramki: Wisîa - Marcin Kuúba '4; Lazio - Fernando Couto '20, Enrico Chiesa
'55
Ûóîte kartki: Mariusz Jop (Wisîa), Paolo Negro, Fernando Couto, Dejan
Stankovic, Giuseppe Favalli, Jakob Stam (Lazio).
Sëdziowaî: William Clark (Szkocja) - w 14. minucie zmieniî kontuzjowanego
Stuarta Dougala. Widzów: 10,000.
Pierwszy mecz: 3:3. Awans: Lazio Rzym.
Wisîa Kraków: 30-Angelo Huges, 3-Maciej Stolarczyk, 4-Marcin Baszczyïski,
5-Kamil Kosowski, 6-Arkadiusz Gîowacki, 9-Maciej Ûurawski (8-Grzegorz Pater
79), 10-Kalu Uche, 16-Paweî Strâk (2-Mirosîaw Szymkowiak 64), 18, Mariusz
Jop, 20-Mauro Cantoro, 31, Marcin Kuúba (29-Daniel Dubicki 72)
Lazio: 1-Luca Marchegiani, 3-Aparecido Cesar (20-Nikola Lazetic 64), 5-Dejan
Stankovic (20-Nikola Liverani 90), 7-Claudio Lopez, 9-Stefano Fiore,
14-Diego Simeone, 19-Giuseppe Favalli, 23-Paolo Negro, 24-Fernando Couto,
25-Enrico Chiesa (2-Giuliano Giannicheda 77), 31-Jakob Stam
Statystyka meczu (Wisîa - Lazio):
strzaîy - 16 do 9
strzaîy celne - 4 do 6
rzuty roûne - 7 do 7
faule - 16 do 22
kartki - 1 do 5
Z serwisu sports.pl - SZAMAN::::::::
AMP2/TXT/pilka/Wywiad_z_Gorskim.txt
::::::::
Wywiad z Kazimierzem Górskim
D - dziennikarz
KG - Kazimierz Górski
D: Dziëki Panu przez dîugie lata kibice mogli ûyê przynajmniej piëknymi
wspomnieniami. Oni nie pamiëtajâ jednak, ûe byî pan takûe piîkarzem -
reprezentantem Polski. Co przede wszystkim zapamiëtaî Pan ze swojej kariery?
PROGDIR:GFX/pilka/gorski
KG: Byîy w niej wzloty, ale i upadki. Jako szesnastolatek graîem juû w lidze
drugiej. Podobno dobrze sië zapowiadaîem, ale miaîem pecha. Najpierw wybuchîa
wojna, a tuû po wojnie doznaîem powaûnej kontuzji. Staîo sië to podczas meczu
Wojska (ja graîem w tej druûynie) z Milicjâ. Przeciwnik wszedî we mnie bardzo
ostro i doszîo do zerwania wiâzadeî stawu kolanowego. Jakoô sië z tego
wykaraskaîem i dwa lata póúniej zagraîem w reprezentacji Polski. To byî mój
jedyny mecz. Juû jako trener zastanawiaîem sië póúniej, dlaczego przegraliômy
8:0.
D: Dlaczego?
KG: Nie byîo jednej przyczyny, na të poraûkë zîoûyîo sië ich kilka. Nasz
zespóî nie byî przecieû zîy, ale graî przestarzaîym juû systemem "W-M".
Duïczycy mieli wtedy dwóch ôwietnych skrzydîowych, którzy z naszymi obroïcami
"jeúdzili" jak chcieli. Kolejny powód - to byî nasz pierwszy wyjazd na Zachód.
Na treningach przyszîo mnóstwo dziennikarzy, wiëc trener urzâdziî zajëcia
pokazowe. Daî nam tak w koôê, ûe nazajutrz chodziliômy zamiast biegaê.
D: Jak zmieniî sië futbol od lat trzydziestych, kiedy Pan zaczynaî graê, aû do
dzisiaj?
KG: Kiedyô graîo sië îatwiej. Teraz piîka jest bardziej dynamiczna, agresywna,
szybsza, bardziej uporzâdkowana. Kiedyô byîa bardziej techniczna.
D: Jak Pan zostaî trenerem?
KG: Przez przypadek. W 1952 roku zapisaîem sië na kurs trenerski w Krakowie.
Wtedy jeszcze graîem w Legii, byîem juû instruktorem. Rok póúniej zakoïczyîem
karierë, bo miaîem juû 32 lata i nie chciaîem blokowaê miejsca mîodszym. Na
poczâtek zostaîem w Legii asystentem Kuchara.
D: Wybitny zawodnik rzadko zostaje wybitnym trenerem. Dlaczego?
KG: Bo uwaûa, ûe jak sam coô robiî, to wszyscy powinni robiê to samo. Ale na
pewno dobrym trenerem moûe zostaê tylko ten, kto sam graî w piîkë i jâ czuje.
Na pewno nie ten, kto ledwo wie, jak szatnia wyglâda.
D: 17 paúdziernik 1973 roku - czy to najwaûniejsza data w historii polskiej
piîki noûnej?
KG: Tego nie wiem, ale w moim ûyciu na pewno. Spojrzaîem na zegarek. Do koïca
meczu na Wembley brakowaîo tylko minuty. Wstaîem i powoli ruszaîem w kierunku
naszej bramki. Pomyôlaîem, ûe gdy dojdë do chorâgiewki w naroûniku, to powinno
byê juû po wszystkim. Doszedîem nawet za bramkë, bo sëdzia doliczyî kilka
minut. Widziaîem wiëc, jak Szymanowski wybiî piîkë niemal z linii.
D: Czyli byî to najwaûniejszy mecz z tych siedemdziesiëciu trzech rozegranych
przez Païskâ reprezentacjë?
KG: No tak, bo gdyby nie byîo Wembley, nie byîoby dalszej historii.
D: Czy byî to takûe mecz najlepszy?
KG: Nie, lepszy byî z Holandiâ, pokonanâ w Chorzowie 4:1 w 1975 roku.
D: A najgorszy?
KG: Teû z Holandiâ, rewanû przegrany 0:3. Tydzieï wczeôniej, po dobrej grze,
pokonaliômy towarzysko Wëgrów. A w Holandii nie mogîem poznaê druûyny. To nie
byî ten sam zespóî. Byê moûe zdarzyîy sië gorsze mecze, ale to spotkanie byîo
bardzo waûne, bo decydowaîo o awansie do mistrzostw do Europy. W rywalizacji
grupowej ustâpiliômy Holendrom tylko jednym golem. Wystarczyîo wiëc przegraê
0:1, 0:2...
D: Najwaûniejszy gol?
KG: Pamiëtam prawie wszystkie. Byîo duûo waûnych bramek, ale "naj" - chyba ta
Domarskiego na Wembley.
D: Najpiëkniejszy?
KG: Sam nie wiem, ale chyba te z meczu z Wîochami w 1974 roku. Szarmach
uderzyî z szesnastu metrów gîowâ w "dîugi" róg, co nie zdarza sië czësto.
Z kolei Deyna strzeliî "rogalem" w peînym biegu. Piîka szîa poczâtkowo obok
bramki, lecz w ostatniej chwili skrëciîa i wpadîa tuû przy sîupku.
D: Najlepszy piîkarz, jaki graî u Pana w druûynie?
KG: Lubaïski! Ale miaî pecha, bo przez kontuzjë odniesionâ podczas meczu
z Angliâ nie mógî pojechaê na mistrzostwa ôwiata. Gdyby zagraî w RFN, to
na pewno byîby jednâ z najwiëkszych gwiazd turnieju.
D: Robert Gadocha powiedziaî kiedyô, ûe byî pan dla piîkarzy jak ojciec -
wymagajâcy i wyrozumiaîy. Ôwiëci to oni chyba nie byli...
KG: Piîkarz to na ogóî nie anioîek. Musi jednak wiedzieê, po co gra w piîkë
i co chce osiâgnâê. A potem sië podporzâdkowaê. Ja miaîem takâ zasadë, ûe
przed kaûdym treningiem wyjaôniaîem zawodnikom, co bëdziemy tego dnia êwiczyê
i co nam to daje.
D: Do którego z piîkarzy miaî Pan najwiëkszâ sîaboôê?
KG: U mnie zawsze graî lepszy, bez wzglëdu na nazwisko. A prywatnie? Lubaïski.
On potrafiî sië znaleúê w kaûdym miejscu, nie tylko na boisku.
D: Od lat jest Pan jednym z najbardziej znanych Polaków. Jaki byî szczególnie
wzruszajâcy dowód tej popularnoôci?
KG: Zawsze zastanawiam sië na tym, kiedy spotykam kobiety, które sportem sië
nie interesujâ, ale pamiëtajâ mojâ druûynë z lat siedemdziesiâtych. Bo to byîa
takûe ich druûyna. Wszyscy sië z niâ wtedy utoûsamiali. Pamiëtam, ûe dostaîem
kiedyô od osiemdziesiëcioletniej pani dwadzieôcia rëcznie zrobionych serwetek
i list z proôbâ, abym przekazaî po jednej piîkarzom i Jankowi Ciszewskiemu.
D: A w Grecji?
KG: W zeszîym roku tam byîem. Miaîem kîopot ze zdrowiem i karetkâ jechaîem do
szpitala. Kierowca mnie rozpoznaî, bo byî kibicem Panathinaikosu. W szpitalu
zaîatwiî ze mnie wszystkie sprawy. A gdy dziëkowaîem lekarzom za pomoc,
powiedzieli, ûe to oni mi dziëkujâ.
D: Jak widaê, przyjacióî ma Pan wielu. Czy miewaî Pan takûe wrogów?
KG: Zawsze mogâ sië zdarzyê. Ale nie nazwaîbym ich wrogami. Raczej
zazdroônikami. Natura ludzka juû taka jest. Mówili, ûe masz szczëôcie. A ja
mówië, ûe szczëôcie to ma sië wtedy, gdy kupuje sië na loterii los, który
wygrywa.
D: Sukcesy Pana nie zmieniîy. Na Zachodzie trener, który osiâgnâîby takie
wyniki, mieszkaîby zapewne w luksusowej wili pod miastem. Pan nie chciaî czy
nie umiaî zaîatwiê takich spraw?
KG: Gdybym teraz osiâgnâî podobne sukcesy, to zarobiîbym mnóstwo pieniëdzy.
A wtedy tak nie pîacili. Po zwyciëstwie nad Holandiâ 4:1 pojechaîem na
obserwacjë meczu ligowego do Chorzowa. W przerwie schodziîo sië do kawiarenki
na koniaczek. Prezes Ruchu, Pan Trzcionka, wówczas wiceminister hutnictwa,
spytaî mnie, ile zawodnicy dostali premii. Mówië, ûe po dziesiëê tysiëcy.
A pan? Pyta dalej. A ja nic - odpowiadam. Po meczu szedîem na dworzec, gdy
dogoniî mnie jeden z "dworzan" Trzcionki i wyciâgnâî kopertë. Nie wiedziaîem -
braê nie braê... Wziâîem. W ôrodku byîo dziesiëê tysiëcy. Po kaûdym meczu
reprezentacji robiîem listë zawodników i wysokoôê premii, a na koïcu
dopisywaîem siebie i mojego asystenta, Strejlaua. Lista szîa do Urzëdu Kultury
Fizycznej i wracaîa do PZPN. Nas zawsze skreôlali czerwonym oîówkiem. Kiedyô
poszliômy do przewodniczâcego urzëdu. Uûyîem porównania do górników: jak
kopalnia wykonywaîa plan, to premie dostawali i górnicy, i dyrekcja.
Dowiedziaîem sië tylko, ûe nie ma takich przepisów, aby trenerzy mogli
dostawaê premie. Wtedy oôwiadczyîem, ûe koïczë pracë z reprezentacjâ po
igrzyskach w Montrealu. Miaîem juû róûne propozycjë z zagranicy, miëdzy innymi
z Kuwejtu i Szwajcarii, a znalazîem sië w Grecji. Sam nie wiem jak. Moûe
gdybym zostaî do mistrzostw w 1978 roku, to inaczej by sië potoczyîo? Druûyna
byîa juû bardzo doôwiadczona, doszli do niej jeszcze mîodzi Boniek
i Nawaîka...
D: Emerytury wystarczyîo przynajmniej na dobry telewizor. To najwaûniejszy
z domowych mebli?
KG: Jest bardzo waûny. Mam Canal+ i Wizjë Sport, wiëc mogë oglâdaê mecze.
Piîka ciâgle mnie interesuje.
D: Kiedy Pan prowadziî druûynë, to królem strzelców turnieju zawsze byî Polak:
na igrzyskach w 1972 - Kazimierz Deyna, na mistrzostwach ôwiata w 1974 -
Grzegorz Lato, na igrzyskach w 1976 - Andrzej Szarmach...
KG: No bo po co sië gra w piîkë? Ûeby strzelaê bramki. Za kogo sië pîaci
najwiëcej? Za napastników, a nie bramkarzy czy obroïców.
D: Czësto odwiedzajâ Pana piîkarze i trenerzy?
KG: Nie, ale mamy staîy kontakt. "Orîy Górskiego" rozgrywajâ co roku okoîo
dwudziestu meczów.
D: A Jerzy Engel zachodzi po radë?
KG: Rozmawiamy.
D: Co by mu Pan teraz poradziî?
KG: Ûe zawsze trzeba szukaê czegoô lepszego. Domarski, jeden z bohaterów meczu
na Wembley, szybko zostaî rezerwowym, bo szukaîem i znalazîem lepszego
Szarmacha. Byî Bulzacki, ale przed samymi mistrzostwami do skîadu wskoczyî
dwudziestoletni Ûmuda. Nie moûna spoczâê na laurach i wmawiaê wszystkim, ûe
juû mamy druûynë na mistrzostwa ôwiata. Na swoim przykîadzie odpowiadam:
nieprawda, bo to moûe byê poczâtek koïca. Sîabâ stronâ tej druûyny jest atak.
Ja bym dalej próbowaî, choêby tego Wichniarka i Kuúbë, daîbym im szansë.
D: Panu teû kiedyô sugerowano powoîywanie do kadry takich czy innych
piîkarzy. Sîuchaî Pan tych podpowiedzi, czy robiî swoje?
KG: Ja miaîem swój system, który dziaîaî, poniewaû wszyscy grali w polskiej
lidze. Po kaûdym meczu sëdziowie podkreôlali w protokole nazwisko zawodnika,
który sië wyróûniî. Trenerzy to samo. Jeôli jakieô nazwisko powtórzyîo sië
trzy razy, wtedy ja jechaîem zobaczyê piîkarza. Jeôli tego dnia zawodnik
wypadî sîabo, to jeszcze go nie skreôlaîem. Dawaîem mu kolejnâ szansë, a gdy
opinie o nim sië potwierdziîy - powoîywaîem go na jakiô mecz towarzyski.
D: Dlaczego to Engelowi udaîo sië awansowaê, a nie poprzednikom?
KG: Trener musi mieê osobowoôê, musi mieê wîadzë, doôwiadczenie, koncepcjë
i umiejëtnoôci wyznaczania zawodnikowi odpowiednich zadaï. Ale to jeszcze
maîo. Trzeba umieê takûe "wspóîûyê" z zawodnikami, dziaîaczami, prasâ. Bez
tego daleko sië nie zajdzie. Widocznie poprzednikom Engela czegoô zabrakîo. Bo
w reprezentacji pracuje sië inaczej niû w klubie.
D: O czym Pan teraz marzy?
KG: Chciaîbym doûyê dnia, kiedy reprezentacja Polski zagra w finale mistrzostw
ôwiata.
Rozmawiaî Artur St. Rolak
Nr 3 magazynu "Viva Futbol!"
Tekst przepisaî Krzysztof "Mysz" Nadolny::::::::
AMP2/TXT/pilka/Zmiany.txt
::::::::
Zmiany
Wyobraúcie sobie takâ oto scenë. Po boisku biegajâ za piîkâ dwie druûyny.
Jedni w czarnych strojach, drudzy w biaîych. Po boisku biegajâ takûe sëdziowie
- dwóch sëdziów w czerwonych strojach. Îadnâ akcjë przeprowadzajâ czarni.
Dîugie, kilkudziesiëciometrowe zagranie pod pole karne, gdzie wcale nie widaê
obroïców w biaîych koszulkach. Do podania dochodzi napastnik i szarûuje na
bramkë. Nie opanowaî jednak dobrze piîki i sprytnie pomógî sobie rëkâ.
Sëdziowie tego nie zauwaûajâ, bramkarz podnosi rëkë w geôcie protestu i w tym
momencie piîka trafia do siatki. Sëdziowie zgodnie wskazujâ na ôrodek boiska.
Nagle w sëdziowskich komunikatorach rozlega sië gîos: "Bramka nie uznana.
Zarejestrowaliômy zagranie rëkâ piîkarza czarnych". Sëdziowie zmieniajâ
decyzjë. Wôciekli "czarni" protestujâ, pokazujâc na palcach sëdziemu, ûe to
juû czwarta nie uznana bramka. Piîka ze ôrodka wëdruje do bramkarza, "biali"
sië cieszâ. Trenerzy zerkajâ na holotablicë: 16:14 dla "biaîych". Trener
"czarnych" nie traci jednak nadziei. Do koïca ostatniej, czwartej kwarty
pozostaîo jeszcze 5 minut. Trener przeprowadziî tylko 3 zmiany i ma jeszcze 3
w zapasie. Od czasu wprowadzenia fotokomórki na liniach autowych, liczy sië
tylko efektywny czas gry.
Podoba sië? Dodam, dla mniej spostrzegawczych, ûe nie ma juû "spalonych"
i podziëkowano sëdziom bocznym. Zmiany, zmiany dziecinko. Kto wie, moûe za
jakieô 10 lat tak bëdâ wyglâdaê mecze piîki noûnej. W pewnych krëgach bowiem
uwaûa sië, ûe piîka jest zbyt maîo widowiskowa, pada za maîo goli i pomyîki
sëdziów sâ coraz czëstsze. No wiëc w tej sytuacji burza mózgów: znieôê
spalonego, poszerzyê bramki, wprowadziê drugiego sëdziego, korzystaê z zapisu
wideo i tak dalej. Ja nie popieram ûadnej z tych innowacji. Chciaîbym, ûeby to
wyglâdaîo nadal tak jak obecnie. Na ostatnich MÔ wprowadzono nowy model piîki.
Efekt - Dudek sobie nie poradziî. Jedynâ zmianâ, którâ bym zaakceptowaî, to
zrobienie coô z koszulkami tak, ûeby nie moûna jej byîo chwyciê w rëkë, co
nagminnie czyniâ obecnie zarówno napastnicy jak i obroïcy. Inne zmiany nie sâ
nam potrzebne. Zdajë sobie jednak sprawë z tego, ûe moûecie mieê odmienne
zdanie.
Grain
mgrain@poczta.onet.pl::::::::
AMP2/TXT/rock/Aerosmith.txt
::::::::
AEROSMITH
Kto z was potrafi wyobraziê sobie jak wyglâdaîaby dzisiejsza scena rockowa,
gdyby pewnego sîonecznego dnia, doglâdajâcy w Sunapee rodzinnych interesów
Steven Tallarico vel Steven Tayler nie natknâî sië na pracujâcego w sklepie
z lodami jegomoôcia nazwiskiem Joe Perry? Dodaê warto, ûe obydwaj panowie
muzykâ parali sië juû od jakiegoô czasu - Joe peîniî rolë gitarzysty zespoîu
Jam Band, z Tomem Hamiltonem w skîadzie, natomiast Steven miaî juû na koncie
dwa wydane single, mianowicie nagrany z zespoîem Chainreaction "When I Needed
You" oraz zrealizowany przy wspóîudziale William Proud And The Strangeurs
PROGDIR:GFX/rock/aerosmith
"You Should Have Benn Here Yesterday". Nie wiadomo jakim sposobem Joe Perry
namówiî Stevena do wstâpienia w szeregi, jak to okreôlaî sam Tyler "cholernie
faîszujâcego Jam Band", w kaûdym razie zostaî on pierwszym oficjalnym paîkerem
grupy. Na swym posterunku nie musiaî trwaê zbyt dîugo, gdyû wkrótce zmieniony
zostaî przez nowoprzyjëtego bëbniarza - Joeya Kramera. Do zespoîu doîâczyî
równieû drugi gitarzysta Ray Tabano, wkrótce zastâpiony przez ex - czîonka
Earth Inc Brada Whitforda. Ostatni koncert Jam Band odbyî sië na poczâtku roku
1970 w Nipmuc Regional High School, po czym chîopcy zmienili nazwë na
Aerosmith.
Kolejnym krokiem byîa dokonana jeszcze w tymûe samym roku 1970 przeprowadzka
do Bostonu, w którym to mieôcie zespóî stopniowo poczâî zyskiwaê sobie coraz
wiëksze grono "podziemnych" wielbicieli. Prawdziwy jednak przeîom dokonaî sië
w dwa lata póúniej, gdy podczas wystëpu w Max's Kansas City mîodzi rockerzy
zauwaûeni zostali przez samego Clive'a Davisa, co zaowocowaîo kontraktem
podpisanym z Columbia/CBS Records. Rok 1973 to debiutancki album grupy
zatytuîowany po prostu "Aerosmith". Materiaî promowany byî singlem
z nastrojowâ balladâ "Dream On", dziô dobrze znanym utworem, który jednak
w 1973 roku na "dni chwaîy" poczekaê musiaî jeszcze przez mniej wiëcej trzy
lata. Kolejny album, to nagrany pod okiem Jacka Douglasa "Get Your Wings",
krâûek, który z amerykaïskich list przebojów spadî dopiero po przekroczeniu
magicznej liczby osiemdziesiëciu szeôciu tygodni... Latem roku 1975 Columbia
Records wypuszcza, jak miaîo sië wkrótce okazaê, sprzedany w liczbie szeôciu
milionów kopii trzeci album kwintetu - "Toys In The Attic". Promujâcy go utwór
"Sweet Emotions" siëga pierwszej czterdziestki amerykaïskich list przebojów.
Zachëcona sukcesem wytwórnia po raz wtóry wypuszcza singiel "Dream On", który
tym razem okazuje sië byê dosîownym strzaîem w dziesiâtkë. Konkretnie U. S Top
Ten. Równolegle z "Dream On" wydany zostaje promujâcy "Toys In The Attic"
singiel "Walk This Way", którego sprzedaû w krótkim czasie osiâga liczbë
szeôciu milionów egzemplarzy. "Rocks" - wydany w 1976 roku czwarty album grupy
w ciâgu miesiâca od wydania osiâga status platynowej pîyty. W rok póúniej
wydawaê by sië mogîo niezmordowani rockowcy nagrywajâ dîugograjâcy "Draw The
Line". Niestety nadmierna popularnoôê równieû ma swâ cenë. Fizyczne
podobieïstwo Stevena do Micka Jaggera ze strony dziennikarzy przysparza mu
wiele nieprzyjemnych porównaï, ponadto rozpoczyna sië narkotykowa nagonka...
Gorzej, ûe sam zespóî jakby poczâî wypalaê sië wewnëtrznie, owocem czego staîy
sië czëste konflikty miëdzy Perrym a Tylerem. Jeszcze w roku 1978 Aerosmith
jako Future Villain Band wystëpuje w beatlesowskim filmie "Sgt. Pepper's
Lonley Hearts Club", w doskonaîy sposób przerabiajâc "Come Together". Niestety
potem praktycznie równolegle z wydaniem albumu "Noght In The Ruts" Joe Perry
postanawia opuôciê zespóî, poôwiëcajâc sië solowemu projektowi - Joe Perry
Project. Gitara Perryego przejëta zostaje przez niejakiego Jimmiego Crespo.
Z poczâtkiem roku 1980 Aerosmith osierocony zostaje równieû przez Brada
Whitforda, który podobnie do Perryego zakîada solo projekt St. Holmes Band.
Nowym czîonkiem Aerosmith zostaje Rick Dufay. W skîadzie z dwoma ôwieûymi
muzykami powstaje "Rock In A Hard Place" (1982), album delikatnie mówiâc maîo
udany. Dwa lata póúniej na îono zespoîu wracajâ Perry i Whitford, wydarzenie
to ôwiëtowane jest trasâ Back In The Saddle Tour, oraz nowym kontraktem, tym
razem z firmâ Geffen Records. Pierwszym albumem zrealizowanym dla nowej
wytwórni byî wydany w roku 1985 krâûek "Done With Mirrors". Zawsze
twierdziîem, ûe rok 1986 to jedna z waûniejszych dat w historii rocka. Oprócz
kamieni milowych poîoûonych przez zespoîy takie jak Slayer czy Metallica, na
wpis do annaîów zasîuguje równieû popeînione przez Aerosmith i raperów z RUN
DMC nagrania oryginalnie umieszczonego na albumie "Toys..." utworu "Walk This
Way" - bodajûe pierwszego tego typu mariaûu zarówno w historii rock'n'rolla
jak i rapu. Rok 1987 to nagrany z producentem Bruce Fairbairn "Permament
Vacation", album poszczyciê sië moûe takimi hymnami jak "Rag Doll" czy "Dude
(Looks Like A Lady). Z tymi utworami Aerosmith po raz pierwszy wskakuje na
brytyjskie listy przebojów. Dwa lata póúniej na rynku ukazuje sië kolejna
produkcja kwintetu z Bostonu - "Pump". Album, z którego pochodzâ przeboje tego
pokroju co "Janie's Got A Gun" czy "What It Takes". Trzy lata przerwy,
niemoûliwym jest by nie kojarzyê wystëpujâcej w promujâcych album "Get A Grip"
teledyskach "Cryin" i "Amazing" ôliczniutkiej jak z obrazka Alicji
Silverstone. W rok po wydaniu "krowiego albumu" zespóî postanawia przybliûyê
mîodzieûy swe wczeôniejsze dokonania wydajâc skîadankë "Big Ones", na której
to kompilacji, oprócz nowego "Blind Man" znajdujâ sië utwory nagrane pod
szyldem Geffen Rec. Jeszcze tylko opatrzony wzbudzajâcâ wôród hinduistów
kontrowersje okîadkâ "Nine Lives". Pierwsze miejsce amerykaïskich list
przebojów osiâgnëte za pomocâ wykorzystanego w filmie Armagedon utworu "I
Don't Want To Miss A Thing" i doczekaliômy sië trzynastego peînometraûowego
krâûka tej jednej z ûywych historii rock'n'rolla. Jak przedstawia sië lista
róûnic miëdzy "Just Push Play", a poprzednimi albumami Aerosmith? Przede
wszystkim jest to pierwszy krâûek produkowany osobiôcie, przez ukrywajâcych
sië pod pseudonimem Boneyard Boys czîonków zespoîu. Naleûy jednak dodaê, ûe
pod szyldem tym oprócz nazwisk Perry i Tyler widniejâ jeszcze wizytówki panów
Marka Hudsona oraz Marti Frederiksena... Zîe doôwiadczenia z sesji do
ostatniego albumu "Nine Lives" sprawiîy, ûe tym razem mimo delikatnie mówiâc
sceptycznego nastawienia wytwórni zespóî postanowiî "ugotowaê sië we wîasnym
sosie". Caîy materiaî powstaî w naleûâcym do Perryego Boneyard Studio, do
którego dla potrzeb miksowania przez szeôê miesiëcy dobudowano specjalne
pomieszczenie. "Wszyscy próbowali nas przekonaê, ûe do rejestracji materiaîu
niezbëdni bëdâ nam "prawdziwi fachowcy". Rzecz w tym, ûe producent w pewnym
sensie to zawód bardzo podobny do prawnika tzn. jedni i drudzy próbujâ
przekonaê cië, ûe w ûadnym wypadku nie jesteô w stanie poradziê sobie bez jego
pomocy, a w rzeczywistoôci biorâ grube pieniâdze za robienie rzeczy, z którym
sam przy odrobinie wysiîku powinieneô sobie doskonale poradziê."
I rzeczywiôcie poradzili sobie doskonale. "Just Push Play" to dwanaôcie
peînowymiarowych, soczystych rockowych utworów, które mimo wplatanych weï od
czasu do czasu nowoczesnych smaczków nieodparcie kojarzâ z realizacjami takimi
jak "Permament Vacation" czy "Pump". Zresztâ na "Just Push Play" znaleúê
moûemy nieskrywane odniesienia do tychûe albumów, i tak na przykîad zarówno
linie wokalne jak i riff utworu "Trip Hoppin" do zîudzenia przypominajâ
"Dude...", natomiast wspaniaîa ballada "Luv Lives" nieodparcie kojarzy sië z
"What It Takes", gdy w pewnym momencie sîyszymy przyciszone jodîowanie Tylera,
o ûadnej pomyîce nie moûe byê mowy. Gdyby przyjrzeê sië materiaîowi nieco
dokîadniej, takich "wstawek" znaleúlibyômy jeszcze przynajmniej kilka.
Generalnie album ten stanowi jedno z najbardziej udanych "tradycyjno -
nowoczesnych" muzycznych dokonaï. Tak wiëc jestem przekonany, ûe tym razem
trzynastka nie okaûe sië pechowa.
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/Anathema.txt
::::::::
Anathema
Nie, nie o The Beatles bëdzie to historia. Tym razem ten artykuî bëdzie
dotyczyî zespoîu, który pochodzi z tego samego miasta, ale sîawâ nigdy nie
dorówna swym znamienitym poprzednikom. Szkoda...
PROGDIR:GFX/rock/anathema
Zespóî Anathema, bo o nich tu mowa, powstaî latem 1990 roku w przemysîowej
czëôci Anglii. Wîaônie w Liverpoolu. Wtedy jeszcze nie nazywali sië Anathema.
Ich pierwsza nazwa to Pagan Angel. Od razu postanowili graê tak, jak ich
idole: Black Sabbath. Chcieli graê ciëûki doom metal. W owym czasie zespóî
tworzyli Darren White (voc), bracia Vincent i Danny Cavanagh (g), Jamie
Cavanagh (b) i John Douglas (dr). W listopadzie 1990 roku weszli do studia, by
nagraê swe pierwsze demo, zatytuîowane "An Iliad Of Woes". Juû niedîugo po
ukazaniu sië dema (styczeï 1991 roku) postanowili zmieniê nazwë na Anathema.
Zespóî miaî na tyle szczëôcia, ûe zaîapaî sië na tournee po Wielkiej Brytanii
z takimi tuzami ówczesnego metalu, jak Bolt Thrower, czy Paradise Lost. Po
kilkunastu koncertach grupa postanowiîa ponownie wejôê do studia, tym razem
po to, by nagraê nowe demo. Nosiîo ono tytuî "All Faith Is Lost" i ukazaîo
sië w lipcu 1991 roku. Jego premiera odbiîa sië szerokim echem w Europie
i szybko z mîodymi muzykami skontaktowaîa sië firma Peaceville Records,
oferujâc im kontrakt pîytowy na cztery albumy.
Po roku intensywnego grania i tworzenia nowego materiaîu, zespóî wszedî
w listopadzie 1992 roku do studia i nagraî swojâ pierwszâ Epkë, zatytuîowanâ
"Crestfallen", na której znalazîy sië cztery utwory utrzymane w najlepszej
tradycji heavy-doom metalu. By nie traciê rozpëdu, Anathema wyruszyîa na trasë
po Wielkiej Brytanii, supportujâc Cannibal Corpse i zdobywajâc w ten sposób
coraz wiëcej fanów. Zespóî poszedî takûe za ciosem i zabraî sië do pisania
materiaîu na swój pierwszy album studyjny. Zatytuîowany "Serenades" ukazaî sië
w lutym nastëpnego roku i od razu zdobyî uznanie krytyki. Na liôcie
brytyjskiego "Kerranga" zadebiutowaî na miejscu drugim, a u naszego
brytyjskiego brata staî sië albumem miesiâca. Wkrótce potem Anathema wyruszyîa
na trasë po swym kraju, zahaczajâc takûe o kontynent, gdzie zagraîa na kilku
festiwalach. Tournee zakoïczyîo sië w styczniu 1994 roku, i od razu zespóî
zaszyî sië w studio, pracujâc nad kolejnâ Epkâ, zatytuîowanâ "Pantecost III".
Latem tego roku zespóî wyruszyî w pierwszâ podróû poza kontynent europejski.
Zagraî w sierpniu na brazylijskim festiwalu Independent Rock Festival. Potem
wróciî do Europy, by zagraê kolejne koncerty. Pojawiîy sië teû problemy
wewnâtrz zespoîu, które niestety przedîuûyîy znacznie oczekiwanie na nowy
materiaî. Stâd teû "Pentacost III" ukazaî sië dopiero w maju 1995 roku.
Wyprodukowany przez zespóî minialbum pokazaî dalszy rozwój zespoîu. Ale
niestety nie byîo îatwo. Po kolejnych starciach na opuszczenie zespoîu
zdecydowaî sië wokalista Darren White. Mogîo to okazaê sië ciosem dla mîodej
jeszcze grupy. Jednak bracia Cavanagh i spóîka zdecydowali sië nie zatrudniaê
kogoô spoza zespoîu. Obowiâzki wokalne przejâî Vincent.
Juû z jego wokalami ukazaî sië w paúdzierniku 1995 roku drugi peînometraûowy
album zespoîu, zatytuîowany "The Silent Enigma". Muzyka stanowiîa odejôcie od
dotychczasowych dokonaï Anathemy. Jeden z krytyków pokusiî sië nawet na
okreôlenie nowej produkcji Liverpoolczyków jako "skrzyûowanie Black Sabbath
z Pink Floyd". Taki wîaônie styl staî sië od tego albumu wyznacznikiem tego,
co robi Anathema. I okazaîo sië, ûe wokal Vincenta doskonale pasuje do nowego
stylu zespoîu.
Nie tracâc woli tworzenia zespóî poszedî za ciosem i szybko stworzyî nowy
materiaî studyjny. Juû w czerwcu 1996 roku zespóî wszedî do studia
z producentem Tony Plattem i rozpoczâî rejestrowanie muzyki na nowy album.
Wspomógî ich wtedy klawiszowiec zaprzyjaúnionych Cradle Of Filth, Les Smith.
Razem z nim Danny stworzyî niezapomniane pasaûe orkiestrowe, które nadaîy
muzyce Anathemy jeszcze wiëkszej gîëbi. To, co przede wszystkim uderza w,
wydanym w listopadzie 1996 roku, albumie, to jego gîëboka melancholia.
Najbardziej obrazuje to trzyczëôciowy utwór tytuîowy. Choê to basista Duncan
Patterson byî twórcâ wiëkszoôci muzyki, to jednak smutne wokale Vincenta
i ôwietna praca gitar obu braci sâ chyba najbardziej odpowiedzialne za të
melancholië. Zespóî wyruszyî w 1997 roku w trasë koncertowâ, grajâc m.in.
w Polsce. Niedîugo po wystëpie w naszym kraju na rynku pojawiîa sië kaseta
wideo, zatytuîowana "A Visoin if a Dying Embrace", na której znalazîy sië
dotychczasowe teledyski zespoîu oraz koncert zerejestrowany w krakowskim
studiu Îëg, podczas trasy Anathemy z My Dying Bridge po Polsce.
Po powrocie z tras koncertowych zespóî rozpoczâî pisanie materiaîu na nowy
album. Nie obyîo sië przy tym bez problemów, jako ûe perkusista John Douglas
postanowiî opuôciê zespóî. Jego miejsce zajâî Shaun Steels. Juû z nim powstaî
nowy album, zatytuîowany "Alternative 4". Ukazaî sië on w czerwcu 1998 roku.
Wielu recenzentów podkreôlaîo widocznâ progresjë stylu Anathemy. Z drugiej
strony widoczne byîo muzyczne uproszczenie. Zrezygnowano z pompatycznych
partii orkiestrowych na rzecz skrzypiec. Wyeksponowano teû bardziej fortepian.
W warstwie tekstowej poruszono jeszcze bardziej pesymistyczne tematy. Ale
pisanie o koïcu wszystkiego najlepiej wychodzi wîaônie Anathemie. Zespóî
ponownie wyruszyî w trasë i tu spadî na nich kolejny cios: z zespoîu odszedî
basista Duncan. Jego miejsce zajâî przyjaciel zespoîu i szef ich fan klubu,
Dave Pybus.
Po kilku trasach koncertowych zespóî ponownie zaszyî sië w studio, pracujâc
nad swoim nowym dzieîem. Do zespoîu powróciî perkusista John Douglas,
a klawiszami zajâî sië Martin Powell, ex-keyboardzista My Dying Bridge.
W czerwcu 1999 roku ukazaîo sië kolejne dzieîo Anathemy, zatytuîowane
"Judgement". To chyba jeden z ich najlepszych, o ile nie najlepszy album. Znów
peîen melancholii, ale jednoczeônie piëkny. I ciâgle potwierdzaî progresjë
w stylu zespoîu z Liverpoolu. Anathema znów wyruszyîa na trasë koncertowâ, tym
razem zachaczajâc takûe o Polskë, gdzie zagraîa kilka bardzo dobrych koncertów
w towarzystwie naszego Artrosis.
Od jakiegoô czasu bracia Cavanagh i spóîka pracujâ dosyê ciëûko nad swoim
nowym dzieîem. Z ostatnich wieôci wynika, ûe nowy album Anathemy nie ma
jeszcze tytuîu. Nie wiadomo teû, kiedy miaîby ujrzeê ôwiatîo dzienne. Ale
Danny Cavanagh uchyliî niedawno râbka tajemnicy, opowiadajâc o jedenastu
utworach, które znajdâ sië na nowym dziele czterech chîopców z Liverpoolu.
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/Brudne_Dzieci_Sida.txt
::::::::
Brudne Dzieci Sida
Krótka i niebogato ilustrowana historia zespoîu punk rockowego Brudne Dzieci
Sida.
Wszystko zaczëîo sië, gdy byîem w pierwszej klasie i wîaôciwie przez przypadek
kupiîem sobie legendarnâ, pierwszâ czwórkë Dezertera. Byî to chyba rok 84.
Byîem wtedy fanem zespoîu Lombard i polowaîem na jego najnowszy singiel
"Szklana pogoda". Polowaîem, bo w tamtych latach w Polsce ukazywaîa sië moûe
jedna pîyta na miesiâc i gdy tylko coô rzucili do sklepu, to od razu ustawiaîa
sië kolejka i wszystko szîo na pniu, o ile wczeôniej nie poszîo spod lady. No
wiëc w koïcu upolowaîem ten Lombard. Razem z Lombardem rzucili Dezertera.
Lombard kosztowaî 30 zîotych, a Dezerter 70, a ûe miaîem akurat stówkë, to
kupiîem jedno i drugie - gîównie dlatego, ûe kupowaîo sië wtedy generalnie
to, co byîo, a ûe przewaûnie nie byîo nic, to jak tylko coô byîo, to
sië kupowaîo. Zawsze moûna byîo sprzedaê po wyûszej cenie. Lombard mi poszedî
juû w autobusie do domu, i to za dwie stówy, wiëc wysiadîem na najbliûszym
przystanku i pobiegîem z powrotem do sklepu po nastëpny. Ale to niewaûne.
Waûne jest to, ûe gdy wróciîem do domu i tak z czystej ciekawoôci posîuchaîem
tego Dezertera, to Lombard od razu poszedî w odstawkë, i to na zawsze.
A Dezertera w ogóle nie zdejmowaîem z gramofonu - leciaî na okrâgîo jak tylko
rano wstaîem, aû do przyjôcia starych z pracy. Byîy wtedy ferie zimowe, wiëc
siedziaîem w domu, a z gîoôników ryczaîo "towarzyszu miîy!!!" aû trzësîa
sië klatka schodowa, na tyle na ile byîo to moûliwe przy gramofonie Emanuel
i radiu Amator z gîoônikami od kompletu. Ten Dezerter tak mi sië zdarî od
sîuchania, ûe musiaîem sobie potem kupiê nowego. Ale to dopiero póúniej, bo
wtedy sîuchaîem tej czwórki i wiedziaîem jedno: muszë mieê kapelë. Oczywiôcie
punk-rockowâ.
Kumpel z klasy, który byî metalowcem, pokazaî mi, jak sië gra podstawowe trzy
albo cztery akordy. Od innego kumpla kupiîem za 600 zîotych gitarë elektrycznâ
Kosmos, a jako wzmacniacz sîuûyîo mi lampowe radio Kankan z lat 50-tych, na
którym mój stary sîuchaî pierwszych przebojów Beatlesów. Nie trzeba byîo nawet
ûadnego fuza - radio samo charczaîo, wiëc brzmienie byîo naprawdë OK.
Na poczâtku graîem sam - oczywiôcie w piwnicy - bo nikogo nie znaîem (fakt,
parë razy pograîem z kumplami w pomieszczeniu szkolnego radiowëzîa, ale czy
moûna na dîuûszâ metë graê punka z fanami Dûemu albo piosenki
ûeglarsko-turystycznej?). Nie miaî mi nawet kto powiedzieê, jak sië stawia
wîosy, wiëc mimo codziennych, rozpaczliwych prób z intensywnym wykorzystaniem
biaîka, cukru, ûelu i innych specyfików, moje wîosy nadal rosîy w dóî zamiast
do góry. Dopiero - pamiëtam to jak dziô - 6 lutego 1987, pod klubem Akant
w w Katowicach (bo mieszkaîem wtedy w Sosnowcu, a najbliûsze koncerty odbywaîy
sië wîaônie w katowickim Akancie) poznaîem mojâ pierwszâ zaîogë. "Czeôê -
czeôê. Skâd jesteôcie? Z Zagórza. Tak? Ja teû z Zagórza!" - okazaîo sië, ûe
mieszkajâ w tej samej dzielnicy, ze trzy kilometry ode mnie, tyle, ûe ja
dotâd o tym nie wiedziaîem. Dziwnym trafem ja byîem samotnym punkowcem na
olbrzymim blokowisku, a ich byîo z dziesiëciu na maîym, kilkublokowym
osiedlu. Paru z nich trochë graîo, wiëc oto speîniîo sië moje marzenie:
zaîoûyliômy KAPELË.
Graliômy w mojej piwnicy, a konkretnie w pralni. Ja darîem ryja i graîem na
gitarze "Kosmos", najgîoôniej na lampowym radiu "Kankan" z lat 50-tych, Blacha
wymiataî na basie, podîâczonym do gramofonu "Bambino", który pamiëtaî jeszcze
czasy pocztówek dúwiëkowych, a Kicek na perkusji, czyli na werblu, dwóch
pëkniëtych talerzach podwieszonych na sznurku u sufitu, i wielkim tekturowym
pudle, które robiîo za centralë. Reszta zaîogi kibicowaîa.
Byîem wniebowziëty. Niestety sielanka nie trwaîa dîugo. Chîopakom nie
podobaîy sië moje piosenki, bo ja chciaîem ôpiewaê wesoîe, jajczarskie
i ironiczne teksty (najlepszym numerem z tamtego okresu byîa piosenka "Ja
kocham milicjë"), a oni chcieli tak na powaûnie: ômierê, wyôcig zbrojeï, wojna
atomowa i inne takie brednie, o których wtedy ôpiewaîo 99% polskich kapel
punkowych, do znudzenia. Kurwa, ûyliômy w totalitarnym systemie, za postawione
wîosy moûna byîo wylecieê ze szkoîy, przez dworzec w Katowicach nie daîo
sië spokojnie przejôê bez zaliczenia komisariatu, a czasem mandatu i paîowania
(oczywiôcie za wyglâd), kupiê piwo to byî problem, skinheadzi coraz czëôciej
rozpierdalali koncerty - ale co tam, dla moich kumpli i tak wiëkszym problemem
byîa jakaô tam wojna i inne abstrakcje rodem z Dziennika TV, choê kaûde
dziecko wiedziaîo, ûe telewizja kîamie.
Po za tym chciaîem od razu po paru próbach nagrywaê kasetë, ûeby sië zaîapaê
do Jarocina (wtedy byîa to wîaôciwie jedyna szansa zaistnienia dla mîodych
kapel). A oni: "Nieee, jeszcze sië dobrze nie zgraliômy, a poza tym na takim
sprzëcie?..." No i kapela rozwaliîa sië po trzech tygodniach, nie zostawiwszy
po sobie nie tylko ûadnych nagraï, ale nawet nazwy, bo nie zdâûyliômy jej
wymyôliê. W kaûdym razie to NIE BYÎY Brudne Dzieci Sida. Z tamtego okresu
zostaîa mi tylko xywa, bo to wîaônie w tamtej zaîodze zostaîem Patyczakiem.
Kumplowaliômy sië dalej, ale jeôli chodzi o granie, to znów zostaîem sam.
Wkrótce potem zaczâîem bardzo duûo jeúdziê po Polsce, poznawaê ludzi, zdobywaê
pierwsze fanziny. Pietia wydaî wtedy 8 albo 9 numerów QQRYQ - byî to, obok
Anteny Krzyku, najlepszy fanzin w Polsce. Byî, podobnie jak inne, odbity na
tak chujowym kserze, ûe niewiele byîo widaê, ale nie byîo to wtedy waûne, bo
w Polsce byîo moûe z 10 fanzinów, wiëc czytaliômy, co sië daîo, tym bardziej,
ûe trudno je byîo zdobyê - nikomu sië wtedy nie ôniîo, ûe za parë lat bëdzie
moûna cokolwiek legalnie wydrukowaê, a w dodatku wyîoûyê na stolik na
koncercie. No i razem z tym nowym QQRYQ Pietia przysîaî mi jakâô ulotkë Ruchu
"Wolnoôê i Pokój", który byî ruchem pacyfistycznym i walczyî o prawo do sîuûby
zastëpczej oraz o to, by wiëúniowie sumienia wyszli z wiëzieï. Ja tam sië
trzymaîem z daleka od tzw. "polityki", ale ta ulotka jakoô mi sië spodobaîa.
Nazywaîa sië "Di-da" i wyglâdaîa, jak kartka wydarta z fanzina: krzywe litery,
nierówne kolumny, peîno pacyf i A w kóîku - ûadnych solidarnoôci, krzyûy
i orîów w koronie. WiP pisaî z jajem i wykopem, choê o powaûnych sprawach.
Czym prëdzej skontaktowaîem sië z tym tajemniczym WiP-em i wkrótce znaîem juû
zaîogi z wiëkszoôci miast Polski. Najchëtniej jeúdziîem do Opola, bo to
niedaleko, no i byîa tam bardzo fajna ekipa: taka mniej polityczna, a
bardziej ekologiczno - wegetariaïsko - muzyczno - poetycka. Wpadliômy kiedyô
na pomysî, ûeby zaîoûyê kapelë, która graîaby kaûdy kawaîek w innym stylu i
za kaûdym razem inaczej sië nazywaîa. Powstaî wtedy kawaîek "Krwawy topór
Lucyfera", który miaîa graê kapela metalowa, ta sama kapela jako zespóî reggae
miaîa wykonaê chwytajâcy za serce utwór "Reggae - muzyka serc", a dla kapeli
w wersji punkowej zostaî napisany kawaîek "Ûycie jest bez sensu". Chodziîo
o uîoûenie jak najbardziej schematycznych, aû do przegiëcia, kawaîków,
i wymyôlenie równie przegiëciarskich nazw. Najwiëkszy problem byî z kapelâ
punkowâ, bo tu w dziedzinie nazewnictwa wymyôlono juû wszystko, co sië daîo:
Siekiery, Padliny, Ôcierwa, WC, Sedesy i inne ostre obrzydlistwa juû na nikim
nie robiîy wraûenia. Wyobraúniâ zabîysnâî Dziadek, a raczej Jah'Deck,
klawiszowiec regowej kapeli (autentycznej, nie wymyôlonej!) Bakszysz. "Mam!" -
woîa - "Brudne Dzieci Sida!!!" Z wraûenia opadîa mi szczena. Wkrótce potem
Jah'Deck umarî - szkoda, bo byî super fajnym i bardzo nietypowym kolesiem:
wyobraúcie sobie dredziarza - rastamana, który nie pali trawy, za to ôwietnie
gra na klawiszach, jest aktywnym pacyfistâ, czyta science-fiction, studiuje
fizykë, a do tego ma zajebiste poczucie humoru!
Pomysîy zaczâîem realizowaê sam. Graîem gdzie sië daîo: na strajkach
studenckich (bo w miëdzyczasie zdaîem na studia i przeniosîem sië do
Poznania), na zjeúdzie Miëdzymiastówki Anarchistycznej, no i oczywiôcie na
koncertach punkowych. Nigdy nie miaîem nie tylko kapeli, ale nawet swojej
gitary - po prostu poûyczaîem od kogoô i graîem, ku utrapieniu wîaôciciela
instrumentu, któremu przewaûnie zrywaîem co najmniej poîowë strun. "Czeôê
ludzie! Witam wszystkich serdecznie na koncercie zespoîu punk-rockowego Brudne
Dzieci Sida! Niestety wystâpië dzisiaj sam. Reszta kapeli nie dojechaîa,
poniewaû..." - i tu wymyôlaîem jakâô bajeczkë w stylu "rodzice ich nie
puôcili", "uczâ sië do egzaminów", "spóúnili sië na pociâg" lub teû "wczoraj
ostro pochlali i leczâ kaca". Po paru takich koncertach ludzie czasem sami
pytali sië, co z resztâ kapeli - innymi sîowy, uwierzyli w istnienie zespoîu,
którego nigdy nie byîo. Byîem z siebie dumny - tego nie powstydziîby sië chyba
sam Malcolm MacLaren!
Najwiëkszym osiâgniëciem z tamtego okresu byîo wyróûnienie, które otrzymaîem
na przeglâdzie "Ôpiewaê kaûdy moûe" w Poznaniu, jakoô w 91 czy 92 roku, za
piosenkë "Love Kills". Byîem zaskoczony, bo na imprezie tej dominuje smëtna
"poezja (?) ôpiewana", wiëc nie spodziewaîem sië, ûe punk rock tak bardzo
przypadnie do gustu jurorom. Nagrodâ byî caîoroczny karnet na DKF, ale wtedy
nie za bardzo lubiîem kino i przez caîy rok byîem tylko na jednym filmie -
"Narkomani".
Kiedyô siadîem w pokoju w akademiku i nagraîem na dyktafon wszystkie kawaîki,
jakie wtedy miaîem - byîa z tego kaseta, która ukazaîa sië w jednym
egzemplarzu. Wydana zostaîa bardzo punkowo: nie miaîa w ogóle okîadki, a nazwë
Brudne Dzieci Sida wydrapaîem na kasecie i pudeîku agrafkâ. Krâûyîa po
ludziach i musiaîa sië nieúle "rozmnoûyê" bo do dziô jej kopie znajdujë czasem
na póîkach u znajomych.
Potem Brudne Dzieci Sida zaczëîy uprawiaê caîkiem nowy styl, który nazwaîbym
punk - rockiem konceptualnym, punk - konceptualizmem lub konceptualizmem punk
- rockowym. Styl ten polegaî na tym, ûe wymyôlaîem kawaîki, ale w ogóle ich
nie graîem, powstawaîy wiëc piosenki, które istniaîy tylko w mojej gîowie.
Granie punk-rocka stawaîo sië coraz mniej marzeniem, a coraz bardziej
wspomnieniem - bo kto widziaî: zakîadaê kapelë punkowâ pod koniec studiów,
kiedy inni z reguîy przestajâ myôleê o tzw. "gîupotach", jak np. granie
muzyki, a zaczynajâ myôleê o tzw. "powaûnych sprawach", jak np. dobrze pîatna
praca.
Przeîom nastâpiî z nadejôciem wiosny 1997 roku, kiedy to zagraîem pierwszy od
wielu lat koncert - dla wspóîmieszkaïców i goôci w naszej chacie na Kantaka.
Tak sië spodobaî, ûe wkrótce potem daîem pierwszy koncert na Rozbracie, na
ôwieûym powietrzu, a zaraz potem drugi, wîaônie ten, z którego pochodzi kaseta
"Trzy akord darcie mordy".
No i tak to sië od tamtej pory krëci. Nikt juû co prawda nie daje sië
nabraê, ûe w Brudnych Dzieciach Sida gra ktokolwiek oprócz mnie, za to
niewâtpliwym sukcesem zespoîu jest fakt, ûe od samego poczâtku kapela istnieje
w niezmienionym skîadzie.
Patyczak
P.S. Powyûszy tekst jest fragmentem ksiâûki z moimi wspomnieniami, którâ
zamierzam napisaê, ale jeszcze nie wiem kiedy.
Przepisaî z ksiâûeczki doîâczonej do kasety zespoîu Brudne Dzieci Sida:
sUcHy/Energy
::::::::
AMP2/TXT/rock/Czy_muzyka_schodzi_na_psy.txt
::::::::
Czy muzyka schodzi na psy?
Badajâc rozwój muzyki na przestrzeni dziesiâtek lat dwudziestego wieku moûna
dojôê do róûnych wniosków, nie zawsze sîusznych. Postaram sië w tym artykule
uporzâdkowaê nieco wykonawców i style, które obowiâzywaîy w muzyce, byîy
najpopularniejsze w ciâgu minionych 30 lat ostatniego wieku.
Rock'n'roll. Typowy styl lat szeôêdziesiâtych, aczkolwiek popularyzowany juû
w latach 1955-60. Tym mianem zwykîo sië okreôlaê póúniejszâ twórczoôê zespoîów
rockowych w latach siedemdziesiâtych i osiemdziesiâtych, jednak niewiele ma
ona wspólnego z typowym, surowym rock'n'rollem. Cechy charakterystyczne tego
gatunku to szybkie, aczkolwiek miëkkie gitarowe granie oraz w miarë cicha
i szeleszczâca perkusja. W utworach rock'n'rollowych drzemaî duch zabawy, byîy
one z reguîy bardzo optymistyczne i ciepîe. Rock'n'roll jako kontynuacja
rhythm'n'bluesa miaî po prostu prowokowaê ludzi do zabawy. Ciekawostkâ jest
fakt, ûe wtedy taniec rock'n'rollowy byî w niektórych stanach USA zakazany,
jako zbyt swawolny i lubieûny. Póúniej przepisy te zliberalizowano. Do
najpopularniejszych wykonawców naleûeli niezapomniany Elvis Presley, Bill
Haley, Jerry Lewis i inni.
Mianem rock'n'rolla okreôla sië teû twórczoôê zespoîów przeîomu lat
szeôêdziesiâtych i siedemdziesiâtych, takich jak The Rolling Stones, Led
Zeppelin, czy The Doors. Moim zdaniem jednak jest to grube nieporozumienie.
Naleûy oddzieliê te dwa gatunki, nazywajâc drugi z nich po prostu rockiem.
Pomijajâc oczywiôcie fakt, ûe wîaônie na przeîomie wyûej wspomnianych lat
narodziîo sië sîynne okreôlenie "sex, drugs & rock'n'roll". Mocniejsze i mniej
"sîodkie" gitary zaczëîy dominowaê w utworach nowej fali. Doskonale sîychaê to
na przykîadzie klasyku "Satisfaction" The Rolling Stones. Modne staîy sië
organy Hammonda, które sîychaê w prawie wszystkich nagraniach Doorsów, Deep
Purple, czy Uriah Heep. Rock jako taki przetrwaî do dziô, jego tradycja jest
kultywowana z bardzo dobrym skutkiem przez wiele mîodych, ambitnych zespoîów,
jak chociaûby polskie Myslovitz i Hey. Inni sîynni wykonawcy to np. Queen,
Aerosmith i... The Beatles. W zasadzie, to ten zespóî zawiesiîbym tak nad
przepaôciâ miëdzy rock'n'rollem a rockiem jako takim.
Idâc dalej moûna natknâê sië na jeszcze ciëûszâ odmianë muzyki, popularnie
nazywanâ heavy metalem. Tutaj dúwiëk gitar zostaî nadnaturalnie wyolbrzymiony,
perkusja zyskaîa nowe znaczenie, juû nie metronomu odmierzajâcego takt 4/4,
ale potencjometra poziomu adrenaliny we krwi. Wyróûnia sië wiele podstylów
metalu: death, trash, gotic, ale wszëdzie chodzi o to samo - ta muzyka ma
elektryzowaê, denerwowaê, dodawaê energii. Juû nie dominujâ tutaj sîodkie
melodie îatwo wpadajâce w ucho. Generalnie muzyka metalowa opiera sië na
kilku, bâdú jednym riffie gitarowym, dookoîa którego budowana jest caîa
struktura utworu. Wokalista juû nie ôpiewa, jak kastracik ôwieûo po zabiegu
nadajâcym odpowiedniâ barwë jego gîosowi. Poniewaû jest to przewaûnie muzyka
ekspresyjna, wiëc i wokalista musi daê z siebie wszystko. Prym wôród
wykonawców tej dziedziny muzyki wiodâ: Metallica, Iron Maiden, Slayer,
a ostatnio Korn, Tool...
Trudno w tym miejscu nie zauwaûyê jednej tendencji. W ciâgu tych lat muzyka
caîy czas ewoluowaîa przechodzâc od stylu bardzo miëkkiego i przyjemnego do
wrëcz nieznoônego dla niektórych. Stâd wîaônie wziâî sië tytuî tego artykuîu.
Czy naprawdë muzyka schodzi na psy? Tak twierdzâ przynajmniej starsi amatorzy
tej dziedziny sztuki. Ale to jest naturalna i jak najbardziej normalna rzecz.
Muzyka rozwija sië, zmienia wraz ze ôwiatem. Tak jak nikt w epoce kamienia
îupanego nie sîyszaî o telewizorze, tak w latach piëêdziesiâtych nikomu nie
ôniî sië nawet death metal (i disco, które jest teraz najbardziej popularne
i îagodniejsze od rock'n'rolla - coô Ci ta teoria szwankuje - SZAMAN).
Oczywiôcie pominâîem wiele gatunków i stylów muzyki. Tego nie sposób objâê
w jednym krótkim artykule. Z tych, które doszîy do gîosu wyróûniê moûna
jeszcze pop, jazz, blues, techno (jazz i blues raczej nigdy nie doszîy i nie
dojdâ do gîosu, gdyû zbyt wiele wymagajâ od sîuchacza - SZAMAN). Sâ to bardzo
róûne style. Jedne komercyjne aû do przesady (pop), drugie wrëcz przeciwnie,
nastawione na sîuchacza o wiëkszych wymaganiach (jazz). Tematem na osobny esej
jest za to techno. Nie kaûdy wie, ûe poczâtki muzyki elektronicznej datuje sië
na poczâtek lat szeôêdziesiâtych. Muzyka ta nasuwa jednâ myôl - co dalej? Co
jeszcze moûe zmieniê sië w muzyce? Po techno, naprawdë nie wiadomo (ja mam
nadziejë na opamiëtanie, porzucenie komputerów i powrót do klasyki - do tego
trzeba jednak ludzi z pomysîami, takich jak np. Kurt Cobain - SZAMAN).
Ale podobnie jest z caîym ôwiatem. Nigdy nie wiadomo, czym nas zaskoczy, co
nowego przyniesie wraz z nowym dniem. Pozostaje tylko czekaê i zastanawiaê
sië, czego bëdâ sîuchaê nasze dzieci.
autor:
Corector/Dpt+Rad+Amp+Eng
Kamil Chomicz
Radoryû Koôcielny 41/3
21-470 Krzywda
Tekst zostaî czëôciowo zmieniony i uzupeîniony przez SZAMANA
Od SZAMANA - znam wiele mîodych osób, które nie sîuchajâ "bieûâcej" muzyki.
Sam sporadycznie po niâ siëgam. W latach 60 i 70-tych powstaîo bowiem tak
wiele znakomitych nagraï, ûe aby wysîuchaê je wszystkie... Jedno ûycie to za
maîo! Jeûeli sië z tym nie zgadzasz i uwaûasz, ûe tej muzyki wcale nie jest
tak duûo i wcale nie jest ona taka dobra, to po prostu maîo sîyszaîeô i maîo
widziaîeô. Najwyûszy czas zaczâê nadrabiaê zalegîoôci! W odróûnieniu od
Corectora uwaûam, ûe czas (postëp) i muzyka nie majâ ze sobâ nic wspólnego.
Obecnâ muzykë od zîotych lat szeôêdziesiâtych i siedemdziesiâtych dzieli
ogromna przepaôê. Muzycy majâ do dyspozycji wspaniaîâ technologië, ale brakuje
im pomysîów. Bazujâ na tym, ûe ludzie w czasach poôpiechu, internetu, MTV
i radiowego formatu piosenek nie majâ wystarczajâco duûo cierpliwoôci, by
wgîëbiê sië w muzykë.
::::::::
AMP2/TXT/rock/Dzem.txt
::::::::
Dûem
Dûem jest jednym z najlepszych i najdîuûej dziaîajâcych polskich zespoîów. Ich
muzyka to poîâczenie rocka, bluesa i reggae. Od 1973 roku razem grajâ Adam
(gitara) i Beno (gitara basowa) Otrëbowie oraz Paweî Berger (instrumenty
klawiszowe). Grupa powstaîa w Katowicach. Do w/w trójki doîâczyî najpierw
wokalista Ryszard Riedel, a nastëpnie gitarzysta Jerzy Styczyïski. Riedel
szybko staî sië postaciâ, która przyciâgaîa mîodâ publicznoôê. Staîo sië to
dziëki jego wielkiemu talentowi wokalnemu oraz pisanym przez niego tekstom. Na
poczâtku lat 80-tych byîo o nich bardzo gîoôno, mieli grupë wielkich fanów,
ale nie cieszyli sië sympatiâ ówczesnych firm fonograficznych. Pierwszâ pîytë
PROGDIR:GFX/rock/dzem
"Cegîa" wydali dopiero w 1985 roku. Druga pîyta koncertowa "Absolutely Live"
jest jednâ z najlepszych w dyskografii grupy. Dziëki charyzmatycznemu Riedlowi
i znakomitym muzykom grajâcym w Dûemie koncerty zawsze byîy najmocniejszâ
stronâ grupy. Dûem zostaî najbardziej kultowâ grupâ w Polsce. "Whisky" staî
sië wrëcz hymnem polskich hipisów. Do zwolenników grupy doîâczyli zwykli
ludzie jak mawiaî o swoich fanach Riedel. Grupa nie wystëpowaîa na wielkich
festiwalach telewizyjnych, nie ubieraîa sië w eleganckie garnitury. Kiedy
w 1992 roku powstaîa idea zorganizowania koncertu na rzecz Monaru na Stadionie
X-lecia w Warszawie, Dûem zerwaî wczeôniej zakontraktowany wystëp. Przyjechali
na wîasny koszt i zagrali za darmo, a 50 tysiëcy ludzi pîakaîo. Zespóî odnosiî
sukcesy, ale prawdziwym problemem byîo uzaleûnienie Riedla od narkotyków.
Smutny finaî nastâpiî 30 lipca 1994 roku. Dla wielu odszedî najlepszy polski
wokalista. Po jego ômierci zespóî podjâî niezwykîy trud przekonania fanów do
nowego wokalisty Jacka Dewódzkiego. Wydaje sië, ûe powoli sië to udaje
(obecnie wokalistâ Dûemu jest juû Maciej Balcar - SZAMAN).
Na koniec parë tekstów Dûemu z mojego ôpiewnika:
UWIERZ MIRANDO
Na mnie chyba czas mówiîaô mi
A ja wiedziaîem przyjdziesz tam
Dokâd tysiâce ruszyîo juû
Aby zapukaê do piekîa bram
Na mnie chyba czas mówiîaô mi
A ja wiedziaîem przyjdziesz tam
Dokâd tysiâce ruszyîo juû
Z gîupiâ nadziejâ, ûe to ostatni raz
Pozostaî mi tylko strach
I Twoje kîamstwa, który to raz
Jak dîugo jeszcze bëdzie to trwaê
Czy w ogóle moûna oszukaê czas
Oszukaê czas
Daj mi spokój i uwierz mi
Mirando naprawdë to koniec gry
Prawda jest jedna, Ty jâ znasz
Uwierz Mirando, masz jeszcze czas
Uwierz Mirando jeszcze jeden krok
A po tamtej drugiej stronie
Znajdziesz tylko mrok
Spokojnie ôpij
Nie dowiesz sië
Nawet strach
Nie dowiesz sië co to strach
Co to strach, bo nie
Mirando nie dowiesz sië, Mirando!
WHISKY
Mówiâ o mnie w mieôcie - co z niego za typ
Wciâû chodzi pijany, pewno nie wie co to wstyd
Brudny niedomytek w stajni ciâgle ôpi
Czego szuka w naszym mieôcie
Idú do diabîa - mówiâ ludzie peîni cnót
Ludzie peîni cnót
Chciaîem kiedyô zmâdrzeê, po ich stronie byê
Spaê w czystej poôcieli, ôwieûe mleko piê
Naprawdë chciaîem zmâdrzeê i po ich stronie byê
Pomyôlaîem wiëc o ûonie, aby staê sië jednym z nich
Staê sië jednym z nich
Staê sië jednym z nich
Juû miaîem na oku chacjendë, wspaniaîâ mówië Wam
Lecz nie chciaîa tam zamieszkaê ûadna z piëknych dam
Wszystkie ômiaîy sië woîajâc, woîajâc za mnâ wciâû
Bardzo îadny frak masz Billi
Ale kiepski byîby z Ciebie mâû
Kiepski byîby mâû
Whisky moja ûono, jednak tyô najlepszâ z dam
Juû mnie nie opuôcisz nie, nie bëdë sam
Mówiâ whisky to nie wszystko, moûna bez niej ûyê
Lecz nie wiedzâ o tym, ûe najgorzej w ûyciu
To samotnym byê, to samotnym byê
Aaaa...
Lecz nie wiedzâ o tym, ûe najgorzej z ûyciu
To samotnym byê, nie chcë juû samotnym byê
Nie, nie, nie chcë juû samotnym byê
Nie chcë juû, nie chcë juû samotnym byê
WEHIKUÎ CZASU
Pamiëtam dobrze ideaî swój
Marzeniami ûyîem jak król
Siódma rano, to dla mnie noc
Pracowaê nie chciaîem, wîóczyîem sië
Za to do puszki zamykano mnie
Za to zwykle zamykano mnie
Po knajpach grywaîem za piwko i chleb
Na ûyciu bluesa tak mijaî mi dzieï
Tylko nocâ do klubu Puls
Jam session do rana, tam królowaî blues
To juû minëîo, ten klimat, ten luz
Wspaniali ludzie nie powrócâ
Nie powrócâ juû
Lecz we mnie zostaîo coô z tamtych lat
Mój maîy intymny muzyczny ôwiat
Gdy tak wspominam ten miniony czas
Wiem jedno, ûe to nie poszîo w las
Duûo bym daî, by przeûyê to znów
Wehikuî czasu to byîby cud
Mam jeszcze wiarë, odmieni sië los
Znów kwiatek do lufy wetknie im ktoô
Tylko nocâ do klubu Puls
Jam session do rana, tam królowaî blues
To juû minëîo, te czasy, ten luz
Wspaniali ludzie nie powrócâ
Nie powrócâ juû
CZÎOWIEKU CO SIË Z TOBÂ DZIEJE
Kiedyô przez drogë przebiegî mi dziki, pîowy kot
Wtedy to wîaônie zrozumiaîem, ûe wielkâ szansë mam
Szansë na swâ wîasnâ drogë, na to by sobâ byê
Ûona wnet przeraziîa sië
Gdy powiedziaîem jej, ûe nigdy juû nie pójdë z niâ
Nie, nie pójdë nigdzie z niâ
Czîowieku co sië z Tobâ dzieje
Zastanów sië
Ale ja juû byîem tam skâd tylko dziki kot
Wîaônie ten co drogë zabiegî mi
Mâ szansë byî
Wîaônie ten
Czîowieku co sië z Tobâ dzieje
Zastanów sië
MAGAZYN MÓD
Straciîeô z ûyciu parë lat
Ûaîosny los
Daîeô sië nabraê na ten szpan
Wolnoôci gîos
Wszystko mieê najlepsze chcesz
Peîny szpan
Ciuchy i fryzura teû
Parom madame
Ûycie to nie cud
Wedîug katalogu mód
Zrozum bracie to nie to
Tu widaê Twoje dno
A wszystko to ten magazyn
Magazyn mód
Na fotografii widzisz sië
No, czy to nie cud
Playboyem chciaîbyô byê
Peîny szpan
Kobiety wokóî bomba sâ
Pardom madame
Ûycie to nie ciuch
Wedîug katalogu mód
Zrozum bracie, to nie to
Tu widaê Twoje, Twoje dno
Playboyem chciaîabyô byê ha, ha
No i co?
No i co?
CZERWONY JAK CEGÎA
Nie wiem jam mam to zrobiê ona zawstydza mnie
Strach ma tak wielkie oczy, wokóî ciemno jest
Czujë sië jak Beniamin i udajë, ûe ôpië
Chyba walnë kilka drinków, moûe nakrëcâ mnie
Nakrëcâ mnie
Nie wiem jak mam to zrobiê
By mëûczyznâ sië staê
I nie wypaôê ze swej roli
Tego to pierwszy raz
Gîadzë czule jej ciaîo
Skradam sië do jej ust
Wiem, ûe to jeszcze za maîo
Aby Ciebie mieê, no aby mieê
Czerwony jak cegîa
Rozgrzany jak piec
Muszë mieê, muszë jâ mieê
Nie, nie mogë tak odejôê
Gdy kusi mnie grzech
Muszë mieê
Muszë jâ mieê
Nie wiem jak to sië staîo ona chyba juû ôpi
Leûë obok peîen wstydu, krótki byî to zryw
Bëdzie lepiej, gdy pójdë, nie chcë patrzeê jej w twarz
Moûe kiedyô da mi szansë spróbowaê jeszcze raz
No jeszcze jeden, jeden raz
Czerwony jak cegîa
SKAZANY NA BLUESA
Jeôli go nie znaîeô to nie ûaîuj
Jeôli go nie znaîeô to nie ûaîuj, nie
Bo przyjaciela straciîbyô
Bo przyjaciela straciîbyô jak ja
Nie, Ty go nie znaîeô, nie
Lubiîeô tylko czasem posîuchaê jak gra
A czy pomyôlaîeô
Skâd biorâ sië tacy jak on
A czy pomyôlaîeô
Skâd biorâ sië tacy jak on
Byî jednym z niewielu
Skazanych na bluesa
Ten wyrok dodawaî mu siî
Miaî dom i rodzinë
Spokojnie mógî ûyê
Lecz czësto uciekaî
By stanâê przed Wami
By znów nabraê siî
By nabraê znów siî
Bo czasu miaî maîo
Przeczuwaî to
Skazany na bluesa
Ile jeszcze jest takich jak on
Skazany na bluesa
No ilu jeszcze jest takich jak on
Ilu jeszcze jest takich jak on
NAJEMNIK II
Patrzë w lustro
Szukajâc resztek uczuê w twarzy mej
Czy muszë zabijaê
Z zimnâ krwiâ
Sîyszë ruch myôli
Siîë, no siîë zwalczmy siîâ
Nie, nic sië nie, nic sië nie, z mych marzeï nie speîniîo
Nic sië nie, nic sië nie, z mych marzeï nie speîniîo
O nie
Dopóki ostatnia z gwiazd
nie skona
Nie, czy ûoînierz jest po to ûeby zabijaê
Tak wiem, tak wiem to tylko rozkaz
Tak wiem to tylko rozkaz
Nie, nic sië nie...
Nie wiem jak dîugo
Jak dîugo jestem tu
Jaki dziô mamy dzieï
Nie wiem teû, nie
Patrzë w lustro
Szukajâc resztek uczuê w twarzy mej
Czy muszë zabijaê
Z zimnâ krwiâ
Sîyszë ruch myôli
Siîë, no siîë zwalczmy siîâ
Nie, nic sië nie...
sUcHy::::::::
AMP2/TXT/rock/Jak_zrobic_dredy.txt
::::::::
Jak zrobiê dredy
Jak zrobiê dredy? Jest wiele sposobów na zrobienie sobie dreadów. Podam kilka
z nich:
1. DREADY NA SWETER
Jednym ze sposobów jest pocieranie wîosów swetrem weînianym, albo rëcznikiem
frotowym. Robisz to codziennie, jak najczëôciej przez kilka tygodni, wîosy
zaczynajâ sië niszczyê - filcowaê. Powstajâ strâki, które moûna zaczâê
formowaê juû palcami lub szydeîkiem. Najlepszy efekt uzyskasz jeôli zaczniesz
robiê dready od krótkich wîosów, sâ wtedy równe i cieïkie. Przed rozpoczëciem
"kuracji" najlepiej nie myê przez jakiô czas wîosów (od 2-4 tygodni -
ewentualnie wodâ bez szamponu). Jeôli pojawiâ sië odrosty trzeba trochë
podokrëcaê swetrem, albo palcami.
2. TAPIROWANIE GRZEBIENIEM
Inny sposób polega na tapirowaniu grzebieniem wîosów (najlepsza alternatywa
dla dîugowîosych) przez kilka godzin. Dready powstajâ szybko, ale niestety
równie szybko sië rozplâtujâ.
3. ZAPLÂTANIE W WARKOCZYKI
Kolejny sposób podobny do poprzedniego, jednak tapirujâc wîosy naleûy
równoczeônie zaplataê je w warkoczyki. Trudno jest to samemu zrobiê, wiëc
polecam zleciê to kumplowi/kumpelce.
4. DREADY NA MIXER
Dready moûna zrobiê mikserem do cola-cao. Wsadzasz taki mikser u nasady wîosów
i wîâczasz (trochë boli, ale dready sâ naprawdë îadne). Potem, gdy mikser juû
sië nie chce obracaê przesuwasz go w stronë koïcówek.
5. DREADY NA SZYDEÎKO
Szydeîko (jak najmniejsze), tak wîaônie na nie moûna zrobiê dready. Gdy mamy
w miarë skrëconego dreada, przebijamy go szydeîkiem i nawijamy wîosy wystajâce
z dreada. Nastëpnie wyjmujemy szydeîko. Tâ czynnoôê powtarzamy na caîej
dîugoôci dreada. Koïcówki - wbijamy szydeîko w dreada tak aby wystawaîo na
koïcu, zahaczamy szydeîkiem koniec dreada i wyciâgamy szydeîko. Póúniej
powtarzamy czynnoôê. Inaczej piszâc naleûy przeplataê koïcówkë dreada
szydeîkiem w górnâ ich czëôê.
6. NA CUKIER
Kolejnym sposobem bardziej ekstremalnym;) sâ dready na cukier. Najpierw przez
kilka tygodni nie myj wîosów, rozdziel je na pasma i wgnieê w nie cukier.
Póúniej kaûde pasmo oddzielnie opal nad zapalniczkâ lub ewentualnie podpal.
7. WIZYTA U FRYZJERA
Najgorszym ze sposobów - najbardziej komercyjnym i wstydliwym dla Rasta jest
wizyta u fryzjera. Poza tym drogo za to koszâ i dready i tak po kilku
tygodniach trzeba dokrëcaê. Moûna teû dokleiê sztuczne dready - fe. Nie
polecam plastikowych sposobów, tylko informujë.
PIELËGNACJA DREADÓW
Jeôli chodzi o pielëgnacjë dreadów to najlepiej myê je co kilka dni szamponem
przeciwîupieûowym lub szamponem dla dzieci. Jednak po myciu troszkë sië
rozwalajâ co zobowiâzuje do dokrëcania. Niektórzy myjâ je równieû wodâ
brzozowâ - tzn. skórë, zostawiajâc dready w spokoju. Dowiedziaîem sië równieû,
ûe aby uniknâê rozplatania dreadów po myciu (przynajmniej w jakimô stopniu) -
naleûy wcieraê wosk kosmetyczny lub pszczeli. Jeôli nie lubisz tak
sië pomëczyê to jest jakaô maszynka, która pomaga w tym procesie.
PORADY
1. Jeôli robisz nowego dreada, îapiesz upatrzony kosmyk wîosów u nasady,
w taki sposób jakbyô trzymaî splifa (lub, jeôli wolisz, fajkë), tzn. pomiëdzy
dwa palce i mocno ôciskasz - potem drugâ rëkâ îapiesz wîosy powyûej (jak
najbliûej palców) i krëcisz nimi tak, jak krëci sië korbkâ - potem przesuwasz
rëkë z "uchwytem splifowym" trochë w dóî i wyûej opisanâ czynnoôê powtarzasz.
2. Dokrëcanie - tym samym sposobem co robienie dreadów na sweter. Wystarczy
codziennie przez 5-10 min. tapirowaê dready przy nasadzie. Piëknie sië
filcujâ, nie robiâ sië cieïsze. Wady to zrastanie sië dreadów (jest to sposób
na grubsze dready) no i wypadanie wîosów (wyrywajâ sië), ale polecam ten
sposób poniewaû dready wyglâdajâ naprawdë super.
3. Opalanie - nastëpnym sposobem jest opalanie dreadów. Polega na tym, ûe
bierze sië dreada i podpala sië go. Tak robi sië ze wszystkimi dreadami.
Naleûy tylko uwaûaê, ûeby ogieï nie dotarî do skóry, bo moûna sië oparzyê.
Opalanie moûna stosowaê juû na tygodniowych dreadach (trzeba im daê ten
tydzieï, ûeby trochë sië zbiîy, bo mogâ sië spaliê). Jest to doskonaîy sposób
na koïcówki i wystajâce z dreadów wîoski. Wadâ jest to, ûe dready przez co
najmniej dzieï ômierdzâ, a nie moûna ich przez parë dni umyê, bo opalanie
pójdzie na marne. Dodatkowâ zaletâ jest popióî powstaîy przy paleniu wîosków,
który po opaleniu pozostaje na dreadach i dokrëcajâc je wgrëca sië go.
4. Wkrëcanie popioîu - wielu rastamanów wkrëca w swoje dready popióî z ganji
(lub jakikolwiek inny). Powoduje to, ûe dready sâ lepiej zbite, bardziej
twarde no i lepsze.
5. Pokrywanie dreadów ûywicâ - ûywicë najlepiej naturalnâ (moûna jâ samemu
zebraê) wciera sië w dready. Sâ równieû lepiej zbite, twardsze i
(przynajmniej na poczâtku) pachnâ lasem. Wadâ jest to, ûe do takich dreadów,
dopóki ûywica nie zaschnie, przyklejajâ sië róûne dziwne rzeczy.
6. Woskowanie - moûna zalaê koïcówki woskiem. Dready nie rozwalajâ sië, ale
widaê wosk i nie wyglâda to zbyt efektownie. Moûna ten wosk trochë wykruszyê,
ale wtedy znów trochë sië rozwalajâ.
7. Zaszywanie - koïcówki moûna zaszyê igîâ i nitkâ. Waûne jest, aby dobraê
odpowiedni kolor nitki, ûeby nie byîo jej widaê. Jest to równieû sposób na
przedîuûenie lub pogrubienie dreadów. Przedîuûenie - po prostu doszywa sië
dready (zwykle cudze) do swoich koïcówek. Waûne jest aby przeszyê dready na
caîej dîugoôci. Pogrubienie - przeszywa sië dready na caîej dîugoôci swoich
wîasnych. Wadâ jest to, ûe odrosty sâ o poîowë cieïsze, ale wyglâdajâ naprawdë
lepiej.
8. Jest jeszcze jeden sposób na koïcówki - pierwszy to wypróbowany przez
mojego kolegë: koïcówki sklejamy klejem superglue lub kropelkâ (uwaga na
palce), a mój sposób to sklejanie koïcówek bezbarwnym lakierem do paznokci,
ôwietnie sië trzymajâ i sâ sztywne (zaletâ jest, ûe nie sklejajâ sië palce jak
w przypadku kleju, a lakier îatwo schodzi z dîoni przy uûyciu zmywacza).
wyszperaî: sUcHy
Redakcja AMP nie odpowiada za efekt powstaîy w wyniku zastosowania wyûej
wymienionych sposobów!::::::::
AMP2/TXT/rock/Jimmy_Page.txt
::::::::
Jimmy Page
9 stycznia 1944 r. na ôwiat przyszedî jeden z najwiëkszych gitarzystów ôwiata.
Po kilkudziesiëciu latach (dokîadnie po 23), bëdâc starym wyjadaczem sesyjnym
i nie tylko, zakîada zespóî, który wstrzâsnâî ôwiatem rocka i stworzyî
podwaliny stylu muzycznego, który parenaôcie lat póúniej poczâî trwoûyê zacne
damy i panów. Moûna ômiaîo napisaê, ûe bez niego nie byîoby heavy metalu.
PROGDIR:GFX/rock/jimmy-page
Wielu zapewnie zgadîo juû, ûe chodzi o Jimmy'ego Page'a. To on byî i w dalszym
ciâgu jest niedoôcigîym wzorem dla wielu gitarzystów, którzy w chwili obecnej
sâ uznawani za legendy gitary. Na jego grze wzorowaî sië Tony Iommi, kiedy
próbowaî ukîadaê nieziemskie riffy dla potrzeb Black Sabbath. Na pewno takûe
mîody Eddie Van Halen podpatrywaî wszystkie sztuczki techniczne Jimmy'ego,
który ten wymyôlaî ku uciesze fanów. Na pewno wiele paï zemdlaîo, kiedy Jimmy
uûywaî smyczka do grania na gitarze, bo zbyt jednoznacznie sië im to
kojarzyîo... Historia Led Zeppelin doczekaîa sië wielu ksiâûek, które
portretowaîy bardziej znane bâdú nieznane epizody z ûycia szalonej czwórki
z Wielkiej Brytanii. Choê wielu krytyków powtarza, ûe to caîa czwórka
Zeppelinów byîa wyznacznikiem szaleïstwa w muzyce tego zespoîu, to ômiem
twierdziê, ûe jego najwiëkszâ gwiazdâ byî wîaônie Jimmy Page.
Zaczâî graê na gitarze mniej wiëcej w wieku piëtnastu lat, kiedy to odnalazî
w swoim domu starâ hiszpaïskâ gitarë. Poczâtkowo zwróciî sië ku brytyjskim
odmianom rock'n'rolla, ale kiedy usîyszaî Chucka Berry i Elvisa Presley'a,
jego duch caîkowicie poôwiëciî sië energii i zjawisku burzy o nazwie rock. Jak
przyznaî póúniej: "chciaîem za wszelkâ cenë byê czëôciâ tego zjawiska".
Wielogodzinne êwiczenia podnosiîy sprawnoôê Jimmy'ego w grze na gitarze, co
w niedîugim czasie pozwoliîo mu wyrobiê sobie niezîâ markë wôród mîodych
gitarzystów londyïskich. Jego wielkim przyjacielem w tamtych czasach zostaî
inny enfant terrible gitary, sam Jeff Beck. Po roku Jimmy zaczâî juû graê
z kilkoma zespoîami, co pozwoliîo ma na ciâgîe rozwijanie gitarowego
rzemiosîa. Po kolejnych kilku latach Jimmy staî sië juû maîâ gwiazdâ
rock'n'rolla, grajâc miëdzy innymi w zespole bëdâcym protoplastâ Led Zeppelin,
osîawionym The Yardbirds. Byî tam nastëpcâ Jeffa Becka i Erica Claptona,
a zachowaîy sië ponoê nawet nagrania, gdzie moûna usîyszeê ich razem. Oprócz
sztuki gitarowej Jimmy zgîëbiaî takûe tajniki produkcji pîyt, co póúniej miaîo
ogromny wpîyw na ksztaît albumów Zeppelin. Ostatecznie po definitywnym
rozpadzie The Yardbirds w 1968r. Jimmy, wraz z managerem Peterem Grantem,
zdecydowaî sië zaîoûyê nowy zespóî, który byîby brytyjskâ odpowiedziâ na
ciëûkie granie zza Oceanu. Tak powstaî prekursor heavy metalu, zespóî Led
Zeppelin.
W jego skîad, oprócz Jimmy'ego, weszli basista John Paul Jones, który graî
z Jimmym podczas wielu sesji ze znanymi zespoîami, oraz wokalista Robert Plant
z maîo znanego wówczas zespoîu The Band Of Joy i perkusista John Bonham, który
wyrobiî sobie markë z kilkoma sîawami sceny brytyjskiej (o maîo nie zostaî
perkusistâ z zespole Joe Cockera). Byî to jedyny skîad Zeppelin, który
przetrwaî do ômierci Bonhama w 1980r., kiedy to pozostali muzycy zdecydowali
sië rozwiâzaê zespóî, twierdzâc, ûe bez Bonhama nie moûe byê Led Zeppelin.
Wîaônie w Zeppelin objawia sië peînia talentu i pomysîowoôci Page'a jako
gitarzysty i kompozytora. Po rozpadzie Zeppelin w 1980r. kaûdy z muzyków
poszedî wîasnâ drogâ, próbujâc w bardziej lub mniej udany sposób wzorowaê swe
kariery solowe na dokonaniach Zeppelin. Najlepiej wypadîo to chyba Plantowi,
który nagraî wiele udanych pîyt solowych. John Paul Jones takûe nie próûnowaî,
oddajâc sië pracy producenckiej. Page zajâî sië komponowaniem muzyki filmowej.
W krótkim czasie stworzyî, niewâtpliwie wzorujâc sië na dokonaniach Zeppelin,
muzykë do raczej kiepskiego filmu "Deathwish II", a potem przepadî na kilka
lat zaszywajâc sië w jednej ze swoich rezydencji. Po dwóch latach wróciî, by
wydaê album "Coda" bëdâcy zbiorem odrzutów z sesji Zeppelin. A potem znów
przepadî. Tymczasem ôwiat ogarniaîa gorâczka heavy metalu, stylu, którego Page
byî ojcem chrzestnym. Po kolejnym roku niebytu Jimmy znów zaczâî czarowaê swâ
grâ rzesze fanów. Wraz z Paulem Rodgersem, fenomenalnym byîym wokalistâ
zespoîu Free, pojechaî w trasë po USA, grajâc najwiëksze standardy Rodgersa
i Zeppelin. Najwiëkszy zachwyt widowni wzbudzaîa jednak (ciâgle!!!)
instrumentalna wersja "Stairway To Heaven", podczas której na kilku koncertach
Page'a wspomagali, jak za dawnych lat, Clapton i Beck. Trasa byîa triumfalnym
powrotem Page'a z muzycznego niebytu, dodatkowo wspartego pogîëbiajâcym sië
uzaleûnieniem od heroiny, które byîo pozostaîoôciâ po latach w Zeppelin. Na
chwilë serca fanów Zeppelin zadrûaîy, kiedy w roku 1985 prawie klasyczny skîad
zespoîu (z synem Bonhama, Jasonem na perkusji) zagraî na wielkiej imprezie
dobroczynnej Live Aid. Ale to byî tylko jeden koncert i Zeppelin znów zamilkî.
Wielka chwaîa Zeppelin powróciîa w latach 90, i to za sprawâ kilku wydarzeï.
Po pierwsze, w roku 1993 ôwiatîo dzienne ujrzaîa niezwykîa pîyta. Zatytuîowana
po prostu "Coverdale/Page". Byîa wynikiem sesji jednego z najwspanialszych
wokalistów, Davida Coverdale'a z Jimmy'm Page'em, który na na chwilë znów
zabîysnâî swoim kunsztem kompozytorskim i gitarowym. Choê takie poîâczenie
powalaîo na kolana, to jednak pîyta nie zyskaîa uznania w oczach fanów, którzy
nie wyrazili chëci na ujrzenie tego tandemu na scenie. Wreszcie po mniej
wiëcej roku serca fanów Zeppelin zaczëîy biê szybciej, bowiem Page i Plant
rozpoczëli próby przed zagraniem koncertu w cyklu unplugged MTV. Jednakûe
dziëki orientalnym ciâgotom obu panów, a takûe wspóîpracy z muzykami
marokaïskimi, wynik byî o wiele bardziej zaskakujâcy, niûby moûna byîo sië
spodziewaê po tej formule. Pîyta "Unledded", która ukazaîa sië rok póúniej,
daîa fanom nowe, bardzo zorientalizowane, wersje starych przebojów Zeppelin,
a takûe kilka nowych utworów obu panów. Sukces pîyty przypieczëtowaîa trasa
koncertowa. Dwa lata póúniej ôwiatîo dzienne ujrzaîa kolejna pîyta Planta
i Page'a - "Walking Into Clarksdale", której promocji koncertowej zasmakowaîa
takûe (nareszcie!) Polska. Trzeci motyw, który podkreôliî kunszt Page'a, to
fakt przerobienia klasycznego utworu Zeppelin - "Kashmiru" - przez jednego
z raperów amerykaïskich. Ostatni, jak na razie, rozdziaî w karierze Jimmy'ego,
to trwajâca od jakiegoô czasu wspóîpraca z zespoîem The Black Crowes, grajâcym
klasycznego rocka z Poîudnia. "Miaîem zagraê koncert dobroczynny w Londynie,
ale nie miaîem z kim. Podsuniëto mi wiëc myôl, by zagraê z Crowes. Oni s¡ë
zgodzili a ja byîem zadowolony, bo niewiele zespoîów potrafi zagraê kawaîki
Zeppelin z takâ werwâ jak oni..." - powiedziaî Page, komentujâc poczâtek
wspóîpracy. Potem po udanym wystëpie, padîa propozycja wspólnej trasy po USA,
na co obie strony ochoczo przystaîy. Poczâtkowo krótka trasa rozrosîa sië,
a jej rezultatem jest koncertowa pîyta "Live At The Greek", na której moûna
usîyszeê bardzo ôwierze wersje klasyków Zeppelin, ale takûe znane numery Black
Crowes, które swym gitarowym brzmieniem wzbogaciî Page. Spragnieni geniuszu
Page'a fani zaczëli zasypywaê go pytaniami, czy bëdzie wspólna pîyta studyjna,
na co i Page, i bracia Robinsonowie (motory napëdowe Crowes) niezmiennie
odpowiadajâ, ûe "istnieje taka moûliwoôê". "Zastanawiamy sië nad tym od
jakiegoô czasu. Póki co, gra sië nam wspaniale i byê moûe wejdziemy wspólnie
do studia, ûeby nagraê caîkiem nowy album." Znów wiëc ûywiej zabijâ serca
fanów na caîym ôwiecie. Wielki Jimmy powróciî. Oby na dîuûej...
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/Metallica_ujarzmiona.txt
::::::::
Metallica ujarzmiona?
Metallica. Jaki ten zespóî naprawdë jest? Czy tak jak mówiâ jedni, jest ûywâ,
nie dezaktualizujâcâ sië legendâ jednej z najciëûszych odmian muzyki, czy, jak
twierdzâ oponenci formacjâ zîoûonâ z podstarzaîych i wypalonych artystycznie
materialistów, wydajâcâ coraz gorsze pîyty i rozmieniajâcâ na drobne swâ
niezaprzeczalnâ, zdobytâ kilkanaôcie lat temu reputacjë?
PROGDIR:GFX/rock/metallica
Tego nikt w stu procentach nie potrafiî do tej pory stwierdziê. Faktem jednak
jest, ûe kapela od dîuûszego czasu nie zdobyîa sië na napisanie czegoô, co
pozostaîoby na dîugie lata w pamiëci fanów, czegoô, co pomogîoby samemu
zespoîowi dúwignâê sië z doîka, w jakim niewâtpliwie sië teraz znajduje,
czegoô takiego, jak "Czarny album". Fenomen tej pîyty moûna odnaleúê nawet
w tytule. Dlaczego czarny? Takâ nazwë nadali temu albumowi fani Metalliki,
wziëîa sië ona oczywiôcie z oprawy samej pîyty. Kilka poskrëcanych wëûy na
mrocznym tle i prawie niewidoczne logo grupy.
Pierwszy rzut oka i wszystko jasne - to musi byê dobra pîyta. Faktycznie, jest
to najlepsza pîyta, jakâ do tej pory sîyszaîem. Moje zdanie podzieli na pewno
wielu z was, którzy sîuchaliôcie "Czarnego albumu". Pîyta zawiera wiele
utworów, które przeszîy na trwaîe do historii metalu, które z miejsca staîy
sië klasykami. Do takich naleûy bowiem zaliczyê zarówno te elektryzujâce, po
prostu rozrywajâce swâ ûywioîowoôciâ "Enter Sandman", "Sad but true", czy
"Wherever I may roam", jak i znajdujâce sië na pîycie ballady. Do tego gatunku
moûna wprawdzie zaliczyê tylko dwie piosenki znajdujâce sië na "Czanej
pîycie", ale klasa "Nothing else matters" i "The Unforgiven" jest
niepodwaûalna. Ta pierwsza piosenka staîa sië symbolem, drogowskazem dla wielu
ludzi szukajâcych swojego miejsca na ôwiecie. Myôlë, ûe kolejne pokolenia
wielbicieli muzyki spod znaku wëûa równieû doceniâ uniwersalnoôê tego utworu.
W tym momencie padîo magiczne sîowo, które powinno zamknâê usta wszystkim,
którzy skazali Metallikë na wiecznâ tuîaczkë dookoîa podium, na ciâgîe
szukanie sposobu na odnalezienie dawnej formy. Uniwersalnoôê - to jest to,
czego brakuje wielu nowoczesnym zespoîom próbujâcym z miernym skutkiem choêby
naôladowaê samych mistrzów gatunku, to jest cecha, która powinna byê
podstawowym kryterium oceny dokonaï grupy. Dlaczego Metalliki sîuchajâ zarówno
mroczni death-metalowcy, jak i fani Britney Spears? To fascynujâce.
Druga bardzo waûna, jeôli nie najwaûniejsza cecha Metalliki to dusza tego
zespoîu. Czy moûna powiedzieê np. o Vengaboys, ûe ten zespóî ma duszë, ûe
potrafi stworzyê wokóî siebie klimat? Nie? Natomiast o Metallice moûna. Kaûdy
kto twierdzi inaczej, nie moûe powiedzieê, ûe zna tâ kapelë, a co za tym
idzie, nie powinien osâdzaê prezentu po opakowaniu. Ja, nie chwalâc sië, mogë
o sobie mówiê, ûe jestem prawdziwym, zagorzaîym fanem czwórki z USA. Mam
wszystkie ich pîyty, kaûdej sîucham z równym zaangaûowaniem. To, co napisaîem
w tym artykule o "Czarnym albumie" z powodzeniem mógîbym napisaê o kaûdej
innej pîycie Metalliki. Cóû z tego, ûe wydajâc "Load", "Reload" i "S&M" grupa
kierowaîa sië moûliwoôciâ zarobku? W dzisiejszych czasach to nic zdroûnego.
A juû najbardziej denerwowaîo mnie przyglâdanie sië odwracajâcym sië od
Metalliki fanom, którzy w ten sposób manifestowali swe niezadowolenie po
obciëciu przez wszystkich czîonków zespoîu...wîosów. Przepraszam, co majâ
wîosy do muzyki?
Podsumowujâc mój gîos w sprawie Metalliki mogë jedynie dodaê, ûe
z utësknieniem czekam na najnowszy album grupy, który wedîug frontmana
zespoîu, Larsa Ulricha, bëdzie zawieraî materiaî o wiele bardziej "brudny
i agresywny" od tego wydanego na trzech ostatnich pîytach kapeli. Mam
nadziejë, ûe ten nowy album zamknie wreszcie usta niedowiarkom, przekona
wszystkich, ûe Metallica jeszcze nie powiedziaîa ostatniego sîowa.
autor:
Corector/Deputy+radiator
Kamil Chomicz
Radoryû Koôcielny 41/3
21-470 Krzywda::::::::
AMP2/TXT/rock/Muzyka_elektroniczna.txt
::::::::
Muzyka elektroniczna
Sîuchajâc muzyki, sîyszymy sumë regularnych drgaï, np. strun skrzypiec,
piszczaîek obojów, bâdú powietrza wydmuchiwanego z trâbek. Im wiëksza prëdkoôê
wibracji (czëstotliwoôê), tym wyûszy dúwiëk czy wysokoôê tonu. Kiedy skrzypce,
obój albo trâbka grajâ tâ samâ nutë, wytwarzajâ czyste (podstawowe) drgania
o tej samej czëstotliwoôci. O brzmieniu instrumentów decydujâ alikwoty (tony
harmoniczne) bëdâce drganiami czëôciowymi, które nakîadajâ sië na drgania
podstawowe. Np. struna skrzypiec drga na caîej swej dîugoôci, aby wytworzyê
ton podstawowy, jednakûe obie poîowy oraz ôwieci struny drgajâ równieû,
wytwarzajâc alikwoty. Instrumenty wytwarzajâ róûne ukîady alikwotów,
w zaleûnoôci od swego ksztaîtu oraz materiaîów, z których zostaîy wykonane.
Drgania rezonujâ takûe w samym instrumencie, nadajâc mu specyficzne brzmienie.
Elektroniczny syntezator tworzy muzykë, generujâc sygnaîy elektryczne
w szerokim zakresie czëstotliwoôci. Po przejôciu sygnaîu do gîoôników,
nastëpuje symulacja dúwiëków podstawowych oraz alikwotów wszystkich rodzajów
instrumentów, a takûe najróûniejszych efektów dúwiëkowych. Syntezator rzadko
kiedy moûe symulowaê nieustannie zmieniajâce sië alikwoty instrumentu, na
którym gra sië w sposób konwencjonalny i dlatego przewaûnie nie odznacza sië
podobnym bogactwem dúwiëków, choê nowoczesne modele syntezatorów osiâgajâ
bardzo zbliûone brzmienie. Twórcy muzyki pop wykorzystujâ syntezatory
równoczeônie z instrumentami konwencjonalnymi, aby oûywiê muzykë
elektronicznâ. Niektóre z syntezatorów zaopatrzone sâ w dyski z programami
komputerowymi, które tworzâ róûne dúwiëki. Czëôê z nich wykorzystuje syntezë
FM - proces podobny do modulowania fal radiowych. W nowoczesnych
syntezatorach, które wykorzystujâ system poîâczenia komputerowego zwany MIDI
(Musical Instrument Digital Interface), muzyk moûe wprowadziê dúwiëki róûnych
instrumentów, czy teû innego komputera albo syntezatora, aby tym samym
osiâgnâê jeszcze lepsze efekty. Syntezatory wykorzystuje sië równieû do
komponowania muzyki.
Pierwsze studio muzyki elektronicznej zaîoûyli w 1953 roku w kolonii Herbert
Eimert i Karlheinz Stockhausen. Stockhausen jest jednym z najwiëkszych
kompozytorów muzyki elektronicznej. Wôród innych moûna wymieniê Amerykanów
Miltona Babbirra oraz Mortona Subotnika. To wîaônie kompozycja Subotnika
"Silver Apples of the Moon" (1967) byîa pierwszym utworem muzyki
elektronicznej zarejestrowanym na pîycie.
Modelowanie dúwiëków
Proces tworzenia muzyki elektronicznej skîada sië z trzech zasadniczych
etapów: wytwarzania sygnaîu, filtrowania go i wzmacniania. W generatorze
wytwarzany jest sygnaî o postaci falowej. Czëstotliwoôê sygnaîu kontrolowana
jest przez zmiany napiëcia w obwodzie generatora. Fala wytwarzana dla tonu
podstawowego ma regularne brzuôce i jest to tzw.fala sinusoidalna. Inne
sygnaîy majâ formë fal prostokâtnych lub piîoksztaîtnych i wytwarzajâ dúwiëki
podstawowe oraz niektóre alikwoty. Filtry przepuszczajâ jedynie niektóre
czëstotliwoôci, blokujâc pozostaîe. Zmieniajâ one barwë dúwiëku i tworzâ róûne
efekty. Klawiatura syntezatora podobna jest do klawiatury pianina.
Poszczególne klawisze zmieniajâ napiëcie, które dochodzi do obwodów
generatora, wytwarzajâc w ten sposób dúwiëki o róûnej wysokoôci. Inne
pokrëtîa, tarcze czy suwaki kontrolujâ przepîyw prâdu przez najróûniejsze
obwody. Chcâc zmieniê natëûenie i dîugoôê dúwiëku, muzyk posîuguje sië
specjalnym generatorem, który zmienia sposób, w jaki napiëcie przekazywane
jest dla róûnych obwodów jednoczeônie.
Rozwój dúwiëku elektronicznego
Jako pierwszy próbowaî elektronicznie tworzyê dúwiëki amerykaïski wynalazca
Thaddeus Cahill. W 1906 roku skonstruîowaî instrument zwany telharmonium,
w którym wykorzystaî silniki elektryczne oraz sîuchawki telefoniczne do
generacji dúwiëku. Eksperyment okazaî sië jedynie nieudany. Poprzednikiem
dzisiejszego syntezatora byî instrument zbudowany do badaï akustycznych przez
RCA (Radio Corporation of America) w Princeton, w stanie New Jersey w 1955
roku. Wprowadzona byîa do niego perforowana taôma papierowa, a kod
perforacyjny uruchamiaî generatory dúwiëku, filtry oraz wzmacniacze. Muzykë
nagrywano na taômë. Poniewaû w obwodach syntezatora RCA wykorzystano lampy
katodowe, instrument zajmowaî obszerne pomieszczenie. W latach 60 amerykaïski
fizyk Robert Moog skonstruîowaî nazwany jego imieniem syntezator
tranzystorowy. Dalszy rozwój elektroniki doprowadziî do zmniejszenia
nowoczesnych syntezatorów do rozmiarów instrumentów przenoônych. Syntezë FM,
stanowiâcâ podstawë dla cyfrowych syntezatorów, odkryî John M. Chowning
z Uniwersytetu Stanforda w Kalifornii dopiero w latach 90 ubiegîego stulecia.
Metoda próbowania, na jakiej opiera sië nowoczesna synteza, zostaîa
wprowadzona przez Australijczyków Petera Vogela, Kim Ryrie oraz Ton'ego
Furse'a w ich CMI (fairlight Computer Musical Instrument).
WYSZPERAÎ: CESAR::::::::
AMP2/TXT/rock/Obituary.txt
::::::::
OBITUARY
Tak naprawdë maîo jest zespoîów, które wniosîy znaczâcy wkîad w rozwój,
a w zasadzie w eksplozjë popularnoôci amerykaïskiego death metalu przeîomu
80/90 na miarë dokonaï i zasîug kwintetu Obituary. To wîaônie moment, w którym
formacja ta wypluîa na ôwiatîo dnia swój pierwszy martwy pîód noszâcy imië
"Slowly We Rot" staî sië dla wielu poczâtkiem nowej ery w muzyce jâdra
ekstremum. To wîaônie ten album, mocno konkurujâcy z pierwszym sukcesem Chucka
Schuldinera czyli pîytâ "Scream Bloody Gore" staî sië absolutnym kanonem tego,
co wstrzâsnëîo caîym ôwiatem w stopniu nie mniejszym niû uczyniî to Black
Sabbath kilkanaôcie lat wczeôniej...
Historia fenomenu amerykaïskiego death metalu w ûaden sposób nie moûe istnieê
bez sceny underground, która zdaniem wielu fanów zawsze przewyûszaîa to, co
dziaîo sië na powierzchni. To wîaônie w maîych klubach, pubach, zatëchîych
piwnicach i ciasnych garaûach powstawaîo coô, co dla wielu do dziô aspiruje do
miana zjawiska psychologiczno - socjologicznego. Rodziîa sië scena, która
miaîa byê juû na zawsze przeklëta, z mroków wychodziîa Bestia, budzâca
powszechny lëk, zgorszenie i odrazë... Zanim death metal staî sië "normâ
oficjalnâ", a zespoîy takie jak Morbid Angel, Possessed czy Death zdobyîy swe
pierwsze kontrakty pîytowe, pod ziemiâ aû wrzaîo. Myôlë, ûe maîo kto jest
w stanie dokîadnie opisaê wszystko to, co wypluîa z siebie Ameryka, bowiem ta
istna erupcja fascynacji brutalnym brzmieniem byîa zbyt rozlegîa. Ciekawostkâ
zdaje sië byê fakt, ûe zanim w ôwiat "poszîy" pierwsze sukcesy death
metalowych hord, scena ta zdâûyîa zbudowaê sobie potëûne zaplecze zespoîów,
klubów, undergrundowej prasy. Mimo to death metal z góry skazany byî na
komercyjnâ klëskë, budzâc odrazë wôród poboûnych, którzy widzieli w nim
siedlisko wszelkiego zîa, oraz krytyków i muzycznych escetów, dla których
z kolei problemem okazaîo sië wyîowienie prawdziwego sedna i esensji tej
muzyki, tkwiâcej za ôcianâ wulgarnych, zwierzëcych brzmieï. W niczym jednak
nie przeszkadzaîo to ani muzykom, ani teû fanom, którzy gotowi byli sprzedaê
swâ duszë, by tylko zdobyê bilet lub jakieô nagrania swych ulubieïców. Raz za
razem pojawiali sië ci, którzy mieli okazaê sië przywódcâ, Mesjaszem kultury
ômierci. Pojawienie sië pierwszych nagraï Death, Morbid Angel, Necrovore,
Exmortis podnosiîo ciônienie o kilka kolejnych kresek, dostarczajâc
rozrastajâcej sië w szalonym tempie scenie death nowych entuzjastów. W chwili
jednak, gdy ôwiat usîyszaî o Obituary, scenâ po prostu zatrzësîo. Ten mîody
zespóî wraz ze swoim debiutanckim albumem, zatytuîowanym po prostu "Slowly We
Rot" nadaî tej muzyce nowego, niespotykanego dotâd jadu. Wyraúnie wzorowana na
dokonaniach Celtic Frost muza, z niezwykle charakterystycznym i w sumie do
dziô niepowtarzalnym brzmieniem gitar, miksem szybkich i agresywnych partii
z fantastycznymi i brzmiâcymi wprost apokaliptycznie ciëûkimi i walcowato
wolnymi partiami staîa sië pewnego rodzaju nowum na scenie. Przede wszystkim
zaô sprawa dotyczyîa wokalisty formacji, obdarzonego niesamowitâ, zwierzëcâ
wrëcz manierâ i gîosem, który bez studyjnych efektów staî sië wówczas bodaj
najbardziej brutalnâ artykulacjâ ludzkâ. Gîos Johna staî sië wizytówkâ
zespoîu, trwale symbolizujâc styl Orbituary. "Slowly We Rot" byî tego
pierwszym przykîadem, przynajmniej dla tych, którzy nie znali wczeôniejszych
dokonaï Xecutioner, zespoîu na bazie którego powstaî Obituary. Pierwszy album
zespoîu okazaî sië wielkâ sensacjâ i daî poczâtek kolejnej fali naôladowców,
z których ûaden jednak nie zbliûyî sië do Obituary, choêby ze wzglëdu na
moûliwoôci gîosowe Johna. Ten zaô bëdâc wzorem wprost niedoôcignionym, swym
histerycznym wyciem ubarwiaî inne albumy, by wspomnieê tu choêby przesîawny
"Beneath The Remains" Sepultury, czy "To The Gory End" bardzo wówczas
popularnego Cancer. Jakkolwiek nie toczyîy sië losy Obituary, John byî jak
wino im starszy tym lepszy. Rok 1989 przyniósî scenie death metal kamieï
milowy, a juû rok póúniej Obituary wydaîo bodaj najbardziej wybitny album
w swej karierze, pîytë której sukcesu juû nawet sam zespóî nie zdoîaî
powtórzyê. Album "Cause Of Death" z bodaj najczëôciej "coverowanym" utworem
w historii metalu, czyli standardem Celtic Frost "Circle Of The Tyrants", juû
wkrótce miaî sië okazaê jednâ z najwybitniejszych pîyt w krótkiej, aczkolwiek
bîyskotliwej histori death metalu. Prawdopodobnie jednym z gîównych atutów
pîyty byî wydajny udziaî w sesji jednego z najbardziej charyzmatycznych
gitarzystów, o którego zabiegaê w przyszîoôci miaîy takie zespoîu jak
Testament czy Megadeath. James Murphy, bo o nim mowa, nadaî muzyce Obituary
nowego wymiaru, zainfekowaî jâ niezwykle melodyjnymi solówkami, wynoszâc
zespóî na piedestaî profesjonalizmu i artystycznej ôwiadomoôci. Wkîad Jamesa,
mimo ûe nie pograî on w zespole zbyt dîugo, okazaî sië niezwykle waûnym
punktem kariery zespoîu, jak i jego samego. Z pewnoôciâ nie mniej waûnym niû
jego udziaî w tworzeniu brzmienia Death, Cancer czy Disincarnate. Jakkolwiek
Murphy nie przysîuûyî sië zespoîowi z Florydy, mimo to mózgiem zespoîu, który
decydowaî o ksztaîcie muzyki Obituary byî Trevor Peres, czîowiek który od
poczâtku kreowaî artystyczny koncept zespoîu. Sam byî wspóîproducentem,
gîównym kompozytorem, a nawet autorem grafik na albumy zespoîu, by wspomnieê
choêby "Back From The Dead". Trevor nieco schowany za braêmi Tardy miaî
w Obituary bodaj najwiëksze "udziaîy" i to gîównie jego pomysîy (nie pomijajâc
zasîug Westa) stanowiîy o muzycznej drodze zespoîu. Mimo ûe "The End
Complete", trzeci krâûek grupy okazaî sië pîytâ jeszcze stricte death
metalowâ, o bardzo mocnych inklinacjach w stronë szwajcarskiego teamu Toma. G.
Warrior'a, to jednak sîuchajâc tego albumu moûna byîo odczuê coô na ksztaît
koïca pewnej ery, przynajmniej dla zespoîu, który coraz mniej miaî do
powiedzenia wskutek rosnâcej popularnoôci europejskiego black metalu.
Generalnie jednak "The End Complete" byî albumem nieco jednostajnym, raczej
maîo porywajâcym. A "Cause Of Death" lôniî przy nim niczym diadem. Mimo ûe po
jednopîytowej absencji do zespoîu powróciî Allen West, to jednak grupie nie
udaîo sië przebiê wraz z trzecim albumem tak wysoko, jak z jego poprzednikami.
Spowodowaîo to w szeregach Obituary pewien impas, który nie przeszedî bez echa
wôród fanów zespoîu. Trevor Peres rozmiîowany w stricte death metalowych
brzmieniach, wraz z ukazaniem sië czwartej pîyty zespoîu, po blisko dwuletniej
przerwie, staraî sië wypîynâê z zespoîem na szersze wody. Mimo to "World
Demise" znalazî naprawdë znikomy szacunek, a dla wielu fanów zespoîu staî
sië wrëcz katastrofâ. Zaô dla samego zespoîu... to miaî byê gwóúdú do trumny.
Wystarczy posîuchaê tej pîyty, by jednoznacznie stwierdziê, ûe zespóî powoli
zrywaî z death metalem. Mimo mocnego i charakterystycznego brzmienia, mimo
opëtanego gîosu Johna, nie zdoîaîo to uratowaê Obituary przed falâ krytyki ze
strony dotychczasowych fanów. W muzyce pîynâcej z "World Demise" sîychaê
elementy amerykaïskiego hardcore, ten aspekt moûna teû wyczuê w tekstach,
które przeniosîy ideologicznâ stronë muzyki kwintetu z klimatów core bardziej
w stronë polityki i niemal "anarchistycznych" rejonów. "World Demise" staî sië
dla wielu totalnâ pomyîkâ zespoîu, który takûe nie byî zbyt zadowolony ze
swoich nowych dokonaï. Do tego stopnia, ûe prawie przez trzy lata muzycy
niemal nie egzystowali pod nazwâ, która przysporzyîa im wielkiej popularnoôci
i wprost kultowego statusu. Allen West zmëczony zastojem w szeregach grupy,
zmontowaî "na boku" z wyrzuconym z Cannibal Corpse Chrisem Barnes'em projekt,
a jego nazwa Six Feet Under staîa sië wówczas bardziej popularna niû Obituary.
Mówiîo sië o tym, ûe to juû koniec, ûe kult dopeîniî ûywota, jednak muzycy
potrafili zebraê kilka zupeînie przyzwoitych riffów i wydaê piâty album
w karierze zespoîu, autentyczny powrót z Krainy Zmarîych czyli "Back From The
Dead".
O dziwo, ludzie byli chyba wówczas bardzo chîonni tego typu dúwiëków, bowiem
pîyta spotkaîa sië z naprawdë niezîymi recenzjami, a powrót na scenë po trzech
dîugich latach byî dokîadnie tym, czego fani oczekiwali. "Back From The Dead"
nie pozostawiaî wâtpliwoôci, Obituary powróciîo w wielkim stylu, moûe nie na
poziomie najwiëkszych produkcji zespoîu, ale w porównaniu z "World Demise"
piâta pîyta byîa powrotem do tego, czego oczekiwali fani zespoîu. Mimo ûe nie
byî to szczytowy okres popularnoôci death metalu, w Obituary znów pokîadano
wielkie nadzieje. Zespóî zaô poszedî za ciosem i nagraî koncertowy album
"Dead", bëdâcy caîkiem przyzwoitâ wersjâ wystëpu live jednego z najbardziej
"gnijâcych" zespoîów ôwiata. Mimo, ûe albumowi "Dead" daleko do doskonaîoôci,
to jednak podsumowaî on caîy dorobek zespoîu, bëdâc panoramâ przez wszystkie
jego dokonania. O dziwo, zespóî nie postawiî wszystkiego na okres swej
szczytowej popularnoôci, bowiem "Dead" zawiera kompozycje z wszystkich albumów
zespoîu. Dziô, na progu przeîomu wieków caîkiem prawdopodobnym zdaje sië byê
fakt, ûe to jeszcze nie koniec. Mimo plotek i pogîosek, mimo tego, ûe Trevor
zaîoûyî nowy zespóî, jest szansa, ûe kiedyô jeszcze usîyszymy o tym zespole.
Z pewnoôciâ wiele osób uznaîoby powrót Obituary do normalnej egzystencji za
jeden z najwiëkszych "comebacków". Póki co jednak, cieszmy sië, tym co mamy,
a jestem szczerze przekonany, ûe ci, którzy choêby raz zostali "zaifekowani",
w "powolnym rozkîadzie" odnajdujâ po dziô dzieï definicje tego, czym byî,
jest, i z pewnoôciâ bëdzie death metal.
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/Ozzy_Ozbourne.txt
::::::::
Ozzy Ozbourne
Nigdy nie ukrywaîem iû bardziej fascynuje mnie solowa kariera Ozzy'ego niû
jego granie w Black Sabbath. Nie ûebym nie lubiî Sabbatów, wrëcz przeciwnie
zaliczam ten zespóî do moich ulubionych. Uwaûam jednak, ûe Osbourne jako
jedyny osiâgnâî ogromny sukces w muzyce czego nie osiâgnëli ani Iommi, ani
Butler, ani tym bardziej Ward. Po odejôciu od kolegów w 1979 potrafiî
skutecznie iôê wyznaczonâ przez siebie drogâ heavy metalu, bardzo szybko
osiâgajâc szczyty popularnoôci.
PROGDIR:GFX/rock/ozzy
Wîaônie mija piëê lat od ukazania sië jego ostatniej, bardzo udanej pîyty
"Ozzmosis", która wpisaîa sië w pamiëê fanów tak wyômienitymi utworami jak
"Perry Mason", "I Just Want You" czy "Thunder Underground"... Jak napisaîem od
wydania "Ozzmosis" upîynëîo piëê dîugich lat, a jednak Ozz nie nudziî sië
w tym czasie - wrëcz przeciwnie - byî bardzo zapracowany. W 1997 po raz
pierwszy zorganizowaî kultowy juû dzisiaj "Ozz Fest" - najwiëkszy, objazdowy
festiwal po USA i Europie, na których oprócz niego wystëpowaîy w róûnych
okresach m.in. Slayer, Marilyn Mason, Fear Factory czy Black Sabbath. Zresztâ
projekt ten jest przez niego realizowany na bieûâco - w czasie tegorocznych
wakacji ten metalowy cyrk ponownie objeûdûa Stany Zjednoczone pod szyldem
wîaônie "Ozz Fest". Ci którzy widzieli te koncerty wiedzâ, ûe w tym roku
najwiëkszâ atrakcjâ Ozz Festu jest oczywiôcie sam Ozzy, który, wyposaûony
w caîâ masë przeróûnych rekwizytów (na przykîad w specjalne pistolety na
wodë), zabawia publicznoôê swoim nieômiertelnym okrzykiem "Let The Madness
Begin!!! A wracajâc do historii - drugâ bardzo waûnâ, jeûeli nie najwaûniejszâ
sprawâ dla Ozzy'ego byîa kwestia powrotu po latach do legendarnego Black
Sabbath... Kiedy pod koniec lat 70. Ozzy odszedî od Sabbatów, kilkakrotnie
próbowano umówiê skîóconych muzyków na wspólny wystëp. I, pomimo niechëci
Ozzy'ego szczególnie do Iommi'ego, trzykrotnie udaîo sië nielicznym zobaczyê
na scenie Black Sabbath w oryginalnym skîadzie. Tak byîo 13 lipca 1985 roku na
stadionie J. F. Kennedy'ego w Filadelfi na sîynnym "Live Aid", gdzie Sabbs
zagrali "Children Of The Grave", "Iron Man" i "Paranoid", czy w czasie dwóch
koncertów trasy promujâcej superalbum Osbourne'a "No More Tears" w Costa Mesa
w Kaliforni 14 i 15 listopada 1992 roku, podczas których zagrali "Black
Sabbath", "Fairies Wear Boots", "Iron Man" i "Paranoid". Ciekawostkâ jest
fakt, iû w ekipie Iommi'ego, obraûonego Ronniego Jamesa Dio, który nie chciaî
wystëpowaê na tej samej scenie co Ozzy zastâpiî Rob Halford z Judas Priest.
Szczególnie wystëpy w Kaliforni byî bardzo waûny dla dalszej historii Black
Sabbath i Ozzy'ego. To wîaônie po nich rozpoczëîy sië rozmowy na temat
ponownej wspóîpracy Osbourne'a, Iommi'ego, Butlera i Warda. Niestety, w tym
momencie pojawiîy sië problemy zwiâzane z kontraktami poszczególnych muzyków
i dlatego wspólne plany nie zostaîy na szczëôcie przekreôlone tylko
przesuniëte w czasie. I wreszcie informacje o powrocie Sabbs staîy sië faktem.
4 i 5 grudnia 1997 roku w N. E. C. Arena Birmingham najsîynniejszy skîad Black
Sabbath daî dwa koncerty, które zostaîy okrzykniëte muzycznym wydarzeniem
roku. Nie ukrywam, iû relacje z tych koncertów czytaîem z wypiekami na twarzy.
Dla mnie jasne byîo od poczâtku, iû do tych koncertów doszîo tylko i wyîâcznie
za zgodâ Ozzy'ego. Cóû, Black Sabbath z lat 19791997 to wiëcej jednak, co
smutne, poraûek niû sukcesów. Oczywiôcie "Heaven & Hell", czy "Mob Rules" z R.
J. Dio byîy na bardzo wysokim poziomie, reszta jednak byîa generalnie sîaba.
Bo przecieû takie pîyty Black Sabbath jak "Eternal Idol", "Cross Purposses"
czy "Forbidden" to przecieû rockowa druga liga, która do wczeôniejszych
produkcji nagranych z Dio, Osbourne'm czy nawet Gillanem, nawet sië nie umywa.
Co innego solowe pîyty Ozzy'ego... Kaûda pîyta cieszyîa sië ogromnâ
popularnoôciâ. Kaûda pokrywaîa sië zîotem lub platynâ, a trasy koncertowe po
Europie, a po USA w szczególnoôci, zawsze koïczyîy sië ogromnym sukcesem
artysty.
Pamiëtam rok 1980. Ukazaîy sië wtedy kapitalne pîyty. Wspomniane wczeôniej
"Heaven & Hell" Sabbatów i "Blizard Of Ozz" Ozzy'ego. Juû sam skîad jaki
skompletowaî Osbourne zapowiadaî bardzo interesujâcâ pîytë. Oprócz
doôwiadczonych muzyków: basisty Boba Daisley'a znanego wczeôniej z Rainbow
Ritchie'go Blackmore'a i Lee Kerslake'a grajâcego na perkusji w Uriah Heep na
gitarze graî mîodziutki Randy Rhoads, który stanie sië nie tylko
wspóîkompozytorem repertuaru, ale takûe najbliûszym przyjacielem Ozzy'ego.
Pîyta ze znakomitymi "Crazy Train", "Mr. Crowley" czy "Goodbay To Romance"
zostaîa bardzo gorâco przyjëta przez fanów Osbourne'a i nie tylko. Nic
dziwnego, ûe w bardzo krótkim czasie pokryîa sië "platynâ". Podobnie druga,
wydana w 1981 roku, zatytuîowana "Diary Of A Madman" ponownie zdobywa status
platynowej pîyty. Dla wielu fanów to jedna z najlepszych pîyt heavy
metalowych, nagrana z nowâ sekcjâ rytmicznâ znanâ póúniej z Whitesnake:
basistâ Rudy'm Sarzo i perkusistâ Tommy'm Aldridg'em. "Diary Of A Madman" to
równieû doskonaîy popis Randy Rhoads'a. Doskonaîa technika, wrëcz wirtuozeria,
biegîoôê i mistrzowskie opanowanie instrumentu to ogromne atuty tego
gitarzysty. Wydana w 1987 pîyta koncertowa "Tribute To Randy Rhoads" ukazaîa
geniusz muzyczny obu wielkich muzyków - Ozzy'ego Osbourne'a oraz Randy'ego
Rhoadsa... Dla mnie jest jednâ z najwaûniejszych pîyt koncertowych w historii
rocka... Obok "Made In Japan" Purpli i "On Stage" Rainbow... Niestety, 19
marca 1982 roku, tragiczny w skutkach wypadek lotniczy w trakcie kolejnej
trasy po USA, koïczy bîyskotliwâ karierë Randy'ego. Jego ômierê byîa ogromnym
ciosem dla Osbourne'a... Najlepszâ terapiâ na ból okazaîa sië w tym wypadku
praca. Dalsze koncerty i poszukiwanie godnego, staîego nastëpcy Rhoads'a
zajëîy Osbourne'owi kilka tygodni. Wydawaê sië mogîo, iû tak genialnego
gitarzysty po prostu nie moûna zastâpiê... Ale i tutaj Ozzy miaî wiele
szczëôcia i wyczucia. Ostatecznie nowym wioôlarzem zostaî Jake E. Lee, który
miaî duûy udziaî w powstaniu kolejnych pîyt Osbourne'a: "Bark At The Moon"
i przebojowej "The Ultimate Sin", pîyt które nie dorównaîy dwóm pierwszym, ale
które (szczególnie druga) pozwoliîy utrzymaê Ozzy'emu wysokâ pozycjë na
amerykaïskim rynku muzycznym. Druga poîowa lat 80. To, jak mówiâ zîoôliwi,
okres "The Joan Collins Years". Wîosy muzyków zrobione na "pudîa",
wytapirowane do granic moûliwoôci. Wiele zespoîów ulegîo wtedy tej modzie:
m.in. Bon Jovi, Whitesnake i wîaônie Ozzy. To jak wtedy wyglâdaî on sam,
a takûe jego zespóî. Dokumentuje to udana kaseta wideo "The Ultimate Ozzy".
Biegajâcy po scenie opasîy Osourne, w nabijanym zielonymi cekinami pîaszczu
sprawia raczej wraûenie bîazna, niû rockowej gwiazdy pierwszej wielkoôci...
Dzisiaj jednak oglâda sië te koncerty z îezkâ w oku... Niestety, po trasie
promujâcej "The Ultimate Sin" z zespoîu Ozzy'ego odchodzi gitarzysta Jake E.
Lee. Jak sam opowiadaî: nie wytrzymaî wybryków szalonego Ozzy'ego i przez
jakiô czas musiaî sië "uspokajaê" w szpitalu psychiatrycznym... Zaîamanie
nerwowe na szczëôcie okazaîo sië przejôciowym - wkrótce potem Jake E. Lee
zaîoûyî wîasny zespóî - Badlands, z którym odniósî spory sukces w Europie
i USA... Ale wróêmy do Osbourne'a. W 1988 nowym gitarzystâ jego zespoîu
zostaje mîody, 21-letni wówczas Zakk Wylde. Kolejne, bardzo udane pîyty "No
Rest For The Wicked" i "No More Tears" doszîy do czoîówki najlepiej
sprzedajâcych sië pîyt. Do dzisiaj sprzedano ponad 10 milionów egzemplarzy
tego albumu... Przez zespóî Ozzy'ego przewijajâ sië kolejni muzycy -
perkusista Randy Castillio (obecnie w Motley Crue), Basista Mike Inez (póúniej
w Alice In Chains) oraz kolega Ozzy'ego z czasów Black Sabbath - Genzer
Butler... Zespóî odbyî udane tournee po USA i Europie, a szczególnie duûym
sukcesem skoïczyî sië wyjazd do Moskwy w 1989 roku... Zespóî wziâî udziaî w
"Moscow Music Peace Festival" gdzie spotkaî sië z ogromnym aplauzem
publicznoôci. W tym samym roku Osbourne nagraî wraz z Litâ Ford wielki hit
"Close My Eyes Forever" co jeszcze bardziej umocniîo jego pozycjë na muzycznym
rynku. Niestety, alkohol od którego artysta nigdy nie stroniî, o maîy wîos nie
doprowadziî do rodzinnej tragedii. 2 wrzeônia 1989 roku po wypiciu sporej
dawki alkoholu Ozzy rzuciî sië z siekierkâ na swojâ ûonë Sharon (która do dziô
jest jego menadûerem). Osbourne trafiî do aresztu, a póúniej na kuracjë
odwykowâ. Jednak próba ograniczenia naîogu nie byîa do koïca udana. Wiadomo -
czym skorupka za mîodu nasiâknie... W 1993 roku po wydaniu koncertowej pîyty
"Live And Loud" Ozzy postanawia odpoczâê. Zapowiada nawet, ûe to koniec jego
kariery, ûe nigdy wiëcej nie nagra juû ûadnej pîyty. Na szczëôcie te
zapowiedzi okazaîy sië pozbawione prawdy... Ozzy tak bardzo przesiâknâî
rock'n'rollowym biznesem, ûe juû wkrótce, wraz z producentem Michaelem
Beinhornem zabraî sië do pracy nad nowâ pîytâ. Album powstawaî niezwykle
dîugo, nagrywano go w róûnych studiach, na róûnych kontynentach, ale efekt
koïcowy okazaî sië wrëcz rewelacyjny. Po dwóch latach ukazaîa sië nowa,
wybitna pîyta "Ozzmosis", która przyniosîa kolejne "przeboje" Osbourne'a:
"Perry Mason", "I Just Want You" czy "See You On The Other Side". Co ciekawe -
album îâczyî w sobie typowo komercyjne granie z ciëûkim, agresywnym heavy...
O jego popularnoôci moûe ôwiadczyê fakt, ûe mimo iû od jego premiery minëîo
juû piëê lat, kompozycje z tej pîyty czësto i chëtnie sâ grane w róûnych
rockowych klubach. Warto odnotowaê, ûe w sesji "Ozzmosis" wziëli udziaî tak
znakomici muzycy jak Geezer Butler (znany z Black Sabbath, Geezer, G/Z/R) czy
Rick Wakeman (znany z Yes). Jest to takûe ostatnia pîyta na której na gitarze
zagraî Zak Wylde. Na trasie promujâcej album zagraî juû inny gitarzysta - Joe
Holmes, który okazaî sië byê chyba najgorszym gitarzystâ jakiego dotychczas
miaî Ozzy... Holmes graî jednak z Ozzy'm na "Ozz Fest" i na innych
sporadycznych koncertach... Póúniej Ozzy'ego czekaîa ponowna wspóîpraca
z Black Sabbath i sîynna trasa "Reunion" promujâca koncertowâ, podwójnâ pîytë
nagranâ w czasie wystëpów w Birmingham (na pîycie znalazîy sië dwa zupeînie
nowe nagrania "Psycho Man" i "Selling My Soul"). W ramach trasy, zespóî 10
czerwca 1998 odwiedziî Polskë. Peîny Spodek w Katowicach, wielka radoôê fanów
dla których speîniîo sië wielkie marzenie: Iommi, Osbourne, Butler razem na
scenie. Szkoda, ûe ze wzglëdów zdrowotnych zabrakîo Warda. Ale i tak dla
wszystkich byîa to wspaniaîa rockowa uczta...
Co dzisiaj sîychaê u Ozzy'ego? Jak juû na wstëpie wspomniaîem - ruszyîa
kolejna czëôê "Ozz Fest" po USA i co najwaûniejsze trwajâ zaawansowane
przygotowania do nagrania kolejnego solowego albumu, który najprawdopodobniej
ukaûe sië na poczâtku przyszîego roku. Wedîug doniesieï do zespoîu Osbourne'a
znów wróciî Zakk Wylde, który mimo koncertów ze swoim zespoîem Black Label
Society i przygotowaï do wydania koncertowej pîyty, zgodziî sië po raz kolejny
wspomóc Ozzy'ego przy nagraniu kolejnego albumu. Ozzy mówi, ûe ma juû
przygotowane zarysy kolejnych kompozycji, ale jak to w jego przypadku bywa -
nie za bardzo moûna mu chyba wierzyê. Przypuszczalnie ten album bëdzie kolejnâ
dopieszczonâ do granic moûliwoôci superprodukcjâ. Podczas tworzenia
poprzednich pîyt Osbourne czësto przecieû korzystaî z pomocy innych artystów,
muzyków producentów - przy "No More Tears" pomagaî mu przecieû sam Lemmy
Kilmister, a na "Ozzmosis" znalazîa sië kompozycja, której wspóîautorem jest
Steve Vai. Zresztâ, z Vai'em Osbourne wspóîpracowaî w 1994 roku, a sam
zainteresowany twierdzi, ûe powstaîo wtedy sporo dobrych kompozycji, które byê
moûe w przyszîoôci ujrzâ ôwiatîo dzienne... W wypowiedziach prasowych Osbourne
nie wykluczyî takûe ponownej w wspóîpracy i nowych nagraï z Black Sabbath.
Jedno jest pewne - juû wkrótce bëdziemy mogli usîyszeê jego gîos na nowej
solowej pîycie gitarzysty Sabbs - Tony'ego Iommiego... Poza tym Ozzy jest
chyba jedynym artystâ lat 70, który oparî sië próbie czasu i który wciâû jest
na topie. Ûeby sië o tym przekonaê wystarczy przewertowaê któryô z najnowszych
numerów Kerranga, albo zobaczyê ile pîyt Ozzy'ego leûy na sklepowych póîkach.
To chyba jedyny artysta, którego dyskografië moûemy sobie skompletowaê podczas
jednej zaledwie wyprawy na miasto.
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/Pearl_Jam.txt
::::::::
PEARL JAM
Gdy Pearl Jam wydaî pierwszâ pîytë zostaî obwoîany objawieniem muzycznej
sceny. Wraz z entuzjastycznym przyjëciem zarówno ze strony publiki jak
i czoîowych recenzentów nastâpiî boom na grunge, który nazwano wkrótce nowym
nurtem nie tylko w muzyce, ale takûe w sferze mody, propagowania pewnych
zachowaï, stylu bycia. Media oszalaîe coraz czëôciej przywoîywaîy, czy
powiedzieê moûna, kreowaîy nowy model mîodego kontestatora. Wôród niektórych
sîuchaê byîo teû gîosy o komercji, w jakâ popada zespóî. Potem, czyli po
wydaniu nastëpnych pîyt zespóî nieco zszedî z publicznej wokandy, przycichî
teû entuzjazm... Czëôê krytyki uwaûaîa nawet, ûe zespóî popadî w stagnacjë, ûe
PROGDIR:GFX/rock/pj
to chwilowy produkt wtórny gruge'owej fali i jedynie pîyta "Ten" zasîuguje na
uwagë. Tymczasem grupa Pearl Jam wydaîa ostatnio nowy, koncertowy i doôê
niezwykîy w swej formie album. Niezwykîy, bo wydany w szarym papierze
uzyskanym z recyklingu, rejestrujâcy wszystkie zagrane na tej trasie koncerty.
Patrzâc na listë odwiedzanych miejsc moûna sobie wyobraziê rzeszë fanów
przybywajâcych na ich wystëpy. Masówka, fenomen, czy efekt wybitnych
osiâgniëê?
Seattle to stosunkowo maîe, przemysîowe miasteczko, poîoûone hen, hen gdzieô
w stanie Waszyngton. Od lat jest nazwane wylëgarniâ muzycznych osobowoôci
i czerpiâcych z rockowych doôwiadczeï w historii muzyki kapel. Pamiëtamy
choêby samego Jimiego Hendrixa. Miasto staîo sië sîawne po ogîoszeniu takich
kapel jak Green River, potem Mother Love Bone, aû wreszcie Soundgarden,
Nirvana i Pearl Jam. Nagle zaczëîy sië tam zjeûdûaê mniej lub bardziej
profesjonalne ekipy dziennikarzy, którzy w nadziei na rozgîos i szybkâ karierë
zaczëli tropiê ten zasîyszany gdzieô termin grunge. Po jakimô czasie okazaîo
sië, ûe jest to zupeînie nowy, rewolucyjny prâd, którego fama objëîa nie tylko
Stany Zjednoczone, ale takûe Europë. Pisano o modzie, stylu bycia, pewnym
sposobie myôlenia a'la grunge, aû wreszcie o muzyce grunge. Z pewnoôciâ wielu
miernych dziennikarzyn zrobiîo karierë na tym wîaônie "fenomenalnym" odkryciu.
O Seattle zaczëîy sië biê znaczâce wytwórnie, po kraju chodzili ludzie
"przebrani" za grunge'owców.
Moûna stwierdziê, ûe to media nakrëciîy koniunkturë zespoîom. Ale jeôli tak,
to trzeba teû zauwaûyê, ûe Pearl Jam po wydaniu pierwszej pîyty sië od niej
odwrócili. Zespóî sîynie z unikania rozgîosu i póz wielkiej, niedostëpnej
gwiazdy, w ogóle typowych, marketingowych dziaîaï, które obierajâ wielkie
wytwórnie w strategiach promocyjnych. Wkrótce teû zza kurtyn wystylizowanej
maniery grunge'u zaczëîy dochodziê nieômiaîe gîosy o odkîamywaniu mitu
grunge'u. W TV puszczono film dokumentalny o mieszkaïcach Seattle. Jedna
z Paï, do której dzwonili dziennikarze z proôbâ o opinië przyznaîa sië do
mistifikacji: w rozmowie przytoczyîa opowieôci wyssane z palca, miëdzy innymi
o tym, ûe prawdziwy zwolennik grunge'u nigdy sië nie myje i jak to okreôliîa
"inne takie bzdury", które miaîy byê naigrywaniem sië z dziennikarzy. Niestety
wziëto te i inne opowieôci caîkiem serio. Seattle zakpiîo z caîego,
zmanierowanego muzycznego ôwiata. Ale nie tylko: prawdziwi znawcy tematu
opowiadali, ûe chodzili w kalesonach, flanelowych koszulach, rozciâgniëtych
ciuchach bo po prostu sâ tanie, wygodne i dlatego, ûe w Seattle jest
stosunkowo zimno. Te media dobudowaîy caîâ ideologië. Eddie w jednym
z wywiadów opowiadaî, jak pewnego razu zobaczyî swojâ, kupionâ za 10 dolców
kurtë na pokazach Laurenta za parë tysiëcy dolarów.
Pearl Jam wydaje mocnâ, ostrâ pîytë "vs", na której okîadce moûemy zobaczyê
uwiëziony w drucianej siatce pysk zaszczutej owcy. Pîyta "vs" zostaje dobrze
przyjëta, choê mówi sië, ûe nie ma na niej takiej ôwieûoôci, jakâ cechowaîo
"Ten". Ale Pearl Jam jest zespoîem poszukujâcym, wiëc waûne jest, ûe nie
popîynëli na fali sukcesu pierwszej pîyty i zaczëli podâûaê w nieco innym
kierunku. Przy "Ten" zespóî byî oskarûony o komercjë. Sam Kurt Cobain mawiaî,
ûe Pearl Jam bazuje na ich popularnoôci. Spoglâdajâc dzisiaj na ich
dyskografië, jej róûnorodnoôê i bogactwo trudno nie odrzuciê tych pomówieï...
Ale zespóî staje sië sîawny nie tylko dziëki swej muzycznej dziaîalnoôci. Nie
sâ to juû prowokacyjne zachowania, wielodniowe, nagîaôniane przez prasë
pijatyki i erotyczne ekscesy, ale juû zdecydowany ôwiatopoglâd i niezgoda na
pewne sprawy... Eddie od poczâtku swej kariery otwarcie prezentowaî poglâd
wyraûany hasîem "pro - choise", czyli walka o prawa kobiet do wyboru, do
aborcji. Z tego powodu organizacja "Rock For Life" wzywaîa do bojkotu
koncertów i do nie kupowania ich pîyt. Eddie nie musiaî jednak wypowiadaê
w wywiadach swoich przekonaï. To jego teksty zawierajâ nie tylko ogromny
pokîad emocji, ale takûe burzâcej w nas pozorny spokój treôci. Eddie jest
wraûliwy na to, co sië dzieje wokóî niego. Odrzucajâc przypisanâ mu rolë
szukajâcej efektownoôci i unoszâcej sië wokóî niej sensacyjnej atmosfery
gwiazdki porusza prostotâ, a zarazem gîëbiâ i finezjâ sîów. Wykrzykuje
w tekstach losy swoich przyjacióî, zasîyszane, dramatyczne historie nieznanych
mu ludzi, sprawy wojny, ludzkiej obojëtnoôci i przemocy. Kiedy to Pearl Jam
graîo w jakimô klubie swój pierwszy koncert, a publika zaabsorbowana
wchîanianiem poûywienia, nie wykazujâc ûadnych emocji nie raczyîa ich
zauwaûyê, czy choêby wygwizdaê, Eddie rzuciî w stronë baru ciëûkâ podstawâ od
mikrofonu.
Trzeba nadmieniê, ûe choê to wprawdzie Eddie jest gîównym sterem grupy, to
Pearl Jam charakteryzuje pewna spójnoôê stylistyczna i ideowa. Niezgoda na
wywiady, na bycie zabawkâ mediów, ostatnim fantem wyciâganym z kieszeni dla
rozrywki publiki to ich wspólna decyzja. Kaûdy album tworzâ wspólnie nie tylko
przez sam fakt wspóîuczestniczenia w nagraniach, ale moûna powiedzieê, ûe
kaûdy z krâûków jest przez nich dopracowany, jest przez nich przemyôlany,
poczâwszy od muzyki aû po oprawë graficznâ. Ponadto muzycy Pearl Jam
interesujâ sië czîowiekiem. Nie tylko w sferze pojëê, ale takûe ludúmi, którzy
z nimi sympatyzujâ. Nie ma tu oszustwa, ani wyrachowania. Jest uczciwoôê, jest
wiara, jest niezgoda na faîsz.
Badanie niewdziëcznej materii ludzkiej znalazîo sië równieû w zaskakujâcym
w swoim czasie "Vitology", czyli metaforycznie rzecz ujmujâc - ksiëgi
zajmujâcej sië kondycjâ ludzkâ. Trzeba dodaê, ûe Eddie nigdy nie stawia sië
roli uduchowionego mentora, ma spojrzenie peîne ironii i dystansu. To takûe na
tej pîycie zespóî daî wyraz swojemu zniesmaczeniu atmosferâ panujâcâ wokóî
nich. Ciâgîe próby przeôwietlenia ich ûycia, wywoîaîo poczucie osaczenia,
które czuje sië w tekstach jak i miejscami psychodelicznej warstwie muzycznej.
Mroczne klimaty zîagodziî nieco "No Code", zwrot w zupeînie róûnâ muzycznie,
nastrojowo od poprzedniej pîytë. Tutaj grupa znów zaskakuje. Wydajâ dziewiëê
róûnych okîadek, w ôrodku moûna obejrzeê zdjëcia autorstwa Jeffa Amenta, "nie
do podrobienia".
Potem zespóî znów powiedziaî sobie w bardziej hard-rockowym tonie "Yeald" -
zwolnij. Pomyôl?
Ostatnio Pearl Jam nie odszedî od tematu kondycji ludzkiej na studyjnym
"Binaural". Podejmuje tu miëdzy innymi wâtek nie tyle sîawy, ile ucieczki od
pewnych schematów, od nakazów jak powinno sië ûyê, od tempa jakie nadaje
ôwiat. Pîyta za pierwszym razem nie zachwyca, rozkochuje w sobie powoli, za
kaûdym nastëpnym razem.
Pearl Jam niedawno odbyî swojâ trasë koncertowâ. I znów grupa zapaliîa nas
pomysîem wydania osobnego albumu z kaûdego z wystëpów. Dziëki czemu w Polsce
mamy dwie pîyty z koncertu w Katowickim Spodku z 15 i 16 czerwca. Po co?
Wiadomo, ûe taki zabieg powoduje u prawdziwego fana poczucie frustracji, bo
chciaîby mieê naraz dwie pîyty. Ale moûna teû inaczej. Dotychczas wôród
zespoîów panowaîa tendencja wydawania albumów rejestrujâcych show na ûywo
w wybranych salach wielkich miejskich metropolii, i specjalnie na ten cel
przystosowanych i obîoûonych górâ specjalistycznego sprzëtu rejestrujâcego.
A Pearl Jam wydajâc pîytë z koncertu w jakiejô obskurnej hali w Portugalii,
Czechach, czy Polsce daî wyraz szacunkowi, jakim obdarza swoich wielbicieli.
Utrwalajâc kaûdy z nich uczyniî chwile przeûyte razem z zespoîem tak samo
waûne. To byîa druga wizyta Pearl Jam w Polsce, z pierwszâ nie utrafili w,
moûna powiedzieê, czas i miejsce. Czas - bo byî to 1 listopad, dzieï zbiorowej
zadumy Polaków, który jest objëty w opinii publicznej pewnym sacrum. Miejsce,
bo byî to Warszawski Torwar, jeszcze nie wyremontowany, gdzie akustyka byîa
wiëcej niû niedoskonaîa. Fakt organizacji koncertu w dniu, kiedy wiëkszoôê
obywateli stoi nad grobami bliskich wywoîaî falë oburzenia w mediach.
W telewizji pokazywano smutne obrazki z cmentarzy przeplatane wystâpieniami
muzyków. Cóû, trudno oczekiwaê od ludzi, którzy wychowali sië w zupeînie
innego rodzaju kulcie dnia zmarîych, czczonego wielkâ fetâ i przebierankami,
by znali charakter obrzâdku w kaûdym kraju, w jakim wystëpujâ. Ich ôwiëto
niesie z sobâ zupeînie inne kononacje, dlatego uwaûam caîy raban za
bezzasadny.
Niestety, z wystëpami grupy zwiâzane sâ nieporównywalnie bardziej dramatyczne
wydarzenia. Po wystëpach w Polsce grupa udaîa sië na festiwal w Roskilde,
gdzie doszîo do tragedii. Chodzâ pogîoski, ûe grupa chce caîkowicie zaprzestaê
koncertownia. Miejsce to juû wczeôniej nie byîo dla muzyków zbyt szczëôliwe.
Eddie Vadder, podczas trasy promujâcej "Ten", kiedy to szalaî razem
z publicznoôciâ uwielbiajâc skakaê na widzów z duûych wysokoôci, zdobyî sië na
podobny wyczyn i chcâc wróciê na scenë zostaî brutalnie pobity przez jednego
z ochroniarzy, który nie rozpoznaî Eddiego...
Taka ômierê jest absurdalna, wszyscy o tym wiemy. Kiedy myôlë o tym strasznym
wypadku i o tym, na wystëpie kogo on sië przytrafiî przypominam sobie Eddiego
w Katowicach. Bodaj po drugim numerze z przodu zrobiî sië straszliwy ôcisk,
jeden z fanów zawisî gdzieô pomiëdzy szarpiâcym go tîumem, bramkâ,
a ochroniarzami. Eddie zaniepokojony wskazaî rëkâ w "mîyn" ciaî i powiedziaî
"Hej co sië dzieje". Pamiëtam, ûe po chwili gdy sytuacja zostaîa opananowana
spytaî: "Wszystko w porzâdku?".
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/Rage_Against_The_Machine.txt
::::::::
RAGE AGAINST THE MACHINE
I znowu pewien etap w muzyce zostaî zamkniëty. Kiedy kilka lat temu nieznany
zespolik nagraî swojâ pierwszâ pîytë, ôwiat byî nieco inny. Teraz kiedy
najprawdopodobniej nie bëdzie juû Rage Against The Machine, wszyscy
zastanawiajâ sië dlaczego. Moûe nie byîo innego wyjôcia.
Kaûdy zespóî ma jakiô cel. Czasami jest to chëê osiâgniëcia sukcesu,
zarobienia pieniëdzy czy wzbudzenia kontrowersji, zgorszenia zwykîych ludzi.
Cele te nie zawsze sâ osiâgane, nie zawsze teû pozostaje pamiëê o wykonawcy.
Rage Against The Machine obraîo sobie za cel zjednoczenie muzyki z politycznym
przekazem. Kiedy Zack De La Rocha spotkaî sië z Tomem Morello, zostaîa otwarta
pewna muzyczna epoka, która z róûnym skutkiem trwa do dziô. Rage Against The
Machine byî zespoîem politycznym, który za swój cel obraî sobie odkrycie
prawdy o Ameryce, miaî uôwiadomiê ludziom, ûe nie jest to idealne miejsce do
ûycia, ûe jest jeszcze duûo do zrobienia. Pomocna w tym byîa agresywna
i zrytmizowana muzyka, która podkreôlaîa determinacjë zespoîu, jego
bezkompromisowe nastawienie. Ûywioîem Rage od poczâtku byîy koncerty, na
których polityczne agitacja nabieraîa nowego, bardziej intensywnego
charakteru. Moûliwe, ûe sîowo polityka nie jest tutaj najtrafniejszym
okreôleniem. Zespóî interesowaî sië bowiem bardziej sprawami socjalno -
bytowymi wszystkich mniej szczëôliwych ludzi, niû politycznym bagienkiem.
Oczywiôcie, byîo teû mnóstwo odniesieï politycznych, które niejednemu
politykowi mogîy zabraê sen z powiek. Pierwsza pîyta, ozdobiona zdjëciem
pîonâcego mnicha spowodowaîa maîe poruszenie w ôwiatku muzycznym, ukazujâc,
jak moûna podejôê do materii muzycznej, îâczâc jâ jednoczeônie w mocno
przemyôlanym i czësto trudnym przekazem. Rewolucja zaczëîa sië niedîugo
póúniej. Dzisiaj, na caîym ôwiecie grajâ kapele, dla których ideaîem jest styl
Rage Against The Machine, îâczâcy metal z rapowymi wokalami, agresjë ze
swoiôcie pojmowanym liryzmem. Zespóî jednak wolaî skupiê sië na socjalno -
politycznych dziaîaniach, co spowodowaîo, ûe na drugâ pîytë "Evil Empire"
wszyscy czekali bardzo dîugo. I moûe wîaônie ten czas oczekiwania odbiî sië na
opiniach, które nie byîy do koïca entuzjastyczne. W zasadzie byî to taki sam
agresywny materiaî, ale brakowaîo zdecydowanej iskry, czyniâcej z pîyty
kopniak prosto w tyîek. Wszystko, co robiî zespóî wskazywaîo jednak, ûe nie
chodzi mu o zdobycie powszechnego uznania. Dobrze podsumowuje to Brad Wilk:
"Wkroczyliômy do ôwiata biznesu, a on zmienia wyobraûenie ludzi. W koïcu kaûdy
koncentruje sië na tym, co on osobiôcie chce osiâgnâê. Nasz zespóî to takie
Los Angeles zamkniëty w mikrokosmosie, peîne ûycia ale i czasem peîne
animozji. Na szczëôcie jest teû w nim mnóstwo miîoôci i potrzeby rozwijania
sië". Ten rozwój byî widoczny na trzeciej pîycie grupy "The Battle Of Los
Angeles" która ôwiadczyîa o odrodzeniu zespoîu i zupeînie nowych inspiracjach.
To wszystko wskazywaîo, ûe pojawi sië jeszcze wiele ciekawych pîyt, które
rozwinâ styl zespoîu. Tymczasem pod koniec roku 2000 dotarîy do wszystkich
zainteresowanych smutne wieôci. Byîy one poprzedzone doôê duûâ kampaniâ
dezinformacyjnâ. Pierwotnie w sklepach miaîa sië pojawiê pîyta koncertowa,
zawierajâca nagrania z koncertów w Meksyku. Jako dodatek do koncertu miaîy
zostaê doîâczone bonusy w postaci coverów znanych wykonawców. Po kilku
miesiâcach sprzecznych wieôci dotarîa do fanów pîyta... zawierajâca tylko
przeróbki bez utworów koncertowych! Zestaw wykonawców, poddanych temu
procederowi byî tyle intrygujâcy co dziwny - MC5, Rolling Stones, Devo, Rush,
Bob Dylan, Minor Threat, Cypress Hill, The Stooges, Bruce Springsteen, Afika
Bambaata czy Volume 10. Pîyta okazaîa sië o tyle waûna, ûe do oryginalnych
tekstów zespóî przygotowaî wîasne muzyczne interpretacje. Taki stan rzeczy
ôwiadczyî tylko o jednym - w zasadzie byî to kolejny, prawie autorski album
Rage. Sam Tom Morello tak mówi o nowych nagraniach - "Wziëliômy teksty
z innych piosenek i napisaliômy utwory zupeînie od nowa. Utwór Boba Dylana
(Maggie's Farm) brzmi raczej jak Black Sabath, a "Beautiful World" Devo
przypomina piosenki grane przy ognisku". Muzyka nie ôwiadczyîa o ûadnym
kryzysie, który miaî nastâpiê, byîa znakomita, kto wie czy nie najlepsza
z dotychczasowych pîyt. Uderza przede wszystkim jej róûnorodnoôê. Od
klasycznych, wykrzyczanych, rapowo - metalowych numerów, które mogîyby znaleúê
sië na "Evil Empire", czy innych krâûkach przez szybkie, hardcore'owe dúwiëki
do psychodelicznych, bardzo nietypowych rozwiâzaï, które momentami stawiaîy
Rage Against The Machine blisko tego, co prezentuje np. U2! Taki stylistyczny
elektyzm robiî w zestawieniu z caîoksztaîtem muzycznego dorobku zespoîu bardzo
dobre wraûenie. Pozwalaî zainterpretowaê poczynania Rage w zupeînie nowy
i niespotykany sposób. Sîychaê, ûe zespóî nie odwala kontraktowych zobowiâzaï,
obligujâcych go do nagrania pîyty, ale przedstawia wîasne wizje, które sâ
niecodzienne jak na albumy z coverami. To intryguje w szczególnoôci. Ûaden
zespóî nie odwaûyî z takâ otwartoôciâ i odwagâ potraktowaê cudzych kompozycji,
jakby nie byîo, znanych i cenionych wykonawców. Ciekawe, jak udaîo sië uzyskaê
zgodë na takie przemodelowanie piosenek, które w wykonaniu Rage Against The
Machine nabierajâ innego, nieznanego charakteru, nie przypominajâc w niczym
pierwowzorów. Radoôê fanów byîa jednak krótka. Duûe zdziwienie wywoîaîo
oôwiadczenie Zacka De La Rochy (voc) o swoim odejôciu z zespoîu...
Zack postanowiî opuôciê zespóî, tîumaczâc swoje postëpowanie brakiem
porozumienia miëdzy muzykami - i to zarówno w kwestiach muzycznych jak
i politycznych. Zwaûywszy jednak na fakt ûe Tom, Tim i Brad majâ zamiar dalej
ze sobâ wspóîpracowaê, chodzi pewnie o brak porozumienia miëdzy Zackiem
a resztâ. Zresztâ, czy to waûne? Fakt pozostaje faktem - nie ma juû Rage
Against The Machine. Bo przecieû nie bëdâ kontynuowaê gry pod starym szyldem -
co nie miaîoby chyba wiëkszego sensu. Zobaczymy, na razie trwajâ luúne
przymiarki do wakujâcego stanowiska. Pojawiîo sië mnóstwo plotek, jakoby Zacka
zastâpiê miaî B-Real, wokalista Cypress Hill, który na îamach magazynu Melody
Maker stwierdziî, ûe partii Zacka mógîby sië nauczyê w krótkim czasie, dziëki
czemu zespóî dziaîaîby dalej. Jak bëdzie wyglâdaîa rzeczywistoôê - na to
przyjdzie nam jeszcze trochë poczekaê. Zwaûywszy na informacyjny zamët wokóî
zespoîu... Z kolei Tom Morello doôê buïczucznie zapowiada, ûe po odejôciu
zespóî stanie sië o wiele lepszy, akcentuje teû dobre strony jego rezygnacji.
Chodzi o to, ûe zakoïczyîy sië w ten sposób konflikty w grupie, znikîy
napiëcia i presja, pod jakâ pracowaîo Rage Against The Machine. Tak naprawdë,
nigdy do koïca nie bëdzie wiadomo, co byîo przyczynâ rozîamu i jak odbije sië
na kondycji muzyków. Wiadomo, ûe Zack zamierza skupiê sië na swoim projekcie
solowym, a w styczniu ukaûe sië jeszcze jedno wydawnictwo grupy - koncert
w Meksyku. Miejmy nadziejë, ûe te informacje zmieniâ sië niebawem w ciaîo
i bëdzie moûna posîuchaê nagraï koncertowych.
Pozostaje czekaê, delektujâc sië jednoczeônie "Renegades". W takim momencie
rodzâ sië refleksje, dotyczâce prawdziwoôci tego, co wydarzyîo sië przez
ostatnie kilka lat. Niewâtpliwie Rage Against The Machine zrewolucjonizowaî
muzycznâ scenë, doîâczajâc do niej kilka elementów, odôwierzajâcych skostniaîe
struktury. Jednak, mimo wszystko, nie jestem tak naprawdë zrozpaczony tâ
sytuacjâ. Zack odszedî, poniewaû zawsze staraî sië robiê to, co uwaûaî za
sîuszne. Nie moûna go potëpiaê za to, ûe chciaî byê szczery, ûe nie widziaî
juû sensu w dalszej wspóîpracy. Takie postëpowanie ôwiadczy raczej o tym, ûe
nie zaleûaîo ma na sîawie i pieniâdzach, ûe jest po prostu artystâ.
Oczywiôcie, takie teorie zweryfikuje dopiero solowa pîyta, która potwierdzi
lub zaprzeczy talentowi Zacka. Na razie nie wiadomo, kiedy ta odsîona nastâpi,
miejmy jednak nadziejë, ûe jeszcze w tym roku. Dla reszty muzyków jest to
z pewnoôciâ szansa, jakâ dostali, aby wykorzystujâc zdobytâ juû pozycjë,
zaczâê robiê coô nowego bez oglâdania sië na przeszîoôê. Jest to jednak
praktycznie niemoûliwe, bowiem kilkuletnie granie w takim zespole zawsze
bëdzie wywoîywaê okreôlone reakcje - tak publicznoôci jak i krytyki, która
jeszcze dîugo bëdzie patrzeê na pozostaîych w zespole ludzi przez pryzmat
osiâgniëê pierwotnego skîadu kapeli. Jest zawsze teû moûliwoôê, ûe kiedyô
wróci Zack i poznamy kolejnâ odsîonë tego niezwykîego projektu. Inna sprawa,
ûe taka decyzja moûe odôwieûajâco wpîynâê na formuîë zespoîu, który powiedzmy
to wreszcie wyraúnie, przez kilka lat, wypracowaî sobie dogodne pozycje,
których tak naprawdë nie miaî ochoty opuôciê. Nie mam zamiaru udowadniaê, ûe
zespóî cierpiaî na brak inwencji, ale teû nie proponowaî na kolejnych pîytach
zbyt radykalnych zmian, nie chcâc zepewne opuszczaê raz zdobytych terytoriów.
Dlatego mam nadziejë, ûe na osieroconej trójce muzyków, praca w zespole nie
wywarîa aû tak silnego piëtna, ûe nie mogliby sië od niego uwolniê. Moûe teraz
jest wîaônie szansa, by zrobiê coô ciekawego a jednoczeônie innego od znanych
wszystkim patentów. Pozostaje czekaê - na nowâ pîytë koncertowâ. Na nowe
nagrania Zacka i na pomysîy reszty muzyków. Moûe szykuje sië wiëc ciekawa
rywalizacja?
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/Slash's_Snakepit.txt
::::::::
SLASH'S SNAKEPIT
Historia tego wyjâtkowego czîowieka rozpoczyna sië dnia dwudziestego trzeciego
lipca Roku Païskiego 1965. Wtedy to wîaônie rodzina païstwa Hudsonów
powiëkszyîa sië o jednego przedstawiciela pîci mëskiej. Dziecko ochrzczono
biblijnym imieniem Saul... Nie bëdzie w tym wielkiej przesady, gdy napiszë iû
sztukë Slash wyssaî wraz z mlekiem matki - czarnoskórej projektantki kostiumów
ówczesnych królów estrady. I tak, dom Hudsona juniora przeûywaî nieustanne
naloty gwiazdorskiej czoîówki. Tatuô Saula, nie pozostajâc w cieniu znanej
i szanowanej maîûonki zajmowaî sië najogólniej mówiâc poligrafiâ pîytowâ.
Powiedzcie sami, czy wychowujâc sië w takim ôrodowisku moûna zostaê kimô innym
niû tylko jednym z najlepszych gitarzystów rezydujâcych na planecie Ziemia?
PROGDIR:GFX/rock/slash
Po pierwszych jedenastu latach ûycia w rodzinnym Stoke - On - Trent (Wielka
Brytania), Slash postanowiî towarzyszyê matce w przeprowadzce do Los Angeles.
Konserwatywnym poîudniowcom z trudem przyszîa akceptacja ôwieûego i nazbyt
wyluzowanego maîolata. W tamtym okresie w katalogach ze szkolnâ modâ zabrakîo
miejsca na dîugie wîosy, wytarte jeansy i "pobazgrane" koszulki. Rozrywki
wyalienowany mîodzieniec szukaî w "sportach ekstremalnych", mianowicie wraz
z grupkâ przyjacióî siaî postrach w okolicy bez opamiëtania rozbijajâc sië
swym BMX-em. Pierwszâ gitarë mîody Saul otrzymaî w prezencie od babci. Jedynym
jej mankamentem byî... brak piëciu strun. Jednak ta która pozostaîa, okazaîa
sië byê wykonana z tworzywa na tyle magicznego, ûe na dobre zawîadnëîa
chîonnym umysîem dzieciaka. Podobno potrafiî spëdzaê ponad dwanaôcie godzin
dziennie, brzdâkajâc intro do "Smoke On The Water". Ale podobne historie
juû znamy... Kiedyô, przez bardzo krótki czas pobieraî nauki u gitarzysty
Roberta Wollana, jednakûe szybko znudzony schematami wróciî do "swojego"
sposobu przyswajania gitary. Wzorami dla Slasha byli muzycy tacy jak Jimmy
Page, Mick Taylor, Eddie Van Hallen czy wymieniany na pierwszym miejscu Jeff
Beck. "O wiele îatwiej jest doceniê geniusz Jeffa Becka, gdy samemu jest sië
gitarzystâ. Potrafi on w bardzo naturalny sposób kontrolowaê instrument.
Czegoô podobnego nie sîyszaîem u nikogo innego. "Blow by Blow" to album,
którego jako dzieciak sîuchaîem praktycznie nieustannie. Ten facet potrafi bez
najmniejszego wysiîku przechodziê od wolnych, miîosnych ballad do prawdziwych
hard - rockowych kopniaków" - opowiada Slash. Samozaparcie i wielogodzinny
trening przyniosîy nadspodziewane rezultaty. Co w tym wszystkim najciekawsze,
to fakt ûe Saul nigdy nie uczyî sië czytaê nut. Tu nasuwa mi sië analogia do
innego czarnoskórego gitarzysty, którego niestety od trzydziestu lat nie ma
juû wôród ûywych... Oczywiôcie chodzi o Jimiego Hendrixa. Slash: "Nie potrafië
"czytaê" muzyki. Gram ze sîuchu. To co narodzi sië w mojej gîowie staram sië
za pomocâ râk przetransferowaê na gitarë. Gdy tworzë muzykë, co najwyûej
zapisujë sobie swojâ metodâ jej szkic, nastëpnie przedstawiam materiaî
niektórym czîonkom zespoîu, i tîumaczë im co i w jaki sposób chciaîbym do
niego dodaê. Kolejnym etapem jest jam - session i robimy to dopóty, dopóki nie
stwierdzimy, ûe materiaî nadaje sië juû do wrzucenia na pîytë, tudzieû do
kosza". Pierwszym powaûniejszym zespoîem Slasha byî zaîoûony wraz ze szkolnym
kolegâ - Stevenem Adlerem Road Crew. Rozpoczëîy sië poszukiwania wokalisty.
Pewnego dnia wraz z kasetâ z zarejestrowanymi naï wîasnymi gitarowyni
popisami, do siedziby Road Crew trafiî Izzy Stradlin. Gitara Stradlina
wspierana byîa przez charakterystyczny, skrzeczâcy gîos Willama Axla Rose.
Jeszcze tylko druga poîowa sekcji rytmicznej - tu idealnym kompanem okazaî sië
Duff McKagan, zmiana nazwy i jeden z najlepszych w historii hard rocka
zespoîów gotowy. Gdy w roku 1995, po wykaïczajâcym "Use Your Illusion Tour"
wiëkszoôê ekipy Guns'n'Roses zrobiîa sobie zasîuûone wakacje, zdeklarowany
pracoholik Slash czas ten postanowiî przeznaczyê na budowë wîasnego studia
nagraï. Studio powstaîo w piwnicach jego posesji i ochrzczone zostaîo mianem
Snakepitu. Pewnego razu, odwiedzajâcemu go w "wëûowisku" Mattowi Sorumowi
(ówczesnemu bëbniaûowi GNR) Mr. Hudson przedstawiî kilka "napisanych" w wolnym
czasie utworów... Niewiele sië namyôlajâc, przyjaciele wspólnie zabrali sië za
"szlifowanie" wyrzeúbionych przez Slasha pomysîów. Poczâtkowo zaaranûowano je
na jednâ gitarë, bas i perkusjë, nastëpnie swe "trzy grosze" w postaci partii
na drugâ rytmicznâ doîoûyî Gilby Clark (równieû GNR). Do obsîugi basu
zaangaûowano Mike Ineza z Alice In Chains. Najtrudniejszym zadaniem okazaî sië
byê dobór odpowiedniego wokalisty. Po przesîuchaniu ponad 40 kandydatów, za
mikrofonem zdecydowano postawiê znanego z Jellyfish Erica Dovera. Nazwë nowego
zespoîu "zciâgniëto" z szyldu Slashowego studia, natomiast z tytuîem albumu
wiâûe sië pewna anegdota. Otóû, pewnego razu podczas wspólnej trasy GNR, gdy
na jednym z lotnisk spragniony Slash zechciaî wyrównaê poziom pîynów, na
drzwiach umiejscowionego tam baru zobaczyî planszë "Alkohol podajemy od
17-tej". Zdesperowany muzyk mimo wszystko postanowiî zaryzykowaê i na proôbë
o drinka w odpowiedzi usîyszaî "It's Five O'Clock Somewhere!". Doskonaîy,
ôwieûy, peîen bluesrockowych odniesieï, nagrany z niesamowitym polotem album
niestety nad Wisîâ nie otrzymaî najlepszej prasy... Poniekâd mogë to
zrozumieê, gdyû wiëkszoôê ówczesnych decydentów zapatrzona byîa w ogon
potworka, ganiajâcego w majtach z oôlepiajâcâ wszystkich metkâ Grunge.
Wracajâc jednak do "5 O'Clock...", jest to z pierwszej wody, najprawdziwsza
z prawdziwych i najpiëkniejsza z piëknych, wypeîniona wirtuozerskimi popisami
genialnych muzyków ultra rockowa jazda, która brzmi jak hoîd zîoûony wszystkim
bogom rock'n'rolla. Tym razem, inaczej niû odbywaîo sië to w GNR, Slash
postanowiî spróbowaê swych siî jako tekôciarz. Prawie wszystkie liryki (poza
"Monkey Chow", autorstwa Gilby'ego Clarka) przynajmniej w czëôci wyszîy spod
pióra Slasha. Generalnie sâ to, typowe rockowe, osobiste liryki traktujâce
o rzeczach czîowiekowi najbliûszych - kobietach, miîoôci, ômierci... 1
kwietnia 1995, to dzieï, w którym Slash's Snakepit wyruszyê miaî w swe
pierwsze tournee. W tym momencie zazaczëîy sië problemy z dyspozycyjnoôciâ
niektórych czîonków zespoîu. Okazaîo sië, ûe trasa bëdzie musiaîa odbyê sië
bez przygotowujâcego nowy materiaî GNR Soruma, którego za perkusjâ zastâpiî
udzielajâcy sië w Pride&Glory Tom Maher, natomiast cztery struny w miejsce
Ineza wziâî do rëki James LoMenzo. Pierwszâ pîytë SS promowaîy dwa wideoklipy:
"Beggars and Hangers-On" oraz "Good To Be Alive". Inauguracyjny koncert
piëciomiesiëcznej trasy odbyî sië 31 marca w Klubie Six One Six w Memphis.
W rok póúniej Hudson byî juû wolnym strzelcem. Chwilowo postanowiî wskrzesiê
powoîany w zwiâzku z wëgierskim Sziget Festival bluesowy cover band - Slash's
Blues Ball. W repertuarze tego zespoîu znalazîy sië min. utwory takie jak
"Stone Free", "Hootchie Cootchie Man", "Suspicious" itd. Mimo kilku odbytych
wspólnie tras, Slash nie postrzegaî Blues Ball jako peînowymiarowego zespoîu.
Najlepszym na to dowodem, jest brak jakiegokolwiek zapisu w postaci
regularnego albumu, nagranego pod szyldem tej wîaônie formacji. Nadszedî wiëc
czas na powrót Slash's Snakepit. Po selekcji przeprowadzonej na ponad 300
nadesîanych przez zgîaszajâcych akces do tegoû projektu muzyków demówkach,
Snakepit A. D 2000 tworzâ: Rod Jackson - wywodzâcy sië z Virgiïskiego Rag Doll
obdarzony silnym, nieco zachrypniëtym gîosem wokalista, obsîugujâcy gitarë
rytmicznâ Keri Kelli, basista Johny G, bëbniarz Matt Laug oraz klawiszowiec
Teddy Zigzag Andredis. Johny G. oraz Zigzag Andredis to ludzie, którzy
wspierali juû Slasha w Blues Ball, Keri Kelli to obdzarzony niezwykîym
talentem gitarzysta, znany ze wspóîpracy min. z Warrant oraz Ratt, natomiast
popisy Matta Lauga moûemy usîyszeê min. na pîytach Alice Cooper, Alanis
Morisette czy The Coors. "Ain't Life Grand" nagrany zostaî na poczâtku
bieûâcego roku, w domowym studio Slasha, pod czujnym okiem producenta Jacka
Douglasa. Z trzydziestu skomponowanych przez Hudsona & Co. utworów wybrano 14,
które znajdâ sië na japoïskiej wersji pîyty, nam niestety przyjdzie cieszyê
sië krâûkiem zuboûonym o dwie kompozycje. 20 wrzeônia Snakepit zakoïczyî
amerykaïskie tournee z AC/DC i obecnie przygotowuje sië do majâcej odbyê
sië na przeîomie wieków trasy po Europie. Najbliûej Polski zespóî wystâpi
w Berlinie. Reasumujâc: "Ain't..." jest kolejnâ podarowanâ nam przez Slasha,
dwunastokawaîkowâ czarnâ pereîkâ, którâ kaûdy szanujâcy sië rock'n'rollowiec
powinien mieê w swojej kolekcji. Zresztâ zerknijcie jeszcze raz na nazwiska
ludzi odpowiedzialnych za jej powstanie! I pamiëtajcie: Sex, Beer & Slash's
Snakepit!
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/The_Doors.txt
::::::::
The Doors
Paryû... Ten jeden z najbardziej rozrywkowych zakâtków naszego globu fanom
muzyki rockowej kojarzy sië z cichym miejscem, ukrytym w Zakâtku Poetów
cmentarza Pere-Lachaise - miejscem wiecznego spoczynku kultowego muzyka
i poety rocka - Jim'a Morrison'a, lidera zespoîu THE DOORS.
PROGDIR:GFX/rock/doors
Zapewne nigdy nie poznalibyômy muzyki Jim'a gdyby ten byî lepszym studentem.
Jego dyplomowy film wieïczâcy studia na University of California zostaî
przyjëty tak chîodno, ûe nie pozostawaîo nic innego, jak tylko poszukaê sobie
lepszego zajëcia. Spróbowaî przygody z muzykâ. Ukryty przed komisjâ poborowâ
na dachu starego skîadu towarów, Morrison zaczâî pisaê piosenki. Pierwszâ
osobâ której pokazaî swoje dzieîa, byî Ray Manzarek, absolwent konserwatorium
muzycznego w klasie fortepianu i kolega Jim'a z wydziaîu filmowego.
Postanowili - cytujâc Ray'a - "zaîoûyê zespóî rockowy i zarobiê milion
dolarów".
(NIE) MIÎE POCZÂTKI
Pierwsze nagrania Doors-ów powstaîy jesieniâ 1965 roku. Do Jim'a i Ray'a
doîâczyli perkusista John Paul Densmore i gitarzysta Robert Alan Krieger.
Nagrany materiaî zostaî odrzucony przez wytwórnië pîytowâ (!) jednak pozwoliî
im znaleúê pracë w kilku klubach. Co ciekawe ze wszystkich ich wyrzucono czego
przyczynâ niewâtpliwie byî sam Jim, pojawiajâcy sië na scenie w stanie
upojenia alkoholowego lub odurzenia narkotykowego. Niebezpieczne zabawy
z narkotykami byîy zresztâ w epoce "dzieci - kwiatów" na porzâdku dziennym
i maîo który z artystów ich uniknâî. Zîa sîawa grupy paradoksalnie pozwoliîa
im na podpisanie lukratywnego kontraktu z firmâ pîytowâ Elektra. Wydany
w 1967 roku album "The Doors" zostaî przyjëty jako objawienie w muzyce
rockowej i do dziô uwaûany jest za jeden z najwaûniejszych w historii tego
gatunku, a pochodzâce z niego utwory "Light My Fire", "Break On Through" i
"The End" za muzyczne klasyki. Cel - milion dolarów - zostaî osiâgniëty...
CIEMNI RYCERZE ROCK'A
"Wszystko, co staramy sië powiedzieê - mówiî Ray Manzarek - to, ûe piekîo
wydaje sië byê o wiele bardziej fascynujâcym miejscem niû niebo. Dlatego
musisz przejôê przez drzwi (drzwi = doors) na drugâ stronë, aby staê sië
peînym czîowiekiem". Jim Morrison dodawaî do tego: "Pochodzimy z Zachodu
i ôwiat powinien wedîug nas staê sië nowym Dzikim Zachodem - zmysîowym, zîym,
niesamowitym i peînym ûâdz". Takie wypowiedzi w poîâczeniu z maîo zrozumiaîâ
w warstwie tekstowej twórczoôciâ The Doors, peîna mistycyzmu, a zarazem
ostentacyjnego erotyzmu - pozwoliîy krytykom na nazwanie ich "ciemnymi
rycerzami rock'a". Do "ciemnego" wizerunku grupy, pasowaîy takûe ich koncerty
skandalizujâce, czësto koïczâce sië awanturami i bijatykami - zresztâ
z czynnym udziaîem Jim'a, który nawet zostaî skazany na grzywnë za publiczne
obnaûanie sië i obrazë moralnoôci. Byî jednak samozwaïczym Królem Jaszczurem,
symbolem seksu, anarchii i wyzwania rzuconego czasom i purytaïskiej Ameryce.
Czyû wiëc mógî zachowywaê sië inaczej?
DRZWI DO WIECZNOÔCI
Nowe pîyty The Doors spotykaîy sië z róûnym przyjëciem krytyki i nieustajâcym
entuzjazmem fanów. Osiem kolejnych albumów osiâgnëîo status zîotej pîyty.
Sukcesy te okupione zostaîy konfliktami wewnâtrz grupy. Praca z Jim'em nie
naleûaîa do îatwych - rzadko kiedy bywaî trzeúwy, nagrywanie potrafiîo go
znudziê, o przerywaî je bez powodu. Nic wiëc dziwnego ûe juû trzecia pîyta
"Waiting For The Sun" doczekaîa sië ostrej krytyki. Publiczne oskarrzenie
Morrisona o ekshibicjonizm i rozpëtana w zwiâzku z tym nagonka prasowa
zamknëîa grupie drzwi wiëkszoôci sal koncertowych. Jak na ironië kîopoty te
zbiegîy sië ze szczytem formy Doors'ów, a za taki naleûy uznaê pîyty "Morrison
Hotel", "L. A. Woman". Pierwsza z nich to metafizyczna podróû po Ameryce - od
jej odkrycia po przewidywanâ zagîadë cywilizacyjnâ - druga to odbicie
osobistych przeûyê Morrisona, czîowieka zîapanego w sidîa wîasnej kreacji. Z
"L. A. Woman" pochodzi jeden z najpiëkniejszych utworów muzyki rock'owej -
"Riders On The Storm".
WYBRAÏCY BOGÓW UMIERAJÂ MÎODO
W marcu 1971 roku Morrison udaî sië ze swojâ ukochanâ Pamelâ do Paryûa.
W listach do przyjacióî Jim wyznaî, ûe zamierza zostaê tam na staîe. Zostaî
zaledwie kilka miesiëcy. Zmarî na zawaî serca 3 lipca 1971 roku podczas
kâpieli. Miaî 28 lat. Jego ômierê po dziô dzieï owiana jest mgîâ tajemnicy,
a fakt, ûe w stanach cieszyî sië znakomitym zdrowiem i ûe nikt (poza Pamelâ
i lekarzem który wystawiî akt zgonu) nie widziaî jego zwîok, pozwoliî na
upowszechnienie sië plotki, ûe wszystko zostaîo ukartowane, a majâcy doôê
uciâûliwej sîawy Morrison nadal ûyje. Pozostaîy po nim niezwykîe utwory
z niesamowitâ muzykâ The Doors. Kolejne dekady przynosiîy kolejne fale
popularnoôci grupy. Olivier Stone nakrëciî peînometraûowy film o losach
niezwykîego kwartetu (w roli Jim'a Morrisona wystâpiî Val Kilmer), wielu
artystów nagrywaîo wîasne wersje ich najsîynniejszych utworów. The Doors jest
niezwykle popularne do dziô. Juû trzecie pokolenie sîucha piosenek grupy
i czyta teksty Morrisona - Króla Jaszczura.
"Tak dîuga droga za nami,
myômy to zniszczyli i rozkaprysili,
mieliômy wszystko co kochankowie kiedykolwiek mieli,
spaliliômy to i nie jestem smutny,
Po prostu jestem wôciekîy."
Suita Orange County - Jim Morrison
sUcHy
Wybrane teksty zespoîu The Doors
Wybrane teksty zespoîu The Doors przepisane z ksiâûki "The Doors - teksty
i przekîady". Sâ to moim zdaniem najlepsze teksty tego zespoîu i dlatego kaûdy
powinien je przeczytaê nawet jeôli nie jest fanem rocka. W tym miejscu
chciaîbym równieû podziëkowaê Coperowi za poûyczenie tej ksiâûki. Jeôli jesteô
fanem Doorsów to napisz do mnie, a jeôli nawet nie jesteô ich fanem to teû
napisz. 100% odpowiedzi dla kaûdego kto napisze. Oto adres:
îukasz "sUcHy" wojciechowski
ul. mickiewicza 4c/7
56-300 milicz
LIGHT MY FIRE
Lyrics by Robbie Krieger and Jim Morrison
You know that it would be untrue
You know that I would be a liar
If I was to say to you
Girl, we couldn't get much higher
Come on, baby, light my fire
Come on, baby, light my fire
Try to set the night on fire
The time to hesitate is through
No time to wallow in the mire
Try now we can only lose
And our love become a funeral pyre
Come on, baby, light my fire
Come on, baby, light my fire
Try to set the night on fire
The time to hesitate in through
No time to wallow in the mire
Try now we can only lose
And our love become a funeral pyre
Come on, baby, light my fire
Come on, baby, light my fire
Try to set the night on fire
You know that it would be untrue
You know that I would be a liar
If I was to say to you
Girl, we couldn't get much higher
Come on, baby, light my fire
Come on, baby, light my fire
Try to set the night on fire
Try to set the nigth on fire
Try to set the night on fire
Try to set the night on fire
ROZPAL WE MNIE PÎOMIEÏ
Sîowa: Robbie Krieger i Jim Morrison
Wiesz, ûe nieprawdâ byîoby
I wiesz, ûe kîamcâ okazaîbym sië
Gdybym miaî powiedzieê ci
Ûe wyûej juû nie da sië wznieôê
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Minâî juû niepewnoôci czas
W bîocie marnujesz swój los
Spróbuj, o maîâ stawkë grasz
Niech miîoôê zapîonie jak stos
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Minâî juû niepewnoôci czas
W bîocie marnujesz swój los
Spróbuj, o maîâ stawkë grasz
Niech miîoôê zapîonie jak stos
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Wiesz, ûe nieprawdâ byîoby
I wiesz, ûe kîamcâ okazaîbym sië
Gdybym miaî powiedzieê ci
Ûe wyûej juû nie da sië wznieôê
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Daj nocy pîonâê jak ogieï
Daj nocy pîonâê jak ogieï
Daj nocy pîonâê jak ogieï
THE END
This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
The end of ev'rything that stands
The end
No safety ir surprise
The end
I'll never look into your eyes again
Can you picture what will be
So limitless and free
Desperately in need of some stranger's hand
In a desperate land
Lost in a Roman wilderness of pain
And all the children are insane
All the children are insane
Waiting for the summer rain
There's a danger on the edge of town
Ride the king's highway
Weird scenes inside the gold mine
Ride the highway West, baby
Ride the snake
Ride the snake
To the lake
To the lake
The ancient lake, baby
The snake is long
Seven miles
Ride the snake
He's old
And his skin is cold
The West is the best
The West is the best
Get here and we'll do the rest
The blue bus is calling us
The blue bus is calling us
Driver, where are you taking us?
The killer awoke before dawn
He put his boots on
He took a face from the ancient gallery
And he walked down the hall
He went into the room where his sister lived
And then he paid a visit to his brother
And then he walked down the hall
And he came to a door
And he looked inside
Father?
Yes, son?
Mother, I want to...
Come on, baby, take a chance with us
Come on, baby, take a chance with us
And meet me at the back of the blue bus
This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
The end
It hurts to set you free
But you;ll never follow me
The end of laughter and soft lies
The end of night we tried to die
This is the end
KRES
To jest juû kres, to kres, kochana, jest
To jest juû kres, to kres, kochana, jest
Kres naszych rachub niespeînionych
Kres tego, co trwa nieporuszone
Kres
Nie umkniesz, ani nie zdziwisz sië
Kres
Juû nigdy wiëcej nie spojrzë w oczy twe
Zobacz, jak to bëdzie
Bezkrasna wolnoôê wszëdzie
Wiëc skâd rozpaczy znak ûe czyjejô dîoni brak
Ûe ziemia îez ma teraz smak
Gubië sië w rzymskich katakumbach bólu
Szalonych dzieci sîucham chóru
Szalonych dzieci sîucham chóru
Czekajâc na letni deszcz
Za miastem niebezpiecznie jest
Jedú autostradâ królów
W kopalni zîota ômierê
Jedú na zachód, najdroûsza
Wëûa pora
Wëûa pora
Nad jeziora
Nad jeziora
Staroûytne jeziora, najdroûsza
Dîugi jest wâû
Ma siedem mil
Dosiâdú wëûa
Stary jest
Zimâ skóre ma
Tylko Zachód, najdroûsza
Tylko Zachód, najdroûsza
Przyjedú tu, zaczniemy od jutra
Bîëkitny autobus wzywa nas
Bîëkitny autobus wzywa nas
Kierowco, dokâd wieziesz nas?
Morderca obudziî sië przed ôwitem
Zaîoûyî buty
Wybraî twarz ze starej kolekcji
I ruszyî korytarzem
Wszedî do pokoju siostry
Potem odwiedziî brata
I znów ruszyî korytarzem
Podszedî do drzwi
Zajrzaî do ôrodka
Ojcze?
Tak, synu?
Chciaîbym cië zabiê
Mamo, chciaîbym cië...
Chodú najdroûsza, zaryzykujemy dziô
Chodú najdroûsza, zaryzykujemy dziô
Chodú najdroûsza, zaryzykujemy dziô
Bîëkitny autobus otwiera drzwi
To jest juû kres, to kres, kochana, jest
To jest juû kres, to kres, kochana, jest
Kres
Boli, gdy uwalniam cië
Nie pójdziesz za mnâ, wiem
Kres ômiechu i niewinnej uîudy
Kres nocy, gdy dâûyliômy do zguby
To jest juû kres
PEOPLE ARE STRANGE
People are strange when you're a stranger
Faces look ugly when you're alone
Women seem wicked when you're unwanted
Streets are uneven when you're down
When you're strange
Faces come out of the rain
When you're strange
No one remembers your name
When you're strange
When you're strange
When you're strange
People are strange when you're a stranger
Faces look ugly when you're alone
Women seem wicked when you're unwanted
Streets are uneven when your're down
When you're strange
Faces come out of the rain
When you're strange
No one remembers your name
When you're strange
When you're strange
When ypu're strange
LUDZIE SÂ DZIWNI
Ludzie sâ dziwni, gdy jesteô obcy
Twarze sâ wstrëtne, gdy jesteô sam
Te gîupie dziwki - ûadna cië nie chce
Nierówny chodnik radë ci daî
Nie znam cië
Z deszczu wyîania sië twarz
Nie znam cië
Czy chociaû nazwisko masz
Nie znam cië
Nie znam cië
Nie znam cië
Ludzie sâ dziwni, gdy jesteô obcy
Twarze sâ wstrëtne, gdy jesteô sam
Te gîupie dziwki - ûadna cië nie chce
Nierówny chodnik radë ci daî
Nie znam cië
Z deszczu wyîania sië twarz
Nie znam cië
Czy chociaû nazwisko masz
Nie znam cië
Nie znam cië
Nie znam cië
TOUGH ME
Lyrics by Robby Krieger
C'mon, c'mon, c'mon, c'mon now
Tough me, babe
Can't you see that I'm not afraid
What was the promise that you made
Why won't you tell me what she said
What was the promise that she made
Now I'm gonna love you till the heavens stop the rain
I'm gonna love you till the stars fall from the sky
For you and I
C'mon, c'mon, c'mon, c'mon now
Tough me, babe
Can't you see that I'm not afraid
What was the promise that you made
Why won't you tell me what she said
What was the promise that she made
I'm gonna love you till the heavens stop the rain
I'm gonna love you till the stars fall from the sky
For you and I
I'm gonna love you till the heavens stop the rain
I'm gonna love you till the stars fall from the sky
For you and I
DOTKNIJ MNIE
Sîowa: Robby Krieger
No chodú, no chodú, no chodú juû
Dotknij mnie
Popatrz nie bojë wcale sië
A przecieû obiecaîaô mi
Powiedzieê co mówiî gdy
Obiecywaîa tyle mi
Bëdë cië kochaî póki niebiosa w górze sâ
Bëdë cië kochaî póki gwiazdy lôniâ
Tobâ i mnâ
No chodú, no chodú, no chodú juû
Dotknij mnie
Popatrz nie bojë wcale sië
A przecieû obiecaîaô mi
Powiedzieê co mówiîa gdy
Obiecywaîa tyle mi
Bëdë cië kochaî póki niebiosa w górze sâ
Bëdë cië kochaî póki gwiazdy lôniâ
Tobâ i mnâ
Bëdë cië kochaî póki niebiosa w górze sâ
Bëdë cië kochaî póki gwiazdy lôniâ
Tobâ i mnâ
WAITING FOR THE SUN
At first flash of Eden we raced down to the sea
Standing there on freedom's shore
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Can't you feel it, now that spring has come
That it's time to live in the scattered sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting...
Waiting for you to come along
Waiting for you to hear my song
Waiting for you to come along
Waiting for you to tell me what went wrong
This is the strangest life I've ever known
Can't you feel it, now theat spring has come
That it's time to live in the scattered sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
Waiting for the sun
CZEKAJÂC NA SÎOÏCE
W Edenu pierwszym blasku pobiegliômy nad morze
Stanëliômy na brzegu wolnoôci
Czekajâc na sîoïce
Czekajâc na sîoïce
Czekajâc na sîoïce
Czy czujesz - teraz, gdy nadeszîa wiosna
Czas ûyê w jaôniejâcych promieniach sîoïca
Czekajâc na sîoïce
Czekajâc na sîoïce
Czekajâc na sîoïce
Czekajâc na sîoïce
Czekajâc...
Czekajâc aû pójôê zechcesz
Czekajâc aû usîyszysz pieôï
Czekajâc aû pójôê zechcesz
Czekajâc aû powiesz co byîo zîe
To, najdziwniejsze ûycie, jakie znam
Czy czujesz - teraz, gdy nadeszîa wiosna
Czas ûyê w jaôniejâcych promieniach sîoïca
Czekajâc na sîoïce
Czekajâc na sîoïce
Czekajâc na sîoïce
LOVE HER MADLY
Lyrics: Robby Krieger
Don't you love her madly
Don't you need her badly
Don't you lover her ways
Tell me what you say
Don't you love her madly
Want to be her daddy
Don't you love her face
Don't you love her as she's walking out the door
Like she did one thousand times before
Don't you love what you say
Don't you love her as she's walking out the door
All your love, all your love
All your love, all your love
All your love is gone
So sing a lonely song
Of a deep blue dream
Seven horses seem
To be on the mark
Yeah, don't you love her
Don't you love her as she's walking out the door
All your love, all your love
All yoyr love, all your love
All your love is gone
So sing a lonely song
Of a deep blue song
Seven horses seem
To be on the mark
Don't you love her madly
Don't you love her madly
Don't you love her madly
KOCHAÊ DO SZALEÏSTWA
Sîowa: Robby Krieger
Czy do szaleïstwa nie kochasz jej
Czy do bólu nie pociâga cië
Czy nie kochasz gdy kpi
Co na to ty
Czy do szaleïstwa nie kochasz jej
Czy swym tatusiem zrobi cië
Czy nie kochasz gdy kpi
Gdy przed nosem zatrzaskuje ci drzwi
Tysiëczny raz tego dnia
Sposoby swoje ma
Co na to ty
Czy nie kochasz gdy kpi
Bo miîoôê twa, bo miîoôê twa
Bo miîoôê twa, bo miîoôê twa
Dobra jest gdy trwa, lecz odeszîa gdzieô
Wznieômy smutnâ pieôï
Ûe uîudâ jest
Siedem koni
Które gdzieô pocaîowaîy
Czy nie kochasz gdy kpi
Gdy przed nosem zatrzaskuje ci drzwi
Bo miîoôê twa, bo miîoôê twa
Bo miîoôê twa, bo miîoôê twa
Dobra jest gdy trwa, lecz odeszîa gdzieô
Wznieômy smutnâ pieôï
Ûe uîudâ jest
Siedem koni
Które gdzieô pocaîowaîy
Czy do szaleïstwa nie kochasz jej
Czy do szaleïstwa nie kochasz jej
Czy do szaleïstwa nie kochasz jej
L.A. WOMAN
Well, I just got into toen about an hour ago
Took a look around, see which way the wind blow
Where the little girls in their Hollywood bungalows
Are you a lucky little lady in the city of light?
Or just another lost angel
City of night
City of night
City of night
City of night
L.A. woman, L.A. woman
L.A. woman, Sunday afternoon
L.A. woman, Sunday afternoon
L.A. woman, Sunday afternoon
Drive thru your suburbs
Into your blues
Into your blues
Into your blue, blue, blues
Into your blues
I see your hair is burning
Hills are filled with fire
If they say I never loved you
You know they are a liar
Drivin' down your freeway
Midnight alleys roam
Cops in cars, the topless bars
Never saw a women so alone
So alone, so alone, so alone
Motel money
Murder madness
Let's change the mood
From glad to sadness
Mister Mojo risin'
Mister Mojo risin'
Mister Mojo risin'
Mister Mojo risin'
Got to keep on risin'
Mister Mojo risin'
Mister Mojo risin'
Mojo risin'
Got my Mojo risin'
Mister Mojo risin'
Got to keep on risin'
Risin' risin'
Goin' right in, right in
Goin' right in, right in
Got to right in, right in
Right in, right in
Well, I just got into town about an hour ago
Took a look around, see which way the wind blow
Where the little girls in their Hollywood bungalows
Are you a lucky little lady in the city of light?
Or just another lost angel
City of night
City of night
City of night
City of night
L.A. women, L.A. women
L.A. women
You're my women
A little L.A. women, L.A. women
Hey, hey, come on
L.A. women, come on
KOBIETA Z L.A.
Wróciîem do miasta jak ranny pies
Rozejrzaîem sië wokóî co grane jest
Czy w Hollywood dziewczynki wysprzâtaîy domki swe?
Czy masz farta panienko czy moûe nie?
Czy w mieôcie ôwiatîa jesteô jak anioî potrzebujâcy pomocy?
W mieôcie nocy
W mieôcie nocy
W mieôcie nocy
W mieôcie nocy
Kobieto z L.A., Kobieto z L.A.
Kobieto z L.A. të niedzielë wolnâ mniej
Kobieto z L.A. të niedzielë wolnâ mniej
Kobieto z L.A. të niedzielë wolnâ mniej
Pojedziemy starym mercem
Wprost do twojego serca
Wprost do twojego serca
Wprost do twojego serca
Wprost do twojego serca
Widzë jak pîonâ twoje wîosy
Wzgórza w ogniu taïczâ
Jeôli mówi, ûe nie kocham
Moûesz nazwaê go kîamcâ
Jedúmy autostradâ
Jedúmy o póînocy
Gliny siedzâ w autach przed barami toples
Nosisz nas na kwintë jak zaszczuty pies
Nosisz nos na kwintë jak zaszczuty pies
Forsa na motel
Zabójczy ma skutek
Zmieïmy nastrój
Z radoôci na smutek
Pan Dzyndzel sië wznosi
Pan Dzyndzel sië wznosi
Pan Dzyndzel sië wznosi
Pan Dzyndzel sië wznosi
Nie trzeba go prosiê
Pan Dzyndzel sië wznosi
Pan Dzyndzel sië wznosi
Dzyndzel sië wznosi
Nie trzeba go prosiê
Pan Dzyndzel sië wznosi
Nie trzeba go prosiê
Wznosi sië, wznosi sië,
Trafia cië, trafia cië,
Trafia cië, trafia cië,
Trafia cië, trafia cië,
Trafia, trafia
Wróciîem do miasta jak ranny pies
Rozejrzaîem sië wokóî co grane jest
Czy w Hollywood dziewczynki wysprzâtaîy domki swe?
Czy masz fart panienko czy moûe nie?
Czy w mieôcie ôwiatîa jesteô jak anioî potrzebujâcy pomocy?
W mieôcie nocy
W mieôcie nocy
W mieôcie nocy
W mieôcie nocy
Kobieto a L.A., Kobieto z L.A.
Kobieto z L.A.
Jesteô mojâ
Maîa z L.A., kobieto z L.A.
Hej, chodú, hej
Ty z L.A., hej.
L'AMERICA
I took a trip down to L'America
To trade some beads for a pint of gold
I took a trip down to L'America
To trade some beads for a pint of gold
L'America, L'America
L'America, L'America
L'America, L'America
C'mon, people, don't you look so down
You know the rainman's comin' to town
He'll change your weather
He'll change your luck
Then he'll teach you how to find yourself
L'America
Friendly strangers come to town
All the people put them down
But the women loved their ways
Come again some other day
Like the gentle rain
Like the gentle rain that falls
I took a trip down to L'America
To trade some beads for a pint of gold
I took a trip down to L'America
To trade some beads for a pint od gold
L'America, L'America
L'America, L'America
L'America, L'America
L'America
L'AMERICA
Wybraîem sië w podróû do L'Amercia
Wymienië paciorki na wielki stos zîota
Wybraîem sië w podróû do L'America
Wymienië paciorki na wielki stos zîota
L'America, L'America
L'America, L'America
L'America, L'America
Hej, podnieôcie gîowy wreszcie
Zaklinacz deszczu pojawiî sië w mieôcie
Rozgoni chmury
Odmieni nastrój ponury
Pokaûe wam jak trafiê do
L'America
Ci obcy nie mieli ûadnych zîych zamiarów
A ludzie w mieôcie dali im popaliê
Tylko kobiety byîy urzeczone
Wpadnijcie jeszcze kiedyô w te strony
Jak îagodny deszcz
Jak îagodny deszcz z nieba
Wybraîem sië w podróû do L'America
Wymienië paciorki na wielki stos zîota
Wybraîem sië w podróû do L'America
Wymienië paciorki na wielki stos zîota
L'America, L'America
L'America, L'America
L'America, L'America
L'America
THE WASP (TEXAS RADIO AND THE BIG BEAT)
I want to tell you about the Texas Radio and the big beat
It comes out of the Virginia swamps
Cool and slow, with plenty of precision, and a back beat
Narrow and harder to master
Some call it heavenly in its brilliance
Others, mean and rueful of the Western dream
I love the friends I have gathered together on this raft
We have constructed oyramids in honor of our escaping
This is the land where the Pharaoh died
The Negroes in the forest brightly feathered
And they are saying
"Forget the night! Live with us in forests of azure
Out here on the perimeter, there are no stars
Out here we is stoned - immaculate"
Listen to this I'll tell you about the heartache,
I'll tell you about the heartache and the loss of God
I'll tel you about the hopeless night
The meager food for aouls forgot
Tell you about the maiden with wrought iron soul
I'll tell you this
No eternal reward can forgive us now
For wasting the dawn
I'll tell you about Texas Radio and the big beat
Soft-driven, slow and mad like some new language
Now listen to this I'll tell you about Texas
I'll you about Texas Radio
I'll tell you about the hopeless night
The wanderin' the Western dream
Tell you about the maiden with wrought iron soul
BIAÎY (RADIO TEKSAS I MOCNE UDERZENIE)
Opowiem ci o Radiu Teksas i mocnym uderzeniu
Wywodzi sië z bagien Wirginii
Ma wîasny powolny styl, przy tym mnóstwo precyzji, i rytm w tle
Chwiejny i trudny do opanowania
Niektórzy mówiâ, ûe jest niebiaïskie w swojej doskonaîoôci
Inni, ûe zîoôliwie i ponuro wtrâca sië w nasz Zachodni mit
Uwielbiam przyjacióî, którzy zgromadzili sië przy mnie na tej chybotliwej tratwie
Zbudowaliômy piramidy na czeôê naszej ucieczki
To jest kraj, w którym umarî faraon
Murzyni w lasach przystrojeni kolorowymi piórami
Woîajâ:
"Zapomnij noc! Zamieszkaj z nami w lazurowych lasach
Tu na horyzoncie nie ma gwiazd
Tu my, nawaleni - niepokalanie"
Posîuchaj, opowiem ci o bólu serca
Opowiem ci o bólu serca i o tym jak odszedî Bóg
Opowiem ci o beznadziejnej nocy
Kâskach dla zapomnianych dusz
Opowiem ci o panience z kamiennym sercem
Powiem ci
Zmarnowaliômy ôwit
A tego nie wybaczy na ûadne niebo
Opowiem ci o Radiu Teksas i mocnym uderzeniu
Które pîynie powoli, delikatnie i wôciekle niczym nowy jëzyk
Sîuchaj, opowiem ci o Teksasie
Opowiem ci o Radiu Teksas
Opowiem ci o beznadziejnej nocy
Opowiem ci o wëdrujâcym micie zachodu
Opowiem ci o panience co ma kamienne serce
RIDERS ON THE STORM
Riders on the storm
Riders on the storm
Into this house we're born
Into this world we're thrown
Like a dog without a bone
An actor on a loan
Riders on the storm
There's a killer on the road
His brain is squirming like a toad
Take a long holiday
Let your children play
If you give this man a ride
Sweet family will die
Killer on the road
Girl you gotta love your man
Girl you gotta love your man
Take him by the hand
Make him understand
The world on you depends
Our life will never end
You gotta love your man
Riders on the storm
Riders on the storm
Into this house we're born
Into this world we're thrown
Like a dog without a bone
An actor on a loan
Riders on the storm
Riders on the storm
Riders on the storm
Riders on the storm
Riders on the storm
JEÚDÚCY BURZY
Jeúdúcami burzy sâ
Jeúdúcami burzy sâ
Tutaj jest ich dom
U siebie tutaj sâ
Jak obumarîy dâb
Jak zatopiony prom
Jeúdúcami burzy sâ
Morderca wyszedî na szlak
W gîowie gniazdo wëûy ma
Wyjedú szybko stâd
Dzieci same juû sâ
A jeôli podwieziesz go
Zginie caîy dom
Morderca wyszedî na szlak
Maîa, kochaj kogo chcesz
Maîa, kochaj kogo chcesz
Za rëkë go weú
Spraw, by pojâî ûycia sens
Ôwiat na ramionach twych legî
Wieczny ûycia bieg
Kochaj kogo chcesz
Jeúdúcami burzy sâ
Jeúdúcami burzy sâ
Tutaj jest ich dom
U siebie tutaj sâ
Jak obumarîy dâb
Jak zatopiony prom
Jeúdúcami burzy sâ
Jeúdúcami burzy sâ
Jeúdúcami burzy sâ
Jeúdúcami burzy sâ
Jeúdúcami burzy sâ
LIGHT MY FIRE (Including GRAVEYARD POEM)
Lyrics by Robby Krieger
"Graveyard Poem" by Jim Morrison
You know that it would be untrue
You know that I would be a liar
If I was to say to you
Girl, we couldn't get much higher
Come on, baby, light my fire
Come on, baby, light my fire
Try to set the night on fire
The time to hesitate is through
No time to wallow in the mire
Try now we can only lose
And our love become a funeral pyre
Come on, baby, light my fire
Come on, baby, light my fire
Try to set the night on fire
It was the greatest night of my life
although I still had not found a wife
I had my friends right there beside me
We were close together
We tripped the wall
We scaled the graveyard
Ancient shapes were all around us
The wet dew felt fresh beside the fog
Two made love in an ancient spot
One chased the rabbit into the dark
A girl got drunk and balled the dead
And I gave empty sermons to my head
Cementary, cool and wuiet
Hate to leave your sacred lay
Dread the milky coming of the day
Time to hesitate is through
No time to wallow in the mire
Try now we can only lose
And our love become a funeral pyre
Come on, baby, light my fire
Come on, baby, light my fire
Try to set the night on fire
Know that it would be untrue
You know that I would be a liar
If I was to say to you
Girl, we couldn't get much higher
Come on, baby, light my fire
Come on, baby, light my fire
Try to set the night on fire
Try to set the night on fire
Try to set the night on fire
Try to set the night on fire
Alright! Alright! Alright!
ROZPAL WE MNIE PÎOMIEÏ (W tym CMENTARNY WIERSZ)
Tekst: Robby Krieger
"Cmentarny wiersz": Jim Morrison
Wiesz, ûe nieprawdâ byîoby
I wiesz, ûe kîamcâ okazaîbym sië
Gdybym miaî powiedzieê ci
Ûe wyûej juû nie da sië wznieôê
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Minâî juû niepewnoôci czas
W bîocie marnujesz swój los
Spróbuj, o maîâ stawkë grasz
Niech miîoôê zapîonie jak stos
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
To byî najwspanialszy wieczór mojego ûycia
I choê wciâû nie mam ûony
Zgromadziîem przyjacióî wokóî siebie
Byliômy blisko
Przeskoczyliômy mur
Wyîuskaliômy cmentarz
Prastare ksztaîty wokóî nas
Rosa kîadîa sië miëkko obok mgîy
Dwoje kochaîo sië na omszaîych kamieniach
Ktoô goniî królika w ciemnoôci
Dziewczyna upiîa sië i spóîkowaîa ze zmarîym
A ja gîosiîem puste kazanie wîasnej gîowie
O cmentarzu! Chîodny, cichy
Chciaîbym w ziemi ôwiëtej lec
Zamiast z dniem naprzód biec
Minâî juû niepewnoôci czas
W bîocie marnujesz swój los
Spróbuj, o maîâ stawkë grasz
Niech miîoôê zapîonie jak stos
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Wiesz, ûe nieprawdâ byîoby
I wiesz, ûe kîamcâ okazaîbym sië
Gdybym miaî powiedzieê ci
Ûe wyûej juû nie da sië wznieôê
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Chodú tu, rozpal we mnie pîomieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Niechaj noc pîonie jak ogieï
Tak! Tak! Tak!
THE END
Come on, turn the lights out, man
Turn it way down
Hey Mister Lightman
You gotta turn those lights way down, man!
Hey, I'm not kidding, you gotta turn the light out
Come on!
What do we care...?
This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend, the end
Of our elaborate plans, the end
Of everything that stands, the end
No safety or surprise, the end
I'll never look into your eyes again
Can you picture what will be
So limitless and free
Desperately in need od some stranger's hand
In a desperate land
Come on, baby!
And we were in this house and there was a sound
like silverware being dropped on linoleum,
and them somebody ran into the room and they said
"Have you seen that accident outside?"
And everybody said:
"Hey man, have you seen the accident outside?"
Have you seen the accident outside
Seven people took a ride
Six bachelors and their bride
Seven people took a ride
Seven people died
Don't let me die in an automobile
I wanna lie in an open field
Want the snakes to suck my skin
Want the worms to be my friends
Want the birds to eat my eyes
As here I lie
The clouds fly by
Ode to a grasshopper...
I think I'll open a little shop,
A little place where they sell things
And I think I'll call it "Grasshopper"...
I have a big green grasshopper out there
Have you seen my grasshopper, mama?
Looking real good...
(Oh, I blew it, it's a moth)
That's alright, he ain't got long to go so we'll forgive him
Ensenada
The dog crucifix
The dead seal
Ghosts of the dead car sun
Stop the car
I'm getting out, I can't take it
Hey, look out, there's sonebody coming
And there's nothing you can do about it...
The killer awoke before dawn
He put his boots on
He took a face from the ancient gallery
And he... he walked on down the hallway, baby
Came to a door
He look inside
Father?
Yes, son?
I wanna kill you
Mother... I want to...
Fuck you, mama, all night long
Beware, mama
Gonna love youm baby, all night
Come on, baby, take a chance with us
Come on, baby, take a chance with us
Come on, baby, take a chance with us
Meet me at the back of the blue bus
Meet me at the back of the blue bus
Blue rock,
Blue bus,
Blue rock
Blue bus
Kill! Kill!
This is the end, beautiful friend
This is the end, my only friend
Hurts to set you free
But you'll never follow me
The end of laughter and soft lies
The end of nights we tried to die
This is the end
KRES
Hej, zgaô te ôwiatîa, czîowieku
Przygaô je
Hej, panie Oôwietleniowiec
Przygaô te ôwiatîa, czîowieku!
Hej, nie ûartujë, zgaô te ôwiatîa
A zresztâ!
Co nas to...?
To jest juû kres, to kres, kochana, jest
To jest juû kres, to kres, kochana, jest
Kres naszych rachub niespeînionych
Kres tego, co trwa nieporuszone, kres
Nie umkniesz, ani nie zdziwisz sië, kres
Juû nigdy wiëcej nie spojrzë w oczy twe
Zobacz, jak to bëdzie
Bezkrasna wolnoôê wszëdzie
Wiëc skâd rozpaczy znak?
Ûe czyjejô dîoni brak, ûe ziemia îez ma teraz smak
Kochana, gubië sië!
Byliômy wtedy w takim domu i nagle usîyszaîem dúwiëk
jakby sztuêce spadîy na linoleum
i wtedy ktoô wpadî do pokoju i zapytaî
"Widzieliôcie ten wypadek przed domem?"
A wszyscy odpowiedzieli
"Czîowieku, widziaîeô ten wypadek przed domem?"
Widziaîeô wypadek przed domem
Siedmioro ludzi wyruszyîo w drogë
Szeôciu kawalerów i ich panna mîoda
Siedmioro autem jechaîo
Siedmioro wykitowaîo
Nie pozwól mi umrzeê w samochodzie
Chcë leûeê na zielonych polach
Chcë by wëûe ssaîy mojâ skórë
Chcë zaprzyjaúniê sië z robakami
Chcë, by ptaki wydziobaîy mi oczy
Gdy leûë
Pod chmurami
Oda do pasikonika...
Chyba otworzë maîy sklepik
Sklepik, gdzie sië sprzedaje róûne rzeczy
I nazwë go "Pasikonik"
Postawië w nim wielkiego, zielonego pasikonika
Widziaîaô mojego pasikonika, mamo?
Naprawdë nieúle wyglâda...
(O, pomyliîem sië, to êma)
Nic nie szkodzi, niewiele mu zostaîo wiëc wybaczymy mu
Ensenada
Pieski krucyfiks
Martwa foka
Duchy martwego auta sîoïce
Zatrzymajcie samochód
Wysiadam, mam doôê
Hej, spójrz, ktoô nadchodzi
I nic nie moûesz zrobiê
Kierowco, dokâd wieziesz nas?
Morderca obudziî sië przed ôwitem
Zaîoûyî buty
Nowâ twarz ze starej kolekcji
I... ruszyî korytarzem, maleïka
Podszedî do drzwi
Zajrzaî do ôrodka
Ojcze?
Tak, synu?
Chciaîbym cië zabiê
Mamo... chciaîbym cië...
Jebaê, mamo, przez caîâ noc
Uwaûaj, mamo
Bëdë cië kochaî, maîa, przez caîâ noc
Chodú najdroûsza, zaryzykujemy dziô
Chodú najdroûsza, zaryzykujemy dziô
Chodú najdroûsza, zaryzykujemy dziô
Bîëkitny autobus otwiera drzwi
Bîëkitny autobus otwiera drzwi
Bîëkitna skaîa
Bîëkitny autobus
Bîëkitna skaîa
Bîëkitny autobus
Zgiï! Zgiï!
To jest juû kres, to kres, kochana, jest
To jest juû kres, to kres, kochana, jest
Boli, gdy uwalniam cië
Nie pójdziesz za mnâ, wiem
Kres ômiechu i niewinnej uîudy
Kres nocy, gdy dâûyliômy do zguby
To jest juû kres
LOVE ME TWO TIMES
Lyrics by Robbie Krieger
Love me two times, baby
Love me twice today
Love me two times, girl
I'm goin' away
Love me two times, girl
One for tomorrow
One just for today
Love me two times
I'm goin' away
Love me one time
I could not speak
Love me one time
Yeah, me knees got weak
Love me two times, girl
Last me all though the week
Love me two times
I'm goin' away
Love me two times
I'm goin' away
Love me one time
I could not speak
Love me one time
Yeah, me knees got weak
Leve me two times, girl
Last me all though the week
Love me two times
I'm goin' away
Love me two times
I'm goin' away
Love me two times, baby
Love me twice today
Love me two times, girl
I'm goin' away
Love me two times, girl
One for tomorrow
One just for today
Love me two times
I'm goin' away
Love me two times, baby
Love me twice today
Love me two times, girl
I'm goin' away
KOCHAJ MNIE DWA RAZY
Sîowa: Robbie Krieger
Kochaj mnie dwa razy
I dwa razy pieôê
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
Kochaj wîaônie tak
Pierwszy raz na jutro
I na dzisiaj teû
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
Albo kochaj raz
Nie mówië nic
Kochaj tylko raz
Nim opadnë z siî
Kochaj mnie dwa razy
Po tygodnia kres
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
Albo kochaj raz
Nie mówië nic
Kochaj tylko raz
Nim opadnë z siî
Kochaj mnie dwa razy
Po tygodnia kres
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
Kochaj mnie dwa razy
I dwa razy pieôê
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
Kochaj wîaônie tak
Pierwszy raz na jutro
I na dzisiaj teû
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
Kochaj mnie dwa razy
I dwa razy pieôê
Kochaj mnie dwa razy
Nim powiem - czeôê
WHEN THE MUSIC'S OVER
When the music's over
When the music's over here
When the musci's over
Turn out the lights
Turn out the lights
Turn out the lights
When the music's over
When the music's over
When the music's over
Turn out the lights
Turn out the lights
Turn out the lights
For the music is your special friend
Dance on fire as in intends
Music is your only friend
Until the end
Until the end
Until the end
Cancel my subscription to the resurrection
Send me credentials to the house of detention
I got some friends inside
The face in the mirror won't stop
The girl in the window won't drop
A feast of friends alive she cried
Waiting for me outside
Before I sink into the big sleep
I want to hear
I want to hear
The scream of the butterfly
Come back, baby
Back into my arms
We're getting tired of hangin' around
Waiting around
With our heads to the ground
I hear a very gentle sound
Very near
Yet very far
Very soft
Yet very clear
Come today
Come today
What have they done to the earth?
What have they done to our fair sister?
Ravaged and plundered
And ripped her
And bit her
Stuck her with knives
In the side of the dawn
And tied her with fences
And dragged her down
I hear a very gentle sound
With your ear down to the ground
We want the world and we want it,
We want the world and we want it, now
Now? NOW?
Persian night! Babe
See the light! Bebe
Save us!
Jesus!
Save us!
So when the music's over
When the music's over, yeah
When the music's over
Turn out the light
Turn out the light
For the music is your special friend
Dance on fire as it intends
Music is your only friend
Until the end
Until the end
Until the end
So when the music's over
When the music's over, yeah
When the music's over
Turn the light
Turn the light
GDY UCICHNIE MUZYKA
Gdy ucichnie muzyka
Gdy ucichnie muzyka tu
Gdy ucichnie muzyka
Zgaôcie ôwiatîa
Zgaôcie ôwiatîa
Zgaôcie ôwiatîa
Gdy ucichnie muzyka
Gdy ucichnie muzyka
Gdy ucichnie muzyka
Zgaôcie ôwiatîa
Zgaôcie ôwiatîa
Zgaôcie ôwiatîa
Bo muzyka siostrâ ci jest
Taïcz w jej ogniu jeôli chcesz
Muzyka siostrâ jest
Aû po kres
Aû po kres
Aû po kres
Odstëpujë miejsce w kolejce do zbawienia
Wysyîam referencje do okrëgowego wiëzienia
Moi kumple sâ tam
W tym lustrze nie znieruchomieje twarz
Dziewczyna nie wypadnie z okna na czas
Zabawa z ûywymi - krzyczy - czeka mnie
Tam na dnie
Zanim pochîonie mnie gîëboki sen
Usîyszeê chcë
Usîyszeê chcë
Motyla pisk
Wracaj, kochana
Wprost w moje objëcia
Mëczy nas trwanie w letargu
Ciâgle czekanie w letargu
Z gîowami opuszczonymi do ziemi
Sîyszë cichy dúwiëk
Bardzo blisko
A tak daleko
Bardzo cichy
A tak czysty
Przybâdú tu
Przybâdú tu
Co zrobili z Ziemiâ?
Co zrobili z naszâ siostrâ bez skazy?
Zniszczyli jâ, splâdrowali
Rozdarli jâ
Rozîupali
Wbili jej noûe
W bok ôwitu
Skrëpowali jâ drutem
I rozwîóczyli jâ
Sîyszë cichuteïki dúwiëk
Nadstaw ucha, wsîuchaj sië
Oddajcie nam ôwiat, chcemy go
Oddajcie nam ôwiat, chcemy go juû
Juû? JUÛ?
Arabskie noce, kochana!
Ugnij przed ôwiatîem kolana!
Ocal nas!
Jezu!
Ocal nas!
Wiëc gdy ucichnie muzyka
Gdy ucichnie muzyka ta
Gdy ucichnie muzyka
Zgaôcie ôwiatîa
Zgaôcie ôwiatîa
Bo muzyka siostrâ ci jest
Taïcz w jej ogniu jeôli chcesz
Muzyka siostrâ jest
Aû po kres
Aû po kres
Aû po kres
Wiëc gdy ucichnie muzyka
Gdy ucichnie muzyka ta
Gdy ucichnie muzyka
Zgaôcie ôwiatîa
Zgaôcie ôwiatîa
THE UNKNOWN SOLDIER
Wait until the war is over
And we're both a little older
The unknown soldier
Greakfast where the news is read
Television children fed
Unborn, living
Living, dead
Bullet strikes the helmet's head
And it's all over for the unknown soldier
It's all over for the unknown soldier
"Company, halt!"
"Presents arms!"
Make a grave for the unknown soldier
Nestled in your hollow shoulder
The unknown soldier
Breakfast where the news is read
Televison children fed
Unborn, living
Living, dead
Bullet strikes the helmet's head
It's all over
The war is over
It's all over
The war is over
It's all over, baby
All over!
NIEZNANY ÛOÎNIERZ
Zobacz zaraz wojny koniec
Doroôniemy obaj, powiedz?
Nieznany ûoînierz
Przy ôniadaniu czytamy gazety
Telewizja, dzieci niestety!
Przyszîe, ûywe
Ûywe, martwe
Kula rozrywa czaszkë
I juû donikâd nie zmierza
Cieï nieznanego ûoînierza
I juû donikâd nie zmierza nieznany ûoînierz
"Kompania, stój!"
"Prezentuj broï!"
Wykop grób dla nieznanego ûoînierza
Z ramion uczyï mu puste leûe
Nieznany ûoînierz
Przy ôniadaniu czytamy gazety
Telewizja, dzieci niestety!
Przyszîe, ûywe
Ûywe, martwe
Kula rozrywa czaszkë
Juû po wszystkim
Koniec wojny
Juû po wszystkim
Koniec wojny
Juû po wszystkim, najdroûsza
Po wszystkim!
SHAMAN'S BLUES
There will never be another one
Like you
There will never be another one who can
Do the things you do, Ok
Will you give another chance?
Will you try another try?
Please, stop and you'll remember
We were together
Anyway
All right!
Now, if you have a certain evening
You could lend to me
I'd give it all right back to you
Know how is has to be, with you
I know your mods
And your mind
And your mind
And your mind
And your mind
And you're mine
Will you stop to think and wonder
Just what you'll see
Out on the train-yard
Nursing penitentiary
It's gone
I cry
Out long
Did you stop to consider
How it will feel,
Cold grinding grizzly bear jaws
Hot on your heels
Do you often stop and whisper
In Saturday's shoere
The whole world's a savior,
Who could ever ever ever ever ever
Ask for more?
Do you remember?
Will you stop
Will you stop the pain?
There will never be another one
Like you
There will never be another one who can
Do the things you do, Ok
Will you give another chance?
Will you try another try?
Please, stop and you'll remember
We were together
Anyway
All right
How you must think and wonder
How I must feel
Out on the meadows
While you're on the field
I'm alone for you
And I cry
"He's sweatin', look at him... optical promise...
you'll be dead and in hell before I'm born
sure thing... bridesmaid the only solution...
Isn't amazing?"
BLUES SZAMANA
Nigdy nie bëdzie takiej
Jak ty
Nigdy nie bëdzie takiej, która mi
Zrobi to, co ty, och
Jeszcze jednâ szansë mi daj
Jeszcze nie skoïczyî sië nasz raj
Staï i zastanów dobrze sië
Jak byîo nam
Dobrze i úle
Gdybyô mogîa poôwiëciê mi
Choê jeden wieczór
Oddaîbym wszystko, mówië ci
Wiem jak to z tobâ jest
Znam kaûdy twój gest
Twoje nastroje
Twoje nastroje
Twoje nastroje
Twoje nastroje
Jesteô moja
Staï, pomyôl, zastanów sië
Zobaczysz gdzie
Zjeûdûam na boczny tor
Wiëziennych nor
Minëîo
Staîem, pîakaîem
Bardzo dîugo
Czy stajâc zastanowisz sië
Jak to jest
Gdy stopa uwiëúnie ci
W puîapce dni
Czy czësto szepczesz sobie, ûe
Przez sobotni brzeg
Ôwiat zbawia sië
Wiëcej, wiëcej, wiëcej, wiëcej, wiëcej
Nie chcë, o nie.
Czy pamiëtasz?
Czy zatrzymasz?
Czy zatrzymasz ból?
Nigdy nie bëdzie takiej
Jak ty
Nigdy nie bëdzie takiej, która mi
Zrobi to, co ty, och
Jeszcze jednâ szansë mi daj
Jeszcze nie skoïczyî sië nasz raj
Staï i zastanów dobrze sië
Jak byîo nam
Dobrze i úle
Dobrze jest
Z pewnoôciâ zastanowisz sië
Jak mi jest
Gdy stojë wôród îâk
Tak daleko stâd
Dla ciebie jestem sam
I wciâû îkam
"Popatrz jak sië stara... optycznie zachodzi w nim jakaô zmiana...
umrzesz i trafisz do piekîa, zanim sië narodzë...
to pewne... panno mîoda... znam wyjôcie...
Czy to nie cudowne?"
DO IT
Ha, ha, ha, ha
Yeah
Please me, yeah
Please, baby
Please, please
Please, please, listen to me children
Please, please, listen to me children
Please, please, listen to me children
Please, please, listen to me children
You are the ones who will rule the world
You gotta please me
All night
Please, please, listen to me children
Said please, please, listen to me children
Please
Yeah, please me
I'm askin' you
Please, please, listen to me children
Please, please, listen to me children
Please, please, listen to me children
Please, my children
Please, children
Please
Children
ZRÓB TO
Ha, ha, ha, ha
Taa
Zaspokój mnie, taa
Proszë cië, maîa
Proszë cië, proszë
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Wybrane jesteôcie, by rzâdziê na ôwiecie
Sîuchajcie mnie dzieci
Sîuchajcie mnie dzieci
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Wybrane jesteôcie, by rzâdziê na ôwiecie
Wystarczy, ûe zadowolicie mnie
Nocâ i dniem
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Mówië proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Proszë
Tak, zaspokójcie mnie
Tylko tego chcë
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Proszë, proszë sîuchajcie mnie dzieci
Proszë, moje dzieci
Proszë, dzieci
Proszë
Dzieci.
EASY RIDE
And I know
It will be
An easy ride, all right
And I know
It will be
An easy ride, okay
The mask that you wore
My fingers would explore
The costume of control
Excitement soon unfolds
And I know
It will be
An easy ridem yeah
Joy fought vagueky
With your pride
With your pride
Like polished stone
Like polished stone
I see your eyes
Like burning glass
Like burning glass
I hear you smile
Smile, babe
The mask that you wore
My fingers would explore
The costume of control
Excitement soon unfolds
Easy, baby
Coda queen - be my bride
Rage in darkness by me side
Seize the summer in your pride
Take the winter in your stride
Let's ride
Easy, easy...
All right
ÎATWA PRZEJAÛDÛKA
Wiem
Ûe bëdzie to
Îatwa przejaûdûka, tak jest
I wiem
Ûe bëdzie to
Îatwa przejaûdûka, sië wie
Twojâ maskë
Zerwâ moje palce
Podniecenie zastâpi
Gorset powôciâgliwoôci
I wiem
Ûe bëdzie to
Îatwa przejaûdûka, o tak
Radoôê zmaga sië powoli
Z dumâ
Z dumâ twâ
Jak klejnot
Jak klejnot
Lôniâ twoje oczy
Jak szklana iskra
Jak szklana iskra
Ômiech mnie zaskoczyî
Twój ômiech, kochana
Twojâ maskë
Zerwâ moje palce
Podniecenie zastâpi
Gorset powôciâgliwoôci
Spokojnie, maîa
Koda królowej: Zostaï mojâ ûonâ
Wôciekîoôciâ nasyê ciemnoôê znuûonâ
Niech duma twa wypeîni lato
Przez zimë przeskocz, zakwitnij kwiatem
Jedúmy
Spokojnie, spokojnie...
O tak
THE SOFT PARADE
When I was back there in seminary school
There was a person there
Who put forth the proposition
That you can petition the Lord with prayer
Petition the Lord with prayer
Petition the Lord with prayer
You cannot petition the Lord with prayer
Can you give me sanctuary
I must find a place to hide
A place for me to hide
Can you find me a soft asylum
I can't make in anymore
The man is at the door
Peppermint miniskirts chocolate candy
Champion sax and girl named Sandy
There's only four ways to get unraveled
One is to step and the other is travel
One is a bandit up in the hills
One is to love yur neigbor till
Hist wife gets home
Catacombs, nursery bones
Winter women growing stones
(Carrying babies to the river)
Streets and shoes, avenues
Leather riders selling news
(The monk bought lunch)
Successful hills are here to stay
Everything must be his way
Gentle street where people play
Welcome to the soft parade
All our lives we sweat and save
Building for a shallow grave
Must be something else we say
Somehow to defend this place
(Everything must be this way
Everything must be this way)
The soft parade has now begun
Listen to the engines hum
People out to have some fun
A cobra on my left
Leopard on my right
Deer woman in a silk dress
Girls with beads about theur necks
Kiss the hunter of the green vest
Who has wrestled before
With lions in the night
Out of sight
The lights are getting brighter
The radio is moaning
Calling to the dogs
There are still a few animals
Left out in the yard
But it's getting harder
To describe
Sailors
To the underfed
Tropic corridor
Tropic treasure
What got us this far
To this mild Equator
We need someone or something new
Something else to get us through
Calling on the dogs
Calling on the dogs
Calling on the dogs
Calling in the dogs
Calling all the dogs
Calling on the gods
Meet me at the crosroads
Meet me at the edge of town
Outskirts of the city
Just you and I
And the evening sky
You'd better come alone
You'd better bring your gun
We're gonna have some fun
When all else fails
We can whip the horses' eyes
And make them sleep And cry...
PARADA SZALEÏCÓW
Kiedyô, gdy uczyîem sië w szkole seminaryjnej
Znalazîa sië tam pewna osoba
Która wysunëîa takâ propozycjë
Ûe moûna sîaê petycje modlâc sië do Boga
Ûe moûna sîaê petycje modlâc sië do Boga
Ûe moûna sîaê petycje modlâc sië do Boga
Nie moûna sîaê petycji modlâc sië do Boga
Znajdú mi, proszë, sanktuarium
Miejsce, w którym schowam sië
Miejsce, w którym schowam sië
Znajdú mi, proszë, dom wariatów
Biec juû dalej nie mam siî
Ktoô stoi u drzwi
Miëta, mini, miëta, mini, czekoladek rzëdy
Mistrz saksofon, mistrz saksofon i dziewczyna Sandy
By sië uzewnëtrzniê sâ cztery sposoby
Jeden to sen, reszta to choroby
Pierwsza to zbój na szczycie wzgórza
Druga miîoôê bliúniego póki ûona jego
Jeszcze sië rusza
Katakumby, ûîobków szczâtki
Zimâ kamienie rosnâ na grzâdkach
(Panie niosâ dzieciny nad rzekë)
Ulice i buty, aleje
Jeúdúcy w skórach wiedzâ co sië dzieje
(Mnich kupiî drugie ôniadanie)
Ze wzgórz najbogatsze zostanâ na ziemi
I oprócz tego nic sië tu nie zmieni
Piëkne uliczki i ludzie natchnieni
Czas na paradë, idâ juû szaleni
Przez caîe ûycie tylko pot i trud
Staramy sië bardzo aû po sam grób
Czy da sië powiedzieê o nas coô innego
Czy da sië obroniê z nas coô najlepszego
(Bo oprócz tego nic sië tu nie zmieni
Bo oprócz tego nic sië tu nie zmieni)
Parada szaleïców wîaônie sië zaczyna
Posîuchaj jak cicho szumi maszyna
Ludziska wyszli sië zabawiê
Kobra z mojej lewej strony
Lampart - z mojej prawej
Kobieta-jeleï w jedwabnej sukience
Dziewczyna, która paciorki przekîada w rëce
Caîuje myôliwego w zielonej kamizelce
Który jak wieôê niesie
Z lwami biî sië w lesie
Znikajcie
Jaôniejâ ôwiatîa
Zawodzi radio
Woîajâc na psy
Na podwórku zostaîo
Parë zwierzât
I coraz trudniej
Opisaê
Marynarzy
Niedoûywionym
Zwrotnik korytarza
Zwrotnik skarbu
Gdzie nas tu przygnaîo
Na ten nijaki Równik
Trzeba nam kogoô lub czegoô nowego
By przebiê sië ku nieznanym brzegom
Woîajâc na psy
Woîajâc na psy
Woîajâc na psy
Zwoîujâc psy
Woîajâc wszystkie psy
Woîajâc do bogów
Spotkajmy sië na rozdroûu
Na granicy miasta spotkajmy sië
Na przedmieôciu
Tylko ty i ja
I wieczornego nieba blask
Najlepiej sam przyjdú
Najlepiej z broniâ wyjdú
Zrobimy cyrk
A jeôli wszystko inne zawiedzie
Moûemy wybatoûyê koïskie oczy
Ululaê je do snu
I do pîaczu...
WHO SCERED YOU?
Who scared you, why were you born, me bebe
Into time's arms with all your charms, my love
Why were you born, just to play with me
To freak out or to be beautiful, me dear
Load your head, blow it up, feeling good, baby
Load your head, blow it up, feeling good, baby
Wel, my room is so cold, you know you don't have to go, my bebe
And if you warm it up right, I'm gonna love you tonight, my love
Well, I'm glad that we came, I hope you're feeling the same
Who scared you and why
were you born, please stay
I see a rider coming down the road
Got a burden carrying a heavy load
One sack of silver and one bag of gold
KTO CIË PRZESTRASZYÎ?
Kto cië przestraszyî, po co urodziîaô sië, maîa
W ramionach czasu, w kolebce z atîasu, kochana
Po co przyszîaô na ôwiat? By ze mnâ bawiê sië
By odlecieê czy by urodâ syciê mnie
Masz dynamit w gîowie i dobrze ci z tym, odpowiedz?
Masz dynamit w gîowie i dobrze ci z tym, odpowiedz?
U mnie jest tak zimno, wiesz, ûe nie musisz iôê, kochana
Ogrzej mnie tylko trochë, zobaczysz bëdë cië kochaî, maîa
Dobrze, ûe to trwa, czy czujesz to co ja?
Kto cië przestraszyî i po co urodziîaô sië,
zostaï, mamy czas
Widzë jeúdúca galopujâcego drogâ
Widzë torby, które zabraî ze sobâ
W jednej srebro, w drugiej pawi ogon
BLUE SUNDAY
I found my own true love
Was on a blue Sunday
She looked at me and told me
I was the only one in the world
Now I have found my girl
My gilr awaits for me in tender time
My girl is mine
She is the world
She is my girl
My girl awaits for me in tender time
My girl is mine
She is the world
She is my girl
SMUTNA NIEDZIELA
Znalazîem prawdziwâ miîoôê
Pewnej smutnej niedzieli
Spojrzaîa na mnie i powiedziaîa mi
Na ôwiecie jesteô tylko ty
Nie rozdzieli nas nic
W lepszych czasach czeka mnie
Stajemy sië
ôwiatem, ona i ja
Ona, dziewczyna ma
W lepszych czasach czeka mnie
Stajemy sië
ôwiatem, ona i ja
Ona, dziewczyna ma
SHIP OF FOOLS
The human race was dying out
No one left to scream and shout
People walking on the moon
Smog will get you pretty soon
Ev'ryone was hangin' out
Hangin' up and hangin' down
Hangin' in and holdin' fast
Hope our little world will last
Along came Mister Goodtrips
Looking for a new ship
Come on, people, better climb on board
Come on, baby, now we're going home
Ship of fools
Ship of fools
The human race was dying out
No one left to scream and shout
People walking on the moon
Smog gonna get you pretty soon
Ship of fools
Ship of fools
Ship of fools
Ship of fools
Ship of fools
Ship of fools
Ship of fools
Yeah, climb on board
Ship's gonna leave ya far behind
Climb on board
Ship of fools
Ship of fools
STATEK SZALEÏCÓW
Rasë ludzkâ trafiî szlag
Nie miaî kto rozdzieraê szat
Na Ksiëûycu ludzi tîum
Dym i haîas i aut szum
Kaûdy robi to, co chce
Siedzi, leûy, czasem je
Trzyma sië nadziei tej
Ûe ôwiat bëdzie krëciî sië
Pojawiî sië Pan Podróûny
I ujrzaî statek cudny
Lepiej, ludzie, na ten pokîad wsiâôê
Chodú, maîa, odnajdziemy dom
Statek szaleïców
Statek szaleïców
Rasë ludzkâ trafiî szlag
Nie miaî kto rozdzieraê szat
Na ksiëûycu ludzi tîum
Dym i haîas i aut szum
Statek szaleïców
Statek szaleïców
Statek szaleïców
Statek szaleïców
Statek szaleïców
Statek szaleïców
Statek szaleïców
Wsiadajcie na pokîad
Bo zostaniecie za burtâ
Wsiadajcie na pokîad
Statek szaleïców
Statek szaleïców
LAND HO!
Grandma loved a sailor who sailed the frozen sea
Grandpa was that whaler and the took me on his knee
He said "Son, I'm goin' crazy from livin' on the land
Got to find my shipmates and walk on foreign sands"
This old man was graceful, with silver in his smile
He smoked a briar pipe and he walked for country miles
Singing songs of shady sisters and old time of liberty
Songs of love and songs of death and songs to set men free
I've got three ships and sixty men
A course for ports unread
I'll stand at mast, let north winds blow
Till half of us are dead
Land ho!
Well, if I get my hands on a dollar bill
Gonna buy a bottle and drink my fill
If I get my hands on a number five
Gonna skin that little girl alive
If I get my hands on a number two
Come back and marry you
Marry you
Marry you
All right
Yeah, land ho
Yeah, land ho
Well, if I get back home
You know I'm gonna love you tonight
Love tonight
Love tonight
Yeah, land ho!
ZIEMIA NA HORYZONCIE
Babcia kochaîa ûeglarza, co zimnych mórz nie baî sië
Wielorybnikiem byî i zanim spoczâî na dnie
Powiedziaî mi: "Synu, staîy lâd zguby mej stanie sië przyczynâ,
Zbieram zaîogë, pîynë ku obcym krainom."
Stary byî wyjâtkowy, uômiech srebrny miaî
Paliî z róûy fajkë, wystawiaî twarz na szkwaî
O siostrach z portu i o wolnoôci znaî pieôï
Wiedziaî co miîoôê, co ômierê i jak wysoko gîowë nieôê
Mam szeôêdziesiëciu ludzi i statki mocne trzy
Nieznanym pîynë kursem aû po kres mych dni
Przy maszcie stanë, na wiatr wystawië twarz
Niech morze pochîonie nas!
Ziemia na horyzoncie!
Gdy dolar jeden wpadnie w rëce mi
Kupië flaszkë i spojë wîasne wszy
Gdy wpadnie mi w rëce jakieô dolarów piëê
Ûywcem ze skóry obedrë cië, bo mam chëê
Gdy na dwóch dolarach szczëôcie skoïczy sië
Wrócë tu i poôlubië cië
Poôlubië cië
Poôlubië cië
O tak!
Tak, ziemia na horyzoncie
Tak, ziemia na horyzoncie
A jak wrócë do domu
Kochaî cië bëdë aû wstanie ranek
Aû wstanie ranek
Aû wstanie ranek
Tak, ziemia na horyzoncie!
THE SPY
I'm a spy in the house of love
I know the dreams that you're dreamin' of
I know the words that you long to hear
I know your deepest secret fear
I'm a spy i the house of love
I know the dreams that you're dreamin' of
I know the words that you long to hear
I know your deepest secret fear
I know ev'rything
Ev'rything you do
Ev'rywhere you go
Ev'ryone you know
I'm a spy in the house of love
I know the dreams that you're dreamin' of
I know the words that you long to hear
I know your deepest secret fear
I know your deepest secret fear
I know your deepest secret fear
I'm a spy
I can see you
What you do
And I know
SZPIEG
To ja - szpieg w domu, w którym mieszka miîoôê
Znam twoje sny, wszystko o czym ôniîaô
Znam wszystkie sîowa, które chcesz usîyszeê
Znam wszystkie lëki, które skrywasz w ciszy
To ja - szpieg w domu, w którym mieszka miîoôê
Znam twoje sny, wszystko o czym ôniîaô
Znam wszystkie sîowa, które chcesz usîyszeê
Znam wszystkie lëki, które skrywasz w ciszy
Wiem wszystko
Co robisz wiem
Gdzie ukrywasz sië
Kto widuje cië
To ja - szpieg w domu, w którym mieszka miîoôê
Znam twoje sny, wszystko o czym ôniîaô
Znam wszystkie sîowa, które chcesz usîyszeê
Znam wszystkie lëki, które skrywasz w ciszy
Znam wszystkie lëki, które skrywasz w ciszy
Znam wszystkie lëki, które skrywasz w ciszy
To ja - szpieg
Widzë cië
Co robisz wiem
Wiem
QUEEN OF THE HIGHWAY
She was the princess
Queen of the highway
Sign on the road said
"Take us to Madre."
No one could save her
Save the blind tiger
He was a monster
Black dressed in leather
She was a princess
Queen of the highway
Now they are wedded
She is a good girl
Naked as children
Out in the meadow
Naked as children
Wild as can be
Soon to have offspring
Start it all over
Start it all over
American boy
American girl
Most beautiful people in the world
Son of a frontier Indian swirl
Dancing through the midnight whirl-pool
Formless
Hope it can continue a little while longer
KRÓLOWA AUTOSTRADY
Byîa ksiëûniczkâ
Królowâ autostrady
A napis gîosiî
"Do Madre jadë"
Ten ôlepy tygrys
Mógî jej tylko pomóc
Prawdziwy potwór
W skórzanych dzwonach
Byîa ksiëûniczkâ
Autostrady królowâ
Sâ juû po ôlubie
Jest dla niego dobra
Biegajâ nadzy
Po wiosennych îâkach
Nadzy jak dzieci
Dzicy do granic
Nasza ksiëûniczka matkâ zostanie
Zacznie od nowa
Zacznie od nowa
Amerykaïski chîopiec, co powiecie?
Amerykaïska dziewczyna, czujecie?
Najpiëkniejsze stworzenie na ôwiecie
Dzieci pogromców Indian z pogranicza
Nadzy o póînocy jak przyroda dziewicza
Bezksztaîtni
Moûe zostanâ tacy przez parë dni
INDIAN SUMMER
I love you the best
Better than all the rest
I love you the best
Better than all the rest
That I meet in the summer
Indian summer
That I meet in the summer
Indian summer
I love you the best
Better than all the rest
BABIE LATO
Kocham cië mocno
Tak mocno jak nikt
Kocham cië mocno
Tak mocno jak nikt
Z tych, których latem spotkaîem
Wôród pajëczyn szaîu
Z tych, których latem spotkaîem
Wôród pajëczyn szaîu
Kocham cië mocno
Tak mocno jak nikt
MAGGIE M'GILL
Maggie M'Gill she lived on the hill
Her daddy got drunk and left her no will
So she went down down to "Tangie Twon"
People down there really like to get it on
Now, if you're sad and you're feelin' blue
Go out and buy a brand new pair of shoes
And you go down down to "Tangie Town"
The people down there really like to get it on
Get it on
Illegitimate son of a rock and roll star
Illegitimate son of a rock and roll star
Mom met Dad on the back of a rock'n'roll car
Yeah
Well, I'm an old blues man and I think that you understand
I've been singing the blues ever since the world began
Maggie
Maggie
Maggie M'Gill
Roll on
Roll on
Maggie M'Gill
Maggie
Maggie
Maggie M'Gill
Roll on
Roll on
Maggie M'Gill
MAGGIE M'GILL
Panna Maggie M'Gill mieszkaîa na wzgórzu
Tatuô umarî z przepicia, nie zostawiî jej duûo
Z rozpaczy poszîa wiëc do miasteczka Tangie
Gdzie ludziska ûyjâ na ogóî przyjaúni
Gdy nie tëgo ci, gdy drëczy cië smutek
Wyjdú i kup sobie nowâ parë butów
Moûesz teû wpaôê do miasteczka Tangie
Tam ludziska na ogóî bywajâ przyjaúni
Bywajâ przyjaúni
Z lewego îoûa synu gwiazdy rock and rolla
Z lewego îoûa synu gwiazdy rock and rolla
W rockandrollowym aucie Mama daîa Tacie
No tak!
Myôlë, ûe zrozumiecie, mam juû swoje lata
I ôpiewam bluesa od poczâtku ôwiata
Maggie
Maggie
Maggie M'Gill
Krëê sië
Krëê sië
Maggie M'Gill
Maggie
Maggie
Maggie M'Gill
Krëê sië
Krëê sië
Maggie M'Gill
WHISKEY, MYSTIC & MEN
Well, I'll tell you story of whiskey, mystic and men
And about the belivers, and how the whole thing began
First there were women and children obeying the moon
Then daylight brought wisdom and fever and sickness too soon
You can try to remind me instead of the other you can
You can help to insure that we all insecure our command
If you don't give a listen I won't try and tell your new hand
This is it can't you see That we all have our end in the band
And if all the teachers and preachers of wealth were arraigned
We could see quite a future for me in the literal sands
And if all of the people could claim to inspect such regret
Well, we'd have no forgiveness, forgetfulness, faithful remorse
So I tell you, I tell you, I tell you must send away
We must try to find a new answer instead of a way
WHISKY, MISTYKA & MËÛCZYÚNI
Dobra, opowiem wam coô o mistyce, mëûczyznach i whisky
I o wyznawcach, i jak poîapaê sië we wszystkim
Najpierw byîy tylko dzieci i kobiety sîuchajcie ksiëûyca
Potem dzieï przyniósî mâdroôê i daî nam chorób bez liku
Moûecie mi przypomnieê oprócz czego innego
Ûe czujemy sië niepewnie w tym co nam podlega
Jeôli nie chcecie sîuchaê nie bëdzie nowego rozdania
To juû koniec i kropka i tak juû pozostanie
A gdyby zgromadziê tu te wszystkie mâdrale
W mej literackiej przyszîoôci nie poîapaîbym sië wcale
A gdyby wszyscy ludzie chcieli ûal mój zobaczyê
Nie byîoby wybaczenia nie byîoby na co patrzeê
Wiëc powiadam wam, powiadam wam
Póki sîoïce ôwieci
Zamiast sposobu szukajmy odpowiedzi
THE CHANGELING
I live uptown
I live down-town
I live all around
I had money
I had none
I had money
I had none
But I never been so broke that I couldn't leave town
I'm a changeling
See me change
I'm a changeling
See me change
I'm the air you breathe
Food you eat
Friends you greet
In the swarming street
See me change
See me change
I live uptown
I live down-town
I live all around
I had money, yeah
I had none
I had money, yeah
I had none
But I never been so broke that I couldn't leave town
I'm the air you breathe
Food you eat
Friends you greet
In the swarming street
See me change
See me change
I'm leaving town
On the midnight train
Gonna see me change change change
Change, change, change
Change, change, change
PODRZUTEK
Mieszkam w samym mieôcie
Mieszkam na przedmieôciu
Mieszkam gdzie sië da
Forsë mam w kieszeni
Albo dziurë mam
Forsë mam w kieszeni
Albo dziurë mam
Lecz nie byîem w takim dole, ûebym nie daî sobie rady
Jestem jak podrzutek
Patrzcie jak sië rzucam
Jestem jak podrzutek
Patrzcie jak sië rzucam
To ja - oddech twój
Pokarm twój
Twych przyjacióî rój
Gdy mówië stój!
Zmieniam sië
Patrzcie wiëc
Mieszkam w samym mieôcie
Mieszkam na przedmieôciu
Mieszkam gdzie sië da
Forsë mam w kieszeni
Albo dziurë mam
Forsë mam w kieszeni
Albo dziurë mam
Lecz nie byîem w taki dole, ûebym nie daî sobie rady sam
To ja - oddech twój
Pokarm twój
Twych przyjacióî rój
Gdy mówië stój!
Zmieniam sië
Patrzcie wiëc
W nocy weúmie mnie
Z miasta pociâg ten
Patrzcie zmieniam sië, ciâgle zmieniam sië
Zmieniam sië, zmieniam sië, zmieniam sië
Zmieniam sië, zmieniam sië, zmieniam sië
BEEN DOWN SO LONG
Well, I been down so god-damn long
That it looks like up to me
Well, I been down so god-damn long
That it looks like up to me
Now, why don't ne of you people
C'mon and set me dree?
I said warden, warden, warden
Won't you break your lock and key
I said warden, warden, warden
Won't you break your lock and key
Hey, come along here, mister
C'mon and let the poor boy be
Baby, baby, baby
Won't you get down on your knees
Baby, baby, baby
Won't you get down on your knees
C'mon little darlin'
C'mon and give your love to me
Oh, yeah
Well, I been down so god-damn long
That it looks like up to me
Well, I been down so god-damn long
That it looks like up to me
Now, why don't one of you people
C'mon, c'mon, c'mon
And set me free!
JESTEM W DOLE TYLE DNI
Jestem w dole tyle dni
Ûe wyglâda on jak szczyt
Jestem w dole tyle dni
Ûe wyglâda on jak szczyt
Moûe któryô z was, cholera
Zechce pomóc mi?
Woîam: straûnik, straûnik, straûnik
Wyrwij kraty, poîam klucz
Woîam: straûnik, straûnik, straûnik
Wyrwij kraty, poîam klucz
Podejdú tutaj, facet
Od biedaka pokory sië ucz
Sîuchaj, moja maîa
Lepiej na kolana paôê
Sîuchaj, moja maîa
Lepiej na kolana paôê
Chodú tutaj, maleïka
Daj, co masz mi daê
O, tak
Jestem w dole tyle dni
Ûe wyglâda on jak szczyt
Jestem w dole tyle dni
Ûe wyglâda on jak szczyt
Moûe któryô z was, cholera
Zechce, zechce, zechce
Pomóc mi!
CARS HISS BY MY WINDOW
The cars hiss by my window
Like the waves down on the beach
The cars hiss by my window
Like the waves down on the beach
I got the girl beside me
But she's out of reach
Headlights thru my window
Shining in the wall
Headlights thru my window
Shining in the wall
Can't hear my baby
Tho' I call and call
Windows started tremblin'
With those sonic booms
Windows started to tremble
With those sonic boom, boom
A cold girl'll kill you
In a darkened
ZA OKNEM SZUMIÂ SAMOCHODY
Za oknem samochody
Szumiâ tak, jak wstëgi fal
Za oknem samochody
Szumiâ tak, jak wstëgi fal
Choê jest tu ta dziewczyna
Nie sâdzë bym jâ miaî
Przez okno ôwiatîa wozów
Na ôcianie kîadâ cieï
Przez okno ôwiatîa wozów
Na ôcianie kîadâ cieï
Nie sîyszë czy tu jesteô
Choê woîam, woîam cië
Okno drûy we framudze
Od huku pëka juû
Okno drûy we framudze
Od huku pëka juû
A ona gdzieô w ciemnoôci
Wbije ci zimny nóû
HYACINTH HOUSE
What are they doing in the Hyacinth house
What are they doing in the Hyacinth house
To please the lions this day?
I need a brand new friend who doesn't bother me
I need a brand new friend who doesn't bother me
I need someone
Who doesn't need me
I see the bathroom is clear
I think that somebody's near
I'm sure that someone is following me
Oh, yeah
Why did you throw the Jack-of-Hearts away?
Why did you throw the Jack-of-Hearts away?
It was the only card in the deck that I had left to play
And I'll say it again
I need a brand new friend
And I'll say it again
I need a brand new friend
And I'll say it again
I need a brand new friend
The end
HIACYNTOWY DOM
Co robië w hiacyntowym domu
Co robië w hiacyntowym domu
By zadowoliê lwy?
Trzeba mi przyjaciela, który by gîowy nie zawracaî mi
Trzeba mi przyjaciela, który czasu nie oddaîby mi
Trzeba mi kogoô
Kogo nie trzeba mi
Widzë, ûe czysto w îazience
Widzë, ûe patrzysz mi na rëce
Czujë, ûe chcesz mnie zadrëczyê
O, tak
Waleta Kier nie chcâ mi daê
Waleta Kier nie chcâ mi daê
To jedyna karta, którâ mógîbym graê
Powtórzë jeszcze raz
Przyjaciela mi znajdú
Powtórzë jeszcze raz
Przyjaciela mi znajdú
Powtórzë jeszcze raz
Przyjaciela mi znajdú
Idú spaê!
PARIS BLUES
I wish I was a girl of sixteen
Be the queen of the magazine
I'd drive in a great big car
I'd have a chauffeur like a movie star
And all night long you could hear me scream!
When you look around, can you believe the shape she's in?
When you look all around you, can you believe the shape she's in?
Look all around you, can you believe the shape she's in?
Know where I'm goin', can't remember where I've been
Know where I'm goin', but I can't remember where I've been
Goin' to the city of love, gonna start my life all over again
Once I was young now I'm gettin' old
Once I was warm, now I feel cold
Well, I'm goin' overseas, gonna grab me some of that gold
PARYSKI BLUES
Dziewczynâ chciaîbym byê, co ma szesnaôcie lat
Królowâ magazynów, w których wielki jest ôwiat
Jeúdziîbym wtedy sobie wielkim samochodem
Jak gwiazda filmowa z szoferem na co dzieï
A w nocy wrzeszczaîbym!
Rozejrzyj sië, kochanie, zobacz w jakim jest stanie
Rozejrzyj sië, kochanie, zobacz w jakim jest stanie
Rozejrzyj sië, kochanie, zobacz w jakim jest stanie
Wiem dokâd zmierzam, nie pamiëtam gdzie byîem juû
Wiem dokâd zmierzam, nie pamiëtam gdzie byîem juû
Wprost do miasta miîoôci, gdzie miliony nowych dróg
Kiedyô byîem mîody, teraz starzejë sië
Kiedyô byîem miîy, teraz zîoôê toczy mnie
Wyruszam na morze, zîotem kieszenie wypycham swe
BUILD ME A WOMAN
Give me a witness, darling
I need a witness, babe
I got the poon-tang blues
I got the poon-tang blues
Top of my head down to the bottom of my cowboy shoes alright
Build me a woman, make her ten feet tall
You gotta build me a woman, make her ten feet tall
Don't make her ugly, don't make her...oh, small
I'm a Sunday trucker Christian motherfucker
I'm a Sunday trucker Christian motherfucker
I'm a three-eyed boy lookin' for a twelve-toed girl
You gotta build me a woman, make her ten feet tall
Build me a woman, make her ten feet tall
Don't make her ugly, don't make her small
Build me someone I can ball all...night long
STWÓRZ MI KOBIETË
Chcë mieê ôwiadka, kochanie
Potrzebujë ôwiadka, maîa
Ogarnâî mnie blues nad bluesy
Ogarnâî mnie blues nad bluesy
Od czubka gîowy aû po kowbojskie buty, tak jest
Stwórz mi kobietë, niech ze trzy metry ma
Stwórz mi kobietë, niech ze trzy metry ma
Niech bëdzie îadna i niech nie bëdzie... och, zîa
Jestem niedzielne dziecko, chrzeôcijaïski matkojebca
Jestem niedzielne dziecko, chrzeôcijaïski matkojebca
Mam lata tylko trzy, szukam dziewczyny co ma wszy
Stwórz mi kobietë, niech ze trzy metry ma
Stwórz mi kobietë, niech ze trzy metry ma
Niech bëdzie îadna i niech nie bëdzie zîa
Bëdë jâ waliî póki... noc wokóî trwa
UNIVERSAL MIND
I was doing time in the universal mind
I was feeling fine
I was turning keys, I was setting people free
I was doing alright
Then you came along with a suitcase and a song
Turned me head around
Now I'm so alone, just looking for a home in every face I see
I'm the freedom man, I'm the freedom man
I'm the freedom man, that's how lucky I am
I was doing time in the universal mind
I was feeling fine
I was turning keys, I was setting poeple free
I was doing alright
Then you came along with a suitcase and a song
Now I'm so alone, just looking for a home in every face I see
I'm the freedom man, I'm the freedom man
I'm the freedom man
I was doing time in the universal mind
I was feeling fine
I was turning keys, I was setting people free
I was doing alright
Then you came along with a suitcase and a song
Turned my head around
Now I'm so alone, just looking for a home in every face I see
I'm the freedom man, yeah, that's how lucky I am
I'm the freedom man, I'm the freedom man
WSZECHOGARNIAJÂCY ROZUM
Zostaîem skazany na rozum wszechogarniajâcy
Nie skarûyîem sië
Wypuszczaîem ludzi z cel
Nie byîo úle
Potem pojawiîaô sië ty z piosenkâ i walizkâ
Odwróciîem gîowë, byîaô bardzo blisko
Teraz jestem sam, szukam domu w kaûdej ludzkiej twarzy
Jestem wolnym czîowiekiem, jestem wolnym czîowiekiem
Jestem wolnym czîowiekiem, szczëôcie nic nie waûy
Zostaîem skazany na rozum wszechogarniajâcy
Nie skarûyîem sië
Wypuszczaîem ludzi z cel
Nie byîo úle
Potem pojawiîaô sië ty z piosenkâ i walizkâ
Odwróciîem gîowë, byîaô bardzo blisko
Teraz jestem sam, szukam domu w kaûdej ludzkiej twarzy
Jestem wolnym czîowiekiem
Zostaîem skazany na rozum wszechogarniajâcy
Nie skarûyîem sië
Wypuszczaîem ludzi z cel
Nie byîo úle
Potem pojawiîaô sië ty z piosenkâ i walizkâ
Odwróciîem gîowë, byîaô bardzo blisko
Teraz jestem sam, szukam domu w kaûdej ludzkiej twarzy
Jestem wolnym czîowiekiem, szczëôcie nic nie waûy
Jestem wolnym czîowiekiem, jestem wolnym czîowiekiem
BREAK ON THROUGH # 2 (DEAD CATS, DEAD RATS)
When I was back there in seminary school
There was a person there who put forth the proposition
That you can petition the Lord with prayer
Petition the Lord with prayer
Petition the Lord with prayer
You cannot petition the Lord with prayer
Dead cats, dead rats, did you see what they were at, alright
Dead cat in a top hat
Sucking on a young man's blood
Wishing he could come, yeah
Sucking on the soldier's brain
Wishig it would be the same
Dead cat, dead rat, did you see what they were at
Fat cat in a top hat
Thinks he's an aristocrat
Thinks he can kill and slaughter
Thinks he can shoot my daughter
dead cats, dead rats, think you're an aristocrat
Crap...ha, that's crap
You know the day destroys the night
Night divides the day
Tried to run, tried to hide
Break on through to the other side
Break on through to the other side
Break on through to the other side
Chased our pleasures here
Dug our treasures there
Can you still recall the time we cried?
Break on through to the other side
Break on through to the other side
Break on through
Everybody loves my baby
Everybody loves my baby
She gets high
She gets high
She gets high
I found an island in your arms
A country in your eyes
Arms that chained us, eyes that lied
Break on through to the other side
Break on through to the other side
Break on through, yeah... alright
Yeah, made the scene from week to week
Day to day, hour to hour
The gate is straight, deep and wide
Break on through to the other side
Break on through to the other side
Break on through to the other side
Break on through to the other side
PRZEBIJ SIË # 2 (PADÎE SZCZURY, PADÎE KOTY)
Kiedyô, gdy uczyîem sië w szkole seminaryjnej
Znalazîa sië tam pewna osoba, która wysunëîa takâ propozycjë
Ûe moûna sîaê petycje modlâc sië do Boga
Ûe moûna sîaê petycje modlâc sië do Boga
Ze moûna sîaê petycje modlâc sië do Boga
Nie moûna sîaê petycji modlâc sië do Boga!
Padîe szczury, padîe koty, same z nimi sâ kîopoty
Zdechîy kot niâ zdjâî kapoty
Chîepce chîopaka krew
Czuje w ûyîach zew, no
Chîepce ûoînierski mózg
Nie wyrabia juû
Padîe szczury, padîe koty, same z nimi sâ kîopoty
Zdechîy kot nie zdjâî kapoty
Za arystokratë sië ma
Rûnâê chce kogo sië da
Z mojâ córkâ w ruletkë gra
Padîe szczury, padîe koty, same z nimi sâ kîopoty
Gówno...ha, co za gówno!
Wiesz, ûe dzieï niweczy noc
Noc przedziela dni
Chciaîaô biec, ukryê sië
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
Raj coraz dalej od nas jest
Zaginâî wykopany skarb
Czy pamiëtasz wciâû nasz wspólny pîacz?
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
Kaûdy kocha mojâ maîâ
Kaûdy kocha mojâ maîâ
Juû ma haja
Juû ma haja
Juû ma haja
Wyspâ ramiona twoje sâ
A ziemiâ oczy twe
Dîoïmi wiëzimy sië, ronisz kîamstwa îzë
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
Jak co tydzieï stojë tu
Z dnia na dzieï upîywa czas
Brama kusi nas, rozpëd weú
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
Przebij sië na drugi brzeg
LIONS IN THE STREET
Lions in the street and roaming
Dogs in heat, rabid, foaming
A beast caged in the heart of the city
The body of his mother rotting in the summer ground
He fled the town
Went down south and crossed the border
Left the chaos and disorder
Back there over his shoulder
One morning he awoke in a green hotel
With a strange creature groaning beside him
Sweet oozed from its shiny skin
Is everybody in?
The ceremony is about to begin!
NA ULICY LWA
Na ulicy lwy zgonione
Psy w rui, wôciekîe, spienione
Bestia w klatce w samym sercu miasta
Ciaîo jego matki gnije w ciepîej ziemi
ôladu po nim nie ma
Pojechaî na Poîudnie, za granicë, na amen
Zostawiî za sobâ tylko chaos i zamët
Tam, za plecami
Pewnego ranka obudziî sië w zieleni
Jakieô dziwne stworzenie jëczaîo na poôcieli
Pot skapywaî z lôniâcej skóry olbrzyma
Czy wszyscy juû sâ?
Uroczystoôê wîaônie sië zaczyna!
WAKE UP
Wake up!
You can't remember where it was
Had this dream stopped?
The snake was pale gold, glazed and shrunken
We were afraid to touch it
The sheets were hot dead prisons
And she was beside me, old she's known, young
Her dark hair, the white soft skin
Now, run to the mirror in the bathroom
Look! She's coming in here
I can't live through each slow century of her moving
I let my cheek slide down the cool smooth tile
Feel the good cold stinging blood
The smooth hissing snakes of rain
PRZEBUDÚ SIË
Przebudú sië!
Nie pamiëtasz gdzie to byîo?
Czy skoïczyî sië juû sen?
Wâû byî jasnozîoty, lôniâcy, skrëcony
Baliômy sië go dotknâê
Przeôcieradîa jak gorâce, wymarîe wiëzienia
Leûaîa obok mnie, mówiâ, ûe stara, mîoda!
Kasztanowe wîosy, biaîa, delikatna skóra
Biegnij do lustra w îazience
Spójrz! Wchodzi tu
Nie doûyjë koïca stulecia jej ruchu
Zsunâîem policzek na chîodne, gîadkie kafelki
Czujë zimnâ, pulsujâcâ krew
Cichy syk wëûa deszczu za oknem
A LITTLE GAME
Once I had a little game
I liked to crawl back in my brain
I think you know the game I mean
I mean the game called "Go insane"
Now you should try this little game
Just close your eyes, forget your name
Forget the world, forget the people
And we'll erect a different steeple
This little game is fun to do
Just close your eyes, no way to lose
And I'm right here, I'm going too
Relase contol, we're breaking through
TAKA GRA
Kiedyô graîem w takâ grë
W gîowie swej chowaîem sië
Chyba wiecie jak nazywa sië ta gra
"Zwariuj" - takâ nazwë ma
Spróbujcie zagraê w të grë
Zamknijcie oczy, poddajcie sië
Zapomnijcie o ôwiecie i nim chwila minie
Wzniesiemy razem caîkiem nowâ ôwiâtynië
Ta maîa gra zabawna jest
Zamykasz oczy, zapadasz w sen
Jestem tuû obok, uwalniam cië
Na drugi brzeg przebijmy sië
THE HILL DWELLERS
Way back deep into the brain
Way back past the realm of pain
Back where there's never any rain
And the rain falls gently on the town
And over the heads of all of us
And in the labirinth of streams beneath the
Quiet uneartly presence of
Nervous hill dwellers in the gentle hills around
Reptiles abounding
Fossils, caves, cool air heights
Each house repeats a mold
Windows rolled
A beast locked in against the morning
All now sleeping
Rugs silent, mirrors vacant
Dust blind under the beds of lawful couples
Wound in sheets
And daughters, smug in semen
Eyes in their nipples
Wait! There's been a slaughter here
Don't stop to speak or look around
Your gloves and fan are on the ground
We're getting out of town
We're going on the run
And you're the one I want to come!
MIESZKAÏCY WZGÓRZ
Daleko, gîëboko w gîowie
Tam gdzie nie siëga ból
Gdzie deszcz nie obmywa pól
Gdzie nie pada na dachy miasta
Na gîowy wszystkich nas
W labiryntach strumieni, niûej niû
Cicha, nieziemska obecnoôê
Mieszkaïców nerwowych wzgórz, na îagodnych stokach wokóî
Mnoûâ sië gady
Skamieniaîoôci, jaskinie, chîodne powietrze na wysokoôciach
Kaûdy dom jak ze sztancy
Podniesione rolety
Zwierzëce auto zamkniëte, by nie wpuôciê poranka
Wszystko ôpi
Milczâ dywaniki, puste lustra
Zasîona kurzu pod îóûkiem bogobojnych maîûonków
Okrytych przeôcieradîami
I córek otulonych spermâ
Z oczami w miejscu sutków
Zaczekaj! Ktoô urzâdziî tu jatkë
Nie zatrzymuj sië, nie mów, nie podnoô oczu
Rëkawiczki i wachlarz po ziemi sië toczâ
Wyjeûdûamy z miasta
Uciekamy na zawsze
Z tobâ po kres dni naszych!
NOT TO TOUGH THE EARTH
Not to tough the earth, not to see the sun
Nothing left to do but run, run, run
Let's run, let's run
House upon, the hill, moon is lying still
Shadows of the trees witnessing the wild breeze
Come on, baby, run with me
Let's run
The mansion is warm at the top of the hill
Rich are the rooms and the comforts there
Red are the arms of luxuriant chairs
And you won't know a thing till you get inside
Dead President's corpse in the driver's car
The engine runs on glue and tar
Come on along, not goin' very far
To the East to meet the Czar
Run with me, run with me, run with me
Let's run
Some outlaws live by the side of a lake
The minister's daughter's in love with the snake
Who loves in a well by the side of the road
Wake up girl! We're almost home, yeah
Sun, sun, sun
Burn, burn, burn
moon, moon, moon
I will get you soon...soon...soon!
I am the Lizard King
I can do anything
BY NIE DOTKNÂÊ ZIEMI
By nie dotknâê ziemi, by nie widzieê sîoïca
Trzeba biec, biec, biec
Trzeba biec
Na wzgórzu jest dom i ksiëûyca dîoï
Na cieniach drzew, wiatru dziki zew
Chodú, kochana, trzeba biec
Trzeba biec
Trzeba biec, trzeba biec, trzeba biec
Biec
Przytulnie jest w domu na wzgórzu
Wygodnym, o wielu pokojach
Wyôcielane fotele prëûâ czerwone ramiona
Nie dowiesz sië wiëcej, póki tam nie wejdziesz
Zwîoki prezydenta w czyimô samochodzie
Silnik pracuje na smoîë, klej i wodë
Chodú, chodú, pokaûë ci zaraz
Ze wschodu prawdziwego cara
Trzeba biec, trzeba biec, trzeba biec
Biec
Nad brzegiem jeziora mieszkajâ bandyci
Córkë pastora jakiô wâû zachwyciî
Wâû mieszka w studni na drogi poboczu
Obudú sië, dziewczyno, juû dom, otwórz oczy
Sîoïce, sîoïce, sîoïce
Pali, pali, pali
Ksiëûyc, ksiëûyc, ksiëûyc
Dopadnë cië... juû...juû!
Jestem Królem Jaszczurów
Nie czujë ludzkiego bólu
NAMES OF THE KINGDOM
We came down the rivers and highways
We came down from forests and falls
We came down from Carson and Springfield
We came down from Phoenix enthralled
And I tell you the names of the kongdom I can tell you the
things that you know
Listening for a fistful of silence
Climbing valleys into the shade
NAZWY KRÓLESTWA
Przeszliômy rzeki i drogi
Przyszliômy z lasów i wód
Przyszliômy z Carson i Springfield
W Phoenix zdarzyî sië cud
Powiem ci nazwy królestwa
Powiem ci wszystko co wiesz
Sîuchajâc ciszy w powietrzu
Ku cieniom wspinajâc sië
THE PALACE OF EXILE
For seven years I dwelt in the loose palace of exile
Playing strange games with the girls of the island
Now I have come again to the land of the fair
And the strong and the wise
Brothers and sisters of the pale forest
Children of the night
Who among you will run with the hunt?
Now night arrives with her purple legion
Retire now to your tents and to your dreams
Tomorrow we enter the town of my birth
I want to be ready
PAÎAC WYGNANIA
Przez siedem lat mieszkaîem w starym paîacu na wygnaniu
Graîem w dziwne gry z dziewczynami z wysp
Ale wróciîem juû do kraju sprawiedliwych
I silnych i mâdrych
Bracia i siostry z wyblakîego lasu
Dzieci nocy
Kto z was pobiegnie na polowanie?
Nadchodzi noc z legionem purpury
Wróêcie do namiotów, zapadnijcie w sen
Jutro wjedziemy do miasta, w którym przyszedîem na ôwiat
Chcë byê gotów
GLORIA
Orginal version by Van Morrison
Arrangement and a new lyrics by The Doors
Tell ya 'bout my baby
She come around
She come 'round here
The head to the ground
Come round here
A-just about midnight
She make me feel so good
Make me fell alright
She come round my street now
She come to my house, yeah
Knock upon my door
Climbing up my stairs
One two three
Come on up, baby
Mmmmm, here she is in my room...och boy!
Hey, what's your name
How ld are you?
Where d'you go to school?
Well, now that we know each other a little
bi better, why don't you come over here?
Meke my feel alright!
Gloria
Gloria
Gloria
Gloria
Gloria
All night! All day!
All right! Okay, yeah!
You were my queen an I was your fool
Riding home after school
You took me home, yeah
To your house
Your father's at work
Your mama's out shopping around
Took me into your room
Showwed me your thing
Why d'you do it, babe?
A-getting softer, slow it down
Softer, get it down
Now show me your thing...yeah
Wrap your legs around my neck
Wrap your arms around my feet
Wrap your hair around my skin
Wrap your lips around my cock
I'm gonna...
It's getting harder
It's getting too darn fast
It's getting harder
Alright! Come on, darling, let's get it on...
Whoa, too late! Too late! Too late
Too late! Too late! Too late
It's...stop...Oh
Make me feel alright, babe
G-L-O-R-I-A
G-L-O-R-I-A
Gloria
All night
All day
All right
Okay
Keep the whole thing going, babe!
All right
All right
Fuck
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaah!
GLORIA
Wersja orginalna: Van Morrison
Aranûacja i nowy tekst: The Doors
Powiem wam o mej maîej
Zaraz przyjdzie tu
Zaraz przyjdzie tu
Niewesoîa znów
Zaraz przyjdzie tu
O póînocy tak
Poczujë sië lepiej
Poczujë sië jak ptak
Juû idzie ulicâ
Podchodzi pod dom
Juû puka do drzwi
Juû mi sië ôni
Raz, dwa, trzy
Wchodú, maleïka
Mmmm, juû jest w pokoju... stoi!
Hej, jak masz na imië?
Ile masz lat?
Gdzie chodzisz do szkoîy?
No dobra, juû sië trochë znamy
Podejdú tu, nic sië nie stanie
Zrób dobrze mi!
Gloria
Gloria
Gloria
Gloria
Gloria
Przez caîâ noc! Przez caîy dzieï!
Dobrze mi rób! Tego tylko chcë!
Królowâ byîaô, a ja bîaznem twym
Po szkole, w samochodzie, gdy
Wziëîaô mnie do domu, taa
Wiem gdzie jest twój dom
Tatuô w pracy konaî
Mama kupowaîa coô
Oto jest twój pokój!
Pokazaîaô mi
Po co mi w mroku?
Widzisz, miëkki jest, musisz zwolniê trochë
Miëkki, zwolnij bieg
Dobra, teraz mi pokaû... taaa
Zaîóû mi nogi na szyjë
Poîóû mi rëce na nogi
Owiï mnie swymi wîosami
Moûesz wziâê w usta, jeôli chcesz
Zaraz...
Stwardnieje
Cholera, chyba za szybko
Twardnieje
Dobra, no to jedziemy...
Hej, za póúno! Za póúno! Za póúno!
Za póúno! Za póúno! Za póúno!
Juû... Przestaï!... Och
Zrób mi dobrze, maîa
G-L-O-R-I-A
G-L-O-R-I-A
Gloria
Przez caîâ noc
Przez caîy dzieï
Dobrze mi rób
Tylko tego chcë
Nie przestawaj, maîa!
Tylko tego chcë
Tylko tego chcë
Pierdol sië
Aaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaachaach!
TEXAS RADIO AND THE BIG BEAT # 2
(Spoken intro)
I want to tell you about the Texas Radio and the Big Beat
It comes out of the Virginia swamps, cool ans slow
With a back beat, narrow and harder to master
Some call it heavenly in its brilliance
Others, mean and rueful of the Western dream
I love the friends I have gathered together on this thin raft
We have constructed pyramids in honor of our escaping
Well, this is the land where the Pharaoh died
Children
The river contsins specimens
The voices of singing women call us on the far shore
And they are saying:
Forget the night
Live with us in the forest of azure
Meager food for souls forgot
I'll tell you this...
No eternal reward will forgive us now
For wasting the dawn
And one morning you awoke
And the strange sun
And opening your door...
RADIO TEKSAS I MOCNE UDERZENIE # 2
(Mówiony wstëp)
Opowiem ci o Radiu Teksas i mocnym uderzeniu
Wywodzi sië z bagien Wirginii, ma wîasny powolny styl
I rytm w tle, chwiejny i trudny do opanowania
Niektórzy mówiâ, ûe jest niebiaïskie w swojej doskonaîoôci
Inni, ûe zîoôliwie i ponuro wtrâca sië w nasz zachodni mit
Uwielbiam przyjacióî, którzy zgromadzili sië przy mnie na tej chybotliwej tratwie
Zbudowaliômy piramidy na czeôê naszej ucieczki
To jest kraj, w którym umarî faraon
Dzieci
W rzece ûyjâ stworzenia
Z dalekiego brzegu woîajâ do nas ôpiewajâce kobiety
Krzyczâ:
Zapomnijcie noc
Zamieszkajcie z nami w lazurowych lasach
Kâski dla zapomnianych dusz
Powiem ci...
Zmarnowaliômy ôwit
A tego nie wybaczy nam ûadne niebo
Pewnego ranka obudziîeô sië
W dziwnym sîonecznym ôwietle
I otwierajâc drzwi...
SOMEDAY SOON
Someday soon, someday soon
Familiar freaks will fill your living room
Rugs lash out with their lizard tongues, you're not getting young
You're not getting young
And I hate to remind you but you're going to die
And you're going to be needing all of your eyes
You'll be all alone when the animals cry
All by yourself in the infancy's lie
Someday soon, someday soon
Television bleeding like a harvest moon
Flush the scissors down the hole, you're getting old
You're getting old
And I hate to remind you but you're going to die
And you're going to be needing all of your eyes
You'll be all alone when the animals cry
All by yourself in the infancy's lie
Someday soon, someday soon
Someday soon, soneday soon
NIEDÎUGO, ZA PARË DNI
Niedîugo, za parë dni, niedîugo, za parë dni
Kilku znanych szajbusów zîoûy wizytë ci
Jaszczurcymi jëzykami wyliûâ ci dywany, mîodsza sië nie staniesz
Mîodsza sië nie staniesz
Przykro mi to mówiê, ale umrzesz teû
Potrzebne ci bëdâ oczy, wszystkie, chyba wiesz
Bëdziesz caîkiem sama
Gdy zwierzë ryknie znów
Bëdziesz caîkiem sama
W koîysce snów
Niedîugo, za parë dni, niedîugo, za parë dni
Telewizor wykrwawi sië jak ksiëûyc
Spîucz noûyczki do dziury, starzejesz sië
Ponuro starzejesz sië
Przykro mi to mówiê, ale umrzesz teû
Potrzebne ci bëdâ oczy, wszystkie, chyba wiesz
Bëdziesz caîkiem sama
Gdy zwierzë ryknie znów
Bëdziesz caîkiem sama
W koîysce snów
Niedîugo, za parë dni, niedîugo, za parë dni
Niedîugo, za parë dni, niedîugo, za parë dni
::::::::
AMP2/TXT/rock/Type_O_Negative.txt
::::::::
TYPE O NEGATIVE
Peter Steele - muzyk, który staî sië bezwzglëdnie najbardziej znanâ postaciâ
Type O Negative. Jako pierwszy istotny punkt jego kariery muzycznej uznaê
moûna datë ukazania sië debiutanckiego albumu formacji Carnivore -
hardcore'owo zorientowanego zespoîu, który doczekaî sië statusu formacji
kultowej. Faktycznie charakterystycznym, choê postaê Steele'a nie byîa w nim
tak wyrazista, jak ma to miejsce dziô. Mimo mocnych tekstów, mimo dosyê
szokujâcej otoczki i tego caîego brudu, który pîynâî z muzyki Carnivore nie
wykreowaî postaci, którâ moûemy oglâdaê dziô. Co prawda Peter przyznaje, ûe
PROGDIR:GFX/rock/typeonegative
"Carnivore byî poczâtkiem mojego zaangaûowania w ten zespóî, patrzâc
z perspektywy obecnych doôwiadczeï bywaîo czësto przypadkowe...", jednak tak
naprawdë to wîaônie Carnivore pchnâî Steele'a w stronë muzyki. Dziô temat
reaktywacji zespoîu bardzo czësto goôci w wywiadach, jednak Steele stara sië
nie ulegaê tej mani "come - back'ów". "Dziô wszyscy pytajâ mnie o moûliwoôê
reaktywacji Carnivore, choê jakiô czas temu byîem skîonny zrobiê to za
pieniâdze, to dziô w moim ûyciu sâ o wiele waûniejsze sprawy i nie sâdzë bym
chciaî poôwiëcaê czas temu zespoîowi. Nie przekreôlam szans na to, by
Carnivore wróciî na jakâô specjalnâ okazjë, lecz dziô nie czas by o tym
myôleê..."
Tak wiëc, jeôli kiedykolwiek usîyszymy jeszcze o Carnivore, bëdzie to dosyê
szczëôliwy zbieg okolicznoôci. Mimo to Peter nie zapomina o tym, jak zaczynaî
karierë muzyka. Choêby dlatego, ûe byê moûe to wîaônie uratowaîo go przed tym,
co spotkaîo wielu jego znajomych na ulicach Brooklynu. Poza tym, to dziëki
Carnivore Steele pierwszy raz byî w centrum uwagi, wywoîujâc skandal w wyniku
pewnego nieporozumienia. "Carnivore byî w oczach ludzi zespoîem faszystowskim,
poniewaû mieliômy swój symbol, przypominajâcy sfastykë. Moim zdaniem byîo to
swobodne porównanie, bowiem bazowaî on bardziej na znaku radiologicznym. Poza
tym w jednym z wywiadów, których udzieliîem pewnemu niemieckiemu magazynowi
stwierdziîem, ûe Type O Negative jest bardziej popularny niû Adolf Hitler.
Byîo to stwierdzenie w duchu tego, które wypowiedziaî kiedyô John Lennon,
stwierdzajâc ûe The Beatles jest bardziej popularny niû Jezus Chrystus.
Czîowiek, który to interpretowaî, chyba niezbyt dobrze znaî angielski i nie
poznaî sië na tym sarkaúmie i stâd caîy skandal z tym faszyzmem. Dziô gdy
udzielam wywiadu komuô z Europy, nie staram sië byê zabawny i odpowiadam
konkretnie..." W karierze Carnivore pojawiaîy sië takûe bardziej dramatyczne
akcenty, które powodowaîy, ûe muzykom zaczëîy deptaê po piëtach prasa
i organizacje antyfaszystowskie: "Kiedyô nawet ktoô stwierdziî, ûe podczas
jednego z koncertów mieliômy ze sobâ swastykë, pod scenâ stali naziôci
i wzajemnie sobie salutowaliômy "sieg hiels". Byliômy obarczeni takâ
listâ zarzutów, ûe zaczâîem zastanawiaê sië, czy z tego wyjdziemy..." To, jak
mocno Carnivore odcisnâî swe piëtno na jego artystycznych ambicjach moûna
zauwaûyê na pierwszych produkcjach Type O Negative, wîâcznie z pîytâ, która
staîa sië dla zespoîu momentem przeîomowym w karierze, czyli "Bloody Kisses".
To wîaônie na niej, obok osîawionych hitów pokroju "Christian Woman" czy
"Black No. 1" znalazîy sië utwory, jakûe wiele majâce wspólnego
z hardcoreowymi korzeniami zespoîu. Wystarczy wspomnieê choêby "Kill All The
White People", numer stricte post - punkowy, zupeînie niszczâcy klimat coraz
bardziej subtelnych kompozycji. Type O Negative nie stracili na tej pîycie nic
ze swej ironizujâcej formy, choêby wspomiany "Kill All..." jest odpowiedziâ na
zarzuty kierowane pod adresem zespoîu przez kilku dziennikarzy. "Jakiô dupek
stwierdziî, ûe jesteômy faszyzujâcym zespoîem, o ksenofobicznych,
rasistowskich poglâdach, co mnie nieúle wkurzyîo. Skoro tak, postanowiîem
napisaê utwór, którym udowodniîem, ûe jeôli kogoô naprawdë nienawidzë, to bez
wzglëdu na jego przekonania i kolor skóry. "Zabiê wszystkich biaîych" to
oczywiôcie ironia w kontekôcie stawianych nam zarzutów..." Jeszcze ciekawsze
zdaje sië byê to, ûe Steele nazywa ten utwór bardzo waûnym elementem pîyty, co
szczególnie dla tych, dla których Type O Negative zaczâî sië wraz z "October
Rust", jest kompletnie niezrozumiaîe. "Bloody Kisses" spinajâcy niczym pomost
przeszîoôê i to, co dopiero miaîo nadejôê, wyksztaîcaî powoli nowy wizerunek
Petera Steele'a, a takûe nowy smak muzyki Type O Negative. Mocno podszyte
religijno - gotycko - erotycznâ atmosferâ kompozycje pokroju "Summer Breeze",
"Bloody Kisses", czy wspomnianego "Christian Woman" zdradzajâ nam caîkiem
ôwieûe aspiracje, a takûe coraz mocniejsze religijne inklinacje. "Numer
"Christian Woman" ma wiele wspólnego z atmosferâ w jakiej dorastaîem. Gdy
byîem dzieciakiem, zakazane byîo mówienie o seksie, nikt nie wspominaî
o masturbacji. Ludzie mieli tîumiê swe naturalne reakcje, ale jak wiesz jest
to niemoûliwe, bowiem one same sië ujawniajâ w przeróûnych postaciach.
Utoûsamiîem siebie z tâ nastolatkâ, która idâc spaê patrzy na krzyû, a z jej
rëkami dziejâ sië dziwne rzeczy..." Ta niechëê w stosunku do religii staje
sië nieodîâcznym atrybutem muzyki i przekazu Steele'a, który nie szczëdzi
"sîownych razów"... "Zorganizowane formy religii sâ jakimô koszmarem.
Dorastaîem w tym wszystkim i wiem dokîadnie o co chodzi. Takie chrzeôcijaïstwo
czy judaizm to kompletnie destrukcyjne instytucje... Choê chrzeôcijaïstwo
wydaje mi sië gorsze... To taka masowa psychoza." Oprócz podtekstów budujâcych
filozofië Type O Negative, zauwaûyê moûna mocne inspiracje atmosferâ muzyki
przeîomu 70 / 80, które stajâ sië kolejnym waûnym elementem stylistyki
zespoîu, a Type O Negative wraz z "Bloody Kisses" symbolem ciëûkiej,
nastrojowej muzyki, niedoôcignionym wzorem wielu mîodych zespoîów. Steele nie
kryje swej fascynacji dokonaniami najwiëkszych, czësto w wywiadach
wspominajâc o The Doors, a przede wszystkim o sîawnej czwórce z miasta
Mancherster... "The Beatles jest chyba najbardziej genialnym zespoîem
wszechczasów. To ich muzyka pierwszy raz podszyta byîa czymô szczególnym,
czymô, co czuîo sië w podskórnych emocjach, kiedy wîosy stawaîy ci na caîym
ciele. Uwielbiam to, co zrobili, a Paul McCartney swym gîosem i stylem
szarpania czterech strun sprawiî, ûe poczuîem, ûe chcë robiê to samo. Gdyby
nie The Beatles, byê moûe nigdy nie wyszedîbym z garaûu, gdzie naprawiaîem
samochody. Oni dali mi siîë i motywacjë do tego, bym wyraûaî sië jako
artysta... Przyznajë, ûe gdy pisaîem materiaî na "October Rust", ukradîem
kilka riffów z "Sgt Pepper'a"... Wieûë, ûe Type O Negative to duch The
Beatles, odbity w naszych czasach..." Absolutna eksplozja popularnoôci gatunku
podniosîa równoczeônie status Type O Negative, a teledysk do "Christian Woman"
staî sië bodaj najczëôciej granym klipem metalowym w radzâcej sobie jeszcze
z komercyjnoôciâ amerykaïskiej MTV, a Steele i koledzy czëstym goôciem Vanessy
Warvick w osîawionym "Headbanger's Ball". Moûe takûe z tego powodu, na
premierë "October Rust" przyszîo fanom Type O Negative czekaê tak dîugo.
Negatywni grali koncerty na caîym ôwiecie, po za tym w kilku wywiadach Steele
stwierdziî, ûe wcale nie ôpieszy im sië do studia. Mimo to w "zaciszu"
autobusowej garderoby powstawaîy nowe utwory. Premiera "October Rust" byîa
tyle razy odkîadana, ûe czëôê fanów powoli zaczynaîa wâtpiê, czy pîyta w ogóle
kiedykolwiek sië ukaûe. W koïcu, któregoô dnia, po blisko trzech latach
oczekiwania, album, z "kolczastâ okîadkâ" pojawiî sië w sklepach. Zeledwie
tydzieï po premierze staî sië jednâ z najlepiej sprzedajâcych sië pîyt z tego
typu muzykâ. Jednak nie tylko o "October Rust" byîo gîoôno. Co prawda Steele
przyzwyczaiî wszystkich do swoich obsesji seksualnych typu "...czasem myôlë,
ûe mógîbym byê zgwaîcony przez kobietë i to mogîoby byê caîkiem przyjemne...",
mimo ûe byî to jakby zabieg czysto promocyjny, to choêby sesja do kobiecego
"ôwierszczyka" m.in. w stroju ôw. Mikoîaja przysporzyîa jego osobie jeszcze
wiëkszego rozgîosu. Sam album byî najlepszym dowodem na to, ûe erotyzm
w formach wspóîczesnej i pogaïskiej to centrum zainteresowaï Steele'a,
a poôród posâdzeï o komercjalizacjë stylu Type O Negative pojawiîy sië gîosy
uwielbienia dla nowych form. Video do utworu "My Girlfriend's Girlfriend"
zataczaîo niebezpiecznie bliskie krëgi wokóî ôcisîych list przebojów, a "Typy"
nic nie robili sobie z ataków co bardziej ortodoksyjnych fanów. Steele zdaje
sië bawiê zgorszeniem, które narasta wokóî zespoîu z obu stron frontu. "Wiele
naszych tekstów moûe nie podobaê sië rodzicom dzieciaków, które przychodzâ na
nasze koncerty. Czësto sâ to bowiem chore opowiastki, które powstajâ w moim
umyôle pod wpîywem róûnych bodúców. Jak choêby ta, opowiadajâca o dziewczynie
spóîkujâcej z Jezusem czy o goôciu, który zamieniaî sië w wilka, gdy uprawiaî
oralny seks z kobietâ podczas menstruacji. Zresztâ to nie tylko wyobraúnia..."
Gdy wîaôciwie moûna by sâdziê, ûe kolejny album TON stanie sië jeszcze
mocniejszym etosem erotyki, zza oceanu dochodzâ wieôci o tym, ûe Steele chce
sië wycofaê. Faktycznie zaô Peter przeûywa naprawdë ciëûkie chwile, w krótkim
czasie traci kilku czîonków rodziny, a ômierê ojca doprowadza go do krawëdzi
depresji. Przyszîoôê zespoîu wisi na wîosku, do momentu gdy Type O Negative
wchodzi do studia, a za kilka miesiëcy ukazuje sië nastëpca "October Rust",
czyli album "World Coming Down". Wraz z nim nastëpuje drastyczny zwrot
w otoczce, jaka towarzyszy zespoîowi. Tylko jeden utwór z "World Coming Down",
a mianowicie "Pyretta Blaze" nosi na sobie piëtno przeszîoôci Type O Negative,
caîa reszta to dramatyczna eksploracja duszy Petera - czîowieka. Pojawiajâ sië
gîëbokie myôli, Steele przechodzâc przez bodaj najbardziej dramatyczny okres
swego ûycia zdobywa sië na coraz bardziej naturalne konkluzje. Jakûe odmienne
jest to, co mówi dziô o wartoôci rodziny od sîów, które nagminnie szîy ze sobâ
w wywiadach. "Nie sâdzë by rock'n'roll i maîûeïstwo szîy ze sobâ w parze.
Kiedy jesteô na trasie, wokóî czyha mnóstwo pokus, którym najczeôciej nie
sposób sië oprzeê. Popadam wtedy w wielkâ fascynacjë ciaîem kobiety. A to jest
niczym naîóg... Penis staje sië wtedy bardzo niebezpiecznym narzëdziem." Sam
dojrzewa nie tylko jako czîowiek, bowiem Type O Negative wraz z "World Coming
Down" przestaje byê utoûsamiany z bîyskiem sîawy. Chyba zbyt trudny, zbyt
personalny album. Nie kaûdy ma tyle odwagi, by przegryúê sië przez to
wydawnictwo. Jego kontynuacjâ jest "The Last Worst Of", album bëdâcy
przekrojowym spojrzeniem przez wszystko to, co w Type O Negative najlepsze.
Dziëki tej wîaônie pîycie mamy okazjë wysîuchaê "Hey Pete" - numeru bëdâcego
pewnego rodzaju pastiszem sîynnego "Hey Joe", najwiëkszych hitów "negatywnych"
w stylu "Christian Woman", czy "My Girlfiend's Girlfiend" w nowych wersjach,
a takûe byê czynnym obserwatorem metarmofozy "czlowieka fatalnego", jakim jest
bez wâtpienia Peter.
sUcHy
Úródîo:
magazyn "Metal Hammer"::::::::
AMP2/TXT/rock/Zgon_3.txt
::::::::
Zgon 3?
Panie dyrektorze wymyôl pan coô!
Na poczâtku byîa lista przebojów Marka Niedúwieckiego. W kaûdy piâtek
nagrywaîem na kasetowca piosenki, które puszczano w caîoôci. Póúniej sîuchaîem
magazynu Brum. Grano w nim muzykë, której teraz nie da sië usîyszeê w ûadnym
radio. Jarocin jednak sië skoïczyî. Moda sië zmieniîa. Brum teû próbowano
zmieniaê, aû w koïcu caîkiem zdjëto go z anteny. Na szczëôcie ja ciâgle
poszerzaîem swoje muzyczne horyzonty. Dziëki mojemu tacie i jego koledze
odkryîem, ûe dla dobrej muzyki czas nie istnieje, a koniec lat 60-tych i lata
70-te XX wieku to okres, w którym tak naprawdë wszystko zagrano i nagrano. Ta
moja (stopniowo coraz bardziej powaûna) zabawa z klasykami rocka trwa do dziô.
W Trójce jest jeszcze audycja Mini Max Piotra Kaczkowskiego. Jednak i ona sië
zmieniîa. Czësto, zamiast klasycznej muzyki rockowej sîyszë tam komercyjne
"nowoôci". Ostatnio w ogóle nie sîucham juû Trójki, bo po prostu sië nie da.
Dobrze, ûe mam bardzo wiele pîyt. Zdaje sië, ûe:
"Program Trzeci - radiowa Trójka - umarî. Pogrzeb odbyî sië 7 kwietnia 2002.
Na czëstotliwoôciach Programu Trzeciego nadaje teraz swój beîkotliwy program
Trujka Twoje Pierwsze Radio."
Nie umarîo jednak pokolenie, które wychowaîo sië na Trójce.
"W zwiâzku z ciâgle przeprowadzanymi róûnymi metodami badaniami sîuchalnoôci
ogîaszamy bojkot tej stacji. Program Trzeci - Najlepszy Eter W Kraju juû nie
istnieje i nie godzimy sië na to, ûeby kosztem jego ôwietnoôci i na jego
gruzach budowano kiepskie radyjko, które brzmieniem i poziomem merytorycznym
nie moûe sië równaê nawet z wieloma maîymi stacjami radiowymi. Nie godzimy sië
na to, ûeby obecna dyrekcja Trujki, która osobiôcie dobiîa Program Trzeci,
powoîywaîa sië teraz na nas jako sîuchaczy w swoich destrukcyjnych dziaîaniach
majâcych na celu zniszczenie polskiej kultury. Nie zgadzamy sië na to, ûeby
prezesi, dyrektorzy i kierownicy radia i Trujki mówili, ûe to my wymuszamy
zmiany (na przykîad przeniesienie Powtórki z Rozrywki na noc), ûe to my
jesteômy tym bezlitosnym rynkiem, który zabiî poziom, styl i kulturë w radiu.
Nie zgadzamy sië na to, ûeby twierdzono, ûe jesteômy wieloletnimi i wiernymi
sîuchaczami Trujki. Byliômy sîuchaczami TRÓJKI - PROGRAMU TRZECIEGO."
Kolejna banda sentymentalnych kretynów - moûe ktoô powiedzieê. Jednak:
"Sîuchalnoôê trUjki spada i nie wynosi juû 4,64%, ani 4,48%, ani jak podaje
Medialink - 4,30% (paúdzernik 2002). Najnowsze badania sîuchalnoôci (listopad
2002) wskazujâ liczbë 4,29%. Co prawda dziëki kosztownej akcji promocyjnej
wzrosîa ona w paúdzierniku o 0,04%, ale trzeba przyznaê, ûe za dyrektora
Kaczkowskiego bez reklamy, na którâ prezes Smolar nie dawaî pieniëdzy,
sîuchalnoôê byîa wiëksza. Cieszymy sië, ûe nie tylko my wolimy starâ dobrâ
Trójkë od tego potworka, który "reformatorzy" zdoîali zrobiê przez ostatnie
dwa lata. To przykre, ûe zaprzepaôcili to, czego dokonaî Piotr Kaczkowski. Bo
to wîaônie on, wbrew ich kîamliwym zapewnieniom, które sâ oficjalnâ przyczynâ
pozbawienia go dyrektorskiej funkcji, zatrzymaî spadek sîuchalnoôci. Trzymamy
za sîowo Przewodniczâcego Rady Nadzorczej Andrzeja Dîugosza, który obiecaî, ûe
jeôli sîuchalnoôê do koïca roku nie wzroônie, zmieni dyrekcjë i politykë
programowâ Trójki."
"Wiceprezes PR Eugeniusz Smolar uwaûa tymczasem, ûe zmiany w Trójce sâ
konieczne i idâ w dobrym kierunku. - Z ogromnym szacunkiem traktujemy wszelkie
protesty, ale programu nie moûna redagowaê pod wpîywem grup nacisku - mówi. -
Program III ma grono zwolenników, którzy sâ dla nas bardzo waûni. Musimy go
jednak zmieniaê, bo jego sîuchacze coraz bardziej starzejâ sië. Dodaje, ûe
kaûdy z czterech programów Polskiego Radia ma trafiaê do swojej grupy
odbiorców, a Trójka tradycyjnie nastawiona byîa na mîodych sîuchaczy. - I ich
musimy odzyskaê. Wyniki mamy coraz lepsze i mam nadziejë, ûe ta tendencja sië
umocni - dodaje Smolar. A naszym zdaniem to typowy przykîad bezczelnoôci pana
Smolara. Na skutek zmian, Trójka tylko straciîa mîodych sîuchaczy - gdzie jest
wiëc ten sukces?"
To PR 3 zawsze kreowaî mody, wyrabiaî gusta, trzymaî pewien przyzwoity poziom.
Tymczasem teraz radio to idzie na îatwiznë. Dostosowuje sië do mîodych
sîuchaczy. Chce na siîë im sië podlizaê.
"To, co zaserwowano sîuchaczom Trójki w nocy z 16 na 17 marca (trzy godziny
najbardziej chamskiego disco bez ani jednej zapowiedzi) przeszîo nasze
najômielsze oczekiwania. Ûenujâcy disco-dûingiel w Muzycznej Poczcie UKF
i bezczelne zagadywanie piosenek w tej audycji jest niczym w porównaniu
z trzygodzinnym beîkotem przerywanym syntetycznym gîosem wypowiadajâcym sîowa
BE FREE."
Tylko, czy jest jeszcze kogo kupowaê? RMF FM i Radio ZET majâ wôród mîodych
ludzi swoje grono wielbicieli wywalczone bardzo agresywnâ kampaniâ promocyjnâ.
Czy publiczne pieniâdze, z których w duûej mierze utrzymywana jest Trójka majâ
byê przeznaczone na tego typu kampanië? Trójka powinna stanowiê alternatywë
i na tym budowaê swojâ sîuchalnoôê. Kiedyô na antenie czësto pojawiaî sië
jazz, blues, rock, pojawiaîa sië teû muzyka powaûna oraz elektroniczna.
Audycje prowadzone byîy przez znawców danego gatunku muzyki, a teraz:
"Eugeniusz Smolar robi sîuchaczom na zîoôê - miëdzy innymi organizujâc
w Trójce kâcik "klubowe granie" nie wiadomo przez kogo konkretnie
przygotowany. Program byî tak tragiczny, ûe jego autor do tej pory sië nie
ujawniî - zapewne w obawie przed wôciekîymi sîuchaczami. A wieôê niesie, iû za
3 godziny "klubowego grania" odpowiedzialny jest niejaki Bogdan Fabiaïski.
Ewentualne reklamacje prosimy wiëc zgîaszaê do niego: bogdan.fabianski@rdc.pl.
A kto odpowiada za nëdzny poziom Muzycznej Poczty UKF? Otóû jeden z dyrektorów
staî przez trzy godziny za plecami Piotra Stelmacha i osobiôcie pilnowaî, ûeby
nie byîo dobrze. Niezaleûni eksperci zastanawiajâ sië dlaczego. Co powoduje
wîadzami Trójki, ûe usuwajâ najlepsze programy i wspaniaîych pracowników,
zatrudniajâc na ich miejsce wâtpliwej jakoôci didûejów, z których niektórzy
nie majâ karty mikrofonowej, czy teû dyrektorów, z których niektórzy nie majâ
wyûszego wyksztaîcenia? Dlaczego wîadze z premedytacjâ i uparcie - wbrew temu
co twierdzâ w wywiadach - dâûâ do obniûenia sîuchalnoôci Trójki?"
A moûe robiâ to specjalnie?
"I niech nikt nie mówi, ûe to nie jest sabotaû. Nikt, kto ma dobre intencje
i jest przy zdrowych zmysîach nie dopuôciîby sië takiego programu. Kaûdy
szanujâcy sië kierownik muzyczny stacji w takiej sytuacji powinien dla
ratowania resztek honoru podaê sië do dymisji. To juû nie jest jakieô proste
zabijanie Trójki. To jest zadawanie jej najgorszych cierpieï na naszych
oczach. Wstyd i haïba."
Kto ma wîadzë ten ma publiczne media:
"W skîad zarzâdu Polskiego Radia weszli: Andrzej Siezieniewski (prezes
rekomendowany przez SLD) i czterej wiceprezesi: Beata Jaworska kojarzona
z SLD, Czesîaw Jermanowski zwiâzany z PSL, Wîodzimierz Syta z Unii Pracy
i Tomasz Siemoniak z Platformy Obywatelskiej."
Tylko dlaczego sîuchalnoôê Trójki jest taka niska? Jak my bëdziemy agitowaê
naród? Panie dyrektorze wymyôl pan coô!
Pan Olszaïski rezygnuje, a nowym dyrektorem zostaje Witold Laskowski.
"Redakcja muzyczna Trójki ma nowego kierownika muzycznego. Jest nim Marek
Niedúwiecki. Jego zastëpcâ jest Paweî Kostrzewa, który zasîynâî ze
stwierdzenia, ûe sîuchacze nie sâ od ukîadania programu lecz od sîuchania,
a jak im sië nie podoba, to zawsze mogâ zmieniê stacjë."
"Ktoô wysoko postawiony w Trójce monitoruje pocztë pracowników Trójki, o czym
donoszono nam juû z wielu miejsc i o czym przekonaliômy sië czytajâc kopië
jednego z maili bezczelnie wpisanâ przez Trójkowego podglâdacza do Ksiëgi
Goôci. Byê moûe miaîa to byê próba zastraszenia nas. Jak gîosi jeden z wpisów
do Ksiëgi Goôci, "Podobne, nikczemne metody byîy stosowane za komuny,
a szczególnie w stanie wojennym, gdy czytano cudze listy, podsîuchiwano
rozmowy telefoniczne i posuwano sië do innych kroków godzâcych w czyjâô
prywatnoôê. Szkoda, ûe ci "z góry", a wîaôciwie z bagna, cofajâ sië do tych
mrocznych czasów. A czy w ogóle z nich wyszli?" Dlaczego o tym mówimy?
Dlatego, ûe nieîadnie jest czytaê cudze listy, nawet jeôli wg jakiegoô
ludzkiego prawa ma sië do tego prawo. Brzydko zachowuje sië pracodawca wobec
pracowników, jeûeli czyta ich maile nie uprzedziwszy ich o tym. I obrzydliwie,
kiedy sîuchacze Trójki nie wiedzâ, ûe ich listy sâ czytane przez osoby
trzecie, a nawet naraûone na publicznâ publikacjë. Nie zapominajmy, ûe wiele
maili do Trójki ma charakter bardzo intymny, sîuchacze darzâ bowiem to radio
wielkim zaufaniem, o czym przekonaê sië moûna sîuchajâc Klubu Trójki czy teû
Trójki Pod Ksiëûycem."
"...dyrektor Programu Trzeciego ogîosiî w koïcu, ûe Trójka bëdzie miaîa
zmienione logo, które zostanie wybrane w konkursie. My mamy juû osiem
propozycji (prosimy o przesyîanie kolejnych, dyrekcja na pewno sië
ucieszy)..."
Tego juû za wiele!
"Przedstawiamy zdjëcia z demonstracji, która odbyîa sië 7 kwietnia na ulicach
Warszawy."
"8 wrzeônia Polskie Radio otworzyîo drzwi przed sîuchaczami. Takûe trUjka
wpuszczaîa ich do ôrodka. Oto zdjëcia z imprezy, których telewizja nie
zechciaîa pokazaê:"
PROGDIR:GFX/rock/3
Sîuchacze Trójki nagrali alternatywnâ wersjë piosenki o karpiu, czyli "Idâ
ôwiëta".
Dajcie im coô, na odczepnego!
"W wyniku licznych protestów ze strony sîuchaczy, dyrekcja publicznej Trójki
postanowiîa przywróciê autorski program Manna na antenë."
"Wróciîa audycja Wojciecha Manna. Teraz nie jest to juû Manniak NIEDZIELNY, bo
nadawany bëdzie o póînocy z wtorku na ôrodë. "Szkoda, ûe nie o 4:00
z niedzieli na poniedziaîek", jak napisaî w zatytuîowanym "KPINA" komentarzu
Gatsby."
W caîoôê zlepiî SZAMAN
Cytaty i zdjëcia pochodzâ ze strony www.tajniak.pl/protest/ i nie sâ uîoûone
w sposób chronologiczny.
Strona ta to "protest wielbicieli Programu Trzeciego - zmiany w TRÓJCE - nowa
ramówka - kolejny szwindel". Znajdziemy tam kilka sîów o proteôcie (Operibus
credite et non verbis*):
Nie damy sië zwieôê obietnicom bez pokrycia
sprawdzimy kaûde sîowo, kaûdy sens jego uûycia
uûyjemy swoich wyostrzonych zmysîów
i wykoïczymy wszystkich obrzydliwców
(Dezerter)
"To nie jest protest przeciwko kolejnej zmianie trójkowej ramówki. Nie jest to
takûe protest przeciwko dziaîaniom tej i poprzedniej dyrekcji Programu
Trzeciego, na którâ zarzâd Polskiego Radia spycha caîâ odpowiedzialnoôê za
wszystko, co sië dzieje. Protestujemy przeciwko polityce Wiceprezesa Zarzâdu
Polskiego Radia, Eugeniusza Smolara. To on dâûy do przeksztaîcenia Trójki
w jednâ z wielu komercyjnych rozgîoôni stawiajâc sobie za wzór takowe stacje
w stanie sprzed dziesiëciu lat."
"Nie protestujemy przeciwko zmianom jako takim. Mamy ôwiadomoôê, ûe
w przyrodzie jest ciâgîy ruch i wszystko musi ewoluowaê. Protestujemy jednak
przeciwko zmianom na gorsze. Przeciwko ôwiadomej destrukcji, ôwiadomemu
niszczeniu publicznego dobra, którego utrzymanie kosztuje nas - podatników,
abonentów."
"Radio publiczne peîni misjë kulturalnâ i oôwiatowâ. Nie moûe sîuûyê celom
komercyjnym. Dopîacanie do czegoô, czego gîównym celem miaîoby byê, jak chce
wiceprezes Smolar i jego ludzie, zarabianie pieniëdzy, byîoby wyrzucaniem
publicznych pieniëdzy w bîoto. Tymczasem wiceprezes Smolar odmawia mediom
komercyjnym krytykowania instytucji abonamentu. W takim razie my odmawiamy mu
porzucania instytucji misyjnoôci radia publicznego, której wbrew swoim sîowom
wypiera sië dajâc temu dowód kaûdâ swojâ decyzjâ dotyczâcâ Programu Trzeciego
Polskiego Radia."
Na stronie moûna zîoûyê podpis pod nastëpujâco sformuîowanym tekstem, który
zostaje przesîany do Polskiego Radia:
"Niniejszym, my wszyscy niûej podpisani, oficjalnie protestujemy przeciwko
podejrzanej, nieprzyjemnej, paskudnej i ômierdzâcej sprawie wprowadzania coraz
to kolejnych zmian w TRZECIM PROGRAMIE POLSKIEGO RADIA, które, jak wiadomo,
jest radiem publicznym, czyli utrzymujâcym sië z abonamentu, który jesteômy
zobowiâzani pîaciê. Protestujemy przeciw ciâgîemu skracaniu i wyrzucaniu
audycji kulturalnych (TRZY Kwadranse Jazzu, Ksiâûka Tygodnia) i zastëpowaniu
ich coraz to bardziej gîupkowatymi programikami o niczym. Protestujemy
przeciwko ciâgîemu skracaniu i wyrzucaniu róûnych audycji muzycznych tak
alternatywnych, jak i powaûnych, a wkîadaniu w ich miejsce tych "JEDYNIE
SÎUSZNYCH". Protestujemy przeciwko ciâgîemu ujednolicaniu programu Trójki,
której siîâ do tej pory byîa róûnorodnoôê i obecnoôê audycji elitarnych
i wyszukanych (radio publiczne). Protestujemy przeciwko próbie zrównania
Trójki z innymi radiami komercyjnymi, z którymi przecieû Trójka na polu
komercji ôcigaê sië nie moûe, a próby jej komercjalizacji sâ tylko ûenadâ
prowadzâcâ do straty kolejnych wieloletnich sîuchaczy, którzy jeôliby tylko
komercji chcieli, juû dawno sîuchaliby RMF-u czy Radia Zet. Protestujemy
przeciwko pozbywaniu sië wielu wspaniaîych redaktorów, którym Trójka wiele
zawdziëcza, a których nowa dyrekcja, która pracuje w tym radiu raptem od kilku
lat, ma gdzieô. Protestujemy przeciwko próbom uciszania nas sîowami, ûebyômy
nie protestowali zanim nie zobaczymy co z tych wszystkich zmian wyniknie,
poniewaû juû od dawna widzimy, ûe wynika z nich ciâgîy i gwaîtowny spadek
poziomu artystycznego i kulturalnego w Trójce przy jednoczesnym wzroôcie papki
z jednej strony i narzucania przez kilka jednostek wîasnej wizji kultury
i sztuki z drugiej."
Protest popiera m.in. Wielka Orkiestra Ôwiâtecznej Pomocy.
Ogranizatorzy protestu odnieôli juû pierwszy sukces - Eugeniusza Smolara
odsuniëto od zarzâdu Polskiego Radia.
* Wierzcie uczynkom, a nie sîowom.::::::::
AMP2/TXT/Wstepniak.txt
::::::::
Planeta Amiga przetrwa wszystko
Szymon Tomzik
Amigë mam od 1992 roku. Nigdy nie miaîem innego komputera i prawdopodobnie nie
bëdë miaî. No moûe Pegasosa, ale to przecieû teû Amiga (nie wykluczam zakupu
Amigi One, nie jestem jeszcze zdecydowany, na razie obserwujë [czyt. brak
kasy :-)]). Najbardziej brakuje mi teraz polskiej amigowej gazety. Najlepiej
by byîo gdyby odrodziî sië MA (marzenia :-)). Byîem zawsze fanem tego pisma
i tekstów Pampucha. Czytaîem go od deski do deski i tak chyba zaczëîa sië moja
zabawa w dziennikarstwo. A pomysî maga o piîce noûnej zrodziî sië w gîowie
niejakiego GREG'a. On jednak teraz próbuje wydawaê innego zina, a ja dalej
walczë z AMP. Szkoda mi bowiem dobrych pomysîów - w dzisiejszych czasach wielu
ludzi z zadziwiajâcâ îatwoôciâ wyrzuca dobre pomysîy do kosza, przekreôla je.
Takim dobrym pomysîem na pewno jest teû Amiga i dalszy jej rozwój. Niektórzy
jednak nie wytrzymujâ presji otoczenia i poddajâ sië. Tak byîo z pierwszym
(MAC) i drugim programistâ AMP. Bardzo trudno jest wydawaê maga, gdy
ôrodowisko, dla którego sië go robi jest coraz mniej liczne. Nie napîywajâ
teksty, votki, ale teû nie ma gdzie zwerbowaê grafika i muzyka. Dlatego to tak
dîugo trwaîo.
Ale w koïcu udaîo sië! Kolejny krok do przodu zostaî wykonany. Póîtorej roku
po ukazaniu sië "jedynki", AMP#2 ujrzaî ôwiatîo dzienne. Jak widzicie wyglâda
on zupeînie inaczej. Bez problemu uruchamia sië na kartach graficznych, sâ
cztery moduîy wielokanaîowe do wyboru i jest wiëcej tekstów. Nowy programista
(Roman Grygier - Gucio) nie zawiódî i wykonaî kawaî dobrej roboty, za co
naleûâ sië mu duûe podziëkowania!
W magu pojawiîy sië nowe dziaîy, ale od Was drodzy czytelnicy zaleûy, czy bëdâ
one dalej istniaîy. Zostaîy utworzone z tekstów, które pierwotnie miaîy
pojawiê sië w magu OFF grupy Energy. Nigdy on jednak sië nie ukazaî. Osobiôcie
mam chëci i wiedzë, aby rozwijaê rubrykë "ROCK". Jeûeli uda sië jâ zatrzymaê
na dîuûej, to byê moûe warto bëdzie powróciê do pomysîu z poczâtków AMP'a,
a mianowicie do dwojakiego odczytywania skrótu AMP - Amigowski Magazyn
Piîkarski lub Amiga Muzyka Piîka (nie tylko noûna?). Co o tym myôlicie?
Niektóre teksty w magu straciîy juû na swej aktualnoôci (np. wywiad z firmâ
eFUNZINe, który zostaî przeprowadzony na dîugo przed zaangaûowaniem sië jej
w promowanie Pegasosa w Polsce). W AMP#2 nie ma chartsów. Ankiet otrzymaliômy
bowiem aû 7 (patrz katalog BONUS). Ktoô moûe zapytaê, czy warto wydawaê maga
dla takiej garstki osób. Tak, warto! Dla mnie bowiem praca nad czymô takim jak
AMP to przede wszystkim znakomita zabawa (lepsza od mordowania kolejnego
goôcia w Qwaku) i tak naprawdë nie ma znaczenia ile osób AMP czyta. Jakiô ôlad
po sobie zostawiê teû trzeba. :-) Przy okazji wiele moûna sië nauczyê i poznaê
moûna wielu ludzi. Albert Camus powiedziaî: "Piîka noûna to nie jest sprawa
ûycia i ômierci, to o wiele bardziej waûna sprawa". A ja do tego dodam, ûe:
"Równieû Amiga to nie jest sprawa ûycia i ômierci, to o wiele bardziej waûna
sprawa". Poza tym, aû tak úle znowu nie jest. Wielu ludzi ma jeszcze Amigi,
a niektórzy kupili juû Pegasosa lub Amigë One. Ale czy Pegasos i Amiga One
zdoîajâ zatrzymaê eksodus resztek uûytkowników Amigi na jedynie sîusznâ
platformë? Moim zdaniem to bëdzie zaleûaîo przede wszystkim od iloôci nowego
oprogramowania (w tym i od iloôci nowych magazynów dyskowych :-)). Niestety
eksodus ten wspierajâ takie rozwiâzania jak Amithlon i UAE. Mam jednak
nadziejë (posiadajâc 68040), ûe nowe oprogramowanie bëdzie ukazywaîo sië
za niedîugo tylko w wersji PPC (w tym nasz mag!). I to przechyli szalë na
stronë dalszego rozwoju Amigi, a nie na stronë wspominkowej zabawy w Amigë.
"Byê moûe to kolejne zawirowanie spowoduje kolejny odpîyw ludzi od Amigi.
Sâdzë jednak, ûe zmuszeni do sprzedaûy Amisi (po to aby daê sië porwaê jedynie
sîusznej niebieskiej fali) zostanâ tym razem amiganci z przypadku. Ci, którzy
Amigë naprawdë kochajâ zostanâ przy niej. I tak naprawdë nie jest waûne to,
czy bëdzie to linia rozwojowa proponowana przez Gateway (teraz Amiga One -
SZAMAN) czy teû przez phase5 wraz z Haage&Partner (teraz Pagasos - SZAMAN).
Bez znaczenia teû jest procesor w jaki wyposaûona bëdzie nowa mityczna Amiga.
Waûne jest to, ûe Amiga jest komputerem kultowym i ûe tak wspaniaîych ludzi,
którzy przy niej trwajâ i trwaê bëdâ nie dorobiîa sië ûadna inna platforma
sprzëtowa. [...] Planeta Amiga przetrwa wszystko." - Marek Pampuch (MA 11/98,
str. 58)